Kasyno;
(Casino) - 1995;
- reżyseria: Martin Scorsese;
- scenariusz: Martin Scorsese, Nicholas Pileggi;
- wybrana obsada: Robert De Niro, Sharon Stone, Joe Pesci, James Woods, Don Rickles, Kevin Pollak, L.Q. Jones, Alan King;
- kategoria: dramat, gangsterski, Złoty Glob, film.

Sam Rothstein to były zawodowy gracz, który ma nowe zadanie. Na polecenie chicagowskiej mafii ma prowadzić jedno z najlepszych kasyn w Las Vegas. Sam (zwany Asem) wie jak to robić i umiejętnie rozwija interes. Opłaca wszystkich, którzy mogą wpłynąć na interesy (policja, politycy, urzędnicy) i coraz bardziej wierzy w swoją wielkość. Jednak to nie jego ego jest przyczyną problemów. As się zakochuje. Wie, że jego wybranka może przysporzyć mu problemów, ale wierzy, że uczciwa umowa i wzajemny szacunek wystarczą by stworzyć dobry związek. Ginger osłabia jego pozycję, ale nie tak bardzo jak przyjaciel z Chicago, który postanawia rozwinąć przestępczą działalność w Las Vegas. Sprawy początkowo się dobrze okładają, ale z czasem zaczynają się coraz bardziej komplikować, a szefowie z Chicago mogą w końcu stracić cierpliwość i poszukać odpowiednich,

Rob Roy - 1995;
- reżyseria: Michael Caton-Jones;
- scenariusz: Alan Sharp;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Jessica Lange, John Hurt, Tim Roth, Eric Stoltz;
- kategoria: biograficzny, romans, dramat, historyczny.

Osiemnasty wiek. Robert Roy MacGregor, szkocki góral prowadzi uczciwe, spokojne życie. Bieda czasem zagląda w oczy, ale z każdej trudnej sytuacji Rob znajduje wyjście. Sielankę niszczy dworska intryga przeciw rodzinie MacGregor'a. Rob na dworze uzyskał kredyt potrzebny na inwestycję mającą zabezpieczyć rodzinę na przyszłość. Niestety informacja o gotówce dociera do Archibald Cunningham, który bez skrupułów zabija człowieka Rob'a i kradnie pieniądze. Macgregor musi spłacić dług, a przede wszystkim chronić swoją rodzinę.
Czy honor i klarowne zasady, którymi się kieruje Rob wystarczą by udowodnić winę Archibald'a? Słowo honoru i brak dowodów..

Nixon - 1995;
- reżyseria: Oliver Stone;
- scenariusz: Oliver Stone, Stephen J. Rivele;
- wybrana obsada: Anthony Hopkins, James Woods, Bob Hoskins, Joan Allen, Tony Goldwyn, Ed Harris, Paul Sorvino, Michael Chiklis, Mary Steenburgen;
- kategoria: biograficzny, polityczny, Ameryka, Watergate, dramat.

Po obejrzeniu Ojca (o którym niebawem napiszę) postanowiłem trochę odświeżyć sobie dorobek Hopkins'a, zwłaszcza, że aktor ma na swoim koncie kilka wybitnych ról.
Dziś kilka słów o Nixon'ie. Film z 1995 roku przybliża nam postać tego bardzo kontrowersyjnego polityka, który obecnie jest kojarzony tylko z aferą Watergate. Przyznaję, że byłem przekonany iż głownie o tym będzie ten film. Co za pozytywne zaskoczenie. Watergate oczywiście zajmuje kawał tego trzygodzinnego filmu, ale nie dominuje. Twórcy przybliżają nam sylwetkę Nixon'a, jego motywacje, życiorys i charakter. Nie ulega wątpliwości, że prezydent Nixon wielokrotnie przekroczył swoje uprawnienia, ale czy jego prezydenturę, karierę polityczną należy oceniać jednoznacznie negatywnie? Jego gabinet ma też kilka znaczących sukcesów. Na

Poza podejrzeniem,
(Above Suspicion) - 1995;
- reżyseria: Steven Schachter;
- scenariusz: Steven Schachter, William H. Macy;
- wybrana obsada: Christopher Reeve, Joe Mantegna, Kim Cattrall, Edward Kerr, William H. Macy;
- kategoria: thriller, sensacyjny.

Kolejna mniej znana pozycja, a obejrzałem z polecenia. Dzięki.

Dempsey Cain jest znakomitym gliniarzem. Drobiazgowym, skutecznym, a przede wszystkim w pełni oddanym pracy. Podczas jednej z akcji zostaje postrzelony - życie udaje mu się zachować, ale sprawności już nie. Dempsey ląduje na wózku inwalidzkim. To koniec pięknie zapowiadającej się kariery. Mężczyzna, po pewnym czasie, namawia swoją żonę i brata by upozorowali napad rabunkowy i go zastrzelili. Taka śmierć pozwoli na wypłatę milionowego odszkodowania. Najbliżsi, nie bez oporów, zgadzają się na ten szalony plan. Zwłaszcza, że oboje na tym skorzystają - pieniądze i koniec tajemnic. Nie będą już musieli ukrywać swojego romansu.

Podejrzani,
(The Usual Suspects) - 1995;
- reżyseria: Bryan Singer;
- scenariusz: Christopher McQuarrie;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Gabriel Byrne, Pete Postlethwaite, Kevin Pollak, Chazz Palminteri, Stephen Baldwin, Michelle Clunie, Ron Gilbert;
- gatunek: kryminał, thriller.

Ten film jest przykładem na to, że czasem warto wracać do obejrzanych tytułów. Powtórny seans może mocno zweryfikować naszą ocenę. Filmweb twierdzi, że Podejrzanych widziałem w 2011 roku i oceniłem na całe sześć. Nie pamiętałem tego seansu więc dałem szanse tytułowi jeszcze raz.
Zaczyna się od bzdurnego policyjnego przesłuchania. Jakiś napad i grupa podejrzanych osób. Nie łączy ich nic. Nie pracowali z sobą, nie są winni napadu, nawet nie wyglądają podobnie. Spotkanie na komisariacie jest początkiem ich wspólnej pracy. Wspólne napady idą niezwykle gładko, aż natrafiają na człowieka, który chce ich wykorzystać do bardzo niebezpiecznej pracy. Najprawdopodobniej ktoś podczas napadu zginie, ale grupa nie ma wyboru. Przeciwnik jest potężny i bardzo

Ekstradycja, sezon 1;
- TVP, 1995, rekonstrukcja cyfrowa;
- wybrana obsada: Marek Kondrat, Małgorzata Pieczyńska, Alosza Awdiejew, Witold Dębicki, Zdzisław Wardejn, Renata Dancewicz, Tomasz Kozłowicz, Wojciech Wysocki, Krzysztof Kolberger, Edyta Olszówka, Artur Żmijewski, Grzegorz Warchoł;
- gatunek: kryminał, sensacyjny.

Od kilku lat trwa rekonstrukcja cyfrowa polskich zasobów filmowych. Nowe, poprawione wersje sprawnie lądują na platformie VOD TVP. Wiem, że w obecnych czasach zachęcanie do oglądania czegokolwiek na TVP jest deklaracją polityczną, ale mimo to przypominam, że na VOD TVP jest sporo fajnych rzeczy. Jedną z nich jest zrekonstruowana Ekstradycja. Dla mnie to idealna okazja do przypomnienia sobie tego serialu. Jako nastolatek często oglądałem pojedyncze odcinki w telewizji, ale chyba nigdy nie obejrzałem całości. To wielkie niedopatrzenie z mojej strony.

Szybcy i martwi,
(The Quick and the Dead) - 1995;
- reżyseria: Sam Raimi;
- scenariusz: Simon Moore;
- muzyka: Alan Silvestri;
- wybrana obsada: Sharon Stone, Gene Hackman, Russell Crowe, Leonardo DiCaprio, Tobin Bell, Roberts Blossom, Kevin Conway;
- gatunek: western, akcja.

Za ten film zabierałem się od dłuższego czasu. Dlaczego? Spójrzcie tylko na obsadę - zbyt wielu lubianych aktorów w jednym filmie. Musiałem nadrobić. Okazję ku temu stworzyła mi Nova TV, która dosyć mocno reklamowała ten film. Tak na marginesie - warto dać szansę nowym stacjom telewizyjnym. Pojawia się tam sporo nieco starszych produkcji, a i serwisy informacyjne są bardziej stonowane.
Kilka słów o filmie.
Miasteczko na Dzikim Zachodzie jest terroryzowane przez bezwzględnego Herod'a (Hackman). Dyktator ma sprytny sposób na eliminowanie swoich wrogów. Raz do roku urządza turniej rewolwerowy, w którym każdy może spróbować go zastrzelić. Póki co jest niepokonany. Na turniej przybywa wiele osób, które mają z Herod'em rachunki do wyrównania. Jest płatny zabójca, nieszanowany syn, były

Goofy na wakacjach,
(A Goofy Movie), 1995;
- reżyseria: Kevin Lima;
- scenariusz: Jymn Magon, Brian Pimental, Chris Matheson;
- gatunek: animacja, familijny.

Kilka tygodni temu przypomniałem sobie ten film. W pamięci miałem wspomnienie zabawnej historii. Powtórny seans kompletnie zniszczył wspomnienie i całkowicie mnie rozczarował. Może to dowód na to, że niektórych wspomnień nie powinno się poprawiać, przypominać? Tym razem już jest za późno na takie refleksje.

Epidemia,
(Outbreak) - 1995;
- reżyseria: Wolfgang Petersen;
- scenariusz: Robert Roy Pool, Laurence Dworet;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Morgan Freeman, Rene Russo, Cuba Gooding Jr., Kevin Spacey, Donald Sutherland;
- gatunek: dramat, thriller, akcja.

Niedawny seans Inwazji przypomniał mi inny film o wirusie. Epidemię widziałem już kilka razy, ale cały czas mam sentyment do tego filmu. Może to z powodu małpki?
W 1967 roku w Zairze pojawia się bardzo niebezpieczny wirus, który ma stu procentową śmiertelność. Amerykańskie wojsko postanawia brutalnie rozwiązać problem i zrzuca dużą bombę na miejsce występowania zarażenia.
Akcja przenosi się do czasów współczesnych. W kilku miejscach znów pojawia się odmiana tego bardzo niebezpiecznego wirusa. Trochę zmutował - nadal jest śmiertelny, ale dużo łatwiej się nim zarazić niż w 1967 roku. Siedliska choroby zostają otoczone wojskową "opieką", a lekarze pracują nad szczepionką. Nie mniej ważne jest poznanie przyczyn nagłej epidemii - odnalezienie pacjenta zero jest jednym z kluczowych zadań.

Bad Boys - 1995;
- reżyseria: Michael Bay;
- scenariusz: Doug Richardson, Michael Barrie, Jim Mulholland;
- wybrana obsada: Martin Lawrence, Will Smith, Theresa Randle, Téa Leoni;
- gatunek: sensacyjny.

O tym filmie przypomniało mi oscarowe zamieszanie wokół Will'a Smith'a. Bad Boys to film, który sprawił, że Smith stał się znanym aktorem. Rok później był znakomity Dzień niepodległości (niedługo 2 część) co ugruntowało pozycję aktora w Hollywood. Kiedyś Bad Boys oceniałem na mocne osiem, ale powtórny seans mocno zweryfikował notę. Może to ja się zmieniłem, ale obecnie humor i akcja w tym filmie już tak na mnie nie działają. Powiem więcej - rodzaj humoru w tym filmie zaczął mnie drażnić.
Coś o fabule? Dwóch gliniarzy o całkiem różnych charakterach ma mały problem. Muszą odzyskać pieniądze, które zostały zrabowane z posterunku policji. Czasu nie jest zbyt dużo, a jedyny świadek (kobieta) lubi sprawiać sporo problemów.

Siedem,
(Se7en) - 1995;
- reżyseria: David Fincher;
- scenariusz: Andrew Kevin Walker;
- wybrana obsada: Morgan Freeman, Brad Pitt, Gwyneth Paltrow, Kevin Spacey;
- gatunek: thriller, kryminał.

Widziałeś siedem? Oczywiście, że tak.. no bo widziałem, kiedyś, dawno, dawno temu.. jest kilka filmów, które są kultowe i kiedyś obejrzane, ale których tak naprawdę się nie pamięta. Postanowiłem sobie, że te filmy będę sobie odświeżał. Są to przeważnie znakomite tytuły i jest mi wstyd, że nie pamiętam fabuły.
Dwóch detektywów (jeden tuż przed emeryturą, a drugi ma karierę przed sobą) pracuje nad sprawą dziwnego morderstwa. Zanim śledztwo się na dobre rozwinęło pojawiła się kolejna ofiara. Wszystko wskazuje na to, że krąży seryjny morderca, który ma obsesję na punkcie kary. Wszystkie jego ofiary są powiązane z siedmioma grzechami głównymi. Klucz doboru ofiar sprawia, że praktycznie każdy może być na celowniku. We współczesnym społeczeństwie każdy ma coś na sumieniu. Nie ma świętych.

Morderstwo pierwszego stopnia,
(Murder in the First) - 1995;
- reżyseria: Marc Rocco;
- scenariusz: Dan Gordon;
- wybrana obsada: Christian Slater, Kevin Bacon, Gary Oldman, Stephen Tobolowsky;
- gatunek: dramat, sądowy, na faktach.

Alcatraz - więzienie, które miało być cudowną receptą na rosnącą przestępczość w latach trzydziestych. Więzienie na wyspie, z którego nie da się uciec, a wszelkie próby ucieczki powinny być skutecznie karane. Jak można ukarać więźnia nie zabijając go? Można wsadzić do ciasnej izolatki. To powinna być skuteczna kara. Film opowiada o więźniu, który był tak ukarany, a po opuszczeniu "lochu" zabija jednego ze swoich współwięźniów. Proces ma być tylko formalnością przed ostateczną karą, ale przypadek trafia, że sprawę dostaje młody, ambitny prawnik, który ujawnia niewygodne fakty dotyczące funkcjonowania najlepszego z więzień. Coś pominąłem? Jeden drobny szczegół.. Henri w izolatce, której wymiary są mniejsze od mojego łóżka spędził ponad 1000 dni. Tak długi, bezprawny okres izolacji musi negatywnie odbić się

Na żywo,
(Nick of Time) - 1995;
- reżyseria: John Badham;
- scenariusz: Patrick Sheane Duncan;
- wybrana obsada: Johnny Depp, Christopher Walken, Courtney Chase;
- gatunek: sensacyjny, thriller.

Dworzec kolejowy, skorumpowani policjanci wybierają przypadkową osobę, którą szantażem zmuszą do zabójstwa pani gubernator. Wybierają niepozornego księgowego, który podróżuje z córką. Porwane dziecko będzie idealnym czynnikiem motywującym ojca, który w trosce o bezpieczeństwo córki nie powinien stawiać zbędnego oporu. Niezły początek na fabułę, ale pojawia się mały problem. Na bazie tego początku nakręcono cały film. Historia szantażowanego ojca i jego zachowań jest w pełni przewidywalna. W Na żywo razi nie tylko scenariusz - cały film sprawia wrażenie dużo starszego niż jest w rzeczywistości. Zła fabuła, brzydkie zdjęcia, brak pomysłu na bohatera i intrygę oraz niezbyt przekonująca gra aktorska (poza Walkenem) to tylko niektóre z minusów tej produkcji. Dziwię się, że Depp w jednym roku zagrał w dwóch tak różnych filmach. Truposz i Na żywo to całkiem inna klasa produkcji - pierwszy tytuł zdaje się z czasem coraz bardziej punktować, drugi odpływa w niebyt i staje się pozycją

Jumanji 1995;
- reżyseria: Joe Johnston;
- scenariusz: Greg Taylor, Jim Strain, Jonathan Hensleigh;
- wybrana obsada: Robin Williams, Jonathan Hyde, Kirsten Dunst, Bradley Pierce, Bonnie Hunt;
- gatunek: familijny, przygodowy, fantasy.

Macie takie filmy, które pamiętacie z dzieciństwa i które, mimo upływu lat, cały czas wywołują u Was dobre emocje i łezkę sentymentu? Mam kilka takich pozycji i do tej grupy bezsprzecznie zalicza się Jumanji z 1995 roku - kolejny dowód na to, ze kocham kino lat dziewięćdziesiątych. Za sprawą jednego z komentarzy na blogu postanowiłem jeszcze raz obejrzeć ten tytuł. Chciałem sprawdzić czy nadal ma swoją magię, która mnie kiedyś porwała.
W dobie boomu na wszelakie gry planszowe oraz mody na Escape Room'y Jumanji powinna mieć status pozycji kultowej. Jest to opowieść o grze, która mocno wkracza w nasz świat i sprawia, że nie chcemy, ale także nie możemy przerwać rozgrywki. Gra buduje (dosłownie) nową, równoległą rzeczywistość, w której należy wykazać się sporymi umiejętnościami aby móc przeżyć i ukończyć rozgrywkę (skojarzenia z RPG same się nasuwają). Jumanji to umiejętne połączenie przygody, elementów familijnych z komedią.

Apollo 13 - 1995;
- reżyseria: Ron Howard;
- scenariusz: William Broyles Jr., Al Reinert;
- wybrana obsada: Tom Hanks, Ed Harris, Bill Paxton, Kevin Bacon, Gary Sinise;
- gatunek: dramat.

Na wielu portalach, blogach pojawiają się różne zestawienia podsumowujące filmowy 2015 rok oraz pytania od jakiego filmu zacząć rok 2016. Pada wiele komentarzy, które mają sugerować, że pierwszy seans ma być jakiś szczególny, wyjątkowy... jak dla mnie to są totalne brednie. Dlaczego ten pierwszy raz ma być inny? Dlaczego ma rzutować na cały nadchodzący rok? Kocham Kino, ale w czary mary i inne zaklinanie losu to nie wierzę (już). Mój pierwszy seans był całkiem przypadkowy, ale na szczęście seans był mega wciągający. Trafiło na Apollo 13, czyli opartą na faktach historię felernego, załogowego lotu na Księżyc. Amerykanie na Księżycu już byli, ale lot z 1970 roku miał bezdyskusyjnie potwierdzić ich dominację w kosmosie. Nie udało się - lot okazał się niezwykle pechowy, ale pomimo serii awarii udało się sprowadzić bezpiecznie załogę na Ziemię.. Znakomity materiał na film. Przeciwieństwa losu podczas przekraczania granic poznania i niesamowite poświęcenie rządowych pracowników.

Dziwne dni (Strange Days) - 1995;
- reżyseria: Kathryn Bigelow
- scenariusz: Jay Cocks, James Cameron
- wybrana obsada: Ralph Fiennes, Juliette Lewis, Angela Bassett, Tom Sizemore
- science fiction, sensacyjny.

Końcówka roku 1999. Na ulicach jest wyczuwalne coraz większe napięcie.. rośnie przestępczość, ale też panika przez zbliżającym się (podobno) końcem świata.
Na czarnym rynku ludzie odurzają się nową używką. Za pomocą specjalnego urządzenia mogą bezpośrednio w mózgu oglądać, przeżywać nagrania innych osób. Może to być wyuzdany seks z sekretarką, udział w napadzie, czy też uprawianie wyczynowego sportu.. życie wspomnieniami innych ludzi sprawia, że użytkownicy "druta" mocno się uzależniają. Ich życie w zestawieniu z nagraniami wydaje się nudne i blade.. to tak tytułem wstępu.
Lenny (Fiennes) jest byłym policjantem, który dorabia na czarnym rynku handlując nagraniami do "druta". Interes nieźle się kręci, ale Lenny wpada w tarapaty. Przypadkiem staje się posiadaczem nagrania, na którym bardzo zależy bezwzględnym policjantom.. co takiego na tym nagraniu sprawia, iż stróże prawa zabijają z zimną krwią?
Dziwne dni się trochę postarzały, ale wizja ukazanego świata oraz maszyn do

Rzeczy, które robisz w Denver będąc martwym (Things to Do in Denver when You're Dead, reżyseria Gary Fleder, 1995)

To kino lat dziewięćdziesiątych. ten sentyment.. Były gangster dostaje propozycję nie odrzucenia.. może odmówić, ale będzie bardziej martwy niż żywy. Ma zrobić ostatnią prostą robotę.. zadanie banalne - ma wytłumaczyć jednemu facetowi by zapomniał o swojej ukochanej. Zazwyczaj te proste zadania lubią najbardziej się chrzanić.. nie inaczej jest w tym filmie.. psuje się niemal wszystko co mogło, a nawet więcej.
Czy warto obejrzeć ten film? Zdecydowanie tak. Świetne niektóre dialogi. Niezła fabuła, która ma coś w sobie z Tarantino. Do tego ciekawa obsada (Andy Garcia, Steve Buscemi, Christopher Lloyd, Christopher Walken) oraz świetne teksty podrywu.. Uśmiałem się..
Pozycja zasługuje na porządne siedem.

Francuski pocałunek (French Kiss, reżyseria Lawrence Kasdan, 1995)

Śliczna Kate (Meg Ryan) tuż przed ślubem jest porzucona przez swojego narzeczonego (Timothy Hutton), który odnajduje swoje szczęście u nowej dziewczyny w Paryżu. Zdesperowana dziewczyna, mimo strachu przed lataniem, wyrusza do Europy by walczyć o swojego mężczyznę. W samolocie przypadkowo poznaje gburowatego faceta (o mało nie napisałem przystojnego, Kevin Kline), który wykorzystuje ją do przemytu drogocennego naszyjnika. W Paryżu lepiej się poznają, Kate zaczyna dostrzegać, że jej narzeczony nie jest wart zachodu - chyba zdradziłem zakończenie... ;) To komedia romantyczna, wszystkie kończą się tak samo.. nuda w tej materii. Zaletą filmu jest fajny humor wymienieni aktorzy i Jean Reno w drugim planie. Typowa produkcja lat dziewięćdziesiątych, którą przyjemnie się ogląda.
Taka siódemka...

Zabójcy (Assassins, reżyseria Richard Donner, 1995)

Robert (Stallone) jest zabójcą, który myśli o przejściu na emeryturę (każdy myśli, a nikomu się nie udało;)), ale sprawa się komplikuje podczas ostatniego zlecenia. Okazuje się, że na jeden cel polują dwaj kilerzy - Robert i młody, ambitny Miguel (Antonio Banderas). Przypadkowe spotkanie zawodowców musi skończyć się konfrontacją, z której żywy wyjdzie tylko najlepszy.
Zabójcy mimo zachęcającego początku rozczarowuje. Po 40 minutach zaczyna nużyć... szkoda, bo potencjał był całkiem spory.
Ciekawostką się jest fakt, że scenariusz współtworzyło rodzeństwo Wachowskich - to ci od Matrixa.
Zabójcy dostają sześć.. film dla fanów Stallone i Banderasa.

Pocałunek śmierci ( Kiss of Death, reżyseria Barbet Schroeder, 1995)

Skazaniec na zwolnieniu warunkowym (David Caruso) znów wpada w tarapaty. Jedyną szansą uniknięcia odsiadki jest współpraca z policją. Jeśli doprowadzi do skazania groźnego Little Juniora (Nicolas Cage) odzyska wolność.
Pocałunek śmierci mimo niezłego aktorstwa nie zachwyca. Standardowa opowieść pokazana w niezbyt oryginalny sposób.
Obejrzeć i zapomnieć. Siedem

ps-w roli gliniarza werbującego wystąpił Samuel L. Jackson