Sandman. Uwertura;
- autorzy: Neil Gaiman, Dave Stewart, J. H. Williams III;
- Egmont Polska, 2022;
- kategoria: komiks, Sandman, DC Black Label, DC Comics.

Uwertura została napisana przez Gaiman'a około dziesięciu lat po zakończeniu głównego cyklu. Jest to album, który w zamierzeniu miał scalać opowieść o Władcy Snów i rzucić więcej światła na tą postać. Uwertura jest zarówno wprowadzenie jak i, w pewien sposób, zakończeniem cyklu. Jakim cudem? To akurat jest dosyć proste. Czas nie jest liniowy, a sam główny bohater żyje ponad czasem - chociaż od niego pochodzi. To dosyć ważne, bo znaczna część fabuły Uwertury opowiada o kreacji świata w miejsce tego, który ma zostać zniszczony. Narracyjnie Uwertura rozgrywa się przed pierwszym tomem, ale nie sądzę by ten album należało czytać jako pierwszy. W mojej ocenie to jest skok na zbyt głęboką wodę.

Sandman: Przebudzenie,
(The Sandman: The Wake)
- autorzy: Neil Gaiman, Jon J. Muth, Charles Vess, Michael Zulli;
- Sandman, Tom 10;
- Egmont Polska, 2015;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Ostatnia część głównego cyklu o Sandmanie w końcu przeczytana. Sandman'a już nie ma wśród żywych i trwają przygotowania do uroczystości pożegnalnych. Władca snu odszedł, ale nie można powiedzieć, że umarł. Śmierć jest ponad nim i jego rodzeństwem, ale to nie znaczy, że są niesmiertelni. Sandman odrodzi się na nowo, nowy byt, ale obowiązki te same. Nowy start sprawiający iż stare błędy, wspomnienia odchodzą w niepamięć. Ciekawy konstrukt. Niby odchodzi, ale z tej samej natury powstanie nowy. Czy będzie taki sam? Bo przecież nie ten sam.
Kolejny raz to napiszę. Gaiman cały czas mi przypomina jak moja wiedza, doświadczenia, mądrość jest dziurawa i jak wiele elementów historii i jej kontekstów mi umyka. Podzieliłem się z tą myślą z przyjacielem i mi odpowiedział. A o mają powiedzieć ci co nie studiowali kulturoznawstwa? Może i jest w tym racja.

Sandman: Panie Łaskawe,
(The Sandman: The Kindly Ones)
- autorzy: Richard Case, D'Israeli, Glyn Dillon, Neil Gaiman, Marc Hempel, Teddy Kristiansen, Kevin Nowlan, Dean Ormston, Charles Vess;
- Sandman, Tom 9;
- Egmont Polska, 2015;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Pisząc o poprzednich częściach Sandman'a podkreślałem, że jestem świadom iż wielu wątków wprowadzonych przez Gaiman'a pewnie nie łapię, innych nie rozumiem, a części z nich nie nadaję odpowiedniej rangi. Czytając Panie Łaskawe zdałem sobie sprawę z własnej ułomności. Ten tom w pewien sposób mnie przytłoczył. Jest w nim sporo odniesień do poprzednich części, ale też fabuła jest prowadzona w bardzo zagmatwany sposób. Bardziej niż zwykle. Przyznaję, że momentami miałem problem się w niej odnaleźć, ale zarazem czułem, że mam do czynienia z czymś wyjątkowym. Z czymś co zostało znakomicie przemyślane, ale wymaga od odbiorcy mocnego zaangażowania.
O czym jest ten tom? W pewien sposób o zemście, ale myślę, że to zbyt ograniczające. To coś o nieuniknioności rzeczy, które mają się wydarzyć. O pewnej powinności i akceptacji tego co ma być. Prostym językiem. Jest zbrodnia to musi być i kara. Pewne zasady są starsze od wszystkich żywych bytów. Nawet tych, które są ponad życiem. Ciekaw jestem finałowego tomu. Gdzieś w głowie mam pomysł w jakim kierunku może pójść, ale też wiem, że Gaiman potrafi zaskoczyć.

Sandman: Koniec Światów,
(The Sandman: World's End)
- autorzy: Mike Allred, Gary Amaro, Mark Buckingham, Neil Gaiman, Dick Giordano, Tony Harris, Steve Leialoha, Vince Locke, Shea Anton Pensa, Alec Stevens, Bryan Talbot, John Watkiss, Michael Zulli;
- Sandman, Tom 8;
- Egmont Polska, 2015;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Gaiman w serii Sandman przyzwyczaił nas do tego, że istnieje wiele światów. Światów, których nie dotyka czas ani przestrzeń. Światów, które mogą się dynamicznie przekształcać, rozwijać, znikać. Te wszystkie światy mogą mieć swoje końce, a co za tym idzie mogą posiadać krawędzie, na których się stykają. Na jednym z tych końców światów stoi karczma. Miejsce w którym spotykają się osoby, byty, które nigdy nie powinny się spotkać. W Marvelu to był portal u styku multiwersów. U Gaiman'a jest bardziej swojska karczma. Ci goście zawitali tu przejazdem. Niektórzy przypadkiem. Czekają aż zmiana się dokona. Może to być zmiana ich żywota, a może to być całkowite przeobrażenie świata, w którym żyli. Burza rzeczywistości to stan po wstrząsie wszechświata. Czasem wszechświaty muszą dokonać małej korekty. Istnienie ma swoją cenę.

Sandman: Ulotne życia,
(The Sandman: Brief Lives)
- autorzy: Neil Gaiman, Dick Giordano, Vince Locke, Jill Thompson;
- Sandman, Tom 7;
- Egmont Polska, 2014;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Jest siedem istot, które są dużo starsze niż bogowie. Los, Śmierć, Sen, Zniszczenie, Pożądanie, Rozpacz i Maligna. Gdy bogowie odejdą Nieskończeni będą trwać nadal. Przed początkiem i z końcem.
Około 300 lat temu Zniszczenie opuścił swoją krainę i żadne z rodzeństwa nie wie dokąd się udał. Większość szanuje jego decyzję i nie próbuje go odszukać. Poza Maligną, która czuje wewnętrzną potrzebę odnalezienia brata, potrzebę by znów było jak dawniej. Prosi Sandman'a na wspólną wyprawę poszukiwawczą. Ten się zgadza na wyjazd, ale nie zamierza się angażować w poszukiwania. Ma swoje problemy i po raz kolejny przeżywa zawód miłosny. Jak na nieśmiertelnego jest dosyć kochliwy.

Sandman: Zabawa w ciebie,
(The Sandman: A Game of You);
- autorzy: Colleen Doran, Neil Gaiman, Dick Giordano, Shawn McManus, George Pratt, Bryan Talbot, Stan Woch;
- Sandman, Tom 5;
- Egmont Polska, 2011;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Czytając Sandman'a wyobrażałem sobie dwie krainy. Rzeczywistość i Krainę snu. Poza nimi oczywiście istnieją inne przestrzenie, które nie podlegają ludzkim prawom. Na krawędziach snu i jawy istnieją wyspy, które się pojawiają i znikają. Morfeusz przeważnie w nie nie ingeruje, z jego punktu widzenia są to byty nieistotne. Przeważnie..
Te wyspy to wytwory ludzkich wobrażeń. Mogą mieć inspirację ze snu, lub z jawy, ale mają też realny wpływ i na sny i na jawę. Dlatego znajdują się na krawiędziach snu. Tego się dowiadujemy z piątego tomu Sandman'a.
Mamy tu historię Barbie, która udaje się do krainy styku by uratować ją przed złowrogą Kukułką. Wyprawa ta fabularnie może trochę przypominać Alicję w Krainie Czarów, ale jest bardziej bezwzględna i brutalna. W tej krainie jest prawdziwa śmierć, która może przełożyć się na rzeczywistość.

Sandman: Refleksje i przypowieści,
(The Sandman: Fables & Reflections);
- autorzy: Duncan Eagleson, Neil Gaiman, Shawn McManus, Philip Craig Russell, Bryan Talbot, Jill Thompson, John Watkiss, Kent Williams, Stan Woch;
- Sandman, Tom 6;
- Egmont Polska, 2014;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Kolejna garści opowieści mocno osadzona w historii, mitologii, w popkulturze.. Pełna odwołań, nawiązań i głębokich refleksji, które w znacznej mierze są ledwo dostrzegalne przez takiego ignoranta jak ja. I przez pomyłkę nie przeczytana chronologicznie, ale ponoć to nie szkodzi.

Sandman: Pora mgieł,
(The Sandman: Season of Mists);
- autorzy: Mike Dringenberg, Neil Gaiman, Dick Giordano, Malcolm Jones III, Kelley Jones, George Pratt, Philip Craig Russell, Matt Wagner;
- Sandman, Tom 4;
- Egmont Polska, 2010;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Los, brat Sandmana, wzywa swoje rodzeństwo na naradę. Dawno się nie widzieli i są wyczuwalne silne napięcia. Sandman po sporze z Pożądaniem decyduje się odwiedzić piekło. Musi naprawić zło, które wyrządził Nadzie. A to oznacza ponowne spotkanie z Lucyferem. Los doskonale wiedział czym się skończy ta narada - przyszłość nie ma przed nim tajemnic.

Sandman: Kraina snów,
(The Sandman: Dream Country);
- autorzy: Colleen Doran, Neil Gaiman , Malcolm Jones III, Kelley Jones, Charles Vess;
- Sandman, Tom 3;
- Egmont Polska, 2009;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

1. Kaliope
Muza Kaliope została uwięziona przez niezbyt utalentowanego pisarza, który postanowił zostać jej Panem. Kaliope zsyła na niego natchnienie, które przeradza się w wielki sukces. Tuż przed śmiercią pisarz przekazuje zniewoloną muzę kolejnemu chętnemu. Kaliope woła o pomoc, ale nie ma chętnych do jej uratowania.. No chyba, że jej były kochanek by jej pomógł.. ale ponoć on też jest zniewolony, a poza tym nie rozstali się w zgodzie.

Sandman: Dom Lalki,
(The Sandman: The Doll's House);
- autorzy: Chris Bachalo, Mike Dringenberg , Neil Gaiman, Malcolm Jones III, Steve Parkhouse, Michael Zulli;
- Sandman, Tom 2;
- Egmont Polska, 2017;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Prolog
Opowieść o pięknej, młodej królowej, która zakochała się we Władcy Snów. Nieskończony także wyznał jej miłość, ale widziała, że szczęście nie jest im pisane. Pewne światy nie mogą się łączyć. Za to uczucie spotka jej lud sroga kara..

Sandman w zasadzie odzyskał już siły po niewoli. Jeszcze tylko przegląd koszmarów i świat znów będzie przewidywalny... Większość koszmarów jest na swoich miejscach, ale cztery z nich postanowiły rozpocząć własną działalność. Sandman musi ich odszukać. Dodatkowo zaczyna obserwować pewną dziewczynę. Jest ona tzw. wirem wokół niej gromadzą się sny... Jej istnienie zagrażana światowi śnienia. Kimkolwiek by nie była Sandman musi się nią zająć. Nie przypadkiem wokół dziewczyny krążą zaginione koszmary.
Dziwne tylko jest to, że dziewczyna urodziła się gdy Sandman był zniewolony. Czyżby ktoś sobie z nim pogrywał? Znowu?

Sandman: Preludia i nokturny,
(The Sandman: Preludes & Nocturnes);
- autorzy: Mike Dringenberg, Neil Gaiman, Malcolm Jones III, Sam Kieth;
- Sandman, Tom 1;
- Egmont Polska, 2014;
- kategoria: komiks, Vertigo, DC Comics.

Za ten album, a w zasadzie serię zabierałem się od jakiegoś czasu. Kilkakrotnie rezygnowałem z lektury tłumacząc sobie, że jeszcze do tego nie dorosłem, że może mnie przytłoczyć. Czy słusznie? Nie przeszkadzało mi to jednak systematycznie kupować kolejne tomy. Staram się śledzić rynek wydawniczy i zauważyłem, że muszę się pośpieszyć - niektóre tomy zaczynały być coraz trudniej dostępne. Na dodruki nie ma szans, ale dla tych co nie zaczęli zbierać tej serii mam dobrą wiadomość - podobno Egmont szykuje nowe wydanie. Znając życie będą to grubsze i może w większym formacie wydania zbiorcze. Czas pokaże.
Sandman, Władca Snów to istota, która ma wielką władzę i moc, ale zarazem nie jest bogiem. Funkcjonuje gdzieś obok. Może nawet nad bóstwami? Przecież one też śnią i też mogą umrzeć?

Dobry Omen
(Good Omens) - 2019
- Amazon, mini serial;
- twórcy: Neil Gaiman, Douglas Mackinnon, Terry Pratchett; 
- wybrana obsada: David Tennant, Michael Sheen, Anna Maxwell Martin, Jon Hamm, Jack Whitehall, Josie Lawrence;
- kategoria: fantasy, komedia.

Wielkie przepowiednie mówią, że kiedyś przyjdzie apokalipsa, że narodzi się zły, który z czterema jeźdźcami sprawią iż świat się skończy.. oczywiście towarzyszyć temu będzie wielka bitwa aniołów i demonów. Taki jest plan.. zresztą każdy duży plan (koniec świata się do nich zalicza) wymaga solidnego przygotowania. Wiecie, to nie może być prowizorka. Trzeba przygotować armie, ale przede wszystkim dowiedzieć się gdzie i kiedy narodzi się syn piekielny, a jak się narodzi to trzeba go odpowiednio wychować. Bo może wcale nie jest taki zły? Anioł Azirafal oraz Demon Crowley (ach te okulary) mają za zadanie dopilnować by plan odpowiednio się dokonał. Obaj nie mają przekonania do słuszności tej apokalipsy i wprowadzają drobne poprawki.. wyszło by to całkiem nieźle, ale gdzieś na samym początku pomylili dzieciaki. Cóż.. taki szczegół.

Koralina i tajemnicze drzwi,
(Coraline) - 2009;
- reżyseria: Henry Selick;
- scenariusz: Henry Selick;
- gatunek: animacja, familijny, fantasy.

Rodzina Jones'ów przeprowadza się do starego, wielkiego domu. Koralina niezbyt dobrze się czuje w nowym otoczeniu, a uczucie wyobcowania pogłębiają wiecznie zapracowani rodzice, którzy zwracają uwagę na dziewczynę tylko wtedy kiedy coś od niej chcą. Koralina wędrując po domu odkrywa tajemniczy korytarz, który prowadzi do równoległej rzeczywistości. Do świata, który wydaje się być lepszą wersja życia Koraliny. Dziewczynka zachwyca się nową rzeczywistością, ale po czasie zaczyna zauważać, że nie wszystko jest takie piękne jak się z początku wydawało. Próbuje powrócić do swojego świata, ale na to chyba jest już za późno. Klucz do rzeczywistości trzyma złowieszcze alter ego jej matki. I zaczyna robić się trochę strasznie.

Mitologia nordycka
(Norse Mythology)
- autor: Neil Gaiman;
- seria: Gaiman;
- gatunek: fantastyka-fantasy-science fiction
- Wydawnictwo: Mag, 2017.

Mitologia nordycka otacza nas z każdej strony. Znaczna część topowych wytworów popkulkury na niej bazuje. Czasem są to bezpośrednie nawiązania (uniwersum Marvela), a czasem inspiracja tymi opowieściami jest bardziej ukryta (Gra o Tron). Może nam się wydawać, że te niby niezależne światy mają w sobie coś podobnego, ale nic w tym dziwnego - czerpią z tego samego źródła.
Po Mitologię nordycką sięgnąłem zachęcony przychylnymi recenzjami oraz ładną okładką. Niby wiem, że nie ocenia się książek po okładce, ale nie ma się co oszukiwać - okładki nie są przypadkowe i ich główną rolą jest przyciągnięcie uwagi czytelnika.
Mitologię nordycką czyta się znakomicie. Oczywiście wymaga pewnego skupienia i rozszyfrowania trudnych imion, ale jak się z tym uporamy to zostaniemy uniesieni do świata bogów, elfów, krasnoludów oraz olbrzymów. Świata, w którym każdy myśli o swoich przyjemnościach, a zdrada i rywalizacja są na porządku dziennym. Świat, w którym możesz zwyciężyć lub zginąć. Świata, w którym żyje się pełną piersią pomimo świadomości, że wszystkich dosięgnie Ragnarok.

Beowulf - 2007;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: Roger Avary, Neil Gaiman;
- głosów i ciał użyczyli: Anthony Hopkins, Ray Winstone, Angelina Jolie, Brendan Gleeson, John Malkovich;
- gatunek: animacja, fantasy, przygodowy.

A to ci niespodzianka - seans całkowicie w ciemno. Zabierając się za ten tytuł nie wiedziałem nawet, że to animacja - nawet z początku się nie zorientowałem.. jest to bowiem animacja jakich ostatnio mało oglądam. Jej adresatem jest bowiem dorosły widz - zero kompromisów, jest brutalnie i krwawo. Zatem ostrożnie - nie puszczać dzieciom.

Gwiezdny pył (Stardust, reżyseria Matthew Vaughn, 2007)

Tym razem ani słowa o fabule. Każde zaszufladkowanie tego filmu do suchego opisu wydarzeń fabularnych byłoby krzywdzące. Gwiezdny pył to widowiskowo zrealizowany festiwal wyobraźni. Ekranizacja powieści Neil'a Gaiman'a jest baśnią nie tylko dla młodszego widza - nawet więcej, jestem przekonany, że film ma wartości, które powinny zainteresować dorosłego widza. Dorosłego, który gdzieś utracił sztukę marzenia i wyobraźni, który stał się Mugolem. Teraz wiemy dlaczego Piotruś Pan nie chciał nigdy dorastać.. świadomość, że się traci największy skarb.. żałuję, że dorosłem.
Początkowo przerażała mnie liczba wątków wprowadzonych w tym filmie.. całkiem różne światy, które wydawały się nie mieć z sobą nic wspólnego. Z czasem, zaczęły się przeplatać, łączyć i uzupełniać.. powstał film, który swoją magią porwał i nie chciał wypuścić.
Znakomite kino przygodowe, które ma też dobre wstawki humorystyczne. Najbardziej ubawiła mnie loża martwych pretendentów do tronu. To było urocze.
Na wielkie uznanie zasługują kostiumy i dobór aktorów.
Myślę, że kiedyś do tego filmu wrócę. Najlepiej w fajnym towarzystwie i dużym ekranie;) Brakuje ostatnio dobrych pozycji przygodowo-familijnych. Oceniam na mocne osiem. Polecam.