Barbie - 2023;
- reżyseria: Greta Gerwig;
- scenariusz: Greta Gerwig, Noah Baumbach;
- wybrana obsada: Margot Robbie, Ryan Gosling, America Ferrera, Kate McKinnon, Michael Cera, Ariana Greenblatt, Will Ferrell
- kategoria: film, komedia, fantasy, wydmuszka, kasowy.

Barbie razem z innymi Barbie i z Ken'ami żyje sobie beztrosko w Barbielandzie. Wszystkie dni są do siebie podobnie szczęśliwe, głowa jest spokojna od wszelakich zmartwień i problemów. Do czasu. Pewnego dnia Barbie zaczyna myśleć o śmierci, a następnego dnia pojawia się u niej celluit. Dramat. Trzeba to powstrzymać, a jedyną metodą jest wycieczka do realnego świata.
Ken oczywiście też pojedzie no bo przecież gdzie Barbie tam i Ken.. Ken bez niej nie istnieje. Realny świat mocno różni się od Barbielandu. Tu nie rządzą kobiety, a Barbie jest postrzegana jak syndrom konsumpcjonizmu i stereotypowego postrzegania kobiet. Kto by się spodziewał...

Biały szum,
(White Noise) - 2022;
- reżyseria: Noah Baumbach;
- scenariusz: Noah Baumbach;
- wybrana obsada: Adam Driver, Greta Gerwig, Raffey Cassidy, Don Cheadle;
- kategoria: film, wydmuszka, czarna komedia, Netflix, ekranizacja.

Adam Driver to specyficzny aktor, który nie boi się grać u skrajnie różnych reżyserów. To wielka zaleta, ale niesie z sobą spore ryzyko. Nie każdy projekt jest udany. I taki właśnie jest Biały szum.
W zasadzie to ciężko określić o czym jest ten film. Najpierw jest motyw na uczelni, gdzie znany profesor popisuje się wiedzą o Adolfie Hitlerze. Budzi niekłamany podziw, ale to niekoniecznie przekłada się na pozycję w rodzinie. Poźniej fabuła skupia się na katastrofie kolejowej i nagłej ewakuacji rodziny profesora. Jest naprawdę groźnie i możemy obserwować ciekawe zachowania sąsiadów. Później robi się całkiem dziwnie. Jakieś eksperymenty z lekami i totalny odjazd fabularny. Dialogi wydają się być totalnie bez składu i ładu. W zasadzie to już zgubiłem wątek. Te rozważania o życiu i śmierci, o przypadku rządzącym życiem wydają być pustą wydmuszką.

Małe kobietki,
(Little Women) - 2019;
- reżyseria: Greta Gerwig;
- scenariusz: Greta Gerwig;
- wybrana obsada: Saoirse Ronan, Emma Watson, Florence Pugh, Eliza Scanlen, Laura Dern, Timothée Chalamet;
- kategoria: film, ekranizacja, melodramat, Oscar.

Stany Zjednoczone, połowa dziewiętnastego wieku. Samotna matka wychowuje cztery córki. Pomimo braku środków finansowych stara się córki odpowiednio wykształcić, a przede wszystkim nauczyć je miłości do wolności. Mają być kobietami, które wiedzą co chcą w życiu i nie będą się bały realizować swoich marzeń.

Greenberg - 2010;
- reżyseria: Noah Baumbach;
- scenariusz: Noah Baumbach;
- wybrana obsada: Ben Stiller, Greta Gerwig, Jennifer Jason Leigh, Rhys Ifans;
- kategoria: dramat, komedia, romans, film.

Roger postanawia przez pewien czas zamieszkać w domu swojego brata. Opuszcza Nowy Jork i tymczasowo przenosi się do Los Angeles. Powrót w rodzinne strony może pomóc mu uporządkować swoje życie. W opuszczonym domu poznaje Florence - dziewczynę, która opiekuje się domem i pozostawionym psem. Pomiędzy tą dwójką, pomimo różnicy wieku, szybko dochodzi do romansu, ale żadna ze stron nie bardzo wie w jaką stronę popchnąć sprawy. To pewne zderzenie pokoleń, które niekoniecznie się rozumieją. Z jednej strony Roger, który lubi wracać do wspomnień, analizuje swoje życiowe decyzje, relacje - i to go paraliżuje, a z drugiej strony mamy młodą dziewczynę, która żyje z dnia na dzień i kompletnie nie wie co zrobić ze swoim życiem. Nie myśli o u jutrze więc łatwiej jej podejmować decyzje, ale tylko takie, które nie mają głębokich konsekwencji.

Jackie - 2016;
- reżyseria: Pablo Larraín;
- scenariusz: Noah Oppenheim;
- wybrana obsada: Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Greta Gerwig, Billy Crudup, John Hurt;
- gatunek: biograficzny, dramat.

Lubię filmy opowiadające o historii Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza o latach sześćdziesiątych. Produkcji o zamachu na JFK było całkiem sporo, ale wszystkie skupiały się na męskim świecie polityki. Jackie Kennedy często była sprowadzana do drugiego, a nawet trzeciego planu. W końcu doczekała się filmu, który opowiedział fragment jej historii. Niestety akcja skupia się tylko na wydarzeniach wokół zamachu i pogrzebu jej męża. Miałem wrażenie, że Jackie to film bardzo kobiecy, obserwujemy znane wydarzenia z całkiem nieznanej perspektywy. Ameryka w wyniku zamachu straciła prezydenta, a Jackie straciła męża oraz w pewien sposób swoją zaplanowaną przyszłość. Należała do kobiet, które lubią władzę. Była świetną pierwszą damą, która doskonale wiedziała, że John nie był ideałem, ale wspólnie udało im się kreować wizerunek zgodnej pary prezydenckiej, która będzie godnie reprezentować Amerykanów. Prezydentura trwała krótko, nie miała (jeszcze?) wielkich sukcesów, ale pomimo to, Kennedy jest pamiętany przez cały świat. Dużo w tym zasługi Jackie i współpracowników John'a, którzy zbudowali mit wspaniałego prezydenta, który zmieniłby Świat. Ile w tym prawdy? Podejrzewam, że niewiele. Wizerunek i pamięć o John'ie i Jackie Kennedy to znakomity produkt "marketingowy", którego architektem była właśnie Jackie. Film opowiada o rozpaczy młodej żony, ale także o jej determinacji w kreowaniu odpowiedniego wizerunku. Kawał ciekawej historii.

Fances Ha
(reżyseria Noah Baumbach, 2012)

Pamiętacie serial Dziewczyny? Frances Ha to kolejna pozycja, która przedstawia obecne pokolenie. Pokolenie, które nie ma żadnych wartości, ideałów, którego głównym celem jest trwanie, imprezowanie i zbieranie pieniędzy na utrzymanie. Brak poważnego myślenia o przyszłości, która jawi się jako jedno wielkie kiedyś.. czy i ja taki jestem? Przerażające jest to, że chyba tak.. Frances Ha to też opowieść o przyjaźni, lojalności i bliskości. Wartościach, które w obecnym, hipsterskim świecie powoli schodzą na drugi plan.. Indywidualność, nazwana nierandkowalnością wygrywa z tradycjami rodzinnymi.
Frances Ha to też wielki ukłon w stronę francuskiej Nowej Fali, czarno-białe ujęcia, budowa filmu, bohaterowie, klimat. Czyżby zwiastun nadchodzącej rewolucji?
W głównych rolach Greta Gerwig, Mickey Sumner oraz Adam Driver (grał też w Girls).

Zakochani w Rzymie
(To Rome With Love, reżyseria Woody Allen, 2012).
Wielu fanów Allena twierdzi, że ten reżyser się skończył, że jego najnowsze, europejskie filmy są najsłabsze w jego karierze i że są robione tylko dla kasy. Pomijając ostatni punkt, nie mogę się z nimi zgodzić. Dla mnie te obrazy są lepsze od wielu poprzednich filmów. Nie są może pozycjami wybitnymi, o których będą pisali filmoznawcy za jakiś czas, ale są filmami lżejszymi i zdecydowanie łatwiejszymi w odbiorze od niektórych wcześniejszych pozycji, a to sprawia, że Woody stał się bardziej "topowym" i przyswajalnym reżyserem.
Zakochani w Rzymie jest pozycją, która ciężko się rozkręca i kusi by wyłączyć po paru minutach. Na szczęście tego nie zrobiłem i dzięki temu obejrzałem dobra komedię z bardzo dobrą obsadą (Alec Baldwin, Roberto Benigni, boska Penelope Cruz,  Jesse Eisenberg, Ellen Page, Judy Davis, Greta Gerwig). Pocztówka Rzymu (uliczki, widoki, panoramy) mnie tu jakoś nie ruszyła, ale wątki wyśmiewające naszą kulturę, telewizję i celebrytów były świetne i to one przypomniały mi, że telewizje śniadaniowe to jedno wielkie... szkoda słow. To znacząco wpływa na notę.
Polecam i oceniam na osiem.