Na krawędzi (sezon 2, 2014)

Nie sądziłem, że historia Marty Sajno doczeka się kontynuacji. Przecież temat został zamknięty. Brak możliwości rozwijania historii.. scenarzyści to wiedzieli i dlatego postać Sajno jest w drugim sezonie drugorzędna. To całkiem inna historia, inni bohaterowie i inna jakość.. serial mógł śmiało zmienić tytuł..
Akcja tym razem skupia się wokół tematu handlu ludźmi.. jest śledztwo, skorumpowani gliniarze i międzynarodowy spisek. Wszystko napisane, zagrane i nakręcone zostało całkiem sprawnie, ale czegoś zabrakło. Czułem się jak przy seansie kolejnych sezonów Ekstradycji.. niby się ogląda, ale jakoś bez zachwytu. No poza niektórymi scenami. Brakło trochę klimatu.
W drugim sezonie wystąpili: Urszula Grabowska, Maja Hirsch, Kamilla Baar, Marek Bukowski, Przemysław Sadowski oraz Mateusz Damięcki.
Mimo to nie żałuję czasu poświęconego na ten tytuł. Serial jest dostępny na IPLA
Oceniam na siedem.

Strefa ciszy

(reżyseria Krzysztof Lang, 2000)

Kolejna przypadkowa pozycja.. mniej trafiona. Pierwsze wrażenie jest takie, że film się mocno postarzał.. nie mam pojęcia jak twórcy to zrobili, ale film z trudem się ogląda - mam na myśli warstwę wizualną - techniczną.
Kobieta (Edyta Olszówka) łapie stopa i przypadkiem trafia na bandytów, którzy zamierzają zrobić z niej atrakcję wieczoru. Zostaje wywieziona na odludzie, gdzie przeżyje piekło... jej mąż (Szymon Bobrowski) rozpoczyna poszukiwania - od zaginięcia minęło tylko kilka godzin, więc policja nie podejmuje żadnych działań.. trwa wyścig z czasem. Jest niezły, intrygujący klimat, ale realizacja woła o pomstę do nieba... zwłaszcza druga połowa filmu.. już nie chodzi tylko o ujęcia, aktorstwo, ale przede wszystkim o scenariusz.. jest dziurawy i coraz bardziej dziwny. Zwłaszcza zakończenie.

Biegnij, chłopcze, biegnij
(Lauf, Junge, lauf, reżyseria Pepe Danquart, 2013)

Zabierając się za ten film nie miałem pojęcia, że większość jego obsady to polscy aktorzy. Myślałem, że jest to międzynarodowa produkcja, w której udział Polski jest minimalny. Jest to opowieść o żydowskim chłopcu (Andrzej, Kamil Tkacz), który próbuje przetrwać drugą wojnę światową. Tuła się od domu domu oferując swoją pomoc w zamian za wyżywienie lub nocleg. Często ludzie chętnie go przygarniają, ale też napotyka ludzi, którzy się boją lub też z pogardą oddają w niemieckie ręce. Historia jest luźno oparta na prawdziwych wydarzeniach, jest interesująca i niebanalna.. ale jak zawsze mam jakieś ale... przede wszystkim formuła kina familijnego całkowicie mi tutaj nie pasowała... na minus też zaliczam chwalonych braci Tkacz.. wypadli według mnie średnio wiarygodnie... ale ja czepliwy jestem. Za to na plus mogę zaliczyć drugi plan. Nie żeby to były jakieś ambitne role, ale miło było znów na ekranie zobaczyć Zamachowskiego, Bakę, Kunę, Szapołowską, Sadowskiego czy też Olgierda Łukaszewicza.

Układ zamknięty
(reżyseria Ryszard Bugajski, 2013)
Film przerażający bardziej niż nie jeden horror, a to dlatego, że historia jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.
Wyobraźcie sobie sytuację, że jakaś grupa państwowych urzędników postanawia odebrać komuś majątek. Wszystko w biały dzień i w majestacie prawa. Zawsze znajdzie się jakiś sposób by człowieka upodlić i spuścić na dno. Takich sytuacji nie trzeba sobie wyobrażać, wystarczy sobie przypomnieć w jakich sposób działało CBA podczas rządów Prawa i Sprawiedliwości. To tylko namiastka możliwości. Najsłabszym ogniwem wszystkich systemów jest zawsze człowiek. Możemy mieć doskonałe prawo, ale zawsze może być wykorzystane przez nieuczciwych ludzi, którzy powinni być fundamentem Państwa.
W głównych rolach : Janusz Gajos, Kazimierz Kaczor (dawno go nie widziałem na ekranie), Przemysław Sadowski, Magdalena Kumorek.
Układ zamknięty to bardzo dobre, odważne i drapieżne kino, które koniecznie trzeba zobaczyć. Film o prawdziwej Polsce.
 Oceniam na dziewięć.

Na krawędzi (Smak Zemsty, Polsat, 2012).

Podobno pastwię się nad polskimi produkcjami i niesprawiedliwie nisko je oceniam.
Nie moja wina, że nad Wisłą powstaje sporo filmów słabych, których nie da się oglądać. Nie mam zamiaru obniżać not z patriotycznego obowiązku.. marny ze mnie patriota - brak taryfy ulgowej.
Na szczęście nie wszystkie polskie produkcje są słabe. Dobrym przykładem jest serial Na krawędzi, który pojawił się bez hucznej kampanii reklamowej. Fabularnie jest podobny do amerykańskiego Revenge. Mamy bohaterkę (bardzo dobra Urszula Grabowska), która wraca do miasta, w którym dwadzieścia lat wcześniej została zgwałcona. Postanawia się zemścić na wszystkich, którzy brali udział w "wyciszeniu" sprawy. Bardzo fajnie prowadzona narracja w połączeniu z retrospektywami i stopniowym odkrywaniem elementów łamigłówki sprawia, że serial ogląda się przyjemnie. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że to produkcja na światowym poziomie.
Na krawędzi dowodzi, że i u nas da się zrobić dobrą produkcję. Pozostali aktorzy również zagrali dobrze. Marek Bukowski, Maja Hirsch, Mateusz Damięcki oraz Przemysław Sadowski to mocne strony obsady. Niestety tu twórcy popełnili jeden błąd. Zatrudnili Marię Niklińską do roli córki głównej bohaterki. Porażka - czy ktoś naprawdę myśli, że ta dziewczyna potrafi grać? Nie trawię.
Całość oceniam na mocne osiem. Polecam