Bez pamięci,
(Memory) - 2022;
- reżyseria: Martin Campbell;
- scenariusz: Dario Scardapane;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Monica Bellucci, Guy Pearce, Ray Fearon, Taj Atwal, Harold Torres, Ray Stevenson;
- kategoria: film, akcja, thriller.

Neeson jako seryjny zabójca. Czarny charakter? No prawie. Zabójca odmawia wykonania zlecenia ponieważ celem jest dziewczynka. Nagle obudziły się w nim wyrzuty sumienia, a poza tym zaczyna mieć zaniki pamięci. Brak wywiązania się ze zlecenia oznacza, że morderca staje się celem. Celem, który nie chce uciekać, a wręcz przeciwnie.
Neeson często teraz gra w kinie kategorii B. Sprawdza się w roli obrońcy kobiet, dzieci.. i to nawet jako seryjny morderca.

Lodowy szlak,
(Ice Road) - 2021;
- reżyseria: Jonathan Hensleigh;
- scenariusz: Jonathan Hensleigh;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Holt McCallany, Martin Sensmeier, Matt McCoy, Amber Midthunder, Laurence Fishburne;
- kategoria: Amazon, film, thriller.

Na dalekiej północy w Kanadzie dochodzi do wypadku w kopalni. Zostaje uwięzionych ponad dwudziestu górników. Do ich uratowania jest potrzebne specjalistyczne wiertło, aby zdążyć na czas musi być dostarczone zamkniętą wiosną lodową drogą. W szybkim czasie są zorganizowane trzy ciężarówki, które mają wyruszyć z misją ratunkową. Kierowcą jednej z nich zostaje konfliktowy, ale chwilowo bezrobotny Mike. Zapowiada się ciężka wyprawa, a kierowcy jeszcze nie wiedzą, że ich misja może być sabotowana.
Wiadomo jak to się skończy.

Prawo krwi,
(Next of Kin) - 1989;
- reżyseria: John Irvin;
- scenariusz: Michael Jenning;
- wybrana obsada: Patrick Swayze, Liam Neeson, Adam Baldwin, Helen Hunt, Bill Paxton, Andreas Katsulas;
- kategoria: film, kryminał, sensacyjny

W Chicago zostaje zamordowany Gerald, chłopak z prowincji, który chciał w mieście dorobić. W Chicago wielu ginie w gangsterskich porachunkach więc nikt się śmiercią Gerald'a nie przejmuje. No poza jego dwoma braćmi. Truman jest miejskim gliniarzem (Swayze) i próbuje legalnie skazać morderców (o ile ich wytropi). Inne spojrzenie ma Briar (Neeson). Dla niego sprawa jest prosta - krew za krew. Obaj bracia chcą zemsty, ale różnice w metodach wydają się być nie do pogodzenia. Czy to ich skłóci?
Mocną stroną produkcji jest obsada oraz pokazanie kontrastów pomiędzy wielkim miastem i prowincją. Do minusów zaliczyć należy poziom realizacji, a przede wszystkim słaby montaż.

Rob Roy - 1995;
- reżyseria: Michael Caton-Jones;
- scenariusz: Alan Sharp;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Jessica Lange, John Hurt, Tim Roth, Eric Stoltz;
- kategoria: biograficzny, romans, dramat, historyczny.

Osiemnasty wiek. Robert Roy MacGregor, szkocki góral prowadzi uczciwe, spokojne życie. Bieda czasem zagląda w oczy, ale z każdej trudnej sytuacji Rob znajduje wyjście. Sielankę niszczy dworska intryga przeciw rodzinie MacGregor'a. Rob na dworze uzyskał kredyt potrzebny na inwestycję mającą zabezpieczyć rodzinę na przyszłość. Niestety informacja o gotówce dociera do Archibald Cunningham, który bez skrupułów zabija człowieka Rob'a i kradnie pieniądze. Macgregor musi spłacić dług, a przede wszystkim chronić swoją rodzinę.
Czy honor i klarowne zasady, którymi się kieruje Rob wystarczą by udowodnić winę Archibald'a? Słowo honoru i brak dowodów..

Pula śmierci, 
(The Dead Pool) - 1988;
- reżyseria: Buddy Van Horn;
- scenariusz: Steve Sharon;
- wybrana obsada: Clint Eastwood, Patricia Clarkson, Liam Neeson, David Hunt, Evan C. Kim;
- kategoria: brudny Harry, sensacyjny, kryminał.

Piąta (ostatnia) filmowa przygoda Brudnego Harry'ego. Callahan zostaje wezwany do studia filmowego. Pozornie sprawa przedawkowania przez gwiazdę muzyczną nie jest w jego gestii, ale szybko okazuje się, że być może jest to morderstwo. Członkowie ekipy mają dosyć osobliwą grę. Typują osoby, które według nich umrą najpierw. Dziwna zabawa zaczyna przeradzać się w listę ofiar seryjnego mordercy. Kto nim jest? Callahan musi się śpieszyć z wyjaśnieniem bo on sam też się znalazł na owej liście. Ponadto Harry musi starannie dbać o wizerunek policji. Ma być bardzo delikatny i przede wszystkim nie obrażać dziennikarzy. Pomóc ma w tym jego nowy partner. Tym razem przedstawiciel azjatyckiej mniejszości.

Podejrzany,
(Suspect) - 1987;
- reżyseria: Peter Yates;
- scenariusz: Eric Roth;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Cher, Dennis Quaid, Joe Mantegna, John Mahoney;
- kategoria: kryminał, sądowy, thriller.

Zostaje zamordowana sekretarka pracująca w wymiarze sprawiedliwości. Policja od razu zatrzymuje bezdomnego twierdząc, że zabił ją dla dziewięciu dolarów. Mężczyzna jest agresywny i nie chce współpracować - co tylko utwierdza wszystkich w jego winie. Obrońcą z urzędu zostaje młoda prawniczka, która odkrywa, że oskarżony jest głucho-niemy. To może tłumaczyć część jego zachować, ale nadal nie przesądza o niewinności w sprawie morderstwa. Prawniczka, przy nieoficjalnej pomocy, jednego z ławników (lobbysta) odkrywa iż wiele dowodów mogących świadczyć o niewinności oskarżonego jest pominięta przez wymiar sprawiedliwości.

Uczciwy złodziej,
(Honest Thief) - 2020;
- reżyseria: Mark Williams;
- scenariusz: Steve Allrich, Mark Williams;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Robert Patrick, Jai Courtney, Kate Walsh, Jeffrey Donovan, Anthony Ramos;
- kategoria: akcja, thriller.

Tom przez kilka lat napadał na banki. Skoków nie było zbyt wiele, ale nigdy służby nie natrafiły na ślad pozwalający na złapanie złodzieja. Pewnego dnia Tom się zakochuje i postanawia zerwać z nałogiem (skoki) i zacząć dobre życie. Bo rozpocząć nowy start dzwoni do FBI i przedstawia propozycję, że odda wszystkie pieniądze, wyjawi szczegóły skoków, a w zamian oczekuje dużego złagodzenia kary... trzyma się kupy? No nie bardzo.. mógł oddać kasę (wysłać pocztą) i spokojnie sobie żyć.

Przykładny obywatel,
(Cold Pursuit) - 2019;
- reżyseria: Hans Petter Moland;
- scenariusz: Frank Baldwin;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Laura Dern, Tom Bateman, Tom Jackson, Domenick Lombardozzi;
- kategoria: remake, dramat, akcja.


Pisząc recenzję o Obywatelu roku sugerowałem, że pewnie do tego filmu wrócę, nie sądziłem jednak, że wrócę do tej historii w formie amerykańskiego remake'u. Po cholerę amerykanie próbują poprawiać rzeczy niemal doskonałe? Oglądanie filmów z napisami jest naprawdę łatwe.. niech spróbują.
Chyba już znacie mój stosunek do tej produkcji..
Facet, który na co dzień zajmuje się odśnieżaniem dróg próbuje pomścić zamordowanego syna. Załatwia kilku przypadkowych narkotykowych dilerów i w ten sposób uruchamia lawinę wydarzeń, którego finału nikt nie jest w stanie przewidzieć.. no poza tymi, którzy widzieli Obywatela roku. Bo fabularnie nie ma zbyt znaczących zmian. Siłą oryginalnego filmu był humor, który idealnie był zestrojony z nieco absurdalną fabułą. Wydarzenia i lokacje tworzyły klimat, który mocno przypominał mi Fargo.. ten film dawał pełną satysfakcję.

Tajne źródło,
(Mark Felt: The Man Who Brought Down the White House) - 2017;
- reżyseria: Peter Landesman;
- scenariusz: Peter Landesman;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Maika Monroe, Diane Lane, Tony Goldwyn, Kate Walsh, Josh Lucas;
- kategoria: dramat, biograficzny, polityczny, Watergate, media.

Przypadek sprawia, że ostatnio oglądam filmy z Liam'em Neeson'em. Może pora nadrobić pełną filmografię? Poważnie nad tym pomyślę.
Aferę Watergate kojarzą chyba wszyscy. Nie każdy kojarzy dokładny kontekst i skutki, ale większość ludzi wie, że coś takiego miało miejsce. Olbrzymi polityczny skandal, który sprawił, że amerykański prezydent (Nixon) musiał ustąpić ze stanowiska. Niewiele brakowało by sprawa została skutecznie zamieciona pod dywan przez służby. Nie stało się tak bo media miały dostęp do informatora (Głębokie Gardło), któremu zależało na tym by prawda ujrzała światło dzienne. Nagłośnienie Watergate wywołało szereg politycznych konsekwencji, o których finale już wspomniałem.

Ballada o Busterze Scruggsie,
(The Ballad of Buster Scruggs) - 2018;
- reżyseria: Ethan Coen, Joel Coen;
- scenariusz: Ethan Coen, Joel Coen;
- wybrana obsada: Tim Blake Nelson, James Franco, Liam Neeson, Harry Melling, Tom Waits, Zoe Kazan, Brendan Gleeson, Jonjo O'Neill,
- kategoria: Netflix, nowela filmowa, western.

Bracia Coen znowu w akcji. Tym razem mamy do czynienia ze zbiorem nowel filmowych, które pokazują (w typowy Coen'owski sposób) trudy i korzyści życia na Dzikim Zachodzie. Poszukiwacze złota, złodzieje, bandyci, kowboje. Sześć różnych historii, które łączy Dziki Zachód i ekscentryczni bohaterowie. Ich poświęcenie, pracowitość, czy też inteligencja (niewielka raczej) nie mają wielkiego znaczenia. Życie to zbiór przypadków, które często kończą się szybką, często krwawą śmiercią. To nie było idealne życie o jakim można marzyć. Na pewno nie długie.

To właśnie miłość
(Love Actually) - 2003;
- reżyseria: Richard Curtis;
- scenariusz: Richard Curtis;
- wybrana obsada: Alan Rickman, Hugh Grant, Liam Neeson, Colin Firth, Bill Nighy, Emma Thompson, Keira Knightley, Martin Freeman, Rowan Atkinson, Billy Bob Thornton, Andrew Lincoln, Lúcia Moniz, Martine McCutcheon;
- kategoria: komedia romantyczna, świąteczny.

W zalewie świątecznego totalnego badziewia, które wypełnia telewizyjne ramówki, znajduje się też To właśnie miłość z 2003 roku. Film, którego z nieznanych mi powodów nie widziałem. Wiedziałem, że jest, że był 'inspiracją do powstania polskich filmów Listy do M., ale jakoś nigdy nie trafił na mój ekran. No to się stało, piekło zamarzło, a ja dobrze się bawiłem na seansie. Kilka luźnych, pozornie niezwiązanych z sobą historii układa się w świąteczną mozaikę, która ma pozytywne przesłanie.

Kinsey - 2004;
- reżyseria: Bill Condon;
- scenariusz: Bill Condon;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Laura Linney, Chris O'Donnell, Peter Sarsgaard, Timothy Hutton, John Lithgow, Tim Curry, Leigh Spofford;
- gatunek: biograficzny, dramat.

Pamiętam jak ten film oglądałem piętnaście lat temu. Zrobił na mnie piorunujące wrażenie, ale przez wspomniane lata nigdy do niego nie wróciłem. W końcu natrafiła się okazja i chętnie przypomniałem sobie ten tytuł.
Alfred Kinsey był zoologiem, który odkrył, że naukowcy badają niemal wszystko wokół, ale temat ludzkiej seksualności omijają szerokim łukiem. Stany Zjednoczone, lata czterdzieste dwudziestego wieku. Ludzie budują bomby atomowe, ale wiedzę o seksie czerpią z doświadczenia rówieśników oraz z biblii. Zaskakujący jest totalny brak opracowań naukowych. Brak wiedzy sprawia, że seks jest, obrośniętym w fałszywe twierdzenia, tematem tabu.

Pasażer,
(The Commuter) - 2018;
- reżyseria: Jaume Collet-Serra;
- scenariusz: Byron Willinger, Philip de Blasi, Ryan Engle;
- obsada: Liam Neeson, Vera Farmiga, Patrick Wilson, Jonathan Banks, Sam Neill;
- gatunek: thriller.

Pierwszy obejrzany film z 2018 roku.
Liam kolejny raz niemalże ratuje świat. Kiedyś był policjantem, ale dla dobra rodziny rzucił pracę i został agentem ubezpieczeniowym. Zero prestiżu, zero satysfakcji i czasochłonne codzienne dojazdy. Aż do pechowego dnia. Nasz bohater zostaje zwolniony z pracy, a podczas powrotu do domu zostaje wciągnięty w niebezpieczną intrygę. Ma odnaleźć wśród pasażerów jedną osobę, która nie pasuje do reszty. Sukces poszukiwań oznacza wysoką nagrodę, porażka, tudzież rezygnacja z zadania to śmierć najbliższych. Były policjant wie tylko gdzie ta osoba będzie wysiadać, ale poszukiwania ma zakończyć przed stacją końcową.

Przetrwanie,
(The Grey) - 2011;
- reżyseria: Joe Carnahan;
- scenariusz: Joe Carnahan, Ian Mackenzie Jeffers;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Frank Grillo, Dermot Mulroney, Dallas Roberts, Joe Anderson;
- gatunek: dramat, przygodowy, thriller,

W śniegach Alaski rozbija się pasażerski samolot. Wiele osób ginie, ale jest też kilku ocalałych. Muszą teraz zdecydować co dalej. Zostać we wraku samolotu i czekać na wątpliwy ratunek czy też iść w stronę cywilizacji. Kluczowa decyzja, której nie ułatwia mróz oraz obecność bardzo agresywnych wilków. Drapieżniki systematycznie polują na słabsze jednostki - trwa walka o przeżycie.

Siedem minut po północy,
(A Monster Calls) - 2016;
- reżyseria: J.A. Bayona;
- scenariusz: Patrick Ness;
- wybrana obsada: Lewis MacDougall, Sigourney Weaver, Felicity Jones, Toby Kebbell, Liam Neeson.
- gatunek: dramat, fantasy.

No i stało się. Wykupiłem kolejny rok abonamentu w Cinema City. Przez moment się wahałem, ale wygrała świadomość, że takie regularne chodzenie do kina wyrywa mnie z domu. Motywuje do większej aktywności. Pierwszy seans był trochę przypadkowy - o filmie praktycznie nic nie wiedziałem, ale godzina seansu idealnie pasowała do mojego planu dnia. Na szczęście seans był bardzo udany.
Conor jest trzynastolatkiem, który mieszka z bardzo chorą mamą. To na nim spoczywa ciężar codziennych, domowych obowiązków. W szkole nie ma przyjaciół.. wręcz przeciwnie - jest często bity przez kolegów. Pomimo przeciwności losu i codziennych koszmarów chłopak stara się być dzielny. Próbuje, ale doskonale wiemy, że trzynastolatek nie powinien mieć tyle stresów na głowie. Conor w rozpaczy zwraca się do nocnego potwora ze snów z prośbą o pomoc. Ten zgadza się, ale najpierw chce opowiedzieć chłopakowi trzy historie.

Battleship: Bitwa o Ziemię,
(Battleship) - 2012;
- reżyseria: Peter Berg;
- scenariusz: Jon Hoeber, Erich Hoeber;
- wybrana obsada: Taylor Kitsch, Liam Neeson, Alexander Skarsgård, Rihanna, Brooklyn Decker;
- gatunek: science-fiction, katastroficzny.

Jak lubię kino katastroficzne to zwiastuny tego filmu całkowicie do mnie nie trafiały. Dlatego też Bettleship sporo czekał na swój czas. Brakło innych, świeżych filmów tego gatunku to musiałem obniżyć poprzeczkę i trafiło na ten tytuł.
Ziemia zostaje zaatakowana przez przybyszy z kosmosu. Ich trzy zwiadowcze statki (pojazdy) posiadają znacząco większą siłę rażenia niż większość okrętów ludzi. Jak pokonać takie monstra? Ano można płynąć z maksymalną prędkością i wykonać ostry zakręt za pomocą kotwicy. Absurdalny wymyślony efekt na ekranie nie wygląda lepiej, ale przynajmniej widz może się pośmiać. Pozostałe wątki fabularne też się kupy nie trzymają, ale przyjmijmy, że w filmach katastroficznych nie chodzi o spójność fabularną. Natomiast liczy się klimat, a tego w Battleship zwyczajnie brakuje. Są dobre zrealizowane efekty specjalne, ale brakuje im wiarygodności i zaangażowania widza.

Gwiezdne wojny: Część I - Mroczne widmo,
(Star Wars: Episode I - The Phantom Menace) - 1999;
- reżyseria: George Lucas;
- scenariusz: George Lucas;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Ewan McGregor, Natalie Portman, Jake Lloyd
, Pernilla August;
- gatunek: przygodowy, science-fiction.

Gwiezdnych Wojen ciąg dalszy, a raczej początek. Pierwsza część sagi trafiła do kin 1999 roku i diametralnie różni się od pierwszej trylogii. Historia młodego Anakina jest wciągająca, ale efekty specjalne niespecjalnie mi przypadły do gustu. Są zbyt cukierkowe i zbyt animowane. Mam wrażenie, że niezbyt wytrzymują próbę czasu. Z efektów podobał mi się tylko wyścig z pierwszej połowy filmu - był zrobiony z dużym rozmachem.
Początkowo nie mogłem się przyzwyczaić do Neeson'a i McGregor'a wydawało mi się, że nie pasują do uniwersum, ale z czasem dotarło do mnie, że nie mam co na siłę ich porównywać do Ford'a. W Mrocznym widmie mamy sporo humoru, ale nie ma on tej lekkości co w poprzednich częściach. Wydaje mi się, że Lucas'owi brakło dystansu do świata, który stworzył.

Ted 2 - 2015;
- reżyseria: Seth MacFarlane;
- scenariusz: Alec Sulkin, Wellesley Wild, Seth MacFarlane;
- wybrana obsada: Mark Wahlberg, Amanda Seyfried, Jessica Barth, Morgan Freeman, Liam Neeson;
- komedia.

Szczerze przyznaję, że nie rozumiem zachwytu niektórych moich znajomych tym filmem. Gdybyśmy mieli po piętnaście lat to może ten poziom kloacznego humoru byłby odpowiednie.. ale nie teraz. Zdecydowanie nie. Gagi, dialogi w Tedzie 2 mają jeszcze niższy poziom niż w pierwszej części, są żenujące i niesmaczne. Szkoda, że znaczna część współczesnych amerykańskich komedii ma właśnie taki poziom dowcipu.
W Tedzie 2 może się podobać za to cała mała odwołań do popkultury, to zdecydowanie najmocniejsza strona filmu. Małego plusa też dodaję za wprowadzony wątek fabularny - czy miś jest osobą czy rzeczą? Wokół tego można było zrobić naprawdę fajną, inteligentną komedię, ale scenarzyści uznali, że dowcipy o piciu i paleniu są ważniejsze..
Coś o aktorstwie? No bez jaj.

Nocny pościg (
Run All Night) - 2015;
- reżyseria: Jaume Collet-Serra
- scenariusz: Brad Ingelsby
- wybrana obsada: Liam Neeson, Ed Harris, Joel Kinnaman
- kryminał, akcja.

Kolejna pozycja z Neesonem, o której szybko można zapomnieć. Tym razem gra podstarzałego zabójcę, który myśli o emeryturze. Posiada syna, z którym nie utrzymuje kontaktu.. sytuacja ulega zmianie gdy na syn popada w poważne tarapaty. Liam kolejny raz musi zabić, tym razem nie za pieniądze. Oglądając takie filmy zastanawiam się czy w gangsterskiej branży istnieje coś takiego jak spokojna emerytura?
Nocny pościg to pozycja, którą dobrze się ogląda, ale nie zostanie na dłużej w pamięci. Brakuje elementów, które zmusiłyby widza do większej aktywności.. sztampowa fabuła i poziom realizacji sprawiają, że o filmie szybko zapomnę.

Uprowadzona 3

(Taken 3, reżyseria Olivier Megaton, 2014)

Seria leci w dół... jedynka była bardzo dobra, dwójka niezła, a trójka jest kinem klasy B. Filmu nie ratuje nawet Neeson (chyba choruje) oraz Forest Whiteker, który nie miał okazji rozwinąć skrzydeł.
Sam pomysł na fabułę jest sztampowy, ale nie jest taki zły. Wrabianie w morderstwo na ekranie jest motywem znanym, wielokrotnie przerabianym, ale dającym pole manewru. Niestety nie w tym filmie.. brakło jakiejkolwiek finezji w budowaniu napięcia.. wszystko jest łopatologiczne, proste, a i tak były potrzebne wyjaśnienia pod koniec filmu. Jeszcze gorzej wypadły efekty specjalne. W filmie jest wielki karambol na autostradzie.. idealny motyw by pokazać piękną rozwałkę.. nie liczcie na to. Fatalna dynamika akcji i niedokładność w scenach psuje odbiór całości. To samo się tyczy scen walki. Jest słabo.

Krocząc wśród cieni
(A Walk Among the Tombstones, reżyseria Scott Frank, 2014)

Liam Neeson jako były gliniarz, który dorabia sobie jako prywatny detektyw. Zostaje zlecenie od lokalnego dilera narkotyków (Dan Stevens) by odszukał osoby, które porwały i zamordowały jego żonę. Śledztwo zaczyna nabierać rumieńców, gdy okazuje się, że sprawa ma powiązania z innymi drastycznymi wydarzeniami w okolicy.
Film Franka fabularnie nie jest arcydziełem, ale oferuje nam niesamowity klimat, który mocno przypominał mi Siedem, czy też Milczenie owiec. Myślę, że gdyby ten film powstał w tamtym czasie, to obecnie byłby przez wielu zaliczany do kultowych.
Takie dziwne połączenie ludzkich słabości, psychopatii, nałogów i trudów mieszkania w złej dzielnicy.. obecnie rzadko kręci się takie pozycje -zamiast klimatu mamy igrzyska efektów specjalnych i beznadziejne fabuły.

Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie
(A Million Ways to Die in the West, reżyseria Seth MacFarlane, 2014).

W sumie to miałem tego filmu nie oglądać... opis i średnia ocen na filmwebie mnie nie zachęcały... z drugiej strony ciekawa obsada (Neeson, Seyfierd, Theron) sprawiała, że postanowiłem dać szansę.. zwłaszcza, że było leniwe, wolne popołudnie.
Akcja rozgrywa się gdzieś na dzikim zachodzie... gdzie wszyscy się bez powodu zabijają.. albo giną w dziwnych okolicznościach.. jak w takich warunkach ma przetrwać bohater, który wszystkiego się boi i ma dwie lewe (nikogo nie obrażając) ręce? Taka jakaś sierota (Seth MacFarlane), którą dobór naturalny powinien się uporać wiele lat wcześniej. O fabule nie ma co pisać, bo jest kretyńska.. podobnie jak cały film, ale mimo to ma kilka dobrych chwil.. . jak ktoś cały czas opowiada dowcipy to czasem uda mu się coś śmiesznego powiedzieć... czasem, bo przeważnie to straszna nuda... i tak samo jest na ekranie podczas seansu.. mogło być o niebo lepiej i niewiele tu pomoże epizod z Christopher'em Lloyd'em.

Non-Stop
(reżyseria Jaume Collet-Serra, 2014)
Akcja dzieje się na pokładzie samolotu. Liam Neeson wciela się w rolę federalnego strażnika lotu. Podczas podróży dostaje sms, że w ciągu godziny ma zorganizować okup albo ktoś zginie.. wąskie grono podejrzanych i stróż prawa, który ma problemy z alkoholem. Standard jakich wiele. Nieźle zrealizowany, ale fabularnie niczym nie zaskakuje.. a mógłby .. koniec filmu mógł być o niebo lepszy.
Kino niezłe, ale nie zapadające w pamięć. Obejrzeć i nie trzeba wracać.

Gniew Tytanów
(Wrath of the Titans, reżyseria Jonathan Liebesman, 2012)
Kontynuacja Starcia Tytanów o których pisałem kilka dni temu. Miałem nadzieję, że będzie lepiej.. no i faktycznie ciut lepiej jest... ale tym tempem to super widowisko, które śmiało polecę osiągniemy przy części dziewiątej.. czy coś koło tego.
Ciutkę poprawiono efekty specjalne, zwłaszcza wizualne.. na tym koniec. Fabuła nadal jest z kosmosu, tudzież innego Olimpu - całkowicie nie potrafi porwać widza. Jest drętwo i nijako. Mam wrażenie, że cała bogata mitologia została potraktowana po macoszemu.. jest tylko pretekstem.. Fani efektów, zwłaszcza dźwiękowych mogą to obejrzeć, myślę jednak, że są filmy, w których są ładne efekty, a i ciekawa fabuła też się znajdzie.
Naciągane sześć.

Starcie tytanów
(Clash of the Titans, reżyseria Louis Leterrier, 2010)
Od co najmniej roku ten film mi gdzieś krążył w głowie. Nie mam pojęcia dlaczego chciałem go tak bardzo obejrzeć. Dziś się udało. Sam Worthington gra Perseusza, syna Zeusa (Liam Neeson), który ma ocalić ludzkość i stoczyć walkę z Hadesem. Fabuła garściami czerpie z mitologii, ale jest fatalnie posklejana i zrealizowana. O dialogach też się lepiej nie będę wypowiadać. Słabe to wszystko. Mam wrażenie, że seriale o Herculesie i Xenie były bardziej wciągające. Miałem dziś w planie obejrzeć jeszcze Gniew Tytanów, ale temat mnie zmęczył i film trochę na swoją kolej poczeka.