Autostopem przez galaktykę
(The Hitchhiker's Guide to the Galaxy, reżyseria Garth Jennings, 2005)

Artur (Martin Freeman) jest właścicielem domu przeznaczonego do rozbiórki .. jakiś urzędnik tak postanowił.. w kosmosie ktoś postanowił, że planeta Ziemia tez nie jest potrzebna i zostaje zneutralizowana. Czyli zamknięta, zniszczona na amen. Arturowi i jego koledze (Mos Def), który po kosmosie trochę latał, udaje się w ostatniej chwili uciec.. i tak sobie wędrują przez galaktykę i mają ciekawe przygody.. okazuje się, że biurokracja nie jest tylko ziemskim wynalazkiem... w Kosmosie ma się również bardzo dobrze.. ma chronić przed nieodpowiedzialnymi decyzjami.. ale robi to mało skutecznie bo dokumentów nikt nie czyta.. nawet Król Kosmosu (Sam Rockwell)
Podczas wędrówek Artur próbuje poznać odpowiedzi na największe pytania świata czy jakoś tak.... w sumie po co odpowiedzi?
Film ma sporo bardzo dobrych momentów i świetny pomysł na akcję. Niestety momentami tempo wyraźnie pada, a dialogi nie śmieszą.. Mimo to, Autostopem przez galaktykę trzeba obejrzeć. Taki absurdalny humor ma

Ave, Cezar!;
(Hail, Caesar!) - 2016;
- reżyseria: Joel Coen, Ethan Coen;
- scenariusz: Joel Coen, Ethan Coen;
- wybrana obsada: Josh Brolin, George Clooney, Alden Ehrenreich, Ralph Fiennes, Scarlett Johansson, Tilda Swinton, Channing Tatum, Jonah Hill;
- gatunek: komedia, dramat.

Nie jestem wielkim fanem twórczości braci Coen. Mam wrażenie, że często ich filmy są mocno przekombinowane, a fabuły niezbyt pociągające. Nie inne wrażenie mam po seansie Ave, Cezar!. Główny wątek fabularny mógłby dla mnie nie istnieć - był to tylko pretekst (może niezbyt dopracowany) do pokazania fascynującego świata Hollywood lat pięćdziesiątych. Olbrzymie hale produkcyjne, filmy produkowane niemal taśmowo - nie bez powodu mówimy o Fabryce Snów. Były też gwiazdy, które wierzyły w swoją wielkość, ale tak naprawdę były pełną własnością wytwórni filmowych. To one decydowały czy ktoś będzie popularny, jaki będzie miał wizerunek oraz jak często będzie występować na ekranie. Władza wytwórni nie ograniczała się tylko do kwestii zawodowych - w pełni panowali również nad życiem prywatnym swoich podopiecznych. W latach pięćdziesiątych

The Avengers
(reż. Joss Whedon, 2012) to produkcja , na którą czekali wszyscy fani komiksowych ekranizacji. Zebranie kilku superbohaterów w jednej produkcji zapowiadało się bardzo ciekawie. Miałem obawy, czy ten film spełni wygórowane oczekiwania widzów ?
Nie wiem jak inni, ale ja wyszedłem z kina oczarowany i bardzo usatysfakcjonowany.
Avengersi są genialni. Idealnie rozłożona fabuła, znakomite efekty 3D oraz cięte dialogi to najmocniejsze strony filmu. Efekty specjalne wbijają w fotel. Takiej pięknej rozwałki dawno nie widziałem. Na wielki plus jest też obsada aktorska (Robert Downej Jr., Mark Ruffalo, Chris Hemsworth, Scarlett Johansson, Jeremy Renner, Chris Evans,Samuel L. Jackson, Gwyneth Paltrow), która na ekranie wypadła znakomicie.

W obsadzie mamy  polski akcent w postaci Jerzego Skolimowskiego, który gościł na ekranie przez kilka minut.
Myślę, że do Avengersów jeszcze będę wracał i już teraz odliczam do premiery drugiej części.
Teraz planuję ponowne seanse poprzednich komiksowych ekranizacji.

Avengers: Czas Ultrona
(Avengers: Age of Ultron) - 2015;
- reżyseria: Joss Whedon
- scenariusz: Joss Whedon
- wybrana obsada: Robert Downey Jr., Chris Evans, Chris Hemsworth, Mark Ruffalo, Scarlett Johansson, Jeremy Renner, Samuel L. Jackson, Don Cheadle, Paul Bettamy.

Pamiętam z jakim napięciem czekałem na pierwszych Avengersów - film, który skupiał w sobie bohaterów marvelowskich musiał być epicki. Nie zawiódł moich oczekiwań, ale też podniósł poprzeczkę dosyć wysoko. Kolejne pozycje z uniwersum Marvela trzymały poziom, ale już tak nie zachwycały. Myślałem, że podobnie będzie z Czasem Ultrona.. Druga odsłona Avengers mnie rozczarowała. Na ekranie dzieje się dużo, bardzo dużo, za dużo.. sceny walk mogłyby zapierać dech w piersiach, ale ich nadmiar i przerost formy nad treścią sprawiał, że czekałem aż się skończą. Lubię piękne efekty specjalne, ale czasem wskazany jest umiar i minimalny chociażby realizm. Oczekuję efektów może mniej widowiskowych, ale bardziej przemyślanych i mniej komputerowych.
To może coś o fabule. Na tej płaszczyźnie też nie jest zbyt dobrze. Sztuczna

Avengers: Koniec gry,
(Avengers: Endgame) - 2019;
- reżyseria: Anthony Russo, Joe Russo;
- scenariusz: Christopher Markus, Stephen McFeely;
- wybrana obsada: Robert Downey Jr., Chris Evans, Mark Ruffalo, Chris Hemsworth, Scarlett Johansson, Jeremy Renner, Don Cheadle, Paul Rudd, Brie Larson, Karen Gillan, Bradley Cooper, Josh Brolin, Chadwick Boseman, Tom Holland, Tom Hiddleston, Tilda Swinton, Gwyneth Paltrow, Michelle Pfeiffer, Anthony Mackie (i tak pewnie wymieniłem tylko połowę);
- gatunek: akcja, science fiction.

W końcu dotarł na ekrany. Film, który ma zakończyć pewną fazę filmów Marvel'a. Przed twórcami stało bardzo trudne zadanie. Z jednej strony musieli pożegnać starych (nieco wysłużonych) bohaterów, wprowadzić świeżą krew, a dodatkowo przeprowadzić całą akcję w nienagannej fabule. Wysoko postawiona poprzeczka okazała się być stanowczo za nisko dla braci Russo. Idąc na seans

Avengers: Wojna bez granic,
(Avengers: Infinity War) - 2018;
- reżyseria: Anthony Russo, Joe Russo;
- scenariusz: Christopher Markus, Stephen McFeely;
- wybrana obsada: Robert Downey Jr., Chris Hemsworth, Mark Ruffalo, Chris Evans, Scarlett Johansson, Benedict Cumberbatch, Chris Pratt, Josh Brolin, Don Cheadle, Tom Holland, Chadwick Boseman, Sebastian Stan, Zoe Saldana, Tom Hiddleston, Elizabeth Olsen, Paul Bettany, Anthony Mackie, Idris Elba, Peter Dinklage, Gwyneth Paltrow;
- gatunek: science fiction, akcja.

Wielka machina promocyjna Marvel'a ruszyła. Na każdym kroku zwiastuny, plakaty, wywiady - wszędzie materiały związane z Avengers. Do tego dochodzi paleta gwiazd, które znamy z poprzednich marvelowskich produkcji. W mojej skromnej ocenie liczba gwiazd w tym filmie stanowczo jest zbyt duża. Wprowadzają niepotrzebny zamęt, który odciąga uwagę od fabuły. Postaci Marvela jest za wiele.
Akcja Wojny bez granic zaczyna się bardzo dynamicznie. Od razu poznajemy Thanosa

Aż do piekła,
(Hell or High Water) - 2016;
- reżyseria: David Mackenzie;
- scenariusz: Taylor Sheridan;
- muzyka: Nick Cave, Warren Ellis;
- wybrana obsada: Jeff Bridges, Chris Pine, Ben Foster, Dale Dickey, Kevin Rankin, Katy Mixon, Gil Birmingham;
- kategoria: dramat, kryminał, film,

Dwaj bracia, Toby i Tanner decydują się na serię skoków na banki. Tanner ma w tym doświadczenie, ale Toby decyduje się na ten krok by uratować rodzinną ziemię i zapewnić byt swoim dzieciom. Plan jest taki by po kilku 'bezpiecznych' skokach spłacić bank i spokojnie później żyć. Tyle teorii... w praktyce wychodzi inaczej. Tanner uwielbia napadać na banki i nie ma skrupułów jeśli chodzi o broń i przemoc. Ma też całkiem inny pomysł jeśli chodzi o zakończenie serii napadów. Po drugiej stronie barykady stoi doświadczony Strażnik Teksasu, który pragnie z przytupem zakończyć swoją karierę. Niby to tylko film policjantach i złodziejach, ale w trzewiach jest dużo więcej. Pojawia się motyw wolności, przeznaczenia, strukturalnej biedy z której nie ma ucieczki. No i kwestia najważniejsza - pazerność

Aż poleje się krew
(There Will Be Blood, reżyseria Paul Thomas Anderson, 2007)

Wielkie, interesujące, epickie kino. Historia rozwoju przemysłu pokazana przez pryzmat życia jednego z nafciarzy. Tworzenie wielkich firm wymagało poświęcenia i bezwzględności, a w walce o interesy wszystkie chwyty były dozwolone. Jest to też film o nienawiści do ludzi, wiary, ateistów... film o potrzebie dominacji i władzy, która jest celem sama w sobie. Wielki amerykański sen, który zawsze kiedyś się kończy. Często bolesnym upadkiem. Film Andersona pokazuje, że sukces można odnieść na wieloma ścieżkami, ale ten cel nie zawsze jest osiągany w czysty sposób.
Aż poleje się krew to piękne zdjęcia i znakomicie dopasowana muzyka, ale te dwa elementy byłyby niczym gdyby nie było perfekcyjnego aktorstwa. Daniel Day-Lewis (dostał Oscara) oraz Paul Dano zasługują na najwyższe uznanie.
Oceniam na dziewięć i polecam wszystkim, którzy lubią poznawać i demaskować "mity", na których zbudowana jest dzisiejsza Ameryka.

Babcia Gandzia
(Paulette, reżyseria Jerome Enrico, 2012)

Przypadek sprawił, że w przeciągu 3 tygodni widziałem ten film dwukrotnie.. nie żeby był taki piękny i ładny, ale na zaproszenia na filmy pod chmurką mam niski wskaźnik asertywności - to był drugi seans.
Paulette (Bernadette Lafont) jest zgorzkniałą emerytką, która nie ma za co żyć. Za ten stan rzeczy obwinia wszystkich, a zwłaszcza kolorowych. Sytuacji nie ułatwia fakt, że jej córka związała się z czarnoskórym policjantem. Pewnego dnia postanawia coś zmienić w swoim życiu. Zostaje dilerką narkotyków.. ale tylko tych miękkich ;)
Jak łatwo się domyślić łatwy zarobek wcale nie jest taki łatwy...
Babcia Gandzia nie powala oryginalnością scenariusza, ale nadrabia i to zdecydowanie humorem i ciętymi dialogami. Jak zwykle oberwało się francuskiemu społeczeństwu. Mimochodem, ale zawsze. Jak wspomniałem sam scenariusz nie jest zbyt świeży, ale przez pierwszą połowę wszystko dobrze współgra, natomiast zaczynają pojawiać się pęknięcia i zbyt duże zmiany akcji.
Mimo to Babcia Gandzia oferuje całkiem dobrą i śmieszną rozrywkę. Po pierwszym

Baby Driver - 2017;
- reżyseria: Edgar Wright;
- scenariusz: Edgar Wright;
- wybrana obsada: Ansel Elgort, Kevin Spacey, Lily James, Jon Bernthal, Eiza González, Jon Hamm, Jamie Foxx;
- gatunek: komedia, akcja.

Baby poznajemy podczas rabunkowego skoku. Jest młodym, utalentowanym kierowcą, który zawsze potrafi uciec. Wyróżnia się tym, że niewiele mówi i cały czas ma słuchawki na uszach. Typowy odludek. Po kilku minutach dowiadujemy się, że bierze udział w napadach bo spłaca faceta, którego próbował kiedyś okraść. Każda udana ucieczka z napadu przybliża go do wolności i uczciwego życia. Przynajmniej tak mu się wydaje. Początek filmu zapowiada dobre kino akcji, w którym mamy kilkoro wyrazistych bohaterów oraz wyrazisty soundtrack, który jest paliwem napędzającym film. Niestety nie można tego powiedzieć o fabule. Początek całkiem dynamiczny, ale im dalej w las tym więcej niezrozumiałych rozwiązań scenariuszowych. Już pomijam, że kino akcji zamienia się w historię pewnej miłości, ale całkowicie nie rozumiem niektórych rozwiązań fabularnych. Dlaczego tak

Baby są jakieś inne - to fakt.
Tym zdaniem mógłbym podsumować film, ale nie zrobię tego.
Nowy tytuł Marka Koterskiego wymaga dłuższej notki.
Na ten tytuł wiele osób czekało. Czekali na nowy film o Adasiu Miałczyńskim.
Czy film rozczarowuje? Moim zdaniem tak.
Film nie jest arcydziełem. Daleku mu do Dnia Świra.
Prawie cała akcja toczy się w aucie. Dwaj panowie jadąc rozmawiają o kobietach (babach).
Sporo mówią o ich charakterach, ale jeszcze więcej dowiemy się z tego filmu o mężczyznach.
Film jest komedią, ale jak to bywa u Koterskiego, komedią gorzką. W połowie filmu przestajemy się śmiać, zaczynamy dostrzegać, że ten film jest o nas, a nie lubimy się śmiać z samych siebie.
Większość dialogów jest dobra, ale zdarzały się momenty, które zwyczajnie były wbite na siłę, by wypełnić czas. Film ma równe 90 minut. Czyli absolutne minimum, jakie powinny mieć współczesne filmy pełnometrażowe.
Męcząca jest też formuła filmu. Męcząca dla widza i aktorów, którzy grali w tej produkcji. Gra w jednej pozycji na green screenie, to nie było łatwe.
Moim zdaniem ten zabieg był zbędny, przecież podobne rozmowy mieliśmy w

Przypomniałem sobie wczoraj Bad Boys. O filmie pewnie już wszyscy słyszeli. W głownej roli Will Smith i Martin Lawrence. 

Bardzo dobre kino sensacyjne z dodatkiem komedii. Wiem, że to nic ambitnego, ale przecież kino powstało z myślą o rozrywce i nie zapominajmy o tym.

W filmie akcja toczy się bardzo szybko, a pościgi nadal trzymają wysoki poziom.

Wielu nie lubi W. Smitha, bo podobno gra tylko jedną miną. Nie mogę się z tym zgodzić. Są filmy, w których wiele min nie jest potrzebnych. A Will wielokrotnie udowodnił, że potrafi zagrać. Mam tu na myśli takie filmy jak "Siedem dusz", czy też "W pogoni za szczęściem"

Zresztą Bruce Willis w "Szklanej Pułapce" też gra jedną (lekko sarkastyczną) miną, a nikt nie mówi, że to słaby aktor.

Ballada o Busterze Scruggsie,
(The Ballad of Buster Scruggs) - 2018;
- reżyseria: Ethan Coen, Joel Coen;
- scenariusz: Ethan Coen, Joel Coen;
- wybrana obsada: Tim Blake Nelson, James Franco, Liam Neeson, Harry Melling, Tom Waits, Zoe Kazan, Brendan Gleeson, Jonjo O'Neill,
- kategoria: Netflix, nowela filmowa, western.

Bracia Coen znowu w akcji. Tym razem mamy do czynienia ze zbiorem nowel filmowych, które pokazują (w typowy Coen'owski sposób) trudy i korzyści życia na Dzikim Zachodzie. Poszukiwacze złota, złodzieje, bandyci, kowboje. Sześć różnych historii, które łączy Dziki Zachód i ekscentryczni bohaterowie. Ich poświęcenie, pracowitość, czy też inteligencja (niewielka raczej) nie mają wielkiego znaczenia. Życie to zbiór przypadków, które często kończą się szybką, często krwawą śmiercią. To nie było idealne życie o jakim można marzyć. Na pewno nie długie.

Bardzo poszukiwany człowiek
(A Most Wanted Man, reżyseria Anton Corbijn, 2014)

Philip Seymour Hoffman wciela się w rolę agenta wywiadu (Bachmann), który ma na celu odnalezienie poszukiwanego Issy (Grigoriy Dobrygin), który nielegalnymi kanałami przedostał się do Hamburga i próbuje odebrać wielomilionowy spadek po swoim ojcu. Nikt nie wie jakie zamiary ma Issa, ale jest podejrzenie, że może być powiązany z ugrupowaniami terrorystycznymi. Bachmann jest doświadczonym agentem i przez wiele lat pracy nauczył się, że czasami uczucia i domniemanie niewinności muszą iść na bok. Liczy się tylko bezpieczeństwo mieszkańców miasta. Zdaje sobie również sprawę, że łapanie "płotek" mija się z celem - należy ich werbować i szukać dojścia wyżej. Wszystkie środki są dozwolone. Bardzo poszukiwany człowiek nie epatuje szybkimi pościgami, scenami akcji. Przeważa cicha obserwacja i planowanie kolejnych kroków. Spokojna narracja daje więcej miejsca na budowanie gry aktorskiej. Philip wypadł jak zwykle niesamowicie. Wygląda przeciętnie, podniszczona marynarka, zmęczona twarz i postura, która przypomina

Barry Seal: Król przemytu,
(American Made) - 2017;
- reżyseria: Doug Liman;
- scenariusz: Gary Spinelli;
- wybrana obsada: Tom Cruise, Domhnall Gleeson, Sarah Wright, E. Roger Mitchell, Alejandro Edda, Benito Martinez;
- gatunek: dramat, polityczny.

Potwierdza się reguła, że najlepsze scenariusze pisze życie. Potem trzeba sobie troszkę podkolorować, dodać smaczków i mamy historię, której nikt by nie wymyślił.
Koniec lat siedemdziesiątych, Ameryka. Barry jest utalentowanym, aczkolwiek trochę znudzonym pilotem, który dostaje nietypową propozycję od CIA. Ma dla nich latać i fotografować wybrane cele w Kolumbii. Lubiący ryzyko Barry bez wahania się zgadza. Zgadza się również mocniej wykorzystać kursy i przewozi do USA kokainę od kolumbijskiego kartelu. Podwójna praca jest dopiero początkiem szalonych przygód utalentowanego pilota.

Basen
(Swimming Pool, reżyseria François Ozon, 2003)

Postanowiłem sobie odświeżyć filmografię Ozona.. wiele pozycji całkowicie wyleciało mi z pamięci. Wiem, że oglądałem, ale nie potrafię sobie przypomnieć szczegółów fabuły. Na pierwszy ogień trafił film z 2003 roku. Pamiętam, że oglądałem go ze znajomymi na studiach i zawsze to wspomnienie, mimo iż zatarte, dobrze mi się kojarzyło.
Sarah (Charlotte Rampling) jest poczytną pisarką kryminałów. Jej książki dobrze się sprzedają, ale ona sama czuje, że się wypala, że potrzebuje pewnej świeżości, odmiany. Za namową swojego wydawcy wyjeżdża na wakacje do okazałej rezydencji. Samotny pobyt ma pozytywnie wpłynąć na morale kobiety. Po kilku dniach pobytu do domu wprowadza się także młodziutka córka (Ludivine Sagnier) wydawcy. Dziewczyna wydaje się być totalnym przeciwieństwem Sarah.. młoda, atrakcyjna, maksymalnie korzystająca z życia.
Panie początkowo nie znajdują wspólnego języka, ale sytuacja z czasem diametralnie się zmienia.
Basen to przede wszystkim niesamowity klimat. Letnia wakacyjna ospałość, unoszący się erotyzm i wrażenie, ze coś się wydarzy. Taka cisza przed burzą.
Cenię sobie

Batman - 1989;
- reżyseria: Tim Burton;
- scenariusz: Sam Hamm, Warren Skaaren;
- wybrana obsada: Michael Keaton, Jack Nicholson, Kim Basinger, Robert Wuhl, Pat Hingle, Billy Dee Williams, Michael Gough;
- kategoria: Oscar, DC Comics, akcja, science fiction, Batman, kasowy, kultowy.

Ostatnio znów natrafiłem na ankietę dotyczącą Batmana. Który aktor najlepiej się wcielił w tą rolę? I tak sobie pomyślałem, że dawno już nie widziałem Batmana z 1989 roku. Może po powtórnym seansie uznam, że Keaton był najlepszy?
Fabuła powinna być wszystkim znana? W mieście pojawia się nowy przestępca, który terroryzuje mieszkańców. To Jack Napier, który po wypadku w zakładach chemicznych zmienia swoje działanie. Detronizuje mafijnego bossa i wprowadza własne szalone rządy. Policja, w znacznej mierze skorumpowana, jest bezradna i jedynym ratunkiem jest tajemniczy Batman. Może w końcu ludzie zaczną wierzyć, że jest po właściwej stronie? Po stronie Batmana jest komisarz Gordon oraz młoda fotoreporterka, która romansuje z Bruce'm Wayne'm.

Batman,
(The Batman) - 2022;
- reżyseria: Matt Reeves;
- scenariusz: Matt Reeves, Peter Craig;
- wybrana obsada: Robert Pattinson, Zoë Kravitz, Jeffrey Wright, Colin Farrell, Paul Dano, John Turturro, Andy Serkis, Peter Sarsgaard;
- kategoria: film, DC Comics, science fiction, dramat, akcja, Noir, kryminał.

Nie chodzę teraz za regularnie do kina. Z jednej strony nadal mamy pandemię, a z drugiej stałem się mniej tolerancyjny na warunki panujące podszas seansów. Coraz częściej wolę poczekać i obejrzeć film w domowym zaciszu. Dla Batman'a zrobiłem wyjątek.
W Gotham źle się dzieje (tak jakby kiedyś było dobrze). Ktoś morduje wpływowych ludzi miasta i coraz odważniej rzuca wyzwanie służbom miasta. Co łączy te wszystkie mordy? Wydaje się, że tylko Batman może znaleźć odpowiedź, ale co ciekawe nie jest on zbyt lubianą postacią. To przebieraniec, którego motywacje nie są zbyt klarowne. Poza tym Batman nie unika przemocy. W jego działaniach jest brutalizm, którego nie znamy z poprzednich ekranizacji, ale wątek ten dosyć często pojawiał się w komiksach. Nie zapominajmy, że Batman to

Batman i Robin,
(Batman & Robin) - 1997;
- reżyseria: Joel Schumacher;
- scenariusz: Akiva Goldsman;
- wybrana obsada: George Clooney, Arnold Schwarzenegger, Uma Thurman, Chris O'Donnell, Alicia Silverstone, Michael Gough;
- kategoria: film, Batman, klapa, akcja, fantasy, Złota Malina.

Przypadkowo natrafiłem na ranking filmów, które niespecjalnie się udały. To sprawiło, że Batman i Robin trafił na mój ekran. I tu popełniłem mały błąd bo obejrzałem ten film przed Batman'em Forever - chronologia seansów zastała zakłócona i póki co nie wiem czy Schumacher zepsuł dwa filmy czy tylko jeden.
Słówko o fabule.
Batman i Robin muszą się zmierzyć z dwoma szaleńcami. Z jednej strony atakuje Mr Freeze - szalony naukowiec mrożący miasto. W tej roli Arnie. Drugim złoczyńcą jest Trujący Bluszcz - naukowiec, a zarazem ekolożka skażona różnymi niebezpiecznymi substancjami. Kobieta pragnie zminimalizować wpłyt ludzkości na naturę - jej celem ataku są firmy Wayne'a. W tej roli Uma Thurman. Dwie skrajnie różne osobowości potrafią wspólnie pracować by zdobyć władzę nad miastem. Władzę? A nie chodziło o coś innego? Nie

Batman v Superman: Świt sprawiedliwości,
(Batman v Superman: Dawn of Justice) - 2016;
- reżyseria: Zack Snyder;
- scenariusz: Chris Terrio, David S. Goyer;
- wybrana obsada: Ben Affleck, Henry Cavill, Amy Adams, Jesse Eisenberg, Diane Lane, Laurence Fishburne, Jeremy Irons, Holly Hunter, Callan Mulvey, Kevin Costner, Gal Gadot;
- gatunek: akcja, science-fiction.

W piątek była premiera jednego z najbardziej wyczekiwany filmów 2016 roku. Nadzieje i wątpliwości związane z tą produkcją były olbrzymie. Przede wszystkim problem pojawił się po ogłoszeniu, że Ben Affleck zostanie nowym Batmanem. Niewielu sądziło, że ten aktor może dorównać poprzedniemu odtwórcy (Bale) gadżetowego bohatera. Pierwsze zdjęcia sugerowały jednak, że wybór jest jak najbardziej trafiony, a po seansie mogę powiedzieć, że nie wyobrażam sobie, żeby nowego Batmana zagrał ktoś inny.
Ben Affleck wypadł niesamowicie dobrze. Był wyrazisty zarówno jako Bruce Wayne, ale także jako Batman. Obie