Duchy Inisherin,
(The Banshees of Inisherin) - 2022;
- reżyseria: Martin McDonagh;
- scenariusz: Martin McDonagh;
- wybrana obsada: Colin Farrell, Brendan Gleeson, Kerry Condon, Barry Keoghan, Gary Lydon;
- kategoria: film, Złote Globy, dramat, komedia, Oscar.

Mała irlandzka wyspa. Życie tu się toczy spokojnym biegiem z daleka od wielkiego świata. Pádraic i Colm przyjaźnią się od lat. W zasadzie nie rozłączni aż do czasu gdy z dnia na dzień Colm postanawia zerwać znajomość. Bez uprzedzenia, bez delikatności. Po prostu, od dziś się nie kumplujemy. Tak jakby byli szkrabami. Ta prosta deklaracja i konsekwencja w jej realizacji wpływa na życie obu mężczyzn. Colm nie ogranicza się tylko do zerwania przyjaźni. Chce by Pádraic całkowicie przestał się do niego odzywać... z jakiego powodu? Nie napiszę, ale uważam, że to nie jest w tym filmie najważniejsze.

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri,
(Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) - 2017;
- reżyseria: Martin McDonagh;
- scenariusz: Martin McDonagh;
- wybrana obsada: Frances McDormand, Woody Harrelson, Sam Rockwell, John Hawkes, Peter Dinklage, Abbie Cornish, Lucas Hedges, Željko Ivanek;
- gatunek: dramat, komedia, kryminał.

Co za kino. Małe miasteczko gdzieś w południowych stanach USA. Przy lokalnej drodze zostają wynajęte trzy od dawna nie używane billboardy. Pojawiają się na nich trzy hasła, które wstrząsają miasteczkiem. Szybko się okazuje, że za uśpionymi, spokojnymi ulicami miasta drzemią wielkie emocje. Billboardy dotyczą śmierci młodej dziewczyny i bezsilności lokalnej policji, ale tak naprawdę pokazują swoisty talent mieszkańców do nie widzenia tego, co nie pasuje do ich wyobrażenia o spokojnym miasteczku.
Spotkałem opinie, że Trzy billboardy za Ebbing, Missouri to nowoczesny western, w którym samotna kobieta samotnie próbuje wymierzyć sprawiedliwość. Nie zgadzam się z tą opinią. Ten film jest soczystym dramatem, którego klimat i poruszane wątki trochę przypominał mi Gran Torino Eastwooda.

Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj (In Bruges) - 2008,
- reżyseria: Martin McDonagh
- scenariusz: Martin McDonagh
- wybrana obsada: Colin Farrell, Brendan Gleeson, Ralph Fiennes
- dramat, komedia kryminalna.

Niedawno pisałem, że Colin Farrell wywołuje u mnie bardzo mieszane uczucia. Po seansie In Bruges dochodzę do wniosku, że aktora nie lubię. Zwyczajnie drażni mnie na ekranie.. Czasem mniej, ale są filmy, w których jego postać mocno psuje odbiór. W opisywanym tytule mocno zaniża notę.. Na szczęście Gleeson i Fiennes nadrabiają formą.
Dwóch płatnych morderców zostaje wysłanych do zadania w małym miasteczku w Belgii. Na miejscu okazuje się, że jeden z nich jest celem kolejnej misji. W sumie nic nadzwyczajnego. Śmierć z ręki kolegi to chyba standardowa przyczyna zgonu w tej branży. Większość fabuły to rozmowy pomiędzy zabójcami i napotkanymi osobami. Niektóre są całkiem interesujące, ale odrzucał mnie nadmiar wulgaryzmów.
W filmie nie ma dynamicznej akcji, efektów specjalnych - całość jest budowana na dialogach i niezłym aktorstwie. Colin nawet za ten film dostał Złotego Globa - mimo, iż się postarał w tym filmie to i tak mnie drażni. Za dużo Farrella w Farrellu.
Doceniam klimat tego filmu, ale seans mnie nie porwał. Może przy następnym podejściu zmienię nastawienie? Jeśli takowe będzie.
Dziś oceniam na mocne sześć.

7 psychopatów
|(Seven Psychopaths, reżyseria Martin McDonagh, 2012).

Film niespodzianka. Klimat rodem z kina Quentina Tarantino, podobne balansowanie na krawędzi i wypełnienie muzyczne, ale dialogi i rozwój postaci jest całkiem inny. Psychopaci to pozycja skrajnie absurdalna.. pozycja, która wielu nie będzie się podobała. Ja się do tej grupy nie zaliczam. Podobało mi się to satyryczne spojrzenie na Hollywood oraz cięte, bardzo dobrze napisane,  dialogi.. ciekawie wyszło też połączenie świata realnego ze światem, który się rodzi w głowie scenarzysty. Na plus trzeba zaliczyć też aktorstwo - Colin Farrell (wyjątkowo mnie nie drażnił), Sam Rockwell, Woody Harrelson (świetny), Christopher Walken.  
Jeśli szukacie dobrej, niekloacznej komedii, to szczerze polecam