Listy do M. 4 - 2020;
- reżyseria: Patrick Yoka;
- scenariusz: Marcin Baczyński, Mariusz Kuczewski;
- wybrana obsada: Tomasz Karolak, Agnieszka Dygant, Piotr Adamczyk, Magdalena Różczka, Borys Szyc, Magdalena Boczarska, Danuta Stenka, Izabela Kuna, Wojciech Malajkat, Cezary Pazura;
- kategoria: kino polskie, komedia romantyczna, świąteczny.

Przepis na święta.. Składniki obowiązkowe.. Wkurwienie, wydzieranie, trochę kłamstwa, przemocy, ściemy i żerowania na uczuciach innych.. Coś jeszcze? Tak. Zakupy na ostatnią chwilę w galerii handlowej.. Oj i tak oto streściłem fabułę czwartej odsłony Listów do M. Filmu, który pokazuje, że nawet przyzwoitą serię filmową można pięknie zniszczyć.. W fabule znajdziemy elementy, aktorów, które poznaliśmy w poprzednich odsłonach, ale sposób ich wykorzystania woła o pomstę do nieba.. To już mogli zrobić remake i wtedy bym się mniej czepiał...

Cannabis,
- twórcy: Lucie Borleteau, Hamid Hlioua;
- mini serial 2016;
- wybrana obsada: Kate Moran, Christophe Paou, Pedro Casablanc, Radivoje Bukvić, Pep Tosar, Santi Pons,Yasin Houicha;
- kategoria: dramat, kryminał, Neflix.

Gdybym przeczytał scenariusz tego serialu to byłbym przekonany, że na jego podstawie powstanie tytuł wybitny. Mocny początek, zuchwała kradzież dużej partii narkotyków wywraca życie do góry nogami wszystkich pośredników w handlu. Wzajemne oskarżenia, walki o wpływy, próba odzyskania towaru. Do tego dochodzą skomplikowane, niebanalne relacje pomiędzy bohaterami serialu, a także ukazania małych społeczności, które są w pełni uzależnione od narkotykowego biznesu. Przepis na sukces? A teraz informacja. Serial wyprodukował Netflix, a nie FX (przykładowo) i zepsuli wszystko co się dało.

Miasto niedźwiedzia,
(Björnstad);
- twórcy:
- HBO Europe, 2020;
- wybrana obsada: Ulf Stenberg, Aliette Opheim, Tobias Zilliacus, Miriam Ingrid;
- kategoria: dramat, mini, wydmuszka, skandynawskie, ekranizacja.

Propozycja od HBO Europe. Do małego podupadającego miasteczka powraca była gwiazda Hokeja. Nowy, ale swój trener ma pomóc miejscowej drużynie odnieść sukces. Peter nie widzi szans na zbudowanie mocnej drużyny, ale proponuje, że będzie trenował juniorów - z nich jeszcze można coś wykrzesać. Miasto potrzebuje jakiegokolwiek sukcesu. Mieszkańcy muszą mieć nadzieję na to, że warto tu żyć.. a dlaczego nie warto? Dlaczego podupada? Tego nie wiemy. Podczas jednej z imprez zostaje zgwałcona córka Peter'a. Dziewczyna początkowo to ukrywa, ale gdy sprawa wychodzi na jaw to całe miasto obraca się przeciwko Peterowi i jego rodzinie. A ma to miejsce w czwartym, przedostatnim odcinku. A co jest wcześniej?

Ishtar - 1987;
- reżyseria: Elaine May;
- scenariusz: Elaine May;
- wybrana obsada: Charles Grodin, Jack Weston, Carol Kane, Dustin Hoffman, Isabelle Adjani;
- kategoria: komedia, musical, przygodowy.

Jim i Chuck piszą piosenki, a właściwie to próbują, ale niespecjalnie im to wychodzi.. zresztą to i tak lepiej jak piszą niż jak śpiewają - to dopiero jest dramat. Zleceń nie mają zbyt wiele dlatego też wykorzystują szansę i jadą na występy w Ishtar. To gdzieś w Afryce. Na miejscu zostają wplątani w szpiegowską przygodę, która wywraca ich życie do góry nogami, a wszystko to przez tajemniczą, antyczną mapę, która mogła obalić obecne władze. Brzmi jak totalna bzdura i tak też to wygląda na ekranie.
Ishtar to film porażka. Najpierw wysokie gaże (za wysokie) dla odtwórców głównych ról. Później przeciągający się montaż, a na koniec totalna klapa w kinach. Wytwórnia sporo straciła, ale to nic ze stratą widzów, którzy zmarnowali czas na ten film. Poszczególne elementy scenariusza mogą się podobać, ale razem nie tworzą spójnej całości. Mam wrażenie, że ten tytuł powstał trochę na siłę. Kino przygodowe było popularne i

6 Underground - 2019;
- reżyseria: Michael Bay;
- scenariusz: Rhett Reese, Paul Wernick;
- wybrana obsada: Ryan Reynolds, Mélanie Laurent, Corey Hawkins, Lior Raz, Dave Franco;
- kategoria: akcja, Netflix.

Nie znają swoich imion, ani przeszłości. Dla świata zewnętrznego są martwi, ale gdy żyli byli specjalistami w swoich dziedzinach. Zostali starannie wybrani, a ich nowym celem w życiu jest zmienianie świata na lepsze. Jedną z misji jest obalenie dyktatora i wprowadzenie prodemokratycznych zmian w małym państwie. Innymi słowy zabijmy przywódcę i dajmy takiego, który nam się podoba.. jakie to amerykańskie.
Scenariusz, że tak się wyrażę, to kompilacja pomysłów skopiowanych z innych filmów ubrana w nieprzyzwoitą ilość scen akcji. Bezustanne pościgi, auta pojawiające się znikąd, nieograniczona ilość przeciwników i liczba trupów, która zawstydziłaby nawet Rambo. Tu ciekawostka, truchła skaczą/turlają się na ekranie jak piłkarze na murawie. Mega to sztuczne. Ta ilość akcji została nam podana w teledyskowym tempie, które może się podobać, ale na dłuższą metę męczy.

Kobieta sukcesu - 2018;
- reżyseria: Robert Wichrowski;
- scenariusz: Hanna Węsierska;
- wybrana obsada: Agnieszka Więdłocha, Mikołaj Roznerski, Bartosz Gelner, Julia Wieniawa-Narkiewicz, Paulina Gałązka, Małgorzata Foremniak, Tomasz Karolak, Tomasz Oświeciński;
- gatunek: komedia romantyczna.

Święta, święta i po świętach. Postanowiłem odpocząć trochę od telewizyjnej ramówki i zafundowałem sobie poświąteczny wypad do kina. Świadomie wybrałem dwie polskie produkcje, których nie miałem w planie oglądać. Takie odmóżdżenie totalne. Nie sądziłem, że będzie aż tak źle.

Zacznijmy od Kobiety sukcesu.

Mańka jest dyrektorem w warszawskiej filmie z produktami dla zwierząt. Gardzi korporacjami, ale uważa się, a w zasadzie to jej bliscy tak myślą, za kobietę sukcesu. Niezła praca, narzeczony i całkiem ładne mieszkanie - wszystko się pięknie układa - do momentu. Narzeczony to świnia, praca okazuje się tymczasową, a mieszkanie wynajęte. Klęskę potęguje przyjazd przyrodniej siostry, która demoluje jej codzienne życie. Czy Mańka się załamie czy też zacznie

Bright - 2017;
- reżyseria: David Ayer;
- scenariusz: Max Landis;
- wybrana obsada: Will Smith, Joel Edgerton, Noomi Rapace, Lucy Fry;
- gatunek: fantasy, akcja.

Przeważnie świat orków, elfów i tym podobnych stworzeń występuje w klimatach średniowiecznych. Netflix próbował nam pokazać jakby to było gdyby te gatunki żyły obok siebie we współczesnym świecie. Czy tworzyliby getta, czy tez wręcz przeciwnie, razem z ludźmi tworzyliby mieszankę kulturową o niespotykanej skali? 
Przyznaję, że sam pomysł był całkiem niezły. Był wsparty świetnie prowadzoną kampanią promocyjną, która sprawiła, że o tej produkcji było bardzo głośno. W końcu i ja musiałem to obejrzeć. W końcu nie na co dzień słyszymy, że dany film zdetronizuje produkcje na potrzeby kin.

Czerwony pająk, 2015, 
- reżyseria: Marcin Koszałka;
- scenariusz: Marcin Koszałka, Łukasz M. Maciejewski;
- wybrana obsada: Filip Pławiak, Adam Woronowicz, Julia Kijowska, Wojciech Zieliński, Małgorzata Foremniak, Marek Kalita, Piotr Głowacki;
- gatunek: thriller.

Lata sześćdziesiąte, Kraków. Przytłumione miasto i jego mieszkańcy. Dzień za dniem, wszystko się toczy bo musi. Można by powiedzieć, że beznadzieja szaro-brunatnej codzienności przeraża, ale tak naprawdę nie ona jest przyczyną strachu. Jest nią zabójca, który zwyczajnym młotkiem poluje na mieszkańców. Czy ma jakiś cel? A może lubi krew? Nic z tych rzeczy, przynajmniej nie dowiadujemy się tego z ekranu. Morduje bo potrafi, bo może. W sumie to czego oczekiwać więcej. Mieszkańcy powinni być przerażeni, ale są zbyt zajęci swoimi codziennymi sprawami. Niczym bezwiedne golemy wykonują codzienne czynności. W tym mieście mamy głównego bohatera, który błąka bezskutecznie poszukuje celu. Z jednej strony chce mieć coś większego poza codziennością, ale z drugiej strony brakuje mu

Pociąg do Hollywood - 1987;
- reżyseria: Radosław Piwowarski,
- scenariusz: Radosław Piwowarski,
- wybrana obsada: Katarzyna Figura, Piotr Siwkiewicz, Jerzy Stuhr, Krystyna Feldman, Eugeniusz Priwieziencew,
- gatunek: obyczajowy.

Gdzieś w połowie lat dziewięćdziesiątych leciał ten film w sylwestra. Wtedy chciałem go obejrzeć, ale jakoś się nie złożyło. Pamiętam, że była to jakaś mega późna pora. Od tamtego czasu chęć obejrzenia tego tytułu powracała. W końcu trzeba było się rozprawić z tym wspomnieniem.
Mariola Wafelek "Merlin" jest dziewczyną z prowincji, która marzy o wielkiej karierze w Hollywood. Pracuje w bufecie w pociągu i do realizacji marzeń ma bardzo daleko. W swoim życiu spotyka inne osoby, które również mają wielkie marzenia.. każdy o czymś marzy. Może złota rybka w butelce po piwie niektóre z nich spełni?

Chata,
(The Shack) - 2017;
- reżyseria: Stuart Hazeldine;
- scenariusz: John Fusco, Andrew Lanham, Destin Daniel Cretton;
- wybrana obsada: Sam Worthington, Octavia Spencer, Tim McGraw,
- gatunek: dramat.

Mac opłakuje śmierć swojej najmłodszej córki, nie potrafi dalej normalnie żyć. Cały czas jest przekonany, że mógł ją uratować, że zawiódł. Jego trauma ma wielki wpływ na pozostałe dzieci oraz żonę. Rodzina zaczyna się sypać. Mac pewnego dnia dostaje nietypowy list, w którym jest zaproszenie na spotkanie w chacie, w której znaleziono ciało dziewczynki. Nadawcą listu jest Bóg, który chce pokazać mężczyźnie, że każde zło, każda śmierć ma swój cel.

Transformers: Ostatni Rycerz,
(Transformers: The Last Knight) - 2017;
- reżyser: Michael Bay;
- scenariusz: Art Marcum, Matt Holloway, Ken Nolan;
- wybrana obsada: Mark Wahlberg, Anthony Hopkins, Josh Duhamel, Laura Haddock, Stanley Tucci;
- gatunek: science fiction, akcja.

Ostatni Rycerz to chyba moje ostatnie podejście do Transformersów.
Kolejna wielka bitwa pomiędzy robotami tym razem sięgnęła granic absurdu. Pierwsze przegięcie to sięgnięcie do legend arturiańskich i wrzucenie w nie wątku przybyszy z kosmosu. To jeszcze dałoby się pogodzić, ale takie zabiegi wymagają wielkiej staranności w budowaniu świata - tu tego nie mamy. Z piątego wieku akcja szybko skacze do czasów współczesnych wprowadzając wiele niepotrzebnych postaci. Transformersy walczą między sobą, z międzynarodowym wojskiem, agencjaimi rządowymi, mitycznymi strażnikami miecza, a także z swoimi stwórcami. Do tego dochodzi motyw zdrady i zmiany frontów. Fabularnie to się nijak kupy nie trzyma, ale jest

xXx: Reaktywacja,
(xXx: Return of Xander Cage) - 2017;
- reżyseria: D.J. Caruso;
- scenariusz: F. Scott Frazier;
- wybrana obsada: Vin Diesel, Donnie Yen, Deepika Padukone, Rory McCann, Toni Collette, Samuel L. Jackson, Ice Cube;
- gatunek: akcja.

Czasem chodzę do kina nie dla emocji.. można powiedzieć, że wręcz przeciwnie, chodzę bo chcę się odciąć. Od myśli, uczuć, otaczającego świata. Wtedy staram się dobierać tytuły, które nie będą wymagały zaangażowania. Lekkie, bezrefleksyjne nawalanki. Z takim nastawieniem poszedłem na reaktywację xXx, którego początkowo nie planowałem obejrzeć. Jest to kolejny przykład, że intuicji należy słuchać.. i nie chodzić na badziewne filmy. Najnowszy obraz Caruso rozczarowuje na całej linii. Fabuła przewidywalna do bólu. Światu grożą międzynarodowi terroryści, którzy są w posiadaniu urządzenia, które potrafi używać satelit jako broni. Armie nie dają rady więc potrzebni są ludzie z marginesu, którzy potrafią nieszablonowo walczyć.. przecież nikt tak nie strzela jak znany DJ..

Detektyw,
(True Detective) - sezon 2;
- twórca: Nic Pizzolatto;
- HBO, 2015;
- wybrana obsada: Colin Farrell, Vince Vaughn, Taylor Kitsch, Rachel McAdams;
- gatunek: dramat, kryminał.

Pierwszy sezon Detektywa zrobił na mnie dobre wrażenie, dlatego też chętnie zabrałem się za drugi sezon.
Pilot sezonu mocno rozczarował, ale pomyślałem sobie, że przecież w każdym serialu bywają dobre i słabsze odcinki.. Pomimo Colina Firtha i nudnego początku oglądałem dalej.. okolicach trzeciego, czwartego odcinka zacząłem się zastanawiać jakim cudem ten tytuł trafił do dystrybucji.

Złe mamuśki,
(Bad Moms) - 2016;
- reżyseria: Jon Lucas, Scott Moore;
- scenariusz: Jon Lucas, Scott Moore;
- wybrana obsada: Mila Kunis, Kathryn Hahn, Kristen Bell, Christina Applegate, Jada Pinkett Smith, Oona Laurence, Wendell Pierce, Jay Hernandez;
- gatunek: komedia.

Często powtarzam, że staram się badziewia nie oglądać. Mogę chodzić do kina bez limitu, ale na wiele tytułów szkoda mi czasu. Staram się robić selekcję. Czasem zaliczam wpadki, ale przeważnie intuicja mnie nie gubi.
Na Złe mamuśki wybrałem się bo w tym tygodniu brakuje ciekawych premier (Smoleńsk nie jest ciekawy!). Wysoka ocena na portalach filmowych uśpiła moją czujność.
Początek filmu nie był jeszcze taki zły. Spodziewałem się kolejnej wariacji na temat współczesnego pędu za byciem idealnym. Mamy, które gonią za marzeniami swoich dzieci.. miliony zajęć, a życie przecieka przez palce. Nowela o współczesności ubrana w komedię obyczajową. Jeśli spodziewacie się takiego filmu to odpuście sobie seans. Scenarzyści zaproponowali nam dziwne połączenia Kac Vegas, Project X oraz

Arytmetyka diabła,
(The Devil's arithmetic) - 1999;
- reżyseria: Donna Deitch;
- scenariusz: Robert J. Avrech;
- wybrana obsada: Kirsten Dunst, Brittany Murphy;
- gatunek: dramat, obyczajowy, wojenny.

Z oceną filmów poruszający temat holocaustu jest mały problem. Jest pewna presja żeby je oceniać wysoko bo poruszają ważny temat. Krytyka takich filmów może być odebrana jako brak szacunku wobec tragedii, która dotknęła naród żydowski. Więc na potrzeby tej notki wyobraźmy sobie, że nie chodzi o holocaust.
Nastoletnia dziewczyna idzie na imprezę rodzinną podczas której mdleje i przenosi się do czasów drugiej wojny światowej. Pomysł fabularny niespecjalnie do mnie trafia. Patrzenie na życie współczesnej nastolatki przez pryzmat holocaustu jest nadużyciem i zbyt dużym uproszczeniem rzeczywistości. Młoda Kirsten Dunst stara się jak może, ale z marnym efektem - do końca nie wiedziałem czy oglądam kino familijne czy dramat historyczny. Niezbyt udana mieszanka fabularna. Do tego dochodzą nieprzekonujące kostiumy, charakteryzacja i sceny zbiorowe. Film należy do przeciętnych produkcji telewizyjnych.

Piksele
(PIxels) - 2015;
- reżyseria: Chris Columbus;
- scenariusz: Timothy Dowling, Tim Herlihy, Adam Sandler;
- wybrana obsada: Adam Sandler, Kevin James, Sean Bean, Michelle Monaghan, Peter Dinklage, Josh Gad;
- gatunek: komedia, science-fiction.

Rok 1982, zawody komputerowe, których zapis ma być wysłany na pamiątkę w kosmos. Kilkadziesiąt lat później ziemia jest zaatakowana przez UFO, które wykorzystuje do ataku stare gry komputerowe. Między innymi Pac-Mana. Brzmi idiotycznie.. ale na ekranie wygląda jeszcze gorzej.. tam fabule towarzyszy jeszcze Adam Sandler. Kiedyś gościa lubiłem, ale minęło sporo lat, a Sandler nadal gra niewyrośniętych facetów. Zaczynam podejrzewać, że nie jest zbyt mądrym facetem. Tutaj mam pytanie: czy Sandler kogoś jeszcze śmieszy? Poza kosmicznym atakiem film jest, jak wszystkie Sandlera, mocno schematyczny. Jeszcze tylko J. Aniston brakowało do kompletu, ale na szczęście zmądrzała i nie przyjęła roli (miała propozycję). Sam atak arkadowych potworów może i ma swoisty urok, ale żeby opierać na tym cały film? Sorki, absolutnie tego nie kupuję. Chętnie bym obejrzał

Disco Polo
(reżyseria Maciej Bochniak, 2015)

Nie planowałem tego seansu.. raczej miałem zamiar omijać ten film szerokim łukiem.. ale imprezowanie w Warszawie rządzi się swoimi prawami.. więc niestety obejrzałem. Jestem pod wielkim wrażeniem jednego faktu. Jakim cudem ten film zdobył aż taką frekwencję w kinach.. gusta Polaków rządzą się dziwnymi prawami..
Dla mnie Disco Polo to jeden z głównych argumentów, że jakaś cenzura powinna istnieć... niektóre pozycje powinny od razu lądować na półce.. szczelnie zafoliowane - zabezpieczone przed przypadkowym odtworzeniem... Kompletnie nie łapię konwencji tego filmu.. rozumiem, że jest to jakby baśń, ale nie kupuję tego. Ujęcia, scenografia, mieszanie miejsc akcji oraz aktorstwo sprawiło, że nie mogłem się psychicznie pozbierać. Jakim cudem powstają takie badziewia. Do nielicznych zalet można zaliczyć nawiązania do innych filmów.. niewielki to atut.

Doonby , każdy jest kim
(Doonby, reżyseria Peter Mackenzie, 2013)

Z czym kojarzy się Wam kino? Czego oczekujecie od filmu, na który idziecie? Ja oczekuję jednej podstawowej rzeczy, że w kinie dostanę jakość lepszą niż w tv.. że repertuar jest staranniej dobrany.. czasem chodzenie do kina w ciemno nie kończy się dobrze. Po dobrych dwóch seansach w ciemno (Whiplash, Lewiatan) musiała zdarzyć się wpadka.. ale żeby aż taka..
Początek seansu.. szok.. to film z lektorem.. jak kurka można.. przecież nawet na słabych wydaniach DVD mamy do wyboru ścieżkę oryginalną z napisami.. z czasem nie było lepiej.. fatalne aktorstwo.. dialogi z kosmosu.. ima bardziej dramatyczna scena tym bardziej miałem ochotę się śmiać.. chyba Klan ma lepszy poziom raalizacji... jedna wielka amatorszczyzna, a do tego wszystkiego przesłanie filmu..
Naprawdę rozumiem kino pro-life.. niechaj sobie będzie, ale często ma jeden wielki mankament.. jest jedno wymiarowe.. płaskie. Nie lubię wpychania na siłę żadnych ideologii. Każdy jest kimś? Ok, pewnie tak.. ale nasze istnienie to nie same radości dla innych.. ale nie wchodźmy w

Sztanga i cash
(Pain & Gain, reżyseria Michael Bay, 2013)

Na wstępie zaznaczę, że jest to jeden z najsłabszych filmów jakie ostatnie widziałem.
Lata dziewięćdziesiąte. Trzech napakowanych kretynów (Wahlberg, Dwayne Johnson Anthony Mackie) chcą coś zmienić w swoim życiu.. nasłuchali się programów motywujących w stylu jesteś zwycięzcą i rozpoczynają "karierę" przestępczą. Zaczynają skromnie - od porwania i usiłowania zabójstwa.. Film jest zwyczajnie głupi. Słabe dialogi, średni humor oraz słabe aktorstwo to tylko niektóre z wad tej produkcji. Całość kupy się nie trzyma. Szkoda tylko, że Ed Harris zgodził się grać w tej szmirze.
Mam nadzieję, że Bay pozostanie przy kinie akcji i komedie tego typu sobie odpuści.
Co też się porobiło z tym Wahlbergiem?

Ich dwóch i Paryż
(Seuls two, reżyseria Ramzy Bedia, Eric Judor, 2008)
Żeby nie było, że w stosunku do francuskich pozycji jestem bezkrytyczny. Rzadko, ale czasem zdarzają się pozycje, które mi się nie podobają. Do takich należy Ich dwóch i Paryż. Początek filmu zapowiadał się całkiem sympatycznie. Lekka komedia kryminalna. Po dwudziestu minutach urok wyparował. Akcja zaczęła się gmatwać, a bohaterowie stali się coraz mniej wyraziści. Owszem było kilka fajnych motywów (puste miasto), ale zdecydowanie można żyć bez świadomości ich istnienia.
Filmu nie polecam i oceniam na trzy. Szkoda czasu.