Irlandczyk,
(The Irishman) - 2019;
- reżyseria: Martin Scorsese;
- scenariusz: Steven Zaillian;
- wybrana obsada: Robert De Niro, Al Pacino, Joe Pesci, Harvey Keitel, Ray Romano, Bobby Cannavale, Jesse Plemons, Anna Paquin;
- kategoria: Netflix, biograficzny, gangsterski.

Scorsese ostatnio namieszał.. na nieszczęście więcej zamieszania zrobiły jego wypowiedzi na temat kina niż jego ostatni film. To smutna rzeczywistość..
Irlandczyk to opowieść Franka Sheeran'a o swoim życiu i wielkiej gangsterskiej przygodzie. Akcja toczy się przez dziesięciolecia pokazując jak gangsterzy wpływali na życie mieszkańców, politykę, historię. Z drugiej strony mamy też opowieść o tym, że ten świat, pomimo brutalności, kierował się pewnymi zasadami, które dla wszystkich były oczywiste. Innymi słowy mamy do czynienia z kinem gangsterskim w prawdziwym wydaniu. Sama historia mi się podobała (klasyczny wzlot i upadek), ale uważam, że Scorsese (jak go szanuję i lubię) poszedł trochę na łatwiznę. Z jednej strony wybrał temat, który już znał, a z drugiej strony zafundował nam ponad trzygodzinny seans. Ten materiał powinien być skrócony minimum o trzy kwadranse. Doskonale rozumiem, że reżyser chciał zrobić film w starym, spokojnym stylu, w którym nikomu się nie śpieszy, ale też z drugiej strony całkowicie zapomniał o widzu. Taki seans jest stanowczo za długi. Czyżby Scorsese popadł w samouwielbienie?

Historia małżeńska,
(Marriage Story) - 2019;
- reżyseria: Noah Baumbach;
- scenariusz: Noah Baumbach;
- wybrana obsada: Scarlett Johansson, Adam Driver, Azhy Robertson, Laura Dern, Alan Alda, Ray Liotta;
- kategoria: Netflix, Oscar, dramat, komedia.

Nicole i Charlie to małżeństwo z dziesięcioletnim stażem, które przeżywa poważny kryzys. Mają wspaniałego syna, kochają się, ale coraz bardziej nie potrafią z sobą żyć. Oboje chcą realizować karierę zawodową, ale w całkiem innych miejscach. Charlie kocha Nowy Jork, a Nicole Los Angeles (i te przestrzenie). Konflikt narasta i jedynym jego rozwiązaniem wydaje się być rozwód. Para próbuje rozstać się po przyjacielsku, ale pomimo to angażują w swój rozwód adwokatów. Przyjaźń, nadal istniejące uczucie ustępują pola wyrachowanej walce rozwodowej. Sami zainteresowani wydają się być tutaj tylko tłem, pretekstem - sprawa toczy się pomiędzy adwokatami, którzy chcą osiągnąć sukces zawodowy.

Dwóch papieży,
(The Two Popes) - 2019;
- reżyseria: Fernando Meirelles;
- scenariusz: Anthony McCarten;
- wybrana obsada: Anthony Hopkins, Jonathan Pryce, Juan Minujín;
- kategoria: dramat, religijny, Netflix, na faktach. 

Jeden z najważniejszych filmów wyprodukowanych przez Netflix'a w 2019 roku. Film, który budzi skrajne emocje - wśrod moich znajomych są przeważnie bardzo wysokie noty, a to był wystarczający powód by go obejrzeć.
Główną osią fabularną jest zmiana papieży po śmierci Jana Pawła II. Benedykt XVI oraz Franciszek to skrajnie odmienne życiorysy, kariery, ale też poglądy. Różni ich przede wszystkim wizja Kościoła Katolickiego i wizja drogi, którą powinien podążać. Pomimo różnic panowie potrafi ze sobą rozmawiać i próbować wzajemnie zrozumieć. Przecież obaj Kościół kochają.
Znacie moje podejście do instytucji kościelnych. Jestem mocno sceptyczny i uważam, że reforma Kościoła powinna przede wszystkim dotyczyć struktury i kształcenia księży. Oni muszą w końcu zrozumieć, że z wiernymi należy rozmawiać, a nie tylko wymagać i karać, ale nie o tym tutaj. Jak widzicie sceptycznie podchodziłem do tego filmu, ale widziałem olbrzymi potencjał fabularny. Abdykacja papieża przecież nie zdarza się zbyt często.

Wiedźmin,
(The Witcher), sezon 1,
- Netflix - 2019
- twórcy: Lauren Schmidt Hissrich;
- wybrana obsada: Henry Cavill, Anya Chalotra, Freya Allan, Joey Batey, MyAnna Buring, Anna Shaffer, Adam Levy, Jodhi May, Eamon Farren,
- kategoria: ekranizacja, kasowy, fantasy, przygodowy, Wiedźmin.

Zawsze mam problem by cokolwiek napisać o czymś co własnie jest na topie. Przecież tyle napisano, trwają gorące dysputy, a recenzje analizują każdą scenę. Gdybym chociaż miał dobry styl to miałbym małą przewagę.. no coś, mimo to, napiszę kilka słów.
Słowem wstępu napiszę, że bardzo spodobała mi się historia wokół powstawania tego tytułu. To jak Henry Cavill starał się o rolę i ostatecznie spełnił swoje marzenie i został Wiedźminem nie tylko na ekranie swojego komputera :D.
Pierwszy sezon został przyjęty chłodno - serial ma olbrzymią oglądalność, ale sporo osób grymasi, że mogło być lepiej. Pewnie, że mogło, ale wierzę, że kolejne serie zminimalizują niedoskonałości i dostaniemy perfekcyjny tytuł.

6 Underground - 2019;
- reżyseria: Michael Bay;
- scenariusz: Rhett Reese, Paul Wernick;
- wybrana obsada: Ryan Reynolds, Mélanie Laurent, Corey Hawkins, Lior Raz, Dave Franco;
- kategoria: akcja, Netflix.

Nie znają swoich imion, ani przeszłości. Dla świata zewnętrznego są martwi, ale gdy żyli byli specjalistami w swoich dziedzinach. Zostali starannie wybrani, a ich nowym celem w życiu jest zmienianie świata na lepsze. Jedną z misji jest obalenie dyktatora i wprowadzenie prodemokratycznych zmian w małym państwie. Innymi słowy zabijmy przywódcę i dajmy takiego, który nam się podoba.. jakie to amerykańskie.
Scenariusz, że tak się wyrażę, to kompilacja pomysłów skopiowanych z innych filmów ubrana w nieprzyzwoitą ilość scen akcji. Bezustanne pościgi, auta pojawiające się znikąd, nieograniczona ilość przeciwników i liczba trupów, która zawstydziłaby nawet Rambo. Tu ciekawostka, truchła skaczą/turlają się na ekranie jak piłkarze na murawie. Mega to sztuczne. Ta ilość akcji została nam podana w teledyskowym tempie, które może się podobać, ale na dłuższą metę męczy.

Stranger Things;
- sezon 3, 2019
- twórcy: Matt Duffer, Ross Duffer; 
- wybrana obsada: Winona Ryder, David Harbour, Finn Wolfhard, Millie Bobby Brown, Gaten Matarazzo, Caleb McLaughlin, Noah Schnapp, Natalia Dyer, Charlie Heaton, Sadie Sink, Dacre Montgomery;
- kategoria: Netflix, horror; dramat, science - fiction; 

Wiele razy pisałem o tym, że większość produkcji Netflix'a to totalne dno, a przy tej skali produkcji zdarzają się też perełki. Jedną z nich niewątpliwie jest Stranger Things. Po słabszym drugim sezonie miałem obawy czy trzeci sezon będzie dobry. Na szczęście twórcy porządnie przyłożyli się do pracy i zaoferowali naprawdę dobrą historię.
Przejście na drugą stronę zostało zamknięte w końcówce poprzedniej serii, ale to co było kiedyś otwarte zawsze można próbować ponownie otworzyć. Tym razem otwarcia próbują Rosjanie, którzy w podziemiach amerykańskiego miasteczka (Hawkins) wybudowali wielki kompleks. Jak to zrobili? Nie mam pojęcia. Otwarcie szczeliny sprawia, że tajemnicza siła zaczyna się uwalniać i szukać zemsty na Nastce. W Hawkins już nikt nie może się czuć bezpiecznie. Nowe zagrożenie jest dużo bardziej brutalne i bezwzględne, akcja ma bardzo dynamiczny charakter, a poszczególni bohaterowie (w końcu) są bardziej rozbudowani. Innymi słowy scenariusz został starannie dopracowany. W trzecim sezonie wiele rzeczy może się podobać, ale dla mnie największe wrażenie zrobiły montaż i muzyka. Świetne łączenie kadrów, budowanie napięcia podsycane odpowiednią muzyką sprawiały, że sezon naprawdę dobrze się oglądało. Stranger Things dorósł i stał się produkcją dużo bardziej dojrzałą i przemyślaną. Jedyne co mnie wkurzało to ubrania głównych bohaterów. Niby dojrzewają, a noszą szorty jak ekipa z Klanu Urwisów. Z drugiej strony o gustach nastolatków się nie dyskutuje.

Upadek królestwa;  
(The last Kingdom);
- sezon 3, 2018;
- twórcy: -
- wybrana obsada: Alexander Dreymon, Ian Hart, David Dawson, Tobias Santelmann, Harry McEntire, Emily Cox, Eliza Butterworth, Arnas Fedaravicius, Adrian Bouchet, Millie Brady, Jeppe Beck Laursen, Mark Rowley, Thea Sofie Loch Næss;
- kategoria: dramat, historyczny, Netflix.

Po dłuższej przerwie powróciłem do historii Uhtred'a z Bebbanburga. Wychowany przez Wikingów obecnie wiernie służy królowi Alfredowi. Jest wielkim wojownikiem, który wszędzie jest traktowany jak zdrajca. Trzeci sezon to kolejna porcja wydarzeń i splotów okoliczności, które rzucają Uhtred'em jak marionetką. Ten niezmiennie powtarza:
'Przeznaczenie jest wszystkim'
i odważnie stawia czoła wydarzeniom. Alfred jest coraz słabszy i wie, że za jego życia marzenie o wielkiej Anglii się nie spełni. Pragnie by jego syn kontynuował dzieło. Edward to młodzieniec, który nie rozumie jeszcze jaka odpowiedzialność będzie ciążyć na jego barkach. Na śmierć Alfreda czekają niemal wszyscy. Duńczycy tylko czekają na osłabienie Wessex'u, które zapewne po śmierci króla pogrąży się w wojnie domowej. Tylko jeden człowiek może nadać wydarzeniom właściwy bieg.. ale czy będzie chciał? Nie powiem - obejrzyjcie.
Trzeci sezon to przede wszystkim opowieść o sile słowa. Odpowiednie szepty, rozmowy i bezustanne skłócanie ludzi mogą ułatwić manipulowanie ludźmi a co za tym idzie kreowanie biegu historii.

Roma -2018;
- reżyseria: Alfonso Cuarón;
- scenariusz: Alfonso Cuarón;
- wybrana obsada: Yalitza Aparicio, Marina de Tavira;
- kategoria: Oscar, dramat, Netflix.

Zbliżenie na społeczność w jednej dzielnic Meksyku. Tu przeplatają się rodzinne dramaty w wielką historią. Romanse, zdrady, codzienne wybory. W tle krocząca rewolucja. Cuarón buduje napięcie - przez pierwszą połowę czułem, że za chwilę coś się wydarzy.. coś mocnego.. i nie ma nic. Dostajemy codzienność, w której mężczyźni są nieszczęściem dla kobiet. Przynajmniej tak odebrałem. Roma jest piękna wizualnie, ale fabuła, o ile można tu użyć tego słowa, całkowicie mnie nie porwała. Było to trochę zbyt wystudiowane, zbyt nastawione na nagrody.

Zabójczy rejs
(Murder Mystery) - 2019;
- reżyseria: Kyle Newacheck;
- scenariusz: James Vanderbilt;
- wybrana obsada: Adam Sandler, Jennifer Aniston, Luke Evans, Terence Stamp, Gemma Arterton, David Walliams, Dany Boon, John Kani;
- kategoria: komedia kryminalna, Netflix,

Małżeństwo po piętnastu latach wyrusza w swoją podróż poślubną. Wycieczka po Europie może być spełnieniem marzeń, a zaproszenie przez przypadkowo spotkanego bogacza na rejs luksusowym statkiem to już wisienka na torcie. Pewnym zaskoczeniem jest klimat panujący na rejsie i zagadkowe morderstwo miliardera. Ograniczona przestrzeń i kilkoro podejrzanych. Kto zabił. Francuski detektyw podejrzewa amerykańskie małżeństwo, a Ci próbują (nieudolnie) dowieść swojej niewinności.

The Highwaymen - 2019;
- reżyseria: John Lee Hancock;
- scenariusz: John Lee Hancock, John Fusco;
- wybrana obsada: Kevin Costner, Woody Harrelson, Kathy Bates, John Carroll Lynch, Kim Dickens, Thomas Mann, William Sadler;
- gatunek: kryminał.

Stany Zjednoczone, lata trzydzieste. Po terytorium krają grasuje para przestępców, którzy są bardzo brutalni. Bonnie i Clyde (bo o nich mowa) mimo iż mordują stróżów prawa to i tak cieszą się wielką sympatią społeczeństwa. Dla wielu ludzi to symbol walki z rządem i forma protestu przed ubóstwem panoszącym się na prowincji. Przez dłuższy czas pary nie udaje się schwytać i to pomimo zaangażowania wielkiego FBI. Sytuację zmienia dopiero powrót z emerytury dwóch strażników teksasu (Kevin i Woody), którzy wykorzystując stare techniki śledzenia systematycznie zbliża się do przestępców. Śledztwo kończy się strzelaniną, w której giną Bonnie i Clyde.
Ta historia aż prosiła się o porządną ekranizację. Po obejrzeniu zwiastuna byłem przekonany, że dostaniemy świetne, klimatyczne kino, do którego z chęcią będę wracał. Rzeczywistość jednak rozczarowała. To kolejny film Netflixa, który razi swoją niedoskonałością. Pomimo świetnej obsady, znakomitej historii i sprawnego reżysera wyszedł film mocno przeciętny.

Seven seconds, 
- sezon 1, 2018;
- Netflix;
- twórca: Veena Sud;
- wybrana obsada: Clare-Hope Ashitey, Regina King, Beau Knapp, Michael Mosley, David Lyons, Nadia Alexander, Russell Hornsby;
- gatunek: dramat, kryminał.

Jersey City, zima. Mężczyzna jedzie do szpitala do żony. Pośpiech, nieuwaga i nagle coś znajduje się pod kołami. Mężczyzna dzwoni po przyjaciół. Ci zalecają by spokojnie odjechał. Potrąconemu życia nie wróci, a sam sobie może narobić kłopotów. Później dowiadujemy się więcej. Mężczyźni są policjantami, a potrąconym jest piętnastoletni, czarnoskóry chłopak. Sprawa robi się skomplikowana i ma wyraźne odwołania do prawdziwych konfliktów w Stanach Zjednoczonych. Chłopak zostaje po kilkunastu godzinach znaleziony przez przypadkową osobę - jeszcze żyje. Kolejna szpila od scenarzystów. Szpil jest więcej - zamieszani w sprawę policjanci są chlubą komisariatu, a prowadząca śledztwo prokurator ma problemy z alkoholem. Jeszcze mało? Policja utrudnia śledztwo, politycy chcą wyciszyć sprawę. Czy kogoś ruszy sumienie? A może lepiej, dla dobra ogółu, zapomnieć o tym "incydencie"?

Bright - 2017;
- reżyseria: David Ayer;
- scenariusz: Max Landis;
- wybrana obsada: Will Smith, Joel Edgerton, Noomi Rapace, Lucy Fry;
- gatunek: fantasy, akcja.

Przeważnie świat orków, elfów i tym podobnych stworzeń występuje w klimatach średniowiecznych. Netflix próbował nam pokazać jakby to było gdyby te gatunki żyły obok siebie we współczesnym świecie. Czy tworzyliby getta, czy tez wręcz przeciwnie, razem z ludźmi tworzyliby mieszankę kulturową o niespotykanej skali? 
Przyznaję, że sam pomysł był całkiem niezły. Był wsparty świetnie prowadzoną kampanią promocyjną, która sprawiła, że o tej produkcji było bardzo głośno. W końcu i ja musiałem to obejrzeć. W końcu nie na co dzień słyszymy, że dany film zdetronizuje produkcje na potrzeby kin.

Seria niefortunnych zdarzeń
(Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events) - 2017;
- twórcy: Barry Sonnenfeld;
- sezon 1, Netflix, 2017;
- wybrana obsada: Neil Patrick Harris, Patrick Warburton, Malina Weissman, Louis Hynes, K. Todd Freeman;
- gatunek: familijny, przygodowy.

To była jedna z tych pozycji serialowych, którą chciałem obejrzeć jak tylko się dowiedziałem, że powstała. Kolejna odsłona przygód sierot Baudelaire to znana już historia okraszona sporą dozą czarnego humoru.
"- Zabić?
- Często kaszle, może sam umrze?"
Pierwszy epizod mega mi się spodobał. Ładny, chociaż przekombinowany, świat. Fajne kostiumy, naprawdę dobrze zagrany hrabia Olaf oraz postać Snicket'a, który jest narratorem opowieści. Nie ukrywam, że mi się to podobało. Drugi odcinek oglądałem na raty - przysypiałem. Myślałem, że mam zwyczajnie pecha i za późno oglądam ten serial. Okazało się jednak, że kolejne epizody (obejrzane w dobrych godzinach) również miały niesamowitą zdolność do uruchamiania u mnie snu. Nie sądzę żeby to było celowe działanie twórców. Coś nie wyszło i serial zwyczajnie nudził.

Okja - 2017;
- reżyseria: Joon-ho Bong;
- scenariusz: Joon-ho Bong, Jon Ronson;
- wybrana obsada: Seo-hyeon Ahn, Tilda Swinton, Jake Gyllenhaal, Paul Dano, Steven Yeun;
- gatunek: dramat, przygodowy, science-fiction.

Niedaleka przyszłość, ludzkości powoli zaczyna brakować pożywienia. Receptą ma być wyhodowanie super-świni. Zwierzęcia, które powstało w wyniku modyfikacji genetycznej. Mięso ponoć smaczne, zwierze jest większe od krowy, a potrzebuje niewiele pożywienia. Rusza machina produkcyjna, której towarzyszy niesamowita kampania promocyjna. Jednym z jej elementów jest wybór jednej najwspanialszej super-świni, w tym celu 10 prosiaków zostało rozesłane do rolników z całego świata, którzy mają je hodować według tradycyjnych metod. Ma odwrócić uwagę konsumentów od prawdziwych warunków hodowlanych. To tylko tło fabuły.
Akcja skupia się wokół jednej świnki o imieniu Okja oraz jej opiekunki. Dziewczynka nie wie, że jej świnka cały czas należy do koncernu, który po zakończeniu konkursu zwierze zamierza odebrać hodowcom.

Mindhunter - 2017;
- sezon 1, Netflix;
- twórcy: Joe Penhall, David Fincher;
- wybrana obsada: Jonathan Groff, Holt McCallany, Hannah Gross, Anna Torv, Cotter Smith, Cameron Britton;
- gatunek: kryminał, thriller.

Pora podgonić kilka zaległych notek. Dziś parę słów o jednej z ciekawszych produkcji oryginalnych Netflix'a. Stany Zjednoczone, lata siedemdziesiąte. Dwóch agentów federalnych chce poznać motywy działania seryjnych morderców. Może poznanie wzorca zachowań sprawi, że będą mogli zapobiec kolejnym morderstwom. Rozmawiają z mordercami, próbują dotrzeć do źródła ich bestialskich zachowań. Tylko czy można rozmawiać z "diabłem" zachowując czystość? Czy takie rozmowy nie wpłyną na życie agentów? Początkowo nikt nie zadaje takich pytań. Agenci najpierw muszą przekonać swojego przełożonego, że ich nowatorskie podejście do pracy może przynieść wymierne korzyści.

The Punisher,
- Netflix, Sezon 1, 2017,
- twórca: Steve Lightfoot;
- wybrana obsada: Jon Bernthal, Ebon Moss-Bachrach, Amber Rose Revah, Daniel Webber, Jason R. Moore, Jaime Ray Newman, Ben Barnes
- gatunek: akcja.

Netflix konsekwentnie przedstawia nam marvelowskie seriale, przeważnie ich nie oglądam, ale Punisherowi postanowiłem dać szansę. Zachętą był Bernthal a nie sama postać Punishera. Nie będę ukrywać, że ostatnio lubię komiksy, ale szerokim łukiem omijam Marvele i DC. Superbohaterowie mnie ostatnio męczą i nudzą.
Serialowy (komiksowego nie znam) Punisher to były wojskowy, który jest ofiarą spisku w strukturach wojska. Z rąk dawnych towarzyszy broni ginie jego rodzina, a on sam postanawia się zemścić. Brutalnie morduje wszystkich, którzy są w jakiś sposób zamieszani w zamordowanie rodziny. Działa poza prawem i pomimo tego iż jest ścigany przez wszystkie służby cieszy się sporym szacunkiem wśród byłych wojskowych. Jest symbolem walki z zepsuty, zdemoralizowany dowództwem w armii.

Stranger Things;
- sezon 2, 2017;
- stacja: Netflix;
- twórcy: Matt Duffer, Ross Duffer;
- wybrana obsada: Winona Ryder, David Harbour, Finn Wolfhard, Millie Bobby Brown, Gaten Matarazzo, Caleb McLaughlin, Noah Schnapp, Sadie Sink, Charlie Heaton, Natalia Dyer, Sean Astin;
- gatunek: dramat, horror, science-fiction.

Powrócił największy hit Netflixa. Pierwszy sezon Stranger Things okazał się wielkim sukcesem, więc decyzja o nakręceniu drugiego sezonu była tylko formalnością.
Nadal to samo miasteczko, nadal te same dzieciaki i zło, które się czai pod miastem. Nie zostało całkiem zniszczone, wręcz przeciwnie, coraz pewniej przenika do świata ludzi. Kolejny raz grupa przyjaciół i ich krewnych musi stawić mu czoła. O ile w pierwszym sezonie takie rozwinięcie akcji było idealne to w drugim odniosłem wrażenie, że oglądam coś wtórnego. Coś nie do końca przemyślanego. Nie zrozumcie mnie źle, to nadal dobry, a nawet bardzo dobry serial, ale zdecydowanie oczekiwałem czegoś więcej. Brak oryginalnego pomysłu na drugi sezon próbowano tuszować poprzez ostrzejsze odwoływanie do kultowych elementów popkultury lat osiemdziesiątych. Niemal cały drugi odcinek był poświęcony Pogromcom duchów z 1984 roku. Fajne nawiązanie, ale niewiele wnoszące do fabuły.

House of Cards;
- sezon 5, Netflix, 2017;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Boris McGiver, Jayne Atkinson, Mahershala Ali, Michael Kelly, Kim Dickens, Lars Mikkelsen;
- gatunek: dramat, polityczny.

Zabieram się za zaległe notki. Na pierwszy ogień idzie piąty sezon House of Cards. Media żyją zamieszaniem wokół Kevin'a Spacey'a - nie będę wnikać w jego postawę moralną, ale faktem jest, że Netflix zakończył współpracę z tym aktorem. Myślę, że przez parę lat nie zobaczymy go na ekranie. Jest to najprawdopodobniej koniec z House of Cards. Chociaż nigdy nic nie wiadomo i tytuł może nadal istnieć z Robin Wright w roli głównej. Oby tak się nie stało. W mojej ocenie formuła serialu się wyczerpała o czym świadczy poziom piątego sezonu.

Holistyczna agencja detektywistyczna Dirka Gently'ego
(Dirk Gently’s Holistic Detective Agency) - 2016;
- BBC, Netflix, sezon 1;
- twórca: Max Landis;
- wybrana obsada: Samuel Barnett, Elijah Wood, Hannah Marks, Fiona Dourif, Jade Eshete, Neil Brown Jr.;
- gatunek: komedia, science fiction.

Jeden z dziwniejszych tytułów jakie widziałem. Pomieszanie komedii kryminalnej z elementami fantasy i science-fiction. Pierwsze odcinki były tak zakręcone, że zastanawiałem się czy mają one jakikolwiek sens. Z czasem okazało się, że jeśli uwzględnimy podróże w czasie, zamiany ciał oraz niesamowitą ilość absurdalnych postaci to zaczniemy powoli odnajdywać się w tym fabularnym miksie.

Stranger Things;
- sezon 1, 2016;
- stacja: Netflix;
- twórcy: Matt Duffer, Ross Duffer;
- wybrana obsada: Winona Ryder, David Harbour, Finn Wolfhard, Millie Bobby Brown, Gaten Matarazzo, Caleb McLaughlin, Noah Schnapp, Charlie Heaton, Natalia Dyer;
- gatunek: dramat, horror, science-fiction.

Niedługo zaczną się zestawienia podsumowujące rok 2016. Jestem gotów się założyć, że Stranger Things będzie w każdym zestawieniu dotyczącym seriali. Mało tego - jestem przekonany, że będzie te rankingi wygrywać.
Za serial zabierałem się kilka razy. Zawsze coś mi przeszkadzało i tak samo jest z notką na ten temat. Czekała kilka miesięcy. Czas nadrobić zaległości.

Fabuła serialu nie jest jakoś specjalnie oryginalna. Małe miasteczko, lata osiemdziesiąte, grupka dzieciaków wieczory spędza na grze w RPG. Jednego wieczora jeden z nich wraca nocą do domu, ale nie udaje mu się dotrzeć. Znika bez śladu. Okazuje się, że nie jest to jedyne niewyjaśnione zaginięcie, a w okolicy zaczynają się dziać dziwne rzeczy, które korzenie mają w mroku. Swoją drogą świetnie pokazano w tym tytule jak może wyglądać relacja tego co widzimy w stosunku do tego co poza sferą poznania przez nasze zmysły.
Fenomen Stranger Things absolutnie nie polega na fabule. Jest zgrabna rozpisana, sprytnie łączy wiele gatunków, ale to za mało by zrobić aż takie zamieszanie na rynku seriali.

On wrócił,
(Look Who’s Back, Er ist wieder da) - 2015;
- reżyseria: David Wnendt;
- scenariusz: David Wnendt, Mizzi Meyer;
- wybrana obsada: Fabian Busch, Oliver Masucci, Christoph Maria Herbst, Katja Riemann;
- gatunek: komedia, satyra.

Za notkę o tym filmie zabierałem się kilka tygodni, a później zapomniałem o tej pozycji. Najwyższa pora by to nadrobić.
Współczesne Niemcy. Gdzieś na trawniku budzi się Hitler, nie pamięta co się stało, jest przekonany, że druga wojna światowa trwa w najlepsze. Pierwsze spotkania z przypadkowymi ludźmi uświadamiają mu, że jego kraj mocno się zmienił i jest to zmiana, która niezbyt mu się podoba. Rozpoczyna podróż po państwie, rozmawia z ludźmi, obserwuje i przygotowuje plan powrotu do władzy.

House of Cards;
- sezon 4, Netflix, 2016;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Boris McGiver, Jayne Atkinson, Mahershala Ali, Michael Kelly;
- gatunek: dramat, polityczny

Nie ukrywam, że traktuję House of Cards jako produkt znakomicie zrealizowany, ale scenariuszowo niezbyt oryginalny. Było wcześniej kilka znakomitych pozycji, które bez zaplecza promocyjnego przeszły bez echa. Trzeci sezon mnie rozczarował i miałem obawy, iż serial już nie osiągnie poziomu z pierwszego sezonu.
Na szczęście scenarzyści w porę się zorientowali, że potrzebują nowego elementu, który popchnie akcję do przodu. Elementu, który doda większęj dramaturgii. Czwarty sezon rozpoczyna się od konfliktu (brawo). Prezydent Underwood musi zmierzyć się z przeciwnikiem, który zna go na wylot. W końcu wykorzystano potencjał drzemiący w Claire Underwood i szkoda tylko, że nie zrobiono z tego konfliktu motywu przewodniego na cały sezon. Po kilku epizodach małżeństwo znów jednoczy siły i wspólnie walczy o reelekcję.
W tle tej walki pojawiają prawdziwe problemy współczesnego świata: terroryzm, ceny ropy, upadająca (ale potrzebna silna) Rosja, prawo dostępu do broni czy też kwestia wykorzystania danych, które zostawiamy w sieci do celów politycznych. Za te wątki należą się słowa uznania. Natomiast raziło mnie w tym sezonie lokowanie produktu. Trochę za dużo Samsunga i Agar.io. Można było zrobić to bardziej subtelnie.

House of Cards;
- sezon 3, Netflix, 2015;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Kate Mara, Mahershala Ali, Michael Kelly;
- gatunek: dramat, polityczny.

No to mamy pierwszą notkę w 2016 roku. Przypadkiem trafiło na czołową produkcję Netflixa. Ponoć ten rok ma należeć do tej stacji - planowana ekspansja na 200 krajów może zrewolucjonizować rynek medialny na świecie. Rynek muzyczny jasno wskazuje, że plan Netflixa ma spore szanse na powodzenie. Rozsądny abonament może skutecznie ograniczyć piractwo internetowe.. od lat uważam, że ludzie chcą mieć dostęp do światowych produkcji, są gotowi za to zapłacić, ale cena nie może być zbyt wygórowana..
Wracając do tematu tej notki. Trzeci sezon HoC mnie rozczarował. Underwood jest prezydentem, ma władzę, ale wie, że to jest ulotne. Niedługo kolejne wybory a do nich musi się odpowiednio przygotować. Brakuje mu przyjaciół, zaplecza, tylko Claire stoi za nim murem.. czasem... Jak dla mnie ten sezon był mocno nierówny. Stanowczo za mało w nim wielkiej polityki, planowania, kalkulowania, a stanowczo za dużo problemów z życia osobistego prezydenta Underwooda. Rozumiem podkreślenie relacji łączących parę prezydencką, ale od tego serialu oczekiwałem czegoś innego. W sezonie najmocniejszą stroną były relacje pomiędzy Ameryką a Rosją. Postać Petrov'a jest niesamowicie intrygująca. Chętnie bym obejrzał spin-off House of Cards, którego akcja działaby się w Rosji. Inna rzeczywistość, mentalność, problemy polityczne, ale jeden wspólny mianownik. Dążenie do władzy - władza jako cel sam w sobie. Jeśli kiedyś powstanie taki serial, to pamiętajcie, że to był mój pomysł.

House of Cards (Beau Willimon, Netflix, Sezon 2, 2014)

Miejmy to za sobą.. dziś jest sporo publikacji na temat trzeciego sezonu tego serialu.. recenzje, analizy, zachwyty, dostępności serialu i kwestia piractwa. Jest to dobra okazja by napisać kilka słów o sezonie drugim, który ostatnio skończyłem oglądać..
Nadal nie rozumiem zachwytu ludzi, którzy oglądają ten serial.. jest bardzo dobry, ale do genialności mu daleko. Sezon drugi utwierdził mnie w przekonaniu, że były (są) lepsze pozycje. Miałem nadzieję, że po niezłym pierwszym sezonie drugi rozłoży mnie na łopatki. Nic takiego nie miało miejsca. Jestem rozczarowany. Jest więcej knucia, ale jego poziom na abstrakcyjny wymiar. Współzależności pomiędzy polityką a mediami zostały wypchnięte przez wątki związane z agencjami rządowymi. Myślę, ze serial dryfuje w złym kierunku. Historia Underwooda (Kevin Spacey) zaczyna mnie nudzić.. o wiele bardziej fascynująca wydaje się jego żona Claire (Robin Wright) - jest bardziej wyrazista i posiada większe pole rozwoju postaci.. Sezon drugi w mojej ocenie jest ciut słabszy niż pierwszy, ale utrzymuje notę. Osiem.

Może trzeci będzie bardziej intrygujący? - Niestety wiem, że raczej nuda się zapowiada (te spoilery w necie)
Mam ochotę drugi raz obejrzeć Boss'a.

House of Cards (Beau Willimon, Netflix, Sezon 1, 2013)

W końcu wrzuciłem na tapetę jeden z najbardziej popularnych współczesnych seriali. Pierwszy sezon House of Cards za mną i jestem troszkę rozczarowany. Jest genialny Kevin Spacey, zachwycająca Robin Wright, polityczne intrygi.. płynna granica pomiędzy władzą a mediami.. to wszystko mi się podoba i jest w tym serialu na bardzo dobrym poziomie, ale tych wszystkich zachwytów nad jego oryginalnością nie rozumiem. Jest sporo tytułów, które opowiadają o kulisach politycznego życia. Wystarczy przypomnieć polską Ekipę lub duński Borgen czy też miniserial Political Animals. Można powiedzieć, że ich główni bohaterowie nie są tak bezwzględni i skuteczni jak Underwood, ale o wiele lepiej ukazują mechanizmy działania władzy. Jeśli chodzi o bezwzględność to mogę polecić Boss'a - znakomity tytuł o chicagowskim burmistrzu. Wiele elementów znanych z House of Cards występuje już w tym tytule.
Historia Underwooda przypadła mi do gustu i pewnie niedługo zaliczę drugi sezon.. ale nie dostrzegam w tym tytule tej świeżości o której wielu recenzentów pisze. Może drugi sezon bardziej mnie zachwyci. Może rozwinie skrzydła.. może mnie jeszcze zaskoczy?
Oceniam na osiem

W drugim planie wystąpili: Kate Mara, Mahershala Ali, Michael Kelly, Corey Stoll.