Penélope Cruz

Adwokat,
(The Counselor) - 2013;
- reżyseria: Ridley Scott;
- scenariusz: Cormac McCarthy;
- wybrana obsada: Michael Fassbender, Cameron Diaz, Javier Bardem, Penélope Cruz, Brad Pitt, Bruno Ganz, Rosie Perez;
- kategoria: film, dramat, kryminał.

Bardzo dobry reżyser, scenarzysta, który ma na koncie Pulitzera i znakomita obsada. Co może wyjść nie tak? Film z takimi atutam powinien być wielkim sukcesem kasowym a co ważniejsze powinien na stałe się zapisać w historii kina. No cóż, sukces nie zawsze jest gwarantowany.
Fabuła wydaje się być intrygująca.
Znany prawnik, lubiący wygodne życie zostaje skuszony wizją łatwego zarobku. Niezbyt legalnego, ale ponoć ryzyko jest minimalne. Minimalne, nie znaczy zerowe. Sprawa nie idzie po myśli a główny bohater musi sprawę wyjaśnić mafijnym bossom. Tylko, że oni nie bardzo chcą rozmawiać. Przemyt prochów się nie udał i teraz trzeba zlikwidować winnych tej sytuacji. Tu nie ma miejsca na negocjacje.

Ból i blask,
(Dolor y gloria) - 2019;
- reżyseria: Pedro Almodóvar;
- scenariusz: Pedro Almodóvar;
- wybrana obsada: Antonio Banderas, Asier Etxeandia, Leonardo Sbaraglia, Nora Navas, Penélope Cruz;
- kategoria: dramat, unlimited, europejskie.

Na wstępie napiszę ten film nadal jest grany w kinach i warto się na niego udać. Póki jeszcze jest czas.
Salvador, uznany reżyser filmowy już nie pracuje zawodowo. Jego życie kręci się wokół lekarzy i coraz to większej ilości środków przeciwbólowych. Jeden z jego największych filmów właśnie został poddany rekonstrukcji cyfrowej i Salvador ma w związku z tym odbyć kilka spotkań z fanami kina. Jest to idealna okazja by odnowić kontakty z Alberto, który zagrał w tym filmie główną rolę. Nowe wyzwania i narkotyki sprawiają, że Salvador coraz częściej wspomina swoje dzieciństwo.
Oglądając ten film co chwile spodziewamy się wielkiego trzęsienia ziemi. Intensywnego przeżycia, które buduje lub łamie charaktery... ale nic takiego nie ma miejsca.. historia powoli się toczy, odsłaniając

Drżące ciało,
(Carne trémula) - 1997;
- reżyseria: Pedro Almodóvar;
- scenariusz: Ray Loriga, Pedro Almodóvar
- wybrana obsada: Javier Bardem, Francesca Neri, Liberto Rabal, Ángela Molina, José Sancho, Penélope Cruz;
- kategoria: film, europejskie, melodramat, thriller.

Historia o namiętności, miłości, która potrafi sprawić, że postępujemy niezbyt rozważnie, a nasze czyny mogą wywrócić życie do góry nogami. Miłość plus odpowiedzialność za swoje decyzje, czyny. To nie może być czarno-biały obrazek.
Taka scena. Chłopak odwiedza dziewczynę, która go odtrąca. Jest dosyć głośno, co przyciąga uwagę sąsiadów, a w konsekwencji dwóch policjantów. Mała sprzeczka przeradza się w dramatyczną walkę, podczas której pada przypadkowy strzał. Chłopak trafia za kratki, a jeden z policjantów zostaje sparaliżowany. Po latach chłopak wychodzi z więzienia i los znów kieruje go w stronę Eleny. Dziewczyna przeszła sporą metamorfozę i obecnei jest związana z spraraliżowanym byłym policjantem... los pisze różne scenariusze, ale co teraz zrobi chłopak, który nadal jest zakochany?

Grimsby,
(The Brothers Grimsby) - 2016;
- reżyseria: Louis Leterrier;
- scenariusz: Sacha Baron Cohen, Phil Johnston, Peter Baynham;
- wybrana obsada: Sacha Baron Cohen, Mark Strong, Penélope Cruz, Isla Fisher, Rebel Wilson;
- gatunek: komedia, akcja.

Nie jestem fanem Baron'a Cohen'a. Przeważnie jego filmy mnie nie śmieszą i z takim nastawieniem poszedłem na Grimsby.
Norman mieszka w biednej dzielnicy gdzie jego jedynymi rozrywkami są: robienie dzieci oraz kibicowanie narodowej drużynie. Jest zerem totalnym, ale to zero po latach poszukiwań odnajduje podwójne zero, czyli swojego zaginionego brata, który pracuje jako agent służb brytyjskich. Wyrachowany, świetnie wyszkolony agent oraz zapijaczona sierota życiowa muszą wspólnie zmierzyć się z zagrożeniem terrorystycznym. Jest to kolejna komedia wyśmiewająca serię o agencie 007, ale w tym filmie jest coś więcej. Wyśmiewa też stereotypy dotyczące osiedli robotniczych. oraz kultury kibicowskiej, aż dziw, że gdzieś w tle nie usłyszałem języka polskiego. Całe szczęście, że jest ten genialny brytyjski

Kochając Pabla, nienawidząc Escobara,
(Loving Pablo) - 2017;
- reżyseria: Fernando León de Aranoa;
- scenariusz: Fernando León de Aranoa;
- wybrana obsada: Javier Bardem, Penélope Cruz, Peter Sarsgaard, Julieth Restrepo;
- gatunek: biograficzny, kryminał, dramat.

Życiorys Escobara na naturalny materiał na scenariusz. Człowiek, który zdobył na narkotykach majątek. Człowiek kochany i szanowany. Do momentu. Zaangażowanie w politykę i wypowiedzenie rządowi wojny sprawiło, że Kolumbijczycy znienawidzili swojego idola. Niesamowita historia.
W ostatnich latach Pablo często pojawia się (nie zawsze w głównej roli) na kin i telewizorów. Biorąc pod uwagę jakie wzbudza emocje nie można się temu dziwić, ale też trzeba mieć świadomość, że coraz trudniej zrobić film, serial, który wniesie coś świeżego do tematu. Opisywany film nie wnosi fabularnie nic wielkiego. Jest dokładnie tym, czym powinien być. W miarę rzetelnie opowiada o kulisach sławy i niesławy

Mama (Ma Ma) - 2015;
- reżyseria: Julio Médem;
- scenariusz: Julio Médem;
- wybrana obsada: Penelope Cruz, Luis Tosar;
- gatunek: dramat.

Magda dowiaduje się, że ma raka piersi... zamiast się załamać zaczyna gruntownie zmieniać swoje życie.. zaczyna walczyć o swoje życie i szczęście. Brzmi średnio interesująco, ale przez znaczną część filmu było to przekonujące. Niesamowita gra Cruz nadała niesamowitej ekspresji niezbyt porywającej historii. Walka z chorobą była świetną podstawą do pokazania iż należy korzystać z każdego dnia życia - zwłaszcza, że świat wokół się wali.. niestety Medem przeszarżował.. niepotrzebne przeciągnął fabułę. Z dobrego dramatu z ładzrobił kiczowatą opowiastkę. Bajkę dla fanów Coelho. Często reżyser jest porównywany do Almodora - uważam, że słusznie, jest podobna stylistyka i talent, ale Medem musi się jeszcze wiele nauczyć (na plus zaliczam mu operowaniem czasem w filmie).. Operowanie kiczem nie jest proste i bardzo łatwo przekroczyć granicę śmieszności. Niepotrzebne wstawki z rosyjską dziewczynką i animacje serca.
Film oceniam na sześć, ale nie ukrywam, że notę podnosi

Morderstwo w Orient Expressie,
(Murder on the Orient Express) - 2017;
- reżyseria: Kenneth Branagh;
- scenariusz: Michael Green;
- wybrana obsada: Kenneth Branagh, Penélope Cruz, Willem Dafoe, Judi Dench, Johnny Depp, Josh Gad, Leslie Odom Jr., Michelle Pfeiffer, Olivia Colman, Daisy Ridley;
- gatunek: kryminał.

Remake kultowego filmu Lumeta z 1974 roku. Nie mam nic przeciwko wszelakim ramake'om byle tylko był spełniony jeden z dwóch podstawowych warunków. Pierwszy z nich to upływ czasu, a co z tym związane dostęp do nowych technologii. Drugim możliwym warunkiem jest świeży pomysł na tytuł. Film Branatha niestety nie spełnia żadnego z wyżej wymienionych warunków, a to sprawia, że jest filmem niepotrzebnym. Dlaczego więc powstał? O historii nie będę za wiele pisał - jestem przekonany, że każdy zna tą najsłynniejszą sprawę Herculesa Poirot. Dla przypomnienia tylko wspomnę, że podczas podróży luksusowym pociągiem dochodzi do brutalnego morderstwa. Wąskie grono podejrzanych oraz słynny

Otwórz oczy,
(Abre los ojos) -1997;
- reżyseria: Alejandro Amenábar;
- scenariusz: Alejandro Amenábar, Mateo Gil;
- wybrana obsada: Eduardo Noriega, Penélope Cruz, Chete Lera, Fele Martínez, Najwa Nimri;
- kategoria: hiszpańskie, thriller, melodramat, science-fiction.

Cesar - poznajemy go w dwóch momentach.
Pierwszy - przystojny, bogaty kobieciarz, który obchodzi urodziny. Podczas przyjęcia podrywa dziewczynę swojego przyjaciela...
Drugi - człowiek, skrywający oszpeconą twarz za maską. Znajduje się w więziennym szpitalu psychiatrycznym, gdzie prowadzący go lekarz próbuje dowiedzieć się dlaczego Cesar zabił.
Początkowo nie wiemy kogo zabił i dlaczego ma oszpeconą twarz. Dopiero wspomnienia wywołane przez psychiatrę pozwalają mu na ułożenie wszystkich faktów. Niektóre uporządkowane elementy wydają się wzajemnie wykluczać. Casar'owi zaczynają mylić się imiona i coraz częściej we wspomnieniach pojawiają się te same dialogi. Mężczyzna zaczyna utwierdzać się w przekonaniu, że coś z nim nie tak.

Piraci z Karaibów Na Nieznanych Wodach (reż. Rob Marshall, 2011) to już czwarta odsłona przygód pirata Jacka Sparrowa. Co to za pirat, który nawet własnego okrętu nie ma?
Film nie trzyma poziomu pozostałych części. Fabuła wydaje się trochę przypadkowa i chaotyczna niczym sam Jack Sparrow. Nie ma już powiewu świeżości i wolności.
Nadal nieźle się to ogląda, ale już bez zachwytu.
Johnnego wciąż bawi rola pirata i świetnie się w niej spisuje. Podobnie zresztą jak Geoffrey Rush jako Barbarossa.
W ogóle nie przypadła mi do gustu postać Angeliki, którą grała Penelope Cruz. Aktorka w tym filmie wypadła jakoś blado i nieprzekonywująco.
O wiele bardziej do piratów pasowała Keira Knightley (Elizabeth).
Humoru w filmie też jakby mniej.. to wszystko powoduje, że nie mam przekonania do tej produkcji.
Na Nieznanych Wodach można obejrzeć i nawet nieźle się bawić, ale to już nie jest to ;) Mam nadzieję, że przy kolejna odsłona będzie bardziej dopracowana.
Oceniam na siódemkę.

Przelotni kochankowie
(Los Amantes pasajeros, reżyseria Pedro Almodovar, 2013)
Lubię Almodovara i wiele jestem w stanie mu wybaczyć.. ale najnowszy film mu się nie udał. Przelotni kochankowie niby próbują trochę szokować,odważnie przedstawiać współczesne społeczeństwo, ale tak naprawdę nie mówią nic świeżego, a co najważniejsze - nudzą. Film, który nijak się zaczyna i nijak kończy. W środku coś się dzieje, ale nie warto się rozpisywać. Nie twierdzę, że Pedro się wypalił, ale chyba ma kryzys.
Ocena - pięć. Szkoda czasu.

Przerwane objęcia,
(Los Abrazos rotos) - 2009;
- reżyseria: Pedro Almodóvar;
- scenariusz: Pedro Almodóvar;
- wybrana obsada: Penélope Cruz, Lluís Homar, Blanca Portillo, José Luis Gómez, Rubén Ochandiano, Tamar Novas;
- kategoria: dramat, thriller, hiszpańskie, kino.

Lena to piękna kobieta, kiedyś dorabiała jako prostytutka, obecnie żona wpływowego, ale dużo starszego od siebie, biznesmena marząca o karierze aktorskiej. Gdy dostaje angaż jej mąż zgadza się być producentem filmu. Podczas prac na planie zakochuje się w reżyserze Mateo. Płomienny romans nie daje się ukryć. Wieści szybko dochodzą do jej chorobliwie zazdrosnego małżonka. Do czego się posunie by odzyskać, albo ukarać swoją żonę? To wszystko zdarzyło się kilkanaście lat wcześniej, te wydarzenia poznajemy w ramach retrospekcji opowiedzianych przez Mateo. Mężczyzna jest niewidomy i pracuje jako scenarzysta. Stare wspomnienia gdzieś głęboko schował, ale pojawia się u niego syn biznesmena. Czego może chcieć po tylu latach? Czy przeszłość nie powinna być

Wszyscy wiedzą,
(Todos lo saben) - 2018;
- reżyseria: Asghar Farhadi;
- scenariusz: Asghar Farhadi;
- wybrana obsada: Penélope Cruz, Javier Bardem, Ricardo Darín, Eduard Fernández, Bárbara Lennie, Inma Cuesta;
- gatunek: dramat.

Laura z dwójką dzieci przyjeżdża do rodzinnego, hiszpańskiego miasteczka, w którym ma odbyć się ślub jej siostry. Na miejscu panuje, sielska, rodzinna atmosfera. Trwają przygotowania do uroczystości, każdy ma swoje obowiązki, problemy, ale wszystkim udziela się radosny nastrój. Wszystko się zmienia gdy podczas wesela zostaje porwana córka Laury. Głębokie doświadczenie uwalnia przez lata skrywane żale, tajemnice, ale także wzbudza nieufność pomiędzy członkami rodziny.
Wszyscy wiedzą jest reklamowany jako połączenie thrillera z love story - dawno nie widziałem filmu, którego zapowiedzi tak mocno różniłyby się od rzeczywistości. Wszyscy wiedzą to soczysty dramat - aż i tylko. Nie do przecenienia jest klimat miasteczka, w którym rozgrywają się wydarzenia.

Wszystko o mojej matce;
(Todo sobre mi madre) - 1999;
- reżyseria: Pedro Almodóvar;
- scenariusz: Pedro Almodóvar;
- wybrana obsada: Cecilia Roth, Marisa Paredes, Candela Peña, Antonia San Juan, Penélope Cruz;
- kategoria: europejskie, dramat, Oscar, kobiece.

Manuela, samotna matka, traci siedemnastoletniego syna w wypadku samochodowym. Zrozpaczona wyjeżdża do Barcelony by odszukać ojca chłopaka. Chce w ten sposób dotrzymać słowa danego synowi tuż przed śmiercią. Obiecała, że wyjawi całą prawdę o ojcu. To się wiąże też z tym, że powinna swojemu byłemu partnerowi powiedzieć, że miał syna. Barcelona w tym filmie to miasto wyzwolone, bardzo nowoczesne.

Zakochani w Rzymie
(To Rome With Love, reżyseria Woody Allen, 2012).
Wielu fanów Allena twierdzi, że ten reżyser się skończył, że jego najnowsze, europejskie filmy są najsłabsze w jego karierze i że są robione tylko dla kasy. Pomijając ostatni punkt, nie mogę się z nimi zgodzić. Dla mnie te obrazy są lepsze od wielu poprzednich filmów. Nie są może pozycjami wybitnymi, o których będą pisali filmoznawcy za jakiś czas, ale są filmami lżejszymi i zdecydowanie łatwiejszymi w odbiorze od niektórych wcześniejszych pozycji, a to sprawia, że Woody stał się bardziej "topowym" i przyswajalnym reżyserem.
Zakochani w Rzymie jest pozycją, która ciężko się rozkręca i kusi by wyłączyć po paru minutach. Na szczęście tego nie zrobiłem i dzięki temu obejrzałem dobra komedię z bardzo dobrą obsadą (Alec Baldwin, Roberto Benigni, boska Penelope Cruz,  Jesse Eisenberg, Ellen Page, Judy Davis, Greta Gerwig). Pocztówka Rzymu (uliczki, widoki, panoramy) mnie tu jakoś nie ruszyła, ale wątki wyśmiewające naszą kulturę, telewizję i celebrytów były świetne i to one przypomniały mi, że telewizje śniadaniowe to jedno wielkie...