Dziewczyna w sieci pająka,
(The Girl in the Spider's Web) - 2018;
- reżyser: Fede Alvarez;
- scenariusz: Steven Knight, Fede Alvarez;
- wybrana obsada: Claire Foy, Sverrir Gudnason, Lakeith Stanfield, Sylvia Hoeks;
- kategoria: Millenium, kryminał, thriller.

Powróciłem do świata Lisbeth i Mikael'a oczekując kolejnej dobrej intrygi zagnieżdżonej głęboko w polityczno/gangsterskim świecie. No cóż, rozczarowałem się.
Lisbeth przyjmuje zlecenie, które polega na odzyskaniu programu umożliwiającego kontrolę nad wszystkimi głowicami atomowymi świata (już na tym etapie piszący scenariusz powinni przerwać). Hakerka oczywiście zdobywa program, ale później go traci razem ze swoim mieszkaniem. Program kradnie przestępcza organizacja, którą kieruje Camilla - siostra Lisbeth. I tak oto wątek ratowania świata przed atomową zagładą schodzi na drugi plan ustępując miejsca rodzinnym 'nieporozumieniom'. Fatalnie to zostało napisane.

Tabu,
(Taboo) - 2017
-sezon 1, BBC, HBO;
- twórcy: Steven Knight, Chips Hardy (ojciec Toma);
- wybrana obsada: Tom Hardy, Jessie Buckley, Stephen Graham, Michael Kelly, Jonathan Pryce, Oona Chaplin, David Hayman;
- kategoria: dramat, brytyjskie;

Londyn, początek dziewiętnastego wieku. Do miasta powraca uznany za zmarłego James Delaney (Hardy). Jego nieoczekiwany powrót mocno komplikuje interesy wielkiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Chodzi sporny kawałek ziemi, który może okazać się kluczowy po podpisaniu pokoju z powstającymi Stanami Zjednoczonymi. James jednak nie zamierza ziemi sprzedawać, a umierać też nie ma zamiaru. Okazuje się, że młody Delaney to nie tylko awanturnik, ale także bardzo dobry strateg, który umiejętnie lawiruje pomiędzy Kompanią, Koroną a Amerykanami. Wszystkich zwodzi po cichu realizując swoje cele. Co go napędza? Czy to pragnienie zemsty, sprawiedliwości? Po pierwszych epizodach wierzyłem, że James ma klarowne motywacje, ale im dalej w fabułę tym dusza Delaney'a staje się ciemniejsza, bardziej nieodgadniona.

Sprzymierzeni,
(Allied) - 2016;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: Steven Knight;
- wybrana obsada: Brad Pitt, Marion Cotillard, Jared Harris, Simon McBurney;
- gatunek: melodramat.

Nie do końca byłem świadomy na jaki film się wybieram do kina. Obejrzany zwiastun nastawił mnie na trochę inne kino.
Trwa druga wojna światowa, Max jest na bardzo niebezpiecznej misji w Paryżu. Jego francuskim łącznikiem i współpracownicą jest seksowna Marianne. Po udanej akcji oboje wyjeżdżają do Londynu gdzie po szybkim ślubie wiodą całkiem wygodne życie. Niby bomby czasem spadają, ale jakie jest prawdopodobieństwo, że trafią w dom na obrzeżach miasta? Prędzej wywiad zacznie grzebać w życiorysie Marianne. I tak się dzieje.. Marianne jest podejrzana o szpiegowanie na rzecz faszystowskich Niemiec. Jeśli okaże się winna to Max będzie musiał ją zneutralizować. To będzie dowód na to, że on też nie jest szpiegiem.

Wschodnie obietnice (Eastern Promises) - 2007;
- reżyseria: David Cronenberg
- scenariusz: Steven Knight
- wybrana obsada: Viggo Mortensen, Vincent Cassel, Naomi Watts, Armin Mueller-Stahl, Jerzy Skolimowski
- thriller, kryminał, dramat.

Jedna z tych pozycji, która długo czekała na seans - wiedziałem, że chcę to obejrzeć, ale dziwnym trafem film nie trafiał na krótką listę. W końcu się udało i jestem urzeczony seansem.
Anna, z pochodzenia Rosjanka, jest sanitariuszką w szpitalu. Na oddział trafia pobita dziewczyna w zaawansowanej ciąży. Dziewczyna umiera na stole operacyjnym, ale udaje się uratować dziecko. Jedyną wskazówką kim mogła być zmarła jest pamiętnik napisany po rosyjsku. Anna próbując odnaleźć krewnych dziecka trafia do świata, o którego istnieniu nie miała pojęcia. Jest to świat bezwzględny, brutalny, ale też urzekający pewnym sentymentalizmem. Świat rosyjskiej, gangsterskiej mentalności, która nie ma nic wspólnego z filmami o włoskiej mafii.
Wschodnie obietnice to nie tyle film o gangsterskich porachunkach, co pozycja przybliżająca nam skomplikowanie współczesnego miejskiego społeczeństwa, które żyje dwoma światami. Z jednej strony beztroskie życie znacznej części obywateli, a tuż obok świat, o którym nikt woli nie myśleć. Oba czasem się spotykają.. zderzają, ale prawi obywatele starają się wierzyć, ze ta ciemna strona miasta nie istnieje. Przypomina to zachowanie użytkowników internetu, którzy udają, że to narzędzie tylko do pozytywnego działania.

Locke
(reżyseria Steven Knight, 2013)

Noc, autostrada i samotny podróżujący (Tom Hardy), któremu życie się zmienia o 180 stopni. Jest człowiekiem odpowiedzialnym, zaradnym i pracowitym, ale jedna błędna decyzja sprawia, że pod znakiem zapytania stoi to czy będzie miał pracę, rodzinę, przyjaciół. W ciągu jednej nocy w aucie musi ułożyć sobie sprawy.
W filmie występuje tylko jeden aktor.. wszystkie sceny odbywają się w jego samochodzie, zmieniają się tylko nocne widoki na trasie. Fenomenalna gra Hardy'ego, który miał niewiele środków wyrazu by właściwie oddać napięcie akcji. Wiedziałem, że ten aktor ma olbrzymi potencjał.. Narrację można by ciut lepiej poprowadzić, ale to już jest czepianie się. Film ma wysoki poziom, trzyma w napięciu i zostaje na dłużej w pamięci.

Koliber
(Hummingbird, reżyseria Steven Knight, 2013).

Dawno nie widziałem dobrego filmu z Jasonem Stathamem, ostatnie produkcje nie były najwyższych lotów,  a moje oceny były zawyżone z powodu jednego z moich ulubionych aktorów. Do Kolibra podszedłem sceptycznie, byłem przekonany że dostaniemy kolejne mordobicie klasy B. Nic nie mam przeciwko takim filmom, ale Statham kiedyś grał w dużo lepszych pozycjach. Koliber to historia byłego żołnierza, który staje się bezdomnym alkoholikiem. Zrządzenie losu sprawia, że przejmuje tożsamość bogatego londyńczyka. Zapowiada się jak typowy film akcji, ale koliber nim nie jest.. to bardziej thriller, w którym do końca nie jesteśmy przekonani jak potoczą się losy głównych bohaterów. Ich historie są powoli odkrywane co sprawia, że film wciąga. Na  wielki plus trzeba zaliczyć też obraz Londynu, który w tym filmie jest miastem niebezpiecznym, mrocznym i brudnym. Miastem, którego należy się bać. Bardziej przypomina miasto z czasów Kuby Rozpruwacza niż nowoczesną metropolię. Główną rolę kobiecą zagrała Agata Buzek, trzeba przyznać, że wypadła całkiem dobrze i nie mogę się doczepić.
Natomiast niektóre dialogi brzmią kiczowato i nieciekawie, można było nad tym jeszcze popracować.