Aquaman - 2018;
- reżyseria: James Wan;
- scenariusz: Will Beall, David Leslie Johnson-McGoldrick
- wybrana obsada: Jason Momoa, Amber Heard, Willem Dafoe, Patrick Wilson, Nicole Kidman, Dolph Lundgren, Yahya Abdul-Mateen II, Temuera Morrison.
- gatunek: przygodowy, akcja, science-fiction.

Film, który według wielu miał uratować uniwersum DC. Ponoć poprzednie to były gnioty... cóż - mam inne zdanie, co nie zmienia faktu, że na ten film czekałem. No i stało się - poszedłem na Aquaman'a do katowickiego IMAX, na wersję 3D. To nie było planowane, ale była to dobra decyzja.
Nie wiem jakimi dziwnymi środkami wspierali się twórcy tego filmu, ale mam wrażenie że mocno przeholowali i powstał szalony film. To zdecydowanie na plus - piszę to by nie było żadnych wątpliwości.
Arthur jest synem rybaka i królowej Atlantydy. Matka zaginęła wiele lat temu, a Arthur wyrósł na dużego opijusa, który czasem lubi kogoś uratować w morskich głębinach. Jest osobą, która łączy dwa światy - to co na powierzchni i to co głęboko pod wodą. Jest też człowiekiem unikającym wszelakiej odpowiedzialności - lubi dobrze się zabawić - a to oznacza bójki i morze wypitego piwa. Wygodne życie, które zostaje zakłócone przez zbliżającą się wojnę. Arthur musi zdobyć tron Atlantydy - tylko w ten sposób powstrzyma swojego przyrodniego brata przed zaatakowaniem ludzi. Zanim jednak stanie do walki o tron musi odszukać złoty Trójząb, a to oznacza długą podróż po nieznanych krainach.
Po tym szczątkowym opisie fabuły od razu widać, że mamy do czynienia z kinem przygodowym. Mamy walkę o tron, zemstę, różne światy, zagadkę, zaginiony artefakt, potężną dawkę humoru i mnóstwo dynamicznej akcji. Tej akcji może jest nawet ciut za dużo. Film trwa blisko dwie i pół godziny a tempo akcji cały czas jest podkręcane. Nie żebym narzekał, ale może trzeba było daj więcej miejsca na rozbudowę postaci?

Droga do zapomnienia
(The Railway Man, reżyseria Jonathan Teplitzky, 2013)

Eric Lomax (Colin Firth) jest zwyczajnym, nieco flegmatycznym facetem.. takim, który niczym się nie rzuca w oczy. Pewnego razu poznaje w pociągu śliczną Patti (Nicole Kidman) - zakochują się niemal od pierwszego wejrzenia i szybko biorą ślub. Po czasie okazuje się, że Eric skrywa w sobie wielką tajemnicę, która sprawia, że trudno im spokojnie żyć. Patti, po przeprowadzeniu małego śledztwa, dowiaduje się, że jej ukochany był w czasie drugiej wojny światowej torturowany przez Japończyków. Eric cały czas żyje tymi wspomnieniami. Patti namawia męża by odnalazł swojego oprawcę - spotkanie po latach może sprawi, iż wspomnienia nie będą tak bolesne.. 

Akcja filmu jest prowadzona w dwóch czasach.. obecnie i podczas lat niewoli - początkowo to utrudnia odbiór, zwłaszcza, że tempo jest spokojne, ale z czasem film wciąga i sprawnie prowadzi przez historię..

Inwazja,
(The Invasion) - 2007;
- reżyseria: Oliver Hirschbiegel, James McTeigue;
- scenariusz: David Kajganich;
- wybrana obsada: Nicole Kidman, Daniel Craig, Jeremy Northam, Jeffrey Wright;
- gatunek: dramat, thriller, science-fiction.

Sięgnąłem po ten film tylko z powodu obsady. Dla Kidman i Craiga warto poświęcić trochę czasu.
Na ziemi rozprzestrzenia się tajemniczy wirus, który sprawia, że zarażani ludzie maja jedną superświadomość, której obce jest istnienie złych emocji. Innymi słowy ludzie przestają być ludźmi. Chorzy, przemienieni, dążą do tego by na świecie nie było więcej ludzi "starszego tupu". Starają się wszystkich zarazić a nielicznych odpornych zneutralizować. Sam pomysł na fabułę jest mocno intrygujący, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia.

Paddington - 2014;
- reżyseria: Paul King;
- scenariusz: Paul King, Hamish McColl;
- wybrana obsada: Hugh Bonneville, Sally Hawkins, Nicole Kidman, Peter Capaldi.

Cały czas mam w sobie coś z dziecka. Nadal lubię produkcje przeznaczone dla młodszego widza.. nie mam nic przeciwko kinu familijnemu. Paddingtona nie znałem, może to dziwne, ale jako dzieciak się z nim nie spotkałem.. wiedziałem, że coś takiego jest, ale nic poza tym. Dlatego też do ekranizacji przygód tego misia podchodziłem z całkowicie czystą kartą. Paddington to przyjemne, pełne ciepłego humoru kino, które idealnie wypełnia czas spędzony z rodziną. Momentami może razi manieryzm misia, ale całość zasługuje na słowa uznania. Historia misia, który przybywa do Londynu w poszukiwaniu domu ma w sobie swój urok. Fabularnie historia nie zaskakuje, od początku mniej więcej wiemy jak sprawa się potoczy, ale w takich filmach liczy się klimat, niezły dubbing i przede wszystkim lekkie poczucie humoru. Czułem się jakbym oglądał 101 dalmatyńczyków, ale to chyba zasługa nie tylko fabuły, nawiązań do popkultury, ale także kreacji Nicole Kidman - istna Cruella.

Stoker
(reżyseria Chan-wook Park, 2013)

Ojciec Indii (Mia Wasikowska) ginie w niejasnych okolicznościach. Dziewczyna bardzo to przeżywa i zamyka się w sobie. Miała o wiele lepszy kontakt z ojcem niż z matką (Nicole Kidman), w domu czuje się coraz bardziej samotna. Sytuację komplikuje przyjazd tajemniczego wujka, który chce się zatrzymać na dłużej (Matthew Goode).
Stoker zachwyca wizualnie. Piękne ujęcia rewelacyjnie budują mroczny nastrój filmu, który jest też potęgowany przez dobrze dobraną muzykę.
Ludzie, podobnie jak maszyny się psują.. a niektórzy mają defekty od urodzenia. Myślę, że Ci którzy oglądali Stokera przyznają mi rację, że momentami przypomina Dextera.
Trudno mi ten film jednoznacznie ocenić, momentami był nudnawy, ale mimo to daję osiem.

Szczygieł,
(The Goldfinch) - 2019;
- reżyseria: John Crowley;
- scenariusz: Peter Straughan;
- wybrana obsada: Ansel Elgort, Oakes Fegley, Nicole Kidman, Jeffrey Wright, Luke Wilson, Sarah Paulson, Finn Wolfhard, Aneurin Barnard, Willa Fitzgerald;
- kategoria: dramat, ekranizacja.

Ekranizacja nagrodzonej Pulitzerem powieści Donn'y Tartt.
Trzynastoletni Theodore jest z matką w Metropolitan Museum of Art. W wyniku zamachu bombowego matka umiera, a Theodore ucieka z ruin z jednym z eksponatów. Nie wie czemu ukradł obraz, ale wie, że musi go za wszelką cenę chronić. Przez lata nikomu o tym nie mówi. Życie chłopaka mocno się zmienia. Ma okazję poznać zamożną i dobrą rodzinę, ale wtedy na horyzoncie pojawia się jego ojciec, który chce opieki nad synem. Niby wszystko jest tak jak być powinno, ale szybko wychodzą na jaw prawdziwe intencje rodzica. Theodore znów musi szukać swojego miejsca na ziemi - jedyne co jest stałe to fakt iż ma ukryty obraz. To taki łącznik pomiędzy tym co było a co dopiero ma się wydarzyć.
Szczygieł to opowieść o życiu. Poszukiwaniu swojego miejsca, potrzebie odkupienia, tożsamości, poniekąd dojrzewania. Rzecz o tym co ważne w życiu - co trwałe, a co przelotne. Co planowane, a co przypadkowe.

Tajemnice Laketop,
(Top of the Lake);
- BBC, 2017;
- twórcy: Jane Campion, Gerard Lee;
- wybrana obsada: Elisabeth Moss, Ling Cooper Tang, Kim Gyngell, David Dencik, Gwendoline Christie, Clayton Jacobson, Alice Englert, Nicole Kidman, Ewen Leslie;
- gatunek: dramat, kryminał.

Miało nie być drugiego sezonu, ale twórcy zdecydowali się na kolejną, na szczęście fabularnie niezależną, serię. Sezon nazywa się "China girl".
Akcja rozgrywa się w Sydney gdzie morze "wypluwa" walizkę, w której znajdują się zwłoki młodej Azjatki. Sekcja zwłok wskazuje, że zamordowana dziewczyna była w ciąży, najprawdopodobniej to dziecko było przyczyną mordu. Detektyw Robin stara się znaleźć mordercę NN, ale najpierw musi się dowiedzieć kim była dziewczyna. Nikt nie zgłosił zaginięcia. Śledztwo powoli odsłania drugie oblicze miasta, w którym prawi i zamożni obywatele korzystają z dobrodziejstw życia w dostatku... ale przecież nie wszystko da się kupić? A może się da?
Drugim wątkiem jest życie osobiste Robin. Policjantka postanawia nawiązać kontakt z córką, którą oddała po urodzeniu. Dziewczyna ma już niemal osiemnaście lat i jest mocno skonfliktowana ze swoją przybraną matką.

Wiking,
(The Northman) - 2022;
- reżyseria: Robert Eggers;
- scenariusz: Robert Eggers, Sjón;
- wybrana obsada: Alexander Skarsgård, Willem Dafoe, Anya Taylor-Joy, Claes Bang, Björk, Ethan Hawke, Nicole Kidman, Ingvar Sigurðsson, Ralph Ineson;
- kategoria: film, dramat.

Dziesiąty wiek. Amleth, syn króla zostaje pozbawiony dobrej przyszłości. Król/ojciec zostaje zamordowany, a Amleth cudem ucieka. Po latach postanawia pomścić śmierć ojca.
Początkowo bardzo się jarałem tym filmem. Nie udało się Wikinga obejrzeć w kinie, ale po czasie udało się go zaliczyć na mniejszym ekranie. I wiecie co? Ten film nie trafił w moje gusta. Oczywiście mogę doceniać próbę realistycznego odwzorowania czasów wikingów. Drobiazgową scenografię, kostiumy, ale motywacje głównego bohatera kompletnie do mnie nie trafiły. Oczywiście sam motyw zemsty jest dobry (kino go kocha), ale w mojej ocenie za dużo w tym filmie było religijnych objawień, warczenia, upojenia, fatalnych dialogów. Niezbyt też mi się podobała choreografia walk. Mam wrażenie, że w innych produkcjach była bardziej przekonująca, bardziej dokładna. To kwestia gustu.

Wzgórze nadziei,
(Cold Mountain) - 2003;
- reżyseria: Anthony Minghella;
- scenariusz: Anthony Minghella;
- wybrana obsada: Jude Law, Nicole Kidman, Renée Zellweger, Brendan Gleeson, Philip Seymour Hoffman, Natalie Portman, Giovanni Ribisi, Ethan Suplee, Cillian Murphy, Charlie Hunnam, Donald Sutherland;
- gatunek: melodramat.

Niezmiernie rzadko sięgam po melodramaty, nie jestem romantyczny i przeważnie te filmy niemiłosiernie mnie nudzą.Czasem jednak robię i wyjątek i próbuję coś takiego obejrzeć. Wzgórze nadziei musiało trafić na mój ekran - obsada, Oscar i ogólnie wysoka nota sprawiły, że nie zwróciłem uwagi, że jest to melodramat.
Akcja dzieje się podczas wojny secesyjnej jest osią jest rozdzielona para i ich przeżycia. On walczy o przeżycie na froncie, a Ona czeka w domu, który podczas wojny wcale nie jest azylem.
To co się działo na wojnie do jedno... ale to co poza nią to całkiem inna sprawa. Lincze niewolników, polowania na dezerterów, ale przede wszystkim walka o ziemie i wpływy na posiadłościach, które tak ochoczo zostały porzucone przez chłopców idących na wojnę. Utkwiła mi w pamięci scena w której Amerykanie się cieszą z wybuchu wojny secesyjnej. Nie wiedzieli jeszcze jakie sobie piekło przygotowali. Mam wrażenie, współcześni dwudziestolatkowie też pragną wojny, bezpieczna Europa wydaje się ich nudzić.

Za horyzontem (Far and Away, reżyseria Ron Howard, 1992)
Pozycja niespodziewanie trafiła na listę do obejrzenia. Pisałem niejednokrotnie, że staram się systematycznie nadrabiać zaległości filmowe robiąc sobie listy filmów do obejrzenia. Ta pozycja pojawiła się na kilku takich zestawieniach.
Za horyzontem to klasyczne kino przygodowe, w którym wielokrotnie mamy zmiany akcji, wyrazistych bohaterów, w tle mamy wielkie wydarzenia i wątek miłosny. Szkoda, że współcześnie tak mało powstaje takich filmów.
Czasy Wielkiej Kolonizacji.
Joseph (Tom Cruise) jest biednym, irlandzkim (to istotne) farmerem, który chce zabić posiadacza ziemskiego, którego obwinia o całe zło tego świata (podatki, śmierć ojca i takie tam). Próba morderstwa nie powodzi się bo zostaje raniony przez córkę potencjalnej ofiary - Shannon (piękna i zjawiskowa Nicole Kidman). Splot dziwnych i przypadkowych okoliczności sprawia, że postanawiają wspólnie uciec do Ameryki. Kolejny splot okoliczności sprawia, że trafiają tam całkowicie bez środków do życia.
I może tyle o fabule. Powiem tylko, że zwrotów akcji troszkę jest, a cały film utrzymuje zainteresowanie widza.
Kapitalne kino rozrywkowe.

Zanim zasnę,
(Before I Go to Sleep) - 2014;
- reżyseria: Rowan Joffé;
- scenariusz: Rowan Joffé;
- wybrana obsada: Nicole Kidman, Colin Firth, Mark Strong, Anne-Marie Duff, Adam Levy;
- kategoria: ekranizacja, thriller, dramat.

Christine codziennie budzi się obok obcego mężczyzny. W panice ucieka do łazienki, a tam z karteczek rozwieszonych na ścianie dowiaduje się, że mężczyzna to Ben, jej mąż, a ona sama cierpi na zanik pamięci. Ma czterdzieści lat, ale ostatnich dwudziestu nie pamięta. Ben codziennie opowiada jej o tym jakie prowadzą trudne, ale szczęśliwe życie. Z czasem Christine odkrywa (dzięki swoim, skrytym, nagraniom wideo), że Ben nie zawsze mówi całą prawdę. Skoro kłamie w błahych sprawach to czy można mu ufać? Christine próbuje 'leczyć' swoją niepamięć i każdego dnia drobiazgowo rejestruje wszystkie szczegóły i tuż przed snem robi krótką notatkę wideo.