Kasyno;
(Casino) - 1995;
- reżyseria: Martin Scorsese;
- scenariusz: Martin Scorsese, Nicholas Pileggi;
- wybrana obsada: Robert De Niro, Sharon Stone, Joe Pesci, James Woods, Don Rickles, Kevin Pollak, L.Q. Jones, Alan King;
- kategoria: dramat, gangsterski, Złoty Glob, film.

Sam Rothstein to były zawodowy gracz, który ma nowe zadanie. Na polecenie chicagowskiej mafii ma prowadzić jedno z najlepszych kasyn w Las Vegas. Sam (zwany Asem) wie jak to robić i umiejętnie rozwija interes. Opłaca wszystkich, którzy mogą wpłynąć na interesy (policja, politycy, urzędnicy) i coraz bardziej wierzy w swoją wielkość. Jednak to nie jego ego jest przyczyną problemów. As się zakochuje. Wie, że jego wybranka może przysporzyć mu problemów, ale wierzy, że uczciwa umowa i wzajemny szacunek wystarczą by stworzyć dobry związek. Ginger osłabia jego pozycję, ale nie tak bardzo jak przyjaciel z Chicago, który postanawia rozwinąć przestępczą działalność w Las Vegas. Sprawy początkowo się dobrze okładają, ale z czasem zaczynają się coraz bardziej komplikować, a szefowie z Chicago mogą w końcu stracić cierpliwość i poszukać odpowiednich, zdecydowanych rozwiązań.

Dawno temu w Ameryce,
(Once Upon a Time in America) - 1984;
- reżyseria: Sergio Leone;
- scenariusz: Leonardo Benvenuti, Franco Arcalli;
- muzyka: Ennio Morricone;
- wybrana obsada: Robert De Niro, James Woods, Elizabeth McGovern, Treat Williams, Tuesday Weld, Burt Young, Joe Pesci Jennifer Connelly, Brian Bloom;
- kategoria: gangsterski, kultowy, dramat.


Kolejny klasyk nadrobiony.. a nie było łatwo.. bo to dosyć długa pozycja. Prawie cztery godziny seansu - jak tu znaleźć na to czas? Jakoś przy serialach nie ma tego dylematu.

Prawdziwie epicka historia. Fabułę poznajemy dwutorowo.. to co się dzieje teraz, czyli w 1968 roku i to co było wcześniej. Wspomnienia są bardziej żywe niż teraźniejszość. Początki historii sięgają lat dwudziestych, gdy poznają się Noodles i Max. Szybko się zaprzyjaźniają i stają na czele małego gangu. Interes dobrze idzie, są czasy prohibicji - łaskawe dla odważnych i brawurowych uliczników. Emocjonalny Noodles trafia za kratki, ale pod jego nieobecność wszystko nadal dobrze się kręci. Po powrocie na wolność interesy nadal dobrze idą, a co najważniejsze przyjaźń trwa w najlepsze.
Wszystko się zmienia po zakończeniu prohibicji. Gang musi szukać nowego, bardziej dochodowego zajęcia... Noodles wie, że to zbyt ryzykowne i podejmuje bardzo trudną decyzję, która będzie mu ciążyć ponad trzydzieści lat.

Nixon - 1995;
- reżyseria: Oliver Stone;
- scenariusz: Oliver Stone, Stephen J. Rivele;
- wybrana obsada: Anthony Hopkins, James Woods, Bob Hoskins, Joan Allen, Tony Goldwyn, Ed Harris, Paul Sorvino, Michael Chiklis, Mary Steenburgen;
- kategoria: biograficzny, polityczny, Ameryka, Watergate, dramat.

Po obejrzeniu Ojca (o którym niebawem napiszę) postanowiłem trochę odświeżyć sobie dorobek Hopkins'a, zwłaszcza, że aktor ma na swoim koncie kilka wybitnych ról.
Dziś kilka słów o Nixon'ie. Film z 1995 roku przybliża nam postać tego bardzo kontrowersyjnego polityka, który obecnie jest kojarzony tylko z aferą Watergate. Przyznaję, że byłem przekonany iż głownie o tym będzie ten film. Co za pozytywne zaskoczenie. Watergate oczywiście zajmuje kawał tego trzygodzinnego filmu, ale nie dominuje. Twórcy przybliżają nam sylwetkę Nixon'a, jego motywacje, życiorys i charakter. Nie ulega wątpliwości, że prezydent Nixon wielokrotnie przekroczył swoje uprawnienia, ale czy jego prezydenturę, karierę polityczną należy oceniać jednoznacznie negatywnie? Jego gabinet ma też kilka znaczących sukcesów. Na szczęście świat nie jest czarno-biały i nie musimy jednoznacznie klasyfikować. Nixon to postać bardzo złożona. W polityce lubił ostre, gwałtowne i dyskusyjne rozwiązania, w pewien sposób był przeciwieństwem Kennedy'ego, ale czy w swoim postępowaniu nie kierował się patriotycznymi pobudkami? Wiem, że motywacja to za mało i historia ocenia inaczej, ale seans przypomniał mi jedną bardzo ważną rzecz. W Stanach Zjednoczonych Prezydent niby wiele może, ale jest mocno ograniczony przez inne elementy politycznej układanki.

Ciężka próba (The Hard Way, reżyseria John Badham, 1991)

Mam spory sentyment do kina początku lat dziewięćdziesiątych. Połączenie kina akcji i komedii, które przeważnie się udaje. Nie inaczej jest tym razem.
Michael J. Fox jest aktorem na topie, który szuka aktorskich inspiracji. Chce by kolejny jego film był bardziej prawdziwy i realistyczny. Chce być twardym gliną - tak tak Fox.. ;) w tym celu zostaje partnerem policyjnego detektywa (James Woods), który aktualnie prowadzi śledztwo w sprawie seryjnego mordercy. Film jest kiczowaty, ale nie sposób mu odmówić uroku. Powiela kalki bohaterów i stereotypy, jednak robi to w sposób zabawny i przyjemny. Wielu osobom to nie przypadnie do gustu, ale ja takie pozycje darzę sympatią.
W drugim planie: Christina Ricci, Annabella Sciorra, Stephen Lang.
Ciężka próba zasłużyła na siedem.

Woods i Fox to naprawdę ciekawe połączenie. Poza tym zwróćcie uwagę, że reżyserem jest Badham, to ten sam co zrobił Krótkie spięcie - jeden z moich ulubionych filmów z dzieciństwa. Podobny klimat.