Mam wielką słabość do śpiewającego Bogusława Lindy. Jego wokal ma coś takiego smutnego, nieuniknionego. Coś co doskonale czuję i chyba rozumiem.  
Dziś przypomniał mi się I'm your man - cover piosenki Leonarda Cohena. Utwór został nagrany na potrzeby filmu Sara w 1997 roku. Kawałek ma swoje lata, ale nadal działa - przywołuje emocje.
Strasznie sentymentalny się robię na stare lata.

Człowiek, który wiedział za mało (The Man Who Knew Too Little, reżyseria Jon Amiel, 1997)
I znowu lata dziewięćdziesiąte. Tym razem komedia jednego aktora - w głównej roli Bill Murray. Wallace przyjeżdża do Anglii by odwiedzić swojego brata (Peter Gallagher). Ten ma jednak całkiem inne plany i proponuje by Wallace zagrał w reality TV. Akcja ma rozpocząć się od odebrania telefonu w budce na ulicy.. oczywiście zachodzi pomyłka i Wallace zostaje wplątany w międzynarodową aferę szpiegowską. Uroku dodaje fakt, że przez cały czas myśli iż gra w programie telewizyjnym.
Film może i nie jest największym dziełem, ale nie ukrywam, że świetnie się na nim bawiłem. Sporo nieoczekiwanej akcji, a przede wszystkim fajny humor, który nie ogranicza się do gadania o seksie.. kwintesencja lat dziewięćdziesiątych.
Niechaj będzie osiem.

Osiem głów w torbie (8 Heads in a Duffel Bag, reżyseria Tom Schulman, 1997)
Tym razem komedia kryminalna z Joe Pesci w głównej roli. W samolocie przypadkiem spotykają się gangster (Pesci) i nieśmiały chłopak (Andy Comeau), który jedzie do dziewczyny. Spotkanie skutkuje pomyłką w bagażu - młody chłopak odjeżdża z torbą w której znajduje się osiem głów. Oczywiście ludzkich ;) Dosyć niekomfortowa sytuacja, która jest motorem całej akcji. Tej czarnej komedii zdecydowanie brakuje ostrego pazura, dialogi też mogłyby być bardziej cięte, ale mimo to można obejrzeć. Jest parę dobrych momentów.
Taka słaba siódemka. Plakat przypomina mi czasy wypożyczalni VHS.

Lekcja przetrwania (The Edge, reżyseria Lee Tamahori, 1997)

Gdzieś w górach Alaski rozbija się mały samolot. Na pokładzie jest milioner (Anthony Hopkins) oraz fatograf (Alec Baldwin). Panów łączy pewna kobieta.. jeden jest jej mężem, drugi kochankiem. Mężczyźni muszą przezwyciężyć wzajemną nienawiść i zacząć z sobą współpracować.. tylko razem mają szanse na przeżycie.
Genialne kino, w który mamy dwa silne charaktery, dwie postawy i bezustanną rywalizację. Pozycja warta uwagi, ale zgodzę się, że nie każdemu przypadnie do gustu. Oceniam na mocne osiem.

Kolekcjoner (Kiss the Girls, reżyseria Gary Fleder, 1997)

Alex Cross (Morgan Freeman) jest detektywem i psychologiem sądowym. Specjalizuje się w tworzeniu portretów psychologicznych zabójców. Pewnego dnia dowiaduje się, że zaginęła jego siostrzenica. Postanawia udać się do miasteczka, w którym mieszkała. Chce pomóc lokalnej policji. Na miejscu okazuje się, że zaginionych dziewczyn jest więcej. Wszystko wskazuje na to, że w okolicy krąży seryjny morderca. Sprawa jest bardzo trudna, niemal beznadziejna, ale wszystko się zmienia gdy jednej z porwanych dziewczyn udaje się uciec (Ashley Judd).
Długo zabierałem się za obejrzenie tego filmu. Sporo dobrego o nim słyszałem, ale seans mnie nie zachwycił. Przyzwoity, ale bez polotu.. daję siedem.

Cop Land (reżyseria James Mangold, 1997)

Małe miasteczko, które leży niedaleko Nowego Jorku. Niby zwyczajne, ale wyróżnia się wśród innych małych miasteczek tym, że ma znikomą przestępczość. Większość jego mieszkańców to policjanci, którzy na stałe pracują w wielkim mieście. Czy w miasteczku tak zdominowanym przez stróżów prawa nie ma przestępczości, czy też może policjanci tuszują wszystko co się da?
Cop Land to film z całkiem fajną obsadą (Sylvester Stallone, Ray Liotta, Harvey Keitel, Robert De Niro), ale fabularnie kuleje. Początek jest wciągający, ale po pół godzinie całość staje się przewidywalna i niezbyt wciągająca. Z thrillera robi się kino sensacyjne. Nie mam nic przeciwko sensacji, ale oczekiwałem czegoś więcej.
Cop Land zasłużyło na siedem.

Paragraf 187 (One Eight Seven, reżyseria Kevin Reynolds, 1997)

Samuel L. Jackson jest nauczycielem w liceum. Zostaje dźgnięty nożem i po kilkunastu miesiącach wraca do nauczania w innej szkole. W placówce dominuje trudna młodzież, która często ma zatargi z prawem. I nie chodzi o kradzież cukierków. Warunki są ciężkie, a szacunek względem nauczycieli zerowy. Młodzież żyje w innym świecie, respekt budzi tylko przemoc i gangi.
Nie jest to film o pracy z trudną młodzieżą. Jest to bardziej opowieść o poddaniu się, o braku siły by walczyć o ideały. Moim zdaniem fabularnie jest trochę przekombinowany i scenarzysta nie do końca wiedział jaki efekt chce osiągnąć. Motyw główny jest interesujący, mający pole manewru, ale nie został należycie wykorzystany. Średnie aktorstwo i niezbyt przemyślane postacie to główne mankamenty produkcji.
Oceniam na sześć.

Amistad - 1997,
- reżyseria: Steven Spielberg
- scenariusz: David Franzoni
- wybrana obsada: Morgan Freeman, Anthony Hopkins, Djimon Hounsou, Matthew McConaughey
- dramat historyczny.

W ostatnim czasie za ten film zabierałem się kilka razy.. wiedziałem, że jest to pozycja obowiązkowa, ale po kilku pierwszych minutach odpuszczałem. Początek filmu zdecydowanie mnie nie zachęcał, ale teraz wiem, że ten tytuł jest jednym z ciekawszych w filmografii Spielberga.
Rok 1839, na statku transportującym niewolników wybucha bunt, który doprowadza do obalenia i niemal całkowitego wyrżnięcia załogi. Szczęście "wyzwolonych" nie trwa długo - ich statek zostaje przejęty przez amerykańską jednostkę wojskową.
Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych rozpoczyna się batalia w sądzie. Jej przedmiotem jest nie tylko kwestia ukarania Afrykanów za wymordowanie załogi, ale także kwestia czy należy ich traktować jako wolnych ludzi, którzy nielegalnie zostali uwięzieni. Skomplikowaną naturę procesu pogłębia fakt, że w Stanach toczy się batalia o reelekcję prezydencką. Jedną z kluczowych kwestii branych pod uwagę przy wyborze prezydenta jest problem niewolnictwa. Sądowy spór może całkowicie odmienić

Gra (The Game) - 1997 ;
- reżyseria: David Fincher;
- scenariusz: John D. Brancato, Michael Ferris;
- wybrana obsada: Michael Douglas, Sean Penn, Deborah Kara Unger, James Rebhorn;
- thriller.

Nicholas (Douglas) jest zamożnym człowiekiem, który z wiekiem stał się chamski, cyniczny i chłodny. Na swoje czterdzieste ósme urodziny dostał od swojego syna nietypowy prezent. Zaproszenie do pewnej gry. Zasady rozgrywki nie są jasne, ale ma ona mocno odmienić życie, a płatność będzie dopiero po zakończeniu (pozytywnym) rozgrywki. Nicholas daje się przekonać do zabawy.. ale nie podejrzewa, że gra ma charakter totalny. Życie biznesmena zaczyna się zmieniać, Nicholas powoli zaczyna tracić nad nim kontrolę...
Gra Finchera to świetny thriller, który do ostatnich minut trzyma w napięciu. Wszystkie elementy układanki ładnie się komponują i znajdują wspólne połączenie w finałowych scenach. Nie ma nic zbędnego. Takie dopracowane scenariusze lubię. W Grze trudno się doszukiwać słabych stron.. aktorstwo, intryga, klimat, muzyka - wszystkie te elementy są na wysokim poziomie i świetnie się uzupełniają.
Jestem przekonany, że kiedyś do tego filmu wrócę.

Incydent (Breakdown) - 1997;
- reżyseria: Jonathan Mostow;
- scenariusz: Jonathan Mostow, Sam Montgomery;
- wybrana obsada: Kurt Russell, Jack Noseworthy, Kathleen Quinlan,
- thriller.

Kolejny film z przeprowadzką z tle. Małżeństwo postanawia gruntownie zmienić swoje życie. Zmieniają prace i postanawiają przeprowadzić się na drugi koniec Ameryki. Kupują auto na kredyt i jadą na spotkanie przyszłości. Niestety droga wiedzie przez amerykańskie pustkowia, z grubsza poprzecinane pustymi szosami. Jak znikną to nikt nie będzie wiedział gdzie ich szukać.. czy taki fakt nie jest kuszący? Przecież jadą nowiutkim autem.. muszą być nadziani...
Chyba nie da się zliczyć filmów, w których pojawił się wątek niebezpiecznych szos biegnących przez środkowe stany Ameryki. Amerykańskie autostrady połączyły skrajnie różne światy - rozwinięte wybrzeża z rejonami mocno zacofanymi kulturowo i gospodarczo.. Trasy biegną przez pustkowia i nieufne małe miejscowości - nie należy się dziwić, że w Hollywood jest odczuwalny niepokój związany z tymi rejonami. Incydent jest przykładem filmu, w którym ten strach daje o sobie znać. Podczas seansu skupcie uwagę na czołówkę - doskonale

Śledztwo nad przepaścią (Switchback) - 1997;
- reżyseria: Jeb Stuart;
- scenariusz: Jeb Stuart;
- wybrana obsada: Dennis Quaid, Danny Glover, Jared Leto, William Fichtner;
- kryminalny, thriller.

Kolejna pozycja z lat dziewięćdziesiątych. Seryjny morderca wędruje przez teren USA, na jego tropie jest agent FBI, który jest przekonany, że morderca porwał jego dziecko. Sprawę urozmaica fakt, iż agent ma zakaz prowadzenia tej sprawy - jest zbyt emocjonalnie zaangażowany. Narracja jest interesująco prowadzona - przez pierwszą połowę filmu nie wiemy kto jest mordercą.. podejrzanych jest dwóch mężczyzn podróżujących jednym samochodem, ale poszlaki nie są jednoznaczne. Nic nie jest pewne, a czasu jest coraz mniej. Jeb Stuart napisał całkiem sprawny scenariusz i chyba tylko przypadek w doborze obsady sprawił, że ten film nie jest tak znany jak Szklana Pułapka. Podejrzewam, że gdyby powstał w latach osiemdziesiątych (tak jak planowano) to obecnie film miałby status pozycji kultowej.
Klimat, narracja, niezbyt szybkie tempo akcji, ale z bardzo dynamicznymi momentami sprawiają, że pozycja zasługuje na mocne siedem.

Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential) - 1997;
- reżyseria: Curtis Hanson;
- scenariusz: Brian Helgeland, Curtis Hanson;
- wybrana obsada: Russell Crowe, Kevin Spacey, Guy Pearce, Kim Basinger, Danny DeVito, James Cromwell;
- gatunek: kryminał, thriller.

"Wspaniała policja wspaniałego miasta"

Lata pięćdziesiąte i rosnące w zawrotnym tempie Los Angeles. Miasto wielkich ambicji sukcesów, ale także porażek. Jest to też miasto, w którym mafiosi traktowani są trochę jak celebryci. W jednym z lokali dochodzi do krwawej strzelaniny, trzech gliniarzy rozpoczyna śledztwo. Nie współpracują z sobą, każdy ma inne metody, ale także inne aspiracje związane z rozwiązaniem tego mordu (ambicja, sława, chęć dominacji). Z czasem śledztwo zaczyna dalece wykraczać poza poszukiwania mordercy - policjanci ujawniają spisek, w który są zamieszani zasłużeni obywatele tego wspaniałego miasta. Czy nasi detektywi mogą sobie zaufać? A może któryś z nich jest częścią tego spisku? Czy można komukolwiek zaufać?
Niesamowity klimat filmu i bardzo mocna obsada aktorska to niewątpliwe atuty tej produkcji -

Bez twarzy
(Face/off) - 1997;
- reżyseria: John Woo;
- scenariusz: Mike Werb, Michael Colleary;
- wybrana obsada: John Travolta, Nicolas Cage, Joan Allen;
- gatunek: thriller, sensacyjny.

Kilka dni temu natrafiłem na ten tytuł w programie telewizyjnym, uznałem, że to dobry moment by sobie odświeżyć ten tytuł. Potrzebowałem jakiegoś luźnego filmu sensacyjnego.
Sean jest gliną, który przez lata ściga niebezpiecznego mordercę Castor'a Troy'a. Gdy już mu się niemal udało to okazuje się, że musi przyjąć tożsamość Troy'a. Operacje plastyczne działają cuda. Z nową twarzą i tożsamością ląduje z tajną misją w więzieniu. Sprawa się komplikuje gdy Troy również zmienia tożsamość. Nie muszę chyba pisać czyją tożsamość przyjmuje? Fabuła jest intrygująca, ale w drugiej połowie filmu czegoś zaczyna brakować. W odbiorze zaczyna dominować znużenie, ale to nie zmienia faktu, że Bez twarzy to naprawdę dobre kino sensacyjne. Główne role grają Travolta oraz Cage - w mojej ocenie wypadli całkiem przekonująco. Swoją drogą obaj panowie mieli kiedyś naprawdę dobry czas i renomę - szkoda, że obaj niezbyt dobrze skończyli. Obu nadal lubię, ale ciężko mi bezkrytycznie

Speed 2: Wyścig z czasem,
(Speed 2: Cruise Control) - 1997;
- reżyseria: Jan De Bont;
- scenariusz: Randall McCormick, Jeff Nathanson;
- wybrana obsada: Sandra Bullock, Jason Patric, Willem Dafoe;
- gatunek: sensacyjny.

Po wielkim sukcesie Speed postanowiono nakręcić kontynuację - grzechem byłoby tego nie wykorzystać. Niestety już na etapie planowania okazało się, że Keanu nie wcieli się ponownie w rolę Jacka więc rozpoczęto poszukiwania zastępcy, wybór padł na McCormick'a, który na ekranie wypadł dużo mniej interesująco niż Keanu. Sama fabuła też idealna nie jest. Sam wątek porwania statku połączony z motywem zemsty i kradzieży jest bardzo dobry, ale wszystko sypie się na poziomie dialogów. W fabułę próbowano wplątać też wstawki komediowe, ale brakło wyrazistych postaci, które by je wypowiadały, a to sprawiło, że bardziej drażnią niż śmieszą. Może gdyby film miał całkiem inną obsadę to obecnie miałby status kultowego jak Szklana Pułapka 3. Nie bez powodu wspominam ten tytuł. Scenariusz Speed 2 miał szansę być fabułą Die Hard 3. Na szczęście tak się nie stało.
Speed 2 okazał się finansową klapą. Kosztował 160 milionów dolarów, a w Stanach zarobił

Władza absolutna,
(Absolute Power) - 1997;
- reżyseria: Clint Eastwood;
- scenariusz: William Goldman;
- wybrana obsada: Clint Eastwood, Gene Hackman, Ed Harris, Laura Linney, Scott Glenn;
- gatunek: sensacyjny, thriller.

Luther (Clint) jest zawodowym złodziejem, który postanawia jednym bardzo dochodowym skokiem zakończyć swoją przestępczą działalność. Chce w spokoju odejść na emeryturę. Jego celem jest posiadłość zamożnego milionera - wie, że kosztowności z tego domu zapewnią mu spokojne i dostatnie życie. Podczas włamania ma miejsce mały incydent. Wraca żona milionera z kochankiem. Początkowa namiętność zmienia się w szamotaninę podczas której kobieta ginie z rąk Secret Service. Zapomniałem dodać, że jej kochankiem był urzędujący prezydent USA. Agenci pozorują miejsce zbrodni na dzieło włamywacza, ale nie mają pojęcia, że prawdziwy złodziej wszystko obserwował. Orientują się dopiero gdy znika narzędzie zbrodni, które może obciążyć prezydenta (zakrwawiony nóż użyty podczas szamotaniny). Secret Service zrobi wszystko by usunąć niewygodnego świadka. Luther robi wszystko by przetrwać, ale po czasie zdaje sobie

Air Force One - 1997;
- reżyseria: Wolfgang Petersen;
- scenariusz: Andrew W. Marlowe;
- wybrana obsada: Harrison Ford, Gary Oldman, Glenn Close, William H. Macy, Liesel Matthews;
- gatunek: sensacyjny.

Ostatnio sporo mniej oglądam, mniej piszę - czas mi przecieka przez palce. Wieczne niedospanie i brak ochoty na cokolwiek. Trzeba się w końcu jakoś pozbierać.
Dziś film, który wielokrotnie, często przypadkiem, gości na moim ekranie - aż dziw, że nigdy o nim nie wspomniałem na tym blogu. Ostatnio często piszę o H. Fordzie (nadrabiam) więc i słowo o Air Force One się należy.
Prezydencki samolot zostaje porwany przez rosyjskich radykałów, którzy żądają uwolnienia swojego przywódcy. Są zdeterminowani, a ich przywódca (świetny Oldman) potrafi bez wahania zabić zakładników. Służby na ziemi próbują uratować sytuację, ale lecący samolot jest trudnym miejscem na akcję antyterrorystów. Sytuacja wydaje się beznadziejna, ale okazuje się, że amerykański prezydent skutecznie się ukrył i sabotuje działania terrorystów. Ach ci prezydenci USA - zbiór cnót wszelakich. Fabuła nie wygląda zbyt zachęcająco, ale Air Force

Jaś Fasola: Nadciąga totalny kataklizm,
(Bean) - 1997;
- reżyseria: Mel Smith;
- scenariusz: Richard Curtis, Robin Driscoll;
- wybrana obsada: Rowan Atkinson, Peter MacNicol, Pamela Reed, Burt Reynolds;
- gatunek: komedia.

Jako dziecko uwielbiałem Jasia Fasolę. Chyba nigdy nie widziałem całego serialu, ale niektóre epizody dziesiątki razy. To co śmieszyło mnie w formie telewizyjnej niekoniecznie mi się podobało w filmie pełnometrażowym.
Bean pracuje w muzeum. Wszyscy mają go powyżej uszu, dlatego też dostaje zadanie specjalne. Ma wyjechać do Ameryki na uroczyste przekazanie dzieła sztuki. Na miejscu szybko okazuje się, że Jaś Fasola to same problemy i nawet niezbyt rozgarnięci Amerykanie szybko się w tym połapią.

Droga przez piekło,
(U Turn) - 1997;
- reżyseria: Oliver Stone;
- scenariusz: Oliver Stone, John Ridley;
- wybrana obsada: Sean Penn, Nick Nolte, Jennifer Lopez, Joaquin Phoenix, Liv Tyler, Claire Danes, Powers Boothe, Billy Bob Thornton, Jon Voight;
- gatunek: thriller, dramat, kryminał.

Próbowaliście kiedyś policzyć ile czasu spędzacie na wyborze filmu do obejrzenia, a i tak lista zaległości rośnie i rośnie. Ostatnio postanowiłem z tym walczyć i losować filmy do obejrzenia. Prywatna chmura VOD (Plex) od jakiegoś czasu ma taką funkcję a to sprawia, że przestanę marnować czas na wybór. Pierwszym filmem wylosowanym przez Plex była Droga przez piekło. Pozycja, którą od dawna chciałem obejrzeć, ale jakoś mi umykała.
Bobby jedzie na wybrzeże by oddać swojemu szefowi pieniądze. Jeśli się spóźni to nie będzie mógł liczyć na wyrozumiałość. Może uda mu się przeżyć, ale pewnie straci kolejne szanse. Pech sprawia, że na totalnym pustkowiu psuje mu się samochód. Awaria sprawia, że Bobby musi sobie zrobić nieoczekiwaną

Na dobre i złe,
(For Richer or Poorer) - 1997;
- reżyseria: Bryan Spicer;
- scenariusz: Jana Howington, Steve LuKanic;
- wybrana obsada: Tim Allen, Kirstie Alley, Michael Lerner, Larry Miller, Miguel A. Núñez Jr.;
- gatunek: komedia.

Też macie wrażenie, że współcześnie amerykański przemysł filmowy nie oferuje już nam dobrych komedii? Wyparował gdzieś lekki, błyskotliwy humor, a w jego miejsce wstąpiła wulgarność. Od kilku lat uporczywie towarzyszy mi myśl, że lepiej to już było. Dlatego też coraz chętniej wracam do starszych produkcji. Tym razem wylosowany został film z Tim'em Allen'em i Kirstie Alley (tak, to ta od I kto to mówi).
Brad, dobrze prosperujący biznesmen ma gorszy czas. Jego małżeństwo się sypie, zostaje oskarżony o wielkie oszustwa podatkowe, a jego konta zostają opróżnione. W tej sytuacji musi szybko uciekać. Przypadek (a jakże) sprawia, że kradnie taksówkę, w której pasażerką jest jego niemal eks żona. Gorzej być nie mogło... a jednak.. Brad z małżonką trafiają do osady amiszów.

Adwokat diabła,
(The Devil's Advocate) - 1997;
- reżyseria: Taylor Hackford;
- scenariusz: Tony Gilroy;
- wybrana obsada: Keanu Reeves, Charlize Theron, Al Pacino, Jeffrey Jones, Judith Ivey, Connie Nielsen;
- kategoria: thriller.

Kevin, młody, szalenie zdolny adwokat dostaje pracę marzeń w wielkim mieście. Nie zastanawiając się długo przeprowadza się z żoną do Nowego Jorku. Wszystko wygląda jak we śnie... Kevin ma zajmować się sprawami karnymi bogatych ludzi i naiwnie wierzy, że są to ludzie niewinni... z czasem sprawy są coraz trudniejsze i coraz bardziej oczywiste. Żona fatalnie czuje się w nowym środowisku. Czuje się osaczona przez nowych znajomych, a zwłaszcza przez nowego szefa Kevina. John Milton to człowiek (czy aby na pewno?), który bezwarunkowo dominuje i osiąga wszystkie swoje cele. Zaczyna niewinnie, ale z czasem odsłania się jego prawdziwa twarz.