Piąta pora roku
(reżyseria Jerzy Domaradzki, 2012).
Miałem przyjemność być na przedpremierowym pokazie tego filmu. Produkcja pozytywnie mnie zaskoczyła. Jest to ciepła opowieść o tym, że miłość może nas spotkać nawet w jesieni życia, że może połączyć dwa różne światy i że wszyscy na nią zasługujemy. 
Wielkim atutem filmu jest aktorstwo, Marian Dziędziel, Ewa Wiśniewska oraz Andrzej Grabowski zagrali naprawdę dobrze. Na plus też zaliczę śląski klimat, który lubię oglądać na ekranie.
Piąta pora roku ma też sporo wad, czasem zbyt ckliwa, czasem banalna, ale wiele razy mnie rozśmieszyła, parę razy wzruszyła, ale przede wszystkim wywołała pozytywne wrażenie.
Za emocje oceniam na osiem.

Zbliżenia
(reżyseria Magdalena Piekorz, 2014)

Po seansie wyszedłem trochę skonsternowany. Troszkę pomogła mi wiadomość, że producentem filmu był Krzysztof Zanussi - już się wyjaśniło skąd tempo filmu.. cała reszta nadal czeka na wyjaśnienia. Piekorz w swoim najnowszym filmie podejmuje trudny, a zarazem bardzo ciekawy temat relacji między matką i córką. Relacji, które czasem przyjmują patologiczny charakter. Z przykrością zauważam, że reżyserka na tym filmie się wyłożyła. Film na temat (oś akcji), ale brakuje mu fabuły. Poszczególne sceny są wrzucane jakby przypadkowo i bez związku, jeszcze gorzej wygląda sprawa retrospekcji - większość z nich jest bezwartościowa i nic nie wnosząca. To samo można powiedzieć o pewnych ujęciach, które tylko wypełniają czas. Z marnym skutkiem, gdyż film jest stanowczo za krótki - trwa zaledwie 76 minut. Bez problemu można było zmieścić dodatkowe sceny, które sprawniej by prowadziły fabułę. Na minus muszę też zaliczyć zakończenie.. zbyt nachalne, zbyt dosłowne.. gdzie finezja?

Zupa nic - 2021;
- reżyseria: Kinga Dębska;
- scenariusz: Kinga Dębska;
- wybrana obsada: Kinga Preis, Adam Woronowicz, Ewa Wiśniewska, Barbara Papis, Przemysław Bluszcz, Milena Lisiecka, Marcin Bosak;
- kategoria: film, kino polskie, komedia, obyczajowy, Orły.

Ta komedia obyczajowa opowiada historię przeciętnej rodziny żyjącej w małym mieszkaniu w PRL. Głowa rodziny, niespełniony inteligent, który marzy o tym by w końcu został doceniony, nie potrafi kombinować a co za tym idzie gardzi tymi, którzy coś osiągnęli. Czasem coś mu się udaje. Na przykład kupno zestawu wypoczynkowego - szkoda tylko, że żona się o to czepia - że niby niepotrzebny im drugi. Żona należy do zakładowej solidarności i mocno wierzy, że jej działania zmienią los Polski. Ambitna, ale niezbyt odważna. Mają dwójkę dzieci i babcię, która lubi opowiadać pociechom powstańcze historie na dobranoc. Do pełni szczęścia brakuje tylko większej ilości kartek oraz Malucha.. a może i tu los się uśmiechnie i uda się zdobyć wymarzony samochód. Takim autem to można i nad morze pojechać, a może nawet nad Balaton.