Glina,
(Un Flic) - 1972;
- reżyseria: Jean-Pierre Melville;
- scenariusz: Jean-Pierre Melville;
- wybrana obsada: Alain Delon, Catherine Deneuve, Riccardo Cucciolla, André Pousse;
- kategoria: dramat, kryminał, francuskie.

Zaczyna się fenomenalnie.. czterech mężczyzn w samochodzie. Paskudna pogoda zwiastująca nieszczęście i nieudany napad na bank. I jest nadzieja na niesamowite śledztwo prowadzone przez młodego, lekko porywczego komisarza. Z czasem jednak klimat rozmywa się na drobne. Zamiast policyjnego kina mamy psychologiczny portret policjanta, który ma romans z piękną Cathy. Tak się składa, że to kobieta jego przyjaciela, który jest sprawcą napadu. Czy są tu jakieś dylematy? Nie w fabule filmu. Czy jest femme fatale? Również nie. Cathy to postać drugoplanowa, ofiara męskich decyzji. A jej kochankowie to cyniczni dranie, którzy tylko wykorzystują okazje.

I znowu zgrzeszyliśmy, dobry Boże!,
(Qu'est-ce qu'on a encore fait au bon Dieu?) - 2019;
- reżyseria: Philippe de Chauveron;
- scenariusz: Guy Laurent, Philippe de Chauveron;
- wybrana obsada: Christian Clavier, Chantal Lauby, Ary Abittan, Medi Sadoun, Frédéric Chau, Noom Diawara, Frédérique Bel;
- kategoria: komedia, francuskie.
-
Claude już się oswoił z wiadomością, że wszystkie jego córki wybrały partnerów, którym daleko do francuskich korzeni. Jest przekonany, że z czasem różnice będą coraz mniej dostrzegalne, a na emeryturze spokojnie będzie pisał książkę, a żona będzie bawić wnuki. Byłoby tak pięknie gdyby córki (wszystkie) nie postanowiły wyprowadzić się z Francji.. oczywiście wiadomo czyja to wina. Claude musi spróbować namówić zięciów by jeszcze raz spróbowali pokochać Francję.. przecież za granicą nic dobrego nie może ich spotkać. W pewnym momencie nawet pyta: Co Wam się nie podoba we Francji? Odpowiedzi są trochę zaskakujące ;)

Las,
(La Forêt);
- mini serial, 2017;
- twórcy: Delinda Jacobs;
- wybrana obsada: Suzanne Clément, Adonis Danieletto, Frédéric Diefenthal, Samuel Labarthe, Patrick Ridremont, Nicolas Marié;
- kategoria: thriller, kryminał, Netflix, francuskie.

W małej miejscowości w Ardenach dochodzi do zaginięcia nastolatki. Niedługo później znikają kolejne dziewczyny. Lokalny oddział policji próbuje rozwiązać sprawę. Czy zaginięcia mają coś wspólnego z wydarzeniami sprzed lat, kiedy to również znikały młode dziewczyny? Czy w okolicy grasuje seryjny porywacz? Morderca? I co ma z tym wspólnego człowiek żyjący w lesie?
Opis może nie wygląda zachęcająco, zwłaszcza, że jest podobny do wielu innych seriali kryminalnych, które ostatnio się ukazały, ale Las oferuje (pomimo wad) coś więcej. Mamy niewielką, lokalną społeczność, w której każdy z mieszkańców ma swoje problemy i swoje tajemnice.. mam wrażenie, że im mniejsze miejscowości tym tajemnic więcej. Ciekawym motywem jest też postać nauczycielki, która jako dziecko została odnaleziona w pobliżu lasu. Czy jej historia łączy się z obecnymi zaginięciami?

Oficer i szpieg,
(J’accuse) - 2019;
- reżyseria: Roman Polański;
- scenariusz: Robert Harris, Roman Polański;
- wybrana obsada: Jean Dujardin, Louis Garrel, Emmanuelle Seigner, Grégory Gadebois, Hervé Pierre, Wladimir Yordanoff;
- kategoria: biograficzny, historyczny, polityczny, dramat, francuskie, Cezar.

O sprawie Alfreda Dreyfusa słyszeli chyba wszyscy. Mimo to przypomnę kontekst. Francuski kapitan zostaje oskarżony o zdradę i zostaje zesłany na dożywotnie więzienie. Dowodów zdrady brak... ale Dreyfus miał żydowskie korzenie a to już wystarczyło by go skazać. I tak miał szczęście, że nie dostał najwyższej kary. W jego obronę zaangażowało się wiele znanych osobistości (m.in. pisarz Emil Zola), ale niewiele to pomogło. Nawet wobec oczywistych dowodów niewinności dowództwo francuskiej armii nie zamierzało wycofać oskarżeń.
Obraz Polańskiego przedstawia tę sprawię z punktu widzenia pułkownika Georges'a Picquart'a, który początkowo był zaangażowany w oskarżenie Dreyfusa, ale po poznaniu dowodów jego niewinności zaangażował się w akcję jego

Nadzwyczajni,
(Hors normes) - 2019;
- reżyseria: Olivier Nakache, Éric Toledano;
- scenariusz: Olivier Nakache, Éric Toledano;
- wybrana obsada: Vincent Cassel, Reda Kateb, Hélène Vincent, Catherine Mouchet, Aloïse Sauvage;
- kategoria: komedia, francuskie, na faktach.

Przerażona dziewczyna biegnie ulicami miasta. Gonią ją mężczyźni, a po schwytaniu wrzucają do wana. Mężczyźni to dwaj przyjaciele (żyd i muzułmanin), którzy poświęcili swoje życie na pracę z trudną młodzieżą. Biorą pod swoje skrzydła podopiecznych, którymi nikt nie chce się zająć. Osoby, które wymykają się z prostych ram systemu opieki społecznej.. osoby, które pilnie potrzebują pomocy, zaangażowania, cierpliwości, a przede wszystkim stabilności. System opieki państwowej nie jest w stanie im tego zapewnić. Przyjaciele działają poza systemem państwowym, bez certyfikatów, zezwoleń, ale często państwowe instytucje zwracają się do nich o pomoc. Wiedzą, że mężczyźni nigdy nie odmawiają... jakoś to przecież ogarną.

Coco Chanel,
(Coco avant Chanel) - 2009;
- reżyseria: Anne Fontaine;
- scenariusz: Jacques Fieschi, Christopher Hampton;
- wybrana obsada: Audrey Tautou, Benoît Poelvoorde, Alessandro Nivola, Marie Gillain, Emmanuelle Devos;
- kategoria: francuskie, dramat, biograficzny.

Gabrielle Chanel razem z siostrą próbuje kariery scenicznej.. próbuje to dobre określeni bo na prawdziwą sławę się nie zanosi.. zwłaszcza, że siostra rezygnuje na rzecz romansu z hrabią. Gabrielle życie nauczyło, że należy korzystać z każdej okazji jaką niesie życie i dlatego, niezapowiedziana, przyjeżdża do rezydencji przypadkiem poznanego bogacza. Nowe życie bardzo Gabrielle, a w zasadzie już Coco (tak lubi ją nazywać 'sponsor'), się podoba.. nie zmienia to jednak jej charakteru.. nadal jest uparta, bezczelna i pewna siebie. Te cechy znajdują odzwierciedlenie w kapeluszach, które zaczyna robić.

Dzięki Bogu,
(Grâce à Dieu) - 2019;
- reżyseria: François Ozon;
- scenariusz: François Ozon;
- wybrana obsada: Melvil Poupaud, Denis Ménochet, Swann Arlaud, Éric Caravaca, François Marthouret, Bernard Verley;
- kategoria: francuskie, europejskie, dramat, Kościół, na faktach

Kilku molestowanych w dzieciństwie przez księdza mężczyzn zakłada stowarzyszenie, którego celem jest ujawnienie prawdy o molestowaniu, a także ujawnieniu faktu, że kościelni przełożeni przez lata wiedzieli o pedofilskich zachowaniach kapłana i nic z tym faktem nie zrobili.
Brzmi znajomo? Pewnie, że tak. Kościół na całym świecie działa w podobny sposób. Przez lata ukrywa problem. Mówi, ustami hierarchów, o krzywdzących oskarżeniach, o mściwości (tak tak), o tym że to przedawnione sprawy, że dzieci nie protestowały... nawet sił nie mam by dalej wymieniać te wymówki.

Delicatessen - 1991;
- reżyseria: Jean-Pierre Jeunet, Marc Caro;
- scenariusz: Jean-Pierre Jeunet, Marc Caro;
- wybrana obsada: Dominique Pinon, Marie-Laure Dougnac, Jean-Claude Dreyfus. Karin Viard;
- kategoria: czarna komedia, francuskie, surrealistyczny, postapo.

Surrealistyczna opowieść o mieszkańcach pewnej kamienicy. Jest wielki problem z dostępem do żywności, ale mieszkańcy i właściciel kamienicy, który jest rzeźnikiem opracowali system dostaw świeżego mięsa. Rzeźnik umieszcza ogłoszenia o pracę oferując bezpłatny nocleg i wyżywienie. Kandydaci/pracownicy po czasie zasilają menu mieszkańców. Ciężkie czasy zmuszają ludność do nietypowych zachowań. Do kamienicy trafia Louison, który jest komikiem, ale w ciężkich czasach zapotrzebowanie na jego usługi drastycznie spadło.
Jeden z najbardziej kultowych filmów francuskich. Nie zliczę ile razy wałkowaliśmy ten film na studiach zachwycając się każdym detalem. Niewiele z tych rozmów pamiętałem, dlatego też chciałem

Podwójne życie,
(Doubles vies) - 2018;
- reżyseria: Olivier Assayas;
- scenariusz: Olivier Assayas;
- wybrana obsada: Guillaume Canet, Juliette Binoche, Vincent Macaigne, Christa Théret;
- gatunek: dramat, komedia.

Tego filmu nie planowałem, ale seansu w żaden sposób nie żałuję. Powiem więcej - mocno dziwi mnie średnia na filmwebie (okolice 5).
Fabularnie niewiele się dzieje. Głównymi bohaterami są: Alain, który jest wydawcą, jego przyjaciel pisarz - Leonard oraz ich partnerki. Bohaterowie spotykają się, rozmawiają, mają romanse, marzenia, pracę.. ale najważniejsze jest to jak rozmawiają, i o czym.
Większość rozmów dotyczy rynku wydawniczego o tym jak się zmienia, jakie są potrzeby czytelnika. Mowa o tym, że książki są za drogie, że ludzie czytają/oglądają blogi zamiast książek, rozczarowanie rynkiem e-booków, które mocno są piracone, potrzebie recenzji i autorytetów, ale też nadmiarze byle jakiej literatury, która nie posiada nawet korekty, o tym że ludzie teraz chcą mieć kulturę za darmo... w tym kontekście mowa też o

Wilcze echa,
(Le chant du loup) - 2018;
- reżyseria: Abel Lanzac;
- scenariusz: Abel Lanzac;
- wybrana obsada: François Civil, Omar Sy, Mathieu Kassovitz, Reda Kateb;
- gatunek: dramat, akcja.

Przypadek sprawił, że w krótkim czasie obejrzałem dwa filmy, których akcja powiązana jest z okrętami podwodnymi. Trzeba zaznaczyć, że dwa dobre filmy, które reprezentują całkiem odmienne podejście do tematu. Fabularnie mają wątek wspólny, ale klimat jest całkiem odmienny. O ile Ocean w ogniaskupiał się na akcji poza okrętem to Wilcze echa pokazują dużo więcej o tym co się dzieje wewnątrz. Dużo mocniej czujemy presję oddziałującą na marynarzy. Osamotnienie, odpowiedzialność i świadomość, że jest się w małej puszce, która w każdej chwili może przestać działać.
Nie bez powodu Wilcze echa rozpoczynają się od słów Arystotelesa "Ludzie dzielą się na trzy rodzaje: żywi, martwi i ci, co wypłynęli na

Studentka i pan Henri,
(L'Etudiante et Monsieur Henri) - 2015;
- reżyseria: Ivan Calbérac;
- scenariusz: Ivan Calbérac;
- wybrana obsada: Claude Brasseur, Guillaume De Tonquedec, Noémie Schmidt, Frédérique Bel;
- gatunek: komedia.

Constance marzy o opuszczeniu rodzinnego domu. Najlepiej do Paryża. Tam, gdzie życie toczy się szybciej, mocniej, bardziej. Wynajmuje pokój u starego zrzędy, który robi wszystko by dziewczyna nie zagrzała u niego miejsca na dłużej. Później postanawia wykorzystać lokatorkę do rozbicia małżeństwa swojego syna.
Fabuła nie jest specjalnie lotna. Calbérac miał dobry pomysł na film, ale po dobrym otwarciu wydaje się, że nie wiedział w jakim kierunku pokierować fabułę. Postawił na spokojne kino familijne, którego pozbawił drapieżności. Seans był przyjemny, lekko opowiadający o różnicach pokoleniowych, ale brakło czegokolwiek co sprawiłoby, że film na dłużej zapadnie w pamięci. No poza świetnym mieszkaniem. ;p

Asteriks i Obeliks. Tajemnica magicznego wywaru,
(Astérix - Le Secret de la potion magique) - 2018;
- reżyseria: Louis Clichy, Alexandre Astier; 
- scenariusz: Alexandre Astier; 
- gatunek: animacja, familijny, komedia,

Samotna wioska Galów jest atakowana przez wojska Cezara... no może nie będę pisał o wszystkich okolicznościach życia Galów - to akurat każdy powinien znać. Skupię się zatem tylko na fabule najnowszej części przygód Asteriksa, Obeliksa i Panoramiksa. Ten ostatni jest głównym bohaterem najnowszej animacji. Druid ma swoje lata i po wypadku w lesie dochodzi do wniosku, że potrzebuje następcy. Nie może wybrać nikogo w wiosce więc wyrusza (oczywiście nie sam) w poszukiwawczą podróż. Jest wielu kandydatów, ale czy są godny by powierzyć im tajemnicę magicznego wywaru?
Wieści o poszukiwaniach szybko trafiają do druida, który przeszedł na ciemną stronę mocy - spróbuje on ostatecznie

Żona doskonała,
(Potiche) - 2010;
- reżyseria: François Ozon;
- scenariusz: François Ozon;
- wybrana obsada: Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Fabrice Luchini, Karin Viard, Judith Godrèche, Jérémie Renier;
- gatunek: komedia.

Kolejny tytuł, który długo czekał na obejrzenie. Przecież wypada znać całą filmografię Ozon'a - prawda? Zawsze jak poszukiwałem filmu do obejrzenia plakat Żony doskonałej mnie odrzucał. Za bardzo kojarzył mi się z banalnymi komediami romantycznymi (nie tylko polskimi). Irytujące jak niektórzy dystrybutorzy marnują potencjał filmu tworząc beznadziejne plakaty promujące.
Suzanne (boska Deneuve) poznajemy jako żonę przemysłowca, który zarządza fabryką parasoli. Kobieta swoją aktywność ogranicza do prowadzenia domu oraz dbania o siebie (sport). Sprawia wrażenie szczęśliwej, ale też widzimy, że jej mąż nie ma do niej szacunku. Traktuje ją jako zło konieczne. Sytuacja ulega zmianie gdy Suzanne musi zastąpić męża w fabryce. I tak poznajemy nową Suzanne - silną, pewną siebie kobietę, która potrafi rozwiązać każdy problem. Czy to potrzeba chwili zmieniła Suzanne, czy

Taxi 5 - 2018;
- reżyseria: Franck Gastambide;
- scenariusz: Franck Gastambide, Stéphane Kazandjian;
- wybrana obsada: Franck Gastambide, Malik Bentalha, Bernard Farcy, Salvatore Esposito, Edouard Montoute, Sabrina Ouazani;
- gatunek: akcja, komedia.

Sylvain Marot - świetny kierowca, policjant marzący o przeniesieniu do antyterrorystów zostaje zesłany do policji drogowej w Marsylii.
Eddy Maklouf - marsylczyk, marny kierowca spokrewniony z legendarnym Damienem.
Taksówka - ma ponad 200 tysięcy kilometrów i dawno opuściła Marsylię.
Funkcjonariusze policji - zgraja niezbyt utalentowanych osób.
Ci źli - napadają i dobrze prowadzą samochody - tym razem do Włosi.
Fabuła - zesłany do Marsylii gliniarz musi zmierzyć się z gangiem, który używa do ucieczki szybkich samochodów. Służbowe auto niezbyt nadaje się do pościgów więc próbuje odszukać legendarną taksówkę. Reszta to schemat wypełniony żartami i dialogami niskich lotów.

Rodziny się nie wybiera,
(La ch'tite famille) - 2018;
- reżyseria: Dany Boon;
- scenariusz: Dany Boon, Sarah Kaminsky;
- wybrana obsada: Dany Boon, Line Renaud, Laurence Arné, Valérie Bonneton, Guy Lecluyse, François Berléand, Pierre Richard;
- gatunek: komedia.

Valentin jest projektantem wnętrz, który tworzy designerskie meble dla paryskich wyższych sfer. Ma niewątpliwy talent, a jego projekty świetnie się sprzedają. Valentin jest uważany za rodowitego paryżanina, ale tak naprawdę projektant pochodzi z biednej prowincji. Jest to jego największa tajemnica, która nie może ujrzeć świata dziennego. Wygodne i ułożone życie gwałtownie ulega zmianie gdy Valentina odwiedza rodzina (matka i brat z rodziną) a sam Valentin potrącony przez samochód traci pamięć.
Dany Boon kolejny raz pokazuje nam Francję kontrastów. Bogata stolica i pogardzana (nazywajmy rzecz po imieniu) prowincja. Proste życie w kontrze do wysublimowanych postaw wyższych sfer. Proste

Zimna wojna - 2018;
- reżyseria: Paweł Pawlikowski;
- scenariusz:Paweł Pawlikowski, Janusz Głowacki;
- wybrana obsada: Joanna Kulig, Tomasz Kot, Borys Szyc, Adam Woronowicz, Adam Ferency;
- gatunek: dramat.

Wojna się skończyła. W komunistycznej Polsce obywatele potrzebują muzyki, która garściami czerpie z ludowych tradycji i tak powstaje zespół Mazurek (filmowa wersja Mazowsza), a widz poznaje głównych bohaterów. Wiktor (Kot) ma odpowiadać za warstwę artystyczną a Zula jest młodą dziewczyną z przeszłością. Pozornie nic ich nie łączy, ale od pierwszych chwil wiemy, że połączy ich uczucie. Mazurek zdobywa uznanie i wyrusza w trasę koncertową dla zakochanych to okazja by uciec na zachód. Ostatecznie ucieka tylko Wiktor - Zula zostaje w Polsce i tu jest pierwszy zgrzyt. Dlaczego uciekł sam? Dlaczego Zula nie dołączyła? Nie uwierzyłem w jej przekonania, ani w to wielkie pragnienie ucieczki. Kochankowie zostają rozdzieleni, ale przyszłość przyniesie im kolejne okazje do spotkań, ale czy wykorzystają je by być razem? W tle mamy smutne ustroje i ludzi, którzy próbują żyć. I nie mam tu na myśli

Prawdziwa historia,
(D'après une histoire vraie) - 2017;
- reżyseria: Roman Polański;
- scenariusz: Olivier Assayas, Roman Polański;
- wybrana obsada: Emmanuelle Seigner, Eva Green, Vincent Perez, Dominique Pinon;
- gatunek: thriller.

Delphine jest paryską, poczytną pisarką, która cierpi na kryzys formy. Oczekiwania czytelników są bardzo wysokie, ale kobieta zatraciła chęć pisania. Wszystko się zmienia gdy na jednym spotkaniu aktorskim poznaje Elle, która szybko wkracza w świat Delphine. Kobiety szybko się zaprzyjaźniają, ale z czasem widzimy, że Elle ma skłonności despotyczne i całkowicie dominuje świat Delphine.
Nie ogarniam. Polański do swojego filmu zatrudnił dwie piękne aktorki, dwie filmowe ikony i kompletnie nie potrafił wykorzystać z tego potencjału.

Madame - 2017;
- reżyseria: Amanda Sthers;
- scenariusz: Amanda Sthers;
- wybrana obsada: Toni Collette, Harvey Keitel, Rossy de Palma, Michael Smiley, Tom Hughes, Violaine Gillibert, Joséphine de La Baume;
- gatunek: dramat, komedia.

Jak to w komediach francuskich bywa, wszystko zaczyna się niewinnie. Uroczy, zamożny dom i kolacja dla dwunastu znamienitych gości. Wtem nieoczekiwanie zjawia się syn gospodarza. Bezrobotny pisarz, alkoholik, ale ponoć ma też jakieś wady. Kolacja na trzynaście osób przyniesie pecha dlatego też gospodyni wpada na szatański pomysł - przy stole usiądzie też jedna ze służących. Maria nadaje się idealnie, ma tylko siedzieć cicho, niewiele jeść i uważać z alkoholem. Plan doskonały. Nawet za bardzo - nikt przecież nie mógł przewidzieć, że jeden z gości się w niej zakocha.

Gra w szklane kulki,
(Un sac de billes) - 2016;
- reżyseria: Christian Duguay;
- scenariusz: Christian Duguay, Jonathan Allouche, Alexandra Geismar;
- wybrana obsada: Dorian Le Clech, Batyste Fleurial, Christian Clavier, César Domboy, Elsa Zylberstein;
- gatunek: dramat, na faktach.

Kolejny film o historii dzieci podczas II wojny światowej. Tym razem akcja skupia się wokół dwóch żydowskich braci, którzy wiedli spokojne życie w Paryżu. Początkowo wojna nie wpłynęła na ich życie, ale szybko się okazało, że naziści docierają do stolicy Francji. Chłopcy muszą uciekać tam, gdzie nie będzie im groziło niebezpieczeństwo. Najpierw jest to południe Francji, ale szybko się okazuje, że trzeba uciekać dalej, do Włoch.
Pierwsze trzydzieści minut film mi się podobał. Ciekawi bohaterowie, duch przygody pomimo wojny, ale także narracja pierwszoosobowa na wstępie oraz cudowne francuskie samochody. Niestety później przygody chłopaków są coraz bardziej irracjonalne (niby tak było naprawdę) i coraz więcej pojawia się tez o wybrańcach, którzy przeżyli, że to cudowne znaki, że

Alibi.com - 2017;
- reżyseria: Philippe Lacheau;
- scenariusz: Julien Arruti, Pierre Dudan, Philippe Lacheau;
- wybrana obsada: Philippe Lacheau, Elodie Fontan, Julien Arruti, Tarek Boudali, Didier Bourdon, Nathalie Baye;
- gatunek: komedia.

Grégory posiada firmę, która specjalizuje się w organizowaniu alibi dla swoich klientów. Jeśli masz romans, nietypowe hobby, podwójne życie to firma Grégory'ego pozwoli zachować w tajemnicy Twoje sekrety. Interes prosperuje znakomicie, a sam Grég nie widzi nic niemoralnego w swojej działalności. Wszystko się zmienia gdy poznaje kobietę swoich marzeń. Zapowiada się niesamowicie szczęśliwy związek. Tak by było gdyby nie dwa małe szczegóły. Ukochana nie znosi kłamstwa, a dla ludzi, którzy oszukują nie ma w jej życiu miejsca. I jak tu powiedzieć, że utrzymujesz się z kłamstwa? Drugi szczegół jest nie mniej istotny. Ojciec Flo jest jednym z aktualnych klientów Grégory'ego.