Kochanek (L'amant, reżyseria Jean-Jacques Annaud, 1992)

Pozycja całkiem inna niż wcześniej oceniany wstyd. Dwójka bohaterów... Ona (Jane March) - niepełnoletnia biedna dziewczyna, która pragnie coś przeżyć w życiu. On (Tony Leung Ka Fai) bogaty 32-letni mężczyzna, który nigdy nie pracował.. Dwa różne światy, kultury, duża różnica wieku a mimo to decydują się na romans. Od początku wiadomo, że to nie może być nic więcej, w tradycyjnej kulturze pewne podziały nie są do przeskoczenia, ale oboje chcę w nim tkwić. Pragnienia, które przeczą zdrowemu rozsądkowi. Niesamowite ujęcia i nastrojowe sceny idealnie podkreślają intymny charakter relacji, który wcale nie ogranicza się tylko do seksu. Mamy tu sporo rozmów, w których zaskoczyła mnie bezpośredniość pytań i banalność, szczerość odpowiedzi. Zero lawirowania między prawdą a kłamstwem - świat jest prostszy niż się wydaje. Sceny w filmie, mimo iż odważne, nie szokują - nie mają na celu wywołania taniej sensacji - są delikatne, intymne i tak zwyczajnie ładne. Muszę przyznać, że film ma coś w sobie - coś w klimacie, scenach - co sprawia, że ma ponadczasowy charakter.
Nie jest to film dla każdego, wielu może znużyć, ale podobał mi się. Oceniam na osiem.

Kochanek powstał na podstawie powieści (pod tym samym tytułem) Marguerite Duras.

Wróg u bram
(Enemy at the Gates, reżyseria Jean-Jacques Annaud, 2001)
Ten tytuł kiedyś już widziałem, ale ciężko było mi sobie przypomnieć zarys fabuły. Trzeba było sobie przypomnieć;). Jest to film pokazujący bitwę o Stalingrad poprzez pojedynek dwóch znakomitych snajperów. Ikona walki z nazistowskim agresorem (Jude Law) przeciwko jednemu z najlepszych niemieckich snajperów (Ed Harris). Pojedynek na śmierć i życie.. a wokół miasto, które tonie w gruzach, bombach i trupach. Przerażające. Stalingrad został tu znakomicie ukazany. Scenografia jest jednym z najmocniejszych elementów tego filmu. Zresztą film nie ma słabych stron. Zachwyca aktorstwo, poza wspomnianymi w Wrogu zagrali: Joseph Fiennes, Rachel Weisz, Bob Hoskins oraz Ron Perlman. Scenariusz też do ostatnich chwil trzyma napięciu. Nie jest przeładowany, ani przerysowany.. idealnie stonowany.