3:10 do Yumy
(3:10 to Yuma, reżyseria James Mangold, 2007)
Western umarł w latach siedemdziesiątych.. za dużo było filmów, które wyglądały tak samo. Znudziły się, ale obecnie mamy powrót fascynacji Dzikim Zachodem. Bardzo mnie to cieszy. Kilka słów o filmie.
Bankrutujący farmer (Christian Bale) zostaje wplątany w eksportowanie niebezpiecznego więźnia (Russell Crowe) na stację kolejową. Zadanie jest bardzo niebezpieczne bo w pościg za stróżami prawa rusza banda oprychów pod przywództwem nieobliczalnego towarzysza więźnia (Ben Foster). Czy misja się powiedzie? A może farmer da się przekupić?
3:10 do Yumy to znakomicie zrealizowane kino z dobrą obsadą. Film wciąga od pierwszych minut. Czysta rozrywka w najlepszym wydaniu.
Polecam i oceniam na dziewięć.

Cop Land (reżyseria James Mangold, 1997)

Małe miasteczko, które leży niedaleko Nowego Jorku. Niby zwyczajne, ale wyróżnia się wśród innych małych miasteczek tym, że ma znikomą przestępczość. Większość jego mieszkańców to policjanci, którzy na stałe pracują w wielkim mieście. Czy w miasteczku tak zdominowanym przez stróżów prawa nie ma przestępczości, czy też może policjanci tuszują wszystko co się da?
Cop Land to film z całkiem fajną obsadą (Sylvester Stallone, Ray Liotta, Harvey Keitel, Robert De Niro), ale fabularnie kuleje. Początek jest wciągający, ale po pół godzinie całość staje się przewidywalna i niezbyt wciągająca. Z thrillera robi się kino sensacyjne. Nie mam nic przeciwko sensacji, ale oczekiwałem czegoś więcej.
Cop Land zasłużyło na siedem.

Le Mans '66;
(Ford v Ferrari) - 2019;
- reżyseria: James Mangold;
- scenariusz: Jez Butterworth, John-Henry Butterworth;
- wybrana obsada: Matt Damon, Christian Bale, Jon Bernthal, Caitriona Balfe, Josh Lucas, Noah Jupe, Tracy Letts, Remo Girone;
- kategoria: sportowy, biograficzny, dramat, Oscar.

Lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku. Na torach Le Mans dominuje Ferrari, a Ford walczy o zmianę wizerunku. Sprzedaje niesamowitą ilość aut, ale nikt nie marzy o posiadaniu Forda - jego kupno to kwestia rozsądku. Sytuację ma zmienić wejście Ford'a do czołówki producentów aut wyścigowych. Trudno to zrobić kiedy się nie ma odpowiedniego auta w portfolio. Dla Ford'a zaczyna pracować Shelby, który razem z Miles'em (kierowca) tworzą dla Ford'a auto, które może bez kompleksów konkurować z Ferrari.
Ten film odbieram na trzech płaszczyznach. Z jednej strony to walka pomiędzy dwoma wielkimi koncernami samochodowymi, z drugiej spór pomiędzy jednostką a koncernem i jego procedurami, a z trzeciej (najważniejsze) to marzenie o przekraczaniu granic ludzkich możliwości. Wielki, wyczerpujący wyścig i auto, które na granicy swoich możliwości osiąga niesamowite wyniki.

Logan: Wolverine,
(Logan) - 2017; 
- reżyseria: James Mangold;
- scenariusz: Michael Green, Scott Frank, James Mangold;
- wybrana obsada: Hugh Jackman, Patrick Stewart, Dafne Keen, Boyd Holbrook, Stephen Merchant, Richard E. Grant; 
- gatunek: akcja, science-fiction.

W końcu seria o X-Men'ach doczekała się filmu dla dorosłych widzów. Akcja Logana toczy się w niedalekiej przyszłości. Większość mutantów wyginęła. Wolverine ukrył Xaviera i pracuje jako kierowca.  Marzy o ostatecznej ucieczce, jeszcze w nim się tli gniew, ale moce powoli zanikają - zaczyna marzyć o śmierci. Wszystko się odmienia gdy musi się zaopiekować dziewczynką, która posiada takie same moce jak on. Laura i inne dzieci (nowe mutanty) została stworzona przez ludzi, miała stać się niebezpieczną bronią, ale eksperyment został zamknięty, a jego wytwory miały zostać zneutralizowane. Logan i  Laura uciekają przed armią wynajętych zbirów, ale kolejne potyczki coraz bardziej osłabiają Wolverina. 

Po sukcesie Deadpool'a Marvel dostrzegł potencjał kategorii "R".  Universum Marvel'a przestało być produktem tylko dla nastolatków, widz oczekujący większej ilości akcji, krwi i przemocy powinien być w pełni zadowolony. Logan nie jest niewinną bajeczką o mutantach. To opowieść o walce dobra ze złem pełna dwuznaczności, przemocy i olbrzymiej ilości wspomnianej krwi. Koniec z romantyczną wizją - to nawet zostało powiedziane wprost - bohaterowie z komiksu to bajeczka - życie jest dużo bardziej skomplikowane.

Będzie teraz kilka notek o filmach biograficznych.
Spacer po linie
(Walk the Line, reżyseria James Mangold, 2005)
Na pierwszy rzut idzie film o Johnnym Cashu, legendarnym muzyku country, który godnie rywalizował z Elvisem Presleyem. W główną rolę wcielił się Joaquin Phoenix, a towarzyszyła mu Reese Witherspoon. Akcja filmu skupia się wokół życia osobistego Casha, nie pomijając jego problemów z używkami. Cenię sobie filmy o muzykach, ale w tej pozycji czegoś mi brakło. Niby wszystko jest przyzwoite, ale nie czułem ciarek podczas seansu, a przeważnie na filmach muzycznych je mam ;)
Myślę, że ten film jest zbyt ugrzeczniony.. wiem, że fabuła opiera się na życiu Casha, ale można było inaczej postawić akcenty.. dać filmowi więcej mocy.. pozostał niedosyt.
Spacer na linie oceniam na siedem.

Wolverine
(The Wolverine, reżyseria James Mangold, 2013)

Nadrabianie X-menów zbliża się do końca.. już 2013 rok .. na tapecie kolejny film o najbardziej charyzmatycznym bohaterze cyklu, czyli Wolverinie (Hugh Jackman). Akcja tym razem nie odbywa się w USA - zostaje przeniesiona do Japonii. Zmiana lokalizacji pozwoliła odświeżyć serię, a także nadać filmowi orientalny charakter. . dobry plan, tylko nie do końca wypalił... .z wschodniego klimatu mamy głównie naparzanie się w skośnookich bohaterów. Fabuła początkowo wciągająca (motyw bomby atomowej) z czasem przeradza się w tępą nawalankę. Gdzieś w tym wszystkim zagubił się klimat serii.