45 lat
(45 Years) -2014;
- reżyseria: Andrew Haigh:
- scenariusz: Andrew Haigh;
- wybrana obsada: Charlotte Rampling, Tom Courtenay;
- dramat.

Dojrzałe małżeństwo przygotowuje się do czterdziestej piątej rocznicy ślubu. W pierwszych scenach widzimy, że mimo upływu czasu nadal zwracają się do siebie z szacunkiem, z czułością. Mężczyzna otrzymuje list zawiadamiający, że odnaleziono ciało jego młodzieńczej miłości, która zginęła w górach. Nieoczekiwana korespondencja uruchamia lawinę wspomnień, z którymi dzieli się ze swoją żoną. Od początku miałem wrażenie, że te wspomnienia powinien zachować dla siebie.. małżonka staje się coraz bardziej zazdrosna o dawną miłość. Nie potrafi znaleźć dystansu. Stawia pod znakiem zapytania autentyczność miłości i wspólnych małżeńskich wspomnień.
Zastanawiam się, czy małżeństwo z takim wielkim stażem zachowywałoby się tak emocjonalnie? Czy reakcja żony nie jest przesadzona? Obejrzyjcie i spróbujcie dać mi odpowiedź.
45 lat to spokojne, nostalgiczne kino, w którym nie ma zbyt wielkich zwrotów akcji. Fabuła mogła być bardziej dopracowana. Cały film, pod

50 pierwszych randek (50 First Dates, reżyseria Peter Segal, 2004).

Adam Sandler niemal co roku jest nominowany do Złotych Malin, mimo to ja gościa nawet lubię. Lubię też Drew Barrymore... ale ostatnio nie lubię komedii romantycznych i zdecydowanie powinienem unikać takich filmów. 50 pierwszych randek jest produkcją średnią, którą obejrzałem przypadkiem.. nie ma w niej nic co by mogło zauroczyć widza i sprawić by ten zachował się trochę inaczej niż główna bohaterka. Po seansie momentalnie się zapomina o czym był ten film.. może to celowy zabieg twórców? Skoro przy twórcach jesteśmy - czemu miały służyć te wstawki ze zwierzętami? Mam wrażenie, że tylko tuszowały braki scenariuszowe.

50 pierwszych randek to mało zabawna produkcja, którą oceniam na pięć.

Mogło być znacznie lepiej

5x2 pięć razy we dwoje,
(5x2) - 2004,
- reżyseria: François Ozon
- scenariusz: Emmanuèle Bernheim, François Ozon
- wybrana obsada: Valeria Bruni Tedeschi, Stéphane Freiss
- dramat, obyczajowy.

5x2 to historia związku, który ulega rozpadowi. Niby nic nadzwyczajnego - historia stara jak świat, ale dzięki małemu zabiegowi technicznemu reżyserowi udało się stworzyć ciekawą konstrukcję filmu. Mamy ukazane pięć kluczowych momentów związku, z tym że została zmieniona kolejność ich występowania. Fabuła filmu zaczyna się od sceny rozwodu, kolejne retrospekcje, zachowując odwróconą chronologię zdarzeń, sięgają dalej w przeszłość. Poszczególne sceny nie mają w sobie nic nadzwyczajnego - pokazują wszystkie uczucia, które występują w długich związkach (miłość, namiętność, złość, obojętność, znudzenie).
Scena rozwodu na początku filmu sprawiła, że intensywnie poszukiwałem przyczyny rozstania.. życie jednak nie lubi prostych rozwiązań. Przez moment myślałem, że to zwykłe niedopasowanie partnerów.. ale i rzeczywistość jest bardziej brutalnie prozaiczna.. wszystko w pewnym czasie przemija, zmienia się.. dostosowuje... niby banał.. ale dający do

6 Underground - 2019;
- reżyseria: Michael Bay;
- scenariusz: Rhett Reese, Paul Wernick;
- wybrana obsada: Ryan Reynolds, Mélanie Laurent, Corey Hawkins, Lior Raz, Dave Franco;
- kategoria: akcja, Netflix.

Nie znają swoich imion, ani przeszłości. Dla świata zewnętrznego są martwi, ale gdy żyli byli specjalistami w swoich dziedzinach. Zostali starannie wybrani, a ich nowym celem w życiu jest zmienianie świata na lepsze. Jedną z misji jest obalenie dyktatora i wprowadzenie prodemokratycznych zmian w małym państwie. Innymi słowy zabijmy przywódcę i dajmy takiego, który nam się podoba.. jakie to amerykańskie.
Scenariusz, że tak się wyrażę, to kompilacja pomysłów skopiowanych z innych filmów ubrana w nieprzyzwoitą ilość scen akcji. Bezustanne pościgi, auta pojawiające się znikąd, nieograniczona ilość przeciwników i liczba trupów, która zawstydziłaby nawet Rambo. Tu ciekawostka, truchła skaczą/turlają się na ekranie jak piłkarze na murawie. Mega to sztuczne. Ta ilość akcji została nam podana w teledyskowym tempie, które może się podobać, ale na dłuższą metę męczy.

60 sekund
(2000 rok)
W końcu sobie przypomniałem o tym filmie. Film ma wielu wiernych fanów, ale mnie jakoś nie zachwycił. Dzieło Dominica Seny to prosta historia o kradzieży samochodów. Znany, emerytowany,  złodziej aut (Randal Raines-Nicolas Cage) musi wrócić do zawodu by ratować brata (Giovanni Ribisi). Zadanie ma niełatwe. W kilka dni ma ukraść równo 50 zamówionych aut. Jest to robota nie dla jednej osoby, dlatego kompletuje drużynę, która ma umożliwić terminowe wykonanie roboty. Zadanie utrudnia jeszcze zawzięty policjant (Delroy Lindo), który śledzi każdy krok Randala. W pozostałych rolach zobaczymy :  Angelinę Jolie oraz Roberta Duvalla.

Mocnym atutem filmu są auta i pościgi, ale tych ostatnich jest zwyczajnie za mało. Mam też wrażenie, że na scenie jest za dużo postaci i wątków pobocznych. Z drugiej strony pewne główne wątki nie zostały dopowiedziane. 

60 sekund nieźle sie ogląda, ale cały czas mi czegoś brakowało.

Film oceniam na solidne siedem. 

7 psychopatów
|(Seven Psychopaths, reżyseria Martin McDonagh, 2012).

Film niespodzianka. Klimat rodem z kina Quentina Tarantino, podobne balansowanie na krawędzi i wypełnienie muzyczne, ale dialogi i rozwój postaci jest całkiem inny. Psychopaci to pozycja skrajnie absurdalna.. pozycja, która wielu nie będzie się podobała. Ja się do tej grupy nie zaliczam. Podobało mi się to satyryczne spojrzenie na Hollywood oraz cięte, bardzo dobrze napisane,  dialogi.. ciekawie wyszło też połączenie świata realnego ze światem, który się rodzi w głowie scenarzysty. Na plus trzeba zaliczyć też aktorstwo - Colin Farrell (wyjątkowo mnie nie drażnił), Sam Rockwell, Woody Harrelson (świetny), Christopher Walken.  
Jeśli szukacie dobrej, niekloacznej komedii, to szczerze polecam

7 uczuć - 2018;
- reżyseria: Marek Koterski;
- scenariusz: Marek Koterski;
- wybrana obsada: Michał Koterski, Marcin Dorociński, Katarzyna Figura, Małgorzata Bogdańska, Gabriela Muskała, Maria Ciunelis, Andrzej Mastalerz, Tomasz Karolak, Andrzej Chyra, Robert Więckiewicz, Cezary Pazura, Ilona Ostrowska, Sonia Bohosiewicz, Maja Ostaszewska, Adam Woronowicz, Joanna Kulig, Magdalena Berus, Magdalena Cielecka, Łukasz Simlat, Krystyna Czubówna;
- gatunek: dramat, komedia (trochę).

Marek po siedmiu latach wraca z Adasiem Miauczyńskim, a w zasadzie z Adamem. Adamowi znów posypało się życie, po raz kolejny raz okazuje się, że jest w pełni niedostosowany do otaczającego świata. Próbuje szukać pomocy u specjalistki, która namawia go by próbował sobie przypomnieć sceny z dzieciństwa (ponoć pamiętamy tylko 400 godzin z 5000 dni) i tak Adam zamienia się w Adasia i wraca do lat minionych. Większość filmu stanowią retrospekcje z dzieciństwa. Koterski w tym miejscu zastosował bardzo odważny zabieg. Wspomnienia odgrywają dorośli aktorzy, nie

72 godziny
(3 Days to Kill, reżyseria McG, 2014)

Kolejna pozycja, której scenariusz pisał Luc Besson. Kolejna rzecz, która ma potencjał, ale został zaprzepaszczony. Potwierdzam się w przekonaniu, że Besson ma dobre pomysły, ale nie potrafi ich dobrze rozwinąć i zakończyć.
Kevin Costner (nadal w świetnej formie) jest agentem, który został wysłany na emeryturę z powodu śmiertelnej choroby. Przyjeżdża do Paryża, gdzie mieszka jego nastoletnia córka (Hailee Steinfeld) oraz gdzie ma małe mieszkanko. Po przylocie okazuje się, że mieszkanie zostało nielegalnie zajęte przez imigrantów, a córka i ex-żona (Connie Nielsen) wolałyby żeby nie wracał. Pojawia się za to zdobycia eksperymentalnego leku, który przedłuży życie, ale agent musiałby kolejny raz zabijać.. dużo zabijać.. - oczywiście się zgadza - inaczej nie byłoby filmu.
72 godziny to film, który ma fajne elementy - Costner, pościgi po ulicach Paryża, fajne dialogi - ale wkurza montażem i pracą kamery. Na minus też zaliczam scenariusz filmu.. mogło być naprawdę porządne kino, a wyszła sieczka klasy B.

8 Rue de l'Humanité
(tytuł angielski: Stuck Together) - 2021;
- reżyseria: Dany Boon;
- scenariusz: Laurence Arné, Dany Boon;
- wybrana obsada: Dany Boon, Laurence Arné, Yvan Attal, François Damiens, Jorge Calvo, Liliane Rovère, Tom Leeb, Alison Wheeler, Nawell Madani;
- kategoria: film, komedia, francuskie, Netflix

Akcja produkcji dzieje się w Paryżu podczas początku pandemii. Mieszkańcy pewnej kamienicy muszą się zmierzyć z zamknięciem i z emocjami dotyczącymi pandemii. Postawy są skrajnie różne.. niektórzy się panicznie boją, inni lekcewarzą, a jeszcze inni ubolewają nad zamkniętymi interesami. Czas zamknięcia to także czas poznawania swoich sąsiadów. To mogą być pozytywne relacje, ale wymagają poznania i szacunku dla innych osób. Doskonale wiemy, że nie jest to łatwe.

Są osoby, które polskiego kina nie lubią - bo nudne jest. Są też tacy, którzy polskimi produkcjami się zachwycają - bo to takie głębokie, psychologiczne spojrzenie. Są też tacy jak ja, dla polskich filmów nie stosują taryfy ulgowej.
80 milionów
(reż. Waldemar Krzystek, 2011) to film przeciętny. Miała być porywająca komedia oparta na prawdziwych wydarzeniach, a dostaliśmy festiwal gwiazd seriali TVN (Krzysztof Czeczot ,Filip Bobek , Paweł Domagała
,Sonia Bohosiewicz ,  Olga Frycz ). Może to krzywdzące dla tych aktorów, ale tak to odebrałem.
Twórcy nie do końca wiedzieli jakim tropem pójść, czy wiernie się trzymać wydarzeń, czy też zrobić dobrą komedię kryminalną. Myślę, że nadal nie wiedzą co im bardziej wyszło ;)
Film mnie specjalnie nie zachwycił i wywołał mieszane uczucia, a zakończenie jeszcze bardziej mnie utwierdziło w moich wątpliwościach.
80 milionów mogło być lepsze, a tak dostaje ode mnie naciągane siedem.

9 - 2009;
- reżyseria: Shane Acker;
- scenariusz: Pamela Pettler;
- gatunek: animacja, science-fiction, przygodowy.

Świat po zagładzie ludzkości. Dziewiątka (9) budzi się do życia. Jest szmacianą lalką, która jakimś cudem żyje. Rusza na poznanie otaczającego świata. Szybko przekonuje się, że jest to świat, na którym życie całkowicie zostało zniszczone. Podczas wędrówki poznaje inne szmaciane lalki, które również mają numery na plecach. Wszystkie układają się w jeden ciąg: 1, 2, 3 aż do 9. Właściwie to układałyby się gdyby wszystkie lalki żyły. Na zgliszczach ludzkości grasują roboty, które chcą zniszczyć wszystkie odmiany życia. Wtedy nastąpi prawdziwa era maszyn.
9 to ciekawa, ale niezbyt oryginalna fabuła. W popkulturze mamy mnóstwo dzieł science-fiction, które próbują nas ostrzec przed przyszłością zdominowaną przez roboty. Roboty, które zdradziły swoich konstruktorów i postanowiły "żyć" bez ludzkich ograniczeń. Jest to pesymistyczna wizja przyszłości, ale gdzieś wszyscy czujemy, że nasza przyszłość może właśnie tak wyglądać.

9 kompania,
(9 rota) - 2005;
- reżyseria: Fedor Bondarchuk;
- scenariusz: Yuriy Korotkov;
- wybrana obsada: Fedor Bondarchuk, Aleksey Chadov, Mikhail Evlanov, Ivan Kokorin, Aleksandr Bashirov, Irina Rakhmanova;
- kategoria: film, dramat, wojenny, na faktach.

Rosja, rok 1988. Grupa młodych żołnierzy po krótkim, ale intensywnym szkoleniu zostaje skierowana do Afganistanu. Tu trwa prawdziwa wojna. Rosja radziecka wrzuciła w nią olbrzymie zasoby a i tak nie udało się jej wygrać. Zresztą nikomu wcześniej, ani później (USA) ta sztuka się nie udała. Żołnierze uczą się jak działać w tym skrajnie trudnym i wrogim środowisku, pomimo dobrego szkolenia nie mają szans z wrogiem, który walczy u siebie. 9 kompania dostaje zadanie utrzymania jednego ze wzgórz, zadanie nie tylko skrajnie trudne, które wielu z żołnierzy przypłaci życiem, co kompletnie niepotrzebne (w rzeczywistości zginęło 6 z 39 źołnierzy). Chwilę później Rosja wycofuje się z Afganistanu.

A więc wojna
(reż. McG, 2012)

Kolejna amerykańska komedia kryminalna. Włodarze Hollywood lubią sięgać po sprawdzone gatunki. Czasem to się udaje, a czasem nie. A więc wojna to produkcja bardzo nierówna. Początkowo film nudzi, ale z czasem się rozkręca. To na plus.
Fabuła ? Dwoje przyjaciół (Tom Hardy, Chris Pine) zakochuje się w jednej kobiecie (Reese Witherspoon), pikanterii sprawie dodaje fakt, że obaj są rządowymi agentami, a w walce o względy wybranki wykorzystują zasoby organizacji.
Fabuła przeciętna niestety i całkiem przewidywalna.
Początkowo film chciałem ocenić na siedem, ale dzięki Reese moja ocena to .. sześć.
Całkowite nieporozumienie

Dziś o filmie Abraham Lincoln - Łowca Wampirów 3D (reż. Timur Bekmambetow, 2012). Byliście na tym w kinie? Mam nadzieję, że nie. Tak głupiego i beznadziejnego filmu to dawno nie widziałem. Lincoln był pogromcą wampirów, a wszystkie ważne wydarzenia w historii USA, to skutek wojny z wampirami. Wymordowanie Indian - wina wampirów? Niewolnictwo ? To też wampiry. Wojna secesyjna? Wojna z wampirami. I dalej w ten deseń. Tak się zastanawiam, czy ten film ma jakiś plus - szukam, szukam i nie znajduję. Nawet gra aktorska była słaba - Benjamin Walker jako mściciel wypadł bardzo przeciętnie. Film był pokazywany w kinach w wersji 3D, może one sprawiły, że dało się to oglądać - w co wątpię..

Filmu nie polecam i oceniam na dwa.

Cena Odwagi - Act of Valor
(reż. Mike McCoy, Scott Waugh, 2012)
Miałem ochotę wczoraj na kino wojenne i tak przypadkiem trafiłem na Cenę Odwagi.

Fabularnie tytuł ten niczym nie zaskakuje- grupa żołnierzy walczy z terrorystami. Średnio świeży temat. Na minus też muszę zaliczyć irytujące wywody filozoficzne jednego z żołnierzy. Są przepełnione dumą służenia w armii, w ten sposób każdy mężczyzna powinien chronić swoją rodzinę. Słuchać tego się nie da. Imperializm i patos amerykański pełną parą.
Produkcja ta ma jednak jedną wielką zaletę.

Są nią świetnie zrealizowane sceny walki - to znacząco podnosi moją ocenę.

Czasem fabuła ma za zadanie nie przeszkadzać akcji. I tak też tutaj jest.

Typowe kino akcji.

Oceniam na siedem.

Ad astra - 2019;
- reżyseria: James Gray;
- scenariusz: James Gray, Ethan Gross; 
- wybrana obsada: Brad Pitt, Tommy Lee Jones, Ruth Negga, Donald Sutherland, Liv Tyler;
- kategoria: unlimited, science fiction, thriller.

Niedaleka przyszłość. Na Ziemię docierają impulsy, które uszkadzają ziemskie instalacje elektryczne. Wszystko wskazuje na to, że ich źródłem jest misja, która dotarła w ramach Projektu Lima w okolice Neptuna. Misją dowodził H. Clifford McBride - bohater, który poświęcając rodzinę wyruszył na wyprawę bez powrotu. Teraz Roy McBride wyrusza śladami ojca by sprawdzić co tak naprawdę wydarzyło się w ramach Projektu Lima.

Próbuje poznać prawdę o swoim ojcu, ale długa podróż jest też świetną okazją do poznania siebie.

Adoptowani
(Les adoptés, reżyseria Mélanie Laurent, 2011)

Tytuł trochę z przypadku.. mało znany, ale ciekawy... i smutny... jego mocną stroną nie jest fabuła, ale emocje..
Zakochana para, która zdecydowała się być razem.. wydaje się, że nic nie zmąci ich spokoju.. wszystko się zmienia gdy ona zostaje potrącona na ulicy i zapada w śpiączkę... sytuację komplikuje fakt, że jest w trzecim miesiącu ciąży.. lekarze raczej nie dają szans na wybudzenie. On jest zrozpaczony, ale stara się też być wsparciem dla siostry ukochanej... zbliżają się do siebie i czekają na poród dziecka.. to może sprawić, że ukochana się przebudzi.. (podobnie jak w Porozmawiaj z Nią)
Adoptowani to film ładny, nastrojowy, ale zdecydowanie dla damskiej części widowni.
Ode mnie dostaje mocne siedem.

Adwokat,
(The Counselor) - 2013;
- reżyseria: Ridley Scott;
- scenariusz: Cormac McCarthy;
- wybrana obsada: Michael Fassbender, Cameron Diaz, Javier Bardem, Penélope Cruz, Brad Pitt, Bruno Ganz, Rosie Perez;
- kategoria: film, dramat, kryminał.

Bardzo dobry reżyser, scenarzysta, który ma na koncie Pulitzera i znakomita obsada. Co może wyjść nie tak? Film z takimi atutam powinien być wielkim sukcesem kasowym a co ważniejsze powinien na stałe się zapisać w historii kina. No cóż, sukces nie zawsze jest gwarantowany.
Fabuła wydaje się być intrygująca.
Znany prawnik, lubiący wygodne życie zostaje skuszony wizją łatwego zarobku. Niezbyt legalnego, ale ponoć ryzyko jest minimalne. Minimalne, nie znaczy zerowe. Sprawa nie idzie po myśli a główny bohater musi sprawę wyjaśnić mafijnym bossom. Tylko, że oni nie bardzo chcą rozmawiać. Przemyt prochów się nie udał i teraz trzeba zlikwidować winnych tej sytuacji. Tu nie ma miejsca na negocjacje.

Agenci
(2 Guns, reżyseria Baltasar Kormakur, 2013)
No i pora na najnowszy film z Denzelem i ostatnią notkę dziś.. czyli czas na Agentów.
Nie rozumiem tych wszystkich hejterów, którzy narzekają na ten film. Że niby fabuła do bani, że naciągane, że sceny dziwne, że w ogóle do kitu. I idźcie w diabły ;) Czy Szklana pułapka miała spójną fabułę? Czy ktoś się jej o to czepia? Nie, bo wiemy jaka była wtedy konwencja, że w filmach sensacyjnych z elementami komedii nie liczy się koronkowa fabuła i rozbudowane charaktery bohaterów. Filmy te miały oferować czystą rozrywkę i świetnie to robiły. Nie inaczej jest z Agentami, którzy ewidentnie nawiązują do filmów tamtych lat. Jeśli tak na to spojrzymy to wychodzi na to, że mamy naprawdę przyzwoite kino, które jest dokładnie tym, czym ma być.

Agent i pół,
(Central Intelligence) - 2016;
- reżyseria: Rawson Marshall Thurber;
- scenariusz: Ike Barinholtz, David Stassen, Rawson Marshall Thurber;
- wybrana obsada: Dwayne Johnson, Kevin Hart, Amy Ryan, Danielle Nicolet, Jason Bateman, Melissa McCarthy;
- gatunek: komedia, akcja.

Też macie wrażenie, że zaraz Wam z lodówki wyskoczy R. Lewandowski? Gdziekolwiek się nie obejrzę to są reklamy z jego udziałem. Do obrzydzenia.
W kinie podobne zdanie mogę powiedzieć o Dwayne Johnson'ie. Gdzie się nie obejrzę tam The Rock. Lubię faceta, ale jest już go trochę za dużo. Poza tym trzeba jasno powiedzieć, że Dwayne nie jest zbyt utalentowanym aktorem. Zdarzają mu się dobre momenty, ale głównie się sprawdza w filmach akcji. Trochę mnie zaskoczył jego udział w komedii, ale skoro Arnold mógł być w ciąży to kto Johnson'owi zabroni?

Calvin ma nudne życie księgowego. Ma pretensje do samego siebie, że jego życie się nie potoczyło inaczej. W liceum przecież był najbardziej utalentowanym uczniem. Dwadzieścia lat