Szpieg, który mnie kochał,
(The Spy Who Loved Me) - 1977;
- twórcy: Albert R. Broccoli;
- reżyseria: Lewis Gilbert;
- scenariusz: Richard Maibaum, Christopher Wood;
- wybrana obsada: Roger Moore, Barbara Bach, Curd Jürgens, Richard Kiel, Caroline Munro, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell;
- kategoria: sensacyjny, James Bond, film.

Przygotowania do filmu zaczęły się z problemami. Przede wszystkim producencki duet się rozpadł i kolejny film o Bondzie miał produkować tylko Broccoli. Kolejnym problemem był scenariusz, a raczej jego brak. Fleming pozwolił tylko na użycie tytułu swojej powieści, a nie na treść. Twierdził, że powieść niezbyt mu wyszła i się nie zgadza. Trzeba było zmienić także reżysera, twórcę muzyki (poprzedni dostał zakaz pracy na terenie Zjednoczonego Krolestwa),a także poszukać nowej dziewczyny Bonda i głównych antagonistów. Jedynie główna rola była zagwarantowana, Moore miał kontrakt na trzy filmy z serii.
W tej części pojawił się przeciwnik, który zabijał ofiary uściskiem metalowej szczęki. Do roli

Płonący wieżowiec,
(The Towering Inferno) - 1974;
- reżyseria: Irwin Allen, John Guillermin;
- scenariusz: Stirling Silliphant;
- wybrana obsada: Steve McQueen, Paul Newman, Fred Astaire, Faye Dunaway, William Holden, Jennifer Jones, O.J. Simpson, Robert Vaughn, Richard Chamberlain;
- kategoria: katastroficzny, ekranizacja, Oscar, Złoty Glob, kasowy.

Film został wprowadzony do kin po tragicznym pożarze wieżowca w brazylijskim Sao Paulo. Spięcie instalacji elektrycznej i brak wyjść ewakuacyjnych sprawiły, że zginęło blisko dwieście osób. Scenariusz powstał na podstawie dwóch książek (The Glass Inferno, The Tower). Nazwa wieżowca występującego w filmie to połączenie to The Glass Tower (połączenie tytułów wspomnianych książek).
Płonący wieżowiec to trzygodzinne widowisko, w którym ściera się dwóch bohaterów. Z jednej strony mamy Doug Roberts (Newman), architekt projektujący najwyższy budynek w mieście. W dniu otwarcia budynku Doug zauważa, że wiele elementów (w tym instalacja elektryczna) zostało wykonanych niezgodnie z jego projektem. Inwestor zbyt ochoczo ciął

Zabawka,
(Le jouet) - 1976;
- reżyseria: Francis Veber;
- scenariusz: Francis Veber;
- wybrana obsada: Pierre Richard, Fabrice Greco, Jacques François, Michel Bouquet;
- kategoria: francuskie, komedia, dramat, Pathe.

Kilka miesięcy temu pisałem tutaj o amerykańskiej wersji zabawki. Ocena nie była zbyt przychylna, ale postanowiłem tej historii dać jeszcze jedną szansę. Tym razem kilka słów o francuskim pierwowzorze.
François jest dziennikarzem śledczym pracującym dla sporego wydawnictwa. Przypadkowo zostaje 'wrobiony' w nietypową pracę. Ma udawać zabawkę dla syna jednego z milionerów. Normalnie każdy by odmówił takiej upokarzającej pracy, ale do bogacza należy też wydawnictwo, w którym pracuje François.

Idąc na południe,
(Goin' South) - 1978;
- reżyseria: Jack Nicholson;
- scenariusz: Charles Shyer, Alan Mandel;
- wybrana obsada: Jack Nicholson, Mary Steenburgen, Christopher Lloyd, Danny DeVito, Richard Bradford, John Belushi;
- kategoria: komedia, western.

Moon, przeciętny bandzior, w końcu ląduje pod stryczkiem. Za kilka chwil zostanie powieszony.. no chyba, że znajdzie się kobieta, która go będzie chciała na męża. Takie lokalne prawo... tak uratowany skazaniec będzie musiał spędzić resztę swoich dni u boku wybawicielki.. bardzo łatwo wrócić do przerwanej egzekucji. Moon'a ratuje piękna, aczkolwiek mocno specyficzna, Julia. Nie szukała męża, ale przyda jej się pomoc w poszukiwaniu złota. Niedługo zostanie wykupiona przez kolej więc liczy się każda możliwa pomoc.
Jak łatwo się domyślić pomiędzy przypadkowymi małżonkami rodzi się prawdziwe uczucie.

Człowiek ze złotym pistoletem,
(The Man with the Golden Gun) - 1974;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- reżyseria: Guy Hamilton;
- scenariusz: Richard Maibaum, Tom Mankiewicz;
- wybrana obsada: Roger Moore, Christopher Lee, Britt Ekland, Maud Adams, Hervé Villechaize, Clifton James, Richard Loo, Soon-Tek Oh, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell;
- kategoria: sensacyjny, James Bond.

Po sukcesie Żyj i pozwól umrzeć od razu przystąpiono do prac nad kolejną częścią. W końcu nie musiano znów szukać aktora, który zagrałby główną rolę. Scenariusz miał napisać Mankiewicz. I początkowo tak było, ale później zatrudniono także Maibauma. Ostateczny kształt jest wynikiem ich wzajemnych poprawek. Główną rolę antagonistyczną zagrał Christopher Lee, kuzyna Fleminga, który zasłynął jako filmowy wampir. Jego asytentem był mierzący niespełna 120 cm wzrostu Harve Villechaine.
W tej części występują dwie Bondowskie piękności. Obie role przypadły Szwedkom. Britt Ekland (ponoć Broccoli

Badlands - 1973;
- reżyseria: Terrence Malick;
- scenariusz: Terrence Malick;
- wybrana obsada: Martin Sheen, Sissy Spacek, Warren Oates;
- kategoria: dramat, thriller.

Pełnometrażowy debiut Malick'a.
Piętnastoletnia, małomówna Holly poznaje Kit'a, o dziesięć lat starszego chłopaka. Niewiele rozmawiają, ale z czasem się w sobie zakochują. Chłopak postanawia poinformować o tym fakcie ojca Holly. Spotyka się z twardą odmową i postanawia razem z dziewczyną uciec. Sprawy rozwijają się nie dokładnie po ich myśli. Kit zabija ojca dziewczyny i para musi zacząć się ukrywać. Chcą być tylko razem, ale ludzie im w tym przeszkadzają... trupów jest coraz więcej i ucieczka staje się coraz mniej romantyczna.

Żyj i pozwól umrzeć,
(Live and Let Die) - 1973;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman, Paul McCartney; 
- reżyseria: Guy Hamilton; 
- scenariusz: Tom Mankiewicz; 
- wybrana obsada: Roger Moore, Jane Seymour, Yaphet Kotto, Bernard Lee, David Hedison, Lois Maxwell, Madeline Smith, Earl Jolly Brown, Gloria Hendry.
- kategoria: James Bond, sensacyjny.

Producenci po raz ostatni próbowali skusić Sean'a by zagrał jeszcze raz słynnego agenta. Nie pomogły motorówki, krokodyle i ponad 5 milionów dolarów. Szkot ostatecznie odmówił. Trzeba było znaleźć nowego aktora, najlepiej takiego, który nie zrezygnuje po jednym filmie. Wielu słynnych odmówiło: Burt Reynolds, Robert Redford czy też Paul Newman - nie dziwi zatem fakt, że powracała kandydatura Roger'a Moor'a. Tym razem się udało, chociaż nie było to łatwe (obowiązujący kontrakt na serial). Po obcięciu włosów i zrzuceniu kilku kilogramów aktor był gotowy do pracy.

Diamenty są wieczne,
(Diamonds Are Forever) - 1971
- reżyseria: Guy Hamilton;
- scenariusz: Richard Maibaum, Tom Mankiewicz;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- wybrana obsada: Sean Connery, Jill St. John, Charles Gray, Lana Wood, Jimmy Dean, Bruce Cabot, Norman Burton, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell, Putter Smith, Bruce Glover;
- kategoria: sensacyjny, James Bond;

Po rezygnacji Lazenby'ego rozpoczęły się poszukiwania nowego aktora, najlepiej amerykańskiego. Nie była to jednak prosta sprawa i poproszono Sean'a Connery'ego by zagrał jeszcze w jednym filmie.
W filmie pada nawet zdanie na ten temat.
Podobno był Pan na urlopie?
Role M i Q były oczywiste. Nie zmienia się tego co dobrze działa.. ale Lois Maxwell grająca Moneypenny postanowiła ostrzej negocjować. Oryginalnym pomysłem było wprowadzenie homoseksualnej pary zabójców... Wątpię by teraz się na to zdecydowano..

Glina,
(Un Flic) - 1972;
- reżyseria: Jean-Pierre Melville;
- scenariusz: Jean-Pierre Melville;
- wybrana obsada: Alain Delon, Catherine Deneuve, Riccardo Cucciolla, André Pousse;
- kategoria: dramat, kryminał, francuskie.

Zaczyna się fenomenalnie.. czterech mężczyzn w samochodzie. Paskudna pogoda zwiastująca nieszczęście i nieudany napad na bank. I jest nadzieja na niesamowite śledztwo prowadzone przez młodego, lekko porywczego komisarza. Z czasem jednak klimat rozmywa się na drobne. Zamiast policyjnego kina mamy psychologiczny portret policjanta, który ma romans z piękną Cathy. Tak się składa, że to kobieta jego przyjaciela, który jest sprawcą napadu. Czy są tu jakieś dylematy? Nie w fabule filmu. Czy jest femme fatale? Również nie. Cathy to postać drugoplanowa, ofiara męskich decyzji. A jej kochankowie to cyniczni dranie, którzy tylko wykorzystują okazje.

M*A*S*H* ,
(MASH) - 1970;
- reżyseria: Robert Altman;
- scenariusz: Ring Lardner Jr.;
- wybrana obsada: Donald Sutherland, Elliott Gould, Tom Skerritt, Sally Kellerman, Robert Duvall, Michael Murphy;
- kategoria: wojenny, komedia, dramat.

Trwa wojna w Korei. Do szpitala polowego, który znajduje się blisko frontu trafia dwóch nowych chirurgów. Są świetnymi specjalistami, ale każdą wolną chwilę wykorzystują na zabawę. Byle tylko nie myśleć o wojnie obok i o powrocie do domu. Alkohol, hazard, seks z pielęgniarkami to tylko nieliczne formy rozrywki. Lekarze się do nich nie ograniczają. Przecież można zagrać w golfa, czy tez bezkarnie znieważyć przełożonych. Nie ma granic.
M*A*S*H* to film, który mocno się postarzał. Pierwsze trzydzieści minut jest tak ciężkostrawne, że niewiele brakowało bym zakończył seans. Na szczęście mam zasadę, że jak coś zaczynam oglądać to muszę skończyć (nie dotyczy serwisów informacyjnych TVP oraz występów kopaczy).

Sprawa Kramerów,
(Kramer vs. Kramer) - 1979;
- reżyseria: Robert Benton;
- scenariusz: Robert Benton;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Meryl Streep, Jane Alexander;
- gatunek: dramat, sądowy, obyczajowy;

Miałem dzień z Dustinem teraz pora na notki o obejrzanych filmach.
Małżeństwo Kramerów. On dużo pracuje, godnie zarabia. Ona, w domu wychowuje synka. Zwyczajna rodzina, która powiela schematy. Wszystko się zmienia gdy Ona postanawia odejść. Z dnia na dzień pakuje rzeczy i opuszcza rodzinę. Syna także. Potrzebuje odnaleźć siebie. On próbuje połączyć zawodowe obowiązki z opieką nad synem. Nie jest łatwo bo doba ma za mało godzin a synek potrzebuje uwagi.
"Czy mama odeszła bo byłem zły? "

Wodzirej - 1978
- reżyseria: Feliks Falk;
- scenariusz: Feliks Falk;
- wybrana obsada: Jerzy Stuhr, Sława Kwaśniewska, Wiktor Sadecki, Michał Tarkowski, Ryszard Kotys, Jerzy Kryszak;
- gatunek: dramat, obyczajowy;
- Kino Moralnego Niepokoju.

24 lipca minęło 40 lat od premiery Wodzireja Falka. Jeden z głównych przedstawicieli Kina Moralnego Niepokoju nadal zachowuje aktualność.
Lutek Danielak jest tytułowym wodzirejem. Prowadzi od spotkań dla dzieci po wielkie bale. Jest naprawdę dobry w tym co robi. Ludzie, których bawi są autentycznie przekonani, że sprawia mu to prawdziwą przyjemność. Jednak Lutek o sobie mówi: Zawsze odpowiem, i zachowam się tak jak ktoś oczekuje. Niczym kameleon dostosowuje się do otoczenia. To jeszcze nie jest aż tak naganne. Lutek do mistrzostwa opanował umiejętność manipulowania ludźmi i sprawiania by ulegali jego wdziękowi. Czasem grozi, czasem wzbudza litość, ale przede wszystkim sprawia, że wokół rywali pojawia się niezdrowa atmosfera. Wszystko z niewinnym uśmieszkiem. W tej roli idealnie się sprawdził Jerzy Stuhr.
Zapytacie do czego potrzebuje użyć swoich umiejętności? Otóż ma

Maratończyk
(Marathon Man) - 1976; 

- reżyseria: John Schlesinger;
- scenariusz: William Goldman;
- wybrana obsada: Laurence Olivier, Dustin Hoffman, Roy Scheider, Marthe Keller, William Devane;
- gatunek: thriller, sensacyjny.

Thomas (Hoffman) jest studentem i zapalonym maratończykiem. Swoje życie dzieli na biegi i poszukiwanie prawdy o swoim ojcu, który przed laty został oskarżony przez władze. Wizyta brata uzmysławia mu, że nie tylko z ojcem są związane tajemnice - brat również nie jest z Thomas'em w pełni szczery. Praca brata wplątuje Thomas'a w kryminalną zagadkę, w której głównym bohaterem jest hitlerowski "dentysta" oraz diamenty. Ich wartość okazuje się wyższa od ludzkiego życia.
Maratończyk to thriller, którego akcja dzieje się wielotorowo. Początkowo wątki wydają się być niezależne i chaotyczne, ale później sprawnie się uzupełniają i tworzą spójną całość, czyli świat, który trochę przypomina powieści Ludlum'a. Powojenne pozostałości oraz agencje, które rywalizują z sobą. Trudno w nich szukać tych dobrych.

Ostatnie zadanie,
(The Last Detail) - 1973;
- reżyseria: Hal Ashby;
- scenariusz: Robert Towne;
- wybrana obsada: Jack Nicholson, Randy Quaid, Otis Young;
- gatunek: dramat, komedia.

Dwóch marynarzy ma eskortować młodego szeregowego do więzienia. Osiemnastolatek najbliższe osiem lat ma spędzić w zamknięciu. Jego przewinienie (kradzież drobnej kwoty) nie powinno być tak surowo karane, ale czasem sprawiedliwość patrzy niewłaściwymi oczami. Trójka podróżnych przemierza terytoria Ameryki, a doświadczeni marynarze z czasem zaprzyjaźniają się z więźniem. Wiedzą, że mają zadanie do wykonania, ale przecież nic nie stoi na przeszkodzie by przy okazji pokazać dzieciakowi prawdziwe życie. Czy nowa przyjaźń sprawi, że zapomną o swoich obowiązkach?

Płonące siodła,
(Blazing Saddles) - 1974
- reżyseria: Mel Brooks;
- scenariusz: Mel Brooks, Richard Pryor, Andrew Bergman, Norman Steinberg, Alan Uger;
- wybrana obsada: Cleavon Little, Gene Wilder, Harvey Korman, Mel Brooks, Madeline Kahn;
- gatunek: komedia, western.

Dziki Zachód, dziewiętnasty wiek. Małe miasteczko ma dwa problemy. Nie ma szeryfa, ale przede wszystkim nie powinno istnieć. Teren pod miasteczkiem jest potrzebny na inwestycje. Gubernator postanawia rozwiązać obie kwestie jednym posunięciem. Szeryfem mianuje czarnoskórego opryszka, który właśnie miał być wieszany. Kolorowy stróż prawa skutecznie powinien skłócić mieszkańców i umożliwić dochodowe inwestycje. Świetny plan, ale nowy szeryf okazuje się być całkiem sprytnym przeciwnikiem.

Hazardowe szaleństwo,
Inny tytuł: Orzeł czy resztka,
(Pari dispari) - 1978;
- reżyseria: Sergio Corbucci;
- scenariusz: Sabatino Ciuffini, Sergio Corbucci, Bruno Corbucci, Mario Amendola;
- wybrana obsada: Terence Hill, Bud Spencer, Luciano Catenacci;
- gatunek: komedia kryminalna.

Gruby i chudy. Jako dziecko uwielbiałem oglądać filmy z Hill'em i Spencer'em. Mnóstwo akcji, bijatyk, a do tego jeszcze złośliwe uwagi pomiędzy głównymi bohaterami. O czymś zapomniałem? A tak - dźwięki uderzeń - jakby balony strzelały :D. Nie było istotne jaki film się ogląda - przecież wszystkie miały bardzo podobną fabułę.
Niedawno zmarł Bud Spencer więc postanowiłem sobie przypomnieć jeden z filmów grubego i chudego. Przypadkiem trafiło na Hazardowe szaleństwo.
Akcja filmu rozgrywa się wokół hazardu.

Zwolnienie warunkowe,
(Straight Time) - 1978;
- reżyseria: Dustin Hoffman, Ulu Grosbard;
- scenariusz: Michael Mann, Nancy Dowd, Jeffrey Boam, Edward Bunker;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Theresa Russell, Gary Busey, Harry Dean Stanton, M. Emmet Walsh, Kathy Bates, Sandy Baron, Jake Busey;
- gatunek: dramat, kryminał.

Max wychodzi po sześciu latach z więzienia. Jest to tylko zwolnienie warunkowe, ale daje szansę na nowe życie. Sprawę Max'a prowadzi kurator, który nie budzi naszej sympatii - facet ewidentnie stara się utrudnić życie Max'owi na wolności... a może tylko wykonuje swoją pracę? Max znajduje pracę, poznaje piękną dziewczynę, a więc wszystko zaczyna zmierzać w dobrym kierunku. Do momentu... mężczyzna długo tak nie wytrzymuje i szubko zaczyna wracać do swojego dawnego życia - tak naprawdę do jedynego życia jakie zna.. od dziecka miał zatargi z prawem.. drobne kradzieże zaczynają przeradzać się w poważniejsze skoki, którym towarzyszą wybuchy niekontrolowanej złości. Max nie jest dobrym chłopakiem.

Ucieczka z Alcatraz,
(Escape from Alcatraz) - 1979;
- reżyseria: Don Siegel;
- scenariusz: Richard Tuggle;
- wybrana obsada: Clint Eastwood, Patrick McGoohan, Roberts Blossom, Fred Ward, Paul Benjamin;
- gatunek: dramat, thriller.

Historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.
Alcatraz - przez niemal trzydzieści lat było więzieniem, z którego nie dało się uciec. Tak było do roku 1962 kiedy to trójka zdesperowanych więźniów spróbowała zbiec z więzienia. Czy im się to udało? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Mury więzienia opuścili, ale czy udało im się przeżyć w wodach Zatoki San Francisco? Ciał nigdy nie znaleziono, ale brak też jakichkolwiek dowodów, że uciekinierzy przeżyli.
Film Don'a Siegel'a opowiada własnie o tej trójce więźniów. Podejrzewam, że gdyby główną rolę zagrał ktoś inny to tytuł byłby już całkowicie zapomniany. To nie znaczy, że jest złym filmem (jest bardzo dobry), ale pamięć widzów jest krótkotrwała. Po starsze filmy sięga coraz mniej osób.

Midnight Express - 1978;
- reżyseria: Alan Parker;
- scenariusz: Oliver Stone;
- wybrana obsada: Brad Davis, Randy Quaid, Bo Hopkins, Irene Miracle, Paolo Bonacelli;
- muzyka: Giorgio Moroder;
- gatunek: na faktach, dramat.

Billy jest młodym Amerykaninem, który spędza z dziewczyną wakacje w Turcji. Podczas rutynowej kontroli na lotnisku w Stambule wychodzi na jaw, że Billy próbował przemycić do Stanów Zjednoczonych kilka kilogramów haszyszu. Początkowo chłopak nie zdaje sobie sprawy z powagi z sytuacji, ale pierwsze dni w celi uświadamiają mu, że o amerykańskim standardzie więziennictwa może tylko pomarzyć. Szybko też się okazuje, że turecki prokurator sprawę Billy'ego traktuje wyjątkowo poważnie. Zamierza przykładnie go ukarać i pokazać światu, że Turcja aktywnie walczy z przemytem narkotyków. Wnioskuje o karę dożywotniego więzienia.

Intryga rodzinna
(Family Plot) - 1976;
- reżyseria: Alfred Hitchcock;
- scenariusz: Ernest Lehman;
- wybrana obsada: Karen Black, Bruce Dern, Barbara Harris, William Devane, Ed Lauter;
- gatunek: kryminał.

Starsza, zamożna pani lubi chodzić do wróżki. Tak bardzo jej ufa, że prosi ją o odszukanie swojego syna, którego oddała do adopcji czterdzieści lat wcześniej. Zadanie do łatwych nie należy, ale przecież dla osoby obdarzonej dodatkowymi mocami nie powinno stanowić problemu.