Święto ognia - 2023;
- reżyseria: Kinga Dębska;
- scenariusz: Kinga Dębska;
- wybrana obsada: Paulina Pytlak, Tomasz Sapryk, Joanna Drabik, Kinga Preis, Karolina Gruszka, Katarzyna Herman, Mariusz Bonaszewski;
- kategoria: kino polskie, Złote Lwy, film, obyczajowy, ekranizacja.

Poldek ma dwie córki. Łucję, która rozpoczyna solową karierę w Balecie Narodowym oraz Nastkę, dwudziestoletnią optymistkę, która ma porażenie mózgowe. Obie walczą z własnym ciałem. Nastka ma codzienne rehabilitacje by móc komunikować się ze światem, a Łucja chce przekraczać granice własnych możliwości. Marzy o wielkie karierze i ignoruje kontuzję.
Poldek ma też sąsiadkę Józefinę. Samotną pełno wewnętrznej radości kobietę, której szkoda życia na wahania i zamartwianie się.

Zupa nic - 2021;
- reżyseria: Kinga Dębska;
- scenariusz: Kinga Dębska;
- wybrana obsada: Kinga Preis, Adam Woronowicz, Ewa Wiśniewska, Barbara Papis, Przemysław Bluszcz, Milena Lisiecka, Marcin Bosak;
- kategoria: film, kino polskie, komedia, obyczajowy, Orły.

Ta komedia obyczajowa opowiada historię przeciętnej rodziny żyjącej w małym mieszkaniu w PRL. Głowa rodziny, niespełniony inteligent, który marzy o tym by w końcu został doceniony, nie potrafi kombinować a co za tym idzie gardzi tymi, którzy coś osiągnęli. Czasem coś mu się udaje. Na przykład kupno zestawu wypoczynkowego - szkoda tylko, że żona się o to czepia - że niby niepotrzebny im drugi. Żona należy do zakładowej solidarności i mocno wierzy, że jej działania zmienią los Polski. Ambitna, ale niezbyt odważna. Mają dwójkę dzieci i babcię, która lubi opowiadać pociechom powstańcze historie na dobranoc. Do pełni szczęścia brakuje tylko większej ilości kartek oraz Malucha.. a może i tu los się uśmiechnie i uda się zdobyć wymarzony samochód. Takim autem to można i nad morze pojechać, a może nawet nad Balaton.

Pułapka,
- twórcy: Łukasz Palkowski;
- TVN, 2018, sezon 1;
- wybrana obsada: Agata Kulesza, Marianna Kowalewska, Leszek Lichota, Mateusz Więcławek, Joanna Kulig, Kinga Preis, Krzysztof Pieczyński, Maria Maj;
- kategoria: kino polskie, kryminał;

Olga (Kulesza) jest znaną pisarką, która cały czas poszukuje nowych tematów do swoich książek. Poszukiwania ułatwiają spotkania autorskie, które odbywają się całym kraju. Olga natrafia na sprawę zaginięcia dziewczyny z domu dziecka. Sprawa z pozoru banalna - dzieciaki przecież uciekają z bidula, ale miejsce nie jest przypadkowe. To dom, który Olga zna doskonale... a nadal nie potrafi się uwolnić od traumatycznych przeżyć, które wiążą się z tym miejscem. Na miejscu odkrywa, że sprawa zaginięcia może mieć głębsze dno, a demony przeszłości odzywają się z zdwojoną siłą. Czyżby przeszłość się splatała z teraźniejszością? To świetny moment by wspomnieć, iż Olga radzi sobie z problemami jak Komisarz Halski... zapija je. Czasem to pomaga..

Pakt,
- HBO, sezon 1, 2015;
- twórcy: Marek Lechki, Leszek Dawid;
- wybrana obsada: Marcin Dorociński, Magdalena Popławska, Adam Woronowicz, Filip Pławiak, Borys Szyc, Zbigniew Zamachowski, Kinga Preis, Magdalena Cielecka, Łukasz Simlat, Witold Dębicki;
- gatunek: thriller, sensacyjny

Ostatnio sporo się mówi o tym, że wielkie stacje zaczynają kręcić w Polsce porządne seriale, których poziom realizacji (głównie scenariusz) nie będzie odstawał od światowych pozycji. Jest to pozytywny trend, ale nie dajmy się przekonać, że przed 2018 rokiem w Polsce istnieje serialowa czarna dziura. Mamy ciekawe produkcje i nie mam tu na myśli telewizyjnych tasiemców.
Do pozycji, które warto znać, trzeba zaliczyć Pakt. I tu przyznaję bez bicia, że dopiero teraz obejrzałem pierwszy sezon.
Fabuła.
Dziennikarz śledczy trafia na ślad oszustwa w wielkiej korporacji. Szybko okazuje się, że sprawa jest dużo szersza niż się początkowo wydawało. Jej źródła znajdują się daleko poza firmą i sięgają politycznych elit. Czy to tylko skorumpowani politycy i przedsiębiorcy czy za zmową milczenia kryje się coś więcej? Co łączy milionerów i polityków. I dlaczego presja na zakończenie śledztwa jest tak silna?
Pakt, to serial, który w pewien sposób powiela pewien schemat, w którym przedstawiciele czwartej władzy odkrywają nieuczciwość politycznych elit. Tu polityka nie jest na pierwszym planie, ale jest wyczuwalna. Główny motyw fabularny przypomina trochę Układ zamknięty z 2013 roku.

Pod Mocnym Aniołem
(reżyseria Wojciech Smarzowski, 2014)

Do ekranizacji prozy Jerzego Pilcha podchodziłem z rezerwą, ale też z nadzieją.. według zapowiedzi miał to być film, który zachwieje Polską... może i zachwiał, ale mnie na kolana nie powalił.. mamy tu stałe elementy Smarzowskiego, które od wielu lat się nie zmieniają.. brutalny, zimny, ale także mocno przerysowany naturalizm, wulgarność, opowiadanie anegdot, a przede wszystkim bardzo dobrą obsadę aktorską. Po seansie miałem dokładnie takie same odczucia jak po obejrzeniu Drogówki... w głowie pojawiało się tylko jedno pytanie... jak to zachwyca skoro nie zachwyca. Smarzowski doskonale wie jak robić kino, które znakomicie się sprzeda na ekranie, ma być ostre i wulgarne. Ponoć tak lubimy.. - ja tego nie kupuję.
Mam wrażenie, że gdyby ktoś inny się zabrał za ten materiał to mógłby powstać film wybitny. Alkohol upadla, robi to powoli, etatami, ale skutecznie i całkowicie.. robi to całkiem inaczej niż inne używki... dużo bardziej wpływa na naszych bliskich.. problem alkoholizmu też ich dotyczy. Pod Mocnym Aniołem pokazuje to upodlenie, degradację człowieka.. ale poprzez przerysowane sceny i opowieści czyni ten temat abstrakcyjnym.

Róża
(reżyseria Wojciech Smarzowski, 2011)

Kolejna zaległa pozycja, którą wypadało obejrzeć przed premierą "Pod Mocnym Aniołem".
Koniec wojny. Marcin Dorociński w roli byłego AK-owca, który opiekuje się wdową po żołnierzu Wehrmachtu (Agata Kulesza). Zmieniająca się rzeczywistość i zezwierzęcenie ludzi po drugiej wojnie światowej. Film ostry i brutalny - twardo przedstawia intensywność tamtych czasów. Liczyło się tylko przeżycie.
Film jest znakomicie zagrany i trzyma w napięciu.
Oceniam na dziewięć

Dom zły
(reżyseria Wojciech Smarzowski, 2009)
Polskie kino wstało z kolan. Z roku na rok powstają coraz mocniejsze pozycje, których nie mamy prawa się wstydzić. Niestety często są to pozycje, których widz europejski nie zrozumie.. bardzo hermetyczne. Takim filmem jest też Dom Zły.. zimny, brutalny, intrygujący, ale mocno osadzony w polskich realiach lat 80-tych. Historia jest opowiedziana w sposób fragmentaryczny, co chwilę mamy zmianę czasu akcji. Niewątpliwie utrudnia to odbiór. Nie ukrywam, że Dom zły mnie nie porwał.. podobnie jak Drogówka, która też zebrała dobre opinie. Technicznie film jest nienaganny, aktorsko też stoi na bardzo wysokim poziomie (Arkadiusz Jakubik, Marian Dziędziel, Kinga Preis,  Bartłomiej Topa, Robert Więckiewicz), nawet jest ciekawy, mroczno-zimowo klimat, który wywołuje ciarki (skojarzenie z Wilczycą, nie wiem czemu), ale sama opowieść mnie nie zaciekawiła. Czegoś brakło.
Doceniam i oceniam na solidne siedem.

W ciemności
(In Darkness, reżyseria Agnieszka Holland, 2011)

Długo się zabierałem za ten film. Z niektórymi pozycjami mam tak, że wiem, iż powinienem je obejrzeć, ale nie mam nastroju, okoliczności, ale nie zapominam o nich. Takim filmem było W ciemności. Kandydat do Oscara poruszający ważny historycznie temat, a z drugiej strony wybitne aktorstwo Więckiewicza. To wszystko prawda. Po seansie mogę się zgodzić, że jest to bardzo dobry film. Sceny w kanałach rzeczywiście robią wrażanie. Widać w nich, że wymagały wielkiego nakładu pracy. Aktorsko też bardzo fajnie, poza wspomnianym Więckiewiczem, na uznanie zasługuje Agnieszka Grochowska oraz Kinga Preis. Cenię też kunszt Holland, która wielokrotnie już dowodziła, że jest wybitną osobą polskiego kina - kolejny raz nie rozczarowała.
Całość jest warta polecenia. Oceniam na osiem.

Ostatnio nie mam serca do pisania. Niby oglądam nowe pozycje, ale nie przekłada się to na nowe notki na tej stronie. Może to się zmieni, ale nie obiecuję.

Dziś krótko o Ogrodzie Luizy (2007). Film Macieja Wojtyszko jest ciepłą opowieścią o miłości pomiędzy gangsterem (Marcin Dorociński), a młodą dziewczyną, która jest leczona psychicznie (fenomenalna Patrycja Soliman).

W drugim planie zobaczymy Kingę Preis i Krzysztofa Stroińskiego. Klimatem film przypominał mi filmy lat 90-tych (Tato, Uprowadzenie Agaty). Żałuję, że tak mało powstaje takich filmów.

Oceniam na dziewięć.