Hanover Street - 1979;
- reżyseria: Peter Hyams;
- scenariusz: Peter Hyams;
- wybrana obsada: Harrison Ford, Lesley-Anne Down, Christopher Plummer;
- kategoria: film, melodramat, wojenny.

Nadrabiam filmografię z Fordem. Ten znany z kultowych ról aktor ma na swoim koncie kilka produkcji, o których współczesny widz już nie pamięta. Do takich tytułów zaliczam Hanover Street.
Akcja dzieje się w Londynie podczas II wojny światowej. Amerykański pilot bombowca nie boi się ryzykownych misji. Wszystko się zmienia gdy przypadkowo spotyka na ulicy piękną kobietę. Umawiają się na herbatę i od razu wiedzą, że są dla siebie stworzeni. Taka miłość od pierwszego wejrzenia. Pod koniec spotkania pilot nadal nie wie jak dziewczyna się nazywa za to słyszy od niej, że niestety już za późno. Oczywiście podejrzewamy dlaczego, ale co to znaczy w obliczu miłości?

Wielka wyprawa Muppetów,
(The Muppet Movie) - 1979;
- reżyseria: James Frawley;
- scenariusz: Jerry Juhl, Jack Burns;
- wybrana obsada: Dom DeLuise, Frank Oz, Jim Henson, Mel Brooks, Orson Welles, Tim Burton, Telly Savalas, James Coburn, Richard Pryor, Steve Martin, Cloris Leachman, Madeline Kahn;
- kategoria: film, Muppety, familijny, przygodowy, musical

Gdzieś na bagnach żyje sobie, nie wadząc nikomu Kermit Żaba. I pewnie by sobie nadal tak spokojnie żył gdyby nie przypadkowa wizyta producenta filmowego, który stwierdził, że Kermit ze swoim wokalnym talentem nadaje się do Hollywood. No i co począć z taką wiedzą? Trza jechać. Kermit nie wie dokładnie dokąd i jak, ale szybko poznaje przyjaciół, którzy chętnie potowarzyszą mu w wielkiej wyprawie.Rozśpiewaną wyprawę raz na jakiś czas przerywa facet, który za wszelką cenę chce zatrudnić Kermita w swojej reklamie. No bo kto lepiej zareklamowałby żabie udka niż Kermit Żaba?

Egzorcysta,
(The Exorcist) - 1973;
- reżyseria: William Friedkin;
- scenariusz: William Peter Blatty;
- wybrana obsada: Ellen Burstyn, Max von Sydow, Lee J. Cobb, Kitty Winn, Jack MacGowran, Jason Miller, Linda Blair.
- kategoria: film, horror, kultowy, Oscar, ekranizacja, kasowy.

Pewna popularna aktorka jest coraz bardziej zaniepokojona zachowaniem swojej córki. Ta spokojna dziewczyna coraz częściej traci kontakt z rzeczywistością, pojawiają się oznaki padaczki, a z czasem mocno agresywne zachowanie. Dziewczyna przechodzi szereg różnych badań. Są stawiane kolejne diagnozy, podawane leki. Lekarze i bliscy dziewczyny próbują racjonalnie zrozumieć to co się dzieje. Bezskutecznie. Dziewczyna jest coraz bardziej agresywna i nieobliczalna. W końcu zdesperowana matka zaczyna szukać ratunku w innych miejscach.

Nieme kino,
(Silent Movie) - 1976;
- reżyseria: Mel Brooks;
- scenariusz: Barry Levinson, Mel Brooks;
- wybrana obsada: Mel Brooks, Marty Feldman, Dom DeLuise, Paul Newman, Anne Bancroft, James Caan, Burt Reynolds, Liza Minnelli, Marcel Marceau;
- kategoria: film, komedia, nieme, kino.

Nieco zapomniany już reżyser próbuje namówić szefa studia na sfinansowanie nowego filmu. To co ma go wyróżniać to fakt, że będzie to film niemy.
Oczywiście zgody na to być nie może, ale sytuacja by się zmieniła gdyby do obsady zebrano gwiazdy współczesnego kina. I tak to reżyser i jego pomocnicy jeżdżą po Hollywood i próbują zebrać obsadę. Tu ciekawostka: w filmie epizodyczne role zagrało sporo znanych gwiazd.

Żegnaj Laleczko,
(Farewell, My Lovely) - 1975;
- reżyseria: Dick Richards;
- scenariusz: David Zelag Goodman,
- wybrana obsada: Sylvester Stallone, Robert Mitchum, Charlotte Rampling, Sylvia Miles, Harry Dean Stanton;
- kategoria: film, Noir, kryminał, ekranizacja.

Ekranizacja powieści Raymonda Chandlera. Na ten film 'chorowałem' już od kilku lat. Jestem fanem stylu Noir (ta narracja pierwszoosobowa), który ma wielkie zaległości, ale też jestem świadom swojej ignorancji.
W końcu obejrzałem Żegnaj Laleczko i jestem totalnie rozczarowany. Niby genialna obsada, niby klimat Noir, niby dobry materiał źródłowy, ale sam film mnie nie porwał. Gdzieś czułem, że film w latach siedemdziesiątych powinien wyglądać trochę inaczej. No bo wiecie. Dla mnie Noir to głównie lata czterdzieste, pięćdziesiąte oraz współczesne produkcje. Oczywiście nie tylko filmy, ale także komiks, ale to historia na inną notkę.
A tak w ogóle to o czym jest ten film?

Monty Python i Święty Grall,
(Monty Python and the Holy Grail) - 1975;
- reżyseria: Terry Gilliam, Terry Jones;
- scenariusz: John Cleese, Graham Chapman;
- wybrana obsada: Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin, Connie Booth, Neil Innes;
- kategoria: film, kultowy, komedia, Monty Python;

W dobie wszechobecnej poprawności politycznej.W czasach gdy wszystko obraża a jeszcze więcej jest zabronione.. W rzeczywistości miałkości kaberetowej i nijakości produkcji telewizyjnej... w obliczu..
- zabierzcie go, bo ględzi..
- może by tak do brzegu?
- a może anegdota?
- taaa... byle krótka.

Ostatni seans filmowy,
(The Last Picture Show) - 1971;
- reżyseria: Peter Bogdanovich;
- scenariusz: Larry McMurtry, Peter Bogdanovich
- wybrana obsada: Timothy Bottoms, Jeff Bridges, Cybill Shepherd, Ben Johnson, Cloris Leachman, Ellen Burstyn;
- kategoria: film, Oscar (2), Złote Globy (1), dramat, obyczajowy, ekranizacja.

Ekranizacja słynnej powieści McMurthy'ego o tym samym tytule.
Podłe, umierające miasteczko. Młodzi marzą o tym by z niego wyjechać, ale też mają świadomość, że niewielu się to uda. Może jakieś studia, ale prędzej bilet do wojska - bilet w jedną stronę. Głównym celem dzieciaków jest zdobycie najpiękniejszej dziewczyny i przeżycie swojego pierwszego razu. Wokół tego kręcą się wszystkie rozmowy i rozrywki. Ten pierwszy raz może też być przeżyciem, który ukształtuje całe życie. Niektóre dziewczyny to wiedzą i skutecznie zwodzą chłopców. Niektórym uda się romans z kimś starszym, ale takie związki też wychodzą szybko na jaw. W takim miasteczku nie ma żadnych tajemnic.. ale nie ma też zgorszenia. Wszyscy wiedzą jak jest - to miasteczko

Cały ten zgiełk,
(All That Jazz) - 1979;
- reżyseria: Bob Fosse,
- scenariusz: Bob Fosse, Robert Alan Aurthur;
- wybrana obsada: Roy Scheider, Jessica Lange, Leland Palmer, Ann Reinking, Ben Vereen, Erzsebet Foldi, John Lithgow;
- kategoria: film, musical, dramat, Oscar (4), Cannes;

Joe Gideon jest znakomitym choreografem, reżyserem, twórcą teatralnym. Mężczyzna w pełni korzysta z życia a żyje tak jakby był niezniszczalny. Praca ponad miarę, używki, uzależnienie od seksu. Dla Joe każdy dzień musi być przeżyty na 200 procent. Tego też wymaga od swoich współpracowników i tancerzy. Każda scena, ruch, układ muszą być perfekcyjnie dopracowane. Tancerze wiedzą, że praca u niego jest ciężka, ale są gotowi na poświęcenie bo wiedzą, że to najlepszy z najlepszych. Ten niezniszczalny Joe odkrywa, że jednak żyje zbyt intensywnie, że organizm w końcu zaczyna wystawiać rachunek za brak odpoczynku, że pora się powoli żegnać z tym światem. A może całkiem szybko?

Szansa - 1979;
- reżyseria: Feliks Falk;
- scenariusz: Feliks Falk;
- wybrana obsada: Jerzy Stuhr, Krzysztof Zaleski, Sława Kwaśniewska, Bogusław Sobczuk, Andrzej Buszewicz;
- kategoria: Kino Moralnego Niepokoju, kino polskie, film, dramat, obyczajowy.

Do niedużej, prowincjonalnej szkoły trafia nowy nauczyciel wychowania fizycznego. Janota jest niespełnionym sportowcem szukającym okazji ponownego zaistnienia w świecie sportu. W szkole zakłada drużynę szczypiornistów, która z tygodnia na tydzień staje się coraz lepsza. Przychodzą pierwsze sukcesy, a za nimi możliwości dofinansowania szkoły. Janota znacząco rozszerza ilość treningów i z czasem uczniowie zaczynają się spóźniać na pozostałe lekcje. Na tym się jednek problem nie kończy. Są wprowadzone dodatkowe zajęcia po godzinach lekcyjnych, a członkowie drużyny nie mają prawa na posiadanie innych zajęć. Ma się liczyć tylko drużyna i szansa jaką daje. Metody Janoty są ostre i bezwzględne, ale uczniowie nie mają jak się sprzeciwić. Oporu próbuje nauczyciel historii (tu Jerzy Stuhr), ale nawet on niewiele zdziałać. Zostaje oskarżony o to, że nie rozumie jaką szansę daje

Dubler,
(L'animal) - 1977;
- reżyseria: Claude Zidi;
- scenariusz: Claude Zidi, Michel Audiard; 
- wybrana obsada: Raquel Welch, Jean-Paul Belmondo, Jane Birkin, Dany Saval, Maurice Bénichou;
- kategoria: komedia, francuskie, film.

Kilka tygodni temu zmarł Belmondo, a ja zdałem sobie sprawę, że większości filmów tego słynnego aktora nie widziałem - to chyba dobry czas by co nieco nadrobić. Wylosowałem sobie Dublera. Film autorstwa Claude Zidi ustępuje popularnością filmowi Skrzydełko czy nóżka, ale poczucie humoru i błyskotliwy scenariusz trzymają poziom.

Łowca jeleni,
(The Deer Hunter) - 1978
- reżyseria: Michael Cimino;
- scenariusz: Deric Washburn;
- wybrana obsada: Robert De Niro, John Cazale, John Savage, Christopher Walken, Meryl Streep;
- kategoria: kultowy, Wietnam, dramat, wojenny, Oscar (5), Złote Globy;

Trójka przyjaciół musi wyjechać na wojnę. Spokojne, lekko pijane życie w małym miasteczku zostaje zastąpione brutalną walką w nieprzyjaznym Wietnamie. Wojna mocno ich zmieni i już nic nie będzie takie samo. Obecnie nazwalibyśmy to syndromem PTSD, ale to określenie zabiera pewiem emocjonalno-personalny wydźwięk.
Łowca jeleni niezmiennie budzi u mnie (i nie tylko) mieszane uczucia. Najpierw mamy zbyt długą ekspozycję bohaterów, później gwałtowne cięcie i niewolę w Wietnamie. Jest też słynna rosyjska ruletka 'organizowana' przez żołnierzy północy. Scena świetna, ale ponoć brak dowodów na to by to miało miejsce w rzeczywistości. Druga połowa filmu jest zdecydowanie lepsza.
Film jest czołowy przedstawicielem antywojennego nurtu w kinematografii, a skoro tak, to dlaczego niewinni amerykańscy chłopcy są tak brutalnie

Żądło,
(The Sting) - 1973;
- reżyseria: George Roy Hill;
- scenariusz: David S. Ward;
- wybrana obsada: Robert Redford, Paul Newman, Robert Shaw, Charles Durning, Ray Walston, Eileen Brennan, Harold Gould;
- kategoria: film, Oscar (7), komedia kryminalna, kultowy.

Dziś na tapecie zdobywca siedmiu Oscarów. Film dla wielu kultowy, a dla mnie totalnie nieznany. Wielokrotnie się przewijał na różnych zestawieniach, ale jakoś nie trafił przez ostatnie lata na mój ekran.

Dwóch naciągaczy planuje oskubać wpływowego gangstera. To ma być forma zemsty za zabicie ich przyjaciela. Zadanie nie jest łatwe bo gangster także jest kanciarzem i jest wyczulony na wszelkie próby naciągania. Plan musi być doskonały i niezbyt oczywisty. Zbyt prosta intryga zbyt szybko skróci ich życie.

Szpieg, który mnie kochał,
(The Spy Who Loved Me) - 1977;
- twórcy: Albert R. Broccoli;
- reżyseria: Lewis Gilbert;
- scenariusz: Richard Maibaum, Christopher Wood;
- wybrana obsada: Roger Moore, Barbara Bach, Curd Jürgens, Richard Kiel, Caroline Munro, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell;
- kategoria: sensacyjny, James Bond, film.

Przygotowania do filmu zaczęły się z problemami. Przede wszystkim producencki duet się rozpadł i kolejny film o Bondzie miał produkować tylko Broccoli. Kolejnym problemem był scenariusz, a raczej jego brak. Fleming pozwolił tylko na użycie tytułu swojej powieści, a nie na treść. Twierdził, że powieść niezbyt mu wyszła i się nie zgadza. Trzeba było zmienić także reżysera, twórcę muzyki (poprzedni dostał zakaz pracy na terenie Zjednoczonego Krolestwa),a także poszukać nowej dziewczyny Bonda i głównych antagonistów. Jedynie główna rola była zagwarantowana, Moore miał kontrakt na trzy filmy z serii.
W tej części pojawił się przeciwnik, który zabijał ofiary uściskiem metalowej szczęki. Do roli

Płonący wieżowiec,
(The Towering Inferno) - 1974;
- reżyseria: Irwin Allen, John Guillermin;
- scenariusz: Stirling Silliphant;
- wybrana obsada: Steve McQueen, Paul Newman, Fred Astaire, Faye Dunaway, William Holden, Jennifer Jones, O.J. Simpson, Robert Vaughn, Richard Chamberlain;
- kategoria: katastroficzny, ekranizacja, Oscar, Złoty Glob, kasowy.

Film został wprowadzony do kin po tragicznym pożarze wieżowca w brazylijskim Sao Paulo. Spięcie instalacji elektrycznej i brak wyjść ewakuacyjnych sprawiły, że zginęło blisko dwieście osób. Scenariusz powstał na podstawie dwóch książek (The Glass Inferno, The Tower). Nazwa wieżowca występującego w filmie to połączenie to The Glass Tower (połączenie tytułów wspomnianych książek).
Płonący wieżowiec to trzygodzinne widowisko, w którym ściera się dwóch bohaterów. Z jednej strony mamy Doug Roberts (Newman), architekt projektujący najwyższy budynek w mieście. W dniu otwarcia budynku Doug zauważa, że wiele elementów (w tym instalacja elektryczna) zostało wykonanych niezgodnie z jego projektem. Inwestor zbyt ochoczo ciął

Zabawka,
(Le jouet) - 1976;
- reżyseria: Francis Veber;
- scenariusz: Francis Veber;
- wybrana obsada: Pierre Richard, Fabrice Greco, Jacques François, Michel Bouquet;
- kategoria: francuskie, komedia, dramat, Pathe.

Kilka miesięcy temu pisałem tutaj o amerykańskiej wersji zabawki. Ocena nie była zbyt przychylna, ale postanowiłem tej historii dać jeszcze jedną szansę. Tym razem kilka słów o francuskim pierwowzorze.
François jest dziennikarzem śledczym pracującym dla sporego wydawnictwa. Przypadkowo zostaje 'wrobiony' w nietypową pracę. Ma udawać zabawkę dla syna jednego z milionerów. Normalnie każdy by odmówił takiej upokarzającej pracy, ale do bogacza należy też wydawnictwo, w którym pracuje François.

Idąc na południe,
(Goin' South) - 1978;
- reżyseria: Jack Nicholson;
- scenariusz: Charles Shyer, Alan Mandel;
- wybrana obsada: Jack Nicholson, Mary Steenburgen, Christopher Lloyd, Danny DeVito, Richard Bradford, John Belushi;
- kategoria: komedia, western.

Moon, przeciętny bandzior, w końcu ląduje pod stryczkiem. Za kilka chwil zostanie powieszony.. no chyba, że znajdzie się kobieta, która go będzie chciała na męża. Takie lokalne prawo... tak uratowany skazaniec będzie musiał spędzić resztę swoich dni u boku wybawicielki.. bardzo łatwo wrócić do przerwanej egzekucji. Moon'a ratuje piękna, aczkolwiek mocno specyficzna, Julia. Nie szukała męża, ale przyda jej się pomoc w poszukiwaniu złota. Niedługo zostanie wykupiona przez kolej więc liczy się każda możliwa pomoc.
Jak łatwo się domyślić pomiędzy przypadkowymi małżonkami rodzi się prawdziwe uczucie.

Człowiek ze złotym pistoletem,
(The Man with the Golden Gun) - 1974;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- reżyseria: Guy Hamilton;
- scenariusz: Richard Maibaum, Tom Mankiewicz;
- wybrana obsada: Roger Moore, Christopher Lee, Britt Ekland, Maud Adams, Hervé Villechaize, Clifton James, Richard Loo, Soon-Tek Oh, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell;
- kategoria: sensacyjny, James Bond.

Po sukcesie Żyj i pozwól umrzeć od razu przystąpiono do prac nad kolejną częścią. W końcu nie musiano znów szukać aktora, który zagrałby główną rolę. Scenariusz miał napisać Mankiewicz. I początkowo tak było, ale później zatrudniono także Maibauma. Ostateczny kształt jest wynikiem ich wzajemnych poprawek. Główną rolę antagonistyczną zagrał Christopher Lee, kuzyna Fleminga, który zasłynął jako filmowy wampir. Jego asytentem był mierzący niespełna 120 cm wzrostu Harve Villechaine.
W tej części występują dwie Bondowskie piękności. Obie role przypadły Szwedkom. Britt Ekland (ponoć Broccoli

Badlands - 1973;
- reżyseria: Terrence Malick;
- scenariusz: Terrence Malick;
- wybrana obsada: Martin Sheen, Sissy Spacek, Warren Oates;
- kategoria: dramat, thriller.

Pełnometrażowy debiut Malick'a.
Piętnastoletnia, małomówna Holly poznaje Kit'a, o dziesięć lat starszego chłopaka. Niewiele rozmawiają, ale z czasem się w sobie zakochują. Chłopak postanawia poinformować o tym fakcie ojca Holly. Spotyka się z twardą odmową i postanawia razem z dziewczyną uciec. Sprawy rozwijają się nie dokładnie po ich myśli. Kit zabija ojca dziewczyny i para musi zacząć się ukrywać. Chcą być tylko razem, ale ludzie im w tym przeszkadzają... trupów jest coraz więcej i ucieczka staje się coraz mniej romantyczna.

Żyj i pozwól umrzeć,
(Live and Let Die) - 1973;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman, Paul McCartney; 
- reżyseria: Guy Hamilton; 
- scenariusz: Tom Mankiewicz; 
- wybrana obsada: Roger Moore, Jane Seymour, Yaphet Kotto, Bernard Lee, David Hedison, Lois Maxwell, Madeline Smith, Earl Jolly Brown, Gloria Hendry.
- kategoria: James Bond, sensacyjny.

Producenci po raz ostatni próbowali skusić Sean'a by zagrał jeszcze raz słynnego agenta. Nie pomogły motorówki, krokodyle i ponad 5 milionów dolarów. Szkot ostatecznie odmówił. Trzeba było znaleźć nowego aktora, najlepiej takiego, który nie zrezygnuje po jednym filmie. Wielu słynnych odmówiło: Burt Reynolds, Robert Redford czy też Paul Newman - nie dziwi zatem fakt, że powracała kandydatura Roger'a Moor'a. Tym razem się udało, chociaż nie było to łatwe (obowiązujący kontrakt na serial). Po obcięciu włosów i zrzuceniu kilku kilogramów aktor był gotowy do pracy.

Diamenty są wieczne,
(Diamonds Are Forever) - 1971
- reżyseria: Guy Hamilton;
- scenariusz: Richard Maibaum, Tom Mankiewicz;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- wybrana obsada: Sean Connery, Jill St. John, Charles Gray, Lana Wood, Jimmy Dean, Bruce Cabot, Norman Burton, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell, Putter Smith, Bruce Glover;
- kategoria: sensacyjny, James Bond;

Po rezygnacji Lazenby'ego rozpoczęły się poszukiwania nowego aktora, najlepiej amerykańskiego. Nie była to jednak prosta sprawa i poproszono Sean'a Connery'ego by zagrał jeszcze w jednym filmie.
W filmie pada nawet zdanie na ten temat.
Podobno był Pan na urlopie?
Role M i Q były oczywiste. Nie zmienia się tego co dobrze działa.. ale Lois Maxwell grająca Moneypenny postanowiła ostrzej negocjować. Oryginalnym pomysłem było wprowadzenie homoseksualnej pary zabójców... Wątpię by teraz się na to zdecydowano..