Rodzina Soprano,
(The Sopranos);

- twórcy: David Chase;
- HBO, sezon 3, 2001;
- wybrana obsada: James Gandolfini, Lorraine Bracco, Steven Van Zandt, Edie Falco, Michael Imperioli, Dominic Chianese, Tony Sirico, Aida Turturro, Drea de Matteo, Jason Cerbone, Federico Castelluccio, Joe Pantoliano;
- gatunek: dramat, kryminał;

Trzeci sezon Rodziny Soprano delikatnie rozczarowuje. Sezon jest o wiele spokojniejszy od drugiej odsłony. Mafijne porachunki ustępują pola problemom rodzinnym Tony'ego. Początkowo wydaje się, że będzie bardziej kryminalnie (podsłuch w domu Soprano, postać Ralpha Cifaretto), ale już po 2-3 epizodach akcja zaczyna zbyt mocno skupiać się na dzieciach Tony'ego. Córka wyjeżdża na studia, a syn jest coraz bardziej problematyczny. Rozumiem, że to ma budować otoczenie społeczne Tony'ego, ale brakło w tych wydarzeniach ikry.

Rodzina Soprano, 
(The Sopranos);

- twórcy: David Chase;
- HBO, sezon 2, 2000
- wybrana obsada: James Gandolfini, Lorraine Bracco, Steven Van Zandt, Edie Falco, Michael Imperioli, Dominic Chianese, Tony Sirico, Aida Turturro, Drea de Matteo, David Proval, Vincent Pastore, Federico Castelluccio;
- gatunek: dramat, kryminał.

Drugi sezon Soprano zaliczony. Tony coraz bardziej odczuwa presję służb i potrzebę zmiany. Z jednej strony nie chce trafić do więzienia, ale też nie zamierza rezygnować z obecnego sposobu życia. W drugim sezonie sporo się dzieje. Mamy niemal romantyczną wycieczkę Tony'ego do Włoch. W rodzinnych stronach załatwia interesy oraz zatrudnia nowego 'pomocnika'. Furio (Castelluccio) pozwoli uporządkować sprawy w Ameryce. Wuj Junior schodzi na dalszy plan, ale wielu sądzi, że nadal powinien rządzić rodziną. Do tych osób zalicza się Richie Aprile, który właśnie opuścił więzienie. Richie ma problem z dyscypliną, a sprawę komplikuje fakt, że się związał z siostrą Tony'ego. Kolejny raz 'praca' miesza się z rodziną.

Deadwood,
- HBO, sezon 1, 2004;
- twórcy: David Milch;
- wybrana obsada: Timothy Olyphant, Ian McShane, Molly Parker, Jim Beaver, Brad Dourif, John Hawkes, Paula Malcomson, Leon Rippy, William Sanderson, Robin Weigert, Dayton Callie;
- gatunek: western, historyczny, kryminał.

Stany Zjednoczone, chociaż precyzyjniejszym określeniem będzie nazwa geograficzna - Ameryka Północna. Deadwood to niewielka osada leżąca na ziemi jeszcze nie niczyjej. Jeszcze nie Stany Zjednoczone, ale też już nie tereny Indian. To osada, do której przybywają spragnieni bogactwa poszukiwacze złota. Złoto w rejonie jest, ale przyciąga ono nie tylko poszukiwaczy, ale także ciemny element współczesnego świata. Prawo dopiero powstaje, ale już widzimy, że dla korzyści majątkowych często jest omijane, a rywali i niewygodne osoby morduje się w biały dzień. Miejscowością rządzą bezkompromisowi właściciele domów uciechy. Póki co ich interes dobrze prosperuje, ale doskonale wiedzą, że o Deadwood niedługo upomną się Stany Zjednoczone. Gdy przyjdzie wojsko Deadwood musi posiadać już wykształcone struktury prawne - bez nich osada zostanie w pełni zdominowana, a prawa własności do złotonośnych ziem będą nic nie warte.

Rodzina Soprano,
(The Sopranos);
- twórcy: David Chase;
- HBO, sezon 1, 1999,
- wybrana obsada: James Gandolfini, Lorraine Bracco, Edie Falco, Michael Imperioli, Dominic Chianese, Tony Sirico;
- gatunek: dramat, kryminał.

Tak się złożyło, że wszyscy ostatnio piszą o nowych serialach Netflix'a - zachwycając się ich poziomem. Liczą się tylko nowości, a wielu zapomina, że kino ma ponad sto lat, a znakomite seriale telewizyjne możemy oglądać od kilkudziesięciu lat. Nie samymi nowościami człowiek żyje. Swoją drogą to przerażające jak ludzie korzystający z kultury mają krótką pamięć. Liczy się tylko to co tu i teraz. Nie wiem czy wiecie, ale pracuję w bibliotece i ten trend parcia na nowości jest mocno widoczny. Ludzie, zwłaszcza młodzi, zapominają o tym, że przed kilkoma laty również były świetne dzieła kultury. Dlatego też, odcinając się od nowości, będę starał się też tu więcej pisać o tym co jest ciut starsze. Przynajmniej spróbuję.
Zaczynam od pierwszego sezony jednego z bardziej kultowych seriali przełomu lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych - mowa oczywiście o Rodzinie Soprano. Kilka lat temu miałem podejście do tego serialu, ale z przyczyn niekoniecznie mi znanych porzuciłem ten tytuł. Przez lata chciałem nadrobić, ale bezustanne parcie za nowościami skutecznie mi w tym przeszkadzało.

Gracze,
(Ballers) - 2016;
- sezon 2, stacja HBO;
- twórcy: Stephen Levinson;
- wybrana obsada: Dwayne Johnson, Rob Corddry, John David Washington, Omar Benson Miller, Jazmyn Simon;
- gatunek: dramat, komedia.

Otwieram lodówkę a tam Johnson czy jakoś tak. Facet od kilku lat jest wśród najpopularniejszych aktorów i coraz bardziej go lubię. Dlatego też z chęcią obejrzałem drugi sezon Graczy. I jestem pozytywnie zaskoczony kierunkiem zmian w tym serialu. Przypomnijmy, jest to serial o byłym futboliście, który zmienia branżę i stara się odpowiednio inwestować pieniądze topowych graczy. To nie tylko inwestycje, ale głównie pilnowanie by gracze nie roztrwonili swoich fortun. W tym sezonie dużo więcej się dowiadujemy o głównym bohaterze. Jest zdecydowanie mniej imprez, za to pojawiają się lekarze, leki przeciwbólowe oraz świadomość, że niektóre decyzje w życiu były błędne. Czasu nie da się cofnąć, ale zdecydowanie warto spróbować uchronić innych zawodników przed podobnymi błędami.

Gra o tron - sezon 7,
(Game of Thrones) - 2017;
- HBO, ekranizacja prozy George’a R.R. Martina;
- twórcy: David Benioff, D.B. Weiss;
- wybrana obsada: Lena Headey, Peter Dinklage, Emilia Clarke, Maisie Williams, Kit Harington, Iain Glen, Sophie Turner, Nikolaj Coster-Waldau, Rory McCann, Alfie Allen, Aidan Gillen, Conleth Hill, Julian Glover, Jacob Anderson;
- gatunek: dramat, fantasy, przygodowy.

Winter is coming.. podsumowując szósty sezon pisałem, że zima przyszła, ale już nie mrozi tak bardzo jak kiedyś. To sprawiło, że spokojnie podchodziłem do obejrzenia siódmego sezonu. Poczekałem, aż pojawią się wszystkie epizody i spokojnie zabrałem się za seans. Nie było to takie proste jak się wydaje. Internet był (jest) przepełniony materiałami spoilerującymi fabułę poszczególnych epizodów. Mocna kampania promująca ten serial zawsze była jego wyróżnikiem, ale podczas emisji tego sezonu mocniej odczułem jej nachalność. Produkt o tej renomie powinien sprzedawać się z automatu. Nie ukrywam, że ta promocja tylko mnie zniechęcała do obejrzenia.

Pustkowie,

(Pustina) - 2016;
- miniserial, HBO;
- wybrana obsada: Zuzana Stivínová, Jaroslav Dušek, Eliška Křenková, Jan Cina, Eva Holubová, Leoš Noha;
- gatunek: kryminał, dramat.

Serial, o którym było głośno kilka miesięcy temu. My mieliśmy Belfra (oglądam), a Czesi nakręcili Pustkowie. Pozycje mają kilka elementów wspólnych, ale całkowicie różnią się klimatem. O podobieństwach może coś wspomnę przy notce o Belfrze.
Dziś skupię się na Pustkowiu.
Małe miasteczko, które najlepsze lata ma już za sobą. Zresztą to za mało powiedziane. Stare, nieremontowane budynki, niesłychane strukturalne bezrobocie i młodzież, która nie widzi sensu życia w takiej mieścinie. Co zdolniejsi wyjadą, ale większość zostanie i da się wciągnąć w tanie używki. Jest możliwość zmiany. Na terenach miasteczka może powstać kopalnia odkrywkowa, która chętnie kupi ziemie, a wielu mieszkańców znajdzie tam zatrudnienie. Przynajmniej tak obiecuje inwestor. Kwestia kopalni dzieli społeczność. W tym miasteczku dochodzi do zaginięcia nastolatki. Wszyscy przeczuwają, że dziewczyna nie żyje, ale kto mógł to zrobić? Przecież w tym miasteczku wszyscy się znają. Czy winny jest chory ojciec, lokalni dilerzy, a może chłopcy z pobliskiego zakładu poprawczego? Społeczeństwo staje się jeszcze bardziej podzielone.

Gracze,
(Ballers) - 2015;
- sezon 1, stacja HBO;
- twórcy: Stephen Levinson;
- wybrana obsada: Dwayne Johnson, Rob Corddry, John David Washington, Omar Benson Miller, Jazmyn Simon;
- gatunek: dramat, komedia.

Serial na moim ekranie pojawił się jako przerywnik. Krótka seria 30 minutowych epizodów wydawała się dobrym detoksem po ciężkich kryminalnych serialach.
Spencer Strasmore (wszechobecny Dwayne) jest emerytowanym zawodnikiem futbolu amerykańskiego. Po zakończeniu kariery sportowej zaczyna pracę jako doradca finansowy dla sportowców, ale z czasem okazuje się, że zawodnicy potrzebują nie tylko pomocy w zakresie inwestowania pieniędzy. Spencer negocjuje kontrakty, zataja niewygodne fakty, libacje oraz pilnuje by ekipy pasożytów nie przejadły wszystkich jeszcze nie zarobionych fortun. Jest patronem, który czuwa nad każdym aspektem życia sportowców - dzięki niemu mogą skupić się tylko na grze.

Długa noc,
(The Night Of) - 2016;
- mini serial, HBO;
- twórcy: Richard Price, Steven Zaillian;
- reżyseria: Steven Zaillian;
- muzyka: Jeff Russo;
- wybrana obsada: John Turturro, Riz Ahmed, Michael Kenneth Williams, Peyman Moaadi, Poorna Jagannathan, Bill Camp;
- gatunek: dramat, kryminał.

Uważni czytelnicy tego bloga pewnie zauważyli, że ostatnio sporo oglądam kinowych nowości, ale także niezmiennie lubię wyszukiwać krótkie, niekoniecznie znane seriale. Produkcji telewizyjnych jest ostatnio coraz więcej i nic nie wskazuje na to by tendencja miała się zmienić. Jest mnóstwo słabych tytułów, które odrzucam na podstawie recenzji internetowych, ale zdarzają się też produkcje, których opisy mocno intrygują. Do takich zaliczam Długą noc.
Nowy Jork - noc. Młody chłopak pakistańskiego pochodzenia jeździ po ulicach miasta taksówką ojca. Jest zwykłym spokojnym studentem, który miał jechać na imprezę. Do taksówki wsiada atrakcyjna dziewczyna, która prosi o kurs nad rzekę. Z dala od ludzi. Młodzi przypadają sobie do gustu, znajomość kończy się imprezą i seksem w mieszkaniu dziewczyny. Nazir (chłopak) budzi się kilka godzin później i odkrywa, że dziewczyna, z którą się świetnie bawił kilka godzin wcześniej leży obok martwa. On sam niczego nie pamięta, ale wie, że wszystko wskazuje na jego winę więc w panice ucieka. Niezbyt daleko - szybko, przypadkowo trafia w ręce policji.
Na komisariacie spotyka adwokata (Turturro), który chce go reprezentować.

Detektyw,
(True Detective) - sezon 2;
- twórca: Nic Pizzolatto;
- HBO, 2015;
- wybrana obsada: Colin Farrell, Vince Vaughn, Taylor Kitsch, Rachel McAdams;
- gatunek: dramat, kryminał.

Pierwszy sezon Detektywa zrobił na mnie dobre wrażenie, dlatego też chętnie zabrałem się za drugi sezon.
Pilot sezonu mocno rozczarował, ale pomyślałem sobie, że przecież w każdym serialu bywają dobre i słabsze odcinki.. Pomimo Colina Firtha i nudnego początku oglądałem dalej.. okolicach trzeciego, czwartego odcinka zacząłem się zastanawiać jakim cudem ten tytuł trafił do dystrybucji.

Kompania braci,
(Band of Brothers) - 2001;
- producent wykonawczy: Tom Hanks, Steven Spielberg;
- HBO, 10 epizodów
- wybrana obsada: Damian Lewis, Dale Dye, Ron Livingston, David Schwimmer, Matthew Settle, Neal McDonough, Donnie Wahlberg, Simon Pegg, Tom Hardy;
- gatunek: dramat, wojenny.

W mediach trwa intensywna kampania reklamowa HBO. Stacja chwali się, że wyprodukowała znakomite seriale, które zyskały miano kultowych. Spot reklamowy przypomniał mi, że mam do nadrobienia Kompanię braci. Kiedyś zachwycałem się serialem Pacyfik z 2010, ale dopiero teraz dotarło do mnie, że jest to tak naprawdę kontynuacja Kompanii braci. Ten sam poziom realizacji tylko inny miejsce wojennych zmagań.
Kompania opowiada o losach amerykańskich żołnierzy po lądowaniu w Normandii. Każdy epizod jest poprzedzony wypowiedziami żołnierzy, którzy przeżyli drugą wojnę światową. Dzięki temu prostemu zabiegowi przypominamy sobie, że opowiadane historie mają w sobie elementy prawdy, że brutalna wojna była nie tak dawno temu. Epizody mają różne tempa akcji.. czasem skupiają się intensywnych działaniach wojennych, a czasem tempo spada i fabuła skupia się wokół ludzkich pierwiastków (strach, tęsknota). To nierówne tempo akcji idealnie oddaje realizm wojny. Świetnie też pokazano, że wojna to nie tylko medale za zasługi, że nawet waleczni Amerykanie też nie są święci. Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi.
Produkcja HBO zaskakuje poziomem realizacji. Sceny balistyczne zapierają dech w piersiach, ale wrażenie na mnie robiły też zwykłe sceny w miasteczkach czy też w zimowych okopach, gdzie ludzie ginęli od przypadkowych kul. Epizod, w którym odkryto obozy pracy zasługuje na szczególne uznanie. Nie uwolniono wszystkich ludzi, trzeba było ich nadal trzymać w zamknięciu by mieli szansę na przeżycie. Za to wielki szacunek, twórcy pokazali, że nie trzeba iść na łatwiznę i warto pokazać, że wojna to też te trudne i niezbyt oczywiste decyzje.

Gra o tron - sezon 6,
(Game of Thrones) - 2016;
- HBO, ekranizacja prozy George’a R.R. Martina;
- twórcy: David Benioff, D.B. Weiss;
- wybrana obsada: Lena Headey, Peter Dinklage, Emilia Clarke, Maisie Williams, Kit Harington, Iain Glen, Sophie Turner, Nikolaj Coster-Waldau, Rory McCann, Alfie Allen, Aidan Gillen, Conleth Hill, Julian Glover, Jacob Anderson;
- gatunek: dramat, fantasy, przygodowy.

Nie lubię oglądać seriali na raty, a to sprawia, że mam mały problem z Grą o tron. Co prawda udało mi się obejrzeć niemal za jednym zamachem.. ale czas oczekiwania był dosyć trudny. I nie chodzi o to, że uważam ten serial za wybitny. Ilość materiałów i spoilerów w serwisach (nie tylko filmowych) sprawiła, że przestałem mieć ochotę na ten tytuł. Zaczęło się całkiem niewinnie - czy Snow żyje? To pytanie się pojawiało przez kilka miesięcy niemal codziennie... później machina promocyjna za pomocą mediów społecznościowych zaczęła działać na olbrzymich obrotach. Każdy epizod szóstego sezonu to olbrzymie ilości materiałów w sieci, a w nich między innymi: materiały z planu, zwiastun z odcinka, recenzje odcinka, wywiady, komentarze, memy. Ten zmasowany atak medialny nie zachęcał mnie do oglądania. Efekt był odwrotny - czułem się zmęczony tym tytułem. Wolę bardziej kameralne tytuły.

Detektyw,
(True Detective) - sezon 1;
- twórca: Nic Pizzolatto;
- HBO, 2014;
- wybrana obsada: Matthew McConaughey, Woody Harrelson, Michelle Monaghan, Michael Potts, Tory Kittles;
- gatunek: dramat, kryminał.

W końcu przyszedł czas na Detektywa. Większość moich znajomych zachwycała się tym serialem, a ja próbowałem dwukrotnie bezskutecznie podejść do tego tytułu. Za każdym razem odpuszczałem po pierwszym epizodzie. Po dłuższej przerwie dałem tytułowi ostatnią szanse i... i jestem mega usatysfakcjonowany - to kolejny dowód na to, że niektóre tytuły muszą trafić na odpowiedni humor widza - dlatego też zasadne jest ocenianie filmów, seriali po każdym obejrzeniu - ocena to głownie emocje związane z dziełem. Zero obiektywizmu.

Jack, jakiego nie znacie,
(You Don't Know Jack) - 2010;
- reżyseria: Barry Levinson;
- scenariusz: Adam Mazer;
- wybrana obsada: Al Pacino, Susan Sarandon, Danny Huston, John Goodman;
- gatunek: biograficzny, dramat.

Cenię kino, które opowiada o ludziach, którzy swoim postępowaniem wychodzili poza ogólnie przyjęte ramy postępowania. Do takich osób bez wątpienia należał Jack Kevorkian, który pomógł blisko stu osobom odejść z tego świata. Pewnie już się domyślacie, że mowa o eutanazji. Jack wierzył, że dokonując eutanazji realizuje się jako lekarz. Jego wiary nie podzielały władze i ostatecznie skazały go za zabójstwo drugiego stopnia. Myślę, że kara nie dotyczyła samego faktu zabójstwa, ale była przede wszystkim demonstracją siły i pokazaniem innym, że prawa nie można naginać. Sam temat eutanazji pomimo upływu lat nadal budzi wielkie emocje i nic nie zapowiada by w najbliższym czasie to uległo zmianie. Trudno zająć w tej kwestii stanowisko, ale czy państwo powinno nas w tym wyręczać? Może warto zastanowić się nad prawem do godnej śmierci?

Szare ogrody
(Grey Gardens) - 2009;
- reżyseria: Michael Sucsy
- scenariusz: Patricia Rozema, Michael Sucsy
- wybrana obsada: Drew Barrymore, Jessica Lange
- biograficzny, dramat.

HBO poza serialami produkuje sporo filmów. Nie ma co ukrywać, że często są to pozycje całkowicie nieudane, ale zdarzają się perełki, o których należy pamiętać. Do takich filmów należą nagradzane (Złote Globy, Emmy) Szare ogrody.
Film opowiada o krewnych Jackie Kennedy. Ekscentryczna ciotka i kuzynka zawsze marzyły o sławie i bogactwie, ale życie zaoferowało im wieloletnie egzystowanie w trudnych warunkach... Jest to przede wszystkim opowieść o trudnej, momentami pasożytniczej relacji pomiędzy matką a córką.. obie marzą o zmianie, ale też obie się boją odrzucenia i samotności.. i tak trwają pogrążając się w swojej samotności i biedzie. Trudna relacja samotnych, odrzuconych kobiet została rewelacyjnie zagrana. Jessica Lange i Drew Barrymore w tym filmie pokazały wielki talent.
Cieszę się, że udało mi się w końcu obejrzeć ten film.. zabierałem się za niego od kilku lat.
Szare ogrody to kameralne, ale znakomicie zagrane kino, które śmiało można polecić.
Oceniam na osiem.

Gra o Tron (Game of Thrones, HBO, 2015, Sezon 5)

Ten moment musiał przyjść. Na palcach można wyliczyć seriale, które mimo upływów kolejnych sezonów trzymają poziom. Do tego grona nie można zaliczyć Gry o Tron, która z piątym sezonem odnotowuje spory spadek.. Przestaje szokować i zaskakiwać.. jest sporo krwawej przemocy i nagości, ale ich wkład w odbiór obrazu jest bardziej negatywny niż pozytywny.. mam tu na myśli budowanie napięcia u widza. Coś zbyt często eksponowane przestaje budzić emocje.. Co gorsze piąty sezon staje się w znacznym stopniu fabularnie przewidywalny.. niby to naturalne, ale jakoś liczyłem na delikatne zaskoczenia.. Fabularnie mogło być lepiej, mimo to Gra o Tron  nadal jest bardzo dobry serialem.. niestety już nie znakomitym.
Rozczarowały mnie niektóre sceny ze smokami.. wyglądały jakby zostały wycięte z polskiego wiedźmina. Wyznaję zasadę, że jak niektóre sceny na ekranie mogą źle wypaść to lepiej ich nie pokazywać wcale. Czasem niedopowiedzenia na ekranie są lepsze. Akcja w znacznej mierze ma się rozgrywać w głowie widza.. niekorzystnie na odbiór wpływa tez zbyt chaotyczne skakanie po wątkach. Chociaż to może być tylko moje wrażenie. Jest jeszcze jeden element, który mnie irytuje. Wprowadzanie nowych elementów tłumacząc, że one zawsze gdzieś były w świadomości bohaterów. Traktuję to jako pewne oszustwo wobec tych, którzy sagi nie czytali.

Wataha (HBO, Sezon 1, 2014)

Polski serial wyprodukowany przez HBO miał pokazać, że na naszym rynku również mogą powstawać świetne produkcje telewizyjne.. nadzieje i oczekiwania były ogromne.. spodziewano się produkcji, która mogłaby konkurować z amerykańskimi tytułami.
Po pierwszym epizodzie byłem przekonany, że powstał naprawdę dobry serial.. ale im bardziej w las (bieszczadzki) to wrażenia zaczęły się psuć.. jest świetny soundtrack, niesamowite plenery, klimat.. przyzwoite aktorstwo (Lichota, Dziędziel, Topa, Popławskie, Zieliński), ale fabularnie wiele brakuje. Wataha zaczyna się wielkim uderzeniem.. w zamachu bombowym ginie wielu Strażników Granicznych. Jedyny ocalały próbuje ustalić kto stoi za zamachem, zadanie ma utrudnione - według prokuratury to on jest odpowiedzialny za morderstwo swoich przyjaciół.
Świetne otwarcie akcji. Później było już słabiej. Dłużyzny, mamrotanie do kamery (nie znoszę tego w naszych produkcjach) i słabo prowadzona narracja. Czasem miałem problem się w niej odnaleźć. Już nie mówię o pewnych absurdach.. ale na to akurat mogę przymknąć oko.. to w każdej niemal produkcji jest normą. Nie mówię, że serial jest całkowicie nieudany. Akcentuję tylko, że ma sporo niedoskonałości, a skończyłem z taryfą ulgową dla polskiej kinematografii. Kolejny raz się sprawdza teza, że w Polsce brak dobrych scenarzystów. Może coś w tym jest..
Wataha dostaje siedem.

Podobno ma powstać kolejny sezon.

Nieprzespana noc.. karmienie kotów o 3 w nocy (nie przeszkadzało im to).. a potem poranna kawa.. prasówka w necie (nuda) i próba wyboru jaki pakiet filmowy wybrać do domu.. Cały czas byłem przekonany, że wybiorę HBO, ale od dwóch dni coraz przychylniejszym okiem patrzę na ofertę Canal+. Pobieżna weryfikacja ramówki mówi mi, że jest tu więcej pozycji, które mogą mnie zainteresować.. dzisiejszy ranek przyniósł kolejny argument. Jest to program Marka Niedźwieckiego "W tonacji+". Niemal godzinna produkcja, w której radiowa ikona nie tylko prezentuje muzykę, ale także opowiada, a nikt tak nie potrafi mówić jak on. Dziś odcinek z Grabażem (świetnie wygląda).. świetna muzyka i te rozmowy.. to naprawdę świetny argument by wybrać ten pakiet.. jest to o wiele lepsza rozrywka niż Dzień Dobry TVN....
Świetny niedzielny ranek.

Gra o tron (Game of Thrones, HBO, sezon 4)

Z pewnym opóźnieniem udało mi się obejrzeć czwarty sezon Gry o Tron. Dla wielu jest to obecnie najlepszy serial jaki możemy oglądać. Faktycznie poziom jest mega wysoki, fabularnie zaskakuje, jest też świetnie zagrany, ale po obejrzeniu czwartej serii mam pewien niedosyt. Niby poziomem nie odstępuje trzem poprzednim seriom, ale przestaje już aż tak zaskakiwać... a może za bardzo marudzę? O fabule nic nie napiszę - nie lubię spojlerować - wystarczy, że powiem iż nadal jest ciekawie, zmiennie i brutalnie.. tylko ta przemoc staje się coraz bardziej irytująca..

Mary i Marta
(Mary & Martha, reżyseria Phillip Noyce)
Dziś pozycja całkiem inna od tych, które ostatnio oglądam. Prosta, telewizyjna opowieść, która chwilami wzrusza, ale przede wszystkim opowiada o świecie, którego do konca nie znamy. Tym światem jest Afryka, która jest niesamowitym połączeniem nowoczesności, współczesności z pierwotnym pięknem i problemami, które mogłyby być naprawione niedużym nakładem finansowym. Mowa o malarii roznoszonej przez komary, przez którymi w dosyć prosty sposób można się zabezpieczyć.
Mary i Marta to film o poszukiwaniu celu po śmierci bliskich, o tym, że każda śmierć powinna przynieść coś dobrego, coś co nada jej cel.
Największym atutem tej produkcji są niesamowite zdjęcia i muzyka. Czasem ma się wrażenie, że to film przyrodniczy.. aktorsko też bardzo dobrze, Hilary Swank oraz Brenda Blethyn wypadły bardzo przekonująco.

Gra o tron (Game of Thrones, HBO, 2011-2013)

No i od czego tu zacząć? Długo zwlekałem z obejrzeniem tego serialu, ale w końcu dałem się przekonać. Mógłbym się doczepić paru elementów. Słabszy drugi sezon i finał trzeciego sezonu dają pewien niedosyt, ale i tak nie są w stanie obniżyć oceny. Gra o tron wciąga. Całkowicie. Muszę zaznaczyć, że nie czytałem powieści i nie mam skali porównawczej, ale świat przedstawiony w serialu jest piękny i realizacyjnie niczym nie ustępuje Władcy Pierścieni. Produkcje telewizyjne mają teraz bardzo wysoki poziom. Mam nadzieję, że HBO kiedyś nakręci Wiedźmina.. wierzę, że byłby to międzynarodowy hit. Może po sukcesie trzeciej odsłony gry tak się stanie?
Gra o Tron to tytuł, który praktycznie nie ma słabych stron. Świetne lokacje, efekty specjalne, kostiumy, świetny scenariusz oraz bardzo dobra gra aktorska - to wszystko dobrze współgra i sprawia, że chcemy więcej.
Podczas seansu lepiej się nie przyzwyczajać do bohaterów - szybko odchodzą.
Jak wspomniałem serial wyróżnia bardzo dobra gra aktorska, na szczególne uznanie zasługuje tu  Peter Dinklage (Tyrion) oraz Maisie Williams (Arya). Rewelacja.
Na wielki plus też zaliczam intro. Podoba mi się.

Girls - 2012 - HBO - Sezon 1

Trzeba przyznać, że HBO potrafi zaskoczyć. Gdy oglądałem pierwsze epizody Girls (Dziewczyny) to byłem zachwycony. W końcu powstał niezły i prawdziwy serial o moim pokoleniu. Pokoleniu, który można można nazwać pokoleniem NIC. Bez pomysłu na siebie, konsumujący życie w świecie opętanym przez sex, który w tym serialu w niczym nie przypomina seksu wampirów. Seks obok braku pracy, mieszkania i sensu w życiu, jest kolejną płaszczyzną do flustracji. 

Główna bohaterka Hannah (Lena Dunham) też nie przypomina bohaterek innych seriali. Przeciętna, zakompleksiona dziewczyna, która nie ma pomysłu na siebie i swoją przyszłość. Trwa z dnia na dzień. 

Podobnie jak jej przyjaciółki (Allison Williams, Jemima Kirke, Zosia Mamet), które pozornie mają ułożone życie. Czy oby na pewno?
Pierwsza połowa premierowego sezonu bardzo mi się podobała, później troszkę mniej. Serial stał się trochę monotonny. Mam nadzieję, że drugi sezon okaże się równie dobry jak początek pierwszego.
Doceniając odwagę produkcji oceniam na mocne osiem i polecam

Czytelniku, rozmyślaliśmy ostatnio o zemście jako substytucje sensu życia. Dziś pójdziemy krok dalej. Potraktuj życie jako bezustanne dążenie do władzy.. władzy absolutnej, a wszystkie Twoje działania są motywowane chęcią utrzymania swojej pozycji i władzy.
I nie zapominaj, że nie traktujesz władzy jako narzędzie osiągania innych celów, ale ona sama jest nadrzędnym dobrem. Ideą, dla której można poświęcić wszystko : młodość, miłość, a nawet rodzinę.. co myślisz o takiej perspektywie ? Czy ona Cię zadawala ? Czy daje spełnienie ?
Wszystko przemija : piękno, sojusze, wrogowie - tylko ona trwa... Przemyśl to! W przerwach obejrzyj dwa, póki co, sezony Rodziny Borgiów.

Seks i przemoc,  wiara i intrygi, to wszystko razem w jednym tytule.
Warto obejrzeć, chociażby dla samej idei władzy.. emocje i genialną grę aktorską dostaniesz gratis.

Tylko mi nie pisz, że Jeremy Irons w roli papieża do Ciebie nie przemawia. Bo i tak nie uwierzę..
Dwa pierwsze sezony oceniam wysoko.. oba dostają mocne i krwiste dziesięć.

Czytelniku, nie zapomnij o bohaterach drugiego planu.

Może się okazać, że taki Micheletto (świetny Sean Harris) ma więcej władzy i wolności od samego Ojca Świętego..

Kojarzycie taki serial : Opowieści z Krypty  (Tales of the Crypt)?
To siedmiosezonowy tytuł, który w latach 90-ch bił rekordy popularności.
Każdy z 93 epizodów opowiadał krótką, makabryczną i pełną czarnego humoru opowieść. Same historie trochę mi przypominają "miejskie legendy", ale trudno im odmówić oryginalności. To wielki plus produkcji. Chwała scenarzystom.
Każdy epizod zaczynał się od wprowadzenia opowiadanego przez Strażnika Krypty, który stał się ikoną tego serialu (zdjęcia).
Do mocnych stron Opowieści należy też obsada. Zagrali w nich m.in. Steve Buscemi, Daniel Craig, Benicio del Toro, Kirk Douglas, Whoopi Goldberg, Ewan McGregor, Brad Pitt, Iggy Pop, Demi Moore, Arnold Schwarzenegger, Toma Hanks, Brooke Shields, Mimi Rogers, Steve Weber, Mariel Hemingway, Michael J.Fox. Lista aktorów, mimo swojej niepełności, robi wrażenie.
Teraz konstrukcja tych opowiastek przypomina mi mocno filmy noir z lat 40-ch... ach ten klimat.
Dlaczego wspominam ten serial ? Powód jest jeden. Twają prace nad wznowieniem serii. Odcinki mają być uwspółcześnione i mają trwać około 60 minut. Mam nadzieję, że klimat zostanie zachowany. Najprawdopodobniej serial kupi HBO, które słynie z tego, że się przykłada do swoich produkcji.To oznacza, że jest kolejny serial, na który czekam.:)

Premiera czwartego sezonu True Blood już niedługo..

Czy spełni nasze oczekiwania.. czy może rozczaruje ?

Czy True Blood jest w stanie nas zaskoczyć ? Niedługo się przekonamy..

Póki co kilka plakatów promujących nowy sezon...