Hawaii Five-0;
- sezon 8 (CBS -2017-2018);
- twórca: Leonard Freeman;
- wybrana obsada: Alex O'Loughlin, Scott Caan, Taylor Wily, Chi McBride, Jorge Garcia, Meaghan Rath, Beulah Koale, Ian Anthony Dale;
- gatunek: dramat, kryminał, serial;

Zimą lubię oglądać seriale kryminalne, których akcja dzieje się ładnych lokacjach. A że lubię rzeczy, które znam postanowiłem, że dam kolejną szansę Hawaii Five-0. Miałem nadzieję, że twórcy wyciągną wnioski z słabego siódmego sezonu i skierują tytuł na właściwe tory.

Od razu powiem, że sie nie udało. Ósmy sezon to sporo zmian kadrowych. Nie zobaczymy już Kono czy też Chin'a. Nie wiem czy serial opuścili na stałe, czy przejściowo, ale zostali zastąpieni przez nową funkcjonariuszy Hawaii Five-0. I tak na ekranie pojawiła się nudna i sztywna Tani oraz przypominający wiernego pieska Junior.

W kinie i w serialach rozrywkowych lubię dwie lokacje : Miami i Hawaje, ależ mnie ciągnie do tych drinków z palemkami. ;)
Jakiś czas temu obejrzałem drugi sezon Hawaii Five 0 i muszę przyznać, że serial nadal trzyma poziom, który mi się podoba.

No poza małym wyjątkiem. Do obsady wkroczył  Terry O'Quinn, a ja zwyczajnie gościa nie lubię na ekranie ;)
Na szczęście nie gra we wszystkich epizodach. Hawaii Five-0 na chyba na stałe zawita do mojej ramówki.
Sezon drugi dostaje ósemkę.

Hawaii Five-0 (sezon 3, CBS, 2013)

Trzeci sezon niczym wielkim nie zaskakuje. Serial jest jednym z ostatnich procedurali, które nadal są na mojej liście seriali bierzących. Mimo, iż serial nie jest wybitny, to te hawajskie klimaty sprawiają, że chce się to oglądać. Nadal..  taki wypełniacz ramówki w poszukiwaniu innych znakomitych produkcji.

Trzeci sezon oceniam na zasłużone siedem.

Stało się.. w końcu.. HBO Polska postanowiło produkować seriale. Jest to dobra wiadomość.. bo na niektóre premiery nie można było się doczekać... mam tylko nadzieję, że poziom produkcji będzie na wysokim poziomie. Na pierwszy rzut pójdzie In treatment - nasz wersja będzie nosiła tytuł "bez tajemnic" i pojawi się jesienią przyszłego roku. Wgłównej roli zobaczymy między innymi Krysię Jandę.  HBO Polska zapowiada, że na tym się nie skończy... trzymam za słowo i życzę powodzenia.

Jesienne premiery się rozpoczęły. Na pierwszy rzut poszło Boardwalk Empire (Zakazane Imperium - HBO). Nie będę się długo rozpisywał o tym, bo nieraz było tak, że po dobrym pilocie poziom serialu spadał. Krótko. Zakazane Imperium opowiada o czasach prohibicji. Temat znany i wiele razy przerabiany przez Hollywood, ale nigdy w postaci serialu. HBO postanowiło nadrobić tą niedoskonałość ;). Po sukcesie Pacyfiku (mini serial o II wojnie światowej) ruszyło z dwudziestoleciem międzywojennym, które w Stanach nudne nie było. Niesamowite dekoracje, klimat  i autka. To musi być sukces. Wrożę, że to jedna z lepszych premier i nagrody się posypią. Cieszy mnie, że HBO cały czas szuka nowych tytułów i tematów, a nie tylko odcina kupony od True Blood. Za to cenię tą stację. W zakazynym imperium w głównej roli zobaczymy S. Buscemi, który zawsze mi się kojarzył z rolami drugoplanowi. Świetna rola.. z ciekawostek.. serial reżyseruje M. Scorsese. 

Niedługo się skończy Sons of Anarchy.. serial wybitny pod wieloma względami. Serial, który otworzył mnie na całkiem nową muzykę. Tak dobrego soundtracku nie ma żaden z innych tytułów..  
Dziś motyw z trzeciego sezonu.. chyba już wiem w jakim kierunku kroczy finał.... jestem pełen obaw..  Obym się mylił... 
Nostalgicznie, refleksyjnie.... 

Pisząc o Beats of Freedom wspomniałem, że film ten powstał na bazie serialu Historia Polskiego Rocka (2008), w końcu udało mi się go obejrzeć. Jest o wiele ciekawszy od filmu. Przede wszystkim nie jest już adresowany do zagranicznego widza. Rozwój rocka w Polsce jest o wiele ciekawiej pokazany, jest więcej zespołów, wątków, historii. Sześć odcinków to jednak stanowczo za mało. Ma się wrażenie, że powinno być ich conajmniej dwanaście ;)

Produkcję polecam i oceniam na dziewięć (punkcik za ścieżkę dźwiękową). Dziwne, że ten serial nie jest bardziej znany.

Holistyczna agencja detektywistyczna Dirka Gently'ego
(Dirk Gently’s Holistic Detective Agency) - 2016;
- BBC, Netflix, sezon 1;
- twórca: Max Landis;
- wybrana obsada: Samuel Barnett, Elijah Wood, Hannah Marks, Fiona Dourif, Jade Eshete, Neil Brown Jr.;
- gatunek: komedia, science fiction.

Jeden z dziwniejszych tytułów jakie widziałem. Pomieszanie komedii kryminalnej z elementami fantasy i science-fiction. Pierwsze odcinki były tak zakręcone, że zastanawiałem się czy mają one jakikolwiek sens. Z czasem okazało się, że jeśli uwzględnimy podróże w czasie, zamiany ciał oraz niesamowitą ilość absurdalnych postaci to zaczniemy powoli odnajdywać się w tym fabularnym miksie.

Homeland (Showtime, sezon 2, 2012).
Jeden z lepszych seriali ostatnich lat. Dowodzi, że w telewizji jeszcze nie wszystkie tematy  zostały poruszone i że walka między stacjami trwa w najlepsze. Homeland ostro wszedł do ramówki i mocno tam namieszał. Drugi sezon trzyma poziom - o czym najlepiej świadczy ilość nominacji do nagród (Emmy i Złote Globy).
Bałem się, że w drugiej odsłonie akcja będzie nudna, albo zbyt nieprawdopodobna. Całe szczęście się myliłem. Okazało się, że Carrie (Claire Danes) jednak miała rację jeśli chodzi o Brody'ego (Damian Lewis), ale to nie rozwiązuje wszystkich wątpliwości związanych z jej osobą. Z jej działaniem. Czy wróci do agencji? Czy Brody naprawdę jest (był) terrorystą? Czy można mu ufać?  
W połowie sezonu zacząłem wątpić w kunszt scenarzystów, ale w finale pokazali, że mają pomysł na kolejną serię.
Cenię sobie ten tytuł i dlatego mam nadzieję, że trzeci sezon będzie ostatnim. Trzeba wiedzieć kiedy skończyć.
Siłą Homeland jest aktorstwo, zarówno pierwszoplanowe jak i drugoplanowe. Niemal wszystkie postacie drażnią, ale mimo to je lubimy i im wierzymy.  Słowa uznania należą się dla Morgan Saylor, która gra córkę Brody'ego.
Atutem też jest realizm i rozbudowane wnętrze bohaterów. Każdy ma coś za uszami i nie wiemy komu tak naprawdę kibicujemy.
Całość oceniam na dziewięć.

Polecam.

Homeland (Showtime, sezon 3, 2013)
W notce opisującej moje wrażenia z drugiego sezonu wyraziłem nadzieję, że sezon trzeci będzie ostatnim. Dałoby to szansę na znakomite zakończenie serialu. Byłem przekonany, że to będzie sezon wyjaśniania wątpliwości i sprawnego zamykania wątków. Myliłem się. Homeland spotkał los Prison Break. Po dwóch znakomitych sezonach serial powoli staje się karykaturą samego siebie. Scenariusz coraz bardziej traci wiarygodność, a akcja powoli przestaje wciągać. Nadal są bardzo dobre momenty, ale całość mocno odstaje od wygórowanego poziomu pierwszych serii.
Aktorsko cały czas jest znakomicie. Claire Danes i Damian Lewis wypadają przekonująco. Cały czas mam dylemat czy Claire gra, czy po prostu ma taki sposób bycia? I to jeszcze ratuje ten serial. 
Pozostaje jedno pytanie - czy sezon trzeci jest wypadkiem przy pracy scenarzystów, czy też stałym kierunkiem serialu. Nie wiem czy się przekonam - Homeland spada z listy pozycji obowiązkowych.

Sezon trzeci oceniam na siedem.

Hostages (Zakładnicy, CBS, sezon 1, 2013)

Do domu cenionej pani chirurg (Toni Collette) przychodzą nieznajomi, którzy biorą całą jej rodzinę na zakładników. Twierdzą, że nikomu nie stanie się krzywda, pani doktor musi tylko wykonać jedno proste zadanie, musi zabić prezydenta. Błahostka. Po pierwszych epizodach byłem bardzo pozytywnie nastawiony do tej produkcji.. intryga, w którą są zamieszani ludzie na wszystkich szczeblach władzy wciągała i przypominała znakomity Homeland.. w połowie sezonu zaczęło się psuć.. kolejne epizody raziły wtórnością i przewidywalnością. Podobnie było w serialu Firma. Historia coraz bardziej traciła wiarygodność - było wiadome, że zakończenie będzie wymagało dobrych zdolności scenopisarskich. Mimo wielu niedoskonałości pozycja jest interesująca.. jeśli macie czas na piętnaście epizodów (tyle liczy sezon) to możecie obejrzeć.
Oceniam na siedem.

Hotel Beau Sejour
(Beau Séjour);
- mini serial, 2016;
- twórcy: Nathalie Basteyns, Kaat Beels;
- wybrana obsada: Lynn Van Royen, Inge Paulussen, Jan Hammenecker, Kris Cuppens, Johan van Assche;
- kategoria: Netflix, kryminał, thriller, dramat, mini, europejskie, serial.

Ładna, klimatyczna czołówka. Dobry początek. Martwa nastolatka, której ducha niektórzy widzą. Dziewczyna próbuje zrozumieć dlaczego umarła, kto ją zamordował? I początkowo mamy wrażenie, że tylko jej zależy na poznaniu prawdy. Reszta mieszkańców ma swoje małe i większe tajemnice. Jak to bywa w małych społecznościach. W sumie wszystko wydaje się kręcić wokół romansów. Niby są narkotyki w tle, ale niewiele to wnosi. Cały serial się niemiłosiernie dłuży.. a poszczególne epizody niewiele wnoszą ciekawego w fabułę. Trochę szkoda bo potencjał był spory. Ofiara morderstwa, która próbuje odnaleźć swojego zabójcę. Od razu fajnie się kojarzy - zwłaszcza fanom Patricka Swayze.

Świat serialami stoi. Coraz więcej ich oglądam, niestety kosztem filmów. Niedługo wraca House. To już siódmy sezon. A w nim zobaczymy nową czołówkę. Na szczęście rewolucyjnych zmian nie ma. Lubię czołówki i uważam, że często lepiej opowiadają o serialu niż niejedna recenzja.

Z rezerwą podchodziłem do siódmego sezonu  Housa..

od początku coś mi w nim nie pasowało..
kolejne odcinki utwierdzały mnie w przekonaniu, że serial powinien zniknąć z wizji..
trudno mi nawet opowiedzieć o czym był sezon bo się całkowicie zlał z poprzednimi.. owszem było kilka ciekawych przypadków, ale większość zwyczajnie nużyła..
słabe wrażenie przypieczętował finał sezonu, który zwyczajnie mi się nie podobał..

miałki był i tyle..

cieszę się, że powstanie tylko jeszcze jeden sezon..

nie wiem czy będę go na bieżąco oglądał. House już nie jest na liście obowiązkowych seriali do oglądania

na ile oceniam ?

Siedem, ale naciągane.. wiem, że to nadal dużo..

House of Cards (Beau Willimon, Netflix, Sezon 1, 2013)

W końcu wrzuciłem na tapetę jeden z najbardziej popularnych współczesnych seriali. Pierwszy sezon House of Cards za mną i jestem troszkę rozczarowany. Jest genialny Kevin Spacey, zachwycająca Robin Wright, polityczne intrygi.. płynna granica pomiędzy władzą a mediami.. to wszystko mi się podoba i jest w tym serialu na bardzo dobrym poziomie, ale tych wszystkich zachwytów nad jego oryginalnością nie rozumiem. Jest sporo tytułów, które opowiadają o kulisach politycznego życia. Wystarczy przypomnieć polską Ekipę lub duński Borgen czy też miniserial Political Animals. Można powiedzieć, że ich główni bohaterowie nie są tak bezwzględni i skuteczni jak Underwood, ale o wiele lepiej ukazują mechanizmy działania władzy. Jeśli chodzi o bezwzględność to mogę polecić Boss'a - znakomity tytuł o chicagowskim burmistrzu. Wiele elementów znanych z House of Cards występuje już w tym tytule.
Historia Underwooda przypadła mi do gustu i pewnie niedługo zaliczę drugi sezon.. ale nie dostrzegam w tym tytule tej świeżości o której wielu recenzentów pisze. Może drugi sezon bardziej mnie zachwyci. Może rozwinie skrzydła.. może mnie jeszcze zaskoczy?
Oceniam na osiem

W drugim planie wystąpili: Kate Mara, Mahershala Ali, Michael Kelly, Corey Stoll.

House of Cards (Beau Willimon, Netflix, Sezon 2, 2014)

Miejmy to za sobą.. dziś jest sporo publikacji na temat trzeciego sezonu tego serialu.. recenzje, analizy, zachwyty, dostępności serialu i kwestia piractwa. Jest to dobra okazja by napisać kilka słów o sezonie drugim, który ostatnio skończyłem oglądać..
Nadal nie rozumiem zachwytu ludzi, którzy oglądają ten serial.. jest bardzo dobry, ale do genialności mu daleko. Sezon drugi utwierdził mnie w przekonaniu, że były (są) lepsze pozycje. Miałem nadzieję, że po niezłym pierwszym sezonie drugi rozłoży mnie na łopatki. Nic takiego nie miało miejsca. Jestem rozczarowany. Jest więcej knucia, ale jego poziom na abstrakcyjny wymiar. Współzależności pomiędzy polityką a mediami zostały wypchnięte przez wątki związane z agencjami rządowymi. Myślę, ze serial dryfuje w złym kierunku. Historia Underwooda (Kevin Spacey) zaczyna mnie nudzić.. o wiele bardziej fascynująca wydaje się jego żona Claire (Robin Wright) - jest bardziej wyrazista i posiada większe pole rozwoju postaci.. Sezon drugi w mojej ocenie jest ciut słabszy niż pierwszy, ale utrzymuje notę. Osiem.

Może trzeci będzie bardziej intrygujący? - Niestety wiem, że raczej nuda się zapowiada (te spoilery w necie)
Mam ochotę drugi raz obejrzeć Boss'a.

House of Cards;
- sezon 3, Netflix, 2015;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Kate Mara, Mahershala Ali, Michael Kelly;
- gatunek: dramat, polityczny.

No to mamy pierwszą notkę w 2016 roku. Przypadkiem trafiło na czołową produkcję Netflixa. Ponoć ten rok ma należeć do tej stacji - planowana ekspansja na 200 krajów może zrewolucjonizować rynek medialny na świecie. Rynek muzyczny jasno wskazuje, że plan Netflixa ma spore szanse na powodzenie. Rozsądny abonament może skutecznie ograniczyć piractwo internetowe.. od lat uważam, że ludzie chcą mieć dostęp do światowych produkcji, są gotowi za to zapłacić, ale cena nie może być zbyt wygórowana..
Wracając do tematu tej notki. Trzeci sezon HoC mnie rozczarował. Underwood jest prezydentem, ma władzę, ale wie, że to jest ulotne. Niedługo kolejne wybory a do nich musi się odpowiednio przygotować. Brakuje mu przyjaciół, zaplecza, tylko Claire stoi za nim murem.. czasem... Jak dla mnie ten sezon był mocno nierówny. Stanowczo za mało w nim wielkiej polityki, planowania, kalkulowania, a stanowczo za dużo problemów z życia osobistego prezydenta Underwooda. Rozumiem podkreślenie relacji łączących parę prezydencką, ale od tego serialu oczekiwałem czegoś innego. W sezonie najmocniejszą stroną były relacje pomiędzy Ameryką a Rosją. Postać Petrov'a jest niesamowicie intrygująca. Chętnie bym obejrzał spin-off House of Cards, którego akcja działaby się w Rosji. Inna rzeczywistość, mentalność, problemy polityczne, ale jeden wspólny mianownik. Dążenie do władzy - władza jako cel sam w sobie. Jeśli kiedyś powstanie taki serial, to pamiętajcie, że to był mój pomysł.

House of Cards;
- sezon 4, Netflix, 2016;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Boris McGiver, Jayne Atkinson, Mahershala Ali, Michael Kelly;
- gatunek: dramat, polityczny

Nie ukrywam, że traktuję House of Cards jako produkt znakomicie zrealizowany, ale scenariuszowo niezbyt oryginalny. Było wcześniej kilka znakomitych pozycji, które bez zaplecza promocyjnego przeszły bez echa. Trzeci sezon mnie rozczarował i miałem obawy, iż serial już nie osiągnie poziomu z pierwszego sezonu.
Na szczęście scenarzyści w porę się zorientowali, że potrzebują nowego elementu, który popchnie akcję do przodu. Elementu, który doda większęj dramaturgii. Czwarty sezon rozpoczyna się od konfliktu (brawo). Prezydent Underwood musi zmierzyć się z przeciwnikiem, który zna go na wylot. W końcu wykorzystano potencjał drzemiący w Claire Underwood i szkoda tylko, że nie zrobiono z tego konfliktu motywu przewodniego na cały sezon. Po kilku epizodach małżeństwo znów jednoczy siły i wspólnie walczy o reelekcję.
W tle tej walki pojawiają prawdziwe problemy współczesnego świata: terroryzm, ceny ropy, upadająca (ale potrzebna silna) Rosja, prawo dostępu do broni czy też kwestia wykorzystania danych, które zostawiamy w sieci do celów politycznych. Za te wątki należą się słowa uznania. Natomiast raziło mnie w tym sezonie lokowanie produktu. Trochę za dużo Samsunga i Agar.io. Można było zrobić to bardziej subtelnie.

House of Cards;
- sezon 5, Netflix, 2017;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Boris McGiver, Jayne Atkinson, Mahershala Ali, Michael Kelly, Kim Dickens, Lars Mikkelsen;
- gatunek: dramat, polityczny.

Zabieram się za zaległe notki. Na pierwszy ogień idzie piąty sezon House of Cards. Media żyją zamieszaniem wokół Kevin'a Spacey'a - nie będę wnikać w jego postawę moralną, ale faktem jest, że Netflix zakończył współpracę z tym aktorem. Myślę, że przez parę lat nie zobaczymy go na ekranie. Jest to najprawdopodobniej koniec z House of Cards. Chociaż nigdy nic nie wiadomo i tytuł może nadal istnieć z Robin Wright w roli głównej. Oby tak się nie stało. W mojej ocenie formuła serialu się wyczerpała o czym świadczy poziom piątego sezonu.

Zaległa notka dotycząca ósmego sezonu House'a. Co tu oceniać ?
Poziom finałowego sezonu niewiele się różnił od siódmego. Serial stał się przewidywalnym średniakiem. W połowie sezonu zdałem sobie sprawę, że tytuł ten mnie już nuży. Miałem nadzieję, że finał przynajmniej będzie wielki.  Rozczarowałem się.

Szkoda, że tak upadają wielkie tytuły.
House dostaje bardzo naciągane siedem... ech, z sentymentu chyba ;)