Delicatessen - 1991;
- reżyseria: Jean-Pierre Jeunet, Marc Caro;
- scenariusz: Jean-Pierre Jeunet, Marc Caro;
- wybrana obsada: Dominique Pinon, Marie-Laure Dougnac, Jean-Claude Dreyfus. Karin Viard;
- kategoria: czarna komedia, francuskie, surrealistyczny, postapo.

Surrealistyczna opowieść o mieszkańcach pewnej kamienicy. Jest wielki problem z dostępem do żywności, ale mieszkańcy i właściciel kamienicy, który jest rzeźnikiem opracowali system dostaw świeżego mięsa. Rzeźnik umieszcza ogłoszenia o pracę oferując bezpłatny nocleg i wyżywienie. Kandydaci/pracownicy po czasie zasilają menu mieszkańców. Ciężkie czasy zmuszają ludność do nietypowych zachowań. Do kamienicy trafia Louison, który jest komikiem, ale w ciężkich czasach zapotrzebowanie na jego usługi drastycznie spadło.
Jeden z najbardziej kultowych filmów francuskich. Nie zliczę ile razy wałkowaliśmy ten film na studiach zachwycając się każdym detalem. Niewiele z tych rozmów pamiętałem, dlatego też chciałem

Podwójne życie,
(Doubles vies) - 2018;
- reżyseria: Olivier Assayas;
- scenariusz: Olivier Assayas;
- wybrana obsada: Guillaume Canet, Juliette Binoche, Vincent Macaigne, Christa Théret;
- gatunek: dramat, komedia.

Tego filmu nie planowałem, ale seansu w żaden sposób nie żałuję. Powiem więcej - mocno dziwi mnie średnia na filmwebie (okolice 5).
Fabularnie niewiele się dzieje. Głównymi bohaterami są: Alain, który jest wydawcą, jego przyjaciel pisarz - Leonard oraz ich partnerki. Bohaterowie spotykają się, rozmawiają, mają romanse, marzenia, pracę.. ale najważniejsze jest to jak rozmawiają, i o czym.
Większość rozmów dotyczy rynku wydawniczego o tym jak się zmienia, jakie są potrzeby czytelnika. Mowa o tym, że książki są za drogie, że ludzie czytają/oglądają blogi zamiast książek, rozczarowanie rynkiem e-booków, które mocno są piracone, potrzebie recenzji i autorytetów, ale też nadmiarze byle jakiej literatury, która nie posiada nawet korekty, o tym że ludzie teraz chcą mieć kulturę za darmo... w tym kontekście mowa też o

Wilcze echa,
(Le chant du loup) - 2018;
- reżyseria: Abel Lanzac;
- scenariusz: Abel Lanzac;
- wybrana obsada: François Civil, Omar Sy, Mathieu Kassovitz, Reda Kateb;
- gatunek: dramat, akcja.

Przypadek sprawił, że w krótkim czasie obejrzałem dwa filmy, których akcja powiązana jest z okrętami podwodnymi. Trzeba zaznaczyć, że dwa dobre filmy, które reprezentują całkiem odmienne podejście do tematu. Fabularnie mają wątek wspólny, ale klimat jest całkiem odmienny. O ile Ocean w ogniaskupiał się na akcji poza okrętem to Wilcze echa pokazują dużo więcej o tym co się dzieje wewnątrz. Dużo mocniej czujemy presję oddziałującą na marynarzy. Osamotnienie, odpowiedzialność i świadomość, że jest się w małej puszce, która w każdej chwili może przestać działać.
Nie bez powodu Wilcze echa rozpoczynają się od słów Arystotelesa "Ludzie dzielą się na trzy rodzaje: żywi, martwi i ci, co wypłynęli na

Studentka i pan Henri,
(L'Etudiante et Monsieur Henri) - 2015;
- reżyseria: Ivan Calbérac;
- scenariusz: Ivan Calbérac;
- wybrana obsada: Claude Brasseur, Guillaume De Tonquedec, Noémie Schmidt, Frédérique Bel;
- gatunek: komedia.

Constance marzy o opuszczeniu rodzinnego domu. Najlepiej do Paryża. Tam, gdzie życie toczy się szybciej, mocniej, bardziej. Wynajmuje pokój u starego zrzędy, który robi wszystko by dziewczyna nie zagrzała u niego miejsca na dłużej. Później postanawia wykorzystać lokatorkę do rozbicia małżeństwa swojego syna.
Fabuła nie jest specjalnie lotna. Calbérac miał dobry pomysł na film, ale po dobrym otwarciu wydaje się, że nie wiedział w jakim kierunku pokierować fabułę. Postawił na spokojne kino familijne, którego pozbawił drapieżności. Seans był przyjemny, lekko opowiadający o różnicach pokoleniowych, ale brakło czegokolwiek co sprawiłoby, że film na dłużej zapadnie w pamięci. No poza świetnym mieszkaniem. ;p

Asteriks i Obeliks. Tajemnica magicznego wywaru,
(Astérix - Le Secret de la potion magique) - 2018;
- reżyseria: Louis Clichy, Alexandre Astier; 
- scenariusz: Alexandre Astier; 
- gatunek: animacja, familijny, komedia,

Samotna wioska Galów jest atakowana przez wojska Cezara... no może nie będę pisał o wszystkich okolicznościach życia Galów - to akurat każdy powinien znać. Skupię się zatem tylko na fabule najnowszej części przygód Asteriksa, Obeliksa i Panoramiksa. Ten ostatni jest głównym bohaterem najnowszej animacji. Druid ma swoje lata i po wypadku w lesie dochodzi do wniosku, że potrzebuje następcy. Nie może wybrać nikogo w wiosce więc wyrusza (oczywiście nie sam) w poszukiwawczą podróż. Jest wielu kandydatów, ale czy są godny by powierzyć im tajemnicę magicznego wywaru?
Wieści o poszukiwaniach szybko trafiają do druida, który przeszedł na ciemną stronę mocy - spróbuje on ostatecznie

Żona doskonała,
(Potiche) - 2010;
- reżyseria: François Ozon;
- scenariusz: François Ozon;
- wybrana obsada: Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Fabrice Luchini, Karin Viard, Judith Godrèche, Jérémie Renier;
- gatunek: komedia.

Kolejny tytuł, który długo czekał na obejrzenie. Przecież wypada znać całą filmografię Ozon'a - prawda? Zawsze jak poszukiwałem filmu do obejrzenia plakat Żony doskonałej mnie odrzucał. Za bardzo kojarzył mi się z banalnymi komediami romantycznymi (nie tylko polskimi). Irytujące jak niektórzy dystrybutorzy marnują potencjał filmu tworząc beznadziejne plakaty promujące.
Suzanne (boska Deneuve) poznajemy jako żonę przemysłowca, który zarządza fabryką parasoli. Kobieta swoją aktywność ogranicza do prowadzenia domu oraz dbania o siebie (sport). Sprawia wrażenie szczęśliwej, ale też widzimy, że jej mąż nie ma do niej szacunku. Traktuje ją jako zło konieczne. Sytuacja ulega zmianie gdy Suzanne musi zastąpić męża w fabryce. I tak poznajemy nową Suzanne - silną, pewną siebie kobietę, która potrafi rozwiązać każdy problem. Czy to potrzeba chwili zmieniła Suzanne, czy

Taxi 5 - 2018;
- reżyseria: Franck Gastambide;
- scenariusz: Franck Gastambide, Stéphane Kazandjian;
- wybrana obsada: Franck Gastambide, Malik Bentalha, Bernard Farcy, Salvatore Esposito, Edouard Montoute, Sabrina Ouazani;
- gatunek: akcja, komedia.

Sylvain Marot - świetny kierowca, policjant marzący o przeniesieniu do antyterrorystów zostaje zesłany do policji drogowej w Marsylii.
Eddy Maklouf - marsylczyk, marny kierowca spokrewniony z legendarnym Damienem.
Taksówka - ma ponad 200 tysięcy kilometrów i dawno opuściła Marsylię.
Funkcjonariusze policji - zgraja niezbyt utalentowanych osób.
Ci źli - napadają i dobrze prowadzą samochody - tym razem do Włosi.
Fabuła - zesłany do Marsylii gliniarz musi zmierzyć się z gangiem, który używa do ucieczki szybkich samochodów. Służbowe auto niezbyt nadaje się do pościgów więc próbuje odszukać legendarną taksówkę. Reszta to schemat wypełniony żartami i dialogami niskich lotów.

Rodziny się nie wybiera,
(La ch'tite famille) - 2018;
- reżyseria: Dany Boon;
- scenariusz: Dany Boon, Sarah Kaminsky;
- wybrana obsada: Dany Boon, Line Renaud, Laurence Arné, Valérie Bonneton, Guy Lecluyse, François Berléand, Pierre Richard;
- gatunek: komedia.

Valentin jest projektantem wnętrz, który tworzy designerskie meble dla paryskich wyższych sfer. Ma niewątpliwy talent, a jego projekty świetnie się sprzedają. Valentin jest uważany za rodowitego paryżanina, ale tak naprawdę projektant pochodzi z biednej prowincji. Jest to jego największa tajemnica, która nie może ujrzeć świata dziennego. Wygodne i ułożone życie gwałtownie ulega zmianie gdy Valentina odwiedza rodzina (matka i brat z rodziną) a sam Valentin potrącony przez samochód traci pamięć.
Dany Boon kolejny raz pokazuje nam Francję kontrastów. Bogata stolica i pogardzana (nazywajmy rzecz po imieniu) prowincja. Proste życie w kontrze do wysublimowanych postaw wyższych sfer. Proste

Zimna wojna - 2018;
- reżyseria: Paweł Pawlikowski;
- scenariusz:Paweł Pawlikowski, Janusz Głowacki;
- wybrana obsada: Joanna Kulig, Tomasz Kot, Borys Szyc, Adam Woronowicz, Adam Ferency;
- gatunek: dramat.

Wojna się skończyła. W komunistycznej Polsce obywatele potrzebują muzyki, która garściami czerpie z ludowych tradycji i tak powstaje zespół Mazurek (filmowa wersja Mazowsza), a widz poznaje głównych bohaterów. Wiktor (Kot) ma odpowiadać za warstwę artystyczną a Zula jest młodą dziewczyną z przeszłością. Pozornie nic ich nie łączy, ale od pierwszych chwil wiemy, że połączy ich uczucie. Mazurek zdobywa uznanie i wyrusza w trasę koncertową dla zakochanych to okazja by uciec na zachód. Ostatecznie ucieka tylko Wiktor - Zula zostaje w Polsce i tu jest pierwszy zgrzyt. Dlaczego uciekł sam? Dlaczego Zula nie dołączyła? Nie uwierzyłem w jej przekonania, ani w to wielkie pragnienie ucieczki. Kochankowie zostają rozdzieleni, ale przyszłość przyniesie im kolejne okazje do spotkań, ale czy wykorzystają je by być razem? W tle mamy smutne ustroje i ludzi, którzy próbują żyć. I nie mam tu na myśli

Prawdziwa historia,
(D'après une histoire vraie) - 2017;
- reżyseria: Roman Polański;
- scenariusz: Olivier Assayas, Roman Polański;
- wybrana obsada: Emmanuelle Seigner, Eva Green, Vincent Perez, Dominique Pinon;
- gatunek: thriller.

Delphine jest paryską, poczytną pisarką, która cierpi na kryzys formy. Oczekiwania czytelników są bardzo wysokie, ale kobieta zatraciła chęć pisania. Wszystko się zmienia gdy na jednym spotkaniu aktorskim poznaje Elle, która szybko wkracza w świat Delphine. Kobiety szybko się zaprzyjaźniają, ale z czasem widzimy, że Elle ma skłonności despotyczne i całkowicie dominuje świat Delphine.
Nie ogarniam. Polański do swojego filmu zatrudnił dwie piękne aktorki, dwie filmowe ikony i kompletnie nie potrafił wykorzystać z tego potencjału.

Madame - 2017;
- reżyseria: Amanda Sthers;
- scenariusz: Amanda Sthers;
- wybrana obsada: Toni Collette, Harvey Keitel, Rossy de Palma, Michael Smiley, Tom Hughes, Violaine Gillibert, Joséphine de La Baume;
- gatunek: dramat, komedia.

Jak to w komediach francuskich bywa, wszystko zaczyna się niewinnie. Uroczy, zamożny dom i kolacja dla dwunastu znamienitych gości. Wtem nieoczekiwanie zjawia się syn gospodarza. Bezrobotny pisarz, alkoholik, ale ponoć ma też jakieś wady. Kolacja na trzynaście osób przyniesie pecha dlatego też gospodyni wpada na szatański pomysł - przy stole usiądzie też jedna ze służących. Maria nadaje się idealnie, ma tylko siedzieć cicho, niewiele jeść i uważać z alkoholem. Plan doskonały. Nawet za bardzo - nikt przecież nie mógł przewidzieć, że jeden z gości się w niej zakocha.

Gra w szklane kulki,
(Un sac de billes) - 2016;
- reżyseria: Christian Duguay;
- scenariusz: Christian Duguay, Jonathan Allouche, Alexandra Geismar;
- wybrana obsada: Dorian Le Clech, Batyste Fleurial, Christian Clavier, César Domboy, Elsa Zylberstein;
- gatunek: dramat, na faktach.

Kolejny film o historii dzieci podczas II wojny światowej. Tym razem akcja skupia się wokół dwóch żydowskich braci, którzy wiedli spokojne życie w Paryżu. Początkowo wojna nie wpłynęła na ich życie, ale szybko się okazało, że naziści docierają do stolicy Francji. Chłopcy muszą uciekać tam, gdzie nie będzie im groziło niebezpieczeństwo. Najpierw jest to południe Francji, ale szybko się okazuje, że trzeba uciekać dalej, do Włoch.
Pierwsze trzydzieści minut film mi się podobał. Ciekawi bohaterowie, duch przygody pomimo wojny, ale także narracja pierwszoosobowa na wstępie oraz cudowne francuskie samochody. Niestety później przygody chłopaków są coraz bardziej irracjonalne (niby tak było naprawdę) i coraz więcej pojawia się tez o wybrańcach, którzy przeżyli, że to cudowne znaki, że

Alibi.com - 2017;
- reżyseria: Philippe Lacheau;
- scenariusz: Julien Arruti, Pierre Dudan, Philippe Lacheau;
- wybrana obsada: Philippe Lacheau, Elodie Fontan, Julien Arruti, Tarek Boudali, Didier Bourdon, Nathalie Baye;
- gatunek: komedia.

Grégory posiada firmę, która specjalizuje się w organizowaniu alibi dla swoich klientów. Jeśli masz romans, nietypowe hobby, podwójne życie to firma Grégory'ego pozwoli zachować w tajemnicy Twoje sekrety. Interes prosperuje znakomicie, a sam Grég nie widzi nic niemoralnego w swojej działalności. Wszystko się zmienia gdy poznaje kobietę swoich marzeń. Zapowiada się niesamowicie szczęśliwy związek. Tak by było gdyby nie dwa małe szczegóły. Ukochana nie znosi kłamstwa, a dla ludzi, którzy oszukują nie ma w jej życiu miejsca. I jak tu powiedzieć, że utrzymujesz się z kłamstwa? Drugi szczegół jest nie mniej istotny. Ojciec Flo jest jednym z aktualnych klientów Grégory'ego.

Brygada ponad prawem,
(Antigang) - 2015;
- reżyseria: Benjamin Rocher;
- scenariusz: François Loubeyre, Tristan Schulmann;
- wybrana obsada: Jean Reno, Caterina Murino, Alban Lenoir;
- gatunek: akcja.

To jeden z tych filmów, po które się sięga dla zabicia czasu. Myślisz sobie "ooo Jean Reno, to może nie będzie takie złe" i puszczasz. I oglądasz film o podstarzałej legendzie francuskiej policji, która jest jedynym ratunkiem dla miejscowych jubilerów okradanych przez bardzo brutalną grupę. Przemoc rodzi przemoc, ale czasem nie ma innej możliwości działania. Działania policji na granicy prawa, strzelaniny, pościgi, sporo krwi na ekranie oraz absurdy fabularne.

Kwiat wiśni i czerwona fasola,
(An) - - 2015;
- reżyseria: Naomi Kawase;
- scenariusz: Naomi Kawase;
- wybrana obsada: Kirin Kiki, Masatoshi Nagase, Kyara Uchida;
- gatunek: dramat.

Rzadko ostatnio sięgam po kino azjatyckie.. to jest jedna z tych rzeczy, którą chciałbym delikatnie zmienić.. ale nie o planach dzisiaj.
Santuro prowadzi mały punkt sprzedaży dorayaki. Interes nie idzie zbyt rewelacyjnie, ale mężczyzna z pokorą wykonuje swoje obowiązki. Pewnego dnia pojawia się u niego staruszka Tokue z prośbą o przyjęcie do pracy. Santuro początkowo odmawia, ale po czasie zmienia zdanie. Tokue, pomimo zdeformowanych rąk oraz sędziwego wieku, pokazuje Santuro jak przyrządza się prawdziwe dorayaki. Przepis może i jest prosty, ale wykonanie wymaga cierpliwości, spokoju, ale przede wszystkim sporej ilości pracy. Nowe dorayaki sprzedają się fenomenalnie, a pomiędzy ich twórcami zawiązuje się nić przyjaźni.

Rodzina do wynajęcia,
(Une famille à louer) - 2016;
- reżyseria: Jean-Pierre Améris;
- scenariusz: Jean-Pierre Améris, Murielle Magellan;
- wybrana obsada: Benoît Poelvoorde, Virginie Efira, François Morel;
- gatunek: komedia, obyczajowy.

Paul-André jest zamożnym człowiekiem, zarobione pieniądze pozwolą na dostatnie życie dla niego i jego potomków.. upps, kogo? Nie ma dzieci, ale zamiast nich jest depresja. Paul-André jest samotnym człowiekiem, który nie ma bliskiej rodziny. Mężczyzna postanawia to zmienić i założyć rodzinę... a że nie lubi podejmować ryzykownych działać to postanawia najpierw rodzinę sobie wynająć. Sprawdzić jak to jest i czy będzie mu to odpowiadało. Bardzo rozważne działanie.
Violette od lat nie ma stałej pracy, ma za to dwójkę dzieciaków z różnych związków. Codzienne życie mija na dorywczej pracy, karmieniu dzieci i nocnych randkach. Violette już nie wierzy w miłość, ale nie zamierza żyć w celibacie.

Podwójny kochanek,
(L'amant double) - 2017;
- reżyseria: François Ozon;
- scenariusz: François Ozon;
- wybrana obsada: Marine Vacth, Jérémie Renier, Jacqueline Bisset;
- gatunek: thriller.

Mamy teraz dwa filmy Ozona na ekranach. Bardzo dobry Frantz nie ma zbyt mocnej kampanii reklamowej a Podwójny kochanek promowany jest wszędzie. Mówią, że dobry produkt sam się sprzeda, a słabemu trzeba pomóc. To się niestety sprawdza jeśli chodzi o te dwa filmy. Podwójny kochanek ma ciekawe, dosyć odważne sceny, ale jako całość męczy, nudzi i zniechęca do twórczości Ozona. To nigdy nie był łatwy reżyser w odbiorze, ale przez lata wytworzył swój swoisty styl, który bardzo lubiłem. Recenzowany film jest odejściem od znanej, spokojnej narracji. Bardziej to wygląda na nieudane kopiowanie Dolan'a i Almodovar'a. Podwójny kochanek opowiada o kobiecie, która jest w związku ze swoim psychiatrą. Jej partner ukrywa przed nią fakt, że ma brata bliźniaka, z którym nie utrzymuje kontaktu. Dziewczyna wplątuje się w romans z obydwoma braćmi.

Frantz - 2016;
- reżyseria: François Ozon;
- scenariusz: François Ozon;
- wybrana obsada: Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stötzner, Marie Gruber;
- gatunek: dramat.

Młodziutka Niemka Anna w I Wojnie Światowej straciła ukochanego. Codziennie odwiedza jego pusty grób i nie potrafi ułożyć sobie życia na nowo. Może zbyt mało czasu minęło. Na grób zaczyna też przychodzić obcy mężczyzna, Francuz, który twierdzi, że poznał jej narzeczonego (Frantz'a) w Paryżu. Rodzina Frantza zaprzyjaźnia się z obcym - chcą bliżej poznać przyjaciela syna. W tle mamy małe miasteczko, w którym dominują nacjonalistyczne nastroje i nieskrywana nienawiść do Francuzów. Przecież tak wielu młodych Niemców zginęło z ich rąk.
Ozon kolejny raz mnie zaskoczył. Narracja jest spokojna i niezbyt skomplikowana. Nawet głębokie emocje są tu złagodzone przez odpowiednie kadrowanie. Frantz jest w większości filmem czarno-białym, pojawia się jednak kilka scen w kolorze. Reżyser próbuje nim podkreślić emocje bohaterów. Radość pojawiająca się w tych smutnych czasach. Co ciekawe, większość tych kolorowych scen jest oparta na kłamstwie.

Valerian i Miasto Tysiąca Planet,
(Valerian and the City of a Thousand Planets) - 2017;
- reżyseria: Luc Besson;
- scenariusz: Luc Besson;
- wybrana obsada: Dane DeHaan, Cara Delevingne, Clive Owen, Rihanna, Ethan Hawke, Herbie Hancock, Sam Spruell;
- gatunek: akcja, science fiction, przygodowy.

Z olbrzymią rezerwą podchodziłem do tego filmu. Besson ma świetne pomysły, ale często wykonanie daje wiele do życzenia. Obawiałem się, że Valerian będzie kolejnym filmem, w którym nie ma pomysłu na rozwinięcie fabuły. Na szczęście pod tym względem film nie rozczarowuje. Nie znaczy to jednak, że scenariusz jest dobry.
Przyszłość, Valerian oraz Laureline są kosmicznymi agentami, którzy mają bronić pokoju pomiędzy tysiącami cywilizacji. Kolejna misja odsłania jednak nieprawidłowości w strukturach, które mają bronić pokoju. Wojskowi lubią mieć swoje tajemnice i nie zawahają się użyć wszystkich środków ich haniebne czyny nigdy nie ujrzały światła dziennego. Ludzkość od tysięcy lat próbuje tuszować zbrodnie. Prawda często wygrywa, ale nie przywróci ona życia tym co zginęli. Idealiści, Besson również,

Made in France - 2015;
- reżyseria: Nicolas Boukhrief;
- scenariusz: Nicolas Boukhrief, Éric Besnard;
- wybrana obsada: Malik Zidi, François Civil, Nassim Si Ahmed, Ahmed Dramé, Nailia Harzoune, Nicolas Grandhomme, Assaad Bouab;
- gatunek: thriller.

Sam jest dziennikarzem, który chce napisać o radykalnych islamistach we Francji. Podczas zbierania materiałów przenika to komórki terrorystycznej, która przygotowuje zamach na terytorium Francji. Jest przerażony swoim odkryciem i stara się szybko poinformować władze. Zamiast aresztowań, jest żmudne śledztwo i nacisk na Sam'a by dłużej pracował pod przykrywką.

Ile widzieliście filmów o terroryzmie? Kilka się uzbiera, prawda? Widziałem niejeden, ale wszystkie mi się w głowie zlewają. Próbują być oryginalne, ale po czasie zanikają w czeluściach pamięci. Made in France nie jest zbyt oryginalnym filmem, ale w mojej ocenie zasługuje na uwagę. Braki warsztatowe nadrabia przemyślaną fabułą i oryginalnym zakończeniem, które sprawia, że nasze myślenie o organizacji aktów terrorystycznych może ulec zmianie. A to chyba jest warte odnotowania....