Air America - 1990;
- reżyseria: Roger Spottiswoode;
- scenariusz: John Eskow, Richard Rush;
- wybrana obsada: Mel Gibson, Robert Downey Jr., Nancy Travis, Ken Jenkins, Lane Smith;
- kategoria: komedia, ekranizacja, sensacyjny, film.

Na podstawie powieści
Billy jest młodym pilotem, który właśnie stracił licencję. Jedyną szansą na prace w powietrzu jest przyjęcie oferty pracy w Laosie. Pracodawcą jest fasadowa firma a nie bezpośrednio wojsko bo przecież w Laosie nie ma wojny.
I tak trafia do kraju, w którym niby nie ma wojny, ale wszyscy są uzbrojeni po zęby, giną piloci, a rząd amerykański próbuje dogadać się z miejscowym generałem. W tle mamy narkotyki, handel bronią i lewe interesy amerykańskich służb. Armii oficjalnie nie ma, ale CIA nie próżnuje i działa na szeroką skalę.

Avengers: Czas Ultrona
(Avengers: Age of Ultron) - 2015;
- reżyseria: Joss Whedon
- scenariusz: Joss Whedon
- wybrana obsada: Robert Downey Jr., Chris Evans, Chris Hemsworth, Mark Ruffalo, Scarlett Johansson, Jeremy Renner, Samuel L. Jackson, Don Cheadle, Paul Bettamy.

Pamiętam z jakim napięciem czekałem na pierwszych Avengersów - film, który skupiał w sobie bohaterów marvelowskich musiał być epicki. Nie zawiódł moich oczekiwań, ale też podniósł poprzeczkę dosyć wysoko. Kolejne pozycje z uniwersum Marvela trzymały poziom, ale już tak nie zachwycały. Myślałem, że podobnie będzie z Czasem Ultrona.. Druga odsłona Avengers mnie rozczarowała. Na ekranie dzieje się dużo, bardzo dużo, za dużo.. sceny walk mogłyby zapierać dech w piersiach, ale ich nadmiar i przerost formy nad treścią sprawiał, że czekałem aż się skończą. Lubię piękne efekty specjalne, ale czasem wskazany jest umiar i minimalny chociażby realizm. Oczekuję efektów może mniej widowiskowych, ale bardziej przemyślanych i mniej komputerowych.
To może coś o fabule. Na tej płaszczyźnie też nie jest zbyt dobrze. Sztuczna inteligencja (Ultron) łapie dziwny stan i postanawia zniszczyć życie na ziemi. W tym celu postanawia wyciąć kawałek miasta i zrzucić go z kilku kilometrów - takie małe nawiązanie do historii dinozaurów. Na ekranie to wygląda jeszcze bardziej idiotycznie niż w notce o tym filmie. Fabuła wydaje się być tylko niezbyt dopracowanym dodatkiem do efektów, które niespecjalnie mi się podobały.
Jedyne co mi się podobało w tej bajce to komediowe wstawki. Gdyby nie uszczypliwości pomiędzy bohaterami, drobne złośliwości i cięte riposty to seans byłby trudny do skończenia.

Chaplin (reżyseria Richard Attenborough, scenariusz William Goldman, 1992)
Za ten film się zabierałem od dłuższego czasu, ale wiedziałem, że muszę go obejrzeć. Motywacją były ostatnie doniesienia, że Robert Downey Jr. jest jednym z najlepiej zarabiających aktorów. Byłem ciekaw jak się spisał, ponad dwadzieścia lat temu,
w roli legendarnego Charliego Chaplina?
Seans przypomniał mi zajęcia z historii filmu na kulturoznawstwie. Każda niemal scena to przypomnienie jak wyglądały początki kinematografii... jak działała ówczesna fabryka filmowa.. to chyba najlepsze określenie.. produkowano filmiki krótkie, ale w ilości porażającej. Nawet w tym filmie Sennett (grany przez Dan'a Aykroyd'a) mówi "zależy mi na jakości, dlatego nie robię więcej niż dwa filmy tygodniowo" - jak to się ma do współczesnej produkcji?
Chaplin to nie tylko film o kinie i jego początkach, ale także film o wielkich wydarzeniach w amerykańskiej kulturze i historii. Biografia jednego z największych komików wydaje się być tylko katalizatorem dla przypomnienia jak to kiedyś było..
a jak się spisał Robert? Fenomenalnie. Śmiało można powiedzieć, że to jego jedna z lepszych kreacji. Brawo, ale nie tylko dla niego. Świetnie spisał się też drugi, trzeci plan (np. Anthony Hopkins, Dan Aykroyd, Milla Jovovich, David Duchovny, Kevin Kline). Na słowo uznania zasługuje też charakteryzacja i scenografia.. np taki mały szczegół jak napis HOLLLYWOODLAND na wzgórzach Los Angeles.
Chaplin to kino znakomite, które każdy kinomaniak powinien obejrzeć.
Oceniam na dziesięć.

Iron Man 3
(reżyseria Shane Black, 2013)
Batman ma u mnie problem. Skończyła się trylogia Nolana, a nowy Batman jakoś nie brzmi zachęcająco. Natomiast Iron Man staje się coraz lepszy. Trzecia odsłona to niesamowite skumulowanie efektów specjalnych wysokich lotów, ale czym byłoby takie efekciarstwo bez dobrej fabuły i bez Roberta Downey'a Juniora. Trzeba przyznać, że facet rewelacyjnie wciela się w Tonego Stark'a. Jest inteligentny, zabawny i błyskotliwy. Jeśli do tego dodamy brak supermocy, podobnie jak u Batmana oraz bazowanie na nowej technologii otrzymamy mojego idealnego superbohatera. Właśnie dlatego nie lubię Kapitana Ameryki - facet jest sztywny do granic możliwości. ;)
Iron Man 3 to też wyśmienite aktorstwo drugoplanowe. Ben Kingsley jako Mandaryn jest niesamowity, a Guy Pearce w roli głównego wroga też daje radę. Wielu nie lubi tego aktora, ale ja do tego faceta mam sentyment.
Niestety Gwyneth Paltrow i Rebecca Hall mnie nie porwały.. a szkoda ;p
Iron Man wyrasta na moją ulubioną serię o superbohaterach.

Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów,
(Captain America: Civil War) - 2016;
- reżyseria: Anthony Russo, Joe Russo;
- scenariusz: Christopher Markus, Stephen McFeely;
- wybrana obsada: Chris Evans, Robert Downey Jr., Scarlett Johansson, Sebastian Stan, Anthony Mackie, Don Cheadle, Jeremy Renner, Chadwick Boseman, Elizabeth Olsen, Paul Bettany, Paul Rudd, Tom Holland, Daniel Brühl, Martin Freeman;
- gatunek: akcja, science-fiction.

Od czego by tu zacząć.. pisząc o poprzednich filmach z uniwersum Marvela dawałem do zrozumienia, że seria mi się trochę przejadła. Płascy bohaterowie w kolejnych filmach czynili coraz większa rozwałkę, która może cieszyła oko, ale brakowało w tym wszystkim jakiegoś większego sensu. Wojna bohaterów jest idealną odpowiedzią na moje rozterki. Nie tylko ja zauważyłem, że Avengersi sieją zniszczenie - dostrzegli też to szefowie rządów. Chcąc ukrócić samowolkę superbohaterów tworzą porozumienie, które nałoży na działania Avengersów pewne ograniczenia. Teraz będą musieli przed każdą akcją zdobyć zgodę ONZ. Oczywiście powoduje to rozłam wśród ekipy - nie wszyscy chcą się podporządkować rządom. Brzmi to trochę znajomo? Dla mnie bardzo - przecież bardzo podobną problematykę poruszał Batman v Superman - poddano w wątpliwość motywacje bohaterów. Nadal nie rozumiem tak chłodnego przyjęcia tego filmu.

Kiss Kiss Bang Bang
(reżyseria Shane Black, 2005)
Podrzędny złodziejaszek (Robert Downey Jr.) trafia przypadkiem na casting do filmu. Zostaje wybrany i przypadkiem wplątany w morderstwo kobiety. Jak to mówią z deszczu pod rynnę - czy jakoś tak.
Dawno nie widziałem tak absurdalnej i bezpardonowej komedii kryminalnej.Fabułę i dialogi to pisał chyba ktoś na niezłym odlocie. Już myślałem, że takie filmy nie powstają. Do fabuły można by się ciut doczepić, ale rekompensuje nam to aktorstwo. Fenomenalny Downey Jr. oraz zapomniany już Val Kilmer. Ci dwaj tworzą całkiem zabawny duet.
Jest to kolejna pozycja scenariuszowa Shane'a Black'a, którą widziałem w krótkim czasie. Szkoda, że ten facet tak rzadko staje za kamerą. Ma talent.

Film oceniam na naciągnięte osiem.

Czysta rozrywka.

Sędzia

(The Judge, reżyseria David Dobkin, 2014)

Co roku pojawiają się filmy, które mają wspólny główny motyw. Bohater, mieszkający i odnoszący sukcesy w dużym mieście musi wyjechać na prowincję, do rodzinnych stron. Stamtąd uciekał, ale jego powrót uzmysławia mu, że gdzieś w swoim życiu zapomniał o właściwych wartościach, którymi powinien się kierować w życiu. Nie inaczej jest w filmie Dobkin'a. Hank (Robert Downey Jr.) jest zdolnym i nieczułym adwokatem. Musi wrócić do rodzinnych stron na pogrzeb matki. Na miejscu dowiaduje się, że jego ojciec - sędzia (Robert Duvall-nominacja do Oscara) jest oskarżony o umyślne spowodowanie śmiertelnego wypadku. Relacja pomiędzy ojcem i synem jest bardzo skomplikowana i co chwilę wybucha. Starczy o fabule.
Sędzia na kolana nie rzuca. Mam wrażenie, że twórcy nie do końca wiedzieli na czym mają się skupić? Czy to ma być relacja ojciec-syn? a może film sądowniczy? Czy też pozycja traktująca o szacunku do samego siebie? A może też film o pracy na rzecz lokalnej społeczności? Mogę długo tak wymieniać. Ważnych wątków jest dużo, a wszystkie zostały potraktowane tak jak bohaterowie drugoplanowi.. po macoszemu.

No i druga odsłona przygód Sherlocka Holmesa za nami (Sherlock Holmes : Gra cieni, reż Guy Ritchie, 2011).
Tym razem dzielny Sherlock (Robert Downey Jr.) oraz jego wierny towarzysz Sir Dr Watson (Jude Law) walczą z Profesorem Morriarty (Jared Harris).
Stawką gry jest światowy pokój. Czy nasi bohaterowie sobie poradzą ?
Wiadomo, że tak - w końcu to film o Holmesie. ;) Akcja ma niesamowicie duże tempo, które jest urozmaicone mistrzowskimi efektami specjalnymi.
Świetnie zrealizowane kino wysokobudżetowe. Największą zaletą filmu jest gra aktorska. Law i Downey Jr. to duet perfekcyjny.
Fabularnie dwójka jest słabsza od jedynki. W Grze Cieni klimat dziewiętnastego wieku gdzieś bezpowrotnie wyparował.
Najnowszego Holmesa oceniam na osiem.

Wydział pościgowy,
(U.S. Marshals) - 1998;
- reżyseria: Stuart Baird;
- scenariusz: John Pogue;
- wybrana obsada: Tommy Lee Jones, Wesley Snipes, Robert Downey Jr., Joe Pantoliano, Kate Nelligan;
- kategoria: film, sensacyjny.

Lotniczy transport więzienny. Podczas lotu dochodzi do incydentu i samolot się rozbija. Większość więźniów udaje się szybko zlokalizować, ale jeden z nich sprytnie ucieka. Rozpoczyna się pościg, w który dosyć szybko angażuje się FBI. Okazuje się, że poszukiwany jest bylym agentem FBI oskarżonym o podwójne morderstwo. Chyba nie zdradzę zbyt wiele pisząc, że te uciekinier jest niewinny. Zresztą wydziału pościgowego to niewiele obchodzi. Oni mają tylko złapać i dostarczyć więźnia.
Zaletą filmu są urozmaicone lokacje, w sumie niezła fabuła no i znakomita obsada. Dobre kino sensacyjne z wszystkimi bolączkami tego gatunku.

Obejrzałem Zanim Odejdą Wody (Due Date - 2010 reż.Todd Phillips). Spodziewałem sie komedii podobnej do Kac Vegas. Niestety, bardzo się rozczarowałem. Trzy dni oglądałem ten film i nie potrafiłem go skończyć. Zaśmiałem się dosłownie kilka razy. Wiekszość filmu to mało śmieszne teksty bazujące na stereotypach, a do tego przestoje akcji . Początek filmu jeszcze się jakoś broni, ale całość wypada bardzo słabo. Szkoda.

Normalnie oceniłbym na sześć, ale daję pięć - za rozczarowanie.

Zodiak
(Zodiac) - 2007;
- reżyseria: David Fincher;
- scenariusz: James Vanderbilt;
- wybrana obsada: Jake Gyllenhaal, Robert Downey Jr., Mark Ruffalo, Brian Cox;
- thriller, kryminał, dramat.

Pozycja, którą widziałem kilka lat temu, ale postanowiłem sobie odświeżyć. Miałem ochotę na dobre, sprawdzone kino z niezłą obsadą - Zodiak nadawał się idealnie.
San Francisco, redakcje lokalnych gazet dostają anonimy od mężczyzny, który przyznaje się do popełnienia kilkudziesięciu zabójstw. Policja przez wiele lat próbuje schwytać Zodiaka, ale brakuje bezpośrednich dowodów. Śledztwo prowadzą też dziennikarze - również bez satysfakcjonujących efektów - morderca jest nadal na wolności. Historia opowiedziana w filmie jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Śledztwo po latach było kilkukrotnie wznawiane, nowe technologie pozwoliły odkryć nowe dowody, ale nadal nie udało się oskarżyć i skazać prawdziwego mordercy.
W takich niewyjaśnionych sprawach zawsze mam jedną myśl - policja szuka winnego zbrodni - a może powinna szukać winnych?