Zmiana pasa,
(Changing Lanes) - 2002;
- reżyseria: Roger Michell;
- scenariusz: Michael Tolkin, Chap Taylor;
- wybrana obsada: Ben Affleck, Samuel L. Jackson, Toni Collette, William Hurt, Sydney Pollack, Dylan Baker;
- kategoria: dramat, thriller.

Gavin - trzydziestoletni adwokat, który zaczyna zarabiać poważne pieniądze śpieszy się na kluczową rozprawę.
Doyle - niepijący alkoholik również zmierza do sądu by walczyć o opiekę nad dziećmi.
Obaj panowie się śpieszą i obaj jadą tą samą autostradą. Dochodzi do niezbyt poważnej kolizji drogowej, która ma poważne konsekwencje. Doyle spóźnia się na rozprawę, a Gavin gubi ważne dokumenty, które znajduje Doyle.
Obaj panowie to w gruncie rzeczy dobrzy ludzie, ale w pewnym momencie puszczają im nerwy i zaczynają sobie bardzo szkodzić.
"Czasem Bóg wrzuca dwóch facetów do jednego wora by się pożarli".
Spirala złośliwości coraz bardziej się napędza i dalece wychodzi poza granice zdrowego rozsądku - a wszystko to z powodu drobnego, drogowego

Zaklinacz koni
(The Horse Whisperer) - 1998;
- reżyseria: Robert Redford;
- scenariusz: Eric Roth, Richard LaGravenese; 
- wybrana obsada: Robert Redford, Kristin Scott Thomas, Sam Neill, Dianne Wiest, Scarlett Johansson, Chris Cooper.
- kategoria: melodramat (serio), western, ekranizacja.

Nastoletnia Grace ma poważny wypadek podczas konnej przejażdżki. Ginie jej przyjaciółka, a Grace musi mieć amputowaną nogę. Poważnie zraniony jest też jej koń o imieniu Pielgrzym. Przed uśpieniem ratuje go upór matki Grace i zwierzę rozpoczyna długi proces leczenia. Nie jest to jednak już tak łagodny koń jak kiedyś. Zwierzę jest gwałtowne, niebezpieczne i nieprzewidywalne. Matka Grace zabiera nastolatkę i konia do Montany, gdzie ponoć mieszka człowiek, który potrafi 'zaklinać konie', a tak po naszemu? Facet, który zna się na tych zwierzętach i potrafi je odpowiednio ustawić.
Pobyt w Montanie dla Grace początkowo jest ciężki, ale z czasem dziewczyna odkrywa, że i bez nogi może dobrze funkcjonować. Ładna historia?

Wzgórze nadziei,
(Cold Mountain) - 2003;
- reżyseria: Anthony Minghella;
- scenariusz: Anthony Minghella;
- wybrana obsada: Jude Law, Nicole Kidman, Renée Zellweger, Brendan Gleeson, Philip Seymour Hoffman, Natalie Portman, Giovanni Ribisi, Ethan Suplee, Cillian Murphy, Charlie Hunnam, Donald Sutherland;
- gatunek: melodramat.

Niezmiernie rzadko sięgam po melodramaty, nie jestem romantyczny i przeważnie te filmy niemiłosiernie mnie nudzą.Czasem jednak robię i wyjątek i próbuję coś takiego obejrzeć. Wzgórze nadziei musiało trafić na mój ekran - obsada, Oscar i ogólnie wysoka nota sprawiły, że nie zwróciłem uwagi, że jest to melodramat.
Akcja dzieje się podczas wojny secesyjnej jest osią jest rozdzielona para i ich przeżycia. On walczy o przeżycie na froncie, a Ona czeka w domu, który podczas wojny wcale nie jest azylem.
To co się działo na wojnie do jedno... ale to co poza nią to całkiem inna sprawa. Lincze niewolników, polowania na dezerterów, ale przede wszystkim walka o ziemie i wpływy na posiadłościach, które tak

Wielki Gatsby
(The Great Gatsby, reżyseria Baz Luhrmann, 2013).

Trochę mieszane uczucia mam z tym filmem. Gdybym miał go oceniać tak od 30-40 minuty to dostałby mocną dychę, ale długie wprowadzenie  sprawia, że ocenę trochę obniżam. Początek był piękny, widowiskowy, zbudowany z wielkim rozmachem. Podobał mi się, ale był przydługi i średnio mi pasował do reszty filmu.
Wielki Gatsby to kolejny tytuł, w którym Leonardo DiCaprio pokazuje, że jest aktorem wybitnym. Od ładnych paru lat nie zaliczył żadnej wpadki. Wielki szacunek. Pozostali aktorzy też zagrali całkiem dobrze. Tobey Maguire nawet mnie nie wkurzał za bardzo. Carey Mulligan niewinna jak zawsze. Nie wiem czy to zaleta czy nie. W drugim planie zagrał też Jason Clarke, który idealnie pasuje do takich produkcji.
Nowy York w Gatsbym olśniewa, piękne widoki, skrajne krajobrazy i wszechogarniające zepsucie przyciągają uwagę. Może to dziwnie zabrzmi, ale część widoków jakby żywcem była wycięta z Grand Theft Auto IV.
Muzycznie też jest przyzwoicie, cieszę się, że do filmu wpleciono współczesne kawałki. Zdecydowanie ułatwiło i urozmaiciło to odbiór

Wieczna miłość,
(Immortal Beloved) - 1994;
- reżyseria: Bernard Rose;
- scenariusz: Bernard Rose;
- wybrana obsada: Gary Oldman, Jeroen Krabbé, Isabella Rossellini, Johanna ter Steege, Valeria Golino;
- kategoria: film, biograficzny, Ludwig van Beethoven, melodramat, muzyczny.

Ten tytuł trafił na playlistę z powodu roku powstania. Wysoko oceniany film 1994 i ja go nie widziałem? To trzeba było nadrobić.
Rok 1892. Umiera jeden z największych kompozytorów - Ludwig van Beethoven. Wielki artysta, który miał wielu zwolenników jak i wielu przeciwników. Dla niewielu był obojętny. Od czasu utraty słuchu stał się bardziej zgorzkniały, wybuchowy i ciężki w relacjach. Też niewiele tworzył. Nie zmienia to faktu, że zostawił sporo znakomitych dzieł, do których prawa przepisał miłości swojego życia. Kim była kobieta o której nikt nie miał pojęcia? Kochanka? Córka? Slużąca?
Poszukiwania spadkobierczyni są okazją do wspominania kluczowych momentów z życia kompozytora. Czy znajomość jego życia sprawia, że staje się bardziej ludzki? Nie mnie to oceniać. Dla muzyka utrata słuchu

Nie lubię melodramatów. Poza nielicznymi wyjątkami wolę nie oglądać takich filmów.. szkoda mi czasu (wolę go marnować na inne rzeczy).. ale obejrzałem Wciąż Ją Kocham (Dear John-2010- oryginalny tytuł lepszy). FIlmik mi się spodobał.. fabuła spójna, bez olbrzymiego patosu.. taka zwyczajna... jest to kolejny film, w którym pojawia się wątek WTC. Nie zdawałem sobie sprawy, jak te wydarzenia zmieniły amerykanów. Nie doceniałem ich wagi. W filmie zobaczymy młodych aktorów (Amanda Seyfried oraz Channing Tatum), którzy zagrali na niezłym poziomie. Dear John nie wzrusza, ale nie bazuje na płytkich zagraniach wyciskających łzy z oczu.

FIlm mogę polecić.

Twój na zawsze (Remenber Me 2010) to ciekawy film. W świecie zasłynął tym, że główną rolę w nim gra Robert Pattinson, którego znamy z wampirzej trylogii.  To wielka krzywda dla filmu, że jest kojarzony tylko z tym. Pattinson jest najsłabszym ogniwem tej produkcji. Nie lubię tego aktora i tego nie ukrzywam. Cały czas wydaje mi się, że gra jedną miną, taka gra do mnie nie trafia. W filmie zobaczymy teżPierce'a Brosnan'a, który zagrał bardzo dobrze. 

Twój na Zawsze to dramat, który sporo mówi o kondycji amerykańskiego społeczeństwa. W głowie ustawiam go obok takich filmów jak: W chmurach, czy też Wszyscy mają się dobrze. Jest tu refleksja nad tym, co w życiu ważne. Próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy warto poświęcać większość swojego czasu na pracę. Czasu, który powinien należeć dla rodziny.

Film jest spokojny i stonowany. Dobrze się ogląda. Nie podobało mi się zakończenie. Wykorzystanie motywu WTC (11-09-2001) było zupełnie

Terriers;
- twórcy: Shawn Ryan, Ted Griffin;
- FX, sezon 1, 2010;
- wybrana obsada: Michael Raymond-James, Donal Logue, Laura Allen, Kimberly Quinn, Rockmond Dunbar, Loren Dean;
- kategoria: dramat, komedia kryminalna, mini.

Były gliniarz z zasadami, ale także z problemem alkoholowym z młodym byłym przestępcą prowadzą firmę detektywistyczną bez licencji. Głównie zajmują się błahymi sprawami, ale przypadkiem natrafiają na temat, który pozwoli im na godny zarobek. Pytanie tylko czy dadzą radę. Sprawa szybko okazuje się o wiele bardziej poważna niż planowali. Odnalezienie zaginionej dziewczyny to pestka, ale walka z całym systemem może okazać się ponad ich umiejętności.
Trzynaście odcinków serialu to w zasadzie jedna główna sprawa, pojawiają się co prawda incydentalne wątki, ale większość wydarzeń, osób odnajduje swoje miejsce w finałowych epizodach. Nawet wątki osobiste są tu ładnie wpasowane - a to ważne bo ta sfera jest bardzo istotna w tym serialu. Sam finał satysfakcjonuje i wydaje się być dobrym wyjściem w drugi sezon... którego nigdy nie nakręcono. Serial został skasowany po

Świadek,
(Witness) - 1985;
- reżyseria: Peter Weir;
- scenariusz: Earl W. Wallace, William Kelley;
- wybrana obsada: Harrison Ford, Kelly McGillis, Josef Sommer, Lukas Haas, Alexander Godunov, Danny Glover, Viggo Mortensen;
- gatunek: melodramat, thriller.

No to wracamy z nadrabianiem filmografii Ford'a.
Samuel raze ze swoją matką jest w podróży. Na jednym z dworców chłopak jest świadkiem brutalnego morderstwa. Podczas przesłuchania przypadkiem rozpoznaje jednego z morderców - okazuje się, że jest nim policjant. Gdy morderca dowie się (a to tylko kwestia czasu), że świadek widział zabójcę to będzie chciał zabić chłopaka.
Policjant przesłuchujący (Ford) nie wie komu można teraz zaufać, kto jest jeszcze zamieszany w sprawę dlatego też postanawia szybko wyjechać z chłopakiem w bezpieczne miejsce. Okazuje się, że może nim być osada Amiszów - rodzinne strony Samuela.
Fabularnie Świadek może nie jest zbyt oryginalny, ale na uwagę zasługują trzy elementy. Mamy bardzo dobrą obsadę aktorską, sprawne tempo akcji oraz możliwość poznania kultury Amiszów. Społeczność, która na co dzień odrzuca nowoczesność i przemoc zostaje skonfrontowana

Sukcesja,
(Succession);
- twórcy: Jesse Armstrong;
- HBO sezon 3, 2021,
- wybrana obsada: Brian Cox, Jeremy Strong, Kieran Culkin, Sarah Snook, Nicholas Braun, Matthew Macfadyen, Hiam Abbass, Alan Ruck, Rob Yang, J. Smith-Cameron, Alexander Skarsgård;
- kategoria: dramat, serial, sezon, Złoty Glob.

Stało się to co się musiało stać. Kendall ponownie zdradził. Wyczuł moment i nie zamierzał biernie brać winy na siebie za wszystkie błędy ojca. Stanowczo odcina się od wszelkich oskarżeń (wyzysk, mobbing, dziwne przelewy bankowe) i obiecuje akcjonariuszom, że pod jego rządami firmę czeka znakomity rozwój. Kendall ma spore umiejętności, trafne diagnozy, ale to to nie Logan. Nie potrafi mieć tej siły przebicia i nie ma w rękawie prezydenta.

Sprzymierzeni,
(Allied) - 2016;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: Steven Knight;
- wybrana obsada: Brad Pitt, Marion Cotillard, Jared Harris, Simon McBurney;
- gatunek: melodramat.

Nie do końca byłem świadomy na jaki film się wybieram do kina. Obejrzany zwiastun nastawił mnie na trochę inne kino.
Trwa druga wojna światowa, Max jest na bardzo niebezpiecznej misji w Paryżu. Jego francuskim łącznikiem i współpracownicą jest seksowna Marianne. Po udanej akcji oboje wyjeżdżają do Londynu gdzie po szybkim ślubie wiodą całkiem wygodne życie. Niby bomby czasem spadają, ale jakie jest prawdopodobieństwo, że trafią w dom na obrzeżach miasta? Prędzej wywiad zacznie grzebać w życiorysie Marianne. I tak się dzieje.. Marianne jest podejrzana o szpiegowanie na rzecz faszystowskich Niemiec. Jeśli okaże się winna to Max będzie musiał ją zneutralizować. To będzie dowód na to, że on też nie jest szpiegiem.

Purpurowe skrzypce (Le violon rouge, reżyseria François Girard, 1998)

Koniec siedemnastego wieku.. jeden z najwybitniejszych lutników tworzy instrument, który wszystkich zachwyca jakością wykonania, kolorem , a przede wszystkim doskonałością dźwięków jakie z siebie wydobywa. Genialne skrzypce mają jedną wadę.. przynoszą nieszczęście wszystkim, którzy je kochają. Film składa się z nowelek, które opowiadają o kolejnych właścicielach instrumentu.. przez ich życie jest też pokazywany stosunek do muzyki, do geniuszu.. to kultury. Film kończy się w czasach współczesnych. Instrument trafia do domu aukcyjnego. Rozpoczyna się gorąca atmosfera.. kto je kupi? Miłośnik doskonałości w czystej postaci czy też może bogach, któremu wszystko jedno jak instrument gra.. ważne by był drogi.

Purpurowe skrzypce mają jakaś magię.. coś co intryguje.. ale trochę kuleje sposób opowiadania historii .. nowele powinny być bardziej spójne.. bardziej dopieszczone.. nie ukrywam, że film się też momentami dłuży.. powinno też być więcej muzyki.. więcej dowodów na wyjątkowość instrumentu..
najmocniejszą stroną filmu jest ostatnia nowela, która rozgrywa się w współczesnej Kanadzie. W tej

Pokuta,
(Atonement) - 2007;
- reżyseria: Joe Wright;
- scenariusz: Christopher Hampton;
- wybrana obsada: Keira Knightley, James McAvoy, Romola Garai, Saoirse Ronan, Juno Temple;
- kategoria: film, melodramat, Złote Globy, Oscar;

Ten tytuł chciałem obejrzeć od lat. Nie żebym przepadał za melodramatami, ale obsada i zdobyte nagrody sprawiły, że miałem go gdzieś na liście do obejrzenia. Wprowadzony system filmów do oglądania sprawił, że Pokuta w końcu zawitała na moim małym ekranie.

Pamiętnik
(The Notebook, reżyseria Nick Cassavetes, 2004)

Gustomierz na Filmwebie wskazywał, że jest to film mega w moim stylu.. melodramat? Poważnie? No nic trzeba było dać szansę. Chociażby dla Gosling'a.
Pamiętnik to ponoć wyciskacz łez.. może dlatego ma taką wysoką notę? Nikt nie chce się przyznać, że płakał na słabym filmie? Jest to historia wielkiej miłości, która mimo przeszkód, zawiłości losu, zostaje spełniona.. aż do ostatniej chwili.. Film miał jeden cel (łzy), który jest osiągany w sposób płytki i nużący.. zakończenie już całkowicie woła o pomstę do nieba.. gdyby w ostatnich scenach odwrócono role, to może byłby inny wydźwięk.. a tak to miałem smutną konkluzję.. facet staraj się, ale ja i tak o tobie zapomnę.. jedynym atutem filmu jest umieszczenie akcji w różnych czasach.. trochę poprzez pryzmat historii, ale to zdecydowanie za mało by mnie poruszył..

Otwórz oczy,
(Abre los ojos) -1997;
- reżyseria: Alejandro Amenábar;
- scenariusz: Alejandro Amenábar, Mateo Gil;
- wybrana obsada: Eduardo Noriega, Penélope Cruz, Chete Lera, Fele Martínez, Najwa Nimri;
- kategoria: hiszpańskie, thriller, melodramat, science-fiction.

Cesar - poznajemy go w dwóch momentach.
Pierwszy - przystojny, bogaty kobieciarz, który obchodzi urodziny. Podczas przyjęcia podrywa dziewczynę swojego przyjaciela...
Drugi - człowiek, skrywający oszpeconą twarz za maską. Znajduje się w więziennym szpitalu psychiatrycznym, gdzie prowadzący go lekarz próbuje dowiedzieć się dlaczego Cesar zabił.
Początkowo nie wiemy kogo zabił i dlaczego ma oszpeconą twarz. Dopiero wspomnienia wywołane przez psychiatrę pozwalają mu na ułożenie wszystkich faktów. Niektóre uporządkowane elementy wydają się wzajemnie wykluczać. Casar'owi zaczynają mylić się imiona i coraz częściej we wspomnieniach pojawiają się te same dialogi. Mężczyzna zaczyna utwierdzać się w przekonaniu, że coś z nim nie tak.

Okruchy dnia,
(The Remains of the Day) - 1993;
- reżyseria: James Ivory;
- scenariusz: Ruth Prawer Jhabvala;
- wybrana obsada: Anthony Hopkins, Emma Thompson, Peter Vaughan, James Fox, Hugh Grant, Christopher Reeve,
- kategoria: obyczajowy, melodramat, ekranizacja, Złoty Glob;

Pan Stevens jest kamerdynerem u szanowanego dżentelmena. Całe swoje życie, podobnie jak ojciec, podporządkowuje swojej pracy. Nigdy nie bierze urlopu, nie myśli o rodzinie... a nawet wyzbywa się swoich poglądów politycznych. Nie są one potrzebne by dobrze pracować. Pan Stevens ma uczucia, ale nie pozwala na to by ktokolwiek się o nich dowiedział. Nawet miłość do ochmistrzyni zatrudnionej w tym samym domu nie jest w stanie sprawić, że Stevens otworzy się na świat. Dziwnie pojęta lojalność jest zawsze na pierwszym miejscu. Stevens ze swoich obowiązków, zasad i rutyny zbudował dla siebie klatkę. Piękną, ale w pełni uzależniającą. Gdyby stracił pracę w Darlington Hall nie miałby się gdzie podziać. Praca na całe życie.

Nie opuszczaj mnie (Never Let Me Go) - 2010;
- reżyseria: Mark Romanek
- scenariusz: Alex Garland
- wybrana obsada: Carey Mulligan, Keira Knightley, Andrew Garfield, Charlotte Rampling, Sally Hawkins
- science fiction, melodramat.

Lubię kino antyutopijne, dlatego też chętnie sięgnąłem po ten tytuł. Przymknąłem oko na to, że jest to melodramat. Przyznaję, że wątek miłości mnie nużył, ale nie wkurzał.. znajomi mogą powiedzieć, że nie wymiotowałem tęczą.. Irytowała mnie za to naiwność narracyjna, bylejakość przedstawionego świata oraz mądrości rodem z Paula Coelho. Wszystko napisane tak, by nastolatki miały czym się emocjonować. Dokładnie takie same wrażenia miałem po filmach: Dawca pamięci, czy też Więzień labiryntu.
Początek seansu był bardzo obiecujący.. szkoła z pensjonatem, w której są hodowane dzieci, które w przyszłości mają zostać dawcami organów.. klimat budowała też znakomita muzyka oraz gra Charlotte Rampling. Zapowiadał się film, który tematyką przypominałby Wyspę z 2005 roku. Później seans zaczął mocno rozczarowywać.. nie oczekiwałem dynamicznej akcji, ale brak rozwinięcia głównego motywu

Marty - 1955;
- reżyseria: Delbert Mann;
- scenariusz: Paddy Chayefsky;
- wybrana obsada: Ernest Borgnine, Betsy Blair, Karen Steele, Jerry Paris;
- gatunek: melodramat.

Marty! Masz już ponad trzydzieści lat i nadal nie masz żony? Jak Ci nie wstyd! Nasz główny bohater niemal codziennie to słyszy. Jest rzeźnikiem o pogodnym usposobieniu. Niestety nie jest zbyt urodziwy i nie ma zbyt wielkiej śmiałości do dam. Próbuje się z nimi umawiać, ale bez większego przekonania. Po wielu niepowodzeniach mężczyzna oswaja się z myślą, iż małżeństwo nie jest mu pisane. Weekendy spędza z kolegami, którzy mają podobny problem jak on, a pozostały czas z matką.
Gdy poznaje dziewczynę, w której się zakochuje najbliżsi odrzucają ją twierdząc, że za brzydka/stara/zbyt wykształcona/nie Włoszka.

Małe kobietki,
(Little Women) - 2019;
- reżyseria: Greta Gerwig;
- scenariusz: Greta Gerwig;
- wybrana obsada: Saoirse Ronan, Emma Watson, Florence Pugh, Eliza Scanlen, Laura Dern, Timothée Chalamet;
- kategoria: film, ekranizacja, melodramat, Oscar.

Stany Zjednoczone, połowa dziewiętnastego wieku. Samotna matka wychowuje cztery córki. Pomimo braku środków finansowych stara się córki odpowiednio wykształcić, a przede wszystkim nauczyć je miłości do wolności. Mają być kobietami, które wiedzą co chcą w życiu i nie będą się bały realizować swoich marzeń.

Malena - 2000;
- reżyseria: Giuseppe Tornatore;
- scenariusz: Giuseppe Tornatore;
- wybrana obsada: Monica Bellucci, Giuseppe Sulfaro, Luciano Federico;
- kategoria: dramat, kultowy.

Początek lat czterdziestych, do małego miasteczka wprowadza się piękna Malena, która sprawia, że wszystkim panom szybciej biją serca. Dziewczyna ma męża, ale to nie przeszkadza mężczyznom w fantazjowaniu na jej temat. Wśród zakochanych jest nastoletni Renato. Chłopak jest poważnie zakochany, ale też wie, że u pięknej kobiety nie ma najmniejszych szans. Może to się zmieni jak dorośnie?
Na świecie trwa wojna, która coraz bardziej wpływa na mieszkańców miasteczka. Ginie mąż Maleny, coraz trudniej się żyje, a ludzie stają się coraz bardziej ostrzy w osądach. Kobieta nie ma łatwego życia, ale tak jak wszyscy próbuje przetrwać. Wiele się zmienia, ale Renato jest nadal zakochany.