Cop Land (reżyseria James Mangold, 1997)

Małe miasteczko, które leży niedaleko Nowego Jorku. Niby zwyczajne, ale wyróżnia się wśród innych małych miasteczek tym, że ma znikomą przestępczość. Większość jego mieszkańców to policjanci, którzy na stałe pracują w wielkim mieście. Czy w miasteczku tak zdominowanym przez stróżów prawa nie ma przestępczości, czy też może policjanci tuszują wszystko co się da?
Cop Land to film z całkiem fajną obsadą (Sylvester Stallone, Ray Liotta, Harvey Keitel, Robert De Niro), ale fabularnie kuleje. Początek jest wciągający, ale po pół godzinie całość staje się przewidywalna i niezbyt wciągająca. Z thrillera robi się kino sensacyjne. Nie mam nic przeciwko sensacji, ale oczekiwałem czegoś więcej.
Cop Land zasłużyło na siedem.

Czarny ptak,
(Black Bird) 2022;
- twórcy: Dennis Lehane;
- Miniserial, Apple TV+;
- wybrana obsada: Paul Walter Hauser, Taron Egerton, Ray Liotta, Greg Kinnear, Sepideh Moafi, Robyn Malcolm;
- kategoria: na faktach ekranizacja, dramat, kryminał.

James jest pewnym siebie narkotykowym dilerem. Kariera się znakomicie rozwija aż do nalotu służb. James trafia przed oblicze wymiaru sprawiedliwości i ma spędzić najbliższe dziesięć lat w więzieniu. Po kilku miesiącach dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ma się zaprzyjaźnić z więźniem skazanym za seryjne morderstwa i wydobyć informacje na temat miejsca porzucenia ciał. Nagrodą ma być całkowite złagodzenie kary. Ryzyko? James musi być przeniesiony do jednego z najbardziej niebezpiecznych zakładów karnych w kraju.

Gang dzikich wieprzy (Wild Hogs, reżyseria Walt Becker, 2007)
Często jak zadaję pytanie co puścić słyszę odpowiedź.. komedię, a najlepiej taką by nie trzeba było czytać... i tak o to ambitniejsze pozycje jadą na drugi plan... pełne poświęcenie;)
Gang opowiada o czwórce przyjaciół, którym niespecjalnie się układa w życiu. Pewnego dnia postanawiają zaszaleć i pojechać na Harleyach przez całą Amerykę. Nie są młodzikami podobnież jak i motyw podróży do źródeł młodości... ileż razy to już było? W Gangu mamy kilka śmiesznych scen, ale większość filmu nie powala. Chciałoby się powiedzieć głupia komedia dla Amerykanów pełna rubasznego i niskich lotów humoru. Na plus trzeba zaliczyć obsadę aktorską - nazwiska znane, ale jakby wyblakłe (John Travolta, Martin Lawrence, William H. Macy, Tim Allen, Ray Liotta).
Całość nie zasługuje na więcej niż sześć.

Historia małżeńska,
(Marriage Story) - 2019;
- reżyseria: Noah Baumbach;
- scenariusz: Noah Baumbach;
- wybrana obsada: Scarlett Johansson, Adam Driver, Azhy Robertson, Laura Dern, Alan Alda, Ray Liotta;
- kategoria: Netflix, Oscar, dramat, komedia.

Nicole i Charlie to małżeństwo z dziesięcioletnim stażem, które przeżywa poważny kryzys. Mają wspaniałego syna, kochają się, ale coraz bardziej nie potrafią z sobą żyć. Oboje chcą realizować karierę zawodową, ale w całkiem innych miejscach. Charlie kocha Nowy Jork, a Nicole Los Angeles (i te przestrzenie). Konflikt narasta i jedynym jego rozwiązaniem wydaje się być rozwód. Para próbuje rozstać się po przyjacielsku, ale pomimo to angażują w swój rozwód adwokatów. Przyjaźń, nadal istniejące uczucie ustępują pola wyrachowanej walce rozwodowej. Sami zainteresowani wydają się być tutaj tylko tłem, pretekstem - sprawa toczy się pomiędzy adwokatami, którzy chcą osiągnąć sukces zawodowy.

Ścigani
(Crossing Over, reżyseria Wayne Kramer, 2009)

Kilka różnych historii, całkowicie różne, które przeplatają w jednym punkcie.. które mają jeden pierwiastek wspólny. Brzmi to znajomo? W wielu filmach spotkaliśmy podobny mechanizm, te filmy łączy też wysoka nota u mnie. Nie inaczej będzie teraz. Crossing Over to historie o pragnieniu zostania obywatelem Stanów Zjednoczonych. Historie dramatyczne, intensywne i wciągające. Bardzo ciekawe przedstawienie problemu wielokulturowości w Ameryce. Czasem sobie nie zdajemy sobie sprawy z faktu, że cywilizacje zachodnie są rajem dla wielu ludzi, którzy za wszelką chcą zapewnić lepsze życie sobie i rodzinie. Kwestia nie dotyczy tylko USA, ale także Europy (wystarczy sobie przypomnieć film Witamy). Właściwa polityka imigracyjna to jedno z największych wyzwań współczesnego świata. Póki co, żaden kraj nie znalazł rozwiązania, które byłoby godne i możliwe do naśladowania w innych państwach. W filmie jest wyczuwalny pewien patos i akcentowanie, że Ameryka jest rajem, który chętnie przyjmie nowych gości, ale tylko wtedy, gdy będą ślepo i bezwarunkowo kochać nową ojczyznę. Trochę to drażni.
Mimo to film jest bardzo ciekawą i niedocenianą pozycją.
Oceniam na bardzo mocne osiem.