Doczekać zmroku (Wait Until Dark) - 1967;
- reżyseria: Terence Young;
- scenariusz: Robert Carrington, Jane-Howard Carrington;
- wybrana obsada: Audrey Hepburn, Alan Arkin, Richard Crenna;
- thriller.

Przemytnicy wykorzystują szmacianą lalkę do przewozu narkotyków. Przypadek sprawia, że lalka trafia do niewłaściwych osób. Przestępcy próbują odzyskać drogocenną przesyłkę, ale nie jest to proste. Szmacianka jest w rękach niewidomej i nieświadomej kobiety. Złoczyńcy odgrywają scenki przed niewinną kobietą, próbują ją skłonić do oddania lalki. Czy uda się im oszukać niewidomą? Czy uda im się osiągnąć cel? Obejrzyjcie koniecznie. Znakomita intryga, dopracowany scenariusz oraz niesamowita Audrey Hepburn to mocne strony produkcji
Bawiłem się wyśmienicie. Oceniam na dziewięć.

Bullitt - 1968;
- reżyseria: Peter Yates;
- scenariusz: Alan Trustman, Harry Kleiner;
- wybrana obsada: Steve McQueen, Robert Vaughn, Jacqueline Bisset, Simon Oakland, Robert Duvall;
- kryminał, sensacyjny.

Ten tytuł to polecali mi absolutnie wszyscy. Ponoć pozycja obowiązkowa dla każdego kinomaniaka. Polecali, ale nie mogłem się przekonać, było kilka podejść, ale bez zapału. W końcu się udało. Nie będę pisał o fabule bo mnie zwyczajnie nie porwała - ot zwykły pościg za niebezpiecznymi przestępcami. Główny bohater (sorry Steve) też nie zachwyca. Na szczęście to nie fabuła, ani MaQueen sprawiają, że film ma cały czas grono wiernych fanów. Bullitt to przede wszystkim świetnie nakręcone sceny pościgów samochodowych. Oryginalne ujęcia i dynamiczny montaż (Oscar) sprawiają, że film w tej materii, mimo upływu pięćdziesięciu lat, nadal zachwyca.
Wrażenie też robią filmowe auta - te amerykańskie wozy mają coś w sobie...

Pokochajmy się (Let's Make Love) - 1960;
- reżyseria: George Cukor;
- scenariusz: Arthur Miller, Norman Krasna, Hal Kanter;
- wybrana obsada: Marilyn Monroe, Tony Randall, Yves Montand;
- gatunek: komedia, musical, romans.

Znów mi się uzbierało kilka zaległych notek. Tym razem pozycja z jednego niedzielnego przedpołudniowego seansu. To najlepsza pora na filmy z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych - taki cykl w stylu Kocham Kino.
Milioner dowiaduje się, że na Broadwayu będzie wystawiana sztuka, w której będzie ośmieszony. Chce temu zaradzić, ale przez przypadek zostaje uznany za aktora. Dostaje angaż w wspomnianej sztuce. Milioner korzysta z okazji i pod przykrywką aktora stara się dowiedzieć czegoś o sobie. Jest to też szansa na wielką miłość.. milioner zakochuje się w jednej z aktorek. Pokochajmy się to już klasyka kina. Jest nieźle napisany i całkiem dobrze zagrany. Coraz bardziej trafia do mnie kino z tego okresu.

Podglądacz,
(Peeping Tom) - 1960;
- reżyseria: Michael Powell;
- scenariusz: Leo Marks;
- wybrana obsada: Karlheinz Böhm, Nigel Davenport, Moira Shearer;
- gatunek: horror, thriller, dreszczowiec.

W mieście ktoś morduje kobiety. Wszystkie ciała mają głębokie rany i niewyobrażalne przerażenie w oczach. Poza tym nie łączy je nic. W okolicach zbrodni zawsze był widziany młody mężczyzna, który zawsze coś z sobą nosi. Widz wie, że to pomocnik operatora kamery, który maniakalnie wszystko nagrywa. Uwielbia rejestrować ludzkie emocje - upodobał sobie strach. To on sprawia, że nasz bohater może poczuć swoją dominację. Upodobanie do kamery odziedziczył po swoim ojcu, który rejestrował swoje eksperymenty psychologiczne na swoim dziecku. Spoptofilia okazała się w tym wypadku dziedziczna.

Zabić drozda,
(To Kill a Mockingbird) - 1962;
- reżyseria: Robert Mulligan;
- scenariusz: Horton Foote;
- wybrana obsada: Gregory Peck, Mary Badham, Phillip Alford, Frank Overton;
- gatunek: dramat, sądowy, obyczajowy.

Alabama, lata trzydzieste dwudziestego wieku. Murzyn (w tych czasach nie było poprawności politycznej) zostaje oskarżony o gwałt na białej kobiecie. Wszystkiemu zaprzecza, ale słowo czarnego jest dużo mniej warte niż ofiary gwałtu. Większość mieszkańców miasteczka uważa, że proces jest niepotrzebną formalnością, że najlepiej sprawcę od razu powiesić na drzewie - czarni na to zasługują. Obrony podejmuje się biały adwokat (oscarowy Peck), który zna oskarżonego i jest w pełni przekonany o jego niewinności.

Ptasznik z Alcatraz ,
(Birdman of Alcatraz) - 1962;
- reżyseria: John Frankenheimer;
- scenariusz: Guy Trosper;
- wybrana obsada: Burt Lancaster, Karl Malden, Thelma Ritter, Betty Field, Telly Savalas;
- gatunek: biograficzny, dramat.

Jest to bardzo przeciętny tydzień jeśli chodzi o kinowe premiery. Nawet kina studyjne nie oferują nic wartego uwagi. Dlatego też z radością przyjąłem propozycję wyjścia na Festiwal Filmów Kultowych, który w tym roku ma bardzo interesujący repertuar. Może uda mi się jeszcze coś z niego zaliczyć.

Jest sporo filmów więziennych, ale tylko niewiele z nich głębiej zapada w pamięci. Są to te pozycje, które pokazują świat skazańców niekoniecznie przez pryzmat kary i przemocy panującej w więzieniu. Do takich filmów bezsprzecznie należy Ptasznik z Alcatraz, który opowiada historię człowieka, który spędził w więzieniu ponad pół wieku, a większość kary odbył w zupełnym odizolowaniu od innych więźniów. Stroud nie jest niewinny, jest krnąbrny, porywczy i zabił dwie osoby, ale mimo to czujemy do niego sympatię. W więzieniu zaczął hodować kanarki, hobby pozwoliło mu oderwać się

Ptaki,
(The Birds) - 1963;
- reżyseria: Alfred Hitchcock;
- scenariusz: Evan Hunter;
- wybrana obsada: Rod Taylor, Jessica Tandy, Suzanne Pleshette, Tippi Hedren;
- gatunek: thriller, dreszczowiec.

Czasem jak jestem w Ślemieniu i się obijam w ogrodzie widzę jak się ptaki gromadzą na linii średniego (chyba) napięcia. Ten widok zawsze wywołuje u mnie dreszczyk niepokoju - co by było gdyby taka chmara ptactwa nagle zaatakowała? Oczywiście to się nigdy nie stanie, ale niepokój jest. Pozostałości po seansie Ptaków, który miał miejsce wiele lat temu. Jako dziecko uwielbiałem filmy grozy. Postanowiłem sobie odświeżyć ten kultowy film Hitchcocka.

Rzeka bez powrotu,
(River of No Return) - 1954;
- reżyseria: Jean Negulesco, Otto Preminger;
- scenariusz: Frank Fenton;
- wybrana obsada: Marilyn Monroe, Robert Mitchum, Rory Calhoun, Tommy Rettig;
- gatunek: western.

Matt opuszcza więzienie, w którym spędził kilka lat za zabójstwo (strzał w plecy). Odnajduje swojego syna i chce z nim rozpocząć nowe, spokojne życie. Może to za dużo powiedziane. Trudno mówić o spokojnym życiu w rejonie opanowanym przez agresywnych Indian. Kay jest śpiewaczką w saloonie, za namową swojego narzeczonego (hazardzisty) opuszcza miasto. Wspólnie płyną na tratwie ku lepszej przyszłości. Los krzyżuje ścieżki naszych bohaterów. Hazardzista ucieka z bronią i z koniem (tak tak, to koniokrad) a pozostali muszą walczyć o przetrwanie. Jedyną szansą na przeżycie jest pokonanie niebezpiecznej rzeki lichą tratwą.

Szalony Piotruś,
(Pierrot le Fou) - 1965;
- reżyseria: Jean-Luc Godard;
- scenariusz: Jean-Luc Godard;
- wybrana obsada: Jean-Paul Belmondo, Anna Karina, Jean-Pierre Léaud;
- gatunek: dramat.

"Dziś świat nas ogłupia"

Ferdinand jest znudzony życiem. Wszystko wydaje mu się płytkie i nijakie. Na jednym z przyjęć, na które lubi chodzić, spotyka dziewczynę, która myśli podobnie. Wspólnie mordują przypadkowego gangstera i wyruszają w podróż. Dokąd? Nie wiadomo - to nie cel jest istotny, liczy się tylko droga. Wędrując popełniają wiele przestępstw, a wolny czas wypełniają rozmowami o życiu, szczęściu.

"Ludzie samotni zawsze za dużo mówią"

Przylądek strachu,
(Cape Fear) - 1962;
- reżyseria: J. Lee Thompson;
- scenariusz: James R. Webb;
- wybrana obsada: Gregory Peck, Robert Mitchum, Polly Bergen, Lori Martin, Telly Savalas;
- gatunek: dramat, thriller, noir.

Jakiś czas temu pisałem o remaku tego filmu z 1991 roku. Trzeba było sięgnąć po pierwowzór.
Historia jest ta sama.
Sam jest szanowanym prawnikiem. Prowadzi szczęśliwe życie aż do chwili gdy spotyka człowieka, który obarcza Sama za swoją odsiadkę. Adwokat początkowo lekceważy typa, ale z czasem zaczyna się obawiać o bezpieczeństwo swoje i swojej rodziny. Zaprzyjaźnieni policjanci próbują "zachęcić" oprycha do zmiany miasta, ale ten w więzieniu dobrze się przygotował do swojej zemsty.

Powiększenie,
(Blowup) - 1966;
- reżyseria: Michelangelo Antonioni;
- scenariusz: Tonino Guerra, Michelangelo Antonioni;
- wybrana obsada: David Hemmings, Vanessa Redgrave, Sarah Miles;
- gatunek: dramat.

"Mała tragedia zawsze pomaga uporządkować sprawy"

Obejrzane jakiś czas temu.
Thomas - młody, zdolny fotograf, który jest przekonany o swojej wyjątkowości. Uważa siebie za wielkiego artystę.. a artyści są ekscentrykami - dlatego tez stara się takim być. Wykonuje mnóstwo teatralnych gestów, z pogardą odnosi się do swoich współpracowników i modelek.. Wszakże oni wszyscy są po to, by mógł realizować swoją artystyczną wizję. Tak samo zachowuje się kiedy w parku przypadkiem fotografuje parę kochanków. Nie prosił o zgodę, nie oddaje też kliszy na żądanie sfotografowanej kobiety. Sztuka, i własne ego jest na pierwszym miejscu. Podczas analizy zdjęć wykonanych w parku Thomas dostrzega coś niesamowitego. Na zdjęciach zauważa postać z bronią. Czyżby genialny instynkt Thomasa pozwolił udokumentować nie tylko spotkanie kochanków, ale także moment zbrodni?

Do widzenia, do jutra... - 1960;
- reżyseria: Janusz Morgenstern;
- scenariusz: Janusz Morgenstern, Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela, Wilhelm Mach;
- wybrana obsada: Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela, Teresa Tuszyńska, Roman Polański, Jacek Fedorowicz, Barbara Baranowska;
- muzyka: Krzysztof Komeda;
- gatunek: obyczajowy.

"Widzisz – są takie chwile kiedy człowiek chce być zupełnie sam. Stroni od ludzi, nie dlatego, że ich nie lubi, a przeciwnie, dlatego, że za bardzo jest do nich przywiązany. "

Mija pięćdziesiąta rocznica śmierci Zbigniewa Cybulskiego. Postanowiłem wykorzystać ten moment by przypomnieć sobie jeden z jego filmów. Trafiło na pozycję, która w znacznym stopniu definiuje tego aktora. Cybulski był współautorem scenariusza, a w produkcję filmu była mocno zaangażowana grupa Bim Bom, w której Cybulski szlifował swój warsztat aktorski. Starał się w tym filmie pokazać swoje prawdziwe oblicze. Coś całkowicie różnego od roli Maćka z Popiołu i diamentu.. Maciek był rolą... a Jacek z Do widzenia,

Kwiat kaktusa,
(Cactus Flower) - 1969;
- reżyseria: Gene Saks;
- scenaraiusz: I.A.L. Diamond;
- wybrana obsada: Goldie Hawn, Ingrid Bergman, Walter Matthau, Vito Scotti, Rick Lentz;
- gatunek: komedia, romans.

Perełka odkryta całkowicie przypadkiem.
Julian jest stomatologiem, który wymyślił sprytny patent na kobiety. Podczas poznawania od razu oznajmia, że ma żonę i trójkę dzieci i później żadnej "przyjaciółce" nie przychodzi do głowy myśl o ślubie. Taki typowo romansowy układ bardzo pasuje Julianowi. Do momentu. Stomatolog się zakochuje i to nawet z wzajemnością, ale co tu zrobić by kłamstwo na początku znajomości nie wyszło na jaw? Powiedzieć prawdę? To zbyt trudne dla Juliana, lepiej poprosić asystentkę by odgrywała rolę żony. Bardzo proste - tylko udawanie trochę zbyt dobrze wyszło ;)

Garsoniera,
(The Apartment) - 1960;
- reżyseria: Billy Wilder;
- scenariusz: Billy Wilder, I.A.L. Diamond;
- wybrana obsada: Jack Lemmon, Shirley MacLaine, Fred MacMurray, Joan Shawlee, Ray Walston;
- gatunek: dramat, komedia, romans.

Baxter jest podrzędnym pracownikiem towarzystwa ubezpieczeniowego. Wynajmuje mieszkanie w dosyć atrakcyjnym miejscu, ale koszty są dosyć wysokie. Minimalizuje je podnajmując mieszkanie jako miejsce schadzek swoich przełożonych. Dzięki temu ma pieniądze na czynsz oraz otwartą drogę awansu w firmie. Garsoniera cieszy się sporym zainteresowaniem, a jej "właściciel" coraz częściej musi spędzać czas poza domem. Grafik "odwiedzających" robi się coraz bardziej skomplikowany i coraz trudniej Baxterowi utrzymać wszystko w tajemnicy. Mieszkanie jest tak mocno oblężone, że prędzej czy później musi dojść do konfliktu terminów.

Absolwent,
(The Graduate) - 1967;
- reżyseria: Mike Nichols,
- scenariusz: Buck Henry, Calder Willingham;
- wybrana obsada: Anne Bancroft, Dustin Hoffman, Katharine Ross, William Daniels;
- gatunek: dramat, obyczajowy.

Rok 1967, rewolucja seksualna wisi w powietrzu, ale amerykańskie przedmieścia żyją swoim rytmem. I wydaje się, że nic się nie zmienia, konsumpcjonizm będzie miał się dobrze.
Ben, 21 lat, powoli wkracza w dorosłe życie. Właśnie skończył szkołę i nie wie co zrobić ze swoim życiem. W żadnej materii nie ma swojego zdania. Podczas przyjęcia słyszy radę od przyjaciela rodziny. Przyszłością są plastiki - innymi słowy - liczy się tylko materialność. Bena w dorosłość wprowadza żona przyjaciela rodziny. Romans z panią Robinson to najpoważniejsze, świadome przeżycie Ben'a.. ale nie jego decyzja. Starsza kobieta wie czego chce i nie przyjmuje odmowy. I tak to kolejny raz Ben robi to, co się od niego oczekuje. Sytuacja się zmienia gdy umawia się z Elaine, z córką Robinsonów. Pomiędzy młodymi zaczyna kiełkować uczucie. Romans z matką, a następnie związek z córką nie może się udać, a pomimo to Ben próbuje

Zgadnij, kto przyjdzie na obiad,
(Guess Who's Coming to Dinner) - 1967
- reżyseria: Stanley Kramer;
- scenariusz: William Rose;
- wybrana obsada: Katharine Houghton, Cecil Kellaway, Beah Richards, Isabel Sanford, Katharine Hepburn, Spencer Tracy, Sidney Poitier.
- gatunek: dramat, komedia, romans.

Joey wraca z wakacji na Hawajach i przywozi rodzicom dobrą nowinę. Na wyjeździe zakochała się i zamierza szybko wyjść za mąż. Rodzice oczywiście są zszokowani, zwłaszcza wyborem Joey. Jej ukochany jest czarnoskórym, sporo starszym lekarzem. Rodzice Joey są bardzo tolerancyjni, ale inaczej sprawa wygląda gdy mówi się ogólnikami, a inaczej jeśli chodzi o własną córkę. Na uroczysty obiad przyjadą również rodzice narzeczonego Joey - ci państwo również wydają się być zaskoczeni i sceptycznie nastawieni do mieszanego małżeństwa.
Akcja filmu skupia się wokół rozważań o tym jak to młodzi, i ich ewentualne

Doktor No
(Dr. No) - 1962;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- reżyseria: Terence Young;
- scenariusz: Terence Young, Richard Maibaum;
- muzyka :Monty Norman
- wybrana obsada: Sean Connery, Ursula Andress, Joseph Wiseman, Jack Lord, Bernard Lee, Lois Maxwell, John Kitzmiller, Anthony Dawson;
- kategoria: James Bond, sensacyjny

Obiecałem sobie, że w tym roku przypomnę sobie filmy o Agencie 007. Po niemal pół roku warto zmierzyć się z tym tematem. Filmy będę oglądał chronologicznie, pominę tylko te, o których już na blogu pisałem (ewentualnie zrobię im aktualizacje). Seansom będą towarzyszyć dwie książki. James Bond. Szpieg, którego kochamy Michała Grześka oraz album bondgirlsareforever. Będą one źródłem ciekawostek o oglądanych filmach.

Pozdrowienia z Rosji
(From Russia with Love) - 1963;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman;
- reżyseria: Terence Young;
- scenariusz: Terence Young, Richard Maibaum;
- muzyka: Monty Norman;  
- wybrana obsada: Sean Connery, Daniela Bianchi, Pedro Armendáriz, Robert Shaw, Lotte Lenya, Bernard Lee, Vladek Sheybal, Lois Maxwell, Desmond Llewelyn;
- kategoria: James Bond, sensacyjny

Pozdrowienia z Rosji są drugą zekranizowaną książką o Bondzie, a wszystko to za sprawą prezydenta. Kennedy ten tytuł zaliczył do swoich ulubionych książek - takiej promocji nie można było przegapić. Zdjęcia rozpoczęto gdy w kinowych salach nadal gościł Dr. No.
Za kamerą ponownie stanął Young. Większość obsady również się nie zmieniła. Nowością jest Desmond Llewelyn, który wcielił się w Q. Desmond grał w Bondach aż trzydzieści sześć lat. To rekord.
Robert Shaw dostał rolę osiłka, który miał zabić Jamesa. Dziwny, ale trafiony wybór. Shaw wrażliwy pisarz gra beznamiętnego mordercę. ...

Goldfinger - 1964;
- reżyseria: Guy Hamilton;
- scenariusz: Richard Maibaum, Paul Dehn;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman; 
- wybrana obsada: Sean Connery, Honor Blackman, Gert Fröbe, Shirley Eaton, Tania Mallet, Bernard Lee, Lois Maxwell; 
- kategoria: James Bond, sensacyjny. 


Tematy związane z zimną wojną mogły się znudzić publiczności i dlatego też zdecydowano, że trzecim filmem o Bondzie będzie Goldfinger. Zbrodnicza organizację oraz wrogie wywiady zastąpił ekscentryczny milioner, którego jedynym celem jest posiadanie największych ilości złota. W tym celu przygotowuje intrygę, której skutkiem będzie skażenie radioaktywne amerykańskich zasobów złota, a to by całkiem zmieniło ceny pozostałych, czystych zasobów. Goldfinger uwielbia wygrywać, ale zarazem nie toleruje ryzyka przegranej. Jeśli tylko może to oszukuje - ma to miejsce nawet podczas niewinnej gry w golfa. Golfingerowi wiecznie towarzyszy masywny Koreanczyk, którego atrybutem jest bardzo niebezpieczny melonik. Bond będzie potrzebował solidnego wsparcia do

Operacja Piorun,
(Thunderball) - 1965;
- reżyseria: Terence Young;
- scenariusz: John Hopkins, Richard Maibaum;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman, Kevin McClory,
- wybrana obsada: Sean Connery, Claudine Auger, Adolfo Celi, Luciana Paluzzi, Bernard Lee, Desmond Llewelyn, Lois Maxwell, Guy Doleman;
- kategoria: James Bond, sensacyjny, kasowy. 

Po napisaniu książki w 1961 roku Fleming został oskarżony o bezprawne wykorzystanie nie swoich pomysłów. Ostatecznie doszło do ugody, ale jednym z jej elementów był uznanie wspolatworstwa oraz prawa do ekranizacji. I tak to klasowa seria mogła doczekać się niezależnego filmu. Jeszcze podczas kręcenia Goldfingera McClory (były współpracownik Fleminga) ogłosił że będzie realizować Operację Piorun bez Connery'ego. I znów doszło do ugody i za 20 procent zysków oraz producencki stołek McClory dał zielone światło do ekranizacji. Można było już spokojnie zacząć kręcić czwarty film o 007. Budżet wyniósł ponad pięć milionów dolarów -