A więc wojna
(reż. McG, 2012)

Kolejna amerykańska komedia kryminalna. Włodarze Hollywood lubią sięgać po sprawdzone gatunki. Czasem to się udaje, a czasem nie. A więc wojna to produkcja bardzo nierówna. Początkowo film nudzi, ale z czasem się rozkręca. To na plus.
Fabuła ? Dwoje przyjaciół (Tom Hardy, Chris Pine) zakochuje się w jednej kobiecie (Reese Witherspoon), pikanterii sprawie dodaje fakt, że obaj są rządowymi agentami, a w walce o względy wybranki wykorzystują zasoby organizacji.
Fabuła przeciętna niestety i całkiem przewidywalna.
Początkowo film chciałem ocenić na siedem, ale dzięki Reese moja ocena to .. sześć.
Całkowite nieporozumienie

Diabelska przełęcz
(Devil's Knot, reżyseria Atom Egoyan, 2013)

Film oparty na faktach.
Brutalne morderstwo trzech chłopców. Trwa śledztwo w poszukiwaniu morderców. Policja "stawia" (trudno użyć innego słowa) na trójkę nastolatków, którzy mieli popełnić ten mord podczas satanistycznej ceremonii.. historia naciągana i nie mająca potwierdzenia w dowodach. Mimo to dochodzi do procesu. Ron Lax (Colin Firth) jest detektywem, który pro bono postanawia wspomóc obrońców nastolatków.. musi nie tylko poznać prawdę - jego największym problemem jest to, że musi przekonać miasteczko, policję, sąd, że domniemanie niewinności jest podstawą wymiaru sprawiedliwości.. że każda wątpliwość powinna być rozstrzygana na korzyść oskarżonych. Znakomity prawniczy thriller. Ascetyczny w formie i w aktorstwie, ale ostry i mocny.. lubię takie kino.

Dzika droga
(Wild, reżyseria Jean-Marc Vallée, 2014)

Biograficzna opowieść o Cheryl Strayed, która postanowiła zmienić swoje życie i udała się w wyczerpującą wędrówkę z plecakiem.. bez przygotowania pokonała ponad 1000 mil w trudnym terenie. Film jest ekranizacją jej autobiograficznej książki. Spodziewałem się dobrego kina drogi osadzonego w pięknej scenerii.. Kilka ładnych scen jest, ale większość czasu na ekranie drażni, grająca główną rolę Reese Witherspoon.. aktorka całkowicie do mnie nie trafiła. Nie zadziałała na mnie też opowiedziana historia. Lubię kino drogi.. ale od takich filmów oczekuję większej głębi postaci, a przede wszystkim mocniejszego elementu przemiany.. celu, trudów i konsekwencji..
Dzika droga wydaje się być zbyt łatwym spacerkiem po po ludzkich rozterkach na obleganych szlakach turystycznych.

Sing - 2016;
- reżyseria: Garth Jennings;
- scenariusz: Garth Jennings;
- głosów użyczyli: Matthew McConaughey, Reese Witherspoon, Seth MacFarlane, Scarlett Johansson,John C. Reilly;
- gatunek: animacja, komedia, familijny, musical.

Miś koala Buster Moon ma swój teatr, miał to być teatr przeogromny, ambitny, a jest podupadającą sceną, której grozi zamknięcie z powodu niezapłaconych rachunków. Rynek się zmienia i wymagania klientów również. Moon próbuje ratować swój interes i ogłasza casting (konkurs) na obsadę do nowego przedstawienia. Jego sekretarka myli się i znacząco zawyża kwotę nagrody, którą dostanie zwycięzca. Pomyłka sprawia, że na casting zgłasza się wielu chętnych. Przecież każdy śpiewać może, a niektórzy to nawet powinni bo im to całkiem wychodzi. Czy nowa obsada uratuje scenę? Czy uczestnicy nie poczują się oszukani jak odkryją, że nagroda jest dużo niższa od zakładanej? Tego się tutaj nie dowiecie - trzeba obejrzeć.

Będzie teraz kilka notek o filmach biograficznych.
Spacer po linie
(Walk the Line, reżyseria James Mangold, 2005)
Na pierwszy rzut idzie film o Johnnym Cashu, legendarnym muzyku country, który godnie rywalizował z Elvisem Presleyem. W główną rolę wcielił się Joaquin Phoenix, a towarzyszyła mu Reese Witherspoon. Akcja filmu skupia się wokół życia osobistego Casha, nie pomijając jego problemów z używkami. Cenię sobie filmy o muzykach, ale w tej pozycji czegoś mi brakło. Niby wszystko jest przyzwoite, ale nie czułem ciarek podczas seansu, a przeważnie na filmach muzycznych je mam ;)
Myślę, że ten film jest zbyt ugrzeczniony.. wiem, że fabuła opiera się na życiu Casha, ale można było inaczej postawić akcenty.. dać filmowi więcej mocy.. pozostał niedosyt.
Spacer na linie oceniam na siedem.

Transfer (Rendition) - 2007;
- reżyseria: Gavin Hood;
- scenariusz: Kelley Sane;
- wybrana obsada: Jake Gyllenhaal, Meryl Streep, Reese Witherspoon, Alan Arkin, Peter Sarsgaard;
- dramat, thriller.

Po zamachach 11 września Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę światowemu terroryzmowi. To wiedzą wszyscy, ale czasem zapominamy, że wojna ta miała, a właściwie ma nadal, charakter totalny. Potencjalni terroryści są ścigani na całym świecie, bombardowani z dronów, aresztowani bez żadnych praw w zamkniętych więzieniach. Nie popieram tak zwanych terrorystów, ale obserwując działania tych "dobrych", tych "naszych" mam sporo wątpliwości.. czym tak naprawdę się różnimy od tych "złych"? Może religią, może ideą, ale wojnę prowadzimy w podobny sposób...
Transfer opowiada o młodym agencie CIA (Gyllenhaal), który jest świadkiem brutalnych przesłuchań podejrzanego o terroryzm. Popiera działania na rzecz zwalczania terroryzmu, ale jego sumienie nie akceptuje stosowanych metod.. zwłaszcza, że przesłuchiwany podejrzany jest Amerykaninem. Oglądając Transfer czułem, że produkcja porusza bardzo ważny temat, że problem nadużyć w wojnie z terroryzmem jest istotny, że świat nie jest czarno-biały, ale narracyjnie i scenariuszowo film nie zachwyca. Brakuje mu ostrego rysu, drapieżności, a przede wszystkim bardziej rozbudowanych postaci. Gdyby te cechy zaistniały to Transfer przeszedłby do historii kina jako pozycja budząca sumienia, otwierająca oczy, a przede wszystkim mówiąca, że nie na wszystko jest przyzwolenie. Doceniam potrzebę takiej produkcji, ale takie kino powinno być wyższej jakości.

Uciekinier
(Mud, reżyseria Jeff Nichols, 2012)

Jakaś amerykańska prowincja. Dwóch nastolatków (bliżej 10 niż 20 lat) spotyka na wyspie nieznajomego (Matthew McConaughey), który - jak to się później okazuje - ucieka przed policją i ludźmi chcącymi go zabić. Między chłopcami (Tye Sheridan, Jacob Lofland) a uciekinierem powstaje nić przyjaźni. Obcy intryguje chłopców, sprawia, że czują się wyjątkowi, ale także jest świetnym kompanem do rozmów. Wątek ucieczki jest istotny w filmie, ale o wiele ważniejszy jest motyw przyjaźni i relacji damsko-męskich. Chłopięca naiwność w sferach miłosnych zostaje "urealniona". Miłość bywa ślepa.. i nie zawsze należy jej dać sobą rządzić.. są w życiu inne relacje, na których można polegać.
Jest to jeden z tych filmów, które trudno jednoznacznie zakwalifikować. Jest trochę akcji, a nawet strzelanina, ale przez większość fabuły akcja wolno się toczy.. sporo rozmów, ładnych widoków, problemów dorastających chłopców. Jak to napisała moja znajoma.. "poważnie zrobiony film familijny" - myślę, że jest to trafne sformułowanie. Film pozytywnie punktuje zdjęciami i grą Matthew.
Ciekawostka - podczas zdjęć zatrudniono sporo naturszczyków z Arkansas - około 400 statystów. Ostatnio pisałem o Joe z Cage'm w roli głównej i w komentarzach padło pytanie czy te dwa filmy są podobne? W pewien sposób tak.. prowincja, męska przyjaźń, ale mają całkiem inny klimat. Joe jest bardziej ciemny, brudny. Uciekinier bardziej familijny. Łączy je też Tye Sheridan - jestem przekonany, że o tym aktorze jeszcze nie raz usłyszymy.

Film Nichols'a oceniam na siedem.

W dobrej wierze
(The Good Lie, reżyseria Philippe Falardeau, 2014)

Znam w miarę historię współczesną świata.. ale nadal nie jestem w stanie zrozumieć wydarzeń, które cały czas się rozgrywają na czarnym lądzie. Ciągłe rewolty i wzajemne wyżynanie. Miliony uchodźców i brak nadziei na spokój.
W dobrej wierze jest inspirowane prawdziwymi wydarzeniami i opowiada historię sudańskich dzieci, które trafiają do ośrodka dla uchodźców w Kenii, a następnie (po 13 latach) zyskują szansę życia w Ameryce. Nowy dom, nowe życie, nowe zasady. Wszystko jest bardziej skomplikowane, a niektóre zachodnie zachowania nie mają rozsądnego wytłumaczenia. Zderzenie światów. Próba nowego życia - ale także pamięć o tym co było.. o własnych korzeniach, rodzinie, ale także traumie wojennych wydarzeń.
Film wywołuje prawdziwe emocje, ale przede wszystkim przypomniał mi na jakim świecie żyjemy. W świecie podzielonym, niesprawiedliwym, ale też zmieniającym się. Gdzie ludzka życzliwość potrafi przełamać wszelkie biurokratyczne bariery. Może czasem warto być dobrym człowiekiem... tak zwyczajnie.
Wystąpili: Reese Witherspoon, Corey Stoll, Sarah Baker oraz Arnold Oceng.