Rozmowa,
(The Conversation) - 1974;
- reżyseria: Francis Ford Coppola;
- scenariusz: Francis Ford Coppola;
- wybrana obsada: Harrison Ford, Gene Hackman, John Cazale, Allen Garfield, Frederic Forrest, Robert Duvall;
- kategoria: film, dramat, thriller, Bafta, Cannes, kultowy.


Coppola nakręcił ten kameralny thriller pomiędzy dwoma częściami Ojca Chrzestnego. W zasadzie to sukces kasowy pierwszej części pozwolił na sfinansowanie Rozmowy. Teraz Paramount nie mógł odmówić.
Harry Caul jest specjalistą od podsłuchów pracującym dla sektora prywatnego. Podejmuje się trudnego zadania podsłuchania pewnej pary na ruchliwym skwerze. Trzy różne rejestratory, w tym dwa dalekiego zasięgu, a potem długi i pracochłonny montaż. Ciężka praca kończy się sukcesem - z bełkotu udaje się wyodrębnić prawie całą rozmowę, w której pada zdanie:
"Zabije nas, jeśli tylko będzie miał okazję".

Francuski łącznik,
(The French Connection) - 1971;
- reżyseria: William Friedkin;
- scenariusz: Howard Hawks, Ernest Tidyman;
- wybrana obsada: Gene Hackman, Roy Scheider, Fernando Rey, Tony Lo Bianco, Marcel Bozzuffi;
- kategoria: film, kryminał, dramat, Oscar (5), Złote Globy (3), Bafta (2).

Jimmy i Bobby to dwójka nowojorskich policjantów, którzy mają niesamowitą intuicję, ale też często działają na granicy prawa, a czasem ta linia jest mocno rozmyta. Przypadkiem natrafiają na ślad olbrzymiego przemytu heroiny. Szlak wiedzie z Francji do Stanów, a w przemyt zangażowanych jest sporo osób. Aby to było możliwe potrzebny jest łącznik pomiędzy dwoma krajami. Śledztwo jest trudne, a szefostwo nie zawsze idzie na rękę. Do tego dochodzi też bezwzględność łącznika i jego zabijaki. Dla nich policyjna gwiazda niewiele znaczy. Jimmy i Bobby są przeszkodą, a przeszkody się neutralizuje.
Ciekawe zestawienie gburowatego gliniarza (Jimmy) z wytwornym przestępcą. Pozory mogą mocno mylić.

Ława przysięgłych,
(Runaway Jury) - 2003;
- reżyseria: Gary Fleder;
- scenariusz: David Levien, Brian Koppelman;
- wybrana obsada: John Cusack, Dustin Hoffman, Gene Hackman, Rachel Weisz, Jeremy Piven, Bruce McGill, Cliff Curtis, Luis Guzmán;
- kategoria: dramat, sądowy, film, ekranizacja.

Na podstawie powieści John"a Grisham'a o tym samym tytule.

Rusza cywilny proces przeciwko producentom broni. Główną tezą oskarżenia jest fakt, że sprawca strzelaniny miał zbyt łatwy dostęp do broni automatycznej. Lekki karabin można kupić bez zbędnych formalności w każdym sklepie z bronią. Oficjalne prospekty reklamowe zachęcają do kupna broni, która nie zbiera odcisków palców. Kto może być zainteresowany takim produktem? Osoby dbające o higienę?

Szybcy i martwi,
(The Quick and the Dead) - 1995;
- reżyseria: Sam Raimi;
- scenariusz: Simon Moore;
- muzyka: Alan Silvestri;
- wybrana obsada: Sharon Stone, Gene Hackman, Russell Crowe, Leonardo DiCaprio, Tobin Bell, Roberts Blossom, Kevin Conway;
- gatunek: western, akcja.

Za ten film zabierałem się od dłuższego czasu. Dlaczego? Spójrzcie tylko na obsadę - zbyt wielu lubianych aktorów w jednym filmie. Musiałem nadrobić. Okazję ku temu stworzyła mi Nova TV, która dosyć mocno reklamowała ten film. Tak na marginesie - warto dać szansę nowym stacjom telewizyjnym. Pojawia się tam sporo nieco starszych produkcji, a i serwisy informacyjne są bardziej stonowane.
Kilka słów o filmie.
Miasteczko na Dzikim Zachodzie jest terroryzowane przez bezwzględnego Herod'a (Hackman). Dyktator ma sprytny sposób na eliminowanie swoich wrogów. Raz do roku urządza turniej rewolwerowy, w którym każdy może spróbować go zastrzelić. Póki co jest niepokonany. Na turniej przybywa wiele osób, które mają z Herod'em rachunki do wyrównania. Jest płatny zabójca, nieszanowany syn, były przyjaciel broni oraz Ellen, młoda dziewczyna, której Herod zamordował ojca.

Bez przebaczenia
(Unforgiven) - 1992;
- reżyseria: Clint Eastwood;
- scenariusz: David Webb Peoples;
- wybrana obsada: Clint Eastwood, Gene Hackman, Morgan Freeman, Richard Harris, Jaimz Woolvett, Anna Levine, Frances Fisher;
- gatunek: western.

Rozmowy o kinie zawsze są inspirujące. Wychodzi na to, że jestem fanem westernów. Nie tych wszystkich kalek, które zalewały telewizję w niedzielne południa, ale porządnymi fabułami w realiach dzikiego zachodu nie pogardzę.

William (Clint) był kiedyś lubiącym wypić rewolwerowcem, ale założył rodzinę i postanowił się ustatkować. Przestał pić i zaczął uprawiać ziemię. Żona zmarła, a farmerstwo nie dostarcza wystarczających dochodów by utrzymać dzieci. Dlatego też przyjmuje zlecenie zabójstwa dwóch bandziorów, którzy pokiereszowali nożem prostytutkę. Razem z przyjacielem i z nowo poznanym chłopakiem wyrusza do miasteczka zlecenia.
Bez przebaczenia jest jednym z najbardziej znanych westernów. Według niektórych jest najlepszym przedstawicielem gatunku. Może jest w tym ziarno prawdy. Przede wszystkim zachwyca obsada. Clinta i Freemana zawsze lubiłem, ale w tym filmie warto zwrócić na świetną rolę Hackman'a. Gra tu szeryfa, którego metody działania są mocno dyskusyjne. W zasadzie trudno rozróżnić kto tutaj przestrzega prawa. Zresztą prawo na Dzikim Zachodzie jest względne. Liczy się przede wszystkim wewnętrzne poczucie moralności i uczciwości. To pozwala zabijać według uznania.

Mississippi w ogniu,
(Mississippi Burning) - 1988;
- reżyseria: Alan Parker;
- scenariusz: Chris Gerolmo;
- wybrana obsada: Gene Hackman, Willem Dafoe, Frances McDormand, Brad Dourif;
- gatunek: thriller, kryminał, dramat.

"Winny jest każdy kto patrzy i nie widzi"

Produkcja mocno inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, ale sporo w niej fikcyjnych wątków.
Małe amerykańskie miasteczko południa. Ludzie doskonale się znają i od pokoleń wyznają te same zasady. Do miasteczka przyjeżdża dwóch agentów FBI, którzy poszukują zaginionych młodych mężczyzn, którzy walczyli o prawa obywatelskie kolorowych. Federalne śledztwo niezbyt podoba się mieszkańcom.
W tym mieście spotykają się wszystkie problemy współczesnej ameryki.. problem segregacji rasowej, wojny z komunizmem, kwestionowanie władzy stolicy. Jasno widać, że Ameryka jest mocno podzielona. Zarówno politycznie jak i mentalnie. Nowoczesne wybrzeża próbują nadać ton zmianom w całej Ameryce, ale nie wszystkim to się podoba. Swoją drogą to temat cały czas aktualny. Wystarczy spojrzeć na dyskusję o dostępie do broni palnej.

Władza absolutna,
(Absolute Power) - 1997;
- reżyseria: Clint Eastwood;
- scenariusz: William Goldman;
- wybrana obsada: Clint Eastwood, Gene Hackman, Ed Harris, Laura Linney, Scott Glenn;
- gatunek: sensacyjny, thriller.

Luther (Clint) jest zawodowym złodziejem, który postanawia jednym bardzo dochodowym skokiem zakończyć swoją przestępczą działalność. Chce w spokoju odejść na emeryturę. Jego celem jest posiadłość zamożnego milionera - wie, że kosztowności z tego domu zapewnią mu spokojne i dostatnie życie. Podczas włamania ma miejsce mały incydent. Wraca żona milionera z kochankiem. Początkowa namiętność zmienia się w szamotaninę podczas której kobieta ginie z rąk Secret Service. Zapomniałem dodać, że jej kochankiem był urzędujący prezydent USA. Agenci pozorują miejsce zbrodni na dzieło włamywacza, ale nie mają pojęcia, że prawdziwy złodziej wszystko obserwował. Orientują się dopiero gdy znika narzędzie zbrodni, które może obciążyć prezydenta (zakrwawiony nóż użyty podczas szamotaniny). Secret Service zrobi wszystko by usunąć niewygodnego świadka. Luther robi wszystko by przetrwać, ale po czasie zdaje sobie sprawę z faktu, że tylko ujawnienie prawdy zagwarantuje mu bezpieczeństwo.

Wyatt Earp - 1994;
- reżyseria: Lawrence Kasdan;
- scenariusz: Lawrence Kasdan, Dan Gordon;
- wybrana obsada: Kevin Costner, Gene Hackman, Michael Madsen, Téa Leoni, Dennis Quaid, Isabella Rossellini;
- gatunek: western, biograficzny.

Przypominam sobie filmografię Costnera, ale mam z tym mały problem.. przeważnie to są bardzo długie filmy i trudniej się za takie tytuły zabrać.

"Żony przychodzą i odchodzą, umierają, ale więzy krwi są nierozerwalne"

Wyatt Earp to historia o amerykańskim szeryfie z XIX wieku. Mamy więc dziki zachód oraz opowieść o człowieku, który był gotów na wielkie poświęcenia w imię prawa, w które wierzył. Często działał na granicy legalności, bywał bezwzględny, brutalny, ale jego praca i bezwarunkowe oddanie dla sprawy sprawiły, że stał się legendą jeszcze za życia. Nie był postacią kryształową, ale ta jego niedoskonałość idealnie wpisuje się w czasy, w których żył. Państwo i społeczeństwo dopiero się kształtowały i prawo często było używane do osiągania wątpliwie moralnych celów.

Komora (The Chamber, reżyseria James Foley, scenariusz: William Goldman, Chris Reese, 1996)

Adam (Chris O'Donnell) jest adwokatem, który dopiero zaczyna swoją karierę. Postanawia bronić Sama (Gene Hackman), który od wielu lat (30) przebywa w celi śmierci za dokonanie brutalnego zamachu na tle rasistowskim.Sam jest dziadkiem Adama i nigdy nie zaprzeczał, że dokonał tego zamachu.. podczas badania sprawy adwokat dowiaduje się, że sprawa nie jest tak jednoznaczna jak to z początku wyglądało.. zbrodnia ma sporo niewiadomych i wiele osób zamieszanych.. niepokojące jest też to, że wielu cały czas powtarza by do sprawy nie wracać...
Śmierć Sama uszczęśliwi niemalże wszystkich.
W imię sprawiedliwości i grzebania przeszłości.

Komora jest ekranizacją powieści John'a Grasham'a i to czuć.. Nie jest to może wybitny film, ale nie żałuję czasu, który poświęciłem na seans.. Takie mocne siedem.

Podejrzany
(Under Suspicion, reżyseria Stephen Hopkins, 2000)

Portoryko. Brutalna zbrodnia i przesłuchanie jednego z oskarżonych. Przesłuchujący jest Morgan Freeman, a oskarżonym jest Gene Hackman. Początkowo przesłuchanie ma charakter przyjacielskiej rozmowy, ale z czasem zamienia się w coraz bardziej zajadły spór między dwoma wybitnymi aktorami Trzeba przyznać, że pokazali na ekranie cały swój niecodzienny warsztat umiejętności. Szkoda tylko, że brakło w tym filmie napięcia, które byłoby dopełnieniem gry aktorskiej. Monica Bellucci w drugim planie też wypadła tak sobie. Film dla fanów Freemana jest obowiązkowy, ale dla całej reszty może okazać się zbyt nużący.
Oceniam na mocne siedem.

Niewygodny świadek (Narrow Margin, reżyseria Peter Hyams, 1990).
Coraz większym sentymentem darzę kino lat dziewięćdziesiątych. Tamte filmy, zwłaszcza sensacyjne, miały świetny klimat. Mniej efektów specjalnych, mniej błyskotek, więcej miejsca na aktora i intrygę. To wszystko ma też swoje minusy, ale kino tamtych lat zwyczajnie lubię.
Niewygodny świadek ma prostą fabułę. Dziewczyna (Anne Archer) jest świadkiem morderstwa. Ucieka, ale na jej ślad trafia prokurator (Gene Hackman). Próbuje namówić ją do składania zeznań - jej odpowiedź jest nieistotna, gdyż za prokuratorem na jej ślad trafiają mordercy. Rozpoczyna się pościg, który przez większą część filmu rozgrywa się w pociągu. Klaustrofobiczna przestrzeń przedziałów i świadomość uciekającego czasu sprawiają, że bohaterowie muszą działać.
Film warto obejrzeć - zwłaszcza dla świetnej roli Hackmana.  
Oceniam na osiem.