Kwarantanna,
(Containment) - 2016;
- sezon 1, 2016;
- Eyeworks dla The CW;
- twórca: Julie Plec;
- wybrana obsada: David Gyasi, Christina Marie Moses, Chris Wood, Kristen Gutoskie, Claudia Black, George Young, Hanna Mangan Lawrence, Trevor St. John;
- gatunek: dramat.

Spójrzcie na plakat - wygląda dziwnie znajomo? Pewnie, że tak - niemal identyczny miał serial 12 małp, o którym pisałem nie tak dawno temu. Ten plakat, choć wtórny, zachęcił mnie do obejrzenia Kwarantanny. Poza tym doskonale wiecie, że mam wielką słabość do filmów postapokaliptycznych, a ten tytuł można zaliczyć częściowo do tej kategorii.
Czasy współczesne, miasto, szpital. Na izbę trafia człowiek, który wygląda na przeziębionego. Pacjent szybko umiera, a objawy zaczynają się pojawiać wśród innych członków personelu. Już wiadomo, że mamy do czynienia z bardzo groźnym wirusem, który łatwo się przenosi i szybko zabija. Szpital i dzielnica wokół zostaje bardzo szybko objęty kwarantanną. Część miasta zostaje całkowicie odcięta od świata.. a jej mieszkańcy w zasadzie skazani na śmierć. Wyizolowane społeczeństwo próbuje się chronić we własnych domach, ale szybko pojawiają się problemy. Brakuje żywności, leków, a na ulicach staje się bardzo niebezpiecznie. Kwarantanna jest kolejnym przykładem na to, że niezły pomysł na serial jest zmarnowany przez dziurawy scenariusz i słabą realizację.

Logan: Wolverine,
(Logan) - 2017; 
- reżyseria: James Mangold;
- scenariusz: Michael Green, Scott Frank, James Mangold;
- wybrana obsada: Hugh Jackman, Patrick Stewart, Dafne Keen, Boyd Holbrook, Stephen Merchant, Richard E. Grant; 
- gatunek: akcja, science-fiction.

W końcu seria o X-Men'ach doczekała się filmu dla dorosłych widzów. Akcja Logana toczy się w niedalekiej przyszłości. Większość mutantów wyginęła. Wolverine ukrył Xaviera i pracuje jako kierowca.  Marzy o ostatecznej ucieczce, jeszcze w nim się tli gniew, ale moce powoli zanikają - zaczyna marzyć o śmierci. Wszystko się odmienia gdy musi się zaopiekować dziewczynką, która posiada takie same moce jak on. Laura i inne dzieci (nowe mutanty) została stworzona przez ludzi, miała stać się niebezpieczną bronią, ale eksperyment został zamknięty, a jego wytwory miały zostać zneutralizowane. Logan i  Laura uciekają przed armią wynajętych zbirów, ale kolejne potyczki coraz bardziej osłabiają Wolverina. 

Po sukcesie Deadpool'a Marvel dostrzegł potencjał kategorii "R".  Universum Marvel'a przestało być produktem tylko dla nastolatków, widz oczekujący większej ilości akcji, krwi i przemocy powinien być w pełni zadowolony. Logan nie jest niewinną bajeczką o mutantach. To opowieść o walce dobra ze złem pełna dwuznaczności, przemocy i olbrzymiej ilości wspomnianej krwi. Koniec z romantyczną wizją - to nawet zostało powiedziane wprost - bohaterowie z komiksu to bajeczka - życie jest dużo bardziej skomplikowane.

Łasuch,
- autor: Jeff Lemire;
- cykl: Łasuch, tom 1;
- wydawnictwo: Egmont Polska, 2018.

Łasuch został mi polecony. Po przeczytaniu zarysu fabuły i obejrzeniu przykładowych plansz uznałem, że warto dać temu tytułowi szansę.
Świat przyszłości... może nie tak dalekiej jak się nam wydaje. Ludzkość wymiera, a w zasadzie wymarła. Pozostały jednostki, które próbują przeżyć i niebezpieczne grupy, których głównym celem, poza przeżyciem, jest łupieniem tego co jeszcze nadaje się do użytku. I są oni, dzieci, które zaczęły się rodzić po rozpoczęciu zarazy. Nie są to zwyczajne dzieci - to hybrydy. Częściowo ludzie, częściowo zwierzęta. Jednym z takich dzieci jest Łasuch. Chłopiec, który mieszka ze swoim ojcem w lesie. Jedyne co go wyróżnia to całkiem ładne poroże. Ojciec Łasucha umiera, a chłopiec musi opuścić bezpieczny las. Na zewnątrz nie jest bezpiecznie. Hybrydy są mordowane dla zabawy, a czasem w innych celach.

Łasuch, Tom 2, 
- autor: Jeff Lemire; 
- cykl: Łasuch, tom 2; 
- wydawnictwo: Egmont Polska, 2018.

Drugi tom Łasucha wylądował na mojej półce w dniu premiery.. a później zerkał i kusił i nęcił i znów dałem się Lemire'owi porwać w jego mroczny postapokaliptyczny świat.
Przypomnijmy ten świat. Dziwna choroba zdziesiątkowała ludność, a wszystkie nowonarodzone dzieci są hybrydami łączącymi cechy zwierząt i ludzi. Nasz główny bohater wychował się na uboczu i nie miał pojęcia jakie zło czai się poza bezpieczną chatą. W pierwszym tomie został zmuszony do opuszczenia domu, poznał tajemniczego Jepperda, zaufał mu a następnie został zdradzony. Tom kończy się umieszczeniem Łasucha w obozie, w którym niebezpieczni ludzie 'badają' takie okazy jak on.

Łasuch, Tom 3,
- autor: Jeff Lemire;
- cykl: Łasuch, tom 3;
- wydawnictwo: Egmont Polska, 2019.

No i dotarł do mnie upragniony trzeci tom Łasucha. Tom zamykający klimatyczną serię postapo. Ludzkość umiera. W powietrzu jest zaraza, na którą nie ma lekarstwa. Coraz więcej zmarłych, a nowonarodzone dzieci są dziwacznymi mutantami. Połączeniem zwierząt i ludzi. Wielu twierdzi, że to zaraza i hybrydy są z sobą połączone i trzeba tylko zrozumieć jak? W tym świecie jest Łasuch - chłopiec z porożem, który wydaje się być pierwszym mutantem. Czy poznanie przeszłości chłopca pozwoli zrozumieć przyszłość? Nie jest to takie oczywiste, ale niektórzy nie mają wątpliwości i wszystkie odstępstwa od normy krwawo eliminują. Łasuch razem z przyjaciółmi próbuje przede wszystkim przeżyć w tym brutalnym świecie. Kwestia pochodzenia jest istotna, ale nie tak bardzo jak potrzeba ratowania przyjaciół. Trzeci tom to kolejne walki, próby znalezienia schronienia i przede wszystkim odpowiedzi na niektóre nurtujące czytelnika pytania.

Łasuch. Powrót,
- autor: Jeff Lemire;
- cykl: Łasuch, tom 4;
- wydawnictwo: Egmont Polska, 2022;
- kategoria: komiks, postapo.

Kto by pomyślał, że Lemire powróci do Łasucha. Przecież historia w zasadzie była domknięta. Gdzie tu miejsce na kontynuację. I proszę, nie doceniłem twórcy. Akcja Powrotu dzieje się trzysta lat później. W dosyć dalekiej przyszłości kiedy to Łasuch i jego pokolenie powinni być już dawno martwi. A jednak chłopiec w jakiś dziwny sposób żyje. Niby jest dom, zagrożenie, las obok, ktoś cały czas dostarcza jedzenie.. ale to wszystko nie jest prawdziwe - jest jakieś inne - a najważniejszym elementem są roboty/drony, które nie pozwalają Łasuchowi na opuszczenie bezpiecznej strefy. Co się za nią kryje?

Mad Max - 1979;
- reżyseria: George Miller
- scenariusz: George Miller, James McCausland
- wybrana obsada: Mel Gibson, Hugh Keays-Byrne, Joanne Samuel
- sensacyjny, science-fiction.

Postanowiłem przypomnieć sobie jeden z najbardziej kultowych filmów mojego dzieciństwa. Gdy byłem szczeniakiem Mad Max często gościł na pirackich kasetach VHS - niestety pamięć jest zawodna i musiałem przypomnieć sobie szczegóły fabuły.
Niedaleka przyszłość, Max (Mel Gibson) pracuje w autostradowej policji. Jest to to praca bardzo niebezpieczna, pościgi mają zawrotną prędkość, a przestępcy nie wzbraniają się przed zabijaniem funkcjonariuszy. Podczas jednego z pościgów ginie członek gangu motocyklowego, śmierć jest przypadkowa, ale motocykliści nie poszukują prawdy - liczy się tylko zemsta.
Przez lata o Mad Max'ie wiele napisano... że prekursorski, że oryginalna fabuła, że pierwszy film science fiction. To wszystko nie jest prawdą.. to są łatki, które przez lata zostały niepotrzebnie doklejone do tego filmu.
Mad Max to przede wszystkim przedstawiciel bardzo popularnego w latach siedemdziesiątych kina samochodowego. Dynamiczny montaż też nie był prekursorski, ale należy się uznanie, że przy niewielkim budżecie został tak znakomicie wykonany. Prawdą jest też to, że kino australijskie potrzebowało sukcesu, a Mad Max go dał.. najlepiej o tym świadczy fakt, że film doczekał się kontynuacji. Mad Max to przede wszystkim znakomite otwarcie kariery Mel'a Gibson'a, ale nie ukrywajmy - Mel w tym filmie raczej tylko wystąpił, a nie zagrał.
Fascynujące jest to, jak niektóre filmy stają się kultowe, a o innych szybko zapominamy.. wartości artystyczne nie mają z tym nic wspólnego.
Bez wątpienia Mad Max dla widzów jest kultowy, ale czy zasłużenie?
Moim zdaniem dzieło Miller'a przetrwało próbę czasu - oceniam na mocne siedem.

Mad Max 2 - Wojownik szos,
(Mad Max 2) - 1981;
- reżyseria: George Miller;
- scenariusz: Brian Hannant, George Miller, Terry Hayes;
- wybrana obsada: Mel Gibson, Bruce Spence, Michael Preston;
- gatunek: sensacyjny, science-fiction.

Rozpoczyna się bardzo dobrze. Jest wprowadzenie do postapokaliptycznego świata. Przyszłość, cywilizacja przestała istnieć, jest tylko wola przetrwania oraz walka o paliwo. Ludzie żyją w małych skupiskach, które z sobą rywalizują na śmierć i życie... a poza osadami krążą samotnicy, którzy za wszelką cenę próbują przetrwać. Mad Max jest samotnikiem, ale przypadkiem zostaje wciągnięty w wojnę pomiędzy dwoma obozami. Walczy po jednej ze stron bo liczy na nagrodę w postaci pełnych zbiorników paliwa. W tym świecie moralność jest na drugim planie.
Mad Max trochę się postarzał, ale pojazdy i sceny pustynnych starć i tak robią spore wrażenie.. zastanawia tylko fakt, że dziwnie dużo jeżdżą jak na takie braki paliwa.

Mad Max pod Kopułą Gromu,
(Mad Max Beyond Thunderdome) - 1985;
- reżyseria: George Miller, George Ogilvie;
- scenariusz: George Miller, Terry Hayes;
- wybrana obsada: Mel Gibson, Tina Turner, Helen Buday, Frank Thring, Bruce Spence;
- gatunek: sensacyjny, science fiction.

W końcu przyszedł czas na odświeżenie sobie trzeciego Mad Max'a. Znów mamy znany postapokaliptyczny świat znany z poprzednich części. Wszechogarniające pustynie i poszukiwania surowców, które pozwolą przeżyć kolejne dni. Max zostaje napadnięty i okradziony. Udaje się do najbliższego miasta by uzupełnić zapasy, na miejscu zostaję wciągnięty w intrygę, która ma na celu zmianę układu sił w mieście.

Mad Max: Na drodze gniewu
(Mad Max: Fury Road, reżyseria George Miller, 2015)

Fabułę tej superprodukcji można zamknąć w jednym zdaniu. Jechali w jedną stronę, ale postanowili wrócić.. i tyle.. śmiało można powiedzieć, że obraz Millera nie posiada fabuły. Za to wielki minus.. na szczęście film pod innymi względami wywołuje pełen opad szczeny. Na Mad Max'a czekałem głównie z powodu Toma Hardy, cała reszta obsady aktorskiej miała dla mnie mniejsze znaczenie. Na ekranie Tom wypadł dobrze, ale pozostał w cieniu fenomenalnej Furiosy (Charlize Theron) oraz półżywego Nux'a (Nicholas Hoult). Z przyjemnością się ogląda całą trójkę na ekranie, ale to nie oni są największym atutem produkcji... najmocniejszą stroną filmu są fenomenalne efekty specjalne... może trochę zbyt efekciarskie, ale nie rażą swoją sztucznością. Wiadomo, że były podrasowane komputerowo, ale widać pewien autentyzm.. a to wszystko za sprawą sposobu realizacji. W większości powstały na żywo, a nie podczas kreacji grafików komputerowych. To naprawdę robi wrażenie. Jest niesamowity klimat.. ukazany świat urzeka swoim brutalizmem i kolorystyką. 
Mad Max zaczyna się od mocnego uderzenia i trzyma w napięciu przez cały film. Seansu nie żałuję i polecam, ale wątpię bym często wracał do tej produkcji. Jest pięknie, ostro, ale jakoś tak pusto..

Negalyod;
- autor: Vincent Perriot;
- seria: Plansze Europy;
- Wydawnictwo: Egmont Polska, 2020;
- kategoria: komiks, postapo.

Przyszłość. Planeta zostaje głęboko dotknięta efektem cieplarnianym. Na jej powierzchni żyją nieliczni, biedni wędrowcy i zwierzęta, które przypominają dinozaury. Ten świat jest skazany na głodową egzystencję. W górze, w napowietrznych miastach żyją ludzie, którym powiodło się lepiej. Tam mają rozwiniętą cywilizację i wodę, która jest pompowana z powierzchni planety (całe oceany zostały osuszone). Niby sielanka, ale ten specyficzny układ jest kierowany przez sztuczną inteligencję, która potrafi się rozwijać. Początkowo miała wspierać rozwój ludzkości, ale z czasem doszła do wniosku, że to ludzie są przeszkodą w rozwoju technologii.
W tym postapokaliptycznym świecie pewien młodzieniec z pustyń chce się dostać do centralnego miasta na górze. Nie myśli o rewolucji, zmianie systemu, chce tylko zemsty. Czy jedna, odpowiednio zmotywowana jednostka może zmienić los całej planety?

Wiecie, co najbardziej lubię w filmach przedstawiających jakąś epidemię, zagładę, koniec świata ? Dwie rzeczy : mobilizację armii czy też Gwardii Narodowej oraz widok pustych autostrad. Nic tak na mnie nie działa jak opustoszałe i smutne miasta.

Zabierając się za Contagion - Epidemia Strachu (reż. Steven Soderbergh) spodziewałem się dobrego kina katastroficznego. 

Niestety, kolejny raz się rozczarowałem. Film, delikatnie mówiąc, nie porywa. Po kilku dniach całkowicie się zapomina o czym był i kto w nim grał. Obsada była niezła - sprawdziłem na filmwebie ;). Matt Damon, Laurence Fishburne, Gwyneth Paltrow,  Kate Winslet - te nazwiska miały gwarantować sukces. Wyszło lipnie. 

Contagion opowiada o walce z nowym, zabójczym wirusem, który atakuje kolejne miasta.

Motyw niespecjalnie świeży i wielokrotnie przerabiany przez kulturę masową.

Contagion to zdecydowanie jedna ze słabszych produkcji w tym temacie.

Z mojej strony rozczarowanie, które oceniam na  pięć. Mogło być lepiej.

Opowieści o niedoskonałej przyszłości
- autor: Alfonso Font;
- wydawnictwo: Elemental, 2018
- kategoria: komiks, postapo.

Jaka czeka nas przyszłość? Czy to będzie społeczeństwo doskonałe nie muszące nadmiernie pracować bo większość trudnych prac wykonają roboty. Zero wojen, agresji, harmonia pomiędzy przyrodą a techniką.. piszę to i niestety sam w to nie wierzę. Nie wierzy też autor tego albumu. Dla niego przyszłość to kolejne konflikty, coraz większy kryzys ekologiczny i niebezpieczeństwa związane ze sztuczną inteligencją. Historie przedstawione w tym albumie mają różny poziom. Niektóre bardzo mi się podobały, a w innych były wyczuwalne inspiracje innymi dziełami. Nie żebym wiedział jakimi, ale czytająć czułem, że historie znam. Nie zmienia to faktu, że te zróżnicowane opowieści tworzą spójną całość.

Ostatni okręt (The Last Ship) - 2015;
- sezon 2, TNT;
- wybrana obsada: Eric Dane, Adam Baldwin, Rhona Mitra, Travis Van Winkle, Charles Parnell, Jocko Sims, Marissa Neitling, John Pyper-Ferguson
- dramat, akcja, science fiction.

Druga odsłona przygód załogi amerykańskiego niszczyciela. Lekarstwo na wirusa, który opanował cały świat jest już prawie gotowe. Teraz należy wymyślić sposób na dystrybucję wśród ocalałych. Po czasie okazuje się, że nie wszyscy sobie tego życzą. Post-apokaliptyczny świat powoli wyłania się z chaosu i powstają nowe siły, które nie chcą powrotu do dawnego ładu. Wśród nich jest ugrupowanie, które zrzesza osoby odporne na wirusa. Nazywają siebie
"wybranymi" i wszelkimi sposobami próbują powstrzymać dystrybucję leku.
Drugi sezon ma całkiem inny charakter niż pierwsza odsłona. Jest tu dużo więcej działań wojskowych, scen akcji, ale też fajnie pokazane walki pomiędzy niszczycielem a łodzią podwodną.. niestety fabularnie sezon mocno poszedł w dół. Zwłaszcza w drugiej połowie. Serial w swojej formule miał wpisaną dużą ilość patosu i amerykańskiego patriotyzmu, ale ostatnie 2-3 epizody to już skrajna przesada. To nawet dla mnie było ciężkostrawne.

Ostatni okręt,
(The Last Ship) - 2016;
- sezon 3, TNT;
- wybrana obsada: Eric Dane, Adam Baldwin, Travis Van Winkle, Charles Parnell, Chris Sheffield, Jocko Sims, John Pyper-Ferguson,
- gatunek: dramat, akcja, science fiction.

Miałem sobie całkowicie odpuścić ten serial, ale przyznaję, że latem potrzebuję lekkich pozycji z dużą ilością wartkiej akcji. W tym roku niespecjalnie miałem ochoty odkrywać nowe sensacyjne pozycje więc dałem Ostatniemu okrętowi kolejną szansę... i chyba jest to ostatnia szansa.
Trzeci sezon zaskakuje niemalże całkowitym odejściem od tematu epidemii. Okręt teraz znajduje się u wybrzeży azjatyckich państw, a główna akcja skupia się na wątkach politycznych wspieranych wojennymi działaniami żołnierzy z ostatniego ocalałego niszczyciela. W ogóle to okazuje się, że ocalonych jest naprawdę wiele okrętów. Poczułem się ciut oszukany. Doskonale rozumiem, że po odkryciu szczepionki akcję trzeba było skierować na nowe tory, ale kierunek zmian niekoniecznie mi się podoba. Serial stracił swój cały postapokaliptyczny urok.

Ostatni okręt,
(The Last Ship) - 2017;
- sezon 4, TNT;
- wybrana obsada: Eric Dane, Adam Baldwin, Travis Van Winkle, Charles Parnell, Chris Sheffield, Jocko Sims, Sam Spruell; 
- gatunek: dramat, akcja, science fiction;

Zamierzałem po trzecim sezonie skończyć z tym serialem. Wydawało mi się, że formuła całkiem się wyczerpała. Czwarty sezon pozytywnie zaskakuje.
Epidemia, która zdziesiątkowała ludność już całkowicie minęła. Zostało wynalezione lekarstwo i ludzkość śmiało może myśleć o przyszłości. Niestety wirus zmutował i zaczął atakować roślinność. Plantacje marnieją w oczach, a ludziom zaczyna doskwierać głód. Okręt marynarki wojennej ma zdobyć nasiona odporne na wirus. Fajny, chociaż abstrakcyjny pomysł, na popchnięcie fabuły w nowym kierunku. Postapokaliptyczny klimat na chwilę wrócił, ale nie zapominajmy, że jest to przede wszystkim serial akcji, a zagłada ludzkości była tylko pretekstem do działań.

Ostatni okręt,
(The Last Ship) - 2018;
- sezon 5, TNT;
- wybrana obsada: Eric Dane, Adam Baldwin, Travis Van Winkle, Charles Parnell, Chris Sheffield, Jocko Sims, Maurice Compte, Rigo Sanchez, Marissa Neitling;
- gatunek: dramat, akcja, science fiction;

Mija kilka lat od zwalczenia Czerwonej Rdzy, która niszczyła uprawy ludzi, świat wydaje się wchodzić na właściwe tory. Władza w USA się odbudowuje, a razem z nią wojsko. Nowa/stara rzeczywistość jednak nie wszystkim pasuje. Niektórzy przywódcy z Ameryki Południowej są przekonani, że Amerykanie są przyczyną całego zła na tym świecie i należy ten kraj zdobyć i na zgliszczach USA zbudować nowe państwo.
Sezon rozpoczyna się mocnym atakiem na stacjonującą flotę. Okoliczności i skala zaskoczenia mocno przypominały mi Pearl Harbor. Jak to możliwe, że w dobie zaawansowanych systemów informatycznych taki atak był możliwy? Otóż prosta sprawa. Rozpoczyna się kolejna 'zaraza' - tym razem jest to wirus komputerowy, który cofa wojska do czasów sprzed cyfrowej rewolucji. Większość okrętów zostaje zniszczona, przetrwał tylko Nathan James, który przypadkowo nie był w porcie.

Reszta świata, Tom 1
- autorzy: Jean-Christophe Chauzy;
- Non Stop Comics, 2019
- kategoria: komiks, postapo.

Zapowiedź trzeciego tomu serii zmobilizowała mnie do sięgnięcia po ten tytuł. Miałem ochotę na coś ładnego.
Dolina w Pirenejach. Koniec wakacji, symboliczny koniec odpoczynku, sielanki. Prognozy zapowiadają burze, ale nikt nie przewiduje trzęsienia ziemi, które całkowicie niszczy znany świat. Część domostw jest zrujnowana, niektóre zalane, a ocaleni gromadzą się w ocalałej części miasteczka. Czekają na ratunek z zewnątrz.

Reszta świata, Tom 2: Świat nazajutrz;
- autorzy: Jean-Christophe Chauzy;
- Non Stop Comics, 2019
- kategoria: komiks, postapo.

Świat się skończył. Maria i jej nieletni towarzysze udają się w drogę w poszukiwaniu tego co przetrwało. Po opuszczeniu doliny wyjawia się obraz zniszczonego świata. Pozrywane tamy, zniszczone miasta, katastrofy i pożary. Elektrownie atomowe też padły.. Skażenie? Być może tak. Nie ma kto sprawdzić. Koniec świata jak w telewizji... Jedna z pierwszych napotkanych osób daje cenną radę. Nikomu nie ufajcie i unikajcie miast.. Wędrowcy wkrótce widzą, że inni ludzie oznaczają głównie problemy. Zresztą zdziczałe zwierzęta też...
W chwilach odpoczynku Maria czyta dzieciom słownik.. Uczy ich trudnych słów, takich jak przetrwanie, solidarność, poświęcenie, improwizacja. Może to pomoże przetrwać. Idą w stronę morza, tam ma być ojciec dzieci, im bliżej tym smutniejszy obraz świata. Świat, który znali zniknął. Odszedł. Nowy składa się z głównie z słowa przetrwanie. Nie ma tu zombie, ale to nie znaczy że jest bezpiecznie.

Reszta świata, Tom 3: Granice
- autorzy: Jean-Christophe Chauzy;
- Non Stop Comics, 2020;
- kategoria: komiks, postapo.

Trzy lata później. Dzieciaki trochę podrosły i nadal tkwią w bezpiecznej osadzie. Życie wydaje się wracać do normy. Strata matki (Marie) nie boli już tak bardzo, a zarazem maleje nadzieja na spotkanie z ojcem. Trzeba żyć dalej... i znów uciekać. Oaza zostaje brutalnie zaatakowana, a znaczna jej mieszkańców wymordowana. Dlaczego? Bo tak prościej. Łatwiej zabić niż dać żyć. Zasoby są ograniczone, a i martwi się nie mszczą - nie stanowią zagrożenia. Świat postapo zawsze jest brutalny, a chwile spokoju są tylko przerwami w walce... o życie.
Gdzieś daleko mężczyzna szuka swoich dzieci... kieruje się na południe, ale świat się mocno zmienił. Ojciec ledwo przeżył obozy przejściowe, a teraz musi przekroczyć granice. W tym ludzie są dobrzy. Budują płoty, zasieki - tak jakby one miały znaczenie. Po obu stronach jest taka sama beznadzieja i walka o przeżycie. Wszędzie są grupy, które próbują budować swoją pozycję kosztem słabszych. Religijne świry niewiele się różnią od grup złodziei. Wygra tylko ten co nie ma skrupułów w zabijaniu.