Tootsie - 1982;
- reżyseria: Sydney Pollack;
- scenariusz: Larry Gelbart, Barry Levinson;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Jessica Lange, Teri Garr, Dabney Coleman, Charles Durning, Bill Murray;
- kategoria: film, komedia, kultowy, Oscar, Złote Globy, Bafta;

Michael jest zdolnym aczkolwiek bezrobotnym aktorem. Często producenci odmawiają angażu tłumacząc iż nie pasuje do roli, a tak naprawdę chodzi o to, że Michael nie ma łatwego charakteru. Michael, trochę z desperacji, trochę z przekoru, zgłasza się do jednego z castingów jako kobieta. I ku swojemu zaskoczeniu dostaje angaż. Teraz tylko musi poskromić swój charakter i utrzymać pracę. Może to okazać się wyjątkowo trudne. Poza tym Michael musi też utrzymać swoją nową rolę w tajemnicy...

Ława przysięgłych,
(Runaway Jury) - 2003;
- reżyseria: Gary Fleder;
- scenariusz: David Levien, Brian Koppelman;
- wybrana obsada: John Cusack, Dustin Hoffman, Gene Hackman, Rachel Weisz, Jeremy Piven, Bruce McGill, Cliff Curtis, Luis Guzmán;
- kategoria: dramat, sądowy, film, ekranizacja.

Na podstawie powieści John"a Grisham'a o tym samym tytule.

Rusza cywilny proces przeciwko producentom broni. Główną tezą oskarżenia jest fakt, że sprawca strzelaniny miał zbyt łatwy dostęp do broni automatycznej. Lekki karabin można kupić bez zbędnych formalności w każdym sklepie z bronią. Oficjalne prospekty reklamowe zachęcają do kupna broni, która nie zbiera odcisków palców. Kto może być zainteresowany takim produktem? Osoby dbające o higienę?

Ishtar - 1987;
- reżyseria: Elaine May;
- scenariusz: Elaine May;
- wybrana obsada: Charles Grodin, Jack Weston, Carol Kane, Dustin Hoffman, Isabelle Adjani;
- kategoria: komedia, musical, przygodowy.

Jim i Chuck piszą piosenki, a właściwie to próbują, ale niespecjalnie im to wychodzi.. zresztą to i tak lepiej jak piszą niż jak śpiewają - to dopiero jest dramat. Zleceń nie mają zbyt wiele dlatego też wykorzystują szansę i jadą na występy w Ishtar. To gdzieś w Afryce. Na miejscu zostają wplątani w szpiegowską przygodę, która wywraca ich życie do góry nogami, a wszystko to przez tajemniczą, antyczną mapę, która mogła obalić obecne władze. Brzmi jak totalna bzdura i tak też to wygląda na ekranie.
Ishtar to film porażka. Najpierw wysokie gaże (za wysokie) dla odtwórców głównych ról. Później przeciągający się montaż, a na koniec totalna klapa w kinach. Wytwórnia sporo straciła, ale to nic ze stratą widzów, którzy zmarnowali czas na ten film. Poszczególne elementy scenariusza mogą się podobać, ale razem nie tworzą spójnej całości. Mam wrażenie, że ten tytuł powstał trochę na siłę. Kino przygodowe było popularne i trzeba było coś wypuścić w tym klimacie z dobrze znanymi aktorami.

American Buffalo - 1996;
- reżyseria: Michael Corrente;
- scenariusz: David Mamet;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Dennis Franz, Sean Nelson;
- gatunek: dramat.

Napisałem wybrana obsada, ale w rzeczywistości to jest cała obsada. Film ma mocno teatralny charakter.
Miejsce akcji - sklep z rupieciami gdziekolwiek.
Czas akcji - kiedykolwiek.
Bohaterowie - trzy osoby bez przeszłości, ale też raczej bez przyszłości.
Okoliczności. W sklepie znajdują się różne rupiecie, a wśród nich była i też moneta, którą kolekcjoner kupił za astronomiczne (z punktu widzenia bohaterów) dziewięćdziesiąt dolarów. Właściciel sklepu razem z kolegami planuje napad na dom kolekcjonera. Nie mają w tym żadnego doświadczenia, ale skoro kolekcjoner zapłacił tyle kasy za jedną monetę to znaczy, że w domu musi mieć całkiem pokaźną kolekcję, która tylko leży i czeka na nowych właścicieli.

Śmierć komiwojażera,
(Death of a Salesman) - 1985;
- reżyseria: Volker Schlöndorff;
- scenariusz: Arthur Miller;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, John Malkovich, Stephen Lang, Kate Reid;
- gatunek: dramat.

Willy przez całe życie ciężko pracował jako komiwojażer. Bezustanna nieobecność w domu i niekończące się podróże miały zapewnić rodzinie godny byt. Pieniędzy nie było wiele, ledwo starczało na życie, ale Willy wierzył, że jego ciężka praca da dobry start synom, którzy odniosą życiowy sukces. Paradoksalnie nieobecność Willy'ego sprawia, że synowie nie potrafią się odnaleźć w dorosłym życiu. Marzenia budowane latami powoli odchodzą w niepamięć a Willy dramatycznie próbuje je ratować. To sprawia, że z czasem traci kontakt z rzeczywistością. Ciężko przepracowane życie, brak przyjaciół i pozytywnych perspektyw sprawiają, że bohater zaczyna mieć myśli samobójcze. Jego śmierć dałaby rodzinie zastrzyk finansowy z pieniędzy z ubezpieczenia.

Rain Man - 1988;
- reżyseria: Barry Levinson;
- scenariusz: Ronald Bass, Barry Morrow;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Tom Cruise, Valeria Golino;
- gatunek: dramat, komedia.

Podczas seansu Absolwenta olśniło mnie, że młody Dustin bardzo przypomina mi młodego Cruisa. I tak zaczęły się rozważania, który z aktorów jest wyższy? Można to sprawdzić w wikipedii, ale można też obejrzeć film, w którym obaj panowie wystąpili. I tak oto przypomniałem sobie o Rain Man'ie.
Charlie jest młodym biznesmenem, który właśnie dopina sprzedaż kilku luksusowych samochodów. Pewny siebie facet, w którego życiu wszystko w miarę się układa. Charlie dowiaduje się, że zmarł jego ojciec - panowie byli z sobą poróżnieni, ale nie na tyle by nie jechać na pogrzeb. W tym momencie dowiadujemy się, że Charlie ma jednak uczucia. Podczas odczytywania testamentu mężczyzna dowiaduje się, że większość majątku ojca trafiła do specjalnego funduszu inwestycyjnego. Szybkie śledztwo kończy się odkryciem, że Charlie ma brata, o którym nic nie wie.

Sprawa Kramerów,
(Kramer vs. Kramer) - 1979;
- reżyseria: Robert Benton;
- scenariusz: Robert Benton;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Meryl Streep, Jane Alexander;
- gatunek: dramat, sądowy, obyczajowy;

Miałem dzień z Dustinem teraz pora na notki o obejrzanych filmach.
Małżeństwo Kramerów. On dużo pracuje, godnie zarabia. Ona, w domu wychowuje synka. Zwyczajna rodzina, która powiela schematy. Wszystko się zmienia gdy Ona postanawia odejść. Z dnia na dzień pakuje rzeczy i opuszcza rodzinę. Syna także. Potrzebuje odnaleźć siebie. On próbuje połączyć zawodowe obowiązki z opieką nad synem. Nie jest łatwo bo doba ma za mało godzin a synek potrzebuje uwagi.
"Czy mama odeszła bo byłem zły? "

Absolwent,
(The Graduate) - 1967;
- reżyseria: Mike Nichols,
- scenariusz: Buck Henry, Calder Willingham;
- wybrana obsada: Anne Bancroft, Dustin Hoffman, Katharine Ross, William Daniels;
- gatunek: dramat, obyczajowy.

Rok 1967, rewolucja seksualna wisi w powietrzu, ale amerykańskie przedmieścia żyją swoim rytmem. I wydaje się, że nic się nie zmienia, konsumpcjonizm będzie miał się dobrze.
Ben, 21 lat, powoli wkracza w dorosłe życie. Właśnie skończył szkołę i nie wie co zrobić ze swoim życiem. W żadnej materii nie ma swojego zdania. Podczas przyjęcia słyszy radę od przyjaciela rodziny. Przyszłością są plastiki - innymi słowy - liczy się tylko materialność. Bena w dorosłość wprowadza żona przyjaciela rodziny. Romans z panią Robinson to najpoważniejsze, świadome przeżycie Ben'a.. ale nie jego decyzja. Starsza kobieta wie czego chce i nie przyjmuje odmowy. I tak to kolejny raz Ben robi to, co się od niego oczekuje. Sytuacja się zmienia gdy umawia się z Elaine, z córką Robinsonów. Pomiędzy młodymi zaczyna kiełkować uczucie. Romans z matką, a następnie związek z córką nie może się udać, a pomimo to Ben próbuje walczyć o swoje. Przez pierwszą połowę filmu wszyscy podejmują decyzje, a Ben jest ich przedmiotem, później to on staje się decydentem, ale wcale to nie znaczy, że jest łatwiej.
Absolwent w 1967 roku musiał szokować. W końcu to po raz pierwszy poznaliśmy seksualne sekrety domowych gospodyń z amerykańskich przedmieść. Seks pozamałżeński przestaje być tabu. Ot się zdarza i żyje się dalej.

Maratończyk
(Marathon Man) - 1976; 

- reżyseria: John Schlesinger;
- scenariusz: William Goldman;
- wybrana obsada: Laurence Olivier, Dustin Hoffman, Roy Scheider, Marthe Keller, William Devane;
- gatunek: thriller, sensacyjny.

Thomas (Hoffman) jest studentem i zapalonym maratończykiem. Swoje życie dzieli na biegi i poszukiwanie prawdy o swoim ojcu, który przed laty został oskarżony przez władze. Wizyta brata uzmysławia mu, że nie tylko z ojcem są związane tajemnice - brat również nie jest z Thomas'em w pełni szczery. Praca brata wplątuje Thomas'a w kryminalną zagadkę, w której głównym bohaterem jest hitlerowski "dentysta" oraz diamenty. Ich wartość okazuje się wyższa od ludzkiego życia.
Maratończyk to thriller, którego akcja dzieje się wielotorowo. Początkowo wątki wydają się być niezależne i chaotyczne, ale później sprawnie się uzupełniają i tworzą spójną całość, czyli świat, który trochę przypomina powieści Ludlum'a. Powojenne pozostałości oraz agencje, które rywalizują z sobą. Trudno w nich szukać tych dobrych.

Zwolnienie warunkowe,
(Straight Time) - 1978;
- reżyseria: Dustin Hoffman, Ulu Grosbard;
- scenariusz: Michael Mann, Nancy Dowd, Jeffrey Boam, Edward Bunker;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Theresa Russell, Gary Busey, Harry Dean Stanton, M. Emmet Walsh, Kathy Bates, Sandy Baron, Jake Busey;
- gatunek: dramat, kryminał.

Max wychodzi po sześciu latach z więzienia. Jest to tylko zwolnienie warunkowe, ale daje szansę na nowe życie. Sprawę Max'a prowadzi kurator, który nie budzi naszej sympatii - facet ewidentnie stara się utrudnić życie Max'owi na wolności... a może tylko wykonuje swoją pracę? Max znajduje pracę, poznaje piękną dziewczynę, a więc wszystko zaczyna zmierzać w dobrym kierunku. Do momentu... mężczyzna długo tak nie wytrzymuje i szubko zaczyna wracać do swojego dawnego życia - tak naprawdę do jedynego życia jakie zna.. od dziecka miał zatargi z prawem.. drobne kradzieże zaczynają przeradzać się w poważniejsze skoki, którym towarzyszą wybuchy niekontrolowanej złości. Max nie jest dobrym chłopakiem.

Epidemia,
(Outbreak) - 1995;
- reżyseria: Wolfgang Petersen;
- scenariusz: Robert Roy Pool, Laurence Dworet;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Morgan Freeman, Rene Russo, Cuba Gooding Jr., Kevin Spacey, Donald Sutherland;
- gatunek: dramat, thriller, akcja.

Niedawny seans Inwazji przypomniał mi inny film o wirusie. Epidemię widziałem już kilka razy, ale cały czas mam sentyment do tego filmu. Może to z powodu małpki?
W 1967 roku w Zairze pojawia się bardzo niebezpieczny wirus, który ma stu procentową śmiertelność. Amerykańskie wojsko postanawia brutalnie rozwiązać problem i zrzuca dużą bombę na miejsce występowania zarażenia.
Akcja przenosi się do czasów współczesnych. W kilku miejscach znów pojawia się odmiana tego bardzo niebezpiecznego wirusa. Trochę zmutował - nadal jest śmiertelny, ale dużo łatwiej się nim zarazić niż w 1967 roku. Siedliska choroby zostają otoczone wojskową "opieką", a lekarze pracują nad szczepionką. Nie mniej ważne jest poznanie przyczyn nagłej epidemii - odnalezienie pacjenta zero jest jednym z kluczowych zadań.

Wszyscy ludzie prezydenta,
(All the President's Men) - 1976;
- reżyseria: Alan J. Pakula;
- scenariusz: William Goldman;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Robert Redford, Jack Warden;
- gatunek: dramat, thriller, polityczny, na faktach.

Jakoś nie po drodze mi ostatnio z kinem lat siedemdziesiątych. Myślę, że powinienem bardziej zrównoważyć pozycje, które oglądam. Nie tylko nowości i lata dziewięćdziesiąte, ale też powinno być więcej pozycji starszych.. coraz bardziej dojrzewam do organizowania pokazów w domu. Coś w klimacie Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Może kiedyś..
Po obejrzeniu Spotlight wiedziałem, że chcę więcej pozycji o dziennikarskich śledztwach - to że w końcu dojrzałem do odświeżenia Wszystkich Ludzi Prezydenta było tylko kwestią czasu. Piszcie koniecznie z propozycjami innych filmów w tym klimacie.

Kula (Sphere) - 1998;
- reżyseria: Barry Levinson;
- scenariusz: Stephen Hauser, Paul Attanasio;
- wybrana obsada: Dustin Hoffman, Sharon Stone, Samuel L. Jackson, Peter Coyote;
- science fiction, thriller.

Gdzieś w oceanie leży niezidentyfikowany obiekt, najprawdopodobniej jest to statek z innej planety. Rząd postanawia wysłać pod wodę grupę naukowców. Mają dokładnie zbadać co to za statek, czy jest na nim życie oraz czy stanowi zagrożenie. Na miejscu okazuje się, że statek kryje w sobie sporą niespodziankę w postaci kuli. Po zbadaniu kuli badacze tracą kontakt z okrętem, który ich wysłał.. Został tylko niezidentyfikowany obiekt oraz strach...
Kula rozczarowuje niemal na każdej płaszczyźnie... fabuła nie porywa, efekty specjalne rażą tandetą, a główne przesłanie jest mocno przekombinowane.. mam wrażenie, że wszyscy przy produkcji tego filmu postanowili swoją pracę zrobić na odczep się. Niby jest film, ale taki do bólu przeciętny.

Uśpieni (Sleepers, reżyseria Barry Levinson, 1996)
Są filmy, które znają wszyscy.. często o nich się rozmawia, wspomina.. ale też są pozycje, które powinny być znane wszystkim, a jakimś cudem zostały zapomniane.. wrzucone w drugi plan. Do takich filmów należą Uśpieni. Przyznam, że wcześniej nie słyszałem o tym filmie, ale zaintrygowała mnie obsada aktorska (Bacon, Pitt, De Niro, Hoffman, Bacon, Patric) oraz bardzo wysoka nota na filmwebie.

Po pierwszych scenach już wiedziałem, że to będzie znakomita pozycja... narracja pierwszoosobowa, wspomnienia dzieciństwa, paczka chłopaków. Fenomenalny klimat, który przypominał mi takie filmy jak Skazani na Shawshank oraz Chłopcy z Ferajny (muszę sobie odświeżyć ten tytuł)... wszystko się zmienia gdy chłopcy lądują w poprawczaku.. jedna głupia, trochę przypadkowa decyzja i całe życie ulega zmianie... na zawsze. Podczas seansu drastycznie zmienia się klimat produkcji.. staję się cięższy i bardziej smutny. Gdzieś cały czas pojawia się pytanie co by było gdyby?
Nie chcę pisać o truizmach typu: prawdziwa sprawiedliwość jest na ulicy, czy też przyjaciół poznaje się w biedzie.. to jest istotą filmu, ale na coś innego chcę zwrócić uwagę. Bardziej od strony historii kina. Jestem ciekaw ile współczesnych pozycji zostanie zapamiętanych za 20-30 lat? Mam wrażenie, że większość obecnego repertuaru kin jest miałka i głupia. Pod względem technicznym i aktorskim na wysokim poziomie, ale scenariuszowo słabiutko. Czyżby polscy scenarzyści wyjechali do Hollywood? Życzyłbym sobie by było więcej solidnego kina.. wiem, wiem - nadzieja matką głupich.. Dlatego coraz chętniej sięgam po kino lat dziewięćdziesiątych...
Uśpieni dostają zasłużone dziewięć i polecam. Zdecydowanie warto.

Kwartet
(Quartet, reżyseria Dustin Hoffman, 2012)

Dom spokojnej starości dla muzyków i śpiewaków operowych. Większość z nich to osoby, które kiedyś były na afiszach i odnosiły wielkie sukcesy.. u schyłku życia są zmęczeni, schorowani, a przede wszystkim zapomniani. Lata świetności dawno minęły.. .a może tak by sobie o nich przypomnieć... pokonać własną słabość, niedoskonałości wieku i kolejny raz wspólnie wystąpić? Jeszcze raz pokazać, że życie, pasja, miłość zawsze ma sens.. w tle mamy wielką, niespełnioną miłość, marzenia i mnóstwo wspomnień.. wzruszająca historia, której trochę zabrakło muzyki.. za to obsada spisała się na medal (Maggie Smith, Pauline Collins, Billy Connolly, Tom Courtenay). Całość buduje pozytywny nastrój..