Trzy kolory: Niebieski - 1993;
- reżyseria: Krzysztof Kieślowski;
- scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz;
- muzyka: Zbigniew Preisner;
- wybrana obsada: Juliette Binoche, Florence Pernel;
- gatunek: dramat.

Są trzy powody, które sprawiły, że sięgnąłem po ten film po raz kolejny.
1. Uwielbiam lata 90 w kinie
2. Mija właśnie dwadzieścia lat od śmierci Krzysztofa Kieślowskiego.
3. Robiłem porządki i w ręce wpadły mi płyty DVD z kolorami.

"Dlaczego pani płacze? Ponieważ pani nie płacze"
Julie traci w wypadku męża i córkę. Nie potrafi sobie poradzić z bólem. Fizyczny ból ma zagłuszyć cierpienie po stracie rodziny. A płacz ukrywany w wodzie (basen, deszcz) zbyt dumna by go okazać. Ucieka od rzeczywistości i próbuje całkowicie się odciąć od przeszłości. Jest młodziutka (i piękna) i próbuje na nowo ułożyć sobie życie. Z całkowicie czystą kartą, ale po czasie rozumie, że to nie jest możliwe i że tego tak naprawdę nie chce. To film o wolności i ograniczeniach które ona z sobą niesie. Julie po wypadku uwolniła się (brutalnie) od swojego życia, swojej rodziny, ale czy jest w stanie zacząć całkiem inne życie? Bez ludzi i przeszłości.