Źródło
(The Fountain, reżyseria Darren Aronofsky, 2006)

Po seansie Atlasu Chmur miałem wrażenie, że film jest zbyt naiwny, zbyt oczywisty.. a przede wszystkim, że jest pewnego rodzaju wydmuszką filozoficzną... dokładnie takie same wrażenia mam po Źródle.. w sumie to oba filmy wiele łączy. Oba są piękne wizualnie.. i muzycznie (zwłaszcza Źródło). Oba filmy mają kilka płaszczyzn opowieści, których akcja dzieje się w różnych czasach, ale ich bohaterowie są odgrywani przez niezmienianych aktorów (Jackman, Weisz).. fajny zabieg, który ma na celu podkreślenia uniwersalności opowieści i dążeń człowieka. Oba filmy też podkreślają fakt, że chwila, dane życie, strach przed umieraniem, potrzeby, marzenia to elementy ulotne i stałe zarazem.. są wpisane w ludzką naturę. W człowieczeństwo.
Takie uniwersalne prawdy, które pachną mi Coelho.. Mam wielki szacunek do Aronofky'ego, ale nie lubię filmów, które próbują powiedzieć tak - Jestem odpowiedzią na ból i wszystkie zagadki świata - jestem wspaniały, nie podoba Ci się to znaczy, że jesteś zbyt głupi by zrozumieć tak oczywisty geniusz....
I jak tu ocenić? Nie chcę być postrzegany za idiotę... ;) niechaj będzie

Z archiwum X,
(The X files, sezon 11, 2018);
- twórca: Chris Carter;
- Fox; 
- wybrana obsada: David Duchovny, Gillian Anderson, William B. Davis, Mitch Pileggi; 
- gatunek: science fiction, thriller

Z rezerwą podchodziłem do tego sezonu. Już poprzedni (tu o nim piszę) był bardzo słaby i niewiele wskazywało, że coś ma się zmienić. Mimo to dałem szansę -chciałem wierzyć, że będzie dobrze.. no cóż - nie było.
Sezon rozpoczął bardzo słaby odcinek premierowy. Absurdalna akcja i znów palacz w głównej roli - odgrzewanie trupa pełną gębą. Później już nie było aż tak dramatycznie, ale dobrze też nie. Akcja była bardzo naciągana a główni bohaterowie zachowywali się jak dzieci w piaskownicy. Były delikatne wzloty (trzeci epizod), ale całość psuł nadmiar autoironicznych wątków. W ogóle wkurzał mnie motyw związku pomiędzy agentami. Nie można pewnych rzeczy zostawić niedopowiedzianych? Rozmytych? Niejasnych? Skupić się na nietypowych sprawach, z których słynęło Archiwum X?

Z archiwum X,
(The X files, sezon 10, 2016);
- twórca: Chris Carter;
- Fox;
- wybrana obsada: David Duchovny, Gillian Anderson, William B. Davis, Mitch Pileggi;
- gatunek: science fiction, thriller.

Jeden z kultowych seriali mojego dzieciństwa doczekał się kontynuacji. Bardzo kibicowałem temu projektowi. Zwłaszcza, że to nie miał być remake, ale kontynuacja z Duchovnym i Anderson. Coś takiego musiało trafić na moją listę. Później czytałem o zamieszaniu z płacami dla aktorów i sobie pomyślałem żeby im zapłacili ile chcą, w końcu nie zawsze dziecięce wspomnienia na nowo mają życie. Nie sądziłem jednak, że będzie to nieudolna reanimacja trupa.
Zawiodłem się na kilku płaszczyznach. Przede wszystkim dotarło do mnie, że jeśli ma powstać nowy serial o archiwum X to musi on mieć całkiem nową obsadę. Dziesiąty sezon tonie głównie przez naszych ulubionych agentów. Duchowny cały czas myśli, że gra w Californication a Anderson nie może się przebić przez warstwę botoksu. Dialogi pomiędzy głównymi bohaterami są nudne i bez polotu. Twórcy serialu zapomnieli też, że to był serial science-fiction na granicy horroru. Był kiedyś niesamowity

X-Men: Przeszłość, która nadejdzie
(X-Men: Days of Future Past, reżyseria Bryan Singer, 2014)

Za ten film zabierałem się od pół roku, w końcu nominacja Oscarowa mnie mocniej zmobilizowała. Na wstępie chcę zaznaczyć, że jestem ciut zmęczony filmami bazującymi na komiksach Marvela. Może tego zbyt dużo w krótkim czasie obejrzałem... Najnowsza odsłona X-Menów jest jedną z najlepszych pozycji cyklu. Film jest znakomicie zmontowany. Posiada fajną, przemyślaną fabułę, w której nie brakuje elementów humorystycznych. Aktorsko też jak najbardziej na plus.. standardowa obsada plus kilka świeżości (Peter Dinklage). W samym filmie jest niewiele świeżości (bo to cykl), ale ogląda się go z satysfakcją.
Fabuła? Wolverine jest przesłany do lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku by zapobiec wydarzeniom, które spowodują niechybną zagładę mutantów.. wiadomo, że mieszanie w przeszłości nigdy nie jest takie proste jak się może wydawać.

X-Men: Pierwsza klasa
(X-Men: First Class, reżyseria Matthew Vaughn, 2011)

Od tego wszystkiego się zaczęło.. młody Xavier i Magneto (James McAvoy, Michael Fassbender) zbierają mutantów świata by zapobiec wybuchowi trzeciej wojny światowej.. Film geneza, który przedstawia nam kulisy powstawania świata X-Menów. Muszę przyznać, że jest to pierwszy film z serii, który w pełni przypadł mi do gustu.. dopracowana fabuła, efekty specjalnej pierwszej jakości, a przede wszystkim fajnie dobrana obsada aktorska (Rose Byrne, Jennifer Lawrence, Kevin Bacon, Oliver Platt, Nicholas Hoult). Trzy elementy, które są warunkiem koniecznym by powstała bardzo dobra superprodukcja. Co tu się więcej rozpisywać.. Pierwsza klasa to kino rozrywkowe pełną parą, które powinno zaspokoić wszystkich fanów gatunku.
Bardzo mocne osiem.

X-Men: Ostatni Bastion
(X-Men: The Last Stand, reżyseria Brett Ratner, 2006)

Męczę tych X -Menów dalej .. trzeci film w trzeci dzień i nadal nie mam przekonania do tej serii. Trzecia część zlewa mi się z pozostałymi dwiema. Efekty specjalne są ciut lepsze, ale muzycznie nudno i monotonnie.... a fabuła też nie jest jakaś wciągająca. Ludzkość wynajduje "lekarstwo", które cofa efekty zmian genetycznych. Część mutantów chce się poddać dobrowolnie takiemu leczeniu, a część zamierza walczyć z ludźmi i doprowadzić do wojny o pokój (standardowa śpiewka), jedynie uczniowie Profesora zachowują rozsądek i dążą do pokojowego załatwienia sprawy. Ostatni Bastion mimo iż poziomem efektów specjalnych przypomina już współczesne ekranizacje komiksów, to nadal nie zachwyca.
Kolejna część poczeka chyba kilka dni na obejrzenie.. jestem zmęczony tematem.
Siedem.

X-Men: Mroczna Phoenix,
(Dark Phoenix) - 2019;
- reżyseria: Simon Kinberg;
- scenariusz: Simon Kinberg;
- wybrana obsada: Sophie Turner, James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Tye Sheridan, Alexandra Shipp, Evan Peters,Jessica Chastain, Kodi Smit-McPhee;
- kategoria: science fiction, Marvel, akcja, X-Men.

Jean Grey należy do starszego pokolenia mutantów. Została przygarnięta przez Xaviera w wieku kilku lat, ale cały czas do końca nie zdaje sobie sprawy z siły swojej mocy. Po jednej z misji jej zdolności ulegają zwielokrotnieniu i dziewczyna przestaje nad sobą panować. Sieje zniszczenie i cały czas próbuje odkryć kim jest naprawdę. Po kilku rozwałkach dochodzi do oczywistego finału, który urozmaicają dodatkowi przeciwnicy. Całość, grubo szyta bitwami, może i jakoś trzyma się kupy, ale nie zmienia to faktu, że z ekranu wieje nudą. Salsa, upss Jean ma jedną, może dwie miny, a resztę nadrabiają efekty specjalne. Jej postać nie budzi niezbędnego zaangażowania widza, a nie

X-Men: Apocalypse - 2016;
- reżyseria: Bryan Singer;
- scenariusz: Simon Kinberg;
- wybrana obsada: James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Oscar Isaac, Rose Byrne, Evan Peters, Josh Helman, Sophie Turner, Tye Sheridan, Kodi Smit-McPhee, Ben Hardy, Alexandra Shipp, Olivia Munn, Hugh Jackman;
- gatunek: akcja, science-fiction.

No to kolejny film Marvela za mną. Czy ktoś potrafi z pamięci je wszystkie wymienić?
Apocalypse jest jednym z pierwszych mutantów, który posiada wiele mocy, które czynią go niemal nieśmiertelnym. Po tysiącach lat uwięzienia zostaje (przypadkiem?) obudzony i uwolniony. Nowy świat niespecjalnie mu się podoba. Z pomocą czterech zwerbowanych pomocników chce utworzyć nowy świat, w którym słabi ludzie będą podlegli mutantom. Oczywiście profesor Xavier nie może na to pozwolić więc rozpoczyna się walka pomiędzy mutantami. Czy nie brzmi Wam to znajomo? Powiedzmy sobie otwarcie - najnowsza odsłona X-Men'ów fabularnie jest nijaka. Groźny przeciwnik i wielka rozwałka na koniec - ileż razy to

X-Men Geneza: Wolverine
(X-Men Origins: Wolverine, reżyseria Gavin Hood, 2009)

Czwarty film o X-Menach. Do nadrobienia zaległości zostały tylko dwa. Tym razem akcja wędruje kilka lat wstecz i skupia się na powstaniu Wolverine'a (Hugh Jackman). Bardzo dobre zagranie, które wniosło powiew świeżości do serii. Bohaterowie drugoplanowi: Victor (Liev Schreiber), Stryker (Danny Huston), Deadpool (Ryan Reynolds) oraz Agent Zero (Daniel Henney) również wnieśli fajny koloryt do filmu. Poprawiono też efekty specjalne i wrzucono całkiem niezłą historię. Na słowo uznania zasługuje początek filmu, w którym sprytnie pokazano życie Wolverine zanim rozpoczęła się właściwa akcja.
Jest o niebo lepiej niż w poprzednich odsłonach - doceniam to i daję naciągane osiem.

X-Men 2
(X2, reżyseria Bryan Singer, 2003)

Druga ekranizacja serii komiksów o X-menach. Magneto (Ian McKellen) ucieka z więzienia i tym raz wspólnie z Profesorem Xavierem (Patrick Stewart) walczy z Williamem Strykerem (Brian Cox), który chce zgładzić wszystkie mutanty. Walka jest wyjątkowo trudna dla Wolverine (Hugh Jackman) - Stryker jest jego twórcą. W drugim planie mamy cały czas tych samych bohaterów co w pierwszej odsłonie: Halle Berry jako Storm, Femke Janssen jako Grey, James Marsden jako Cyklop, Anna Paquin jako Marie oraz Rebecca Romijn jako Mystique.
X-meni nadal mnie nie zachwycają.. nie kupuję w pełni tej historii i konwencji. Jest ciut lepiej, ale nadal nie jestem przekonany... Dwójka praktycznie niczym się nie różni od pierwszej odsłony i dlatego też siedem... kolejna część już za chwilę.

X-Men
(reżyseria Bryan Singer, 2000)

Postanowiłem sobie odświeżyć wszystkie filmy powiązane z komiksami Marvela.
Na pierwszy ogień idzie seria o X-Menach.
Cykl rozpoczyna film z 2000 roku, w którym mamy przedstawiony świat mutantów, w którym normalni ludzie żyją obok istot z nadprzyrodzonymi zdolnościami. Konflikt wydaje się nieuchronny, ale nie on jest motorem akcji w filmie. Główną osią jest wojna między dwoma grupami mutantów. Ci dobrzy są kierowani przez Profesora Xaviera (Patrick Steward), który tworzy nawet specjalną szkołę gdzie uczy mutantów panowania nad nadprzyrodzonymi zdolnościami. Jego przeciwnikiem jest dawny przyjaciel Magneto (Ian McKellen).
X-Men ma dobre recenzje, ale mi specjalnie nie przypadł do gustu. Film w stylistyce zbytnio przypominał produkcje z lat osiemdziesiątych. Produkcja początku XXI wieku powinna mieć całkiem inne efekty specjalne. Całe szczęście braki techniczne i montażowe są rekompensowane przez niezłą obsadę aktorską - zwłaszcza obsadzenie Hugh Jackman'a w roli Wolverine'a było dobrym posunięciem. Drugi, szeroki plan również nieźle się spisał.
Mimo to, całość nie zasługuje więcej niż siedem.

O wyspie kiedyś pisałem.. ale to było na innym blogu, 

który wyparował bezpowrotnie po moich eksperymentach z html, to była bolesna lekcja - straciłem wszystkie dane.

Wyspa (reż. Michael Bay 2005) to jeden z moich ulubionych filmów. Wiem, że fabularnie nie jest specjalnie odkrywcza, gra aktorska też nie powala.. ale całość jakoś mi pasuje.. i mi się podoba. Widziałem wielokrotnie ten film i nigdy mnie nie nudził.. to pewnie jakieś zboczenie czy coś.. lubię oglądać niektóre filmy kilka razy.. przynajmniej wiem, że się nie rozczaruję. ;)

W wyspie zobaczymy Scarlett Johansson (żałuję, że nie dostała roli Marilyn Monroe), Evana McGregora oraz Steve'a Buscemi (rewelacyjny jak zwykle - a w zakazym imperium to całkowicie wymiata).

Wychowane przez wilki,
(Raised by Wolves) - 2020;
- twórcy: Aaron Guzikowski,
- HBO, sezon 1, 2020;
- wybrana obsada: Amanda Collin, Abubakar Salim, Travis Fimmel, Winta McGrath, Niamh Algar;
- kategoria: serial, Wychowane przez wilki, wydmuszka, dramt, science-fiction, postapo.

Serial zaczyna się intrygująco. Dwójka androidów ma wychować na całkiem dziewiczej planecie szóstkę ludzkich dzieci. Tylko w ten sposób mogą uratować ludzkość.. świetny pomysł, który z czasem zaczyna się psuć..
z czasem okazuje się, że to wcale nie jedyna droga na ocalenie ludzkości.. że poza androidami z ludzkimi zarodkami są też ludzie w wspaniałych latających statkach powietrznych.. różni ich tylko to, że wierzą w bóstwo zwane Sol'em. Ta religia jest podstawą konfliktu, który przenosi się z Ziemi na nową planetę. Czyżby religia miała zniszczyć kolejną próbę życia ludzkości? Nie dane nam się przekonać bo scenarzyści jeszcze bardziej komplikują przekaz dodając dziwne stwory żyjące na nowej planecie.. wspomnienia androidów, dziwne dziury do jądra planety, i motywy jakby

Wonder Woman 1984;
- reżyseria: Patty Jenkins;
- scenariusz: Geoff Johns, Dave Callaham;
- wybrana obsada: Gal Gadot, Chris Pine, Kristen Wiig, Pedro Pascal, Robin Wright, Connie Nielsen, Lilly Aspell, Amr Waked;
- kategoria: akcja, science fiction, DC Comics, komiks;

Lata osiemdziesiąte dwudziestego wieku. Wonder Woman musi się zmierzyć z bardzo niebezpiecznym przeciwnikiem. Biznesmen, gwiazda telewizji Maxwell Lord jest w posiadaniu artefaktu, który pozwala spełniać mu życzenia osób, których dotyka. Niby dobra rzecz, ale każde życzenie ma swoją cenę. W ten sposób władza i wpływy Maxwell'a rosną w zastraszającym tempie zagrażając życiu na ziemi. Tylko Wonder Woman może go powstrzymać.
Opis brzmi źle? No cóż, pasuje do filmu.
Rok 2020 nie był zbyt łaskawy dla branży filmowej. Większość premier przeniesiono, a te które miały okazję pojawić się w ograniczonej dystrybucji okazały się klapami finansowymi. Dlatego też Wonder Woman 1984 trafił jednocześnie do wybranych kin i na platformy internetowe. Niewiele to pomogło - film niewiele zarobił, ale nie

Wonder Woman - 2017;
- reżyseria: Patty Jenkins;
- scenariusz: Allan Heinberg;
- wybrana obsada: Gal Gadot, Chris Pine, Connie Nielsen, Robin Wright, David Thewlis, Danny Huston, Saïd Taghmaoui, Ewen Bremner;
- gatunek: akcja, science fiction.

Kolejny film z uniwersum DC, jednocześnie pierwszy, który został ciepło przyjęty przez krytyków oraz widzów. Wielu z nich porównuje ten tytuł z filmami Marvel'a, wskazują podobieństwa, różnice, a ja się pytam po co takie porównania. Świat DC jest całkiem inaczej skonstruowany, a jego bohaterowie mają dużo więcej ludzkich cech. Jedyne co je łączy to to, że są science fiction i że są wieloletnimi seriami. Na tym koniec podobieństw. Nie ma potrzeby porównywać i wartościować.
Wonder Woman to historia o początkowych losach Diany, córki Zeusa, która żyje bezpiecznie na ukrytej wyspie. Jej przeznaczeniem jest walka z przyrodnim bratem Aresem. To starcia dojdzie gdy wybuchnie wielka wojna. Dziewczyna opuszcza rodzinny dom i udaje się do ogarniętej wojną Europy. Poszukuje osoby, która jest odpowiedzialna za ten

Wolverine
(The Wolverine, reżyseria James Mangold, 2013)

Nadrabianie X-menów zbliża się do końca.. już 2013 rok .. na tapecie kolejny film o najbardziej charyzmatycznym bohaterze cyklu, czyli Wolverinie (Hugh Jackman). Akcja tym razem nie odbywa się w USA - zostaje przeniesiona do Japonii. Zmiana lokalizacji pozwoliła odświeżyć serię, a także nadać filmowi orientalny charakter. . dobry plan, tylko nie do końca wypalił... .z wschodniego klimatu mamy głównie naparzanie się w skośnookich bohaterów. Fabuła początkowo wciągająca (motyw bomby atomowej) z czasem przeradza się w tępą nawalankę. Gdzieś w tym wszystkim zagubił się klimat serii.

Wojownicze żółwie ninja
(Teenage Mutant Ninja Turtles, reżyseria Jonathan Liebesman, 2014)

Zacznijmy od tego, że wiedziałem, że ten film będzie słaby Wiedziałem, ale kurka, czego się nie robi dla wspomnień z dzieciństwa. Setki razy przeglądałem książeczki z Turtlesami przed snem... niemalże rytuał. Jako fan musiałem obejrzeć najnowsza odsłonę przygód zmutowanych żółwi.
Pierwsze wrażenie to takie, że jest stanowczo za mało pizzy.. drugie wrażenie jest takie, że Shredder powinien być bardziej ludzki, o pizzy już pisałem? :) Same Turtlesy też mi nie przypadły do gustu. Trochę się kłócą z moimi wspomnieniami. . niektórzy twierdzą, że film ma znakomite efekty specjalne.. może i technicznie są niezłe, ale jest ich za dużo, są przerysowane, a poza tym jak długo można zjeżdżać ze skarpy ciężarówką. Tęsknię za efektami z wykorzystaniem prawdziwych modeli.. te zniszczenia były o niebo bardziej wciągające.

Wojna o Planetę Małp,
(War for the Planet of the Apes) - 2017;
- reżyseria: Matt Reeves;
- scenariusz: Mark Bomback. Matt Reeves;
- wybrana obsada: Andy Serkis, Woody Harrelson, Steve Zahn, Karin Konoval, Amiah Miller;
- gatunek: science fiction, dramat, akcja.

Moi drodzy, niech nie zmyli Was tytuł tego filmu. W fabule wojna w formie działań wojennych praktycznie nie występuje. Mamy tu do czynienia z głębszym znaczeniem tego słowa. Wojna jako konflikt jako zderzenie dwóch sił, z którego tylko jedna wyjdzie zwycięsko. Wojna pomiędzy ludźmi i małpami, pomiędzy starą rasą, która musi ustąpić a nową, która dopiero co powstaje.
Ziemia mocno się zmieniła. Trwa cały czas wojna pomiędzy cywilizacjami. Część wojskowych jest przekonana, że można wygrać zabijając przywódcę Cezara - przywódcę małp. Małpy natomiast nie dążą do eskalacji konfliktu, wręcz przeciwnie, pragną w spokoju mieszkać z daleka od ludzi. Czy taki układ byłby akceptowalny? Dla wielu może i tak, ale nie dla wszystkich. Część uważałaby to tylko

Dziś prezentuję Wam Wodny Świat (Waterworld - 1995) Kevina Costnera. 

Film budzi sporo kontrowersji. Był kompletną klapą finansową i z tym nie można się kłócić. Na taki wynik wpłynęło wiele czynników, m.in. potrzeba budowania dwukrotnie scenografii (pierwszą zniszczył huragan) oraz fatalna kampania promocyjna. Dodatkowo tytuł okrzyknięto jednym z najgorszych filmów w historii kina. Sprzeczności widać też w nominacjach do nagród. Mamy tu i nominację do Oscara, BAFTA, ale też do Złotych Malin. Mnie to dziwi - chociaż wiem, że to z różnych dziedzin.

Władcy umysłów,
(The Adjustment Bureau) - 2011;
- reżyseria: George Nolfi;
- scenariusz: George Nolfi;
- wybrana obsada: Matt Damon, Emily Blunt, Michael Kelly, Anthony Mackie, John Slattery;
- gatunek: thriller, science fiction, romans.

I znów się uzbierało sporo zaległych notek filmowych. Pora trochę podgonić. 
David jest politykiem. Jego życie jest w każdym detalu idealnie dopasowane do funkcji, którą ma w przyszłości pełnić. Ma doskonały plan na życie, który zostaje zachwiany gdy David się zakochuje. Jest gotów wszystko poświęcić aby ta miłość miała szansę na spełnienie. Znikąd pojawiają się tajemniczy strażnicy, którzy za wszelką cenę próbuję nakierować Davida na karierę polityczną. Okazuje się, że cała rzeczywistość naszego bohatera jest starannie wypracowanym scenariuszem, w którym brak miejsca na chaos związany z uczuciem.