Amistad - 1997,
- reżyseria: Steven Spielberg
- scenariusz: David Franzoni
- wybrana obsada: Morgan Freeman, Anthony Hopkins, Djimon Hounsou, Matthew McConaughey
- dramat historyczny.

W ostatnim czasie za ten film zabierałem się kilka razy.. wiedziałem, że jest to pozycja obowiązkowa, ale po kilku pierwszych minutach odpuszczałem. Początek filmu zdecydowanie mnie nie zachęcał, ale teraz wiem, że ten tytuł jest jednym z ciekawszych w filmografii Spielberga.
Rok 1839, na statku transportującym niewolników wybucha bunt, który doprowadza do obalenia i niemal całkowitego wyrżnięcia załogi. Szczęście "wyzwolonych" nie trwa długo - ich statek zostaje przejęty przez amerykańską jednostkę wojskową.
Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych rozpoczyna się batalia w sądzie. Jej przedmiotem jest nie tylko kwestia ukarania Afrykanów za wymordowanie załogi, ale także kwestia czy należy ich traktować jako wolnych ludzi, którzy nielegalnie zostali uwięzieni. Skomplikowaną naturę procesu pogłębia fakt, że w Stanach toczy się batalia o reelekcję prezydencką. Jedną z kluczowych kwestii branych pod uwagę przy wyborze prezydenta jest problem niewolnictwa. Sądowy spór może całkowicie odmienić

Batman to mój ulubiony bohater komiksowy. Lubię go, bo nie jest superbohaterem jak Superman, nie posiada cudownych mocy. Nie jest też też zmutowany jak Spiderman. Jest zwykłym facetem, który ma kasę i fajne gadżety. Batman jest większym gadżeciarzem niż James Bond i to mi się podoba.

Batman doczekał się już wielu ekranizacji. Batman Początek (Batman Begins, 2005 reż. C.Nolan) to jedna z najlepszych. W tym filmie podoba mi się niemal wszystko. Mamy całkiem udaną fabułę, która jest umiejętnie prowadzona przez reżysera.

Batmana gra C. Bale, za którym nie przepadam, ale tutaj jakoś pasuje. W filmie też zobaczymy M. Freemana i  K. Holmes. Efekty specjalne też są na bardzo dobrym poziomie. Największym atutem Batmana jest klimat. Nie jest tak mroczny jak w Mrocznym Rycerzu, ale jest genialny. Nolan kolejny raz udowodnił, że jest zdolnym reżyserem.

Flm polecam. Ocena 9 (powinno być 8, ale dodaję 1 za to, że to jest Batman ;)

Ekranizacje komiksów to ostatnio wielka siła w Hollywood.

Bez przebaczenia
(Unforgiven) - 1992;
- reżyseria: Clint Eastwood;
- scenariusz: David Webb Peoples;
- wybrana obsada: Clint Eastwood, Gene Hackman, Morgan Freeman, Richard Harris, Jaimz Woolvett, Anna Levine, Frances Fisher;
- gatunek: western.

Rozmowy o kinie zawsze są inspirujące. Wychodzi na to, że jestem fanem westernów. Nie tych wszystkich kalek, które zalewały telewizję w niedzielne południa, ale porządnymi fabułami w realiach dzikiego zachodu nie pogardzę.

William (Clint) był kiedyś lubiącym wypić rewolwerowcem, ale założył rodzinę i postanowił się ustatkować. Przestał pić i zaczął uprawiać ziemię. Żona zmarła, a farmerstwo nie dostarcza wystarczających dochodów by utrzymać dzieci. Dlatego też przyjmuje zlecenie zabójstwa dwóch bandziorów, którzy pokiereszowali nożem prostytutkę. Razem z przyjacielem i z nowo poznanym chłopakiem wyrusza do miasteczka zlecenia.
Bez przebaczenia jest jednym z najbardziej znanych westernów. Według niektórych jest najlepszym przedstawicielem gatunku. Może jest w tym ziarno prawdy. Przede wszystkim zachwyca obsada. Clinta i

Bez przedawnienia (High Crimes, reżyseria Carl Franklin, 2002)

Na ile znamy osobę z którą się wiążemy? Każdy ma swoją przeszłość, z którą niekoniecznie chce się dzielić nawet z najbliższą osobą.
Claire (Ashley Judd) i Tom (Jim Caviezel) są szczęśliwym małżeństwem, którego spokój zostanie zakłócony przez nagłe aresztowanie Toma. Okazuje się, że od lat jest poszukiwany przez wojsko. Jest oskarżony o dokonanie masakry ludności cywilnej podczas jednej z misji wojskowych. Claire postanawia walczyć o dobre imię męża, a pomaga jej w tym adwokat (Morgan Freeman), który ma doświadczenie w procesach wojskowych, które rządzą się trochę innymi regułami niż cywilne sądownictwo. Sytuacji nie ułatwia fakt, iż wojsko nie ma zamiaru dzielić się wszystkimi dowodami zasłaniając się tajemnicą państwową. Zdesperowanej żonie z czasem udaje zdobyć się nowe dowody, które rzucają całkiem nowe światło na sprawę..
Bez przedawnienia to bardzo przyzwoity thriller sądowy, który kilka razy zaskakuje.

Oceniam na słabe osiem.

Człowiek pies (Unleashed, reżyseria Louis Leterrier, 2005)
Ponoć Luc Besson napisał ten scenariusz z myślą o Jet Li. Film miał pokazać zdolności aktora.. faktycznie bić się umie i na tym koniec. Fabuła skupia się wokół człowieka, który był wychowywany i traktowany jak pies.. bardzo agresywny, ale posłuszny pies. Nowo poznani ludzie (m.in. Morgan Freeman) pokazują mu, że życie nie polega tylko na zabijaniu, że są piękne rzeczy na tym świecie.. na przykład muzyka, zwłaszcza ta fortepianowa.. kicz wylewa się z każdej sceny tego filmu - interesujący początek zamienia się w banał... zbyt ostre zestawiania, zbyt cięty, ale byle jaki, montaż, a przede wszystkim absurd fabularny sprawiają, że o filmie nie można zbyt wiele dobrego napisać.. aż dziw, że ma tak wysoką ocenę na Filmwebie.
Mogło być znakomicie, ale wyszło tak sobie.
Sześć i cześć.

Dzień zagłady (Deep impact, reżyseria Mimi Leder, 1998)
W stronę ziemi zbliża się kometa.. w zasadzie nie tyle się zbliża, co pędzi prosto w nią. Kolizja wydaje się nieunikniona. Jedyną nadzieją jest lot grupy kosmonautów, którzy wylądują na komecie i umieszczą na niej ładunki wybuchowe. Standard jakich wiele.. zero zaskoczeń, zero sensu i logiki, ale za to mnóstwo amerykańskiej propagandy. Lubię takie kino, a w tym filmie mamy jeszcze niezłe efekty specjalne i fajne nazwiska (Robert Duvall, Elijah Wood, Morgan Freeman) - dla mnie to nie była strata czasu. Ubawił mnie początek filmu.. przez chwilę się zastanawiałem czy przypadkiem nie oglądam Oszukać przeznaczenie;)
Nota to bardzo mocne siedem.

Epidemia,
(Outbreak) - 1995;
- reżyseria: Wolfgang Petersen;
- scenariusz: Robert Roy Pool, Laurence Dworet;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Morgan Freeman, Rene Russo, Cuba Gooding Jr., Kevin Spacey, Donald Sutherland;
- gatunek: dramat, thriller, akcja.

Niedawny seans Inwazji przypomniał mi inny film o wirusie. Epidemię widziałem już kilka razy, ale cały czas mam sentyment do tego filmu. Może to z powodu małpki?
W 1967 roku w Zairze pojawia się bardzo niebezpieczny wirus, który ma stu procentową śmiertelność. Amerykańskie wojsko postanawia brutalnie rozwiązać problem i zrzuca dużą bombę na miejsce występowania zarażenia.
Akcja przenosi się do czasów współczesnych. W kilku miejscach znów pojawia się odmiana tego bardzo niebezpiecznego wirusa. Trochę zmutował - nadal jest śmiertelny, ale dużo łatwiej się nim zarazić niż w 1967 roku. Siedliska choroby zostają otoczone wojskową "opieką", a lekarze pracują nad szczepionką. Nie mniej ważne jest poznanie przyczyn nagłej epidemii - odnalezienie pacjenta zero jest jednym z kluczowych zadań.

Gdzie jesteś, Amando (Gone Baby Gone, reżyseria Ben Affleck, 2007)
Po obejrzeniu Operacji Argo postanowiłem obejrzeć kolejny film Afflecka. Kolejna pozycja jego autorstwa utwierdziła mnie tylko w przekonaniu, że facet ma talent reżyserski.
Ginie czteroletnia dziewczynka, policja jest bezradna. Wszystkie prognostyki wskazują na to, że małej nie uda się odnaleźć żywej. Na prośbę ciotki do akcji wkracza dwójka młodych detektywów (Casey Affleck, Michelle Monaghan), którzy do porwania podchodzą bardzo emocjonalnie. Policja początkowo sceptycznie podchodzi do ich działań, ale z czasem zaczyna współpracować. Przynajmniej tak to wygląda.
Film jest solidnie nakręconym kryminałem, w którym duży nacisk położono na budowę postaci. Niektórym może się nie podobać zakończenie, ale to ono jest najistotniejszym elementem kreowania postaci. Czy zawsze należy postępować zgodnie z prawem? Czy zły uczynek zawsze jest? Co jest moralne? Czy policji można pozwolić na więcej? Przyznam szczerze, że nie spodziewałem się po tym filmie takich rozterek.. Brawo.
W drugim planie zobaczymy Morgan'a Freeman'a oraz Ed'a Harris'a.
Polecam ten film. Dziewięć.

...

Iluzja 2,
(Now You See Me 2) - 2016;
- reżyseria: Jon M. Chu;
- scenariusz: Ed Solomon;
- wybrana obsada: Morgan Freeman, Jesse Eisenberg, Mark Ruffalo, Woody Harrelson, Dave Franco, Daniel Radcliffe, Lizzy Caplan, Jay Chou, Sanaa Lathan, Michael Caine.
- gatunek: kryminał, thriller.

Kontynuacja udanej Iluzji z 2013 była kwestią czasu. Film dobrze się sprzedał i posiada wierne grono fanów - trudno nie było wykorzystać tego potencjału i spróbować jeszcze raz dobrze zarobić na iluzjonistach.. W Hollywood żadna szansa na łatwy pieniądz nie może zostać zmarnowana. Zwłaszcza, że za sukcesem pierwszej części stała (między innymi) dobra obsada aktorska, która zgodziła się zagrać w kontynuacji.

Iluzja (Now You See Me, reżyseria Louis Leterrier, 2013)
Magia nie istnieje wszystko co widzimy i nazywamy magią to zręcznie wykonane sztuczki. Dajemy się oszukiwać, bo tego chcemy. Skupiamy uwagę na detalach a tracimy zdolność widzenia całości. Kino też jest taką magią. Iluzja to bardzo dobrze zrealizowane oszustwo, które znakomicie się ogląda. Grupa iluzjonistów (Jesse Eisenberg,  Woody Harrelson, Isla Fisher, Dave Franco) dostaje propozycję by wspólnie zrobić show, które zapamięta cały medialny świat. Show, które pozwoli organizatorowi (Michael Caine)zarobić olbrzymie pieniądze. Tym show jest napad na bank, który znajduje się tysiące kilometrów od miejsca przedstawienia. Pieniądze znikają naprawdę. Czy policji (w roli głównego ścigającego Mark Ruffalo) oraz demaskatorowi magików (Morgan Freeman) uda się rozwiązać zagadkę kradzieży?
Tytuł wielokrotnie zaskakuje zmianami akcji i jest znakomitą rozrywką. Ma pewne błędy logiczne, ale przecież nie oglądamy filmów by je "punktować" za nieścisłości, ale by dać się porwać magii jaką jest dobrze opowiedziana historia.
Podobało mi się i pewnie jeszcze kiedyś obejrzę.
Polecam i oceniam na osiem.

Invictus - Niepokonany,
(Invictus) - 2009;
- reżyseria: Clint Eastwood;
- scenariusz: Anthony Peckham;
- wybrana obsada: Morgan Freeman, Matt Damon, Tony Kgoroge, Julian Lewis Jones;
- gatunek: biograficzny, dramat, sportowy.

Wielokrotnie już na tym blogu czytaliście, że Eastwood ma niesamowity talent do doboru tematów swoich filmów. Obejrzany niedawno Invictus tylko utwierdza mnie w opinii, że Clint jest wybitnym reżyserem.
Invictus opowiada o początkach prezydentury Mandeli oraz o historycznym sukcesie południowoamerykańskiej drużyny rugby. Sportowy sukces okazał się jednym z spoiw, które pomogły budować nowe państwo. Oglądałem ten film i nie mogłem nie odnosić fabuły (opartej na faktach) do naszego polskiego podwórka. Mam wrażenie, że nasze społeczeństwo ulega coraz większej polaryzacji. Póki co odbywa się to w sferze słownej, ale to chyba tylko kwestia czasu zanim poleje się krew. Myślałem, że jesteśmy już rozwiniętą demokracją, w której szanuje się oponentów politycznych. Niektóre publiczne wypowiedzi znanych osób, ale także anonimowych hejterów tworzą klimat wzajemnej wrogości i nienawiści, który będzie

Kolekcjoner (Kiss the Girls, reżyseria Gary Fleder, 1997)

Alex Cross (Morgan Freeman) jest detektywem i psychologiem sądowym. Specjalizuje się w tworzeniu portretów psychologicznych zabójców. Pewnego dnia dowiaduje się, że zaginęła jego siostrzenica. Postanawia udać się do miasteczka, w którym mieszkała. Chce pomóc lokalnej policji. Na miejscu okazuje się, że zaginionych dziewczyn jest więcej. Wszystko wskazuje na to, że w okolicy krąży seryjny morderca. Sprawa jest bardzo trudna, niemal beznadziejna, ale wszystko się zmienia gdy jednej z porwanych dziewczyn udaje się uciec (Ashley Judd).
Długo zabierałem się za obejrzenie tego filmu. Sporo dobrego o nim słyszałem, ale seans mnie nie zachwycił. Przyzwoity, ale bez polotu.. daję siedem.

Last Vegas (reżyseria Jon Turteltaub, 2013)

Czterech staruszków przyjaźni się od dzieciństwa. Bywały między nimi niesnaski, ale każdy dałby się pokroić za pozostałą trójkę. Spotykamy ich w momencie gdy jeden z nich postanawia się ożenić. Panowie postanawiają jeszcze raz wspólnie zaszaleć. Wyjażdżają do Las Vegas na wieczór kawalerski.. Jahbaray nawet nazwał ten film geriatrycznym Kac Vegas. Ma trochę racji. Przez pierwsze dwadzieścia minut walczyłem z sobą by filmu nie wyłączyć.. ale to byłby grzech. Freemana czy Douglasa nie można bezkarnie olewać - dałem szansę i oglądałem dalej. I przyznam, że powoli zaczynałem się przekonywać do tego tytułu. Geriatryczny humor został zastąpiony niegłupimi przemyśleniami.. i chyba w tym tkwi mocna strona tego filmu. Nie jest to poziom Choć goni nas czas, ale mimo to warto obejrzeć. To nie jest film tylko o godnej starości. Przede wszystkim to pozycja o męskiej przyjaźni, która potrafi wiele przetrwać.
Bardzo mocne siedem.

Mocną stroną filmu jest też uśmiech Mary Steenburgen.

Londyn w ogniu,
(London Has Fallen) - 2016,
- reżyseria: Babak Najafi;
- scenariusz: Katrin Benedikt, Creighton Rothenberger, Christian Gudegast, Chad St. John;
- wybrana obsada: Gerard Butler, Aaron Eckhart, Morgan Freeman, Angela Bassett, Jackie Earle Haley,
- gatunek: akcja.

Niech no sobie przypomnę o czym był ten film.Jakiś agent ochrony prezydenta, miasto (chyba Londyn) i mnóstwo terrorystów w centrum europejskiej stolicy. To jeden z tych filmów, w których nikt nie próbuje się wysilić aby nadać choć cień prawdopodobieństwa fabuły. Zresztą zadowolony widz zaraz po seansie zacznie zapominać o czym był właśnie obejrzany film. Zapomni, ale i tak nie będzie żałować seansu. Przynajmniej ja nie żałuję. Wybrałem się na kino akcji i dostałem dokładnie to, czego oczekiwałem. Mnóstwo nieprawdopodobnej rozwałki, zakrwawionych ubrań i potu. Wszystko rodem z filmów akcji z lat osiemdziesiątych. Wielu powie, że to kino klasy b - nie będę się sprzeczał w tej materii, ale mam sentyment do takich pozycji. Butler co prawda nie ma charyzmy jak Stallone, Statham czy też Willis, ale coraz bardziej go lubię w takich pozycjach.

Lucy (reżyseria Luc Besson, 2014)

Oj Lucy, Lucy, Lucy... dlaczego jesteś tak głupia..
Nasza Lucy (Scarlett Johansson ) jest prostą (bardzo) dziewczyną, która przez przypadkowe przedawkowanie narkotyku zmienia się.. jej umysł gwałtownie się rozwija, Lucy zaczyna wykorzystywać 100 procent swojego układu nerwowego. Film jest oparty na całkowicie błędnej tezie jakoby ludzie wykorzystywali tylko około 10 procent mózgu. Teoria bzdurna, sprzeczna z ekonomią ewolucyjną, ale jako założenie filmu science-fiction całkiem ciekawa. Teorię w filmie przybliża nam profesor, w którego wcielił się Morgan Freeman. Przez pierwszy kwadrans filmu miałem wrażenie, że film będzie naprawdę dobry i intrygujący. Niestety Besson to spierniczył po całej linii.. Zamiast iść w stronę nieznanego, rozwinąć pomysł, zaintrygować widza, wrzucił więcej akcji... z filmu science-fiction zrobiła się typowa nawalanka z elementami nadprzyrodzonymi.. rozczarowanie po całej linii.. jest to kolejny film Bessona, który dobry pomysł rozmienia na drobne.
Zakończenie filmu (bez spojlerowania) mocno mi przypominało koniec Transcendencji - a może jestem przewrażliwiony..

Oceniam na naciągane sześć.
...

Wstępniak.

Ostatnio urosły mi zaległości filmowe. Postanowiłem to troszkę zmienić. Weekend poświęciłem na kilka tytułów. Co więcej, okazało się, że i tak się znalazł czas na wyjście na piwo. Może zwyczajnie mam złą organizację czasu? Powoli, na nowo przyzwyczajam się do dłuższych fabuł. Mam nadzieję, że zostanie mi to na dłużej.

Magiczne Lato (Magic of Belle Isle, The, reżyseria Rob Reiner, 2012)
Nikt tak pięknie nie opowiada o życiu jak głos Morgna Freemana z offu. Ten aktor już nic nie musi, a z każdym filmem dowodzi, że jest genialny.
Magiczne lato to ciepła opowieść o przekraczaniu granic. Pierwszą granicą jest granica przyjaźni, która może połączyć przypadkowe osoby - starszego sąsiada i dziesięcioletnią dziewczynkę.
Kolejną granicą jest granica wyobraźni. W szarej, smutnej rzeczywistości, to ona nadaje blasku naszemu życiu. Dzięki niej sparaliżowany starzec potrafi tańczyć. Przesłanie filmu jest proste - niech każdy próbuje cieszyć się życiem, brać je jakim jest i nie narzekać, a przede wszystkim otworzyć się na drugiego człowieka.
Magiczne Lato to pozycja idealna na rodzinne, spokojne seanse.

Bez fajerwerków - zwyczajna, ciepła opowieść.
Oceniam na

Kilka dni temu zrobiłem sobie seans z dwoma Batmanami.

Takie przygotowania do trzeciej ekranizacji Nolana.
Batmana Początek kiedyś recenzowałem, ale nic nie napisałem o Mrocznym Rycerzu.
Mój błąd, który w kilku słowach nadrabiam.
Batman Mroczny Rycerz to film absolutnie genialny. No, poza jednym mankamentem. Zacznijmy od minusa, uważam, że obsadzenie Maggie Gyllenhaal w roli Rachel było błędem. Tyle minusów
Teraz zalety.. aktorsko mistrzostwo. Wszyscy (poza Maggie) spisali się wyśmienicie. Christian Bale, Heath Ledger (niezapomniany Joker), Aaron Eckhart, Gary Oldman, Morgan Freeman,Cillian Murphy - stworzyli naprawdę świetne kreacje. Chylę czoła.
Największe oklaski należą się Christopherowi Nolanowi, który stworzył niesamowity film. Niesamowicie mroczny, prawdziwy i wciągający.Pięknie się to oglądało.
Słowo uznania też dla twórców efektów specjalnych. Panie i Panowie - szacunek.
Na koniec cytat z filmu, który za mną chodzi :
"Prawda to za mało, ludzie zasługują na więcej...

na to by ich wiara zostala nagrodzona...."
Mrocznego Rycerza oceniam na maksymalną dziesiątkę.

Trzecia odsłona Batmana reżyserii Christophera Nolana była z jedną z najbardziej oczekiwanych premier 2012 roku.

Dzięki uprzejmości Sary i Michała udało mi się ten film wczoraj obejrzeć.
No i w związku z tym mam mieszane trochę uczucia.

Uważam, że to świetna produkcja, ale do geniuszu dwóch pozostałych części trochę brakuje. Większość krytyków zarzuca mu, iż jest zbyt patetyczny i zbyt efekciarski, ale mi te elementy wcale nie przeszkadzają - wręcz przeciwnie - są mocną stroną produkcji. O wiele bardziej mi przeszkadzał brak świeżości oraz rozdrobnienie fabularne. Za dużo postaci, za duża fragmentaryzacja. Trochę nie mój klimat. Każda poprzednia odsłona Batmana pokazywała jego nowe gadżety. W Mrocznym Rycerzu Powstaje praktycznie nowości nie było. Przez większość filmu mieliśmy festiwal bajerów, które pojawiły się w poprzedniej odsłonie.

Nie podobało mi się to, to tak samo jakby nakręcić nowego Bonda bez udziału doktora Q.
Na wielki plus trzeba zaliczyć Kobietę Kota (Anne Hathaway) oraz Bane'a (Tom Hardy). Niestety Bane nie traci maski - za to mały minus.
Fabularnie jest dobrze, ale gdzieś w sercu czułem mały niedosyt, ale może on

Niepamięć (Oblivion, reżyseria Joseph Kosinski, 2013)

Tom Cruise znów na ekranie.. albo facet obniżył stawki, ale magia nazwiska nadal działa. Jest to jeden z tych aktorów, który wkurza, ale mimo wszystko ciężko przejść obok filmów z jego udziałem.
Akcja filmu dzieje się w dalekiej przyszłości, Ziemia została zaatakowana przez obcych i doszczętnie zniszczona. Ludność ewakuuje się na księżyc Jowisza. Bohater grany przez Toma jest technikiem (z fajną bronią), który ma zabezpieczać istniejące instalacje przez atakami obcych. W filmie odnajdziemy wiele odniesień do innych tytułów, a wysoki poziom realizacji sprawia, że seans wciąga. Efekty specjalne może nie oszałamiają, ale cieszą oko. Mam wrażenie, że najtrudniejszym zadaniem było sprawienie, że Tom wygląda na wyższego od swoich filmowych partnerek (Olga Kurylenko, Andrea Riseborough)... W drugim planie zobaczymy Morgana Freemana.
Oblivion (polski tytuł do mnie nie trafia) to pozycja, która nie zmieni historii kina science-fiction, nie pokazuje nic nowego - bardziej wykorzystuje już istniejące motywy. To nie jest wada - dzięki temu dostajemy przyzwoite kino, które przyjemnie się ogląda.
Niepamięć dostaje mocną siódemkę.

...

Olimp w Ogniu (Olympus Has Fallen, reżyseria Antoine Fuqua 2013).

... a głupie to.. że normalnie brak słów. Atak (udany) terrorystów na Biały Dom. Fabuła głupiutka , przewidywalna i dziurawa jak polskie drogi. Całe szczęście w takim filmie nie ona jest najważniejsza. Liczy się akcja, której tutaj nie brakuje. Są wybuchy, strzelaniny i mnóstwo trupów.
Oglądając Olimp w ogniu miałem wrażenie że oglądam Szklaną Pułapkę. Dokładnie taki sam schemat, który wielokrotnie był wykorzystywany przez kino sensacyjne. Obiekt - napad - terroryści - bezsilna policja - i jeden przypadkowy bohater (były policjant albo agent). Nic odkrywczego, ale trzeba przyznać, że lubię takie kino.
W Olimpie główną rolę zagrał  Gerard Butler i trzeba przyznać, że źle mu to nie wyszło, ale błyskotliwości Willisa niestety nie było... szkoda..
W drugim planie wystąpili:  Aaron Eckhart oraz  Morgan Freeman.

Jeśli macie ochotę na lekkie, ogłupiające kino, a komedie romantyczne wolicie omijać szerokim łukiem, to polecam. Coś dla fanów kina lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.
Oceniam na siedem