Donnie Darko - 2001;
- reżyseria: Richard Kelly;
- scenariusz: Richard Kelly;
- wybrana obsada: Jake Gyllenhaal, Jena Malone, Holmes Osborne, Mary McDonnell, James Duval, Maggie Gyllenhaal, Patrick Swayze, Drew Barrymore;
- kategoria: kultowy, film, dramat.

Donnie, nastoletni chłopak żyjący na jednym z amerykańskich przedmieść. Z pozoru taki jak inni, ale Donnie nie radzi sobie z otoczeniem i dlatego korzysta z pomocy specjalisty. Jego stan się pogarsza gdy spotyka Królika (z Alicji Czarów?), który oznajmia, że za lekko ponad 28 dni świat się skończy i nic nie może tego zatrzymać. Od tej chwili Donnie jest świadkiem dziwnych wydarzeń, które z początku wydają się być chaotyczne, ale z czasem układają się w zaskakującą całość.
Film legenda, który przez wielu jest uważany za kultowy. Film, który, podobnie jak dzieła Lynch'a, daje szerokie pole do dyskusji i interpretacji. Fabuła, która przy kolejnych seansach odkrywa swoje kolejne konteksty i sprawia, że po seansie 'wibruje' w wyobraźni widza. Niewiele jest takich produkcji, a jeszcze mniej wytrzymuje próbę czasu.

Starsza pani musi zniknąć,
(Duplex) - 2003;
- reżyseria: Danny DeVito;
- scenariusz: Larry Doyle;
- wybrana obsada: Ben Stiller, Drew Barrymore, Eileen Essell, Robert Wisdom;
- gatunek: czarna komedia.

Całkowicie przypadkowy seans - dowód na to, że też czasem oglądam tv.
Alex i Nancy marzą o własnym domu. Natrafiają na bardzo korzystną ofertę - piękny, zabytkowy, piętrowy dom z całkiem przyjemną ceną. Jest tylko jedno małe ale.. na piętrze mieszka starsza pani. Małżeństwo kupuje dom z schorowaną lokatorką licząc, że to sytuacja przejściowa.

Szare ogrody
(Grey Gardens) - 2009;
- reżyseria: Michael Sucsy
- scenariusz: Patricia Rozema, Michael Sucsy
- wybrana obsada: Drew Barrymore, Jessica Lange
- biograficzny, dramat.

HBO poza serialami produkuje sporo filmów. Nie ma co ukrywać, że często są to pozycje całkowicie nieudane, ale zdarzają się perełki, o których należy pamiętać. Do takich filmów należą nagradzane (Złote Globy, Emmy) Szare ogrody.
Film opowiada o krewnych Jackie Kennedy. Ekscentryczna ciotka i kuzynka zawsze marzyły o sławie i bogactwie, ale życie zaoferowało im wieloletnie egzystowanie w trudnych warunkach... Jest to przede wszystkim opowieść o trudnej, momentami pasożytniczej relacji pomiędzy matką a córką.. obie marzą o zmianie, ale też obie się boją odrzucenia i samotności.. i tak trwają pogrążając się w swojej samotności i biedzie. Trudna relacja samotnych, odrzuconych kobiet została rewelacyjnie zagrana. Jessica Lange i Drew Barrymore w tym filmie pokazały wielki talent.
Cieszę się, że udało mi się w końcu obejrzeć ten film.. zabierałem się za niego od kilku lat.
Szare ogrody to kameralne, ale znakomicie zagrane kino, które śmiało można polecić.
Oceniam na osiem.

Rodzinne rewolucje
(Blended, reżyseria Frank Coraci, 2014)

Adam Sandler i Drew Barrymore w kolejnej komedii romantycznej. Zastanawiam się czy oni czasem grają w innym gatunku? Myślę, że niedługo o Sandlerze zapomnimy całkowicie.. braknie mu w końcu propozycji.
On i ona są samotni, mają dzieci i dawno nie byli na randce... umawiają się w ciemno i jest wielka miło.. żartowałem.. katastrofa. Potem przypadkowe spotkanie.

Rodzinne rewolucje to film lekki, familijny, momentami ma świetne teksty, ale też miewa wielkie słabizny. Główna fabuła momentami ma wstawki, które ewidentnie odstają poziomem od reszty. Nie zmienia to faktu, że film nadaje się na weekendowe, rodzinne seanse, ale nie oszukujmy się - jest to średniak o którym szybko zapomnimy. Sandler i Barrymore mieli sporo lepszych filmów...

50 pierwszych randek (50 First Dates, reżyseria Peter Segal, 2004).

Adam Sandler niemal co roku jest nominowany do Złotych Malin, mimo to ja gościa nawet lubię. Lubię też Drew Barrymore... ale ostatnio nie lubię komedii romantycznych i zdecydowanie powinienem unikać takich filmów. 50 pierwszych randek jest produkcją średnią, którą obejrzałem przypadkiem.. nie ma w niej nic co by mogło zauroczyć widza i sprawić by ten zachował się trochę inaczej niż główna bohaterka. Po seansie momentalnie się zapomina o czym był ten film.. może to celowy zabieg twórców? Skoro przy twórcach jesteśmy - czemu miały służyć te wstawki ze zwierzętami? Mam wrażenie, że tylko tuszowały braki scenariuszowe.

50 pierwszych randek to mało zabawna produkcja, którą oceniam na pięć.

Mogło być znacznie lepiej

Dziewczyna z marzeniami
(Whip It, reżyseria Drew Barrymore, 2009).
Tytułem wstępu. Nie lubię zakładać na nogi rzeczy, które sprawiają, że tracę grunt pod nogami. Taki tchórz ze mnie. Narty, rolki, łyżwy - to nie moje powołanie, ale mam wielki szacunek dla tych, którzy się nie boją i czerpią z tego radość.

Bliss (Ellen Page) jest nastolatką, której jedynym marzeniem jest wyrwanie się z małego miasteczka. Jest typową dziewczyną, która ma problemy z rodzicami i szuka szczęścia. Znajduje je w towarzystwie dziewczyn uprawiających roller derby. Nie wiedziałem, że istnieje taki sport.
Dziewczyna z marzeniami nie jest oryginalnym filmem, mamy tu standardową historię o dojrzewaniu w małym miasteczku, która realizacyjnie niczym nie zaskakuje. Można powiedzieć, że film jest banalny - marzenia, miłość, przyjaźń, pasja i rozczarowania. Akcja powoli się rozkręca i niektórych może to nudzić.
Na ekranie widzimy namiastkę Ameryki, a dokładniej mówiąc Teksasu. Konserwatyzm rodem z lat pięćdziesiątych, który zderza się z pragnieniami do podążania własnymi ścieżkami. Lubię kino, które zwyczajnie opowiada prostą historię, w której każdy znajdzie coś dla siebie.
Nie jest to superprodukcja, ale nie tego oczekiwałem. Drew Barrymore jako reżyser spisała się całkiem nieźle.
W drugim planie zobaczymy m.in. Juliette Lewis,  Alia Shawkat, Kristen Wiig oraz... Drew Barrymore.
Zakończenie jest trywialne, ale właśnie taki koniec idealnie pasował.
Lubię filmy, które odkrywają przede mną nowe oblicza Ameryki - ten to robi i dlatego oceniam na osiem.

Czyżby Grant, lovelas lat 90-tych, się wypalił ?

Nie sądzę, klapa ostatniego filmu była w głównej mierze winą słabej fabuły.

Chcecie dowódu, że filmy ze starzejącym się H. Grantem mogą byc fajne.

No to proszę. Prosto w Serce to film tylko 2 lata starszy od Słyszeliście o Morganach.

Reprezentuje całkiem inny poziom.

Film ogląda się z przyjemnością. Ma ciekawy scenariusz i wpadająca w ucho muzykę.

To można polecić..