Apartament,
(L'Appartement) - 1996;
- reżyseria: Gilles Mimouni;
- scenariusz: Gilles Mimouni;
- wybrana obsada: Romane Bohringer, Vincent Cassel, Jean-Philippe Écoffey, Sandrine Kiberlain, Monica Bellucci;
- kategoria: film, francuskie, thriller, romans.

Max ma poukładane życie. Pracuje w prężnie rozwijającej się firmie informatycznej i w najbliższym czasie ma poślubić córkę swojego szefa. Spokój zakłóca przypadkowo podsłuchana rozmowa telefoniczna. Ten głos, ta sylwetka, czyżby to była Lisa? Dziewczyna, której oświadczył się kilka lat wcześniej i która zniknęła bez słowa wyjaśnienia. Max próbuje za wszelką cenę odnaleźć dziewczynę, ale jak na złość cały czas się mijają. A gdy już się spotykają to się okazuje, że znalazł całkiem inną Lisę.. czy taki zbieg okoliczności jest możliwy? Jaka tajemnica się kryje w przeszłości?

Autoportret z kochanką - 1996;
- reżyseria: Radosław Piwowarski;
- scenariusz: Radosław Piwowarski;
- muzyka: Krzesimir Dębski;
- wybrana obsada: Waldemar Błaszczyk, Katarzyna Figura, Jerzy Trela, Mirosław Baka, Marek Kondrat, Tomasz Bednarek;
- kategoria: film, kino polskie, romans, obyczajowy, Złote Lwy.

Kuba razem z kilkuletnią córką jedzie na Przystanek Woodstock. Mała wierzy, że tam odnajdzie mamę, ale Kuba ma inny cel. Próbuje kolejny raz posmakować młodości, wolności, niezależności. Chce znów poczuć, że świet stoi przed nim otworem. Wspólny czas spędzony z córką jest też okazją do opowieści o swojej miłości do mamy dziewczynki. Miłości to może nie najlepiej dobrane słowo. Może raczej o przygodzie, namiętności i buncie przeciwko otaczającej rzeczywistości.

Bezdroża,
(Sideways) - 2004;
- reżyseria: Alexander Payne;
- scenariusz: Alexander Payne, Jim Taylor;
- wybrana obsada: Paul Giamatti, Thomas Haden Church, Virginia Madsen, Sandra Oh;
- kategoria: dramat, komedia, romans, Oscar.

Zdobywca Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany.

Dwóch przyjaciół udaje się w podróż po amerykańskich winnicach. Jeden po rozwodzie, a drugi tuż przed ślubem. To pierwsza z różnic, która ich dzieli. Są całkiem różni, ale nie zmienia to faktu, że lubią swoje towarzystwo i wspólny wyjazd jest doskonałym pretekstem do poznania się bardziej.. że o winie nie wspomnę. Codzienne degustacje, tripy i i poznane dziewczyny sprawiają, że obaj panowie wchodzą w relacje, których nie planowali. Przyszły mąż wdaje się w romans, a rozwodnik boi się kolejnego związku.. a nie powinno być odwrotnie? W życiu rzadko wszystko układa się po myśli - według ustalonego, prawidłowego scenariusza.
Bezdroża to kino drogi, które może urzekać klimatem. Winnice i dialogi mogą przypominać południowoeuropejskie klimaty, ale lekkość została stłamszona amerykańską dosłownością. Lekkość flirtu, romansu zostały przytłoczone seksualnymi scenami.

Człowiek z magicznym pudelkiem - 2017;
- reżyseria: Bodo Kox;
- scenariusz: Bodo Kox;
- muzyka: Sandro Di Stefano;
- wybrana obsada: Olga Bołądź, Piotr Polak, Sebastian Stankiewicz, Helena Norowicz, Arkadiusz Jakubik, Agata Buzek;
- gatunek: romans, science-fiction.

Warszawa, rok 2030. Dotknięty amnezją Adam zaczyna pracę w biurowcu jako sprzątacz. Poznaje tam Gorię, która jest typowym pracownikiem korporacji - jest nastawiona na cele i początkowo nie zwraca uwaga na zwykłego sprzątacza. Z czasem jednak jej nastawienie się zmienia i chłodna relacja zmienia się w romans.
Sam Adam odkrywa u siebie w mieszkaniu radio, które gra przeboje z lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Dodatkowym atutem odbiornika jest fakt że potrafi przenosić w czasie. Mężczyzna cofa się do przeszłości i zostaje tam zamknięty na zawsze. Czy Gorii uda się sprowadzić kochanka z powrotem do przyszłości? Czy dwa skrajnie totalitarne światy pozwolą na istnienie miłości? Co gorsze? Polska stalinowska, czy też post-korporacyjna?
Takich filmów w Polsce raczej się nie robi. Połączenie science-fiction z romansem to bardzo ryzykowne połączenie. Wymaga znakomitego pomysłu i niewiele gorszego wykonania. Często takie filmy są doceniane dopiero po latach.

Lubicie niedzielne leniwe popołudnia ?

Ja bardzo.. zwłaszcza z niesłym kinem familijnym.

Ostatnio mieliśmy okazję obejrzeć Dziewczyna i chłopak - wszysko na opak (reż. Rob Reiner - 2010 r. orginalny tytuł Flipped).

Miał być zapychacz czasu, a okazał się naprawdę dobrą produkcją. To rewelacyjne kino, które wzrusza i bawi.

Prosta historia - ona kocha jego, on jej nie widzi.

Miłość przez wiele lat. Historia jest zabawnie opowiadana przez narratora z dwóch perspektyw - jej i jego.

Taka narracja świetnie się sprawdziła, człowiek zapomina, że ta fabuła niczego nowego nie wnosi :)

Śmiało polecam na rodzinne seanse.

Oceniam na dziewięć - widzę braki - ale całość się broni ;) a poza tym strasznie mi przypomina cudowne lata, które uwielbiam.

Dziewczyna na moście obejrzana. Piękny, nastrojowy film.

Poetycki. Nie lubię takiego kina, ale ten film mi się podobał.

Zwłaszcza przesłanie.

No i francuski. Pozycja godna polecenia, ale niełatwa, czasem nużąca.

Z niepowtarzalną muzyką.

Poniżej 3 filmiki.

Najpierw przedstawiam ciekawostkę związaną z filmem...

Garsoniera,
(The Apartment) - 1960;
- reżyseria: Billy Wilder;
- scenariusz: Billy Wilder, I.A.L. Diamond;
- wybrana obsada: Jack Lemmon, Shirley MacLaine, Fred MacMurray, Joan Shawlee, Ray Walston;
- gatunek: dramat, komedia, romans.

Baxter jest podrzędnym pracownikiem towarzystwa ubezpieczeniowego. Wynajmuje mieszkanie w dosyć atrakcyjnym miejscu, ale koszty są dosyć wysokie. Minimalizuje je podnajmując mieszkanie jako miejsce schadzek swoich przełożonych. Dzięki temu ma pieniądze na czynsz oraz otwartą drogę awansu w firmie. Garsoniera cieszy się sporym zainteresowaniem, a jej "właściciel" coraz częściej musi spędzać czas poza domem. Grafik "odwiedzających" robi się coraz bardziej skomplikowany i coraz trudniej Baxterowi utrzymać wszystko w tajemnicy. Mieszkanie jest tak mocno oblężone, że prędzej czy później musi dojść do konfliktu terminów.

Granica,
(Gräns) - 2018;
- reżyseria: Ali Abbasi;
- scenariusz: Ali Abbasi, Isabella Eklöf;
- wybrana obsada: Eva Melander, Eero Milonoff, Jörgen Thorsson;
- gatunek: fantasy, thriller, romans.

Zdeformowana Tina pracuje jako pracownik służby celnej. Kobieta ma niecodzienny talent - dzięki mocno wyczulonemu węchowi potrafi odczytywać ludzkie emocje (strach, wstyd, niepokój) a to sprawia, że ma wysoką wykrywalność w swojej pracy. Ludzie różne rzeczy przemycają. Pewnego dnia poznaje mężczyznę (Vore), który jest nią bardzo zainteresowany. Vore odsłania przed Tiną prawdziwe oblicze otaczającego świata. Pokazuje jej również czym jest miłość. Kobieta odkrywa, że wiele lat była okłamywana.
Obraz Abbasi'ego budzi moje skrajne emocje. Z jednej strony doceniam problematykę poruszoną w tym filmie. Problem człowieczeństwa, roli kobiety i mężczyzny w związku i społeczeństwie, kwestie szacunku dla odmienności i wszechogarniającą, aczkolwiek nie zawsze nazwaną, potrzebę bliskości. Zadaje też poważne pytania dotyczące tożsamości. Czy definiuje nas kod DNA czy też wychowanie i normy społeczne? Ważne kwestie podane w formie, która kompletnie mi nie pasowała.

Greenberg - 2010;
- reżyseria: Noah Baumbach;
- scenariusz: Noah Baumbach;
- wybrana obsada: Ben Stiller, Greta Gerwig, Jennifer Jason Leigh, Rhys Ifans;
- kategoria: dramat, komedia, romans, film.

Roger postanawia przez pewien czas zamieszkać w domu swojego brata. Opuszcza Nowy Jork i tymczasowo przenosi się do Los Angeles. Powrót w rodzinne strony może pomóc mu uporządkować swoje życie. W opuszczonym domu poznaje Florence - dziewczynę, która opiekuje się domem i pozostawionym psem. Pomiędzy tą dwójką, pomimo różnicy wieku, szybko dochodzi do romansu, ale żadna ze stron nie bardzo wie w jaką stronę popchnąć sprawy. To pewne zderzenie pokoleń, które niekoniecznie się rozumieją. Z jednej strony Roger, który lubi wracać do wspomnień, analizuje swoje życiowe decyzje, relacje - i to go paraliżuje, a z drugiej strony mamy młodą dziewczynę, która żyje z dnia na dzień i kompletnie nie wie co zrobić ze swoim życiem. Nie myśli o u jutrze więc łatwiej jej podejmować decyzje, ale tylko takie, które nie mają głębokich konsekwencji.

Gwiezdny przybysz,
(Starman) - 1984;
- reżyseria: John Carpenter;
- scenariusz: Dean Riesner, Raynold Gideon;
- wybrana obsada: Jeff Bridges, Karen Allen, Richard Jaeckel;
- gatunek: przygodowy, romans science-fiction.

Misja Voyager miała zbadać Kosmos, ale jednocześnie zawierała zaproszenie do odwiedzenia Ziemi. Zaproszenie zostało przyjęte i Przybysz z obcej planety wylądował w Stanach Zjednoczonych. Jego statek uległ zniszczeniu więc musi udać się na miejsce ewakuacji gdzieś w Arizonie. Sam tam nie dotrze, dlatego też prosi młodą wdowę o pomoc. Nie byłoby w tym ni dziwnego gdyby nie jedno ale. Przybysz jako ziemską postać przybrał wygląd zmarłego niedawno męża. Kobieta początkowo jest przerażona, ale podczas podróży lepiej poznaje Przybysza, zaczyna mu ufać a z czasem się w nim zakochuje. I to jest wiodący wątek tego filmu. Miłość pomiędzy obcym a ziemską kobietą. Miłość skazana na rozstanie. Jest to romantyczne, trochę kiczowate, ale jakoś mocno mnie nie drażniło. Większą uwagę przywiązałem do motywu drogi. Wszakże Gwiezdny przybysz to klasyczny film drogi (trochę przypominający Konwój) , w którym dwoje nieznajomych przemierza Stany Zjednoczone, w tle mnóstwo rozmów, a przed nimi przeznaczenie. Happy End? Nie do końca, w końcu ludzkość, pomimo wysłanego zaproszenia, nie jest gotowa do goszczenia obcych. Przybysza nie spotka na Ziemi nic dobrego. Musi wrócić. Sam.

I twoja matkę też,
(Y tu mamá también) - 2001;
- reżyseria: Alfonso Cuarón;
- scenariusz: Alfonso Cuarón, Carlos Cuarón;
- wybrana obsada: Maribel Verdú, Gael García Bernal, Diego Luna;
- gatunek: dramat, romans.

Największa z moich notatkowych zaległości. Pozycję widziałem kiedyś na studiach - chciałem sobie odświeżyć. 
Dwóch nastoletnich przyjaciół wyjeżdża ze sporo starszą dziewczyną na wspólne wakacje. Obiecują, że zawiozą ją na pustą, piękną plażę, ale niezbyt dobrze znają drogę. Wspólnie pokonują wiele kilometrów i coraz lepiej się poznają. Obaj pożądają pięknej towarzyszki, a ona umiejętnie manipuluje chłopakami. Dużo palą, rozmawiają, zdobywają seksualne doświadczenia, ale też gorycz zdrady. Przyjaźń chłopaków jest wystawiona na ciężką próbę.
Obraz Cauron'a może wielu się nie podobać, ale przyznaję, że ma w sobie coś co intryguje. Podczas seansu mnie irytowały niektóre dialogi, nadmiar wulgaryzmów, ale dobrze napisane zakończenie całkowicie zmienia postrzeganie fabuły. Życie jest wycieczką, drogą, a cel... cel często jest o wiele mniej satysfakcjonujący niż droga do jego osiągnięcia.

Jak ukraść milion dolarów,
(How to Steal a Million) - 1966;
- reżyseria: William Wyler;
- scenariusz: Harry Kurnitz;
- wybrana obsada: Audrey Hepburn, Peter O'Toole, Hugh Griffith, Eli Wallach;
- kategoria: film, komedia kryminalna, romans.

Hepburn jako córka fałszerza obrazów próbująca uratować swojego ojca przed wieloletnim więzieniem. No ale od początku. Charles Bonnet (tato) słynie z tego, że sprzedaje mało znane, ale bardzo kosztowne dzieła sztuki. Wszyscy są przekonani, że pochodzą z jego prywatnej kolekcji, a tak naprawdę Bonnet jest znakomitym fałszerzem, który znalazł sposób na zarobek oraz prestiż. Sytuacja mogłaby trwać latami gdyby ograniczył się do obrazów. Gdy wystawia piękną rzeźbę nad jego głową zaczynają zbierać się chmury w postaci dokładnych ekspertyz mających potwierdzić autentyczność figurki. Jego córka, z pomocą świeżo poznanego mężczyzny chce uratować ojca.

Kochankowie z Księżyca
(Moonrise Kingdom, reżyseria Wes Anderson, 2012)

Piękny, magiczny, cudowny, genialny, wzruszający... - jeśli takiej oceny oczekujecie to nie czytajcie dalej ..
Czy film jest nieźle zagrany? Tak - Bruce Willis, Edward Norton i BIll Murray wypadli ciekawie.. ale o wiele lepiej Jared Gilman, który wcielił się w rolę chłopaka. Czy historia może wzruszać? Tak - ma nawet swój urok. Czy dzieci przeżywające swoją pierwszą, wielką (inne przymiotniki) miłość wzruszają? Kolejne tak. Czy zderzenie nudnego świata dorosłych ze światem dzieci nie wzrusza? Jasne, że tak. Taki pytań można setki zadawać...
Jak dla mnie za dużo w tym filmie słodkości, wzruszeń, banałów, kolorów i scen, które mają wzruszać.. ktoś tu zdecydowanie przesadził. Konwencja konwencją - ale trzeba mieć umiar. Po połowie seansu miałem nadzieję, że film szybko się skończy..  Niektórzy zachwycali się muzyką, a mnie zwyczajnie wkur..
Przyznaję, że kilka scen mi się spodobało, ale nie zmienia to faktu, że całość jest ciężkostrawna. Oceniam na naciągane sześć.  

Książę i aktoreczka,
(The Prince and the showgirl) - 1957;
- reżyseria: Laurence Olivier;
- scenariusz: Terence Rattigan;
- wybrana obsada: Marilyn Monroe, Laurence Olivier, Jeremy Spenser, Sybil Thorndike;
- gatunek: komedia, romans.

Kolejny poranny seans z Marilyn. Pierwszy, który niespecjalnie przypadł mi do gustu.
Fikcyjne państewko, rok 1911 i książę, który stara się o względy pięknej aktorki. Zaloty nie są zbyt udane więc książę stara się pozbyć kobiety, ale w tym momencie wkracza jego matka (królowa), która dostrzega w dziewczynie potencjał na żonę dla syna.
Fabularnie film mnie rozczarował, ale nie zmienia to faktu, że Monroe wypadła całkiem ładnie. Uroczo przeinaczała tytuły zalotnika.

Kwiat kaktusa,
(Cactus Flower) - 1969;
- reżyseria: Gene Saks;
- scenaraiusz: I.A.L. Diamond;
- wybrana obsada: Goldie Hawn, Ingrid Bergman, Walter Matthau, Vito Scotti, Rick Lentz;
- gatunek: komedia, romans.

Perełka odkryta całkowicie przypadkiem.
Julian jest stomatologiem, który wymyślił sprytny patent na kobiety. Podczas poznawania od razu oznajmia, że ma żonę i trójkę dzieci i później żadnej "przyjaciółce" nie przychodzi do głowy myśl o ślubie. Taki typowo romansowy układ bardzo pasuje Julianowi. Do momentu. Stomatolog się zakochuje i to nawet z wzajemnością, ale co tu zrobić by kłamstwo na początku znajomości nie wyszło na jaw? Powiedzieć prawdę? To zbyt trudne dla Juliana, lepiej poprosić asystentkę by odgrywała rolę żony. Bardzo proste - tylko udawanie trochę zbyt dobrze wyszło ;)

La La Land - 2016;
- reżyseria: Damien Chazelle;
- scenariusz: Damien Chazelle;
- wybrana obsada: Ryan Gosling, Emma Stone, John Legend, Rosemarie DeWitt, J.K. Simmons, Finn Wittrock, Tom Everett Scott;
- gatunek: musical, romans. 

Obejrzany niemal tydzień temu, ale nie miałem czasu by zebrać myśli i napisać chociaż kilka słów o tym filmie.

Wiemy już, że La La Land zdobył aż 14 Oscarowych nominacji, ale przecież to nikogo nie powinno dziwić, jest to film typowo skrojony pod nagrody.  Nie traktuję tego jako wadę, ale trzeba mieć świadomość jakie intencje mieli twórcy.  Deszcz nagród już zaczął padać. 
Akcja filmu rozgrywa się w Hollywood. Młodzi, zdolni tłumnie ciągną do raju, w którym każdy może być kimś wielkim. 
Przybyła też Mia, która tymczasowo pracuje jako kelnerka, ale marzy o karierze aktorki.. nieustające przesłuchania nie dają oczekiwanego efektu, ale dziewczyna łatwo się nie poddaje. 
Jest też Sebastian, który tu mieszka od lat. Jest romantycznym pianistą jazzowym, który tęskni za dawnymi czasami. Ma swój styl, na który nie ma zapotrzebowania, dlatego też dorabia grając w miejscowych klubach według wyznaczonych playlist. 

Maskarada,
(Mascarade) - 2022;
- reżyseria: Nicolas Bedos;
- scenariusz: Nicolas Bedos;
- wybrana obsada: Pierre Niney, Isabelle Adjani, François Cluzet, Marine Vacth, Emmanuelle Devos, Laura Morante;
- kategoria: film, komedia, romans, kryminał.

On - facet w sile wieku jest utrzymankiem starszej gwiazdy filmowej. Ona - luksusową dziewczyną do towarzystwa. Połączyło ich uczucie, ale są też świadomi, że nie są w stanie zapewnić sobie odpowiedniego statusu życia. Miłość miłością, ale luksus też jest fajny. Wymyślają więc plan, który ma im zapewnić wolność, finansowanie a także możliwość bycia razem. Czy się uda?
Jeśli plan będzie dobry, i oboje będą wiarygodni w swoich rolach to musi się udać. Życie jednak pisze różne scenariusze.

W końcu zaliczyliśmy Miłość o smaku orientu (Ramen Girl-2008).

Długo się za to zabieraliśmy, ale warto było.

Film posiada dobry klimat, wolna akcja, zero broni. Nawet miłość jest nieśpieszna. Nastrojem przypominał mi Między Słowami S. Coppoli.

To chyba kwestia japońskiego klimatu. W filmie zobaczymy zmarłą już (atak serca w wieku 32 lat) Brittany Murphy.

Warto obejrzeć.

PS-kwestię polskiego tytułu tym razem przemilczę.

Miłość i inne używki,
(Love & Other Drugs) -2010;
- reżyseria: Edward Zwick;
- scenariusz: Charles Randolph, Marshall Herskovitz, Edward Zwick;
- wybrana obsada: Jake Gyllenhaal, Anne Hathaway, Gabriel Macht, Katheryn Winnick;
- gatunek: dramat, romans, komedia.

Kolejna pozycja opowiadająca jak narcystyczny lekkoduch przypadkiem zakochuje się w kobiecie, która jest przeciwieństwem jego filozofii życiowej - w relacjach partnerskich unikaj wszystkiego co może sprawić problemy. Tym razem osią akcji nie są przeszkody materialne, ale choroba głównej bohaterki (Choroba Parkinsona). Jest to pewien powiew świeżości, ale nie ma co się nad nim rozczulać. Główni bohaterowie godzą się na wspólny seks, ale oboje twierdzą, że od życia nie oczekują niczego więcej, ale los oczywiście weryfikuje ich plany. Trochę to kiczowate i przewidywalne, a zakończenie jest mocno przesadzone. Rozumiem happy end - ale ta przemowa głównego bohatera była całkiem zbędna.
Jest to jeden z tych filmów, po obejrzeniu których nie żałujesz straconego czasu, ale też za kilka tygodni z fabuły niewiele w głowie zostanie. Przeciętniak z dwoma ciekawymi elementami. No może z trzema.

Jeśli szukacie komedii romantycznej w baśniowym klimacie to polecam Wam Penelope (reż. Mark Palansky). W głównej roli Christina Ricci. Film fabułą przypomina opowieść o księżniczce zaklętej w żabę, którą odczarować może  tylko całus księcia z bajki.. ;) i więcej o fabule nie napiszę. Powiem tylko, że mamy tutaj całkiem sporą dawkę dobrego humoru.