Alita: Battle Angel - 2019;
- reżyseria: Robert Rodriguez;
- scenariusz: Laeta Kalogridis, Robert Rodriguez;
- wybrana obsada: Rosa Salazar, Christoph Waltz, Jennifer Connelly, Mahershala Ali, Ed Skrein, Jackie Earle Haley,
- kategoria: akcja, science - fiction, komiks, ekranizacja.

Ekranizacja kultowego dla wielu komiksów w końcu trafiła na ekrany. Futurystyczna opowieść o Alicie cyborgu, który cudem został uratowany na złomowisku kosztowała około 170 milionów dolarów i sporą część tej kwoty pochłonęły efekty specjalne. I to faktycznie widać na ekranie. Krótko o fabule. Połowa trzeciego tysiąclecia. Ludzkość niemal upadła. W powietrzu wisi miasto raj, a pod nim Żelazne Miasto gdzie żyją resztki ludzkości. Z miasta na górze czasem trafiają śmieci, w których można czasem znaleźć coś ciekawego. I tak w ręce jednego zbieracza trafia mocno uszkodzony cyborg. Zbieracz, utalentowany monter cyborgów postanawia odrestaurować znalezisko. Jeszcze nie wie, że odbudowuje potężną broń.

Detektyw,
(True Detective) - sezon 3;
- twórca: Nic Pizzolatto;
- HBO, 2019;
- wybrana obsada: Mahershala Ali, Carmen Ejogo, Stephen Dorff, Scoot McNairy, Ray Fisher;
- gatunek: dramat, kryminał.

Po dłuższej przerwie Detektyw powrócił w wielkim stylu. Dłuższy czas realizacji pozwolił na lepsze dopracowanie scenariusza i stworzenie serialu, z którego HBO może być dumna.
Fabuła rozgrywa się w trzech, znacznie oddalonych od siebie okresach i dotyczy śledztwa w sprawie zaginięcia dwójki dzieci. Do zaginięcia dochodzi w latach osiemdziesiątych. Dwójka zwykłych dzieciaków jedzie na rowerach do kolegi, ale na miejsce nie dociera. Chłopiec zostaje dosyć szybko znaleziony martwy, ale po dziewczynie nie ma najmniejszego śladu. Kto jest winny? Ktoś z mieszkańców, czy też ktoś przejezdny. Dwaj detektywi (świetni Ali i Dorff) próbują rozwikłać zagadkę coraz bardziej pogrążając się w mrocznych sekretach mieszkańców. Jest wiele dziwnych, niepokojących tropów, ale żaden z nich nie przybliża do rozwiązania sprawy. Nie udało się w latach osiemdziesiątych, ani początkiem lat dziewięćdziesiątych.. może po latach się to uda? Nowe czasy, nowe spojrzenie na dowody i ludzi zaangażowanych w sprawę.

Green Book - 2018;
- reżyseria: Peter Farrelly;
- scenariusz: Brian Hayes Currie, Peter Farrelly;
- wybrana obsada: Viggo Mortensen, Mahershala Ali, Linda Cardellini, Sebastian Maniscalco, Dimiter D. Marinov;
- gatunek: dramat, komedia, na faktach.

Początek lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku, Nowy Jork. Tony, Włoch z pochodzenia poszukuje tymczasowego zajęcia na czas remontu klubu, w którym ma stałą pracę. Dostaje propozycję by być szoferem wielkiego pianisty podczas dwumiesięcznej trasy koncertowej. Ma być kierowcą, ochroniarzem i ogólnie dbać o to by gwiazda dotarła na miejsce, a koncert odbył się bez najmniejszych problemów. Idealna praca dla Tony'ego. Są tylko dwa problemy. Gwiazdą jest ekstrawagancki czarnoskóry, a trasa wiedzie przez południowe stany.
Tony wiele w życiu przeszedł więc i to wyzwanie bierze na klatę. Wspólna, wielotygodniowa podróż sprawia, że Tony powoli zaczyna rozumieć problemy czarnoskórych, a Dr Shirley (gwiazdor) otwiera się na drugiego człowieka.

House of Cards (Beau Willimon, Netflix, Sezon 1, 2013)

W końcu wrzuciłem na tapetę jeden z najbardziej popularnych współczesnych seriali. Pierwszy sezon House of Cards za mną i jestem troszkę rozczarowany. Jest genialny Kevin Spacey, zachwycająca Robin Wright, polityczne intrygi.. płynna granica pomiędzy władzą a mediami.. to wszystko mi się podoba i jest w tym serialu na bardzo dobrym poziomie, ale tych wszystkich zachwytów nad jego oryginalnością nie rozumiem. Jest sporo tytułów, które opowiadają o kulisach politycznego życia. Wystarczy przypomnieć polską Ekipę lub duński Borgen czy też miniserial Political Animals. Można powiedzieć, że ich główni bohaterowie nie są tak bezwzględni i skuteczni jak Underwood, ale o wiele lepiej ukazują mechanizmy działania władzy. Jeśli chodzi o bezwzględność to mogę polecić Boss'a - znakomity tytuł o chicagowskim burmistrzu. Wiele elementów znanych z House of Cards występuje już w tym tytule.
Historia Underwooda przypadła mi do gustu i pewnie niedługo zaliczę drugi sezon.. ale nie dostrzegam w tym tytule tej świeżości o której wielu recenzentów pisze. Może drugi sezon bardziej mnie zachwyci. Może rozwinie skrzydła.. może mnie jeszcze zaskoczy?
Oceniam na osiem

W drugim planie wystąpili: Kate Mara, Mahershala Ali, Michael Kelly, Corey Stoll.

House of Cards (Beau Willimon, Netflix, Sezon 2, 2014)

Miejmy to za sobą.. dziś jest sporo publikacji na temat trzeciego sezonu tego serialu.. recenzje, analizy, zachwyty, dostępności serialu i kwestia piractwa. Jest to dobra okazja by napisać kilka słów o sezonie drugim, który ostatnio skończyłem oglądać..
Nadal nie rozumiem zachwytu ludzi, którzy oglądają ten serial.. jest bardzo dobry, ale do genialności mu daleko. Sezon drugi utwierdził mnie w przekonaniu, że były (są) lepsze pozycje. Miałem nadzieję, że po niezłym pierwszym sezonie drugi rozłoży mnie na łopatki. Nic takiego nie miało miejsca. Jestem rozczarowany. Jest więcej knucia, ale jego poziom na abstrakcyjny wymiar. Współzależności pomiędzy polityką a mediami zostały wypchnięte przez wątki związane z agencjami rządowymi. Myślę, ze serial dryfuje w złym kierunku. Historia Underwooda (Kevin Spacey) zaczyna mnie nudzić.. o wiele bardziej fascynująca wydaje się jego żona Claire (Robin Wright) - jest bardziej wyrazista i posiada większe pole rozwoju postaci.. Sezon drugi w mojej ocenie jest ciut słabszy niż pierwszy, ale utrzymuje notę. Osiem.

Może trzeci będzie bardziej intrygujący? - Niestety wiem, że raczej nuda się zapowiada (te spoilery w necie)
Mam ochotę drugi raz obejrzeć Boss'a.

House of Cards;
- sezon 3, Netflix, 2015;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Kate Mara, Mahershala Ali, Michael Kelly;
- gatunek: dramat, polityczny.

No to mamy pierwszą notkę w 2016 roku. Przypadkiem trafiło na czołową produkcję Netflixa. Ponoć ten rok ma należeć do tej stacji - planowana ekspansja na 200 krajów może zrewolucjonizować rynek medialny na świecie. Rynek muzyczny jasno wskazuje, że plan Netflixa ma spore szanse na powodzenie. Rozsądny abonament może skutecznie ograniczyć piractwo internetowe.. od lat uważam, że ludzie chcą mieć dostęp do światowych produkcji, są gotowi za to zapłacić, ale cena nie może być zbyt wygórowana..
Wracając do tematu tej notki. Trzeci sezon HoC mnie rozczarował. Underwood jest prezydentem, ma władzę, ale wie, że to jest ulotne. Niedługo kolejne wybory a do nich musi się odpowiednio przygotować. Brakuje mu przyjaciół, zaplecza, tylko Claire stoi za nim murem.. czasem... Jak dla mnie ten sezon był mocno nierówny. Stanowczo za mało w nim wielkiej polityki, planowania, kalkulowania, a stanowczo za dużo problemów z życia osobistego prezydenta Underwooda. Rozumiem podkreślenie relacji łączących parę prezydencką, ale od tego serialu oczekiwałem czegoś innego. W sezonie najmocniejszą stroną były relacje pomiędzy Ameryką a Rosją. Postać Petrov'a jest niesamowicie intrygująca. Chętnie bym obejrzał spin-off House of Cards, którego akcja działaby się w Rosji. Inna rzeczywistość, mentalność, problemy polityczne, ale jeden wspólny mianownik. Dążenie do władzy - władza jako cel sam w sobie. Jeśli kiedyś powstanie taki serial, to pamiętajcie, że to był mój pomysł.

House of Cards;
- sezon 4, Netflix, 2016;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Boris McGiver, Jayne Atkinson, Mahershala Ali, Michael Kelly;
- gatunek: dramat, polityczny

Nie ukrywam, że traktuję House of Cards jako produkt znakomicie zrealizowany, ale scenariuszowo niezbyt oryginalny. Było wcześniej kilka znakomitych pozycji, które bez zaplecza promocyjnego przeszły bez echa. Trzeci sezon mnie rozczarował i miałem obawy, iż serial już nie osiągnie poziomu z pierwszego sezonu.
Na szczęście scenarzyści w porę się zorientowali, że potrzebują nowego elementu, który popchnie akcję do przodu. Elementu, który doda większęj dramaturgii. Czwarty sezon rozpoczyna się od konfliktu (brawo). Prezydent Underwood musi zmierzyć się z przeciwnikiem, który zna go na wylot. W końcu wykorzystano potencjał drzemiący w Claire Underwood i szkoda tylko, że nie zrobiono z tego konfliktu motywu przewodniego na cały sezon. Po kilku epizodach małżeństwo znów jednoczy siły i wspólnie walczy o reelekcję.
W tle tej walki pojawiają prawdziwe problemy współczesnego świata: terroryzm, ceny ropy, upadająca (ale potrzebna silna) Rosja, prawo dostępu do broni czy też kwestia wykorzystania danych, które zostawiamy w sieci do celów politycznych. Za te wątki należą się słowa uznania. Natomiast raziło mnie w tym sezonie lokowanie produktu. Trochę za dużo Samsunga i Agar.io. Można było zrobić to bardziej subtelnie.

House of Cards;
- sezon 5, Netflix, 2017;
- twórcy: Beau Willimon;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Robin Wright, Boris McGiver, Jayne Atkinson, Mahershala Ali, Michael Kelly, Kim Dickens, Lars Mikkelsen;
- gatunek: dramat, polityczny.

Zabieram się za zaległe notki. Na pierwszy ogień idzie piąty sezon House of Cards. Media żyją zamieszaniem wokół Kevin'a Spacey'a - nie będę wnikać w jego postawę moralną, ale faktem jest, że Netflix zakończył współpracę z tym aktorem. Myślę, że przez parę lat nie zobaczymy go na ekranie. Jest to najprawdopodobniej koniec z House of Cards. Chociaż nigdy nic nie wiadomo i tytuł może nadal istnieć z Robin Wright w roli głównej. Oby tak się nie stało. W mojej ocenie formuła serialu się wyczerpała o czym świadczy poziom piątego sezonu.

Moonlight - 2016;
- reżyseria: Barry Jenkins;
- scenariusz: Barry Jenkins;
- wybrana obsada: Trevante Rhodes, André Holland, Janelle Monáe, Ashton Sanders, Jharrel Jerome, Naomie Harris, Mahershala Ali;
- gatunek: dramat.

Trzy Oscary i spora pula dodatkowych nagród. Po tym deszczu statuetek wiedziałem, że chcę go obejrzeć, ale też miałem obawy, że jest to typowy film pod nagrody. Niestety nie myliłem się. Dostajemy kilka opowieści o różnych etapach życia czarnoskórego, homoseksualnego chłopaka. Poznajemy jego wczesne dzieciństwo, lata szkolne oraz dorosłe życie. W każdym etapie Chiron nie ujawnia pełnego siebie. Początkowo jest odludkiem, który często jest bity przez kolegów. Kilka lat później niewiele się zmienia. Nadal jest poniżany i nie potrafi sobie odnaleźć miejsca. Dopiero w dorosłym, niekoniecznie dojrzałym życiu przybiera maskę, która pozwala mu egzystować bez strachu. Stabilizację zakłóca telefon od dawnego przyjaciela z dzieciństwa.

Ukryte działania,
(Hidden Figures) - 2016;
- reżyseria: Theodore Melfi;
- scenariusz: Allison Schroeder, Theodore Melfi;
- wybrana obsada: Taraji P. Henson, Janelle Monáe, Kevin Costner, Glen Powell, Mahershala Ali, Kirsten Dunst, Aldis Hodge, Jim Parsons;
- kategoria: biograficzny, dramat.

Początek lat sześćdziesiątych. Trwa wyścig zbrojeń, którego ważnym elementem jest zdobywanie kosmosu. NASA musi pracować na najwyższych obrotach, a samo wysłanie człowieka w kosmos jest finałem ciężkiej pracy wielu naukowców. Ukryte działania opowiada o trójce z nich. Trzy czarnoskóre kobiety musiały walczyć o prawo do pracy przy tym projekcie. Wiele ich różni, ale łączy walka o sprawiedliwe miejsce w społeczeństwie. Ich kompetencje były doskonałe, ale NASA nie było gotowe na aż taką rewolucję. Chcieli lecieć w kosmos, a mentalnie byli w średniowieczu. Trzy dzielne kobiety, trzy opowieści i wielka historia w tle.