Nieme kino,
(Silent Movie) - 1976;
- reżyseria: Mel Brooks;
- scenariusz: Barry Levinson, Mel Brooks;
- wybrana obsada: Mel Brooks, Marty Feldman, Dom DeLuise, Paul Newman, Anne Bancroft, James Caan, Burt Reynolds, Liza Minnelli, Marcel Marceau;
- kategoria: film, komedia, nieme, kino.

Nieco zapomniany już reżyser próbuje namówić szefa studia na sfinansowanie nowego filmu. To co ma go wyróżniać to fakt, że będzie to film niemy.
Oczywiście zgody na to być nie może, ale sytuacja by się zmieniła gdyby do obsady zebrano gwiazdy współczesnego kina. I tak to reżyser i jego pomocnicy jeżdżą po Hollywood i próbują zebrać obsadę. Tu ciekawostka: w filmie epizodyczne role zagrało sporo znanych gwiazd.

Projekt Manhattan,
(Fat Man and Little Boy) - 1989;
- reżyseria: Roland Joffé;
- scenariusz: Bruce Robinson, Roland Joffé
- wybrana obsada: John Cusack, Bonnie Bedelia, Dwight Schultz, Paul Newman, Ron Vawter, Natasha Richardson, John C. McGinley;
- kategoria: film, dramat, historyczny;

Niedługo w kinach pojawi się mocno wyczekiwany Oppenheimer Nolan'a. Dla mnie to znakomita okazja do obejrzenia filmu, który podejmuje te same wątki.
Druga Wojna Światowa rozkręciła się na dobre. Alianci powoli zdobyją przewagę, ale zwycięstwo nie jest pewne. Potrzebna jest broń, która pozwoli zdobyć zdecydowaną przewagę. W Stanach Zjednoczonych na pustyniach Nowego Meksyku powstaje tajny wojskowy ośrodek badawczy. Niemal nieograniczony budżet, najlepis naukowcy i tylko jeden cel. Opracowanie i zbudowanie bomby atomowej. Bomby, której siła rażenia zapewni zwycięstwo.

Żądło,
(The Sting) - 1973;
- reżyseria: George Roy Hill;
- scenariusz: David S. Ward;
- wybrana obsada: Robert Redford, Paul Newman, Robert Shaw, Charles Durning, Ray Walston, Eileen Brennan, Harold Gould;
- kategoria: film, Oscar (7), komedia kryminalna, kultowy.

Dziś na tapecie zdobywca siedmiu Oscarów. Film dla wielu kultowy, a dla mnie totalnie nieznany. Wielokrotnie się przewijał na różnych zestawieniach, ale jakoś nie trafił przez ostatnie lata na mój ekran.

Dwóch naciągaczy planuje oskubać wpływowego gangstera. To ma być forma zemsty za zabicie ich przyjaciela. Zadanie nie jest łatwe bo gangster także jest kanciarzem i jest wyczulony na wszelkie próby naciągania. Plan musi być doskonały i niezbyt oczywisty. Zbyt prosta intryga zbyt szybko skróci ich życie.

Płonący wieżowiec,
(The Towering Inferno) - 1974;
- reżyseria: Irwin Allen, John Guillermin;
- scenariusz: Stirling Silliphant;
- wybrana obsada: Steve McQueen, Paul Newman, Fred Astaire, Faye Dunaway, William Holden, Jennifer Jones, O.J. Simpson, Robert Vaughn, Richard Chamberlain;
- kategoria: katastroficzny, ekranizacja, Oscar, Złoty Glob, kasowy.

Film został wprowadzony do kin po tragicznym pożarze wieżowca w brazylijskim Sao Paulo. Spięcie instalacji elektrycznej i brak wyjść ewakuacyjnych sprawiły, że zginęło blisko dwieście osób. Scenariusz powstał na podstawie dwóch książek (The Glass Inferno, The Tower). Nazwa wieżowca występującego w filmie to połączenie to The Glass Tower (połączenie tytułów wspomnianych książek).
Płonący wieżowiec to trzygodzinne widowisko, w którym ściera się dwóch bohaterów. Z jednej strony mamy Doug Roberts (Newman), architekt projektujący najwyższy budynek w mieście. W dniu otwarcia budynku Doug zauważa, że wiele elementów (w tym instalacja elektryczna) zostało wykonanych niezgodnie z jego projektem. Inwestor zbyt ochoczo ciął koszty. Próbuje przekonać właściciela budynku o potrzebie kontroli i dokonaniu niezbędnych napraw nienależycie wykonanej roboty. Próbuje, ale decyzja o uroczystym przyjęciu z okazji otwarcia już zapadła. Od pierwszych minut wiemy, że pożar jest kwestią czasu. I tu na ekrany wkracza komendant straży pożarnej Michael O'Hallorhan (McQueen), który dowodzi akcją gaszenia wieżowca. Obaj panowie wykazują się nie lada odwagą, ale cały czas widzimy, że jest pomiędzy nimi pewna rywalizacja. Strażak wielokrotnie wspomina, że budynki są źle projektowane i że nie da się skutecznie gasić pożaru powyżej siódmego piętra.

Kolor pieniędzy,
(The Color of Money) - 1986;
- reżyseria: Martin Scorsese;
- scenariusz: Richard Price;
- wybrana obsada: Paul Newman, Tom Cruise, Mary Elizabeth Mastrantonio, Helen Shaver, John Turturro, Bill Cobbs, Forest Whitaker;
- kategoria: dramat, sportowy, Oscar. 

Eddie kiedyś był bardzo dobrym bilardzistą, który musiał szybko zakończyć karierę z powodu ustawiania partii. Eddie kocha bilard, ale równie mocno lubi zarabianie pieniędzy na obstawianiu wyników. Obecnie Eddie zajmuje się sprzedażą podrabianego alkoholu, ale cały czas marzy o wielkim powrocie. Idealna okazja nadarza się gdy w klubie poznaje młodziutkiego Vincenta. Chłopak ma olbrzymi bilardowy talent i z odpowiednim opiekunem mógłby zarabiać olbrzymie pieniądze, a z czasem wygrać mistrzostwa. Vincent może i ma talent, ale gra tylko dla przyjemności i chce grać tylko z najlepszymi. Nie rozumie, że odpowiedni dobór przeciwników pozwoli mu się ograć, a i przy okazji trochę zarobić. Podobny motyw pojawia się w wielu sportowych produkcjach. Osobiście fabuła lekko przypominała mi Gambit Królowej.

Kotka na gorącym blaszanym dachu,
(Cat on a Hot Tin Roof) - 1958;
- reżyseria: Richard Brooks;
- scenariusz: Richard Brooks, James Poe;
- wybrana obsada: Paul Newman, Elizabeth Taylor, Burl Ives, Jack Carson, Judith Anderson, Madeleine Sherwood;
- kategoria: adaptacja, dramat, Tennessee Williams.

Dziadek, właściciel sporej plantacji jest wraca z badań lekarskich. Wszyscy podejrzewają, że jest śmiertelnie chory i dlatego cała rodzina zjeżdża się by pożegnać staruszka. Przynajmniej tak się wydaje. Prawda jest taka, że niektórzy liczą na jego szybką śmierć i nie chcą być pominięci podczas dzielenia majątku.
Rodzinne spotkanie jest okazją do szczerych rozmów i wyrzucenia wszystkich, przez lata zbieranych, żali.

Bez złych intencji,
(Absence of Malice) - 1981;
- reżyseria: Sydney Pollack;
- scenariusz: David Rayfiel, Kurt Luedtke;
- wybrana obsada: Paul Newman, Sally Field, Bob Balaban, Melinda Dillon;
- gatunek: dramat, obyczajowy.

Często powstają filmy o dziennikarskich śledztwach, które ujawniają skrywane afery. Pokazują, że czwarta władza ma olbrzymie znaczenie dla sprawnego funkcjonowania państwa demokratycznego. Dziś kilka słów o filmie, który pokazuje, że zawód dziennikarza wymaga dokładności, rzetelności, ale także wiąże się z olbrzymią odpowiedzialnością za to co się publikuje. Należy dokładnie sprawdzać źródła informacji i kilka razy się zastanowić zanim się opublikuje coś, co może uderzyć w niewinne osoby.

Werdykt (The Verdict) - 1982;
- reżyseria: Sidney Lumet
- scenariusz: Jay Presson Allen, David Mamet
- wybrana obsada: Paul Newman, Charlotte Rampling, Jack Warden, James Mason
- dramat sądowy.

Newman gra zapijaczonego adwokata, który poszukuje klientów w domach pogrzebowych podczas uroczystości żałobnych.. rzadko bywa na salach sądowych, trudno powiedzieć czy to dlatego, że pije, czy też z powodu braku klientów. Jest na samym dnie, ale dzięki znajomościom przyjaciela dostaję sprawę, która może odmienić los. Chodzi o odszkodowanie za błąd w sztuce lekarskiej, która miała miejsce w szpitalu należącym do Kościoła. Sprawa wydaje się prosta zwłaszcza, że Kościołowi zależy na wyciszeniu sprawy. Ugoda jest niemal pewna - tylko trzeba się na nią zgodzić.. w adwokacie budzi się sumienie - już nie zależy mu na pieniądzach, teraz jego celem jest przyznanie się do winy..
W Werdykcie pada sporo trafnych też dotyczących sprawiedliwości. Klimat filmu trochę przypomina Dwunastu gniewnych ludzi, ale to akurat mnie nie dziwi.. oba filmy reżyserował S. Lumet.
Świetna rola Paul'a Newman'a, atrakcyjna Rampling i dobre sceny sądowe to mocne strony filmu. Wyczuwalny jest też lekki antykościelny charakter filmu. Zdecydowanie polecam i oceniam na dziewięć..