21 Jump Street
(reżyseria Phil Lord, Christopher Miller, 2012)

Jonah Hill i Channing Tatum wcielają się w rolę policjantów-nieudaczników. Z racji swojego młodego wyglądu dostają nietypowe zadanie. Mają wrócić do liceum i zbadać szkolny rynek narkotyków, zwłaszcza mają się skupić na odnalezieniu producenta nowego niebezpiecznego specyfiku. Nowe zadanie pozwala im na zdobycie szacunku wśród innych policjantów, a także pokonać demony przeszłości. Każdy ma swoje traumatyczne przeżycia związane z liceum.
Fajnie w tej komedii kryminalnej pokazano jak przez ostatnie lata zmieniło się życie uczniów. Jak zmienił się światopogląd i zachowania. Najmocniejszą stroną filmu jest jednak nie scenariusz - warto go obejrzeć także ze względu na rolę Jonah'a Hill'a.

22 Jump Street (reżyseria Phil Lord, Christopher Miller, 2014) .

Sequel 21 Jump Street. Dwójka niezbyt inteligentnych policjantów (Jonah Hill, Channing Tatum) trafia do college'u by rozwikłać sprawę narkotykową. Praktycznie jest to powtórzenie pomysłu z pierwszej części. Nie ma nic oryginalnego ani świeżego. Pojawiło się kilka fajnych motywów, ale większość humoru opiera się na zestawieniu tego co kiedyś było i jest teraz.. a także na piciu i imprezowaniu. .nudaaaa... mam nadzieję, że kolejne części już nie powstaną...
Film jest ciut lepszy od sąsiadów i dlatego dostaje sześć. . ale uprzedzam.. momentami jest bardzo źle.

Chłopaki z sąsiedztwa (Boyz n the Hood, reżyseria John Singleton, 1991)
Ostatnia zaległa notka. Dotyczy filmu, który długo czekał na obejrzenie, a potem na notkę. Pechowiec.
Co się stało, że praktycznie już nie ma filmów o blokowiskach, gangach, o trudach mieszkania w trudnych warunkach. Nie mam na myśli tu filmów o Meksyku.
Czy w Stanach wszyscy już są szczęśliwi? Chłopaki z sąsiedztwa opowiada o trzech przyjaciołach, którzy dorastają w afroamerykańskim getcie South Central. Na co dzień zmagają się z biedą, nienawiścią i beznadzieją codzienności... każdy komu udaje się wyrwać z tego zaklętego kręgu pragnie zapomnieć o przeszłości i nigdy nie wraca. Jedyną szansą na wyrwanie się jest stypendium w szkole, albo śmierć. Innych opcji brak. Film Singletona jest trudny w odbiorze.. zdecydowanie się postarzał.. ale to absolutnie nie odejmuje mu autentyczności. Wręcz przeciwnie - sprawia, że jest wiernym zapisem tamtych lat.
W Chłopakach wystąpili: Cuba Gooding Jr, Laurence Fishburne, Ice Cube.
Jak wspomniałem film łatwy w odbiorze nie jest, ale warto poświęcić mu swój czas.
Oceniam na osiem.

xXx: Reaktywacja,
(xXx: Return of Xander Cage) - 2017;
- reżyseria: D.J. Caruso;
- scenariusz: F. Scott Frazier;
- wybrana obsada: Vin Diesel, Donnie Yen, Deepika Padukone, Rory McCann, Toni Collette, Samuel L. Jackson, Ice Cube;
- gatunek: akcja.

Czasem chodzę do kina nie dla emocji.. można powiedzieć, że wręcz przeciwnie, chodzę bo chcę się odciąć. Od myśli, uczuć, otaczającego świata. Wtedy staram się dobierać tytuły, które nie będą wymagały zaangażowania. Lekkie, bezrefleksyjne nawalanki. Z takim nastawieniem poszedłem na reaktywację xXx, którego początkowo nie planowałem obejrzeć. Jest to kolejny przykład, że intuicji należy słuchać.. i nie chodzić na badziewne filmy. Najnowszy obraz Caruso rozczarowuje na całej linii. Fabuła przewidywalna do bólu. Światu grożą międzynarodowi terroryści, którzy są w posiadaniu urządzenia, które potrafi używać satelit jako broni. Armie nie dają rady więc potrzebni są ludzie z marginesu, którzy potrafią nieszablonowo walczyć.. przecież nikt tak nie strzela jak znany DJ.. scenariuszowa nuda, którą pogłębiają beznadziejne seksistowskie dialogi.

Złoto pustyni,
(Three Kings) - 1999;
- reżyseria: David O. Russell;
- scenariusz: David O. Russell;
- wybrana obsada: George Clooney, Mark Wahlberg, Ice Cube, Nora Dunn, Jamie Kennedy, Cliff Curtis;
- gatunek: komedia, wojenny, dramat.

Nie jest to zbyt znany film.
Rok 1991, Irak, podpisano zawieszenie broni, a amerykańscy żołnierze szykują się do powrotu do domu. Misja zakończona sukcesem. Część z nisz przy wylotem do ojczyzny próbuje odszukać część kuwejckiego złota, które zostało zagrabione przez wojska Husajna. To ma być krótki wypad po skarby, ale sprawy dosyć szybko się komplikują. Zawieszenie broni niby trwa, ale dotyczy ono tylko relacji Amerykanie - wojsko Husajna. Pod pozornym pokojem trwają przygotowania do kolejnej odsłony wojny - najeźdźcy (USA) wyjadą i rozpoczną się krwawe porachunki wewnątrz Iraku.
Złoto pustyni wywołuje mieszane uczucia. Jest to film, który miesza wiele gatunków i mnie to trochę drażniło, ale z drugiej strony porusza ważne sprawy. Wojna nigdy nie kończy się na działaniach armii. Te kilka bomb, kilka tygodni działań wojennych sprawia, że kraj totalnie niszczeje i tworzą się podziały i rany, które przez wiele lat nie będą chciały się zabliźnić.
Jest w tym filmie wiele elementów komediowych, ale nie do końca jestem pewien czy mają wywołać uśmiech, czy bardziej refleksję? Są mocno kontrastowane z elementami dramatycznymi co komplikuje odbiór filmu.