Amistad - 1997,
- reżyseria: Steven Spielberg
- scenariusz: David Franzoni
- wybrana obsada: Morgan Freeman, Anthony Hopkins, Djimon Hounsou, Matthew McConaughey
- dramat historyczny.

W ostatnim czasie za ten film zabierałem się kilka razy.. wiedziałem, że jest to pozycja obowiązkowa, ale po kilku pierwszych minutach odpuszczałem. Początek filmu zdecydowanie mnie nie zachęcał, ale teraz wiem, że ten tytuł jest jednym z ciekawszych w filmografii Spielberga.
Rok 1839, na statku transportującym niewolników wybucha bunt, który doprowadza do obalenia i niemal całkowitego wyrżnięcia załogi. Szczęście "wyzwolonych" nie trwa długo - ich statek zostaje przejęty przez amerykańską jednostkę wojskową.
Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych rozpoczyna się batalia w sądzie. Jej przedmiotem jest nie tylko kwestia ukarania Afrykanów za wymordowanie załogi, ale także kwestia czy należy ich traktować jako wolnych ludzi, którzy nielegalnie zostali uwięzieni. Skomplikowaną naturę procesu pogłębia fakt, że w Stanach toczy się batalia o reelekcję prezydencką. Jedną z kluczowych kwestii branych pod uwagę przy wyborze prezydenta jest problem niewolnictwa. Sądowy spór może całkowicie odmienić oblicze Ameryki - pogrążyć ją w podziale rasowym lub być początkiem wielkich zmian.
Amistad jest oparty na prawdziwej, niesamowitej historii. Warto nie tylko zwrócić uwagę na świetne aktorstwo, ale także na bogaty rys historyczny produkcji. Są świetnie ukazane tarcia pomiędzy politykami oraz mocarstwami. Czasem ludzkie odruchy solidarności stoją w opozycji do chłodnej kalkulacji politycznej.
Jestem pod wielkim wrażeniem.
Oceniam na zasłużoną dziewiątkę i polecam.

Benedetta - 2021;
- reżyseria: Paul Verhoeven;
- scenariusz: David Birke, Paul Verhoeven;
- wybrana obsada: Virginie Efira, Charlotte Rampling, Daphné Patakia, Lambert Wilson, Olivier Rabourdin, Louise Chevillotte;
- kategoria: film, biograficzny, dramat, historyczny, kościół.

Siedemnasty wiek. Kilkuletnia Benedette zostaje powierzona Bogu i oddana do zakonu. To takie podziękowanie rodziców za to, że przeżyła poród. Kilkanaście lat później siostra Benedette zaczyna mieć wizje, podczas których rozmawia z Jezusem. W późniejszym czasie wizje zostają uzupełnione o stygmaty. Siostra Benedette jest bardzo bogobojna, ale ma też drugie oblicze. Oprócz wizji z Jezusem ma też całkiem bogate fantazje seksualne, a niektóre z nich chętnie realizuje z jedną zakonnic. W tle mamy zarazę i wewnętrzne spory kościelne o rząd dusz. Kim tak naprawdę jest Benedetta? Błogosławionym cudem czy też oszustką cynicznie wykorzystującą naiwność wiernych? Film nie daje w tej materii jednoznacznej odpowiedzi, ale wskazuje, że oszustów i cyników w strukturach kościoła jest więcej. Liczą się wpływy do kościelnej kasy a wśród zwierzchników kościoła w cenie jest też wygodne życie. Jak to mówią: złote a skromne.

Czas mroku,
(Darkest Hour) - 2017;
- reżyseria: Joe Wright;
- scenariusz: Anthony McCarten;
- wybrana obsada: Gary Oldman, Kristin Scott Thomas, Ben Mendelsohn, Lily James, Ronald Pickup, Stephen Dillane;
- gatunek: biograficzny, dramat, historyczny.

Wymieniając obsadę miałem napisać tylko jedno nazwisko. Czas mroku to film jednego aktora... w sumie to nie od tego powinienem zacząć. Restart.
W Europie zaczyna szaleć II wojna światowa, a Anglia dojrzała do zmiany premiera. Jest tylko jeden kandydat, który może połączyć interesy rządzących i opozycji. Jest nim Winston Churchill. Nikt za nim nie przepada, ale nie można mu odmówić wielkiej wiedzy i doświadczenia. Poza tym wszyscy mają przeświadczenie, że Winston będzie premierem tymczasowym. Nie można być premierem w czasie nadchodzącej wojny bez politycznego wsparcia.
Czas mroku opowiada o pierwszych tygodniach urzędowania Churchill'a. Jak wspomniałem czasy są trudne, a sam premier posiada wiele pomysłów na wyjście z kryzysu, ale tylko 4 na 100 są dobre.
W filmie wojna ogranicza się do polityczno-wojskowych rozważań oraz do przesuwania pionków na mapie. Nie znajdziemy tu bitew, dramatów jednostek, śmierć zostaje gdzieś w niedopowiedzeniu. Churchill ma świadomość, że jego decyzje mają wpływ na życie i śmierć żołnierzy, ale też doskonale wie, że czasem warto kierować się dobrem większości, że straty muszą być poniesione.

Deadwood,
- HBO, sezon 1, 2004;
- twórcy: David Milch;
- wybrana obsada: Timothy Olyphant, Ian McShane, Molly Parker, Jim Beaver, Brad Dourif, John Hawkes, Paula Malcomson, Leon Rippy, William Sanderson, Robin Weigert, Dayton Callie;
- gatunek: western, historyczny, kryminał.

Stany Zjednoczone, chociaż precyzyjniejszym określeniem będzie nazwa geograficzna - Ameryka Północna. Deadwood to niewielka osada leżąca na ziemi jeszcze nie niczyjej. Jeszcze nie Stany Zjednoczone, ale też już nie tereny Indian. To osada, do której przybywają spragnieni bogactwa poszukiwacze złota. Złoto w rejonie jest, ale przyciąga ono nie tylko poszukiwaczy, ale także ciemny element współczesnego świata. Prawo dopiero powstaje, ale już widzimy, że dla korzyści majątkowych często jest omijane, a rywali i niewygodne osoby morduje się w biały dzień. Miejscowością rządzą bezkompromisowi właściciele domów uciechy. Póki co ich interes dobrze prosperuje, ale doskonale wiedzą, że o Deadwood niedługo upomną się Stany Zjednoczone. Gdy przyjdzie wojsko Deadwood musi posiadać już wykształcone struktury prawne - bez nich osada zostanie w pełni zdominowana, a prawa własności do złotonośnych ziem będą nic nie warte.

Faworyta,
(The Favourite) - 2018;
- reżyseria: Jorgos Lantimos;
- scenariusz: Deborah Davis, Tony McNamara;
- wybrana obsada: Olivia Colman, Emma Stone, Rachel Weisz, Nicholas Hoult;
- gatunek: biograficzny, historyczny.

Kolejny tytuł, który miał zachwycać a totalnie mnie nie zachwyca. Mój gust coraz bardziej podąża innymi ścieżkami niż krytyków filmowych.
Dwór królowej Anny. Starsza królowa jest mocno schorowana, a kraj jest rządzony przez Sarah. Takie nieoficjalny stan rzeczy wydaje się działać prawidłowo, ale sytuacja ulega załamaniu gdy na dworze pojawia się nowa służąca Abigail. Kobieta robi wszystko by zbliżyć się do królowej i zastąpić lady Sarah. Kobiety rywalizują o względy królowej Anny, ale ta też umiejętnie podsyca spór między swoimi kochankami. Byle wprowadzić element rozrywki do nudnego, schorowanego życia. Dobro Korony i kwestia wojna z Francja schodzą na drugi plan.
Faworyta to pierwszy film Lantimos'a, który widziałem. Poprzednie jego dzieła miałem obejrzeć, ale zawsze było coś innego na liście. Podobno Faworyta jest jego najbardziej przystępnym tytułem - tu historia jest ważniejsza od ukazywania 'kunsztu' reżysera. Jeśli to prawda to raczej jego pozostałe tytuły pozostaną w kategorii 'do obejrzenia'.

JFK - 1991;
- reżyseria: Oliver Stone;
- scenariusz: Oliver Stone, Zachary Sklar;
- wybrana obsada: Kevin Costner, Tommy Lee Jones, Gary Oldman, Joe Pesci, Kevin Bacon, Donald Sutherland, Jack Lemmon;
- gatunek: dramat, kryminał, historyczny, na faktach, sądowy.

Ostatnie dni to głównie praca. Nie było czasu na oglądanie, ale teraz powinno się trochę uspokoić. Oddałem serwisy internetowe do użytku i wszystko wskazuje, że działają prawidłowo bez awarii (zwanej też uwarią).
To tak tytułem wstępu - teraz o filmie.
Nie zliczę ile razy się zabierałem za ten tytuł. Za każdym razem odstraszała mnie długość filmu (podobnie mam z Ben-Hurem) - film trwa ponad trzy godziny i ciężko było się na ten tytuł zdecydować.
Wszyscy wiedzą, że Amerykanie w 1963 roku stracili w zamachu prezydenta. Bardzo szybko znaleziono "zabójcę", który chwilę później też ginie z rąk zamachowca. Już ten wątek brzmi jak fragment powieści Ludluma. Morderca prezydenta nie żyje, czyli sprawa jest zamknięta i śledztwo nie jest potrzebne. Idealne rozwiązanie dla tych, którzy mają coś do ukrycia.
Fabuła JFK opowiada o prokuratorze, który mimo oporu władz, stara się dowiedzieć co tak naprawdę wydarzyło się 22 listopada 1963 roku? W filmie nie dostaniemy odpowiadzi na pytania: Kto zabił prezydenta? Czy był spisek? Stone w swoim filmie zamiast odpowiadać zadaje kolejne pytania. Stara się nam pokazać, że nawet jeśli Oswald był winny to okoliczności jego zatrzymania, działanie służb i dziwne znikanie dowodów sprawiają, że sprawa nie jest tak prosta jak próbowała Amerykanom wmówić komisja Warrena.

Katarzyna Wielka,
(Catherine the Great) - 2019;
- mini serial, HBO;
- wybrana obsada: Helen Mirren, Jason Clarke, Gina McKee, Rory Kinnear, Joseph Quinn;
- kategoria: dramat, historyczny.

Katarzyna, po zabójstwie Piotra III obejmuje władzę nad Imperium Rosyjskim. Ma słabą polityczną pozycję, a ponadto ma skłonności do młodych chłopców. Serial opowiada zawiłych losach pomiędzy Katarzyną Wielką a Patiomkin'em, który szybko awansował, ale też całkiem zasłużenie. Dla miłości swojego życia wygrywał wojny, a z czasem rozszerzał terytorium Imperium.
W tle mamy pałacowe intrygi, romanse i wielką historię.
Akcja zbyt mocno skupia się na romansie, korytarzowych rozmowach, a za mało w niej wielkiej polityki. Rosyjskiego klimatu też za bardzo nie czuć. Zastrzeżenia można też mieć iż młodą Katarzynę gra siedemdziesięcioletnia aktorka, ale to już detal. Nie mówię, że się to źle oglądało, ale czułem pewien niedosyt.

Katyń (reżyseria Andrzej Wajda, 2007)

W końcu musiała przyjść ta chwila.. w końcu wypadało obejrzeć Katyń Wajdy... zwlekałem bo przeczuwałem, że nie do końca będzie mi odpowiadać ten tytuł.. i kolejny raz intuicja mnie nie zawiodła..
Chcę zaznaczyć, że doceniam iż Wajda się za ten temat zabrał, ale czy to już nie pora by oddać pola innym... odejść na emeryturę? Katyń, jak łatwo się domyślić, to historia o polskich oficerach, którzy zostali pojmani, a następnie rozstrzelani przez NKWD. Wielki dramat, który na stałe jest w świadomości Polaków, a co za tym idzie, wpływa na nasze stosunki z Rosją - ale nie o tym dzisiaj. Politykę odstawmy na bok.
Katyń pod względem technicznym jest bardzo dobry.. dobry montaż, charakteryzacja, lokalizacje, a przede wszystkim bardzo dobre aktorstwo (Chyra, Ostaszewska, Żmijewski, Stenka, Małaszyński, Englert). Są to niezaprzeczalne atuty produkcji.. natomiast dla mnie nie do przyjęcia jest forma filmu, jego wydźwięk, czarno-biała optyka, a przede wszystkim skrajny polski mesjanizm.. kurka wodna lubię patos, ale bez przesady. Ktoś może powiedzieć, że nie powinienem się tego czepiać, bo to film opowiadający o prawdziwych, traumatycznych wydarzeniach, ale dla mnie to właśnie jest powód by to akcentować.. Prawda historyczna powinna być podawana w mniej nachalny sposób...
Katyń jest filmem potrzebnym, ważnym, ale absolutnie nie jest arcydziełem. Oceniam na mocne sześć.

Kleopatra,
(Cleopatra) - 1963;
- reżyseria: Joseph L. Mankiewicz;
- scenariusz: Joseph L. Mankiewicz;
- wybrana obsada: Elizabeth Taylor, Richard Burton, Rex Harrison, Pamela Brown, George Cole, Kenneth Haigh, Martin Landau, Roddy McDowall;
- kategoria: biograficzny, melodramat, historyczny, Oscar (4), kultowy, film.

Za ten tytuł zabierałem się od dłuższego czasu, jednak długość skutecznie mnie zniechęcała (produkcja ma ponad 4 godziny). W końcu się udało poznać, a w zasadzie przypomnieć ten tytuł.
Historię Kleopatry każdy trochę zna. Legendarna królowa Egiptu o ponadprzeciętnej urodzie, która rozkochała w sobie Juliusza Cezara, a następnie Marka Antoniusza. Mężów, kochanków miała więcej, ale Ci zostali w tej superprodukcji pominięci. Doskonały zabieg, który sprawił, że historia jest bardziej klarowna, a sama Kleopatra jest przedstawiona w pozytywny sposób.
Nie będę się rozpisywał o fabule i jej niuansach, wolę przypomnieć okoliczności powstania filmu.

Królestwo Niebieskie,
(Kingdom of Heaven) - 2005;
- reżyseria: Ridley Scott;
- scenariusz: William Monahan;
- wybrana obsada: Orlando Bloom, Eva Green, Jeremy Irons, Liam Neeson, David Thewlis, Edward Norton, Brendan Gleeson, Marton Csokas, Michael Sheen;
- kategoria: dramat, historyczny.

Akcja filmu rozpoczyna się w 1184 roku. Jerozolima od stu lat jest w rękach chrześcijan. Gdzieś we Francji kowal Balian po samobójstwie żony stracił chęć do życia. Wiarę przy okazji też. Daje się jednak namówić ojcu (świeżo poznanemu) na podróż do Ziemi Świętej. Tam ma odnaleźć motywację do dalszego działania. I tak oto niczego nie świadomy Balian zostaje wplątany w tryby wielkiej historii. Jerozolima to piękne, wielkie miasto, ale wszyscy wiedzą, że wojna z Saracenami jest tylko kwestią czasu. Balian będzie musiał wykorzystać wszystkie swoje umiejętności by nie tylko przeżyć, ale jeszcze walczyć w słusznej sprawie. Brzmi znajomo? Jak dla mnie tak mógł wyglądać scenariusz drugiej części genialnego Gladiatora. Podobieństw jest więcej.

Kurier - 2019;
- reżyseria: Władysław Pasikowski;
- scenariusz: Władysław Pasikowski, Sylwia Wilkos;
- wybrana obsada: Philippe Tłokiński, Patrycja Volny, Cezary Pazura, Julie Engelbrecht, Grzegorz Małecki, Zbigniew Zamachowski, Mirosław Baka, Rafał Królikowski;
- gatunek: historyczny, sensacyjny.

Nie wiem czy jesteście świadomi, ale polskie kino czeka teraz epoka narodowo-patriotyczno-religijna. Od kilku lat powstaje coraz więcej filmów historycznych, a to dopiero początek - wiele tytułów jest dopiero przed nami. Mam tylko nadzieję, że oprócz kina z misją będą powstawać również produkcje bardziej ambitne.
Kurier to historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, który był kurierem pomiędzy rządem w Londynie, a AK działającą w okupowanej Polsce. Akcja skupia się na wydarzeniach poprzedzających wybuch Powstania Warszawskiego - Jan Nowak ma pilnie dostać się do Polski i przekazać decyzję o tym by AK nie angażowało się zbrojnie. Innymi słowy - zero powstań. Podróż kuriera do łatwych nie należy. Ścigany przez wrogie wywiady cudem dociera do Warszawy. I to cała fabuła filmu. To chyba największy mankament Kuriera - cała akcja skupia się na jednej podróży, której znaczenie (nawet dla fabuły filmu) jest nieistotne. Nie wiem, skąd decyzja by tak mocno okroić kontekst historyczny. Gdzieś mam wrażanie, że Pasikowski chciał zrobić film, który dostanie dofinansowanie z państwowych instytucji, ale jednocześnie będzie typowym filmem akcji. I wilk syty i owca cała - przynajmniej w teorii. Mimo wszystko wolałbym, żeby Pasikowski robił filmy typowo sensacyjne całkowicie oderwane od kontekstów historycznych - tak byłoby 'uczciwiej'. Scenariusz mocno kuleje.

Lincoln
(reżyseria Steven Spielberg, 2012)
Czego się można było spodziewać po tym filmie? Laurka dla wielkich (w mniemaniu Amerykanów) wydarzeń i postaci historycznych, a także patos, którego wielkość można mierzyć w latach świetlnych.. fenomen. Jak oni to robią, że to kino propagandowe (nazywajmy po imieniu) odnosi tak wielkie sukcesy na całym świecie? To nie chodzi tylko o filmy historyczne, ale także science fiction, katastroficzne, dramaty, filmy akcji. Wszędzie jest mega szacunek do amerykańskiej flagi. Patriotyzm pełną gębą. Podziwiam ich za to i trochę zazdroszczę. Kiedyś może i u nas tak będzie.
Lincoln jest filmem, który ukazuje okoliczności (mocno przerysowane) uchwalenia poprawki do konstytucji, która znosi niewolnictwo. Podchody, przekupstwo, szantaż - tak, tak - narzędzia do osiągania celów politycznych się nie zmieniły. Jak to szło? Cel uświęca środki.. film naciąga pewne fakty historyczne, inne przemilcza i trzeba mieć tego świadomość, ale ukazuje ogólny klimat tamtych czasów.
Nie jest to łatwy film. Niektóre fragmenty są nudne i przegadane. Brakuje elementów, które rozluźniałyby atmosferę.. łagodziły ostry propagandowy charakter produkcji.. ale mimo to warto mu poświecić czas. Myślę, że jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów historii i Ameryki.

Oficer i szpieg,
(J’accuse) - 2019;
- reżyseria: Roman Polański;
- scenariusz: Robert Harris, Roman Polański;
- wybrana obsada: Jean Dujardin, Louis Garrel, Emmanuelle Seigner, Grégory Gadebois, Hervé Pierre, Wladimir Yordanoff;
- kategoria: biograficzny, historyczny, polityczny, dramat, francuskie, Cezar.

O sprawie Alfreda Dreyfusa słyszeli chyba wszyscy. Mimo to przypomnę kontekst. Francuski kapitan zostaje oskarżony o zdradę i zostaje zesłany na dożywotnie więzienie. Dowodów zdrady brak... ale Dreyfus miał żydowskie korzenie a to już wystarczyło by go skazać. I tak miał szczęście, że nie dostał najwyższej kary. W jego obronę zaangażowało się wiele znanych osobistości (m.in. pisarz Emil Zola), ale niewiele to pomogło. Nawet wobec oczywistych dowodów niewinności dowództwo francuskiej armii nie zamierzało wycofać oskarżeń.
Obraz Polańskiego przedstawia tę sprawię z punktu widzenia pułkownika Georges'a Picquart'a, który początkowo był zaangażowany w oskarżenie Dreyfusa, ale po poznaniu dowodów jego niewinności zaangażował się w akcję jego obrony.

Pan i władca: Na krańcu świata,
(Master and Commander: The Far Side of the World) - 2003;
- reżyseria: Peter Weir;
- scenariusz: Peter Weir, John Collee;
- wybrana obsada: Russell Crowe, Paul Bettany, James D'Arcy, Robert Pugh, Billy Boyd;
- gatunek: dramat, historyczny, przygodowy.

Pozycja pojawiła się się na ekranach kin gdy Crowe był jednym z moich ulubionych aktorów. Minęło kilkanaście lat i w końcu udało mi się obejrzeć ten film. Russella nada cenię, ale już nie budzi u mnie tylu emocji co kiedyś. Nadal czekam na drugą część Robin Hooda, ale nie mam parcia na zaliczenie wszystkich pozycji z tym aktorem.
Akcja Pana i władcy rozgrywa się podczas wojen napoleońskich, jej osią jest pościg i ostatecznie walka pomiędzy dwoma okrętami. Słabsza brytyjska fregata zostaje zaatakowana przez francuski okręt. Załodze Surprise cudem (nieoczekiwana mgła) udaje się uciec w pola walki. Po oszacowaniu i naprawieniu strat rozpoczynają pościg za wrogą jednostką. Mają małe szanse na zwycięstwo, ale jeśli im się uda to kapitan zyska sławę i zasłużony honor.
Nie jestem wielkim fanem filmów marynistycznych (górskich też nie), ale potrafię docenić wkład twórców w ukazanie trudów życia na wodzie. Już nie chodzi tylko o niesamowite ujęcia okrętów i oceanów, ale także oddanie skomplikowanej natury relacji pomiędzy członkami załogi. Kilkudziesięciu mężczyzn zamkniętych na małym okręcie i władza kapitana, która w każdej chwili może ulec załamaniu. Walczy on nie tylko z wrogim okrętem, ale także z buntem, który w każdej chwili może pozbawić go statku i życia. Sprawy nie ułatwiają ograniczone zasoby jedzenia, wody oraz alkoholu.

Projekt Manhattan,
(Fat Man and Little Boy) - 1989;
- reżyseria: Roland Joffé;
- scenariusz: Bruce Robinson, Roland Joffé
- wybrana obsada: John Cusack, Bonnie Bedelia, Dwight Schultz, Paul Newman, Ron Vawter, Natasha Richardson, John C. McGinley;
- kategoria: film, dramat, historyczny;

Niedługo w kinach pojawi się mocno wyczekiwany Oppenheimer Nolan'a. Dla mnie to znakomita okazja do obejrzenia filmu, który podejmuje te same wątki.
Druga Wojna Światowa rozkręciła się na dobre. Alianci powoli zdobyją przewagę, ale zwycięstwo nie jest pewne. Potrzebna jest broń, która pozwoli zdobyć zdecydowaną przewagę. W Stanach Zjednoczonych na pustyniach Nowego Meksyku powstaje tajny wojskowy ośrodek badawczy. Niemal nieograniczony budżet, najlepis naukowcy i tylko jeden cel. Opracowanie i zbudowanie bomby atomowej. Bomby, której siła rażenia zapewni zwycięstwo.

Rob Roy - 1995;
- reżyseria: Michael Caton-Jones;
- scenariusz: Alan Sharp;
- wybrana obsada: Liam Neeson, Jessica Lange, John Hurt, Tim Roth, Eric Stoltz;
- kategoria: biograficzny, romans, dramat, historyczny.

Osiemnasty wiek. Robert Roy MacGregor, szkocki góral prowadzi uczciwe, spokojne życie. Bieda czasem zagląda w oczy, ale z każdej trudnej sytuacji Rob znajduje wyjście. Sielankę niszczy dworska intryga przeciw rodzinie MacGregor'a. Rob na dworze uzyskał kredyt potrzebny na inwestycję mającą zabezpieczyć rodzinę na przyszłość. Niestety informacja o gotówce dociera do Archibald Cunningham, który bez skrupułów zabija człowieka Rob'a i kradnie pieniądze. Macgregor musi spłacić dług, a przede wszystkim chronić swoją rodzinę.
Czy honor i klarowne zasady, którymi się kieruje Rob wystarczą by udowodnić winę Archibald'a? Słowo honoru i brak dowodów..

Siedmiu królów musi zginąć,
(The Last Kingdom: Seven Kings Must Die) - 2023;
- reżyseria: Edward Bazalgette;
- scenariusz: Martha Hillier;
- wybrana obsada: Alexander Dreymon, Mark Rowley, Arnas Fedaravicius, Rod Hallett, James Northcote, Nick Wittman,
- kategoria: film, The Last Kingdom, historyczny, dramat.

Po dziesiątkach lat wojen na wyspach powoli zapanował pokój. Król Edward osiągnął sukces, ale po jego śmierci rozpoczyna się kolejna wojna. Kto ma przejąć koronę? Wygra brutalna siła czy też polityczne rokowania. W najtrudniejszej sytuacji jest Uhtred, który na początku sporu stara się pomóc Aethelstanowi - dawnemu podopiecznemu. Szybko jednak przekonuje się, że chłopak mocno się zmienił i ma teraz całkiem innych doradców. Uhtred kolejny raz musi stanąc do walki w wojnie, której nie nikt nie chce.

Terror: Dzień Hańby,
(The Terror: Infamy);
- twórcy: Max Borenstein, Alexander Woo;
- AMC - 2019;
- Terror, sezon 2;
- wybrana obsada: Derek Mio, Kiki Sukezane, Cristina Rodlo, Shingo Usami, Naoko Mori, Miki Ishikawa;
- kategoria: horror, dramat, historyczny.

Drugi sezon Terroru to całkowicie nowa, niezależna opowieść. Można to traktować jako miniserię, ale osobiście uważam, że lepiej używać określenia sezon 2 z całkiem odrębną fabułą.

Początek akcji to lata czterdzieste dwudziestego wieku. Chester Nakayama to młody Amerykanin japońskiego pochodzenia. Racjonalny, patrzący przed siebie, niemal całkowicie odcięty od rodzinnych tradycji. Z jakiegoś powodu wokół niego jest sporo niewyjaśnionych śmierci. Czyżby za Chester'em podążał duch? Upiór łaknący krwi? Chester, z czasem zaczyna dostrzegać, że w jakiś sposób jest przeklęty. To jedna strona serialu. Nadnaturalny wątek, który mocno czerpie z japońskich tradycji.

The Last Kingdom - sezon 1 (2015);
- twórca: Bernard Cornwell;
- wybrana obsada: Alexander Dreymon, Adrian Bower, David Dawson, Ian Hart, Amy Wren;
- dramat, historyczny,
- BBC America.

"Przeznaczenie jest wszystkim"

Informacje o serialu znalazłem gdzieś w sieci. Miał to być lekki wypełniacz w oczekiwaniu na kolejny sezon Vikingów. Produkcja mało popularna, ale pozytywnie zaskakująca. Najazd wikingów na angielskie krainy, królestwa padają jedno za drugim. Ostał się tylko Wessex, którym włada bardzo religijny król Alfred. W wojenne tryby zostaje wciągnięty młody Uhtred, który z pochodzenia jest Sasem, ale został wychowany przez jednego z władców wikingów (Ragnara). Obie strony konfliktu traktują go jako niepełnowartościowego sojusznika. Uhtred z początku chce zaznać tylko spokoju, ale z czasem dociera do niego, że wojna i tak się o niego upomni, że jest tylko nic nie znaczącym trybikiem, który próbuje przeżyć i coś znaczyć..
The Last Kingdom to nie tylko historia najazdów barbarzyńców. Osobiście serial miał dla mnie antykościelny i antyreligijny (to nie to samo) charakter. Bezkrytyczne i bezrefleksyjne oparcie na wierze nie pomaga w podejmowaniu właściwych decyzji, ale za to zawsze znajdą się tacy, co wiarę potrafią wykorzystać.. cokolwiek by się nie działo to należy to interpretować jako wolę bożą, a interpretatorzy posiadają realną władzę.
The Last Kingdom aż się prosi by go porównać z Vikings .. i muszę przyznać, że w takim zestawieniu nie jest bez szans. Od pierwszego sezonu ma większy rozmach, aktorsko jest bardzo przyzwoicie, a sama akcja potrafi nie raz zaskoczyć, a przy okazji nie epatuje zbędnym okrucieństwem i seksem. Mam nadzieję, że powstanie kolejny sezon - jest przecież jeszcze kilka wątków do opowiedzenia.

Upadek królestwa;  
(The last Kingdom);
- sezon 3, 2018;
- twórcy: -
- wybrana obsada: Alexander Dreymon, Ian Hart, David Dawson, Tobias Santelmann, Harry McEntire, Emily Cox, Eliza Butterworth, Arnas Fedaravicius, Adrian Bouchet, Millie Brady, Jeppe Beck Laursen, Mark Rowley, Thea Sofie Loch Næss;
- kategoria: dramat, historyczny, Netflix.

Po dłuższej przerwie powróciłem do historii Uhtred'a z Bebbanburga. Wychowany przez Wikingów obecnie wiernie służy królowi Alfredowi. Jest wielkim wojownikiem, który wszędzie jest traktowany jak zdrajca. Trzeci sezon to kolejna porcja wydarzeń i splotów okoliczności, które rzucają Uhtred'em jak marionetką. Ten niezmiennie powtarza:
'Przeznaczenie jest wszystkim'
i odważnie stawia czoła wydarzeniom. Alfred jest coraz słabszy i wie, że za jego życia marzenie o wielkiej Anglii się nie spełni. Pragnie by jego syn kontynuował dzieło. Edward to młodzieniec, który nie rozumie jeszcze jaka odpowiedzialność będzie ciążyć na jego barkach. Na śmierć Alfreda czekają niemal wszyscy. Duńczycy tylko czekają na osłabienie Wessex'u, które zapewne po śmierci króla pogrąży się w wojnie domowej. Tylko jeden człowiek może nadać wydarzeniom właściwy bieg.. ale czy będzie chciał? Nie powiem - obejrzyjcie.
Trzeci sezon to przede wszystkim opowieść o sile słowa. Odpowiednie szepty, rozmowy i bezustanne skłócanie ludzi mogą ułatwić manipulowanie ludźmi a co za tym idzie kreowanie biegu historii.