Diabolique - 1996;
- reżyseria: Jeremiah S. Chechik;
- scenariusz: Henri-Georges Clouzot, Don Roos; 
- wybrana obsada: Sharon Stone, Isabelle Adjani, Chazz Palminteri, Kathy Bates;
- kategoria: thriller, horror.

Katolicka szkoła z internatem, w której źle się dzieje. I, o dziwo, nie ma to nic wspólnego z podopiecznymi. Szkołą twardą ręką rządzi Guy Baran. Mężczyzna nie znosi sprzeciwu i też uwielbia wykorzystywać swoją dominującą pozycję. Mia Baran - żona, a zarazem nauczycielka jest jedną z ulubionych ofiar Guy'a. Kobieta cierpliwie znosząc swój los coraz poważniej myśli o rozwodzie. Jej przyjaciółka, a zarazem kochanka Guy'a namawia ja by wspólnie zabiły tyrana. Plan nie jest skomplikowany. Odurzyć a następnie utopić. Nic trudniejszego. Co może pójść nie tak? Kobiety, pomimo rozterek, wdrażają plan w życie. Wszystko byłoby pięknie i bezstresowo gdyby nie fakt, że ciało utopione w basenie nie chce wypłynąć.

Legend - 2015;
- reżyseria: Brian Helgeland;
- scenariusz: Brian Helgeland;
- wybrana obsada: Tom Hardy, Emily Browning, David Thewlis, Christopher Eccleston, Chazz Palminteri;
- gatunek: biograficzny, gangsterski.

Opowieść o braciach bliźniakach Krey, którzy w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych terroryzowali Londyn. Wydawało się, że historia i Tom Hardy w podwójnej głównej roli będą gwarantować znakomite kino. Przecież kino gangsterskie ma głębokie korzenie w kinematografii i jest lubiane przez widzów. Są pewne schematy, które powiela, ale powiedzmy sobie szczerze, że czasem jest to zaletą. Wolę ograny schemat pokazany w nowej historii niż nadmierne eksperymentowanie twórców filmowych. Legend pełnymi garściami czerpie z klasyków gatunku, ale zabrakło dobrej historii. Wiem, że jest teraz moda na biografie, ale nie każde życie nadaje się na ekranizacje.. a może to raczej wina niezbyt udanego scenariusza?
W Legend Helgeland chyba do końca nie wiedział o czym chce opowiadać. Czy ma to być film o gangsterskich porachunkach, czy może trudna relacja pomiędzy braćmi, czy też romansidło. Lawiruje pomiędzy wątkami, ale brakuje w tym spójności i myśli przewodniej. O czym najlepiej świadczy zakończenie filmu. Wyglądało to tak jakby w pewnym momencie brakło taśmy, pieniędzy i padło hasło - "no to panowie kończymy." Prawie jak w Dynastii (kto oglądał ten wie). Jest to kolejny już (nie zliczę który) film, który mógł być znakomitą pozycją, ale zabrakło dobrego scenariusza.

Podejrzani,
(The Usual Suspects) - 1995;
- reżyseria: Bryan Singer;
- scenariusz: Christopher McQuarrie;
- wybrana obsada: Kevin Spacey, Gabriel Byrne, Pete Postlethwaite, Kevin Pollak, Chazz Palminteri, Stephen Baldwin, Michelle Clunie, Ron Gilbert;
- gatunek: kryminał, thriller.

Ten film jest przykładem na to, że czasem warto wracać do obejrzanych tytułów. Powtórny seans może mocno zweryfikować naszą ocenę. Filmweb twierdzi, że Podejrzanych widziałem w 2011 roku i oceniłem na całe sześć. Nie pamiętałem tego seansu więc dałem szanse tytułowi jeszcze raz.
Zaczyna się od bzdurnego policyjnego przesłuchania. Jakiś napad i grupa podejrzanych osób. Nie łączy ich nic. Nie pracowali z sobą, nie są winni napadu, nawet nie wyglądają podobnie. Spotkanie na komisariacie jest początkiem ich wspólnej pracy. Wspólne napady idą niezwykle gładko, aż natrafiają na człowieka, który chce ich wykorzystać do bardzo niebezpiecznej pracy. Najprawdopodobniej ktoś podczas napadu zginie, ale grupa nie ma wyboru. Przeciwnik jest potężny i bardzo niebezpieczny. Ciekawostką jest fakt, że nikt go nie widział, ale legendę znają wszyscy. Kim jest Keyser Soze?