American Beauty - 1999;
- reżyseria: Sam Mendes;
- scenariusz: Alan Ball;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Annette Bening, Thora Birch, Wes Bentley, Mena Suvari, Peter Gallagher, Chris Cooper;
- kategoria: dramat, komedia., Oscar.

Lester, facet po czterdziestce, który w zasadzie ma wszystko. Piękny dom, ogród, żonę, dziecko, pracę. Standardowy, spełniony przedstawiciel klasy średniej, który nie czuje się spełniony. Praca nie daje satysfakcji, z żoną praktycznie nie rozmawia, a córka traktuje go jak wroga. Wszystko zaczyna przytłaczać i sprawiać, że Lester wybucha. Pretekstem są zmiany kadrowe w pracy, ale doskonale wiemy, że to tylko mały kamyczek, który uruchamia lawinę. Lester dostrzegając beznadzieję swojego życia zaczyna głośno manifestować swoją obecność. Można powiedzieć, że to kryzys wieku średniego i potrzeba odmłodzenia, ale uważam, że to zbytnie spłycenie tematu. Nasz główny bohater zaczyna odczuwać dyskomfort życia w zakłamanym społeczeństwie, w którym każdy ma przyklejony sztuczny uśmiech. Jawnie protestuje, próbuje się

M*A*S*H* ,
(MASH) - 1970;
- reżyseria: Robert Altman;
- scenariusz: Ring Lardner Jr.;
- wybrana obsada: Donald Sutherland, Elliott Gould, Tom Skerritt, Sally Kellerman, Robert Duvall, Michael Murphy;
- kategoria: wojenny, komedia, dramat.

Trwa wojna w Korei. Do szpitala polowego, który znajduje się blisko frontu trafia dwóch nowych chirurgów. Są świetnymi specjalistami, ale każdą wolną chwilę wykorzystują na zabawę. Byle tylko nie myśleć o wojnie obok i o powrocie do domu. Alkohol, hazard, seks z pielęgniarkami to tylko nieliczne formy rozrywki. Lekarze się do nich nie ograniczają. Przecież można zagrać w golfa, czy tez bezkarnie znieważyć przełożonych. Nie ma granic.
M*A*S*H* to film, który mocno się postarzał. Pierwsze trzydzieści minut jest tak ciężkostrawne, że niewiele brakowało bym zakończył seans. Na szczęście mam zasadę, że jak coś zaczynam oglądać to muszę skończyć (nie dotyczy serwisów informacyjnych TVP oraz występów kopaczy).

Truposze nie umierają
(The Dead Don't Die) - 2019;
- reżyseria: Jim Jarmusch;
- scenariusz: Jim Jarmusch;
- wybrana obsada: Bill Murray, Adam Driver, Tilda Swinton, Chloë Sevigny, Steve Buscemi, Danny Glover, Selena Gomez, Tom Waits, Iggy Pop, RZA;
- kategoria: horror, komedia, wydmuszka.

Zaczyna się niewinnie, małe miasteczko, które żyje ślamazarnym tempem. Nic wielkiego, aż do czasu aż zaczynają się budzić zmarli. Mieszkańcy są atakowani przez zombie i próby oporu nie mają najmniejszego znaczenia. Wszystko już jest przewidziane. W pewnej scenie jeden z bohaterów mówi, że źle to się skończy bo czytał scenariusz.
Mogę się w tym filmie zachwycać ujęciami, znakomitą grą aktorską czy też popkulturowymi nawiązaniami. Jarmusch bezustannie mruga do widza pokazując jakie to wspaniałe dzieło stworzył. Może to dlatego przez pierwsze trzydzieści minut najczęściej powtarzanym słowem jest "dziwnie" - bo faktycznie dziwny to film. Jarmusch bawiąc się konwencją spokojnie prowadzi widza do finału,

Sekretne życie zwierzaków domowych 2,
(The Secret Life of Pets 2) - 2019;
- reżyseria: Chris Renaud;
- scenariusz: Brian Lynch;
- kategoria: unlimited, animacja, kasowy, Illumination Entertainment, komedia, przygodowy.

Trzy lata po pierwszej części znów możemy się przyjrzeć życiu zwierzaków domowych.. a te się toczy spokojnym rytmem. Zwierzaki uwielbiają stabilizację. Każde odstępstwo od normy może wywołać niepotrzebny stres.. a pojawienie się dziecka w domu to stres do kwadratu.
Pies Max zawsze był nerwowy (powinienem się utożsamiać?), a dziecko sprawia, że psina nie potrafi się uspokoić. Najpierw chroniąc swojego terenu, a następnie powiększonego stada. To tylko jeden z wątków. Innym jest uwalnianie tygrysa z cyrkowej niewoli oraz walka z kotami o zabawkę. Trzy niezależne wątki, które szczęśliwie się przeplatają w finale.. a w nim urocza staruszka, którą znamy z innych produkcji ;).

Toy story 4 - 2019;
- reżyseria: Josh Cooley;
- scenariusz: Andrew Stanton, Stephany Folsom
- kategoria: animacja, familijny, fantasy, komedia, kasowy, Pixar, Disney, unlimited.

Na ekranach kin gości czwarta odsłona przygód Chudego i przyjaciół.
Chłopiec Andy dorósł i wszystkie swoje zabawki oddał swojej siostrze. Ta początkowo nimi chętnie się bawi, ale z czasem zaczyna kochać inne zabawki, a najbardziej to pokochała zabawkę, którą sama zrobiła. Sztuciec jest zrobiony ze śmieci, ale dla dziewczynki ma olbrzymią wartość. Chudy i inni akceptują nowy stan rzeczy więc wydaje się iż wszystko działa jak należy... jest tylko jedno małe ale... Sztuciec nie chce być zabawką i za wszelką cenę chce uciec i trafić do śmieci. Jedna z tych ucieczek się udaje, ale Chudy, kierując się odpowiedzialnością za dziecko, rusza na poszukiwania. Poza bezpiecznym pokojem świat dla zabawek jest bardzo niebezpieczny.

Dobry Omen
(Good Omens) - 2019
- Amazon, mini serial;
- twórcy: Neil Gaiman, Douglas Mackinnon, Terry Pratchett; 
- wybrana obsada: David Tennant, Michael Sheen, Anna Maxwell Martin, Jon Hamm, Jack Whitehall, Josie Lawrence;
- kategoria: fantasy, komedia.

Wielkie przepowiednie mówią, że kiedyś przyjdzie apokalipsa, że narodzi się zły, który z czterema jeźdźcami sprawią iż świat się skończy.. oczywiście towarzyszyć temu będzie wielka bitwa aniołów i demonów. Taki jest plan.. zresztą każdy duży plan (koniec świata się do nich zalicza) wymaga solidnego przygotowania. Wiecie, to nie może być prowizorka. Trzeba przygotować armie, ale przede wszystkim dowiedzieć się gdzie i kiedy narodzi się syn piekielny, a jak się narodzi to trzeba go odpowiednio wychować. Bo może wcale nie jest taki zły? Anioł Azirafal oraz Demon Crowley (ach te okulary) mają za zadanie dopilnować by plan odpowiednio się dokonał. Obaj nie mają przekonania do słuszności tej apokalipsy i wprowadzają drobne poprawki.. wyszło by to całkiem nieźle, ale gdzieś na samym

Gracze,
(Ballers) - 2017;
- sezon 3, stacja HBO;
- twórcy: Stephen Levinson;
- wybrana obsada: Dwayne Johnson, Rob Corddry, John David Washington, Omar Benson Miller, Jazmyn Simon, Troy Garity, Richard Schiff;
- gatunek: dramat, komedia.

Kilka dni temu przeczytałem, że Gracze wracają z piątym sezonem, a to mi przypomniało, że mam do obejrzenia zaległy trzeci i czwarty sezon. Trzeci udało mi się szybko nadrobić.
Tym razem Spencer Strasmore marzy o tym by zostać zapamiętanym na dłużej. Co prawda miał imponującą karierę sportową, ale sportowców jest wielu. Ma firmę wspierającą finanse gwiazd, ale takich firm jest na pęczki. Zresztą jego własna jest mocno zadłużona. Spencer zaczyna marzyć o czymś więcej. Z jednej strony angażuje się w miliardowy projekt przeniesienia jednego z klubów NFL do Las Vegas. To będą olbrzymie dochody i sława, która może zostanie na dłużej niż kariera sportowca. Z drugiej strony Spencer zaczyna myśleć poważnie o dziecku. Nie dlatego, że chce być ojcem, ale dlatego, że chce by ktoś o nim pamiętał..

Maska, 
(The Mask) - 1994;
- reżyseria: Chuck Russell;
- scenariusz: Mike Werb;
- wybrana obsada: Jim Carrey, Cameron Diaz, Peter Greene, Peter Riegert, Amy Yasbeck;
- gatunek: komedia, fantasy.

Od jakiegoś czasu staram się zamieszczać też krótkie notki na temat filmów, które nie są nowościami. Filmów, które są kultowe, występują non stop w ramówkach telewizyjnych, a przez swoją pospolitość i łatwodostępność nie wywołują gorących dyskusji.
Maska opowiada o nieudaczniku życiowym, który znajduje tajemniczą maskę pozwalającą na uwolnienie jego skrytej natury. Poczucie humoru, odwagę, a także wyzwolenie ukrytego gniewu. Pozwala również na łatwiejsze kontakty z kobietami. Maska, która de facto zdejmuje codzienną maskę naszego bohatera. Pozwala na odrzucenie wszystkich zasad i robienie tego na co ma się ochotę. Tyle o fabule.
Teraz o Carrey'u. 1994 rok był bardzo owocny dla tego aktora. Pojawiła się Maska, Psi Detektyw, czy też Głupi i Głupszy. Trzy komedie, które wyniosły aktora do wyżyny sławy, ale to (w mojej ocenie) Maska pokazała jego

Podwójne życie,
(Doubles vies) - 2018;
- reżyseria: Olivier Assayas;
- scenariusz: Olivier Assayas;
- wybrana obsada: Guillaume Canet, Juliette Binoche, Vincent Macaigne, Christa Théret;
- gatunek: dramat, komedia.

Tego filmu nie planowałem, ale seansu w żaden sposób nie żałuję. Powiem więcej - mocno dziwi mnie średnia na filmwebie (okolice 5).
Fabularnie niewiele się dzieje. Głównymi bohaterami są: Alain, który jest wydawcą, jego przyjaciel pisarz - Leonard oraz ich partnerki. Bohaterowie spotykają się, rozmawiają, mają romanse, marzenia, pracę.. ale najważniejsze jest to jak rozmawiają, i o czym.
Większość rozmów dotyczy rynku wydawniczego o tym jak się zmienia, jakie są potrzeby czytelnika. Mowa o tym, że książki są za drogie, że ludzie czytają/oglądają blogi zamiast książek, rozczarowanie rynkiem e-booków, które mocno są piracone, potrzebie recenzji i autorytetów, ale też nadmiarze byle jakiej literatury, która nie posiada nawet korekty, o tym że ludzie teraz chcą mieć kulturę za darmo... w tym kontekście mowa też o

Witajcie w Marwen,
(Welcome to Marwen) - 2018;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: Caroline Thompson, Robert Zemeckis;
- wybrana obsada: Steve Carell, Leslie Mann, Diane Kruger, Merritt Wever, Janelle Monáe;
- gatunek: biograficzny, komedia, dramat, animacja.

Fabuła filmu jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.
Mark Hogancamp zostaje napadnięty i brutalnie pobity. Ledwo uchodzi z życiem, a po powrocie do domu ucieka w świat fantazji. W tym świecie jest nieustraszonym żołnierzem, który odważnie mierzy się z przeciwnościami losu. Dokładna odwrotność rzeczywistości. Łącznikiem pomiędzy światami są starannie wykonane figurki. Mark wynajduje ciekawe modele, doskonali je i umiejętnie fotografuje nadając im życie. I tak powstaje Marwen. W rzeczywistości to piękna makieta, a w głowie Mark'a to miejce, w którym może uporządkować swoje życie. Każda postać w Marwen ma swój odpowiednik w realu. Jest tam przewaga kobiet - samotny, zraniony artysta przyciąga osoby,

Na dobre i złe,
(For Richer or Poorer) - 1997;
- reżyseria: Bryan Spicer;
- scenariusz: Jana Howington, Steve LuKanic;
- wybrana obsada: Tim Allen, Kirstie Alley, Michael Lerner, Larry Miller, Miguel A. Núñez Jr.;
- gatunek: komedia.

Też macie wrażenie, że współcześnie amerykański przemysł filmowy nie oferuje już nam dobrych komedii? Wyparował gdzieś lekki, błyskotliwy humor, a w jego miejsce wstąpiła wulgarność. Od kilku lat uporczywie towarzyszy mi myśl, że lepiej to już było. Dlatego też coraz chętniej wracam do starszych produkcji. Tym razem wylosowany został film z Tim'em Allen'em i Kirstie Alley (tak, to ta od I kto to mówi).
Brad, dobrze prosperujący biznesmen ma gorszy czas. Jego małżeństwo się sypie, zostaje oskarżony o wielkie oszustwa podatkowe, a jego konta zostają opróżnione. W tej sytuacji musi szybko uciekać. Przypadek (a jakże) sprawia, że kradnie taksówkę, w której pasażerką jest jego niemal eks żona. Gorzej być nie mogło... a jednak.. Brad z małżonką trafiają do osady amiszów.

Człowiek w czerwonym bucie,
(The Man with One Red Shoe) - 1985;
- reżyseria: Stan Dragoti;
- scenariusz: Francis Veber, Yves Robert;
- wybrana obsada: Dabney Coleman, Lori Singer, Charles Durning, Jim Belushi, Tom Hanks;
- gatunek: komedia, kryminał.

Roztargniony Richard ma słabszy dzień - przez przypadek ubiera dwa różne buty, a na lotnisku zostaje wplątany w rozgrywki pomiędzy amerykańskimi agencjami. Jako przypadkowa, ale dosyć charakterystyczna osoba zostaje przedstawiony jako supertajny agent, który może zaszkodzić jednemu z głównych graczy w konspiracyjnym świecie. Richard szybko staje się celem, który należy zbadać, a następnie zlikwidować.

Baywatch. Słoneczny patrol;
(Baywatch) - 2017;
- reżyseria: Seth Gordon;
- scenariusz: Damian Shannon, Mark Swift;
- wybrana obsada: Dwayne Johnson, Zac Efron, Jon Bass, Priyanka Chopra, Alexandra Daddario, Kelly Rohrbach, David Hasselhoff, Pamela Anderson;
- gatunek: komedia, akcja.

Kilka razy zabierałem się za ten film, ale za każdym podejściem zrażały mnie początkowe dialogi. Wiedziałem, że to będzie humor, którego nie lubię, ale sentyment do Dwayne'a Johnson'a zwyciężył. To tak samo jak z Jason'em Statham'em - wiem, że grają w kiepskich filmach, ale i tak ich lubię.
Dwayne to nowe wcielenie Mitch'a Buchannon'a - ratownika, który uratował ponad pięćset osób i jest szefem drużyny ratowniczej. Mitch przygotowuje eliminacje na nowych ratowników, ale jednocześnie pilnuje porządku na 'swojej' plaży. Jego zainteresowania dalece wykraczają poza bycie tylko ratownikiem. Jest przekonany o swojej wyjątkowości, a to sprawia, że woli wszystko sam

Studentka i pan Henri,
(L'Etudiante et Monsieur Henri) - 2015;
- reżyseria: Ivan Calbérac;
- scenariusz: Ivan Calbérac;
- wybrana obsada: Claude Brasseur, Guillaume De Tonquedec, Noémie Schmidt, Frédérique Bel;
- gatunek: komedia.

Constance marzy o opuszczeniu rodzinnego domu. Najlepiej do Paryża. Tam, gdzie życie toczy się szybciej, mocniej, bardziej. Wynajmuje pokój u starego zrzędy, który robi wszystko by dziewczyna nie zagrzała u niego miejsca na dłużej. Później postanawia wykorzystać lokatorkę do rozbicia małżeństwa swojego syna.
Fabuła nie jest specjalnie lotna. Calbérac miał dobry pomysł na film, ale po dobrym otwarciu wydaje się, że nie wiedział w jakim kierunku pokierować fabułę. Postawił na spokojne kino familijne, którego pozbawił drapieżności. Seans był przyjemny, lekko opowiadający o różnicach pokoleniowych, ale brakło czegokolwiek co sprawiłoby, że film na dłużej zapadnie w pamięci. No poza świetnym mieszkaniem. ;p

Człowiek, który zabił Don Kichota,
(The Man Who Killed Don Quixote) - 2018;
- reżyseria: Terry Gilliam;
- scenariusz: Terry Gilliam, Tony Grisoni;
- wybrana obsada: Adam Driver, Jonathan Pryce, Stellan Skarsgård, Olga Kurylenko, Joana Ribeiro;
- gatunek: komedia, przygodowy.

Która to już ekranizacja/adaptacja przygód wielkiego rycerza z La Manchy? Nie wiem czy ktoś to zliczy. Wydawałoby się, że temat jest już całkiem wyczerpany, ale skoro bierze się za niego Terry Gilliam to znak, że jest jeszcze wiele do pokazania. Przygody Don Kichota, rycerza o bogatej wyobraźni ekranizuje reżyser, którego umysł i fantazja nie znoszą żadnych granic.
Toby jest reżyserem, który przez wielu jest uznawany za bardzo zdolnego. Ma otwarty umysł, talent i piekielnie trudny charakter, ale kto artyście zabroni. Toby na studiach zrobił film o Don Kichocie, teraz wraca do miejsca, w którym kręcił debiutanckie dzieło. Spotyka tu aktora, naturszczyka, któremu

Tajemnica mojego sukcesu,
(The Secret of My Succe$s) - 1987;
- reżyseria: Herbert Ross;
- scenariusz: Jim Cash, Jack Epps Jr.;
- wybrana obsada: Michael J. Fox, Christopher Murney, Richard Jordan, Margaret Whitton, Helen Slater, John Pankow;
- gatunek: komedia.

Niektóre spotkania kończą się nieodłącznym kacem i oglądaniem filmów, których normalnie bym nie puścił. Filmów, które niekoniecznie muszą być złe - zwyczajnie nie mają siły przebicia. Czasem jednak są to produkcje mocno przeciętne. Do takich zaliczę Tajemnice mojego sukcesu.
Brantley, chłopak z prowincji skończył studia i wyjeżdża do Nowego Jorku robić karierę. Na miejscu okazuje się, że studia są niewiele warte - liczy się doświadczenie i przynależność do odpowiedniej mniejszości. Jedyną szansę na karierę jest praca u bogatego, bucowatego wuja. Od pucybuta (roznosiciela poczty) do milionera? Dlaczego warto zwrócić uwagę na ten film? Przede wszystkim jest to pozycja dla fanów Michael'a J. Fox'a i

Green Book - 2018;
- reżyseria: Peter Farrelly;
- scenariusz: Brian Hayes Currie, Peter Farrelly;
- wybrana obsada: Viggo Mortensen, Mahershala Ali, Linda Cardellini, Sebastian Maniscalco, Dimiter D. Marinov;
- gatunek: dramat, komedia, na faktach.

Początek lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku, Nowy Jork. Tony, Włoch z pochodzenia poszukuje tymczasowego zajęcia na czas remontu klubu, w którym ma stałą pracę. Dostaje propozycję by być szoferem wielkiego pianisty podczas dwumiesięcznej trasy koncertowej. Ma być kierowcą, ochroniarzem i ogólnie dbać o to by gwiazda dotarła na miejsce, a koncert odbył się bez najmniejszych problemów. Idealna praca dla Tony'ego. Są tylko dwa problemy. Gwiazdą jest ekstrawagancki czarnoskóry, a trasa wiedzie przez południowe stany.
Tony wiele w życiu przeszedł więc i to wyzwanie bierze na klatę. Wspólna, wielotygodniowa podróż sprawia, że Tony powoli zaczyna rozumieć problemy czarnoskórych, a Dr Shirley (gwiazdor) otwiera się na drugiego człowieka.

Asteriks i Obeliks. Tajemnica magicznego wywaru,
(Astérix - Le Secret de la potion magique) - 2018;
- reżyseria: Louis Clichy, Alexandre Astier; 
- scenariusz: Alexandre Astier; 
- gatunek: animacja, familijny, komedia,

Samotna wioska Galów jest atakowana przez wojska Cezara... no może nie będę pisał o wszystkich okolicznościach życia Galów - to akurat każdy powinien znać. Skupię się zatem tylko na fabule najnowszej części przygód Asteriksa, Obeliksa i Panoramiksa. Ten ostatni jest głównym bohaterem najnowszej animacji. Druid ma swoje lata i po wypadku w lesie dochodzi do wniosku, że potrzebuje następcy. Nie może wybrać nikogo w wiosce więc wyrusza (oczywiście nie sam) w poszukiwawczą podróż. Jest wielu kandydatów, ale czy są godny by powierzyć im tajemnicę magicznego wywaru?
Wieści o poszukiwaniach szybko trafiają do druida, który przeszedł na ciemną stronę mocy - spróbuje on ostatecznie

Hancock - 2008;
- reżyseria: Peter Berg;
- scenariusz: Vince Gilligan, Vincent Ngo;
- wybrana obsada: Will Smith, Charlize Theron, Jason Bateman; 
- gatunek: komedia, science fiction, akcja.

Obecnie, na początku 2019 roku wiemy, że superbohaterowie są skomplikowani. Niektórzy mają traumy z dzieciństwa, inni są odrzucani przez społeczeństwo, niektórzy nie potrafią okiełznać swoich mocy, a niektórzy lubią się dobrze zabawić i czasem przeklinają. Z reguły jednak są to dobrzy 'ludzie' - to wiemy teraz, ale dziesięć lat temu te wszystkie ciemne strony superbohaterów nie były zbyt mocno akcentowane. Dla mnie pierwszym filmem, który pokazał, że superbohater może być inny był Hancock.
Hancock ma siłę podobną do Supermena oraz utratę pamięci. Dnie spędza na opróżnianiu butelki i obijaniu się. Czasem, zwykle niechcący kogoś uratuje, ale straty materialne wytworzone wokół są bardzo wysokie. Ludzie nie kochają Hancocka - wręcz przeciwnie chcą by mniej pomagał, a przede wszystkim mniej gadał. Sytuację

Żona doskonała,
(Potiche) - 2010;
- reżyseria: François Ozon;
- scenariusz: François Ozon;
- wybrana obsada: Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Fabrice Luchini, Karin Viard, Judith Godrèche, Jérémie Renier;
- gatunek: komedia.

Kolejny tytuł, który długo czekał na obejrzenie. Przecież wypada znać całą filmografię Ozon'a - prawda? Zawsze jak poszukiwałem filmu do obejrzenia plakat Żony doskonałej mnie odrzucał. Za bardzo kojarzył mi się z banalnymi komediami romantycznymi (nie tylko polskimi). Irytujące jak niektórzy dystrybutorzy marnują potencjał filmu tworząc beznadziejne plakaty promujące.
Suzanne (boska Deneuve) poznajemy jako żonę przemysłowca, który zarządza fabryką parasoli. Kobieta swoją aktywność ogranicza do prowadzenia domu oraz dbania o siebie (sport). Sprawia wrażenie szczęśliwej, ale też widzimy, że jej mąż nie ma do niej szacunku. Traktuje ją jako zło konieczne. Sytuacja ulega zmianie gdy Suzanne musi zastąpić męża w fabryce. I tak poznajemy nową Suzanne - silną, pewną siebie kobietę, która potrafi rozwiązać każdy problem. Czy to potrzeba chwili zmieniła Suzanne, czy