Atlas Chmur
(Cloud Atlas, reżyseria Tom Tykwer, Lana Wachowski, Andy Wachowski, 2012)

Jak się pojawiły pierwsze zwiastuny do tego filmu to miałem wrażenie, że będzie to albo hit, albo straszna klapa.
Pierwsze recenzje wskazują mimo wszystko, że film odniesie spory sukces kasowy, ale czy zapisze się jakoś w historii kina? Nie wydaje mi się.
Atlas Chmur filmem wybitnym nie jest. Jest widowiskowy. Kilka różnych wątków, w różnych światach i czasach, rozmach produkcyjny to robi wielkie wrażenie. Wrażanie to potęguje naprawdę dobra gra aktorska - Tom Hanks oraz Halle Berry zagrali naprawdę dobrze. Zresztą podobnie jak inni (Jim Broadbent, Hugo Weaving, Jim Sturgess, Ben Whishaw , Doona Bae), formuła filmu wymagała zaangażowania dobrych aktorów, bo każdy z nich musiał zagrać kilka ról w jednym filmie. Na tej płaszczyźnie też pełen sukces.
Wszystkie wątki opowiadają tak naprawdę o jednym, że każdy ma prawo odmienić swój los i tylko od naszej odwagi zależy, czy nam się to uda. W Atlasie Chmur mamy też wątki miłosne, które można sprowadzić do jednego stwierdzenia - są na świecie osoby, które są sobie przeznaczone, nawet jak nie mogą być ze sobą razem.

Ciemno, prawie noc - 2019;
- reżyseria: Borys Lankosz;
- scenariusz: Magdalena Lankosz, Borys Lankosz;
- wybrana obsada: Magdalena Cielecka, Marcin Dorociński, Agata Buzek, Piotr Fronczewski, Roma Gąsiorowska, Dawid Ogrodnik, Jerzy Trela; 
- gatunek: thriller, kryminał.

W Wałbrzychu źle się dzieje. Znikają dzieci. Ktoś je porywa, a może morduje. Brak jakichkolwiek śladów. Pewnym jest, że sprawa może być ogólnopolskim tematem i dlatego do miasta przyjeżdża Alicja - reporterka, która wychowała się na tych ziemiach. Na miejscu ożywają stare demony i wspomnienia. Jest to dla kobiety trudna sprawa, ale ważniejsze jest zbadanie tematu (wątek trochę przypomina Ostre przedmioty).
Mocną stroną filmu są świetne zdjęcia, dobre aktorstwo i niepokojący klimat sączący się z opowieści bohaterów. Prawda jest pokazywana fragmentarycznie, nieśpiesznie. Widz oczekuje czegoś niesamowitego a dostaje trochę banalne i trochę łopatologiczne zakończenie. Ciemno, prawie noc to ekranizacja powieści Joanny Bator, powieści której nie znam. Nie wiem na ile to jest wierna ekranizacja, ale niektóre elementy fabuły filmu wydają mi się zbędne. Po co historia o perłach, po co kopalnia, skąd nagle pedofile.

Co w duszy gra,
(Soul) - 2020;
- reżyseria: Pete Docter;
- scenariusz: Pete Docter, Mike Jones;
- kategoria: Oscar, animacja, Pixar, Disney, komedia, przygodowy, film, wydmuszka.

Joe marzy o muzycznej karierze, jednak zamiast gry z najlepszymi w klubach jazzowych Joe musi pracować w gimnazjum z dzieciakami. Pomimo niesprzyjających okoliczności jazz jest jego całym życiem. Gdy w końcu marzenie może się spełnić Joe ginie na ulicy. Trafia do miejsca przejściowego gdzie dusze wędrują w różnych kierunkach, niektóre idą do 'nieba' a inne dopiero mają się narodzić na ziemi. Joe za wszelką cenę próbuje powrócić do swojego życia. Pretekstem jest opieka nad duszą, która jeszcze nie ma 'iskry' - pierwiastka nadającego sens życiu.

Gra w szklane kulki,
(Un sac de billes) - 2016;
- reżyseria: Christian Duguay;
- scenariusz: Christian Duguay, Jonathan Allouche, Alexandra Geismar;
- wybrana obsada: Dorian Le Clech, Batyste Fleurial, Christian Clavier, César Domboy, Elsa Zylberstein;
- gatunek: dramat, na faktach.

Kolejny film o historii dzieci podczas II wojny światowej. Tym razem akcja skupia się wokół dwóch żydowskich braci, którzy wiedli spokojne życie w Paryżu. Początkowo wojna nie wpłynęła na ich życie, ale szybko się okazało, że naziści docierają do stolicy Francji. Chłopcy muszą uciekać tam, gdzie nie będzie im groziło niebezpieczeństwo. Najpierw jest to południe Francji, ale szybko się okazuje, że trzeba uciekać dalej, do Włoch.
Pierwsze trzydzieści minut film mi się podobał. Ciekawi bohaterowie, duch przygody pomimo wojny, ale także narracja pierwszoosobowa na wstępie oraz cudowne francuskie samochody. Niestety później przygody chłopaków są coraz bardziej irracjonalne (niby tak było naprawdę) i coraz więcej pojawia się tez o wybrańcach, którzy przeżyli, że to cudowne znaki, że tak ocalonego (wielokroć) życia nie można zmarnować.

Kraina jutra,
(Tomorrowland) - 2015;
- reżyseria: Brad Bird;
- scenariusz: Damon Lindelof, Brad Bird;
- wybrana obsada: Britt Robertson, George Clooney, Raffey Cassidy, Hugh Laurie;
- gatunek: familijny, science-fiction.

Kolejna familijna pozycja zaliczona. Z rezerwą podchodziłem do tego tytułu. Znajomi, rodzina twierdzili, że Kraina jutra rozczarowuje. Przez pewien czas uważałem, że całkowicie odpuszczę ten tytuł.. ale brzydal-Clooney i potrzeba lekkiego filmu sprawiły, że dałem szansę.
Wybitni naukowcy skupiają się w jednym miejscu poza współczesnym czasem i próbują pozytywnie wpływać na losy świata. Kreują kierunki rozwoju ludzkości i cały czas rekrutują wybitne jednostki na ziemi. Kandydaci są w różnym wieku, ale łączy ich wiara, że własnym zachowaniem mogą zmienić przyszłość. Takich osób potrzeba bo świat powoli zmierza do zagłady. Niektórzy twierdzą, że jest już za późno na ratunek. I znów mamy fajny pomysł, który został sprowadzony do "wydmuszki".

Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun,
(The French Dispatch) - 2021;
- reżyseria: Wes Anderson;
- scenariusz: Wes Anderson;
- wybrana obsada: Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Lyna Khoudri, Jeffrey Wright, Owen Wilson;
- kategoria: film, dramat, komedia, Disney, wydmuszka.

Fikcyjne francuskie miasteczko ma fikcyjną gazetę, której żywot się właśnie kończy. Trwają prace nad ostatnim numerem, który będzie się składał z nielażnych historii najsłynniejszych dziennikarzy pracujących dla tego magazynu. Takie swoiste pożegnanie - czytelnikami oraz z wielkim założycielem czasopisma. Dostajemy cztery historie, różniące się tamatyką, stylem, emocjami. Łączy jest pewna abstrakcja i średnia przyswajalność przez widza. W sumie z tych czterech podobała mi się tylko jedna. Opowieść o pewnym brutalnym malarzu. Czuć było w tym iskrę geniuszu, która zbyt szybko spłonęła (mam na myśli realizację).

Miasto niedźwiedzia,
(Björnstad);
- twórcy:
- HBO Europe, 2020;
- wybrana obsada: Ulf Stenberg, Aliette Opheim, Tobias Zilliacus, Miriam Ingrid;
- kategoria: dramat, mini, wydmuszka, skandynawskie, ekranizacja.

Propozycja od HBO Europe. Do małego podupadającego miasteczka powraca była gwiazda Hokeja. Nowy, ale swój trener ma pomóc miejscowej drużynie odnieść sukces. Peter nie widzi szans na zbudowanie mocnej drużyny, ale proponuje, że będzie trenował juniorów - z nich jeszcze można coś wykrzesać. Miasto potrzebuje jakiegokolwiek sukcesu. Mieszkańcy muszą mieć nadzieję na to, że warto tu żyć.. a dlaczego nie warto? Dlaczego podupada? Tego nie wiemy. Podczas jednej z imprez zostaje zgwałcona córka Peter'a. Dziewczyna początkowo to ukrywa, ale gdy sprawa wychodzi na jaw to całe miasto obraca się przeciwko Peterowi i jego rodzinie. A ma to miejsce w czwartym, przedostatnim odcinku. A co jest wcześniej?

Nawiedzony dom na wzgórzu,
(The Haunting of Hill House);
- twórcy: Mike Flanagan;
- Netflix, sezon 1, 2018;
- wybrana obsada: Carla Gugino, Michiel Huisman, Timothy Hutton, Elizabeth Reaser, Oliver Jackson-Cohen, Henry Thomas, Kate Siegel, Victoria Pedretti, Violet McGraw;
- kategoria: dramat, horror, wydmuszka;

Piątka rodzeństwa spędziła część dzieciństwa w olbrzymim strasznym domu. Rodzice kupili go w celach zarobkowych. Szybki remont i sprzedaż z wielkim zyskiem miały ich ustawić na lata.. tyle planów. Dom żyje swoim życiem, a remont jest dużo kosztowniejszy niż się wydawało początkowo. Dzieci widzą różne rzeczy, a historia kończy się paniczną ucieczką prawie całej rodziny. Prawie, bo na miejscu zostaje matka. Większość akcji rozgrywa się wiele lat później, a historia domu powraca z dwojoną siłą po samobójstwie jednej z sióstr. Nagle zaczynają się budzić wspomnienia, a Dom zaczyna znów 'działać' na rodzinę.

Niech gadają,
(Let Them All Talk) - 2020;
- reżyseria: Steven Soderbergh;
- scenariusz: Deborah Eisenberg;
- wybrana obsada: Meryl Streep, Dianne Wiest, Candice Bergen, Lucas Hedges, Gemma Chan;
- kategoria: dramat, komedia (podobno), HBO, wydmuszka.

Popularna, nie najmłodsza już, pisarka zostaje namówiona na rejs wycieczkowcem do Europy. W podróż zabiera bratanka i dwie przyjaciółki. Jest to okazja by na nowo nawiązać stare relacja i na nawo się pogodzić. Na statku jest też agentka pisarki, która za wszelką cenę próbuje się dowiedzieć o czym będzie najnowsza powieść.. zabrzmiało intrygująco? Niech ułuda was nie prowadzi. Intrygi brak. Cała fabuła to zbiór przypadkowych, podejrzewam, że w znacznej mierze improwizowanych, rozmów o niczym. Rozmów, które nie tworzą fabuły, ani nie układają się w sensowną mozaikę relacji międzyludzkich. Pięć egocentrycznych osób próbuje udawać, że chcą tworzyć jakieś relacje. Meryl Streep wypadła jak zawsze świetnie, ale co z tego jak film jest o niczym.

Nocna Msza,
(Midnight Mass);
- twórcy: Mike Flanagan;
- Mini serial, Netflix, 2021;
- wybrana obsada: Kate Siegel, Rahul Abburi, Crystal Balint, Matt Biedel, Alex Essoe, Zach Gilford, Annabeth Gish, Hamish Linklater, Samantha Sloyan;
- kategoria: horror, wydmuszka.

Malutka społeczność mieszka na odciętej od świata niedużej wysepce. Niewiele ponad stu mieszkańców, kościół i kilka kutrów rybackich. Społeczność coraz barziej się wykrusza, ale nie wszyscy chcą się wyprowadzić. Spokojne, skromne życie mieszkańców zakłóca pojawienie się nowego księdza, który przybył w zastępstwie lubianego prałata. Na wyspie zaczynają się dziać dziwne rzeczy: martwe zwierzęta, cuda oraz coraz częstsze zaginięcia mieszkańców. Dzieje się coś złego..

Nomadland - 2020;
- reżyseria: Chloé Zhao;
- scenariusz: Chloé Zhao;
- wybrana obsada: Frances McDormand, David Strathairn;
- kategoria: dramat, ekranizacja, Oscar, wydmuszka, Amazon, film, kino drogi;

Z rezerwą podchodziłem do tego filmu. Początkowo nie chciałem oglądać chwilę po przeczytaniu książki, a później tytuł wypadł z krótkiej listy do obejrzenia. Za namową dałem się skusić na seans i mam bardzo mieszane uczucia związane z tym tytułem. Bardzo różni się od książkowego pierwowzoru.. niektóre rzeczy są na plus, a inne na olbrzymi minus.
Filmowy Nomadland to obraz zrobiony typowo pod nagrody. Mamy historię kobiety, która wybiera życie w kamperze. Pracuje dorywczo w różnych miejscach, ale dzięki samochodowi ma pewną wolność i niezależność. Spotyka ciekawych ludzi i żyje na własnych zasadach. To także film o samotności, troszkę o wykluczeniu, ale też o konsekwencji swoich decyzji. Książkowy Nomadland to rzecz o chorym systemie społecznym, spirali kredytów, życiu ponad stan, a przede wszystkim o wielkich korporacjach, które wyzyskują pracowników. W filmie Amazon jest przedstawiony jako firma, która daje pracę tymczasową, dobre zarobki, a także kilka dni parkowania gratis po zakończeniu pracy. No i oczywiście sama praca w Amazonie jest całkiem przyjemna i spokojna. Książkowy Amazon to wielka korporacja, która faktycznie daje pracę pracownikom sezonowym, ale zatrudnia przez firmy zewnętrzne, tnie stawki i ma wyśrubowane normy dotyczące obowiązków pracowników. Wiele szczegółów pominąłem, ale nie tak bardzo jak robi to film. Rozumiem, że nie chciano podpadać jednej z największych firm, ale bez przesady.

Ratched;
- twórcy: Ryan Murphy, Evan Romansky;
- Netflix, sezon 1, mini, 2020;
- wybrana obsada: Sarah Paulson, Sharon Stone, Judy Davis, Cynthia Nixon, Amanda Plummer, Jon Jon Briones, Rosanna Arquette, Finn Wittrock, Charlie Carver, Corey Stoll;
- kategoria: wydmuszka, dramat.

Późne lata czterdzieste dwudziestego wieku. Ratched to pielęgniarka, która podstępem zdobywa pracę z znanym szpitalu psychiatrycznym. Początkowo nie znamy jej motywacji, ale dosyć szybko się okazuje, że celem jest próba uwolnienia brata, który do szpitala trafił na obserwację psychiatryczną. Jest odpowiedzialny za poczwórne zabójstwo i od opinii placówki zależy, czy spotka go kara ostateczna.
Poszczególne epizody ukazują nam różne stopnie i metody manipulacji pomiędzy wszystkimi bohaterami serialu. Każdy ma swoje cele i nie do końca jasne motywy.

Słodki koniec dnia - 2019;
- reżyseria: Jacek Borcuch;
- scenariusz: Jacek Borcuch, Szczepan Twardoch;
- wybrana obsada: Krystyna Janda, Kasia Smutniak, Vincent Riotta, Antonio Catania;
- kategoria: kino polskie, wydmuszka, dramat, film;

Współczesna Toskania. Mieszka tu wybitna polska poetka nagrodzona Noblem. Prowadzi tu proste, ale szczęśliwe życie. Z jednej strony ma spokój i warunki do pracy, a z drugiej jest szanowana przez miejscową społeczność. A wszystko to aż do czasu wygłoszonej mowy podczas odbierania miejscowej nagrody. Literatka poddaje w wątpliwość współczesną politykę imigracyjną oraz w pewien sposób pochwala zamachy terrorystyczne. Taka postawa musi się skończyć negatywną reakcją. Szacunek gdzieś znika i w sumie tyle. Mogłaby żyć nadal spokojnie, ale kobieta coraz bardziej odrzuca ustanowione normy. Czy to chodzi o romans, czy to przestrzeganie przepisów drogowych.

Suspiria - 2018;
- reżyseria: Luca Guadagnino;
- scenariusz: David Kajganich;
- wybrana obsada: Dakota Johnson, Tilda Swinton, Mia Goth, Jessica Harper, Chloë Grace Moretz; 
- gatunek: horror.

Młoda,piękna i utalentowana baletnica trafia do renomowanej berlińskiej szkoły tańca. Susie wie, że czekają ją mordercze treningi, wysokie oczekiwania i wielkie poświęcenie - nie ma pojęcia, że szkoła to coś więcej niż tylko taniec.. taniec nie jest celem samym w sobie, to narzędzie do rozbudzenia tajemnych sił. Swoiste danse macabre.
Suspiria to remake filmu z 1977 roku - ponoć dosyć udany - nie widziałem oryginału więc nie będę się odnosił do tej tezy.

Truposze nie umierają
(The Dead Don't Die) - 2019;
- reżyseria: Jim Jarmusch;
- scenariusz: Jim Jarmusch;
- wybrana obsada: Bill Murray, Adam Driver, Tilda Swinton, Chloë Sevigny, Steve Buscemi, Danny Glover, Selena Gomez, Tom Waits, Iggy Pop, RZA;
- kategoria: horror, komedia, wydmuszka.

Zaczyna się niewinnie, małe miasteczko, które żyje ślamazarnym tempem. Nic wielkiego, aż do czasu aż zaczynają się budzić zmarli. Mieszkańcy są atakowani przez zombie i próby oporu nie mają najmniejszego znaczenia. Wszystko już jest przewidziane. W pewnej scenie jeden z bohaterów mówi, że źle to się skończy bo czytał scenariusz.
Mogę się w tym filmie zachwycać ujęciami, znakomitą grą aktorską czy też popkulturowymi nawiązaniami. Jarmusch bezustannie mruga do widza pokazując jakie to wspaniałe dzieło stworzył. Może to dlatego przez pierwsze trzydzieści minut najczęściej powtarzanym słowem jest "dziwnie" - bo faktycznie dziwny to film. Jarmusch bawiąc się konwencją spokojnie prowadzi widza do finału, który rozczarowuje. Cały film jest nudny, ale widz czeka na głębszą treść. Poza nachalnym mruganiem reżysera do widza próbuje znaleźć głębszy sens. Nie odnajduje go, ale na zakończenie dowiaduje się, że jest totalnym idiotą, któremu trzeba wytłumaczyć, że film o zombie to tak naprawdę krytyka konsumpcjonizmu. Wszyscy, którzy jesteśmy skupieni na dobrach materialnych tak naprawdę jesteśmy zombie. Nie żyjemy prawdziwie.. serio? Trzeba było to tak łopatologicznie powiedzieć? Może jeszcze na końcu walnąć tablicę z tekstem o co tak naprawdę chodziło w tym dziele? I jeszcze instrukcję obsługi filmu?

Ukryte piękno,
(Collateral Beauty)- 2016;
- reżyseria: David Frankel;
- scenariusz: Allan Loeb;
- wybrana obsada: Will Smith, Edward Norton, Kate Winslet, Michael Peña, Helen Mirren, Naomie Harris, Keira Knightley, Jacob Latimore;
- gatunek: dramat, wydmuszka.

Will Smitt marzy o Oscarze. Nie jest to jakaś skrywana nadzieja, ale otwarte oczekiwanie, że mu się już należy. W zeszłym roku w tym temacie nawet się wypowiedziała jego żona. Dlatego też nie powinno nikogo dziwić, że Smith ostatnio się pojawia w filmach dramatycznych. Do tego tytułu trafił z listy rezerwowej, ale starał się pokazać z jak najlepszej strony. Jest smutny, zły, agresywny, płaczący - za takie role dostaje się nagrody... szkoda tylko, że nie trafiło na lepszą fabułę.
Howardowi (Smith) zmarła córeczka. Pomimo upływu lat nie potrafi sobie poradzić ze stratą i całkowicie wycofuje się z życia. Rozwodzi się, a całą aktywność w pracy poświęca na układaniu domina (ta metafora;p). Firma zaczyna mieć problemy, dlatego też przyjaciele Howarda, a zarazem wspólnicy biznesowi wynajmują aktorów, którzy spróbują otworzyć Howardowi oczy na to co się dzieje wokół. Mają odgrywać trzy role: śmierć, miłość oraz czas - trzy byty, do których Howard pisze listy. Albo to mu pomoże, albo udowodnią, że Howard jest niepoczytalny.

Wszystko wszędzie naraz,
(Everything Everywhere All at Once) - 2022;
- reżyseria: Dan Kwan, Daniel Scheinert;
- scenariusz: Dan Kwan, Daniel Scheinert;
- wybrana obsada: Michelle Yeoh, Stephanie Hsu, Ke Huy Quan, James Hong, Jamie Lee Curtis;
- kategoria: film, science fiction, Oscar (7), Złote Globy, akcja, komedia, wydmuszka.

Evelyn, kobieta w średnim wieku prowadzi proste, niezbyt szczęśliwe życie. Z mężem coraz trudniej się rozmawia, córka nienawidzi, a rodzinny interes pomimo olbrzymiego nakładu pracy chyli się ku upadkowi. Przeciętne życie.
W pewnym momencie Evelyn zostaje wciągnięta to multiversum i poznaje różne warianty siebie i swoich bliskich. Evelyn nie jest biernym świadkiem innych wariantów rzeczywistości. Kobieta musi walczyć z hordami przeciwników a docelowo uratować wszystkie światy. Skąd ma umiejętności walki? Otóż może sięgać do różnych wersji siebie i czerpać z nich potrzebne wspomnienia i umiejętności. Ta długa łupanka zmierza do niezbyt pasjonującego finału, w którym mamy wytłumaczony sens życia... wiecie czym to pachnie? Tak - Coelho - ten film to pełna wydmuszka.

Wychowane przez wilki,
(Raised by Wolves) - 2020;
- twórcy: Aaron Guzikowski,
- HBO, sezon 1, 2020;
- wybrana obsada: Amanda Collin, Abubakar Salim, Travis Fimmel, Winta McGrath, Niamh Algar;
- kategoria: serial, Wychowane przez wilki, wydmuszka, dramt, science-fiction, postapo.

Serial zaczyna się intrygująco. Dwójka androidów ma wychować na całkiem dziewiczej planecie szóstkę ludzkich dzieci. Tylko w ten sposób mogą uratować ludzkość.. świetny pomysł, który z czasem zaczyna się psuć..
z czasem okazuje się, że to wcale nie jedyna droga na ocalenie ludzkości.. że poza androidami z ludzkimi zarodkami są też ludzie w wspaniałych latających statkach powietrznych.. różni ich tylko to, że wierzą w bóstwo zwane Sol'em. Ta religia jest podstawą konfliktu, który przenosi się z Ziemi na nową planetę. Czyżby religia miała zniszczyć kolejną próbę życia ludzkości? Nie dane nam się przekonać bo scenarzyści jeszcze bardziej komplikują przekaz dodając dziwne stwory żyjące na nowej planecie.. wspomnienia androidów, dziwne dziury do jądra planety, i motywy jakby żywcem wyjęte z Obcego.

Źródło
(The Fountain, reżyseria Darren Aronofsky, 2006)

Po seansie Atlasu Chmur miałem wrażenie, że film jest zbyt naiwny, zbyt oczywisty.. a przede wszystkim, że jest pewnego rodzaju wydmuszką filozoficzną... dokładnie takie same wrażenia mam po Źródle.. w sumie to oba filmy wiele łączy. Oba są piękne wizualnie.. i muzycznie (zwłaszcza Źródło). Oba filmy mają kilka płaszczyzn opowieści, których akcja dzieje się w różnych czasach, ale ich bohaterowie są odgrywani przez niezmienianych aktorów (Jackman, Weisz).. fajny zabieg, który ma na celu podkreślenia uniwersalności opowieści i dążeń człowieka. Oba filmy też podkreślają fakt, że chwila, dane życie, strach przed umieraniem, potrzeby, marzenia to elementy ulotne i stałe zarazem.. są wpisane w ludzką naturę. W człowieczeństwo.
Takie uniwersalne prawdy, które pachną mi Coelho.. Mam wielki szacunek do Aronofky'ego, ale nie lubię filmów, które próbują powiedzieć tak - Jestem odpowiedzią na ból i wszystkie zagadki świata - jestem wspaniały, nie podoba Ci się to znaczy, że jesteś zbyt głupi by zrozumieć tak oczywisty geniusz....
I jak tu ocenić? Nie chcę być postrzegany za idiotę... ;) niechaj będzie naciągane, albo nie .. oceniam na siedem.