Chce się żyć (reżyseria Maciej Pieprzyca, 2013)

Gdy Mateusz przychodzi na świat lekarze oznajmiają, że będzie rośliną.. że nie odbiera rzeczywistości a jego reakcje są czysto przypadkowe.. proponują by chłopca oddać do specjalnego ośrodka. Rodzice (Dorota Kolak, Arkadiusz Rosiński) nie wyrażają na to zgody. Wierzą, że to nie jest prawda.. po dwudziestu pięciu latach okazuje się, że mieli rację.. narracja prowadzona jest z punktu widzenia Mateusza, często pojawia się jego głos z offu.. słyszymy jego myśli, wspomnienia, ale na żywo nie może powiedzieć ani słowa.. mózg działa prawidłowo... niestety jego ciało tego nie potrafi tego wyrazić... W Chce się żyć mamy przekrój przez różne postawy w stosunku do osób niepełnosprawnych - od litości, głaskania, poprzez lekceważenie, ignorowanie, aż do zwykłego chamstwa i nienawiści.. która często bierze się z braku chęci zrozumienia, z braku empatii. W filmie na pierwszy plan przebija się wszechogarniająca samotność głównego bohatera.. każda jego próba nawiązania kontaktu kończy się niewłaściwym zrozumieniem.. albo brakiem reakcji.. jest tak dopóki na swej drodze nie spotyka Pani Joli (Anna Nehrebecka), która

Ben X
(reżyseria Nic Balthazar, 2007)
Ben (Greg Timmermans) jest nastolatkiem, który ma delikatną formę autyzmu.. jest samotnikiem, milczkiem, a przede wszystkim nie lubi bezpośrednich kontaktów... dla rówieśników jest czubkiem, którego można gnoić i upokarzać. Tyk by jego i tak trudne życie nie było zbyt szczęśliwe. Ben ma też drugie oblicze.. wirtualne.. w grze komputerowej w trybie online.. jest tam jednym z najlepszych wojowników. Gra jest jego ratunkiem, marzeniem, a przede wszystkim światem, w którym się realizuje, a nawet zakochuje. W pewnym momencie granica pomiędzy tym co realne, a tym co w grze się zaciera.. chłopak coraz bardziej łączy te dwa światy.
Z czasem dochodzi do wniosku, że jedynym sposobem na poprawienie życia w realu jest śmierć... a bardziej restart.. przecież w grze po śmierci się odradzamy - możemy zacząć wszystko od nowa.
Ben X to naprawdę dobre kino o współczesnym świecie.. o jego okrucieństwie i złożoności.. jeśli komuś podobała się Sala Samobójców albo Inny Świat to koniecznie powinien Ben'a X obejrzeć. Podobnie zrealizowano ukazanie świata wirtualnego.. a nie zapominajmy, że Ben X jest filmem wcześniejszym niż

Fargo (FX, 2014, Sezon 1)
Minnesota, małe miasteczko, w którym diabeł mówi dobranoc... w zasadzie to nie mówi... odwiedza je.. przybiera postać seryjnego mordercy (fenomenalny Billy Bob Thornton), który przypadkiem zagląda w te strony .. ma zlecenie, ale przypadkiem uruchamia lawinę zdarzeń (zabójstw) wokół niezdarnego sprzedawcy ubezpieczeń (Martin Freeman)... W miasteczku, w którym największym wyzwaniem policji jest nadchodząca śnieżyca, rozpoczyna się prawdziwy maraton śmierci.. czy szeryf sobie z tym poradzi? Oj sorki.. szeryf ginie na samym początku.. czy jego zastępca (Allison Tolman) sobie poradzi? Czy pozornie przypadkowe zdarzenia uda się połączyć w absurdalną całość?
Fargo to serial mroczny, niepokojący, ale też niesamowicie klimatyczny.. akcja może nie powala tempem na kolana, ale poprzez swoje zagęszczenie sprawia, że trudno oderwać oczy od ekranu.
Pozycja nie odcina się od filmu (ten sam tytuł) z 1996 roku, ale absolutnie nie ma czemu się dziwić - bracia Coen są w serialu producentami wykonawczymi.

Fargo dzięki swojemu klimatowi i bardzo dobremu aktorstwu dostaje mocne dziewięć. Polecam

Skóra, w której żyję
(La Piel que habito, reżyseria Pedro Almodovar, 2011)

Tak się składa, że lecę z 2011 rokiem.. to też jest jakaś metoda.. jakakolwiek systematyczność sprawia, że całość idzie do przodu.. a lista rośnie..
Za ten film się zabierałem od dłuższego czasu.. wiecie, na Almodovara trzeba mieć nastrój. Ciężko mówić w tym filmie o fabule by za bardzo nie popsuć seansu tym, którzy jeszcze nie widzieli tej pozycji. Robert (Antonio Banderas) jest cenionym chirurgiem plastycznym, którego żona zginęła w tragicznych okolicznościach. Wie, że nie może jej odzyskać, ale próbuje odtworzyć jej piękno eksperymentując na jednej ze swoich pacjentek (Elena Anaya).... tyle o fabule.. Film jest wzruszający, piękny wizualnie, muzyka zachwyca i idealnie pasuje do klimatu.. który bardzo mi przypominał Porozmawiaj z Nią.. całkiem inna fabuła, tematyka, ale te dwa filmy jakoś ze sobą korespondują.. może przez ten zachwyt nad cielesnością.. pięknem kobiety, a może to udział aktorki w obu projektach? Swoją drogą Pedro ma niesamowity talent do odkrywania pięknych kobiet.
Skóra, w której żyję mnie zachwycił i

Broadchurch (ITV, sezon 1, 2013)

Małe miasteczko, w którym praktycznie nie ma przestępczości.. zwyczajne sielskie życie i niewyjaśniona śmierć jedenastoletniego chłopca. Sprawę wyjaśnia dwójka detektywów: przysłany z zewnątrz Alec (David Tennant), który nikomu nie ufa i miejscowa detektyw Miller (Olivia Colman), która ufa wszystkim. Czyja postawa będzie właściwsza?
Już po pierwszym epizodzie widzimy, że w spokojnym miasteczku każdy ma swoje tajemnice, którymi niekoniecznie chce się dzielić. Brzmi znajomo? Nie rozumiem dlaczego niektórymi serialami o niewyjaśnionej zbrodni wszyscy się zachwycają, a inne, równie dobre, przechodzą bez echa. Brak słów. Jeśli ufacie moim sugestiom to ten tytuł powinniście obejrzeć.
Broadchurch to serial, który poza morderstwem, porusza też kwestię skomplikowanych relacji międzyludzkich i szeroko rozumianej pedofilii.
Na wielki plus serialu zaliczam też odcinek finałowy, który nie skupiał się tylko na złapaniu mordercy - zgrabnie zamyka całość.
Broadchurch dostaje dziewiątkę. Kolejny sezon ma być w 2015 roku.

Witaj w klubie
(Dallas Buyers Club, reżyseria Jean-Marc Vallee, 2013)

Dallas, lata osiemdziesiąte. Ron (Mattchew McConaughey) dowiaduje się, że ma HIV i niewiele życia przed sobą. Postanawia za wszelką cenę trzymać się życia i walczyć z skostniałym systemem opieki zdrowotnej, który jest zdominowany przez interesy firm farmaceutycznych. Ron znajduje lukę w prawie, która pozwala mu sprowadzać i udostępniać leki poza oficjalnymi kanałami dystrybucji. Dystrybucja poza systemem nie podoba się koncernom i lekarzom. Leki te nie wyleczą z wirusa, ale znacząco podnoszą jakość życia chorych.
Problemem poruszanym w filmie jest nie tylko system zdrowia, ale także stereotypy panujące w społeczeństwie na temat osób chorych na AIDS - przecież to choroba pedałów i narkomanów. Mocny temat, który został znakomicie przedstawiony, a zwłaszcza zagrany. Teraz się nie dziwię, że Mattchew zgarnął Leo Oscara z przed nosa. Zagrał w tym filmie fenomenalnie. Zresztą nie tylko on. Jared Leto jako Rayon (też dostał Oscara) to również majstersztyk. Odważna i niecodzienna rola. Pełen szacunek dla obu panów.

Ewolucja planety małp
(Dawn of the Planet of the Apes, reżyseria Matt Reeves, 2014)

Dzisiejsza burzowa aura przypomniała mi, że całkiem niedawno byłem na Ewolucji w Cinema City.. może to niezły pretekst by napisać w kilku słowach wrażenia z tego filmu..
Na ewolucję czekałem... ba, jako wielki fan Genezy z 2011 roku twierdziłem, że będzie to jeden z lepszych filmów tego lata, na który koniecznie trzeba iść do kina.
Ewolucję ogląda się z zapartym tchem. Stopień realizacji, rozmach sprawia, że obraz czaruje i wciąga bez opamiętania. Można mieć pretensje o zbyt tanie efekciarskie sztuczki, ale może właśnie dzięki nim film powoduje opad szczeny. Od strony technicznej absolutnie nie można się do tego filmu doczepić, jest na najwyższym poziomie. Fabularnie jest zbyt przewidywalnie, ale bez rozczarowań. W sumie ciężko było inaczej rozegrać motyw zderzenia dwóch cywilizacji. Musiały paść pewne sytuacje i kwestie (np. "myślałem, że małpy są lepsze"). Aktorsko też pełen sukces - Jason Clarke, którego coraz bardziej lubię oraz Gary Oldman dali fabule ciekawego

Śnieżka
(Blancanieves, reżyseria Pablo Berger, 2012)

Nie jest to dobry czas na filmy i blogowanie.. zdecydowanie czuję przesyt komputerów, htmlów i innych technicznych bajerów. Czynności, które zajmowały parę minut ciągną się godzinami.. zdecydowanie kryzys formy.

Dziś na tapecie hiszpańska Śnieżka z 2012 roku. Wiedziałem, że Hiszpanie mają coś nierówno pod sufitem, ale nie sądziłem, że aż tak. Klasyczna opowieść o Śnieżce została pokazana w sposób, w który wielu zadziwi. Czarno-biały obraz, plansze zamiast dialogów to dopiero początek dziwnej wyobraźni twórców. Fabułę wpleciono w świat corridy i torreadorów co sprawia, że obraz ma pewną świeżość, która może być trudno przyswajalna dla innych narodów. Mimo to Śnieżka zachwyca.
Bergerowi udało się stworzyć film, który jest hołdem dla kina niemego, ale zarazem hołdem dla kultury hiszpańskiej. Świetne ujęcia i niebanalna gra aktorska (Maribel Verdú, Macarena García) znakomicie uzupełniają fabułę, której zarys wszyscy doskonale znamy.

Oceniam na mocne dziewięć.

Maverick (reżyseria Richard Donner, scenariusz William Goldman, 1994)

Po obejrzeniu Za Horyzontem poczułem, że chcę więcej takich filmów.

Klimat lat dziewięćdziesiątych, znani aktorzy, dużo przygody, a przede wszystkim znakomity humor. Szukałem i traf mnie pchnął w Maverick'a. W głównej roli Mel Gibson oraz Jodie Foster. Para, która idealnie w tym filmie do siebie pasuje. Cała akcja skupia się wokół losów oszusta, który kantując wszystkich na milion sposobów próbuje zdobyć środki na wysokie wpisowe na turniej pokerzystów. W zasadzie to można powiedzieć, że kantują tam wszyscy, a jak nie kantują to mordują. Taki urok Dzikiego Zachodu. Akcji jest naprawdę sporo, ale to nie jest największy atut filmu. Główną zaletą są świetnie napisane dialogi, które są pełne dobrego, niekloacznego humoru. Takie filmy powinno się robić. Rozrywka w czystym wydaniu.

Oceniam na dziewięć i szczerze polecam.

Film jest zaliczanych do westernów, ale tak naprawdę to western prześmiewczy - na całej linii drwi z kina gatunków.

Lego® Przygoda
(The Lego Movie, reżyseria Phil Lord, Christopher Miller, 2014)

Z wielką rezerwą podchodziłem do tej animacji. Nie podobała mi się jej nachalna kampania, sceptyczny też byłem do samej formy, ale pozytywne recenzje znajomych zachęciły mnie do seansu. Po stu minutach miałem pełen opad szczeny.. wielkie wow. Twórcom udało się stworzyć film, który gloryfikuje ideę klocków wszelakich. Klocki poza instrukcjami są kopalnią pomysłów i rozwiązań, które inżynierom projektującym zestawy nigdy nie przyszły do głowy. Zresztą producent klocków Lego już to zauważył i organizuje konkursy na nowe zestawy. Gdzieś nawet widziałem stronę, na której był kreator nowych rozwiązań.

Wróćmy do animacji.

Lego® Przygoda to kawał kapitalnej rozrywki. Mamy wiele nawiązań do innych filmów, do legend popkultury, a także do historii rozwoju firmy Lego. Wszystko to zostało ubrane w dobrze skrojoną fabułę, która wielokrotnie zaskakuje.

Zrodzony w ogniu
(Out of the Furnace, reżyseria Scott Cooper, 2013)

Stany Zjednoczone - miasteczko, które swoje najlepsze lata ma za sobą. Rozrasta się bieda i kwitnie brutalna przestępczość. Dwaj bracia. Russell (Christian Bale), który ma dobre serce, ale ma wyrok za wypadek po alkoholu i Rodney (Casey Affleck), który jest młodym żołnierzem, o którym zapomniało państwo. Beznadzieja ich życiorysów wypływa z każdej sceny. Russell próbuje legalnie pracować w hucie za niewielkie pieniądze, a Rodney chce się szybciej dorobić.. niestety spotyka nieodpowiednich ludzi na swej drodze. Nie piszę więcej o fabule, zresztą i tak ona nie jest najważniejsza w tym filmie. O wiele istotniejszy jest tu klimat. Ciężki, smutny i osaczający. Jak wspomniałem beznadzieja i opuszczenie dominują. Coraz więcej jest filmów, które w ten sposób ukazują wspaniałe Stany Zjednoczone. Kryzys trwający od lat sporo zmienił.
Zrodzony w ogniu to fenomenalne aktorstwo. Poza wspomnianymi w filmie wystąpili: Woody Harrelson, Forest Whiteker, Willem Dafoe, Zoe Saldana oraz Sam Shepard. Świetna obsada.
...

Tytani
(Remember the Titans, reżyseria Boaz Yakin, 2000)

Kolejny film z Denzelem Washingtonem, kolejny podejmujący problem integracji rasowej. Tym razem akcja dzieje się w latach siedemdziesiątych. Futbol amerykański - dwie drużyny - w jednej czarni, w drugiej biali.. nowy trener, którego zadaniem jest połączenie tych drużyn w jedną, która mogłaby odnosić zwycięstwa. Największym problemem nie są rywale, ale psychika zawodników, którzy myślą kategoriami rasistowskimi.. zresztą nie tylko oni.. trener ma trudne, ale nie niemożliwe do zrealizowania zadanie.
Tytani to film poprawny, ale nie porywający. Wszystko jest na właściwym miejscu, aktorzy, fabuła, temat, ale brakuje tego czegoś, co sprawia, że film na długo zapadnie w pamięć. Szkoda, bo to sprawia, że nie mogę dać najwyższej noty - ale dziewięć i tak jest. Polecam.

Za horyzontem (Far and Away, reżyseria Ron Howard, 1992)
Pozycja niespodziewanie trafiła na listę do obejrzenia. Pisałem niejednokrotnie, że staram się systematycznie nadrabiać zaległości filmowe robiąc sobie listy filmów do obejrzenia. Ta pozycja pojawiła się na kilku takich zestawieniach.
Za horyzontem to klasyczne kino przygodowe, w którym wielokrotnie mamy zmiany akcji, wyrazistych bohaterów, w tle mamy wielkie wydarzenia i wątek miłosny. Szkoda, że współcześnie tak mało powstaje takich filmów.
Czasy Wielkiej Kolonizacji.
Joseph (Tom Cruise) jest biednym, irlandzkim (to istotne) farmerem, który chce zabić posiadacza ziemskiego, którego obwinia o całe zło tego świata (podatki, śmierć ojca i takie tam). Próba morderstwa nie powodzi się bo zostaje raniony przez córkę potencjalnej ofiary - Shannon (piękna i zjawiskowa Nicole Kidman). Splot dziwnych i przypadkowych okoliczności sprawia, że postanawiają wspólnie uciec do Ameryki. Kolejny splot okoliczności sprawia, że trafiają tam całkowicie bez środków do życia.
I może tyle o fabule. Powiem tylko, że zwrotów akcji troszkę jest, a cały film utrzymuje zainteresowanie widza.
Kapitalne kino rozrywkowe.

Ofiary wojny ( Casualties of War, reżyseria Brian De Palma, 1989)
Nadal w klimacie wojennym. Tym razem jest to wojna w Wietnamie. Michael J. Fox wciela się w rolę ochotnika (Ericson), który jedzie walczyć za ojczyznę w Wietnamie. Wiem, że kuriozalnie to brzmi. Trafia do oddziału sierżanta Meserve (Sean Penn), który podczas jednej z akcji porywa, gwałci i zabija niewinną dziewczynę. Na wojnie ponoć więcej można... poza tym i tak nikt się nie dowie. Ericson nie potrafi zapomnieć krzyku Wietnamki i postanawia nagłośnić sprawę i zrobić wszystko by "koledzy" zostali ukarani. Nie ma świadomości, że ryzykuje swoim życiem.
Jest to jeden z niewielu filmów, który pokazuje, że amerykańscy żołnierze na wojnie nie tylko walczyli. Można powiedzieć.. przemoc rodzi przemoc.. ale okrutność i bestialstwo nigdy nie ma usprawiedliwienia.
Bardzo dobre kino z genialną muzyką Ennio Morricone. Oceniam na dziewięć. Polecam

Czarna Księga
(Zwartboek, reżyseria Paul Verhoeven, 2006)

Ostatnio oglądam filmy tematycznie.. blokami.. albo pretekstem jest rok produkcji, albo aktor (przeważnie aktorka), albo reżyser.. obecnie pretekstem jest gatunek. Tym razem mam kilka filmów z wojną w tle. Na pierwszy ogień poszła holenderska megaprodukcja Zwartboek - film kosztował ponad 16 milionów euro.
Czarna Księga opowiada o żydowskiej piosenkarce (Carice van Houten), która stara się przeżyć piekło drugiej wojny światowej. Na swojej drodze napotyka wiele osób i na własnej skórze się przekonuje, że wojna brutalnie rozdziela ludzi na tych którym można zaufać i tych, którzy za przywileje bądź bogactwa wbijają nóż w plecy. Świat, zwłaszcza w czasach wojny, nie jest prosty. Różni ludzie, różne postawy - pochodzenie nie ma tu nic do rzeczy.
Film został ubrany w lekką formę.. nie ma ostrych (golizny nie liczę) scen. Nie ma też dokumentalnej dokładności, jest za to historia, którą warto obejrzeć. Fabularnie wciąga i momentami zaskakuje. Mam świadomość, że film jest trochę naiwny i przerysowany, ale mimo to podobało mi

Person of interest (CBS, Impersonalni, Wybrani, Sezon 3, 2013).
W notce dotyczącej drugiego sezonu wyraziłem przekonanie, że formuła serialu się wyczerpała.. że scenariusz poszedł w dziwnym kierunku, że serial powinien zostać skasowany. Mimo to dałem szansę. Ta moja słabość do antyutopii kolejny raz zwyciężyła. Pierwsze epizody sprawiły, że tytuł odłożyłem na półkę przekonany, że nie dam więcej szans. Stało się inaczej i nie żałuję. Trzeci sezon stał się ostrzejszy i brutalniejszy. Wprowadzono też całkiem nowych, "stałych" bohaterów, którzy mocno urozmaicili akcję. Bohaterowie serialu przestali być też nieśmiertelni - ale o tym ani słowa więcej.
Jest więcej akcji, ale też coraz więcej pytań dotyczących prawa do prywatności, inwigilacji, czy też granic prowokacji. Zwłaszcza ta ostatnia kwestia staje się istotna. Zwłaszcza w finale, a skoro przy nim jesteśmy. Znakomity i świetnie otwierający pole na nowy sezon. Sezon, który może wynieść ten serial na wyżyny.

Run (Channel 4, mini, 2013)

Nie sądziłem, że pojawi się tytuł, w którym spotkam Marcina Dorocińskiego i Lennie'go James'a. Taka niespodzianka.
Run to cztery niemal niezależne opowieści, które toczą się w niezbyt zamożnych przedmieściach, gdzieś w Wielkiej Brytanii Wątki mają płaszczyzny w których się krzyżują i w pewien sposób wpływają na siebie. Całkowicie przypadkowo. Ta losowość zmusza bohaterów do podejmowania drastycznych i bardzo trudnych decyzji... muszą dokonać wyborów... ale tak naprawdę wyboru nie mają.. próbują działać, mieć wpływ, ale to niewielki ma wpływ.. okoliczności losu, brutalność codzienności przytłaczają. Historie wydają się być niedoończone, ale to celowy zabieg... życie płynie dalej... Znakomite aktorstwo łączy się tu rewelacyjnym scenariuszem.. całości dopełnia przytłaczający klimat szarej codzienności i zmęczenia światem..
Oceniam na dziewięć. POLECAM.

The Wrong Mans (BBC, mini serial, 2013)

Dziś kolejna notka dotycząca brytyjskiego mini serialu. Kolejna pozycja z 2013 roku, kolejna znakomita, chociaż całkiem inna niż Run.
Do rzeczy. Produkcja trochę przypomina mi Człowieka, który wiedział za mało, o którym pisałem kilka dni temu. Jednak tutaj mamy dużo ostrzejszy humor. Do rzeczy.
Samuel (Mathew Baynton) jest przeciętnym chłopakiem, który nie specjalnie sobie radzi w życiu.. dziewczyna go rzuciła, pracę ma do bani, a poza pracą nie ma nic. Pewnego dnia jest świadkiem wypadku drogowego. Na miejscu zdarzenia znajduje telefon i odbiera połączenie. Rozmówca grozi właścicielowi aparatu, że jeśli się nie pojawi do 17ej to zabije jego żonę. Samuel chce z tym iść na policję, ale kolega z pracy namawia go, by wspólnie poszli na miejsce spotkania. Kilka słów o koledze - Philip (James Corden) jest jeszcze większym nieudacznikiem niż Samuel. Mieszka z mamą, ma nadwagę, nigdy nie miał dziewczyny, a życie zna tylko z filmów.
Innymi słowy - dwie sieroty idą na spotkanie z gangsterami. Początkowo spokojny serial zaczyna się rozkręcać w zawrotnym tempie.. gwałtowne zwiększenie niewiadomych, akcji, dziwnych bohaterów, a

V jak vendetta
(V for Vendetta, reżyseria James McTeigue, 2005)

Film na podstawie komiksu.. totalitarna Anglia, stłamszeni ludzie i buntownik, prowokator, a może rewolucjonista V (Hugo Weaving), który próbuje walczyć z systemem dyktatury. Jest to specyficzny ustrój, każde ograniczenie praw obywatelskich jest argumentowane dobrem obywateli. Zmiany dokonują się powoli - mentalnie, medialnie i za pomocą służb społeczeństwo jest coraz bardziej tłamszone i otumaniane. Jeśli dodamy do tego upodlenie prawne (umowy śmieciowe) i beznadziejność codzienności to mamy dziwnie znajomy obraz... tak, to powoli zaczyna mi przypominać kraj, w którym żyjemy.. ile jeszcze potrzeba by ludzie wyszli na ulicę?A może na to już za późno.. może potrzebny jest impuls terrorystyczny? Dlaczego w sprawie ACTA ludzie wyszli a wystraszona władza ustąpiła? Dlaczego w ważnych sprawach społeczeństwo milczy i wybiera oglądanie M jak miłość?
Trudno mi pisać o tym filmie bez odniesienia do rzeczywistości. Chce się rzec
"rewolucja musi się dokonać". Film jest przerysowany, groteskowy, ale to naturalne w

Kwiat pustyni
(Desert Flower, reżyseria Sherry Hormann, 2009)
Kocham kino za to jak potrafi zaskakiwać, za te wzruszenia, nieoczekiwane zmiany akcji, a przede wszystkim za historie, które otwierają mnie na świat.. na emocje.
Zabierając się za Kwiat pustyni wiedziałem, że jest to film biograficzny, że opowiada o pięknej modelce Waris Dirie (w tej roli Liya Kebede) i że film ma wysokie noty. Nie miałem pojęcia o czym naprawdę jest ten tytuł..
Dirie była piękną kobietą, która jako pięcioletnia dziewczynka została obrzezana i zaszyta. Takie praktyki były, a może nadal są, na porządku dziennym w Somalii. Dziewczyna zdobyła międzynarodową sławę jako modelka, ale traumatyczne przeżycia cały czas nie dawały o sobie zapomnieć. Waris w 1997 roku została ambasadorką ONZ i walczyła o całkowity zakaz rytuału obrzezania kobiet w krajach trzeciego świata. Niesamowita, prawdziwa historia, którą film w przystępny i wzruszający sposób opowiada. Jak to mówią - najlepsze scenariusze pisze życie.
Jak dla mnie mocna dziewiątka.

Przylądek strachu (Cape Fear, reżyseria Martin Scorsese, 1991)
Max (Robert De Niro) wychodzi z więzienia po czternastoletniej odsiadce. Postanawia się zemścić na adwokacie, który go niezbyt skutecznie bronił (Nick Nolte). Kolejny standard... ale film obowiązkowo należy obejrzeć z kilku powodów :
- znakomite aktorstwo - poza wymienionymi warto zwrócić uwagę na Jessicę Lange, która gra żonę adwokata oraz na Julliette Lewis (córka).
- film ma klimat rodem produkcji Hitchcocka. Dlaczego teraz takie filmy nie powstają? Klimat potęgują zdjęcia oraz świetna muzyka Bernard'a Herrmann'a
- znakomita intryga, która trzyma w napięciu do ostatnich scen.
- dla samego De Niro - zapomniałem, że ten aktor był tak dobrze zbudowany.
Zresztą co Was będę namawiał. To pozycja obowiązkowa! Oceniam na dziewięć.

Ten film przypomniał mi fakt, że mam bardzo dużo braków w filmografii początku lat dziewięćdziesiątych.. nadrobię - bo zdałem sobie sprawę, że lubię te lata. 

Ps - wiem, wiem... mało świąteczny klimat..

The Walking Dead (Żywe trupy, sezon 4, AMC, 2013-2014)

No i udało mi się w końcu skończyć czwarty sezon The Walking Dead. Nie lubię jak seriale są przerywane w połowie sezonu, taka wymuszona przerwa sprawia, że trudniej mi jednoznacznie ocenić cały sezon. Co nowego w czwartym sezonie? Już przywykliśmy, że jest bezustannie czyhające zagrożenie, że śmierć towarzyszy nam niemal w każdym odcinku. Przywykliśmy też, że czasem większym zagrożeniem od zombie są inni ludzie. Pisałem o tym przy okazji poprzednich sezonów. Mimo tych zagrożeń nasi główni bohaterowie cały czas próbują być fair ze swoim sumieniem, próbują zachować swoje człowieczeństwo. Czwarty sezon zmienia ciut perspektywę. Przypomina, że tylko twarde i bezwzględne jednostki mogą przetrwać. Mamy niesamowitą metamorfozę głównych bohaterów, którzy z osiadłego trybu życia na nowo muszą ruszyć w drogę.. znów muszą mierzyć się z rzeczywistością. Bez skrupułów, bez sentymentów. Bałem się, że serial dotarł do ściany i już nie będzie mógł mnie niczym zaskoczyć.. że stanie się nudny. Końcowe epizody ostatniego sezonu pokazały mi, że jest wielkie pole do manewru... że ludzie mogą mieć naprawdę różne metody na przeżycie.. Żywe

Plan doskonały
(Inside Man, reżyseria Spike Lee, 2006)
Mam wielką słabość do filmów o napadach na bank i pokrewnych. Kręci mnie planowanie skoku, dopracowywanie każdego szczegółu, a w efekcie końcowym udana akcja z całkiem innym rozwiązaniem niż to, którego się spodziewaliśmy. Takie kino zawsze chętnie obejrzę.
Plan doskonały jest właśnie takim filmem Grupa napastników wkracza do banku i barykaduje się z zakładnikami. Czy detektywowi Frazierowi (Denzel Washington) uda się bezpiecznie wyprowadzić zakładników? Czy w napadzie chodzi tylko o kasę? Tego Wam nie powiem.. obejrzyjcie sami. Film jest zrealizowany na wysokim poziomie. Sprawna (ale bez szału) gra aktorska idealnie łączy się z sprytnym scenariuszem. Takie filmy nie zapisują się w historii kina niczym szczególnym, nie są innowacyjne, ani oryginalne, ale oferują znakomitą rozrywkę.
Oceniam na dziewięć. Polecam!

Grawitacja
(Gravity, reżyseria Alfonso Cuaron, 2013)
Po Oscarach znacznie zmieniła się lista filmów, które powinienem obejrzeć. Na pierwsze miejsce wskoczyła Grawitacja. Siedem statuetek robi wrażenie. Wiedziałem też, że najmocniejszą stroną filmu jest sfera audio-wizualna. Oglądanie tego na kompie mijało się z celem. Trzeba było poczekać na porządną wersję 3D - w kinie niestety filmu już od jakiegoś czasu nie ma.
Wszelkie nagrody ten tytuł otrzymał zasłużenie. Mamy tu jedne z najładniejszych efektów 3D jakie widziałem na ekranie. Lepsze były chyba tylko w Avatarze. Kosmos wydaje się idealnym środowiskiem do pokazywania takich bajerów. Jeśli do tego dodamy świetny dźwięk, to efekt naprawdę może nas wbić w fotel.
Niektórzy krytycy twierdzą, że ten film praktycznie nie ma fabuły.. że prawie cały czas nic się nie dzieje. Racja, ale nie zapominajmy, że takie kino nastawione jest na wywoływanie emocji metodami nie związanymi z fabułą. Na mnie to podziałało.

Ratując pana Banksa (Saving Mr. Banks, reżyseria John Lee Hancock, 2013)

Uwielbiam filmy, które opowiadają o powstawaniu filmów. Pokazują nam jak to wygląda od środka. Jaka droga jest od pomysłu do dzieła, które oglądamy na wielkim ekranie. Nie inaczej jest tutaj. Ratując pana Banksa to historia powstawania "Mary Poppins" i skomplikowanych relacjach między Walt'em Disney'em (Tom Hanks) a P. L. Travers (Emma Thompson). Wielki wizjoner, ale pragmatyk kontra maksymalnie zgryźliwa, ale też nie pozbawiona swoistego uroku pisarka. Dwie skrajne postawy i wspólna pasja - czyli produkowany film.
Oglądając dzieło Hancocka byłem oczarowany. Film ma mega pozytywny ładunek i każdy miłośnik X muzy powinien go obejrzeć.. jedna z tych pozycji, która sprawia, że pojawia się dyskretny uśmiech. Film o marzeniach i ich konfrontacji z rzeczywistością. Fikcyjna postać zostaje przemielona przez tryby Hollywood, ale dzięki bezkompromisowej postawie jej twórczyni wychodzi ekranizacja, która ma wiele cech książkowego pierwowzoru.
Świetna historia. Dziwi fakt, że Emma Thomson nie dostała nominacji do Oscara.