Gra o Tron,
(Game of Thrones)
- HBO, sezon 8, 2019;
- twórcy: David Benioff, D.B. Weiss;
- wybrana obsada: Lena Headey, Peter Dinklage, Emilia Clarke, Maisie Williams, Kit Harington, Iain Glen, Sophie Turner, Nikolaj Coster-Waldau, Rory McCann, Alfie Allen, Conleth Hill, Jacob Anderson, Gwendoline Christie, Liam Cunningham, Isaac Hempstead Wright, John Bradley;
- gatunek: dramat, fantasy, przygodowy.

Jest taka teoria, która głosi, że dobre seriale powinny trwać nie więcej niż siedem sezonów. Ósmy sezon Gry o Tron utwierdza mnie w prawdziwości tej teorii. Jest to zdecydowanie najsłabszy sezon cyklu, ale to nie znaczy, że jest całkiem beznadziejny. Po zakończonym siódmym sezonie wiedzieliśmy, że konfrontacja ze złem zza muru. Wiemy też, że zwycięstwo jest uzależnione od tego ilu ludzi będzie chciało porzucić wcześniejsze animozje na rzecz wspólnej walki.. Czy Cersei można ufać? Wiemy, że nie. Ósmy sezon to rzecz domykająca wielką sagę, w której nie brakowało znakomicie nakręconych scen walki, wyjaśniania wątków, ale poziom fabularny mocno kuleje. W całym sezonie niewiele się dzieje, poszczególne epizody praktycznie nie zaskakują widza. Akcja brnie w dobrze nakreślonym kierunku, a przedstawiony świat staje się przewidywalny.

Gra o tron - sezon 7,
(Game of Thrones) - 2017;
- HBO, ekranizacja prozy George’a R.R. Martina;
- twórcy: David Benioff, D.B. Weiss;
- wybrana obsada: Lena Headey, Peter Dinklage, Emilia Clarke, Maisie Williams, Kit Harington, Iain Glen, Sophie Turner, Nikolaj Coster-Waldau, Rory McCann, Alfie Allen, Aidan Gillen, Conleth Hill, Julian Glover, Jacob Anderson;
- gatunek: dramat, fantasy, przygodowy.

Winter is coming.. podsumowując szósty sezon pisałem, że zima przyszła, ale już nie mrozi tak bardzo jak kiedyś. To sprawiło, że spokojnie podchodziłem do obejrzenia siódmego sezonu. Poczekałem, aż pojawią się wszystkie epizody i spokojnie zabrałem się za seans. Nie było to takie proste jak się wydaje. Internet był (jest) przepełniony materiałami spoilerującymi fabułę poszczególnych epizodów. Mocna kampania promująca ten serial zawsze była jego wyróżnikiem, ale podczas emisji tego sezonu mocniej odczułem jej nachalność. Produkt o tej renomie powinien sprzedawać się z automatu. Nie ukrywam, że ta promocja tylko mnie zniechęcała do obejrzenia.

Gra o tron - sezon 6,
(Game of Thrones) - 2016;
- HBO, ekranizacja prozy George’a R.R. Martina;
- twórcy: David Benioff, D.B. Weiss;
- wybrana obsada: Lena Headey, Peter Dinklage, Emilia Clarke, Maisie Williams, Kit Harington, Iain Glen, Sophie Turner, Nikolaj Coster-Waldau, Rory McCann, Alfie Allen, Aidan Gillen, Conleth Hill, Julian Glover, Jacob Anderson;
- gatunek: dramat, fantasy, przygodowy.

Nie lubię oglądać seriali na raty, a to sprawia, że mam mały problem z Grą o tron. Co prawda udało mi się obejrzeć niemal za jednym zamachem.. ale czas oczekiwania był dosyć trudny. I nie chodzi o to, że uważam ten serial za wybitny. Ilość materiałów i spoilerów w serwisach (nie tylko filmowych) sprawiła, że przestałem mieć ochotę na ten tytuł. Zaczęło się całkiem niewinnie - czy Snow żyje? To pytanie się pojawiało przez kilka miesięcy niemal codziennie... później machina promocyjna za pomocą mediów społecznościowych zaczęła działać na olbrzymich obrotach. Każdy epizod szóstego sezonu to olbrzymie ilości materiałów w sieci, a w nich między innymi: materiały z planu, zwiastun z odcinka, recenzje odcinka, wywiady, komentarze, memy. Ten zmasowany atak medialny nie zachęcał mnie do oglądania. Efekt był odwrotny - czułem się zmęczony tym tytułem. Wolę bardziej kameralne tytuły.

Gra o Tron (Game of Thrones, HBO, 2015, Sezon 5)

Ten moment musiał przyjść. Na palcach można wyliczyć seriale, które mimo upływów kolejnych sezonów trzymają poziom. Do tego grona nie można zaliczyć Gry o Tron, która z piątym sezonem odnotowuje spory spadek.. Przestaje szokować i zaskakiwać.. jest sporo krwawej przemocy i nagości, ale ich wkład w odbiór obrazu jest bardziej negatywny niż pozytywny.. mam tu na myśli budowanie napięcia u widza. Coś zbyt często eksponowane przestaje budzić emocje.. Co gorsze piąty sezon staje się w znacznym stopniu fabularnie przewidywalny.. niby to naturalne, ale jakoś liczyłem na delikatne zaskoczenia.. Fabularnie mogło być lepiej, mimo to Gra o Tron  nadal jest bardzo dobry serialem.. niestety już nie znakomitym.
Rozczarowały mnie niektóre sceny ze smokami.. wyglądały jakby zostały wycięte z polskiego wiedźmina. Wyznaję zasadę, że jak niektóre sceny na ekranie mogą źle wypaść to lepiej ich nie pokazywać wcale. Czasem niedopowiedzenia na ekranie są lepsze. Akcja w znacznej mierze ma się rozgrywać w głowie widza.. niekorzystnie na odbiór wpływa tez zbyt chaotyczne skakanie po wątkach. Chociaż to może być tylko moje wrażenie. Jest jeszcze jeden element, który mnie irytuje. Wprowadzanie nowych elementów tłumacząc, że one zawsze gdzieś były w świadomości bohaterów. Traktuję to jako pewne oszustwo wobec tych, którzy sagi nie czytali.

Szkoła dla łobuzów
(Song for a Raggy Boy, reżyseria Aisling Walsh, 2003)
Niedawno pisałem o Siostrach Magdalenkach i przeglądając filmy podobne natrafiłem na ten tytuł, który zresztą i tak był już na liście do obejrzenia.

Rok 1939. Świecki nauczyciel William Franklin (Aidan Quinn) zostaje zatrudniony w domu poprawczym, który jest prowadzony przez zakon. Jest jedynym pedagogiem w zakładzie, który nie ma święceń kapłańskich. Sytuacji nie ułatwia fakt, że William brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii po stronie socjalistów. Szybko powstaje konflikt między nim a bratem Johnem (Iain Glen), który nie wierzy w resocjalizację. Jest przekonany o tym, że podopieczni są zdemoralizowani i w ryzach może ich utrzymać tylko brutalna dyscyplina. Konfrontacja między mężczyznami jest nieunikniona.
Jest to kolejny film, który zakonników ukazuje w ciemnych barwach.
Piętnuje Kościół za pewne zachowania. Zwłaszcza za opieszałość w działaniu, bierność, która jest cichym przyzwoleniem na zachowania, które nie powinny mieć miejsca.
Zarzuca się filmowi, że jest antykatolicki, ale to tylko pobieżna ocena. Piętnowani są ludzie, zachowania, procedury panujące w instytucji, kwestia wiary jest tutaj drugorzędna.
Scenariusz szkoły dla łobuzów jest oparty na prawdziwych wydarzeniach.