Doczekać zmroku (Wait Until Dark) - 1967;
- reżyseria: Terence Young;
- scenariusz: Robert Carrington, Jane-Howard Carrington;
- wybrana obsada: Audrey Hepburn, Alan Arkin, Richard Crenna;
- thriller.

Przemytnicy wykorzystują szmacianą lalkę do przewozu narkotyków. Przypadek sprawia, że lalka trafia do niewłaściwych osób. Przestępcy próbują odzyskać drogocenną przesyłkę, ale nie jest to proste. Szmacianka jest w rękach niewidomej i nieświadomej kobiety. Złoczyńcy odgrywają scenki przed niewinną kobietą, próbują ją skłonić do oddania lalki. Czy uda się im oszukać niewidomą? Czy uda im się osiągnąć cel? Obejrzyjcie koniecznie. Znakomita intryga, dopracowany scenariusz oraz niesamowita Audrey Hepburn to mocne strony produkcji
Bawiłem się wyśmienicie. Oceniam na dziewięć.

Absolwent,
(The Graduate) - 1967;
- reżyseria: Mike Nichols,
- scenariusz: Buck Henry, Calder Willingham;
- wybrana obsada: Anne Bancroft, Dustin Hoffman, Katharine Ross, William Daniels;
- gatunek: dramat, obyczajowy.

Rok 1967, rewolucja seksualna wisi w powietrzu, ale amerykańskie przedmieścia żyją swoim rytmem. I wydaje się, że nic się nie zmienia, konsumpcjonizm będzie miał się dobrze.
Ben, 21 lat, powoli wkracza w dorosłe życie. Właśnie skończył szkołę i nie wie co zrobić ze swoim życiem. W żadnej materii nie ma swojego zdania. Podczas przyjęcia słyszy radę od przyjaciela rodziny. Przyszłością są plastiki - innymi słowy - liczy się tylko materialność. Bena w dorosłość wprowadza żona przyjaciela rodziny. Romans z panią Robinson to najpoważniejsze, świadome przeżycie Ben'a.. ale nie jego decyzja. Starsza kobieta wie czego chce i nie przyjmuje odmowy. I tak to kolejny raz Ben robi to, co się od niego oczekuje. Sytuacja się zmienia gdy umawia się z Elaine, z córką Robinsonów. Pomiędzy młodymi zaczyna kiełkować uczucie. Romans z matką, a następnie związek z córką nie może się udać, a pomimo to Ben próbuje

Zgadnij, kto przyjdzie na obiad,
(Guess Who's Coming to Dinner) - 1967
- reżyseria: Stanley Kramer;
- scenariusz: William Rose;
- wybrana obsada: Katharine Houghton, Cecil Kellaway, Beah Richards, Isabel Sanford, Katharine Hepburn, Spencer Tracy, Sidney Poitier.
- gatunek: dramat, komedia, romans.

Joey wraca z wakacji na Hawajach i przywozi rodzicom dobrą nowinę. Na wyjeździe zakochała się i zamierza szybko wyjść za mąż. Rodzice oczywiście są zszokowani, zwłaszcza wyborem Joey. Jej ukochany jest czarnoskórym, sporo starszym lekarzem. Rodzice Joey są bardzo tolerancyjni, ale inaczej sprawa wygląda gdy mówi się ogólnikami, a inaczej jeśli chodzi o własną córkę. Na uroczysty obiad przyjadą również rodzice narzeczonego Joey - ci państwo również wydają się być zaskoczeni i sceptycznie nastawieni do mieszanego małżeństwa.
Akcja filmu skupia się wokół rozważań o tym jak to młodzi, i ich ewentualne

Żyje się tylko dwa razy,
(You Only Live Twice) - 1967;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- reżyseria: Lewis Gilbert;
- scenariusz: Roald Dahl;
- wybrana obsada: Sean Connery, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell, Donald Pleasence, Tetsurô Tanba, Akiko Wakabayashi, Karin Dor, Mie Hama;
- kategoria: James Bond, sensacyjny, kasowy.

Jednym z moich postanowień na 2019 rok było przypomnienie sobie filmów o Bondzie. Oglądanie rozpocząłem, ale udało się odświeżyć zaledwie kilka tytułów. Reszta ląduje w 2020 roku, a może i później.

"Ty się zawsze spóźniasz, nawet z własnego pogrzebu"

1966 to pierwszy rok, w którym widzowie nie dostali filmu o Bondzie. Przerwa była spowodowana pracami nad scenariuszem, który sporo się różni od literackiego pierwowzoru. Terence Young postanowił pożegnać się z serią, a propozycję reżyserii dostał Lewis Gilbert, który wymusił zatrudnienie Freddiego Younga - wybitnego operatora. Bondem kolejny raz został Connery, ale już zapowiedział, że to jego ostatni epizod. Ciekawa historia dotyczy obsady japońskiej dziewczyny

Producenci,
(The producers) - 1967;
- reżyseria: Mel Brooks;
- scenariusz: Mel Brooks;
- wybrana obsada: Zero Mostel, Gene Wilder, Dick Shawn, Lee Meredith, Kenneth Mars;
- kategoria: komedia.

Bycie producentem teatralnym/filmowym to bardzo stresująca praca. Najpierw trzeba się bardzo starać by zdobyć fundusze na produkcję, a później modlić się by był kasowy sukces.. nie zawsze to się udaje... a gdyby tak zrobić inaczej? Obstawiać porażkę niż sukces. Przy odpowiednim przygotowaniu sztuki można być pewnym, że tytuł zostanie zdjęty z afisza po jednym dniu. Kompletna finansowa klapa a to znaczy, że nikomu nie będzie trzeba płacić prowizji od zysku. Genialne, ale zarazem karalne.

Piękność dnia,
(Belle de jour) - 1967;
- reżyseria: Luis Buñuel;
- scenariusz: Luis Buñuel, Jean-Claude Carrière;
- wybrana obsada: Catherine Deneuve, Jean Sorel, Michel Piccoli, Geneviève Page, Pierre Clémenti;
- kategoria: film, francuskie, dramat, romans.

Severine, piękna młoda kobieta, ma wszystko o czym mogłaby zamarzyć. Bardzo dobrą pozycję społeczną, kochającego męża, który nieźle zarabia oraz całkiem wygodne życie. Severine kocha swojego męża, ale cały czas czuje niedosyt. Czegoś jej brakuje. Jeśli tylko ma możliwość to ucieka w sferę fantazji erotycznych. Z czasem i one przestają wystarczać i Severine zatrudnia się potajemnie w domu publicznym. Tylko tu może dostać to o czym fantazjuje. Upodlenie, przemoc, przedmiotowe traktowanie. Z czasem podwójne życie staje się coraz trudniejsze i jest tylko kwestią czasu gdy tajemnica Severine wyjdzie na jaw. A swoją rękę do tego przyłoży porywczy kochanek. Wydarzenia przybierają dramatyczny obrót, ale czy to źle dla Severine?