Żegnaj laleczko,
(Murder, My Sweet) - 1944;
- reżyseria: Edward Dmytryk;
- scenariusz: John Paxton;
- wybrana obsada: Esther Howard, Ralf Harolde, Donald Douglas, Douglas Walton, Mike Mazurki, Anne Shirley;
- gatunek: noir, dramat, kryminał.

Od kilku lat powtarzam sobie, że zacznę oglądać filmy noir. Kiedyś, jako dzieciak, bardzo je lubiłem, a później odeszły w niebyt. Doskonale wiecie, że jestem sentymentalny, a to znaczy, że do tych filmów kiedyś musiałem wrócić. Wybór padł na ekranizację powieści Chandler'a - Żegnaj laleczko.

Do prywatnego detektywa (Marlowe), który ma problemy z alkoholem przychodzi były skazaniec. Obiecuje sowitą zapłatę za odnalezienie swojej byłej dziewczyny. Sprawa wydaje się typowa, ale detektyw wkrótce na własnej skórze przekonuje się, że dziewczyną interesuje się wiele osób. Każdy ma swoje intencje i różne środki perswazji.

Rzeka bez powrotu,
(River of No Return) - 1954;
- reżyseria: Jean Negulesco, Otto Preminger;
- scenariusz: Frank Fenton;
- wybrana obsada: Marilyn Monroe, Robert Mitchum, Rory Calhoun, Tommy Rettig;
- gatunek: western.

Matt opuszcza więzienie, w którym spędził kilka lat za zabójstwo (strzał w plecy). Odnajduje swojego syna i chce z nim rozpocząć nowe, spokojne życie. Może to za dużo powiedziane. Trudno mówić o spokojnym życiu w rejonie opanowanym przez agresywnych Indian. Kay jest śpiewaczką w saloonie, za namową swojego narzeczonego (hazardzisty) opuszcza miasto. Wspólnie płyną na tratwie ku lepszej przyszłości. Los krzyżuje ścieżki naszych bohaterów. Hazardzista ucieka z bronią i z koniem (tak tak, to koniokrad) a pozostali muszą walczyć o przetrwanie. Jedyną szansą na przeżycie jest pokonanie niebezpiecznej rzeki lichą tratwą.

Znikający punkt,
(Vanishing Point) - 1971;
- reżyseria: Richard C. Sarafian;
- scenariusz: Barry Hall, Guillermo Cabrera Infante;
- wybrana obsada: Barry Newman, Cleavon Little, Dean Jagger;
- gatunek: dramat, akcja.

Kowalski kiedyś był kierowcą wyścigowym. Później przez chwilę pracował jako policjant, a obecnie jest dostawcą. Zakłada się, że w ciągu 15 godzin dostarczy samochód z Kolorado do Kalifornii. Zadanie jest trudne, ale doświadczony kierowca rajdowy powinien sobie z nim poradzić. Ma sprawny samochód, a jedynymi przeszkodami są pustynia i lokalne patrole policji. Można by rzec, że ten film praktycznie nie ma głównej fabuły. Podróż jest jedynie pretekstem do ukazania ówczesnych problemów Ameryki jako państwa i Amerykanów jako społeczeństwa.. Kraj jest podzielony na niezależne stany, a społeczeństwo powoli zatraca się w używkach, fałszywych prorokach i w uczuciu beznadziei. Wietnam jest smutnym wspomnieniem, równouprawnienie czarnoskórych przykrym obowiązkiem, a prawo i władza są wykorzystywane do osiągania jednostkowych korzyści. Jedyną pozytywną wartością jest wolność.. pragnienie życia i podróżowania tam, gdzie wzrok nie sięga.

Air Force One - 1997;
- reżyseria: Wolfgang Petersen;
- scenariusz: Andrew W. Marlowe;
- wybrana obsada: Harrison Ford, Gary Oldman, Glenn Close, William H. Macy, Liesel Matthews;
- gatunek: sensacyjny.

Ostatnio sporo mniej oglądam, mniej piszę - czas mi przecieka przez palce. Wieczne niedospanie i brak ochoty na cokolwiek. Trzeba się w końcu jakoś pozbierać.
Dziś film, który wielokrotnie, często przypadkiem, gości na moim ekranie - aż dziw, że nigdy o nim nie wspomniałem na tym blogu. Ostatnio często piszę o H. Fordzie (nadrabiam) więc i słowo o Air Force One się należy.
Prezydencki samolot zostaje porwany przez rosyjskich radykałów, którzy żądają uwolnienia swojego przywódcy. Są zdeterminowani, a ich przywódca (świetny Oldman) potrafi bez wahania zabić zakładników. Służby na ziemi próbują uratować sytuację, ale lecący samolot jest trudnym miejscem na akcję antyterrorystów. Sytuacja wydaje się beznadziejna, ale okazuje się, że amerykański prezydent skutecznie się ukrył i sabotuje działania terrorystów. Ach ci prezydenci USA - zbiór cnót wszelakich. Fabuła nie wygląda zbyt zachęcająco, ale Air Force One naprawdę dobrze się ogląda. Jako widz byłem mega zadowolony. Na odbiór wpływa też dodatkowa akcja pod koniec filmu. Ewakuacja samolotu i jej okoliczności są elementem już niepotrzebnym, ale jakże pasującym. Za to wielki plus.

W garniturach,
(Suits) - 2015-2016;
- sezon 5, USA Network,
- twórca: Aaron Korsh;
- wybrana obsada: Gabriel Macht, Patrick J. Adams, Rick Hoffman, Meghan Markle, Sarah Rafferty, Gina Torres;
- gatunek: dramat, prawniczy.

Suits wrócił na mój ekran - po czwartym sezonie szybko nadrobiłem zaległości i ruszyłem z piątą serią.
Mike wrócił do kancelarii i wszystko wraca na swoje tory. Wydaje się, że prawnicy na nowo mogą się zająć tylko pracą. Pozorne bezpieczeństwo zakłóca bunt w kancelarii. Jessica znów nie może się czuć bezpiecznie. Mogłaby liczyć na wsparcie Harvey'a, ale jej czołowy pitbull ma problemy z sobą. Niby jest to nowy wątek, ale doskonale wiemy, że to już było. W drugiej połowie powraca motyw oszustwa Mike'a. O jego tajemnicy wiedzą już niemal wszyscy - w końcu ktoś musiał to zgłosić służbom.

Prawdziwy geniusz,
(Real Genius) - 1985;
- reżyseria: Martha Coolidge;
- scenariusz: Pat Proft, Neal Israel, Peter Torokvei;
- wybrana obsada: William Atherton, Patti D'Arbanville, Michelle Meyrink, Val Kilmer, Ed Lauter;
- gatunek: komedia, science-fiction, romans.

Kolejna zaległa notka z seansu sprzed kilku tygodni. Po ten film sam bym nigdy nie sięgnął, ale od czego ma się kolegów, którzy lubią dziwne tytuły.

Uniwerek i grupa bardzo zdolnych studentów. Same indywidua, które poza jednym wyjątkiem nie potrafią odnaleźć się w normalnym świecie. A wyjątkiem jest Chris (Kilmer), który jest bardzo zdolny, ale większość swojego czasu i wiedzy poświęca na szukanie rozrywek w akademiku. Poza imprezami grupa tworzy nowy laser, który zostaje wykradziony przez ich naukowego opiekuna. Okazuje się, że stworzyli bardzo niebezpieczną broń. Tak w zarysie wygląda fabuła. Fajerwerków może nie ma, ale za to jest mega fajny klimat lat osiemdziesiątych i całkiem fajny soundtrack. Mam ochotę sobie przypomnieć Wolny dzień Ferrisa Buellera.

Gdzie jest Dory,
(Finding Dory) - 2016;
- reżyseria: Andrew Stanton;
- scenariusz: Andrew Stanton;
- gatunek: animacja, familijny, przygodowy, komedia;

Nemo w końcu doczekał się kontynuacji. Jestem zaskoczony, że to tyle trwało - przecież obecnie kręci się kontynuacje wszystkiego co przyniosło jakieś dochody, a Gdzie jest Nemo był naprawdę udaną i dochodową animacją.. świat cały czas mnie zaskakuje. Może to i dobrze - w końcu zdolność dziwienia się to domena dzieci..
Kilka słów o Gdzie jest Dory.
Animacja wizualnie jest bardzo dopieszczona, ale to raczej nie dziwi, Pixar słynie z wysokiego poziomu realizacji. Fabularnie też jest bardzo dobrze, sporo zwrotów akcji, wielość bohaterów i lokacji sprawia, że widz nie ma szans na nudę. Spodobała mi się też pewna niedoskonałość bohaterów. W końcu w animacjach nie wszyscy są doskonali. Za to spory plus.

Nienasyceni,
(A Bigger Splash),
- reżyseria: Luca Guadagnino;
- scenariusz: David Kajganich;
- wybrana obsada: Ralph Fiennes, Dakota Johnson, Matthias Schoenaerts, Tilda Swinton;
- gatunek: dramat, kryminał.

Para wyjeżdża na wakacje na południe Włoch. Ona, uznana piosenkarka kuruje się po operacji, a on szuka natchnienia i sensu w życiu. Leniwie spędzają czas w promieniach słońca. Sielankę zakłóca telefon od przyjaciela, który chce ich odwiedzić. Od pierwszej wymiany zdań czujemy, że to skomplikowana relacja, która niekoniecznie musi się dobrze skończyć.

Zły Mikołaj,
(Bad Santa) - 2003;
- reżyseria: Terry Zwigoff;
- scenariusz: John Requa, Glenn Ficarra;
- wybrana obsada: Billy Bob Thornton, Bernie Mac, Lauren Graham, John Ritter, Tony Cox;
- gatunek: komedia kryminalna.

Różne są filmy świąteczne, ale przeważnie są tak przesłodzone, że oglądam je z trudem. I te wszechogarniające happy endy z kolędami w tle. Niewiele pozycji bożonarodzeniowych mnie bawi - do tych wyjątków zalicza się Zły Mikołaj. No bo jak tu nie lubić zapijaczonego Thorntona? Billi Bob gra Mikołaja marketowego, który nie znosi bachorów. Dzieci to utrapienie tego świata, ale sezonowa praca pozwala na całoroczne utrzymanie. I nie chodzi tu o trzymanie dzieciaków na kolanach. Praca Mikołaja jest tylko pretekstem i sposobem na włamanie do sklepu.

Wyatt Earp - 1994;
- reżyseria: Lawrence Kasdan;
- scenariusz: Lawrence Kasdan, Dan Gordon;
- wybrana obsada: Kevin Costner, Gene Hackman, Michael Madsen, Téa Leoni, Dennis Quaid, Isabella Rossellini;
- gatunek: western, biograficzny.

Przypominam sobie filmografię Costnera, ale mam z tym mały problem.. przeważnie to są bardzo długie filmy i trudniej się za takie tytuły zabrać.

"Żony przychodzą i odchodzą, umierają, ale więzy krwi są nierozerwalne"

Wyatt Earp to historia o amerykańskim szeryfie z XIX wieku. Mamy więc dziki zachód oraz opowieść o człowieku, który był gotów na wielkie poświęcenia w imię prawa, w które wierzył. Często działał na granicy legalności, bywał bezwzględny, brutalny, ale jego praca i bezwarunkowe oddanie dla sprawy sprawiły, że stał się legendą jeszcze za życia. Nie był postacią kryształową, ale ta jego niedoskonałość idealnie wpisuje się w czasy, w których żył. Państwo i społeczeństwo dopiero się kształtowały i prawo często było używane do osiągania wątpliwie moralnych celów.

Alicja po drugiej stronie lustra,
(Alice Through the Looking Glass) - 2016;
- reżyseria: James Bobin;
- scenariusz: Linda Woolverton;
- producent: Tim Burton;
- wybrana obsada: Johnny Depp, Mia Wasikowska, Helena Bonham Carter, Anne Hathaway, Sacha Baron Cohen, Andrew Scott, Richard Armitage;
- gatunek: familijny, fantasy, przygodowy.

Ostatnio sporo chodzę do kina, a co za tym idzie oglądam całe mnóstwo zwiastunów filmowych. Mają różny poziom, w sumie niewiele z nich potrafi mnie przekonać do obejrzenia filmu. Zwiastun Alicji w pełni mnie zauroczył - postanowiłem nie czekać na towarzystwo i szybko udać się na seans.
Alicja znów udaje się na drugą stronę lustra. Jest starsza, bardziej doświadczona, ale też świat Krainy Czarów mocno się zmienił. Czas zrobił swoje. Wszyscy dojrzeli a kapelusznik popadł w depresję. Jest przekonany, że jego zaginiona rodzina żyje, ale nikt nie chce mu uwierzyć - przecież wszyscy widzieli jak została zaatakowana przez potwora. Alicja za wszelką cenę chce uratować przyjaciela i w tym celu udaje się do Czasu (osoba) by prosić go o możliwość podróży w przeszłość. Czas oczywiście odmawia bo to niebezpieczne i tak dalej, ale to przecież nie powstrzyma Alicji prawda?

X-Men: Apocalypse - 2016;
- reżyseria: Bryan Singer;
- scenariusz: Simon Kinberg;
- wybrana obsada: James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Oscar Isaac, Rose Byrne, Evan Peters, Josh Helman, Sophie Turner, Tye Sheridan, Kodi Smit-McPhee, Ben Hardy, Alexandra Shipp, Olivia Munn, Hugh Jackman;
- gatunek: akcja, science-fiction.

No to kolejny film Marvela za mną. Czy ktoś potrafi z pamięci je wszystkie wymienić?
Apocalypse jest jednym z pierwszych mutantów, który posiada wiele mocy, które czynią go niemal nieśmiertelnym. Po tysiącach lat uwięzienia zostaje (przypadkiem?) obudzony i uwolniony. Nowy świat niespecjalnie mu się podoba. Z pomocą czterech zwerbowanych pomocników chce utworzyć nowy świat, w którym słabi ludzie będą podlegli mutantom. Oczywiście profesor Xavier nie może na to pozwolić więc rozpoczyna się walka pomiędzy mutantami. Czy nie brzmi Wam to znajomo? Powiedzmy sobie otwarcie - najnowsza odsłona X-Men'ów fabularnie jest nijaka. Groźny przeciwnik i wielka rozwałka na koniec - ileż razy to już widzieliśmy. O wiele bardziej sobie cenię filmy Marvel'a, które ukazują powstawanie i rozwój jednej postaci, jej talenty, rozwój i emocje, które temu towarzyszą. W najnowszym filmie mamy przesyt bohaterów, z którymi nijak nie da się identyfikować, brakuje pozytywnego bohatera pierwszoplanowego, który by się mocniej wyróżniał na tle pozostałych X-Men'ów.

Płytki grób,
(Shallow Grave) - 1994;
- reżyseria: Danny Boyle;
- scenariusz: John Hodge;
- wybrana obsada: Ewan McGregor, Christopher Eccleston, Kerry Fox, Peter Mullan;
- gatunek: czarna komedia.

Trójka współlokatorów ogłasza casting na nowego współlokatora. Wynajdują pokój mężczyźnie, który wydaje się być najbardziej odpowiednią osobą. Banał jakich wiele, ale pikanterii sprawie dodaje fakt, że facet wkrótce po przeprowadzce umiera. Przyjaciele obok zwłok znajdują walizkę z pieniędzmi. Teraz mają dylemat - zgłosić śmierć na policję czy też zgarnąć kasę i pozbyć się ciała.

"- Boisz się!
- Nie, ale jestem ciut przerażony"
Łatwo się domyślić co wybierają oraz że martwy mężczyzna może mieć "przyjaciół". Zawsze jest tak, że walizki pieniędzy mają wielu właścicieli.
Tam gdzie pojawiają się pieniądze kończy się przyjaźń.. czy i tym razem tak się stanie? Tego się dowiecie po filmie.

Epidemia,
(Outbreak) - 1995;
- reżyseria: Wolfgang Petersen;
- scenariusz: Robert Roy Pool, Laurence Dworet;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Morgan Freeman, Rene Russo, Cuba Gooding Jr., Kevin Spacey, Donald Sutherland;
- gatunek: dramat, thriller, akcja.

Niedawny seans Inwazji przypomniał mi inny film o wirusie. Epidemię widziałem już kilka razy, ale cały czas mam sentyment do tego filmu. Może to z powodu małpki?
W 1967 roku w Zairze pojawia się bardzo niebezpieczny wirus, który ma stu procentową śmiertelność. Amerykańskie wojsko postanawia brutalnie rozwiązać problem i zrzuca dużą bombę na miejsce występowania zarażenia.
Akcja przenosi się do czasów współczesnych. W kilku miejscach znów pojawia się odmiana tego bardzo niebezpiecznego wirusa. Trochę zmutował - nadal jest śmiertelny, ale dużo łatwiej się nim zarazić niż w 1967 roku. Siedliska choroby zostają otoczone wojskową "opieką", a lekarze pracują nad szczepionką. Nie mniej ważne jest poznanie przyczyn nagłej epidemii - odnalezienie pacjenta zero jest jednym z kluczowych zadań.

Hawaii Five-0;
- sezon 4 (CBS -2013-2014)
- twórca: Leonard Freeman;
- wybrana obsada: Alex O'Loughlin, Scott Caan, Daniel Dae Kim, Grace Park, Taylor Wily, Masi Oka, Michelle Borth, Chi McBride, Jorge Garcia;
- gatunek: dramat, kryminał.

Po dłuższej przerwie wróciłem do tego serialu. To jeden z ostatnich tytułów w tym klimacie, który jest u mnie na tapecie. Ostatnio bardziej skupiam się na filmach niż serialach, ale do Hawaii mam sentyment. Podobnie było z Tożsamością szpiega. Wiem, że te seriale nie są wybitne, ale miejsce akcji zdecydowanie na mnie działa.
Czwarty sezon Hawaii Five-0 w mojej ocenie jest sporo słabszy od pierwszych dwóch serii. Utrzymuje podobny poziom jak trzeci sezon, ale potencjał jest na dużo więcej. Gdybym był scenarzystą to postawiłbym większy nacisk na tematy łączące poszczególne epizody a także na większe urozmaicenie wątków kryminalnych. Dobrym pomysłem było wprowadzenie Chi McBride oraz Jorge Garcia do obsady - pojawił się element świeżości, ale nie ukrywajmy - obsada męska teraz zbyt mocno dominuje.. Potrzeba zmian ;)

Miasteczko Halloween,
(The Nightmare Before Christmas) - 1993;
- reżyseria: Henry Selick;
- scenariusz: Michael McDowell, Caroline Thompson, Tim Burton;
- gatunek: animacja, fantasy, musical.

Dyniowy Król rządzi światem Halloween. Jest niekwestionowanym liderem, ale przestaje mu to wystarczać.. nie chodzi o władzę, ale o nudę. Potrzebuje coś odmienić w swoim życiu, a może znaleźć sobie inną pracę? Może inne święto? A jakby tak porwać Mikołaja i zająć jego miejsce? Jest to fucha zdecydowanie warta zachodu.

Beowulf - 2007;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: Roger Avary, Neil Gaiman;
- głosów i ciał użyczyli: Anthony Hopkins, Ray Winstone, Angelina Jolie, Brendan Gleeson, John Malkovich;
- gatunek: animacja, fantasy, przygodowy.

A to ci niespodzianka - seans całkowicie w ciemno. Zabierając się za ten tytuł nie wiedziałem nawet, że to animacja - nawet z początku się nie zorientowałem.. jest to bowiem animacja jakich ostatnio mało oglądam. Jej adresatem jest bowiem dorosły widz - zero kompromisów, jest brutalnie i krwawo. Zatem ostrożnie - nie puszczać dzieciom.

Bad Boys - 1995;
- reżyseria: Michael Bay;
- scenariusz: Doug Richardson, Michael Barrie, Jim Mulholland;
- wybrana obsada: Martin Lawrence, Will Smith, Theresa Randle, Téa Leoni;
- gatunek: sensacyjny.

O tym filmie przypomniało mi oscarowe zamieszanie wokół Will'a Smith'a. Bad Boys to film, który sprawił, że Smith stał się znanym aktorem. Rok później był znakomity Dzień niepodległości (niedługo 2 część) co ugruntowało pozycję aktora w Hollywood. Kiedyś Bad Boys oceniałem na mocne osiem, ale powtórny seans mocno zweryfikował notę. Może to ja się zmieniłem, ale obecnie humor i akcja w tym filmie już tak na mnie nie działają. Powiem więcej - rodzaj humoru w tym filmie zaczął mnie drażnić.
Coś o fabule? Dwóch gliniarzy o całkiem różnych charakterach ma mały problem. Muszą odzyskać pieniądze, które zostały zrabowane z posterunku policji. Czasu nie jest zbyt dużo, a jedyny świadek (kobieta) lubi sprawiać sporo problemów.

Mad Max 2 - Wojownik szos,
(Mad Max 2) - 1981;
- reżyseria: George Miller;
- scenariusz: Brian Hannant, George Miller, Terry Hayes;
- wybrana obsada: Mel Gibson, Bruce Spence, Michael Preston;
- gatunek: sensacyjny, science-fiction.

Rozpoczyna się bardzo dobrze. Jest wprowadzenie do postapokaliptycznego świata. Przyszłość, cywilizacja przestała istnieć, jest tylko wola przetrwania oraz walka o paliwo. Ludzie żyją w małych skupiskach, które z sobą rywalizują na śmierć i życie... a poza osadami krążą samotnicy, którzy za wszelką cenę próbują przetrwać. Mad Max jest samotnikiem, ale przypadkiem zostaje wciągnięty w wojnę pomiędzy dwoma obozami. Walczy po jednej ze stron bo liczy na nagrodę w postaci pełnych zbiorników paliwa. W tym świecie moralność jest na drugim planie.
Mad Max trochę się postarzał, ale pojazdy i sceny pustynnych starć i tak robią spore wrażenie.. zastanawia tylko fakt, że dziwnie dużo jeżdżą jak na takie braki paliwa.

Małpia kuracja,
(Monkey Business) - 1952;
- reżyseria: Howard Hawks,
- scenariusz: Charles Lederer, I.A.L. Diamond, Howard Hawks, Ben Hecht;
- wybrana obsada: Charles Coburn, Ginger Rogers, Cary Grant, Marilyn Monroe;
- gatunek: komedia.

Tym razem pozycja mniej znana.
Dr Barnaby jest chemikiem, który pracuje nad cudownym lekiem, który ma być eliksirem młodości. Każdy kto wypije miksturę będzie się czuł jakby miał dwadzieścia lat. Prace idą opornie, ale Barnaby się nie poddaje i kosztem życia osobistego tworzy sekretną miksturę. Efekt jego prac jest raczej mizerny, ale jeden z jego szympansów doświadczalnych przypadkowo tworzy preparat, który ma fenomenalne działanie. Mały łyk gorzkiego leku sprawia, że ustępują wszystkie dolegliwości, które pojawiają się z wiekiem.. a kilka łyków więcej sprawia.. tego się dowiecie oglądając Małpią kurację.

9 1/2 tygodnia,
(Nine 1/2 Weeks) - 1986;
- reżyseria: Adrian Lyne;
- scenariusz: Patricia Louisianna Knop, Sarah Kernochan, Zalman King;
- wybrana obsada: Mickey Rourke, Kim Basinger;
- gatunek: dramat, erotyczny.

To jeden z tych filmów, które zapisał się w historii kina z powodu jednej sceny. Mam na myśli oczywiście taniec Kim Basinger. Swoją drogą powtórzyła go (w ugrzecznionej formie) w filmie Moja macocha jest kosmitką (1988). Od dłuższego czasu zabierałem się za ten film, ale jakoś nie było okazji. Film opowiada o przelotnym, ale intensywnym romansie pomiędzy trzydziestoletnią rozwódką a pewnym siebie maklerze giełdowym. Ich relacja jest pełna erotyzmu i budowania napięcia, ale też z czasem zaczyna dominować w niej pewien pierwiastek dominacji i narzucania woli.

Lady,
(The Lady) - 2011;
- reżyseria: Luc Besson;
- scenariusz: Rebecca Frayn;
- wybrana obsada: Michelle Yeoh, David Thewlis, Benedict Wong;
- gatunek: biograficzny, dramat.

Ten film widniał na liście pozycji do obejrzenia od jakiegoś czasu, ale kompletnie nie miałem pojęcia dlaczego tam się znalazł, a to sprawiło, że miałem seans trochę w ciemno.
Lady opowiada o Aung San Suu Kyi, birmańskiej opozycjonistki, która wiele lat spędziła w areszcie domowym całkowicie odcięta od swojej rodziny. Za swoją postawę i poświęcenie dostała pokojową nagrodę Nobla. Takie historie wymagają opowiedzenia, ale reżyser i scenarzyści nie mają łatwego zadania. Trudno opowiedzieć czyjeś życie w jednym filmie, a przecież trzeba jeszcze nakreślić polityczne tło wydarzeń, które tak naprawdę jest kreatorem ludzkich postaw.

Na skraju jutra,
(Edge of Tomorrow) - 2014;
- reżyseria: Doug Liman;
- scenariusz: Christopher McQuarrie, Jez Butterworth, John-Henry Butterworth;
- wybrana obsada: Tom Cruise, Emily Blunt, Brendan Gleeson, Bill Paxton;
- gatunek: akcja, science fiction.

Za ten film zabierałem się kilka razy. Najpierw obejrzałem w fatalnych warunkach, potem nie było chęci na powtórkę z fabuły. Podczas świąt udało się do niego wrócić. Później nie byłem wstanie zabrać się za notkę o tym filmie.
Kilka dni temu przeczytałem, że ma powstać sequel tej produkcji - wiadomość mnie zmotywowała do napisania kilku słów.
Przyszłość, Ziemię atakują obcy. Próby obrony są całkowicie nieudane. Przybysze zdają się przewidywać wszystkie działania ludzi.

Przystanek autobusowy,
(Bus Stop) - 1956;
- reżyseria: Joshua Logan;
- scenariusz: George Axelrod;
- wybrana obsada: Marilyn Monroe, Robert Bray, Don Murray, Eileen Heckart;
- gatunek: komedia, romans, musical.

"Bo" Decker wychował się na farmie. Jest przystojny, pracowity, ale ma mentalność dziecka. Nigdy nie opuścił miejsca swojego zamieszkania i nie jest nauczony jak zachowywać się w mieście. Musi tam jednak pojechać na zawody rodeo i może pozna tam wybrankę swojego serca. "Bo" nigdy nie był z dziewczyną, ale wie, że powinien znaleźć sobie dziewczynę. W mieście, w miejscowym barze poznaje dziewczynę, w której momentalnie się zakochuje. Postanawia się z nią ożenić. Ona się opiera, ale przecież dla takiego kowboja jak "Bo" to żaden problem. Po wygraniu zawodów porywa dziewczynę i zabiera do swojego rodzinnego domu. Jak "Bo" coś sobie postanowi to tak musi być. Sprzeciw ukochanej to najmniejszy problem, z czasem dziewczyna przecież zrozumie, że "Bo" jest najlepszym z kandydatów.

Diamentowa afera;
(Blue Streak) - 1999;
- reżyseria: Les Mayfield;
- scenariusz: Stephen Carpenter, Michael Berry, John Blumenthal;
- wybrana obsada: Martin Lawrence, Luke Wilson, Peter Greene, Dave Chappelle;
- gatunek: komedia, akcja.

Początek filmu wrzuca widza w  dobrze przygotowany napad, którego łupem ma być wielki diament. Wszystko idzie zgodnie z planem, ale w jeden z oprychów postanawia wyeliminować swoich kolegów. Mała zmiana planów sprawia, że napad się nie udaje, a główny bohater trafia w ręce policji. Przed aresztowaniem zdążył jednak ukryć drogocenny przedmiot w klimatyzacji budowanego biurowca. Po odsiadce chce odzyskać łup, ale w ukończonym budynku znajduje się miejscowa siedziba policji.