Justified: Bez przebaczenia,
(Justified);
- twórcy: Graham Yost;
- FX, sezon 6, 2015;
- wybrana obsada: Timothy Olyphant, Nick Searcy, Joelle Carter, Erica Tazel, Natalie Zea, Walton Goggins, David Meunier, Mykelti Williamson, Jacob Pitts, Jere Burns, Mary Steenburgen, Sam Elliott, Garret Dillahunt;
- kategoria: dramat, kryminał, Emmy.

Finałowy sezon jednego z ciekawszych seriali jakie widziałem.
Raylan Givens planuje opuścić Kentucky. Zanim jednak to zrobi próbuje po raz ostatni i ostateczny dorwać swojego kolegę z dzieciństwa. Mowa oczywiście o Boyd'zie. Tym razem Raylan postanawia wykorzystać narzeczoną Crowder'a, która nadal jest w więzieniu. Ava, w zamian za wolność zgadza się na współpracę. NIe jest to łatwa decyzja, ale samotnie w więzieniu nie przetrwa.
A co się dzieje w Harlan? Powrócił Markham, były przywódca Dixie Mafia, który agresywnie skupuje ziemie farmerów. Oferuje dobre pieniądze, a kto nie chce sprzedać musi się liczyć z jego gniewem. Towarzyszy mu piękna, ale tak samo bezwzględna Katherine, która za jego plecami toczy równie niebezpieczną grę.

Zaułek koszmarów,
(Nightmare Alley) - 2021;
- reżyseria: Guillermo del Toro;
- scenariusz: Kim Morgan, Guillermo del Toro;
- wybrana obsada: Bradley Cooper, Rooney Mara, Cate Blanchett, Richard Jenkins, Willem Dafoe, Toni Collette, Mary Steenburgen, Ron Perlman, David Strathairn;
- kategoria: film, kryminał, thriller,

Są takie filmy, po które sięgam nie kierując się opisem fabuły. Czasem dobór obsady i reżyser wystarczają by obejrzeć w ciemno. Często są to udane seanse, ale bywają też sytuacje, że znane nazwiska mają tylko odciągnąć uwagę od niezbyt przemyślanego scenariusza. Dobry reżyser powinien sobie poradzić nawet ze słabym materiałem, ale sytuacja jest trudniejsza gdy to reżyser jest współtwórcą scenariusza.
Stanton, chłopak znikąd, trochę przypadkiem trafia do wędrownej trupy cyrkowej. Szybko zyskuje przyjaciół, a jeden z doświadczonych cyrkowców zaczyna uczyć Stanton'a trudnej sztuki telepatii. Oczywiście nie mówimy o prawdziwych zdolnościach. Cyrk to przede wszystkim sztuka iluzji - wystarczy perfekcyjny warsztat by oglądający uwierzyli we wszystko co im się mówi.

Nixon - 1995;
- reżyseria: Oliver Stone;
- scenariusz: Oliver Stone, Stephen J. Rivele;
- wybrana obsada: Anthony Hopkins, James Woods, Bob Hoskins, Joan Allen, Tony Goldwyn, Ed Harris, Paul Sorvino, Michael Chiklis, Mary Steenburgen;
- kategoria: biograficzny, polityczny, Ameryka, Watergate, dramat.

Po obejrzeniu Ojca (o którym niebawem napiszę) postanowiłem trochę odświeżyć sobie dorobek Hopkins'a, zwłaszcza, że aktor ma na swoim koncie kilka wybitnych ról.
Dziś kilka słów o Nixon'ie. Film z 1995 roku przybliża nam postać tego bardzo kontrowersyjnego polityka, który obecnie jest kojarzony tylko z aferą Watergate. Przyznaję, że byłem przekonany iż głownie o tym będzie ten film. Co za pozytywne zaskoczenie. Watergate oczywiście zajmuje kawał tego trzygodzinnego filmu, ale nie dominuje. Twórcy przybliżają nam sylwetkę Nixon'a, jego motywacje, życiorys i charakter. Nie ulega wątpliwości, że prezydent Nixon wielokrotnie przekroczył swoje uprawnienia, ale czy jego prezydenturę, karierę polityczną należy oceniać jednoznacznie negatywnie? Jego gabinet ma też kilka znaczących sukcesów. Na szczęście świat nie jest czarno-biały i nie musimy jednoznacznie klasyfikować. Nixon to postać bardzo złożona. W polityce lubił ostre, gwałtowne i dyskusyjne rozwiązania, w pewien sposób był przeciwieństwem Kennedy'ego, ale czy w swoim postępowaniu nie kierował się patriotycznymi pobudkami? Wiem, że motywacja to za mało i historia ocenia inaczej, ale seans przypomniał mi jedną bardzo ważną rzecz. W Stanach Zjednoczonych Prezydent niby wiele może, ale jest mocno ograniczony przez inne elementy politycznej układanki.

Co gryzie Gilberta Grape'a,
(What's Eating Gilbert Grape) - 1993;
- reżyseria: Lasse Hallström;
- scenariusz: Peter Hedges;
- wybrana obsada: Johnny Depp, Leonardo DiCaprio, Mary Steenburgen, Juliette Lewis, Darlene Cates, Laura Harrington;
- kategoria: dramat, ekranizacja, kultowy.

Są filmy, o których można powiedzieć. Widziałem, i to pewnie z milion razy... ale ostatni seans był z tysiąc lat temu. Fabułę coś kojarzę, ale żeby jakoś dokładniej to nie bardzo. Do takich filmów zaliczałem Co gryzie Gilberta Grape'a.

Endora... małe miasteczko, które słynie z niczego. Nudne, podupadające, żyjące trochę na kredyt dawnej świetności. Miasteczko jak tysiące innych. Żyje tu Gilbert, młody chłopak opiekujący się swoją rodziną. Po samobójczej śmierci ojca stał się głową rodziny. Jest uwięziony w obowiązkach nad bliskimi. Nie ma marzeń bo przecież i tak nie zostawi niepełnosprawnego brata Arni'ego ani matki, która od lat nie opuszczała domu. Zresztą dokąd tu jechać? Przyjaciele Gilbert'a nie mają takich 'łańcuchów' jak on, a też nigdzie nie wyjadą. Endora to całe ich życie. Gilbert i tak ma szczęście bo ma pracę i romans z jedną z klientek.

Seks nocy letniej,
(A Midsummer Night's Sex Comedy) - 1982;
- reżyseria: Woody Allen;
- scenariusz: Woody Allen;
- wybrana obsada: Woody Allen, José Ferrer, Tony Roberts, Mia Farrow, Julie Hagerty, Mary Steenburgen;
- kategoria: komedia.

Adrian i Andrew (małżeństwo, które przeżywa kryzys) zaprasza na przyjęcie czwórkę znajomych. Wiecznego podrywacza Maxwell'a, który przyjeżdża z pielęgniarką, która udaje Dulcy, jego dziewczynę oraz Ariel z dużo starszym narzeczonym. Trzy pary, trzech mężczyzn i jedna kobieta, za którą wszyscy szaleją. Ariel następnego dnia wychodzi za mąż, ale to nie jest przeszkodą by i Maxwell oznajmił jej swą miłość.. a Andrew - on był w niej zakochany wiele lat temu i cały czas rozważa co by było gdyby kiedyś z nią poszedł do łóżka. Pozostali członkowie przyjęcia też święci nie są... wiele rozmów schodzi na temat seksu i jego roli w związku. Pożądanie jest wyczuwalne w powietrzu. W końcu ciepła, wakacyjna noc.

Melvin i Howard,
(Melvin and Howard) - 1980
- reżyseria: Jonathan Demme;
- scenariusz: Bo Goldman;
- wybrana obsada: Paul Le Mat, Jason Robards, Mary Steenburgen, Dabney Coleman;
- kategoria: Oscar, dramat, komedia

Melvin to życiowy przegrany. Pracuje bardzo ciężko, ale nie potrafi realizować amerykańskiego snu o bogactwie. Na każdym kroku jest wykorzystywany i oszukiwany. Jedyne co mu się udało to ślub z piękną kobietą... ale i tu jest na najlepszej drodze by ją utracić. Kiedyś przypadkiem ratuje życie, Howard'owi Hughes'owi, ale nie wierzy, że ma do czynienia z milionerem i szybko zapomina o sprawie. Jego, życie toczy się upartym torem do zapomnienia. Melvin'a można lubić, ale nikt nie chciałby być na jego miejscu... do czasu aż Melvin dostaje wiadomość o testamencie Hughes'a.

Idąc na południe,
(Goin' South) - 1978;
- reżyseria: Jack Nicholson;
- scenariusz: Charles Shyer, Alan Mandel;
- wybrana obsada: Jack Nicholson, Mary Steenburgen, Christopher Lloyd, Danny DeVito, Richard Bradford, John Belushi;
- kategoria: komedia, western.

Moon, przeciętny bandzior, w końcu ląduje pod stryczkiem. Za kilka chwil zostanie powieszony.. no chyba, że znajdzie się kobieta, która go będzie chciała na męża. Takie lokalne prawo... tak uratowany skazaniec będzie musiał spędzić resztę swoich dni u boku wybawicielki.. bardzo łatwo wrócić do przerwanej egzekucji. Moon'a ratuje piękna, aczkolwiek mocno specyficzna, Julia. Nie szukała męża, ale przyda jej się pomoc w poszukiwaniu złota. Niedługo zostanie wykupiona przez kolej więc liczy się każda możliwa pomoc.
Jak łatwo się domyślić pomiędzy przypadkowymi małżonkami rodzi się prawdziwe uczucie.

Narzeczony mimo woli,
(The Proposal) - 2009;
- reżyseria: Anne Fletcher;
- scenariusz: Peter Chiarelli;
- wybrana obsada: Sandra Bullock, Ryan Reynolds, Mary Steenburgen, Craig T. Nelson, Betty White, Denis O'Hare;
- kategoria: komedia romantyczna.

Czasem, chociaż rzadko, oglądam też coś w telewizji. Normalnie z reklamami jak normalny człowiek.. i zawsze się wkurzam, że czas leci mi przez palce..
Tym razem trafiłem na Narzeczonego mimo woli, o którym tu jeszcze nie pisałem. Niby widziałem kiedyś, ale notki brak. No to uszczęśliwiam Was, a może siebie, tym wpisem.
Margaret jest jedną z kluczowych pracownic wydawnictwa. Samotna i piekielnie wymagająca od siebie i innych kobieta ma znakomitą karierę, która zmierza w dobrym kierunku... do czasu, aż na jaw wychodzi iż Margaret jest w Stanach nie do końca legalnie.. jedynym ratunkiem przed zwolnieniem i deportacją jest małżeństwo. Dla Margaret to żaden problem - zmusza swojego podwładnego do nietypowej 'pracy'. Dalszej części możecie się już z grubsza domyślić. Początkowa niechęć przeradzająca się w uczucie. Standard, ale całkiem dobrze zrealizowany.

Last Vegas
(reżyseria Jon Turteltaub, 2013)

Czterech staruszków przyjaźni się od dzieciństwa. Bywały między nimi niesnaski, ale każdy dałby się pokroić za pozostałą trójkę. Spotykamy ich w momencie gdy jeden z nich postanawia się ożenić. Panowie postanawiają jeszcze raz wspólnie zaszaleć. Wyjażdżają do Las Vegas na wieczór kawalerski.. Jahbaray nawet nazwał ten film geriatrycznym Kac Vegas. Ma trochę racji. Przez pierwsze dwadzieścia minut walczyłem z sobą by filmu nie wyłączyć.. ale to byłby grzech. Freemana czy Douglasa nie można bezkarnie olewać - dałem szansę i oglądałem dalej. I przyznam, że powoli zaczynałem się przekonywać do tego tytułu. Geriatryczny humor został zastąpiony niegłupimi przemyśleniami.. i chyba w tym tkwi mocna strona tego filmu. Nie jest to poziom Choć goni nas czas, ale mimo to warto obejrzeć. To nie jest film tylko o godnej starości. Przede wszystkim to pozycja o męskiej przyjaźni, która potrafi wiele przetrwać.
Bardzo mocne siedem.