Dekalog, Dziesięć - 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Jerzy Stuhr, Zbigniew Zamachowski, Henryk Bista, Olaf Lubaszenko, Jerzy Turek, Maciej Stuhr;
- gatunek: dramat.

"Ani żadnej rzeczy, która jego jest"

Słusznie się domyślacie, że dotrzymałem słowa danego sobie i obejrzałem w tym roku cały Dekalog Kieślowskiego. Dziesiąty film opowiada o dwóch braciach, którzy odziedziczyli po zmarłym ojcu wielki majątek w postaci kolekcji znaczków. Jest to tak naprawdę jedyna pamiątka po ojcu, z którym nie mieli kontaktu. Niespodziewany spadek szybko staje się źródłem wielu problemów.
Ten film przypomniał mi jaką fascynacją były kiedyś znaczki.. niby nic wielkiego, a wiele godzin się przeglądało swoje "zbiory". Może nie trzeba było ich na stałe wklejać, ale to przemilczmy.
Dziesiątka, jak słusznie zauważyli krytycy, nie jest wariacją tylko na temat dziesiątego przykazania. W jego fabule i detalach można doszukiwać się nawiązań do pozostałych przykazań. Życie w zgodzie z nimi mogłoby uchronić bohaterów przed nieszczęściem.

Dekalog, Dziewięć - 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Ewa Błaszczyk, Piotr Machalica, Jan Jankowski, Jolanta Piętek-Górecka, Jerzy Trela, Artur Barciś;
- gatunek: dramat.

Było postanowienie by co miesiąc obejrzeć jeden Dekalog. Wrzesień był u mnie tak nabity, że całkowicie zapomniałem o moim postanowieniu. Na swoje usprawiedliwienie mogę powiedzieć tylko tyle, że widziałem kilkanaście polskich filmów. Teraz nadrabiam.

„Nie pożądaj żony bliźniego swego”

Roman i Hanna są od dziesięciu lat małżeństwem. Raczej udanym, chociaż nie posiadają dzieci. Łączy ich miłość, ale nie łóżko. Roman dowiaduje się, że jest impotentem. Lekarz mu radzi by zostawił młodszą żonę i pozwolił jej znaleźć szczęście u kogoś innego. Hanna, gdy dowiaduje się o przypadłości męża, zapewnia, że go kocha i będą razem szczęśliwi pomimo braku "tych pięciu minut raz w tygodniu". Romanem targają wątpliwości - stara się wierzyć Hannie, ale wszystko wskazuje na to, że kobieta ma kochanka.

Dekalog, Osiem - 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Maria Kościałkowska, Teresa Marczewska, Wojciech Asiński, Artur Barciś, Tadeusz Łomnicki;
- gatunek: dramat.

"Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu"
Zofia jest pracownikiem naukowym, który zostaje zaproszony na wykład etyki prowadzony przez tłumaczkę swoich prac naukowych. Podczas wykładu okazuje się, że tłumaczka jest żydowskim dzieckiem, które mogło zostać uratowane przez rodzinę Zofii w czasie hitlerowskiej okupacji. Spotkanie kobiet jest okazją do wyjaśnienia okoliczności odmowy pomocy.

Dekalog, Siedem- 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Anna Polony, Maja Barełkowska, Władysław Kowalski, Bogusław Linda, Bożena Dykiel, Artur Barciś;
- gatunek: dramat.

"Nie kradnij"

Obejrzane jeszcze w lipcu - więc nie ma zaległości ;).

Bardzo nietypowa interpretacja siódmego przykazania. Mało oczywista, ale zarazem dająca duże pole interpretacyjne. Kto ukradł?

Maja jest studentką, która mieszka z rodzicami. Rzuca studia i porywa swoją młodszą siostrę. Dziewczynka tak naprawdę jest jej córką. Maja była zbyt młoda by ją wychować, dlatego wszyscy podejmują decyzję, że dzieckiem zaopiekują się rodzice Mai. Dziewczyna dzięki takiemu rozwiązaniu mogła skończyć studia i ułożyć sobie życie, ale jednocześnie została pozbawiona bezpośredniego wpływu na wychowanie dziecka.
Porywając dziecko z jednej strony odbiera to, co do niej należy, ale także pozbawia dziewczynkę kontaktu z kobietą, która ją wychowała. Próbuje jednym desperackim zachowaniem zmienić sytuację, która trwała przez wiele lat. Kto tu kradnie? Maja, czy raczej kradzież była popełniona wcześniej? Może to matka Mai "ukradła" jej dziecko?
Zatem Maja "kradnie" swoją własność. Ma do tego prawo?

Dekalog, Sześć- 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Olaf Lubaszenko, Stefania Iwińska, Jan Piechociński, Grażyna Szapołowska, Artur Barciś;
- muzyka: Zbigniew Preisner;
- gatunek: dramat.

"Nie cudzołóż."

Tomek, dziewiętnastoletni chłopak zakochuje się w dojrzałej kobiecie, którą od roku podgląda z własnego mieszkania. Stara się być jak najbliżej wybranki serca. Już nie tylko podgląda, ale także dostarcza jej mleko, prowokuje jej wizyty na poczcie (Tomek jest listonoszem), dzwoni. W końcu odważnie wyznaje swoją miłość i swoje czyny. W odpowiedzi słyszy cyniczne: Miłość nie istnieje. Magda próbuje brutalnie uświadomić chłopakowi, że to co nazywa miłością to tylko chemia i chwilowe pożądanie.
Niedoszły kochanek próbuje popełnić samobójstwo, a Magda rozumie, że popełniła wielki błąd.

Dekalog, Pięć- 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Mirosław Baka, Jan Tesarz, Krzysztof Globisz, Krystyna Janda, Artur Barciś;
- gatunek: dramat.

"Nie zabijaj."

Kończy się maj - a ja chcę być konsekwentny i systematycznie przypominać sobie Dekalog Kieślowskiego. Tym razem część, której pełny metraż (Krótki Film o zabijaniu) był jedną z przyczyn powstania cyklu.

"Człowiek jest wolny, jego wolność ogranicza tylko prawo do wolności drugiego człowieka"

Fabułę chyba zna każdy. Młody chłopak krąży bez celu po mieście, zabija nudę, a z czasem nie tylko ją. Brutalnie morduje przypadkowego taksówkarza. Co istotne mord nie jest spowodowany impulsem chwili. Mamy kilka scen, które pokazują przygotowania, a samo zabójstwo jest dokonywane na raty. Nie tak prosto kogoś zabić. Równolegle jest przedstawiony wątek młodego adwokata, który bezskutecznie broni zabójcę. Jego praca na nic się zda w obliczu takiego bestialstwa. Morderca zostaje skazany na karę śmierci. Oko za oko, mord za mord. I tu mamy sceny przygotowania, niedoskonałe narzędzia, ale sama egzekucja przechodzi bezproblemowo. To chyba kwestia doświadczenia.

Dekalog, Cztery- 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Adrianna Biedrzyńska, Janusz Gajos, Adam Hanuszkiewicz, Artur Barciś;
- gatunek: dramat.

"Czcij twego ojca i twoją matkę."

Kończy się kwiecień, zaczyna się majówka. To był ostatni moment by napisać coś o czwartej odsłonie Dekalogu Kieślowskiego.
Anka ma dwadzieścia lat i mieszka ze swoim ojcem Michałem. Stanowią szczęśliwą, aczkolwiek niepełną rodzinę. Pokój zostaje zakłócony gdy Michał wyjeżdża na kilka dni a Anna znajduje zamkniętą kopertę z napisem by ją otworzyć po śmierci ojca.
Co może być tak ważnego, że może zostać przekazane dopiero po śmierci? Anna słusznie podejrzewa, że w kopercie będzie coś związane z jej mamą.
Jeden list, jedna tajemnica wprowadza niepokój w prawidłowe relację pomiędzy ojca i córkę. Zostaje zakwestionowane ojcostwo Michała, a co za tym idzie pojawi się pokusa by ich relacje mogły przybrać nową formę.

Dekalog, Trzy - 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Maria Pakulnis, Joanna Szczepkowska, Dorota Stalińska, Artur Barciś, Daniel Olbrychski;
- gatunek: dramat.

Staram się co miesiąc obejrzeć jedną część Dekalogu Kieślowskiego. Mamy kwiecień, a notka będzie dotyczyć trzeciej części. Na swoje usprawiedliwienie dodam, że za ten epizod zabierałem się kilkukrotnie oraz to, że obejrzałem go w marcu.

„Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”

Jest Wigilia była kochanka Janusza prosi aby pomógł jej odszukać męża, który gdzieś zniknął. Janusz, nie wiedząć, że to podstęp opuszcza rodzinę i udaje się na poszukiwania. Całonocne niby poszukiwania są okazją do rozmów pomiędzy byłymi kochankami. W końcu mogą sobie wyjaśnić okoliczności rozstania. Ewa próbuje wskrzesić dawne uczucie, ale Janusz zachowuje pozory roztropności. Nie daje się tak łatwo podejść - jest przekonany, że przeszłości nie należy wskrzeszać, ale pomimo to całą noc spędza z Ewą.

Dekalog, Dwa - 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Krystyna Janda, Aleksander Bardini, Olgierd Łukaszewicz, Artur Barciś;
- gatunek: dramat.

Próbuję być człowiekiem konsekwentnym - różnie to wychodzi, ale ostatnio staram się na nad tym pracować. Jest początek lutego - dobry moment by przypomnieć sobie kolejną część Dekalogu. W zasadzie to obejrzeć po raz pierwszy.

"Nie będziesz brał imienia Pana Boga swego nadaremno"

Dorota jest mężatką. Jej mąż leży w szpitalu z diagnozowanym rakiem. Jego stan jest bardzo cieżki i wszystko wskazuje, że umrze. Dorota jest w ciąży, ale ojcem dziecka jest kochanek - dlatego też rozważa aborcję. Kobieta błaga lekarza, który leczy jej męża aby jej powiedział czy mąż przeżyje. Ordynator unika bezpośredniej odpowiedzi, ale pod naporem argumentów Doroty przyrzeka, że jej mąż umrze. Wszystkie medyczne argumenty na to wskazują...

Dekalog, Jeden
(Dekalog I)- 1988;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Henryk Baranowski, Maja Komorowska, Artur Barciś, Maria Gładkowska, Wojciech Klata;
- muzyka: Zbigniew Preisner;
- gatunek: dramat.

2017 postanowiłem rozpocząć postanowieniami. Jest wśród nich kilka filmowych, ale więcej prywatnych, osobistych, z którymi pewnie się z Wami nie podzielę. Do filmowych należy między innymi przypomnienie sobie Dekalogu Kieślowskiego. Większość nowel pamiętam, ale myślę, że warto to sobie odświeżyć.
Nie wiem czy wiecie, ale najpierw powstał świetnie przyjęty Krótki film o zabijaniu. Dopiero po jego międzynarodowym sukcesie Kieślowski zgodził się nakręcić cały Dekalog.

"Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną"

Krzysztof jest niewierzącym pasjonatem nowych technologii. W domu buduje system, który będzie wszystkim zarządzać, a w życiu kieruje się zdroworozsądkowym podejściem do świata, w którym podstawowym wyznacznikiem się matematyczne wywody. Krzysztof ma syna, Pawełka, który podziela pasję ojca, ale jednocześnie dostrzega, że na świecie są rzeczy, które nie dają się wytłumaczyć. Komputer nie wie przecież o czym śnimy, co to są uczucia, czym jest dusza. Paweł bardzo chce przed świętami iść na łyżwy na okoliczne jeziorko. Jest mroźna zima i wszystko wskazuje na to, że lód powinien być odpowiednio wytrzymały. Krzysztof zbiera informacje o pogodzie i wykorzystuje swój komputer do obliczeń grubości warstwy lodu... jak to się kończy - doskonale wiemy - końcowe sceny wielokrotnie miałem przed oczami. Mocno mi się wbiły w pamięć.

Trzy kolory: Czerwony,
(Trois couleurs: Rouge) - 1994;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Irène Jacob, Jean-Louis Trintignant, Frederique Feder, Jean-Pierre Lorit;
- gatunek: dramat.

"Braterstwo"
Zamknięcie trylogii, a zarazem ostatni film Kieślowskiego.
Młoda modelka Valentine jest wrażliwą dziewczyną, która przypadkiem potrąciła psa. Okazuje się, że jego właścicielem jest emerytowany sędzia, który wypełnia czas podsłuchując sąsiadów. Pewna specyficzna forma podglądactwa i życie życiem innych. Sędziego i modelkę dzieli wiele, a mimo to wytwarza się pomiędzy nimi fenomenalna więź. Odwiedziny są coraz częstsze a rozmowy odsłaniają olbrzymią wrażliwość naszych bohaterów. ptyczny, ale jak patrzę na aktorki w Kolorach to zaczynam się nad tym zastanawiać.. piękne, delikatne i mega zmysłowe, a poza tym mówią po francusku..

Trzy kolory: Biały - 1994;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- wybrana obsada: Zbigniew Zamachowski, Julie Delpy, Janusz Gajos, Jerzy Stuhr, Cezary Pazura;
- gatunek: dramat.

"Wszyscy cierpią... ale ja chciałem mniej"
Obiecałem sobie, że odświeżę filmografię Kieślowskiego. Słowa dotrzymuję i dziś druga odsłona Kolorów. Biały, czyli Równość.
Karol jest Polakiem, ale pracuje i mieszka w Paryżu. Poznajemy go w momencie rozwodu. Piękna żona rzuca Karola z powodu jego problemów z erekcją. Mężczyzna traci wszystko i ląduje na ulicy w obcym kulturowo mieście. Wydaje się być skończony, ale dzięki pomocy przypadkowego mężczyzny Karolowi udaje się wrócić do Polski. Na dzień dobry dostaje solidny łomot - to prawdziwy znak, że jest w ojczyźnie. Polska jest u progu przemian. Tu każdy, przy odrobinie cwaniactwa, może odnieść sukces. Pozornie wszyscy są równi.. Karol odnosi sukcesy zawodowe, staje się biznesmenem, ale w głowie cały czas ma swoją byłą żonę i jej zachowanie. Powoli szykuje plan zemsty.

Trzy kolory: Niebieski - 1993;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- muzyka: Zbigniew Preisner;
- wybrana obsada: Juliette Binoche, Florence Pernel;
- gatunek: dramat.

Są trzy powody, które sprawiły, że sięgnąłem po ten film po raz kolejny.
1. Uwielbiam lata 90 w kinie
2. Mija właśnie dwadzieścia lat od śmierci Krzysztofa Kieślowskiego.
3. Robiłem porządki i w ręce wpadły mi płyty DVD z kolorami.

"Dlaczego pani płacze? Ponieważ pani nie płacze"
Julie traci w wypadku męża i córkę. Nie potrafi sobie poradzić z bólem. Fizyczny ból ma zagłuszyć cierpienie po stracie rodziny. A płacz ukrywany w wodzie (basen, deszcz) zbyt dumna by go okazać. Ucieka od rzeczywistości i próbuje całkowicie się odciąć od przeszłości. Jest młodziutka (i piękna) i próbuje na nowo ułożyć sobie życie. Z całkowicie czystą kartą, ale po czasie rozumie, że to nie jest możliwe i że tego tak naprawdę nie chce. To film o wolności i ograniczeniach które ona z sobą niesie. Julie po wypadku uwolniła się (brutalnie) od swojego życia, swojej rodziny, ale czy jest w stanie zacząć całkiem inne życie? Bez ludzi i przeszłości.

Piekło
(L'enfer, reżyseria Danis Tanović, 2005)

Scenariusz Piesiewicz, Kieślowski

Trzy siostry w dzieciństwie były świadkami wielkiej awantury rodziców, która skończyła się samobójstwem ojca. Od tamtych wydarzeń minęło dwadzieścia lat. Dziewczyny próbują sobie ułożyć życie, ale wspomnienia wracają. Dawna trauma zostaje przypomniana za sprawą jednego z chłopaków dziewczyn.
Piekło to przede wszystkim film o kobietach, wyborach, ale także o traumie, którą niemal każdy z nas w sobie skrywa. Próbuje żyć zapominając, ale ona wraca, przypomina o sobie. Każda wątpliwość, niejasność wydarzeń potrafi zakłócić spokój. Piekło stylistycznie nie bardzo mi się podobał. Pomijając genialny początek to całość mnie męczyła. Całkiem inne wrażenia miałem po obejrzeniu Nieba Tykwera (pierwsza część tryptyku).. Myślę, że kiedyś dam jeszcze jedną szansę tej pozycji, na dziś oceniam na sześć.