Ułatwienia dostępu

1994

  • Zagubieni w Raju - 1994

    zagubieni w raju

    Zagubieni w Raju,
    (Trapped in Paradise) - 1994;
    - reżyseria: George Gallo;
    - scenariusz: George Gallo;
    - wybrana obsada: Nicolas Cage, Jon Lovitz, Dana Carvey, John Ashton, Mädchen Amic, Donald Moffat, Richard Jenkins;
    - kategoria: film, komedia kryminalna.

    Trzej niezbyt rozgarnięci bracia postanawiają obrabować lokalny bank w małym miasteczku o nazwie Paradise. Oczywiście nic nie idzie po myśli, a jeden z braci dosyć szybko ma wyrzuty sumienia. To tak jakby ukraść sanie Świętemu Mikołajowi podczas doręczania prezentów. Mikołaja w tym filmie nie ma, ale sanie są. Do tego mili mieszkańcy i prawdziwi gangsterzy.

    Czytaj więcej

  • Władca księgi - 1994

    wladca ksiegi

    Władca księgi,
    (The Pagemaster) - 1994;
    - reżyseria: Joe Johnston, Maurice Hunt;
    - scenariusz: David Kirschner, David Casci;
    - wybrana obsada: Macaulay Culkin, Christopher Lloyd, Whoopi Goldberg, Robert Picardo, Frank Welker;
    - kategoria: film, animacja, przygodowy, familijny, baśń.

    Richard jest chłopcem, który wszystkiego się boi. Nie chce się w angażować w żadne zabawy, prace bo może wg statystyk może się zranić. Ten "tchórzem podszyty" chłopak pewnego dnia ucieka przed burzą i trafia go wielkiego gmachu biblioteki. Otrzumuje tam bilet do krainy przygód i emocji - potocznie mówiąc "kartę bilbioteczną". W niewyjaśniony sposób zostaje przeniesiony do magicznego świata, gdzie musi odnaleźć drogę do domu. Towarzyszą mu trzy napotkane postacie (książki): horror, awanturnik i bajeczka. Razem z nimi walczy z przeciwnościami losu i odkrywa, że w życiu nie można się wszystkiego bać.

    Czytaj więcej

  • Klient - 1994

    klient

    Klient,
    (The Client) - 1994;
    - reżyseria: Joel Schumacher;
    - scenariusz: Robert Getchell, Akiva Goldsman;
    - wybrana obsada: Susan Sarandon, Tommy Lee Jones, Mary-Louise Parker, Brad Renfro;
    - kategoria: thriller, film.

    Chłopiec jest świadkiem samobójstwa adwokata mafii. Śledczy wiedzą, że dziecko nie mialo czynnego udziału w wydarzeniu, ale podejrzewają, że przed strzałem zmarły odbył z chłopakiem rozmowę i może powiedział gdzie znajdują się zwłoki zamordowanego senatora. FBI się myli, ale chłopak ani myśli zeznawać. Służby źle mu się kojarzą poza tym jest przekonany, że lepiej zrobi jak będzie milczał. W ten sposób chce ochronić matkę i młodszego brata. Pod wpływem swojej adwokat chłopiec zmienia zdanie, ale nie wie jeszcze, że mafiozi już wydali na niego wyrok.

    Czytaj więcej

  • Wieczna miłość - 1994

    wieczna milosc

    Wieczna miłość,
    (Immortal Beloved) - 1994;
    - reżyseria: Bernard Rose;
    - scenariusz: Bernard Rose;
    - wybrana obsada: Gary Oldman, Jeroen Krabbé, Isabella Rossellini, Johanna ter Steege, Valeria Golino;
    - kategoria: film, biograficzny, Ludwig van Beethoven, melodramat, muzyczny.

    Ten tytuł trafił na playlistę z powodu roku powstania. Wysoko oceniany film 1994 i ja go nie widziałem? To trzeba było nadrobić.
    Rok 1892. Umiera jeden z największych kompozytorów - Ludwig van Beethoven. Wielki artysta, który miał wielu zwolenników jak i wielu przeciwników. Dla niewielu był obojętny. Od czasu utraty słuchu stał się bardziej zgorzkniały, wybuchowy i ciężki w relacjach. Też niewiele tworzył. Nie zmienia to faktu, że zostawił sporo znakomitych dzieł, do których prawa przepisał miłości swojego życia. Kim była kobieta o której nikt nie miał pojęcia? Kochanka? Córka? Slużąca?
    Poszukiwania spadkobierczyni są okazją do wspominania kluczowych momentów z życia kompozytora. Czy znajomość jego życia sprawia, że staje się bardziej ludzki? Nie mnie to oceniać. Dla muzyka utrata słuchu musiała być olbrzymim ciosem. Pomimo głuchoty Beethoven nadal próbował tworzyć w tym najsłynniejszą IX Symfonię.

    Czytaj więcej

  • Wilk - 1994

    wilk 1994

    Wilk,
    (Wolf) - 1994;
    - reżyseria: Mike Nichols;
    - scenariusz: Wesley Strick, Jim Harrison;
    - muzyka: Ennio Morricone; 
    - wybrana obsada: Jack Nicholson, Michelle Pfeiffer, James Spader, Kate Nelligan, Richard Jenkins, Christopher Plummer;
    - kategoria: film, horror,

    Dziwnym trafem w roku więcej oglądam filmów grozy. Dziś tytuł 1994 roku, który pamiętam jak przez mgłę z dalekiej przeszłości. Milion lat temu widziałem to na ekranie telewizora i wywołał wtedy spore emocje.

    Czytaj więcej

  • Zawód: Dziennikarz - 1994

    zawod dziennikarz

    Zawód: Dziennikarz,
    (The Paper)- 1994;
    - reżyseria: Ron Howard;
    - scenariusz: David Koepp, Stephen Koepp;
    - wybrana obsada: Glenn Close, Michael Keaton, Robert Duvall, Marisa Tomei, Randy Quaid;
    - kategoria: komedia, dramat, film, media.

    Znakomity rok 1994 to mnóstwo znanych, kultowych pozycji, ale także sporo tytułów, które miały potencjał, ale twórcy nie do końca wykorzystali możliwości. Do takich filmów zaliczę Zawód: Dziennikarz.
    Harry jest pracoholikiem pracującym w drugorzędnym nowojorskim tabloidzie. Marzy o lepszej pracy.. i nie chodzi tylko o finanse, ale przede wszystkim o prestiż pracy w jednym z głównych dzienników. Ma szansę na realizację marzeń, ale po drodze staje przygotowanie materiału do nowego numeru. Harry nie potrafi odpuścić i do końca walczy o swoją publikację. Sprawa nie jest prosta. Aresztowano za zabójstwo dwóch czarnoskórych dzieciaków. Większość mediów następnego dnia napisze, że policja dopadła morderców, a Harry ma poszlaki wskazujące iż aresztowanie było tylko pokazówką policji. Opublikować prawdę czy iść po najmniejszej linii oporu?

    Czytaj więcej

  • Dwa miliony dolarów napiwku - 1994

    dwa miliony dolarow napiwku

    Dwa miliony dolarów napiwku,
    (It Could Happen to You) - 1994;
    - reżyseria: Andrew Bergman;
    - scenariusz: Jane Anderson;
    - wybrana obsada: Nicolas Cage, Bridget Fonda, Rosie Perez, Wendell Pierce, Richard Jenkins, Robert Dorfman;
    - kategoria: komedia romantyczna, dramat.

    On - nowojorski policjant, skrajnie życzliwy i uczciwy. Ach ten 'przystojniak' Cage.
    Ona - kelnerka, bankrutka, która pomimo życiowego pecha życzliwie patrzy na świat. Madonna i Julia Roberts ponoć odrzuciły propozycję zagrania w tym filmie. Może i dobrze - Fonda wypadła przeuroczo.
    Drugi On - mąż/prawie eks kelnerki.
    Druga Ona - żona policjanta.
    Miejsce akcji: Nowy Jork.

    Czytaj więcej

  • Pulp Fiction - 1994

    pulp fiction

    Pulp Fiction - 1994;
    - reżyseria: Quentin Tarantino;
    - scenariusz: Quentin Tarantino;
    - wybrana obsada: John Travolta, Samuel L. Jackson, Uma Thurman, Bruce Willis, Harvey Keitel, Ving Rhames, Tim Roth, Amanda Plummer, Quentin Tarantino;
    - kategoria: gangsterski, kultowy, Światowid, Złote Globy, Złota Palma, Oscar, kasowy;

    Mam wrażenie, że są specyficzne roczniki, które są przełomowe dla kinematografii. Do takich lat zaliczam 1994. Rok, który w mojej ocenie jest czasem powstania wielu wybitnych filmów. Do tych pozycji bez wątpienia zaliczam Pulp Fiction. Przez kilka lat szukałem okazji by przypomnieć sobie ten tytuł najlepiej na dużym ekranie. I tak to w nocy dostałem telefon od przyjaciela: Salomon, załatw bilety na Pulp Fiction po śląsku.. no to załatwiłem. ;) I była to świetna decyzja - dobry pomysł by tak odświeżać sobie filmy, które przecież się zna.
    Nie wiem czy warto pisać o fabule tak kultowego filmu.. przecież wszyscy ją znają.
    Główne, ale przecież nie jedyne, wątki to:
    - odzyskanie przesyłki (chyba z kasą) przez Jules'a i Vincent'a;
    - opieka nad żoną bossa przez Vincent'a;
    - przypadkowe morderstwo w wozie i jego konsekwencje;
    - problemy boksera po wygranej walce;
    - historia w sklepie i na jego zapleczu;
    - napad na kawiarnię..

    Czytaj więcej

  • Maska - 1994

    maska

     

    Maska, 
    (The Mask) - 1994;
    - reżyseria: Chuck Russell;
    - scenariusz: Mike Werb;
    - wybrana obsada: Jim Carrey, Cameron Diaz, Peter Greene, Peter Riegert, Amy Yasbeck;
    - gatunek: komedia, fantasy.


    Od jakiegoś czasu staram się zamieszczać też krótkie notki na temat filmów, które nie są nowościami. Filmów, które są kultowe, występują non stop w ramówkach telewizyjnych, a przez swoją pospolitość i łatwodostępność nie wywołują gorących dyskusji.
    Maska opowiada o nieudaczniku życiowym, który znajduje tajemniczą maskę pozwalającą na uwolnienie jego skrytej natury. Poczucie humoru, odwagę, a także wyzwolenie ukrytego gniewu. Pozwala również na łatwiejsze kontakty z kobietami. Maska, która de facto zdejmuje codzienną maskę naszego bohatera. Pozwala na odrzucenie wszystkich zasad i robienie tego na co ma się ochotę. Tyle o fabule.
    Teraz o Carrey'u. 1994 rok był bardzo owocny dla tego aktora. Pojawiła się Maska, Psi Detektyw, czy też Głupi i Głupszy. Trzy komedie, które wyniosły aktora do wyżyny sławy, ale to (w mojej ocenie) Maska pokazała jego największy talent. Dwie role w jednym filmie. Połączenie dramatu z komedią. Za to Jim'owi należą się brawa.

    Czytaj więcej

  • Król Lew - 1994

    krol lew

     

    Król Lew,
    (The Lion King) - 1994;
    - reżyseria: Rob Minkoff, Roger Allers; 
    - scenariusz: Jonathan Roberts, Linda Woolverton; 
    - muzyka: Hans Zimmer, Elton John;
    - gatunek: animacja, familijny.

    Niedługo do kin zawita aktorska wersja tej kultowej animacji, a podczas świąt była okazja by sobie przypomnieć fabułę. Czy to nie nie znak by obejrzeć Króla Lwa? Oczywiście, że tak. Z tym filmem mam wielki sentyment. Był to jeden z niewielu oryginalnych VHS - ów, które posiadaliśmy w domu. Z tego co pamiętam to mój brat go dostał z jakiejś okazji. Nie zliczę ile razy ta kaseta było w użyciu, ale myślę że około tysiąca ;p.
    Historię chyba wszyscy znają. Młody Lew Simba po śmierci ojca (kto nie płakał na tej scenie?) ucieka z rodzinnych stron. Po latach powraca by rozpocząć walkę o utracony tron. Mądra fabuła została wzbogacona świetnymi postaciami drugoplanowymi. Nierozłączni Timon i Pumba oraz Zazu i Rafiki. Cztery drugoplanowe postacie, które nadały dosyć poważnej fabule komediowego rysu. O hienach już nawet nie wspomnę - to mimo wszystko czarne charaktery. Timon i Pumba z tego co pamiętam to doczekali się swojego serialu. Zawsze uważałem, że

    Czytaj więcej

  • Wyatt Earp - 1994

    wyatt earp - plakat promujący
    Wyatt Earp - 1994;
    - reżyseria: Lawrence Kasdan;
    - scenariusz: Lawrence Kasdan, Dan Gordon;
    - wybrana obsada: Kevin Costner, Gene Hackman, Michael Madsen, Téa Leoni, Dennis Quaid, Isabella Rossellini;
    - gatunek: western, biograficzny.

    Przypominam sobie filmografię Costnera, ale mam z tym mały problem.. przeważnie to są bardzo długie filmy i trudniej się za takie tytuły zabrać.

    "Żony przychodzą i odchodzą, umierają, ale więzy krwi są nierozerwalne"

    Wyatt Earp to historia o amerykańskim szeryfie z XIX wieku. Mamy więc dziki zachód oraz opowieść o człowieku, który był gotów na wielkie poświęcenia w imię prawa, w które wierzył. Często działał na granicy legalności, bywał bezwzględny, brutalny, ale jego praca i bezwarunkowe oddanie dla sprawy sprawiły, że stał się legendą jeszcze za życia. Nie był postacią kryształową, ale ta jego niedoskonałość idealnie wpisuje się w czasy, w których żył. Państwo i społeczeństwo dopiero się kształtowały i prawo często było używane do osiągania wątpliwie moralnych celów.

    Czytaj więcej

  • Płytki grób - 1994

    plytki grob
    Płytki grób,
    (Shallow Grave) - 1994;
    - reżyseria: Danny Boyle;
    - scenariusz: John Hodge;
    - wybrana obsada: Ewan McGregor, Christopher Eccleston, Kerry Fox, Peter Mullan;
    - gatunek: czarna komedia.

    Trójka współlokatorów ogłasza casting na nowego współlokatora. Wynajdują pokój mężczyźnie, który wydaje się być najbardziej odpowiednią osobą. Banał jakich wiele, ale pikanterii sprawie dodaje fakt, że facet wkrótce po przeprowadzce umiera. Przyjaciele obok zwłok znajdują walizkę z pieniędzmi. Teraz mają dylemat - zgłosić śmierć na policję czy też zgarnąć kasę i pozbyć się ciała.

    "- Boisz się!
    - Nie, ale jestem ciut przerażony"
    Łatwo się domyślić co wybierają oraz że martwy mężczyzna może mieć "przyjaciół". Zawsze jest tak, że walizki pieniędzy mają wielu właścicieli.
    Tam gdzie pojawiają się pieniądze kończy się przyjaźń.. czy i tym razem tak się stanie? Tego się dowiecie po filmie.

    Czytaj więcej

  • Trzy kolory: Czerwony - 1994

    trzy kolory czerwony
    Trzy kolory: Czerwony,
    (Trois couleurs: Rouge) - 1994;
    - reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
    - scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
    - wybrana obsada: Irène Jacob, Jean-Louis Trintignant, Frederique Feder, Jean-Pierre Lorit;
    - gatunek: dramat.

    "Braterstwo"
    Zamknięcie trylogii, a zarazem ostatni film Kieślowskiego.
    Młoda modelka Valentine jest wrażliwą dziewczyną, która przypadkiem potrąciła psa. Okazuje się, że jego właścicielem jest emerytowany sędzia, który wypełnia czas podsłuchując sąsiadów. Pewna specyficzna forma podglądactwa i życie życiem innych. Sędziego i modelkę dzieli wiele, a mimo to wytwarza się pomiędzy nimi fenomenalna więź. Odwiedziny są coraz częstsze a rozmowy odsłaniają olbrzymią wrażliwość naszych bohaterów. ptyczny, ale jak patrzę na aktorki w Kolorach to zaczynam się nad tym zastanawiać.. piękne, delikatne i mega zmysłowe, a poza tym mówią po francusku..

    Czytaj więcej

  • Trzy kolory: Biały - 1994

    trzy kolory bialy
    Trzy kolory: Biały - 1994;
    - reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
    - scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
    - wybrana obsada: Zbigniew Zamachowski, Julie Delpy, Janusz Gajos, Jerzy Stuhr, Cezary Pazura;
    - gatunek: dramat.

    "Wszyscy cierpią... ale ja chciałem mniej"
    Obiecałem sobie, że odświeżę filmografię Kieślowskiego. Słowa dotrzymuję i dziś druga odsłona Kolorów. Biały, czyli Równość.
    Karol jest Polakiem, ale pracuje i mieszka w Paryżu. Poznajemy go w momencie rozwodu. Piękna żona rzuca Karola z powodu jego problemów z erekcją. Mężczyzna traci wszystko i ląduje na ulicy w obcym kulturowo mieście. Wydaje się być skończony, ale dzięki pomocy przypadkowego mężczyzny Karolowi udaje się wrócić do Polski. Na dzień dobry dostaje solidny łomot - to prawdziwy znak, że jest w ojczyźnie. Polska jest u progu przemian. Tu każdy, przy odrobinie cwaniactwa, może odnieść sukces. Pozornie wszyscy są równi.. Karol odnosi sukcesy zawodowe, staje się biznesmenem, ale w głowie cały czas ma swoją byłą żonę i jej zachowanie. Powoli szykuje plan zemsty.

    Czytaj więcej

  • Ed Wood - 1994

    plakat promujący
    Ed Wood - 1994;
    - reżyseria: Tim Burton;
    - scenariusz: Scott Alexander, Larry Karaszewski;
    - wybrana obsada: Johnny Depp, Martin Landau, Sarah Jessica Parker, Bill Murray, Lisa Marie, Max Casella;
    - gatunek: biograficzny, dramat, komedia.

    Ed Wood to ponoć jeden z najgorszych reżyserów w historii kina. Nie wiem czy to prawda, ale na pewno z tych złych reżyserów jest najbardziej rozpoznawalny, a to już świadczy o pewnym sukcesie. Życie bywa przewrotne. Za biografię tego niby artysty zabrał się Tim Burton i stworzył (jak zwykle) film, w którym główny temat jest tylko pretekstem do zabawy formą. Tym razem w czarno-białych ujęciach mamy nie tyle historię beznadziejnego reżysera, ale przede wszystkim kawał opowieści o Hollywood, którego nikt już nie pamięta. Filmy kręcono niemal taśmowo w wielkich hangarach. Aktorzy, reżyserzy, scenarzyści - to wszystko były małe trybiki zatrudniane do konkretnych zadań.. wizja? Autorskie podejście? Nie, to nie ten czas.. te lata w amerykańskiej kinematografii to przede wszystkim wielki przemysł.
    Jeśli w jakimkolwiek stopniu interesujecie się kinem, to ten film powinien być dla Was pozycją obowiązkową. W fabule pojawia się Bela Lugosi, Orson Welles - chyba nie muszę przypominać kim byli?
    Ed Wood to przede wszystkim genialna (brawurowa) rola Depp'a, niesamowity klimat, ale liczy się również wspomnienie tego świata, o którym coraz więcej ludzi zapomina. A sam Ed Wood był fenomenem tamtych czasów. Niepoprawny optymista, który niemal zawsze improwizował.. aż dziw, że aż tak długo mu na to pozwalano. Obecnie Ed Wood dla mnie jest przede wszystkim pierwowzorem tych wszystkich youtubowych twórców.

    Czytaj więcej

  • Prawdziwe Kłamstwa - 1994

    plakat promujący
    Prawdziwe kłamstwa (True Crimes) - 1994;
    - reżyseria: James Cameron;
    - scenariusz: James Cameron, Claude Zidi, Didier Kaminka, Simon Michael;
    - wybrana obsada: Arnold Schwarzenegger, Tom Arnold, Jamie Lee Curtis, Bill Paxton, Tia Carrere, Art Malik;
    - gatunek: sensacyjny, komedia.

    Coraz bardziej doceniam kino lat dziewięćdziesiątych. Stylistyka, klimat, obsada i sposób podejścia do widza sprawiają, że wolę obejrzeć coś co ma dwadzieścia lat niż niektóre nowe produkcje. Ostatnio na blogu wspomniałem, że rok 1994 był wyjątkowy dla kina, powstało wiele kultowych produkcji, ale też całkiem sporo produkcji ciut słabszych, ale nadal wartych obejrzenia. Przeglądając listę tytułów z tego roku natrafiłem na Prawdziwe kłamstwa z Arnoldem. Koniecznie musiałem przypomnieć sobie ten film. Po seansie jestem mega pozytywnie zaskoczony. Tytuł nadal na mnie działa, podczas oglądania świetnie się bawiłem, szkoda tylko, że zafundowałem sobie seans w pojedynkę, nie było z kim się śmiać.
    Harry (Arnold S.) jest agentem tajnej organizacji. Jest mega skuteczny, ale też często improwizuje i działa lekkomyślnie. Taki trochę James Bond. Na co dzień udaje nudnego sprzedawcę komputerów (dialogi na ten temat są wyśmienite), który wiedzie spokojne życie u boku kobiety, którą kocha. To akurat nie jest kłamstwo. Przypadkiem odkrywa, że ukochana się z kimś spotyka. Harry bez wahania wykorzystuje środki agencji do prywatnego śledztwa... a terroryści nie próżnują.
    Prawdziwe kłamstwa nie są krótkim filmem, ale fabuła i akcja są na tak wysokim poziomie, że nie nudzimy się ani przez chwilę. Sceny są niesamowicie urozmaicone, każdy znajdzie coś dla siebie. Efekty specjalne są niesamowite i po 20 latach nadal robią wrażenie, w 1994 roku musiały nieźle kosztować - myślę, że większość budżetu filmu (ponad 100 milionów dolarów) została wydana na ten cel.
    Po latach widać, że sporo późniejszych produkcji się inspirowało tym filmem.

    Czytaj więcej

  • Speed: Niebezpieczna prędkość - 1994

    Plakat promujący
    Speed: Niebezpieczna prędkość - 1994;
    - reżyseria: Jan De Bont;
    - scenariusz: Graham Yost;
    - wybrana obsada: Keanu Reeves, Dennis Hopper, Sandra Bullock, Joe Morton, Jeff Daniels;
    - sensacyjny.

    Rok 1994 był wyjątkowy dla kinematografii światowej. Spójrzcie ile w tym roku powstało filmów, które na stałe zapisały się w historii filmu. Wiele z nich ma status kultowych. Forrest Gump, Skazani na Shawshank, Leon zawodowiec, Urodzeni Mordercy, Pulp Fiction, Kruk, Król Lew, w Rosji Spaleni Słońcem, a u nas Kieślowski tworzył Trzy Kolory - to tylko niektóre z filmów z tego zaiste wyjątkowego roku. Do tego kanonu w kinie sensacyjnym należy zaliczyć Speed. Nie zliczę już ile razy widziałem ten film, ale za każdym razem czerpię z niego sporo radości. Bomba w pędzącym autobusie, waleczny glina (Reeves), fanatyczny były glina (Hooper) o raz Bullock mówiąca, że związki budowane na traumatycznych przeżyciach nie mają szans powodzenia. Mało? Akcja, akcja, akcja, która trzyma poziom przez cały film. Mówcie co chcecie, ale film jest naprawdę dobry. Jest tam trochę głupotek w scenariuszu (np latający autobus), ale w tym przypadku nie będę się czepiał. Całość do mnie zdecydowanie trafia. Szkoda tylko, że druga odsłona nie była bardziej dopracowana.

    Czytaj więcej

  • Potwór - 1994

    potworPotwór (Il Mostro, reżyseria Roberto Benigni, 1994)

    Ten film czeka na swoją notkę ładne kilka miesięcy.. seans był bodajże podczas Świąt Wielkanocnych i był to jedyny film obejrzany w tym czasie.
    Loris (Benigni) jest ofermą i drobnym cwaniaczkiem. Trochę kombinuje, ale też nikomu poważnie nie szkodzi. Przypadek sprawia, że Loris zostaje oskarżony o serię morderstw na tle seksualnym. Wszystkie poszlaki wskazują na naszego bohatera, ale brakuje decydującego dowodu.. aby go zdobyć młoda policjantka (Nicoletta Braschi) postanawia zamieszkać z Potworem - tak mordercę ochrzciły media.
    Potwór to dobra, momentami bardzo dobra komedia, która mocno mi przypominała Pechowca z 1981 roku. Ubawiłem się
    Jak dla mnie pozycja warta uwagi, ale nie każdemu przypadnie do gustu.
    Oceniam na siedem.
    siedem

    Czytaj więcej

  • Rodeo w Nowym Jorku - 1994

    rodeo w nowym jorkuRodeo w Nowym Jorku (The Cowboy Way, reżyseria Gregg Champion, 1994)


    Po kilku seansach o superbohaterach postanowiłem wrócić na chwilę do lat dziewięćdziesiątych. Padło na produkcję, w której główne role zagrali Kiefer Sutherland oraz Woody Harrelson.. Grają dwójkę kowbojów, którzy opuszczają południe by w Nowym Jorku odszukać przyjaciela. Gdy dowiadują się, że nie żyje to rozpoczynają własne śledztwo. Kowbojskie metody średnio pasują do metropolii, ale są całkiem skuteczne. Ja wiem, że nie brzmi to zbyt ciekawie, ale Rodeo w Nowym Jorku jest dobrą komedią, którą się przyjemnie ogląda. Kolejny raz to napiszę - szkoda, że obecnie tak trudno odnaleźć komedię, która nie bazuje na seksie i kretyńskich żartach.
    Rodeo dostaje bardzo mocne siedem. I przyznaję, że mam sentyment do takiego kina.

    siedem

    Czytaj więcej

  • Maverick - 1994

    maverickMaverick (reżyseria Richard Donner, scenariusz William Goldman, 1994)

    Po obejrzeniu Za Horyzontem poczułem, że chcę więcej takich filmów.

    Klimat lat dziewięćdziesiątych, znani aktorzy, dużo przygody, a przede wszystkim znakomity humor. Szukałem i traf mnie pchnął w Maverick'a. W głównej roli Mel Gibson oraz Jodie Foster. Para, która idealnie w tym filmie do siebie pasuje. Cała akcja skupia się wokół losów oszusta, który kantując wszystkich na milion sposobów próbuje zdobyć środki na wysokie wpisowe na turniej pokerzystów. W zasadzie to można powiedzieć, że kantują tam wszyscy, a jak nie kantują to mordują. Taki urok Dzikiego Zachodu. Akcji jest naprawdę sporo, ale to nie jest największy atut filmu. Główną zaletą są świetnie napisane dialogi, które są pełne dobrego, niekloacznego humoru. Takie filmy powinno się robić. Rozrywka w czystym wydaniu.

    Oceniam na dziewięć i szczerze polecam.

    dziewięć

    Film jest zaliczanych do westernów, ale tak naprawdę to western prześmiewczy - na całej linii drwi z kina gatunków.

    Czytaj więcej

  • Lisbon Story

    lisbon storyZwykle jest tak, że ekscytujemy się nowymi filmami, oglądamy ich zwiastuny (och to słowo), czekamy na nie. Czy życie zwiastunów musi się kończyć po premierze kinowej ? Taki marny ich los ? Szkoda by było, niektóre z nich są naprawdę ładne. Co jakiś czas będę Wam przypominał jakiś starszy film i jego zapowiedź ;)

    Czytaj więcej